DE ZEE SCHENKT
Ik HEB EENS een Droogstoppel horen
beweren, dat de zee hem totaal niets deed.
Altijd d'ie goliven, altijd die luchten, die
UnmEfl
Is-as Bgasffi
STRYDOM, straks premier dei-
Unie van Zuid-Afrika?
Het Portret
WIE DE NIEUWE
MANNEN ZIJN
ChefariaeA
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1948
het vermogen tot vergeten
Voor het Stoplicht
ruimte en leegte, die eenzaamheid
maakten hem vreemd aan zich zelf
al gauw vluchtte hij in de knusse haven
van het veilige café. Daar i
tene, beperkte, verwante vond hij zich
zelf weer terug. Het wezen der ze
hoeft zich van deze Droogstoppel
aan te trekken; zij, de voorn;
voelt zich boven dit criterium stellig
heven. En gelukkig zijn er duizenden,
voor wie de zee juist een t
verlaat is, die er zich bevrijd gevoelen
van de vernauwing van het dagelijkse
eleur-bewustzijn, ontheven aan de pla
gerijen vaA het kwetsbare, zelfzuchtige
_ik" en even opgenomen in hare ontzag
lijke omarming: oneindigheid en schoon
heid. De zee bedriegt nietBij de,
alweer bijna vergeten dichter, Willem
Kloos, vinden wij het identificerings-pro-
ces met het wezen der zee.
„O, Zee, was Ik als Gij in al uw oribe-
[wustheid,
Dan zou ik eerst geheel- en gróót-ge-
tlükkig zijn,
Dan had ik eerst geen lust naar mensche-
[lijke belustheid
Op menschelijke vreugd en menschelijke
[pijn;
Zingende, gaat hij verder: „Dan was
mijn ziel een zeeEen oud sym
bool, dat door de eeuwen heen, haar
waarde behouden heeft. Wie a;
komt, vergeet. „En het vermogen
kunnen vergeten, bewijst aan het hart
grotere diensten, dan het herinnerings
vermogen aan de geest kan verschaffen"
een gevleugeld woord van de, dezer
dagen overleden, Franse actrice. Mar
guerite Moreno. Want de zee hypnoti
seert ons met haar zacht bedwelm van
dromend water. Op deze afbeelding
trillen de rimpelingen der golfjes als
uitgespeid netwerk van broze kant.
En hoog daarboven, is de zon nog
alver tussen de wolken en de lichtval
als een gloriënde bundeling, die wenkt
van de aarde tot de hemel. Zo zegt het
A. Roland Holst in zijn bekende „Win
teravondval":
„En de kust wordt grijzer en de sche-
[meringen
komen nu, en ook de grote zee wordt
[grijs,
en de golven zingen o, de vreemde wijs
van die andere wereld, die de golven
[zingen"
Op een geheel andere wijze kent dez>
dichter „een onmetelijk vervreemden
ttit dit leven", als hij de golven hoort
Nieuwe Successiewet wordt
iets milder voor weduwei
en wezen
Een nieuwe Successiewet is ingediend,
Waarbij de fiscus, volgens de M.V.T., mil
der zal zijn voor de weduwe en de
weesde kinderen, doch zich tevens
deze goedheid compenseert.
Het basisbedrag voor vrijstelling van
kinderen blijft f 1000, dat der weduwe
Wordt tot f2000 verhoogd. De vrijstelling
wordt telkens met f400 (vroeger f300)
verhoogd voor elk jaar van minderjarig
heid, doch dit zal niet het geval zijn als
het kind achtmaal zo veel zou krijgen
dan zijn gehele vrijstelling bedraagt'
(vroeger tienmaal zo veel). Voor meer
derjarige studerende of gebrekkige kin
deren is er ook enige tegemoetkomend
heid betoond. De limiet voor vrijstelling
van lijfrenten is f30 per week voor de
Weduwe gebleven, doch voor kinderen
•ot 18 jaar gaat deze van f3 tot f5 om
hoog. voor wezen van f5 tot f7.50 per
week. Een hogere verkrijging wordt niet
meer ten volle belast, doch alleen voor
het bedrag van het hogere. Kinderaftrek
wordt voortaan berekend volgens de wet
op de vermogensbelasting van 1892.
J» G, Strydom, straks premier—
ruisen. In heel de wereldliteratuur vin
den wij de verheerlijking van de zee, die
soms bijna het karakter draagt van een
adoratie. En ook in de Bijibel vinden wij
de praohtigste beelden; zo wordt in de
„Openbaring" gesproken van „eene gla
zen zee". De zee is het motief bij dich
ters als Slauerhoff en Marsman, Karei
van de Woestijne, Baudelaire (l'Homme
et la mer}. In de romans van tal van
schrijvers. Jan de Hartog's „Hollands
Glorie", bij Pierre Loti in diens „Pêoheurs
d'Islande", bij de verbritste Pool, Joseph
Conrad in „Chance" en de Duitser, Bern-
hard Kellermann in „Das Meer". Bij En
gelse dichters van alle tijden, Edmund
Spenser en Shelley. Conrad neemt ons
mede naar de grijsgroene, ruige wateren
van het Kanaal en het diepe blauw van
de Stille Oceaan in de middagzon. Doch
niet altijd toont ons de zee dit rustige
beeld der Idylle, waar de Chinese jonken
onzer verbeelding uitzeilen als Hollandse
schokkers en loggers. De, hier genoem
de, Duitse auteur Kellermann, kent het
zware wolkenspel aan de hemel boven
zee, de schaduwen, die over de golven
gaan drijven als donkere eilanden: de
toorn en het onheil. Dan blaast de wind
scherp over het melk-groene water en
de zee verwordt tot een leger van gol
ven, waarbij de horizon dampt. Keller
mann kent echter ook de tedere omihui-
vering van de zee, de zeewind, die zijn
hart zoekt, zodat het begint te gloeien,
zelfs daar „waar het reeds geheel oud
was". Hy ervaart de wijde ruimten met
de geheimzinnige dingen, die in de lucht
zijn. „Ja, ich blicke in die Höhe" zegt
hij opeens, als door een influx begena
digd. Nog genieten wij thans van de pau-
En de kust wordt grijzer
en de schemeringen
komen nu.
wenpronk der gouden zomerdagen
zee, maar toch is zij al zwaarder gewor
den van stemming en kleur, gerijpt zijn
de in deze Augustus-maand, zonder het
prille, dat ons ziltig tegemoet geurt uit
de jonge zee van Herman Gorter's „Mei".
Stedelingen zullen er straks niet meer
zwemmen, de bootjes niet uitzeilen als
op een droomtocht'; de zee zal v
zaam zijn. Maar overal langs onze kust,
als het barre jaargetijde haar intrede
doet, zitten dan in de schemerzware ka
mers van aftandse vissershuisjes, de
sens bijeen om de gele lamp, als de regen
tegen de ruiten klettert en de wind
het huis 'holt. Als geen mens zioh meer
waagt in de beklemmende verlatenheid,
gaan geharnast in hun oliej assen de
sers er vaak nog op uit: „een schip j
nood". Vanuit de vuurtoren aaien
felle lichtbundels het barre, razende
tervlak. Er komt een tijd, dat geen ster
aan de hemel bemoedigt.... Maar hier
op de afbeelding is alles nog van e
lieflijke vrede, die het menselijk hart
slaap wiegt en verruimt. De scheepjes
zijn het symbool onzer dromen, die de
zee van het' leven bezeilen. De verbor
gen dromen van ieder mens:
„Eeuwen vóór en na rnjj komend,
Eender blijft het tooverspelen
Dier poëtisch, dwaze droomen,
Stille, zilverige, jonken..—.".
H. S. Keuls
SCHATTEN UIT DE MUNCHENEK
PINACOTHEEK
Wanneer wij na een tweevoudig be
zoek aam het Rijksmuseum te Amster
dam, waar tot 24 October meesterwerken
uit de oude Pinakotheek te München
tentoongesteld zijn, onze vele en veel
soortige indirukken rangschikken en
wenken, dan komen wij text de volgende
resultaten. In de eerste plaats wonden
wij vervuld van grote bewondering voor
wait het Wiibtelbaohse Huis bij elkaar ge
bracht heeft, met welk gevoel
schoonheid door de verschillende leden
van dirt Beierse vorSbenhuis deze verza
meling 'tot stand gekomen is. Men vulde
steeds aan, men kocht gehele verzame
lingen op en zo vond de vooroorlogse
bezoeker in München uit elke tijd en
de fraaiste specimina. Nu komen
wij
i tot
veel kostelijk èn kostbaar materiaal zo
wel voor de student aOs voor de liefheb
ber bevat. Immers, wij kennen hier de
confrontatie met de werke
lijkheid verbluft staan te 'kijken. Maar
Nederlandse
schilderkunst beginnen, dan is dart niet,
omdat wij deze boven al 't andere stel
len, maar omdat wü' het meest vertrouwd
ermede zijn en de sfeer ervan ons het
best ligt. De intieme rust, die schuilt in
heit „Binnenhuis" van Pieter Janssens
EL inga met die vlekken zonlicht en de
stille kleuren, de aandacht en de roe
rende toewijding, waarmee dn Gerard ter
Botch's prachtige werkje de jongen zijn
hond ontvloeit, de typische burgertro's,
die spreekt uit het dtoor Frans Hals ruig
geschilderde portret van Willem Gnoes,
en dan uitstekend boven alles de uit
stralende liefde in Rembrandt's „Hedflige
Familie" (het z.g. tummermansgezinach,
Ij voelen dit alles zo goed, alsof het
iszelf .betreft, omdat het ons eigen is.
Maar dit alles belet ons niet evenzeer
in bewondering te geraken voor die bui-
wij als
ons hier
Wij, die
gewend zijn aan het Hollandse binnen
huis met al zijn detailwerk en intieme
bijzonderheden, wij moeten wennen aan
de monumentaliteit, aan deze collectivi
teit van het beleven, aan de geheel an
dere, harmonische schilderwijze met zijn
">rede vlakken en kleuren. Maar men
•aaikt niet uitgekeken aan Raphael's
.Heilige Familie van het huis Canigdami",
uam het wonderlijke Alpenlandschap op
da Vinci's „Madonna met de Anjer". En
dan vindt men plotseling het wonder
baarlijke stilleven van Jaoopo de Bar-
bari, een der juwelen van de tentoon
stelling. Verder noemen wij' nog het
stormachtige manmenportret van Gior-
'gione en de ongelooflijk mooie Titiaan's,
waaronder het 'beroemde, maar niet het
mooiste, portret van Karei V. Even nog
vestigen wij de aandacht op het aardige
„Galaooncert te Venetië" van Guardd, dat
knappe schildering een tijd
beeld zonder weerga te zien geeft
Een even grote verrassing bieden ook
de vroege Duitse meesters, geheel anders
geaard natuurlijk in hun lineaire schiil-
deiwijze, maar zo bekoorlijk in hun
naïveteit. Men bekijke de „Geboorte van
Maria" van de Meester van het Leven
Maria eens nauwkeurig en het aller
gezelligste beweeg in de kerk, waarin
Altdorfer de Geboorte van Maria ver
plaatst Dürer is hier vertegenwoordigd
het Paumgartner altaar, waarvan de
bedde figuren <9 de zijluiken met een
t Oswold Knel
prachtig van kleur.
Van de Vlaamse primitieven no<
wij de „Oude Boerin" van Brueghel en
de serene „Ecce Agnus Deus" van B J
Wij hebben enl
slot bewaard en wel Rubens, die hier
aanwezig is met een straling en een
zwier, die de toeschouwer
overdondert. Zie zijn „Helena Fourment",
zijn verdere portretten, zijn mythologi
sche schilderstukken en niet te vergeten
zijn bedde landschappen. Het
vaart en van een temperament
Dijck is hi<
en stiller van kleur,
kijk (portret van de Vrouw van Colijm
de Nole). Van Brouwer zagen wij de
ongelooflijk knappe herheng-
Van de Spaanse meesters tenslotte
overweldigt Goya het meest met zijn
wonderlijk modern geschilderde stuk
ken, waaronder het portret van Maria
Luisa het meest opvalt door de venijnig
heid en het sarcasme. Maar ook Miurillo
mogen -wij niet vergeten met zijn be
kende Spaanse straatjongens. Summa
Dra. H. E. Koket
VADERTJE STAAT.
Geen beter voogd, dan vadertje
Staat.
Deze goede oude heer, zet z'n over
bodig geworden mede-opvoeders maar
niet zonder meer op straat, maar injec
teert hen iedere maand met een lief
bedrag, dat hij wachtgeld noemt.
Maar ook deze Sinterklaas is wel
goed, doch niet gek!
Hij rijdt z'n zoete kinderen dras
tisch na en betrapt hij ze op een maat
schappelijke onregelmatigheid, heeft
hij maar een simpele aanduiding, dat
ze tóch inkomsten hebben, buiten het
wachtgeld, dat krijst hij „stop" en de
milde stroom stokt, midden in de vaart.
Zo bv. een wachtgelder, die secre
taris is van een menslievende vereni
ging en dezer dagen op een plaatje in
de krant stond, geschenken uitreikend
aan mensen met gelukkige gezichten.
Vadertje Staat heeft dat gezien en
gedacht: „Hé, als die meneer zoveel
mensen gelukkig kan maken, zal hij
zelf óók wel beter van worden. Stop
wachtgeld".
Het duurde tien dagen
verstand opgehelderd en vadertje
voornoemd overtuigd was.
Maar toen had G.E.B. licht
afgesloten en was de contributiekwi
tantie van de vereniging,
wachtgelder secretaris is „wegens
overmacht" onbetaald geretourneerd.
En zegt U nu nooit meer dat vadertje
Staat niet, secuur op Uw centen is
OP STOPPER.
BIJNA DE HELFT DER OUD
GEDIENDEN STIERF VAN DE
HONGER.
Ter gelegenheid van het dertigjarig
bestaan der Vereniging „Voorwaarts"
oud-militairen van het Kon. Ned.-
Indische Leger is een goed verzorgd ge
denkschrift uitgegeven, waarin een nauw
keurig beeld wordt gegeven van het
leven dier oude soldaten, die met enkele
duizenden in de onmetelijke Archipel
Nederlandse vlag hoog hielden en i
slechts weinigen terugkeerden
pensioen te ontvangen, dat te
laag is om van te leven. De vereniging
strijdt onvermoeid om deze dapperen,
wie er 40 pet in de winter 1944'45
hongerdood stierven, te helpen.
Nederl. athleten op ambassade
te Londen
Op de Nederl. ambassade aan Portman
Square te Londen, hebben jhr en
vrouw Michiels van Verduynen gister
avond een receptie gehouden voo
Nederl. athleten en de verschillende
Olympische officials.
POPULAIRE FIGUUR ONDER DE PLATTELANDERS
uit Johannesburg d. d.
Men schrijft
begin Juli:
Die uitslag van die verkiesing in die
Unie het veroorsaak dat sommige poli-
tans nog meer onder die aandag van
die publiek is as ooit tevore. Een van
hierdie persone is mnr. J. G. Strydom
wat die portefeuljes van Lande en Be
sproeiing in die kabinet van dr Malan
beklee. Mnr. Strydom is geen onbekende
in die Suid-Afrikaanse politiek nie, maar
die feit dat hij tans minister is, maak dat
hij tans een van die leidende figure ge-
word het. Hij is al sedert 1934 hoofd-
leier van die Nasionale Partij in die
Transvaal en, soos verlede week nog ge-
blijk het, sien die Nasionaliste van hier
die provinsie in hom die toekomstige
opvolger van dr Malan en derhalwe ook
die Eerste Minister van die Unie.
Mnr. Strydom is eintlik Kapenaar van
gebore. Hij is op 14 Julie 1893 nabij die
hawestad Port Elizabeth gebore. Hij het
aan die Universiteit van Stellenbosch in
die regte gestudeer. In 1914 het hij na
Pretoria verhuis waar hij hom spoedig as
'n onversaagde handhawer van die regte
van die Afrikaanse taal laat ken het.
Nadat hij 'n aantal jare in die hoofdstad
van die Unie woonagtig was, het hij hom
op die dorp Nylstroom, sowat honderd
kilometer ten noorde van Pretoria, gaan
vestig as notaris. In 1929 is hij tot lid van
die Unie se Volksraad "(Tweede Kamer)
vir die kiesdistrict Waterberg benoem.
Heel spoedig het dit geblijk dat hij oor
heelwat debatteertalent beskik. Toe genls.
Hertzog en Smuts in 1933 besluit het om
'n koalisie te vorm, het daar verdeeld
heid in die geledere van die Nasionale
Partij ontstaan, aangesien heelwat per
sone ernstige bedenkings teen die stap
van genL Hertzog gekoester het. Onder
die Transvalers was Strydom die enigste
Volksraadslid wat hom teen die koalisie
gekant het. Toe die twee Generaals 'n
jaar later 'n nuwe partij, die Verenig
de Suid-Afrlkaanse Nasionale Partij ge-
stig het, het vrijwel al die Transvalers
daarbij aangesluit. Strydom het egter ge-
weier en met 'n klein aantal persone op-
nuut die Nasionale Partij gestig. Hij is
toe tot leier gekies.
Dit was geen gemaklike taak wat Stry
dom te vervul gehad het nie, want die
moeilikhede was groot. Hij moes feitlik
die hele Transvaal deurreis om opnuut
afdelings van die partij te stig. Dit het
geskijn of die werk van Strydom
geefs was, want met die verkiesing van
1938 is slegs hij en dit met 'n klein
meerderheid van al die Nasionale kan
didate in die Transvaal opnuut verkies.
Na die breuk wat in September 1939 tus
sen Hertzog en Smuts ontstaan het, het
dit geskijn of die werk Van Strydom
bietjie makliker sou werd. In 1943 kon
hij en tien van sijn volgelinge reeds tot,
die Volksraad verkies word.
„Binnenhuis'*, vlekken zonlicht, stille kleuren
Deze week lag er op de markt een
jongensportret te koop. Het lag er,
ouderwets, vergeeld en machtig groot
in de miezerige regenhet portret van
een jongetje uit de prille tijd van de
eerste fotografie. Zo'n portret
knaap in de meest onmogelijke
„Nee", antwoordt hij, „dat ben ik
32! vMëv^\ën%ime. Ik weet 'lk"'
een Knaap m ae meest viimuyeiyKe -
schilderachtige heading tegen de ach- deterüd™chti theorieVot,^r.
l2Z2ch£ t£"ïï3TÏ« staart En W' peiaeend
krampachtig «oor zich uit staart. Ik vom uj(. merweegt mkbaar b,
verder zal inlichten of niet.
niet voorstellen dat de koop-
zeien: als je met haar trouwt, dan kom
je hier nooit meer over de vloer. Toen
zei ik: ik heb jullie niet nodig, ik zal
mijn eigen kostje wel verdienen. Bij
de zoveelste ruzie heb ik mijn spul-
WÊ bèn het huis
hele uit9eloPen> regelrecht naar die meid
toe. Na een maand zijn we getrouwd
en toen is de ellende begonnen. Ze was
nergens goed voor. Wat ik verdiende
smeet ze op straat en thuis stonk het
gehad heeft, LI,gewoon. Op den duur leefden
zo'n soort üSLTZ.k<" plotte he!, ik er
man er veel succes
tenzij iemand voor juist zon soort rut* ei* ihjhu. musiiuie oen ik er van
foto precies zo'n monumentale zwarte A.. tf door gegaan en ik heb de hele we-
l«st met een «ierkant, meter sleeht hegmt wtfr "e praten reld rmd gezworded, Vad heb
gL nodig gehad heeft. Maar opeen. k°"" he' nooit - -
„koof Act nnrtrot Snoor M VCTflOOl CT C
In de Volkswijk
XXXIV
r oudere zussen. Het 1
schoot me dat andere portret weer in
de gedachten het portret van een
verloren zoon, die thuis kwam.
Hij was al een oud man, en een zeer
eenzaam man. Op zo'n eerste moment
weet je bij je bezoek niets van de ach-
tergronden van zijn bestaan: is hij we-
duwnaar, gescheiden, of 'n eeuwige T la.ar
jonggezel? Het enige «jat je met een
oogopslag ziet is het trieste verblijf
van man-alleen met het slordig-toege-
slagen bed, met etensresten van vele ff"' p zeien ze f°'
«orige dag^a, met 'n dik-bekorst pan- oudfr« ha.i.deke™ <*>d
netje en 'n koffiepot, waaraan het kof
fiedik der jaren kleeft. En natuurlijk van a
't afgeknabbelde pijpje. Maar tegelijk
valt me wat anders op: aan de muur m
hangt een jongensportret. Net zo'n
soort jongensportret als er van de
week op de markt lag, ouderwets,
machtig, onduidelijk. Meteen meen ik herinner het -
me een beeld te kunnen vormen van renJe kreeg er drie kleine afdrukken
de mens tegenover me: weduwnaar 6,1 dan deze grote. Waar de kleine ge-
natuurlijk, één zoon gehad, dien op bleven zijn, weet ik niet. Maar dii
jonge leeftijd verloren, nu alleen over- heeft altijd in de kamer gehangen.
gebleven, tragisch. En omdat de man Ook toen ik het huis uitging
niets zegt doch afwachtend naar me Jk ben daar met ruzie weggegaan,
kijken, steek ik dan maar zelf Ik had toen een meid en we wilden
gehoord 1
Daar wilde ik niet 1
gende pootjes aankomen. Ik toist dat
rader gestorven was en dat moeder
alleen zat. Ik had naar haar toe moe
ten gaan maar dat zie je pas als het
te laat is
„Toen ik weer eens aan wal kwam,
n dat por- hoorde ik dat moeder ook dood was.
de jongste Het greep me erg aan. nou kon ik ook
n. Het was niet meer naar haar toe. Toen op een
gebeurtenis toen ik op de foto dag, kort daarna, liep ik over de
a.. M'n markt.En daar zag ik ineens dat ouwe
veel portret van me liggen. Dat hadden de
natuurlijk na haar dood
het, kocht wat zouden die ook begin-
o'n foto 1
erg op me gesteld
zou dat portret laten broer? Maar toen ik dat daar
maken. Voor later, als ik het huis uit zag, kon ik wel grienen. Het
was. Ik kreeg m'n beste pakkie an en
gingen naar zo'n foto-winkel. Ik
van wal met als e
portret Ik trijs er t
„Uw zoon?"
1 onderwerp: dat trouwen. De ouwelui 1
i net
alsof je na al die jaren je thuis weer
terug gevonden had. Ik heb het ge-
als de dag van giste- kocht en toen ben ik hier komen te
ien. Ik had wat centen opgespaard
ik had genoeg van het zwerven.
Maar dit Nou zit ik hier al weer twintig jaar
1 het bevalt me best
Op het portret staart een jongen
1 ar de toekomst Eronder zit een oud
het verleden terugziet
er fel op -Hunkert naar hetgeen hij
terug wat h\j e
1 zal -
Gedurende die afgelope vijf jaar het
Strydom werklik 'n reusetaak verrig. In
die Volksraad was hij een van die ver-
naamste sprekers van die Nasionaliste.
Sonder oordrijwing mag hier gekonsta-
teer word dat hij in die geledere van die
Verenigde Partij werklik gevrees word.
Net so groot was die taak van Strydom
buite die Volksraad. Gedurig het hij
rondgereis om in die stede en dorpe van
die Transvaal die beginsels van die Na
sionale Partij te verkondig. Sij onver
saagde en besliste manier van optrede
het hom groot populariteit onder die
plattelandse Afrikaners laat verwerf. In
werklikheid kan gesè word dat hij die
eerste Transvaalse leier sedert 1910
is wat werklik diep deurdronge van die
beginsels van die nasionalisme is. Sij
nasionale gevoel veroorsaak dat Strydom
tewens onverwaterde democraat is. Dit
is bekend dat hij 'n diepe studie van die
politieke verlede van die Afrikaanse volk
gemaak het en dat hij van die stand
punt uitgaan dat alleen langs die weg
van die democrasie die aspirasies van die
Afrikaanse volk vervul kan word. Dit was
sij verdediging van die beginsels var
democrasie wat Strydom gedurende die
oorlogsjare in onmin bij die lede van die
Ossewabrandwag, die nasionaal sosialis-
tiese organisasie van dr J. F. J. var
Rensburg, gebring het. Dat hierdie be
weging vandag verskrompel het tot 'n
paar duisend lede is, saam met dr Ma
lan, veelal die werk van Strydom.
Met die afgelope verkiesing kon Stry
dom sij hoogste triomf beleef. Die Trans
vaalse platteland het solied vir die kan
didate van die Nasionale Partij gestem.
Vijf uit die agt setels van Pretoria kon
ve rower word en aan de Witwatersrand
kon 'n agttal vir die Nasionale Partij ge
win word. Algemeen word erken dat
hierdie omwenteling in die provinsie
voorheen een van die sterkste vestings
van die Verenigde Partij was, in aansien-
like mate die werk van Strydom is.
Verlede week het die Transvaalse Na
sionaliste bij wijse van 'n banket hulde
aan Strydom gebring. Verteenwoordi-
gers uit al die dele het hom bedank
die groot opofferings wat hij hom 00:
tijdperk van soveel jaar getroos het. Toe
mev. Sylva Moerdijk die hoop uitge-
spreek het dat Strydom dit nog tot die
eerste president van die republiek
Suid-Afrika sal bring, is die gedagte luid
toegejuig. Soos verwag kan word var
iemand in die tradisies van die Afri
kaanse volk leef, is Strydom 'n vurige
republikein.
Mr F. W. SCHOKKING
De nieuwe minister van Oorlog is ge
boren op 14 Aug. 1900. Hij studeerde aan
de gem. universiteit te Amsterdam en
vestigde zich daar in 1924 als advocaat.
In 1932 werd mr Schokking plv. kanton
rechter in de hoofdstad en in 1934 lid van
de gemeenteraad voor de C.H.U. In de
oorlog heeft mr Schokking 8 maanden in
St Michelsgestel gezeten en is daarna,
als kap. der artillerie, in krijgsgevangen
schap geweest Na de oorlog werd de
nieuwe minister Auditeur-Militair bij de
Krijgsraad te Velde en thans is hij wet
houder van Openbare Werken te Am
sterdam.
Prof. F. J. Th. RUTTEN
Prof. Rutten is in 1899 te Schinnen (L.>
geboren. Hij studeerde aan het gymna
sium te Roermond en vervolgens aan de
universiteit te Utrecht, in de Nederlandse
letteren. In 1928 promoveerde prof. Rut
ten cum laude aan de universiteit te Leu
ven en het jaar daarop cum laude in de
letteren en wijsbegeerte te Utrecht. In
1931 werd de nieuwe minister van Onder
wijs buitengewoon hoogleraar in de ex
perimentele psychologie te Utrecht en in
1933 hoogleraar te Nijmegen.
Mr D. U. STIKKER
Mr Stikker is op 5 Febr. 1897 te Win
schoten geboren. Na het gymnasium on
de universiteit te Groningen te hebben
bezocht, werd de nieuwe minister van
Buitenlandse Zaken verbonden aan de
Groninger Bank en de Twentse Bank te
Amsterdam. Daarna werd hij directeur
van de Lissesche Bank te Lisse. In 1935
werd mr Stikker directeur van Heine-
kens Bierbrouwerij en was van dat jaar
af tevens belast met de leiding van de
Heinekens Ned. Ind. Bierbrouwerij te
Soerabaja. De heer Stikker is commissa
ris van hotel l'Europe en lid van de com
missie van advies van de Twentse Bank.
Mr Th. R. J. WIJERS
Mr Wijers werd te Roermond geboren
op 27 Juni 1891. Hij voltooide zijn gym
nasiale studie te Rolduc (L.) en promo
veerde te Leiden in 1915. Vervolgens
was h[j van 1915 tot 1930 advocaat en
procureur in Den Bosch, waarna hij
enige jaren als rechter fungeerde te Rot
terdam.
In 1939 werd hij benoemd tot raads
heer bij het Gerechtshof in Den Bosch.
In 1945 werd hy president van het Bij
zondere Gerechtshof, in 1946 vice-presi
dent van het Bossche Gerechtshof.
Mr E. M. J. A. SASSEN
De heer Sassen is op 3 September 1911
geboren. Hij bezocht de R. K. Lycea te
Den Bosch en studeerde vervolgens aan
de R.K. Universiteit te Nijmegen. Hij was
lid van Ged. Staten van N.-Brabant,
advocaat en thans buitengewoon lid
Ged. Staten van N.-Brabant. Enige tijd
geleden ging mr Sassen als waarnemer
van de Regering naar de conferentie te
Bandoeng. De heer Sassen is sedert 4
Juni 1946 lid van de Tweede Kamer
woont te Vught.
Mr A. M. JOEKES
De heer Joekes is geboren in 1885, stu
deerde te Leiden en promoveerde in 1908.
Van 1911—1918 was hij secr. van de Tram
weg Mij. Oost-Indië en van 19191920
secr. van deze Mij te Den Haag. Hierna
werd de heer Joekes administrateur op
't dept. van Arbeid, Handel en Nijver
heid. Hij is voorts geruime tijd lid ge
weest van het College van Rijksbemidde
laars en is sinds 15 Sept. 1925 lid der
Tweede Kamer, voor de P. v. d. A.
wKPCtftafi» acuaifciuw ê>aj>
.DEZE WEEK
sila dJL iülAArX,
NKUNNEN LEZEN:
dat Dor\ -Haag Nümagc^ naaide
kroon stak. De I&s'aentie hod
fmm<2j*s ook zyn „vierdaagse
vanwege de tramstaking.'
Over lopen gesproken£r zyn neg
krasse oudjes-
ter» jarig
Mechte*N/ïerdaagse urt, nam daar
na een tad in de. Waal en
tippelde naar huis.
/Cr-/CC-Cl
Tfppeien deden de personeels
leden van het apenschip"ook«
Jk was in de aap gelogeerd? zei
de kapitein bij aankomst te Rot
terdam. „Geef my maar liever
Storm. Met ziike passagiers Is
geen hok te gouden
■Harderwijk deed eveneens \an z'd)
spreken. ric&v i
Op de viss<zry tentoonstelIing wer
den gebakken botjes uit Het vufeb
je"g<26enveerd. Maar iedereen'
vond het leuk. Na afloop dorst*.
Dorst: het La
ren se kamp
stond weer eens In de fik Dus
water erop. Hier gaat echter een
luchtje aan zittenDat moeten-
we In de gaten houden.
Jrt&P Huize Doorn is een dccm
in het oog van Doorn.
Het keizerlijke *1
houthak kersccntTjm
moet blyven bestaan zegt man,
voor de touristenEen duiten
kwestie snapt U
6ven naar't buitenland:
Stalin hield jour ^op het krcmlin
voor zyn Vfesterse vrienden. 6r
lekte niets uit. Misschien *ot vod&
Het humeur was opperbest.
Niet van onze voetballers ,di<^
door Engeland uit de Olympiads
werekzn gewipt*
Fanny liep als oen wervelwind en
NeJ zwom ais 'een torpedo.
Bravo*.Zet 'm op i Schoenen
met pupten l
TÏKSTJ CX* OS J
