LOS EN VAST
WACHTEN
Veel te deftig
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
S
tATERDAG 29 NOVEMBER 1947
REIS DOOR CANADA (4)
Elke avond elf uur. Canada roept Nederland
Een verre stem vraagt Uw aandacht
fff de vete-verdieplngen-ksntoorrebeewee rmn Mwitrid rftifen Wf® MM®»-
Z(j dalen met een bt)n* te grote ImL DruMeveo —Heieu toeneem de
drut op. Ze gaan verloren In de e
gebouwen kwamen.
Verkeerslichten flitsen groen, rood en
oranje. Crème, donkerblauw, parelgrij».
•eegroen of zachtlila bewegen rich, mo-
del-47-ers in een lange rij. Of stoppen
op een wenk van een elegante agent.
Blegant in kleding en beweging, zoals
de vrouwen op de trottoir». Hoge hak
ken tikken op de grauwe tegels. Neon
lichten flikkeren hun woorden. Frans
of Engels. Aan en uit. Traras janken een
hoek om. Ze zijn vol, maar anders vol
dan de Hollandse. Ze zijn kalm-vol. En
er wordt niet op tenen getrapt. Taxi's
jakkeren een vreemdeling naar een sta
tion, of naar een „Tourist-room". In dt
winkels-is alles te koop. Alles voor geld.
Eén millioen en zes en negentig duirand
mensen zijn in staat om elkaar in veel
Frans en weinig Engels te wijzen op wat
in de étalages te koop wordt aangebo
den. Nu jachten ze voorbij de winkel
ramen. In auto's, in trams, lopend, want
het is vijf uur In Montreal.
In het halfduister van de beginnende
avond ligt midden in de city het Mount-
Royal-park. Bomen, struiken en planten
vervagen. De heuvel. de Mount-Royal,
of in oud-Frans de Mont-Réal, die het
park vormt is nog juist te zien. Benden
lawaait de stad. Hier Is het rustig. Hier
schijnt Nederland dichtbij. Hoog op de
Mount-Royal verschijnt in helder licht
een kruis. De schemer wordt wat opge
heven door de' honderden lampen van
het kruis, hoog heersend over de omge
ving. Zichtbaar tot in de verten, waar de
St. Lawrence stroomt. Een stad onder
het kruis. En het is vijf uur in Montreal.
In één der gebouwen van Crescenr-
street, Aenederwin de binnenstad, wordt
doorgewerkt. Telefoons rinkelen. Men
sen lopen, zwaaien met papieren, ver
dwijnen in-afgescheiden ruimten. Een
nuchtere aanduiding buiten: Internatio
nal Division of the Canadian Broadcas
ting Corporation. Een nuchtere aandui
ding binnen. Op de deur van één der
kamers: Dutch Section. De kamer is leeg
nu. Even tevoren heeft een viertal men
sen haar verlaten: de Nederlandse afde
ling van de Canadese radio-omroep. De
studio-klok wijst vijf. Een microfoon
hangt boven een tafel. Achter een groot
venster in een andere kamer zit» een
man. Hij heeft een instrument met veel
handles en knoppen voor zich en enkele
gramofoons naast zich. Een naald krast
door de groeven van een gramofoon-
plaat. Een marsch klinkt. De man in de
eontröle-kamer verzwakt het gehild. Aan
de andere kant van het raam spreekt
een dame: „Canada roept Nederland;
goede avond, dames en heren, dit is de
Internationale dienst van de Canadese
radio-omroeo, op de korte-golflengten
19.58 en 25.60 m" Ver weg uit deze ka
mer gaat het geluid van haar stem. Naar
Nederland, waar het nu elf uur is, waar
velen al rusten na een dag werken en
waar radio-toestellen deze stem trachten
op te vangen. Hier is die stem helder,
daar ln Nederland wobbelt ze, nakt soms
i helder terug te ko-
Oogedeldig draalt i
de knop. Af. Weg Canade. En de
spreekt verder. Geeft het Verenigde-Na-
tl es-nieuw», maakt plaats voor muziek,
▼oor een beschouwing over Canada en
de Canadezen. Het toestel in Nederland
zwijgt. Maar de item is In de aether.
Een stem, die Nederlands spreekt en tot
Nederlander» wil spreken. Het ig laat in
Nederland, als het in Montreal vijf uur
ia, maar dexe maand werden de uitzendin
gen vervroegd en vallen tussen half
acht en half negen Middel-Europeee tijd.
Hu behoeft de so moeilijk te ho
nen «tem van dit kleins stukje vaderland
in Montreal"» Cre»eent-8treet voor geen
Nederlander meer onbereikbaar te zijn.
Herwaardering van goud dient
bij de wet te geschieden
In het verleden geschiedde de herwaar
dering van het goud der Nederlandse
Bank en de verdeling der winst bij wet.
De laatvte maal is dit met geschied, al is
io feite aan de door minister Lieftinck
met de Ned. Bank gesloten overeenkomst
via een begrotingswijziging, wel wette
lijke 9anctie verleend.
Over deze gang van zaken is correspon
dentie gevoerd tussen de minister en de
Algemene Rekenkamer. De Commissie
van de Rijksuitgaven der Tweede Kamer
is van oordeel, dat in het vervolg door de
Regering over de verdeling van de winst
by een herwaardering van het goud over
leg mefcde Staten-Generaal moet worden
gepleegd en stelt de Kamer voor di
ketmd6 van de Regering te brengen.
Nu kan iedere radio-bezitter een rap
port over de ontvangst inzenden naar
mrs Wataon en de heer Ph. van Son, de
leiding van de Dutch Section of the In
ternational Division of the CJB.C..
Crescent-street, Montreal.
Meehelpen om de volken det wereld
dichter bij elkaar te brengen, dat is het
doel van wat er daar in Cre9cent-street
gebeurt: Canade roept Nederland!
Als het vijf uur is in Montreal
J. van Hofwegen
ONZE LETERATUUKSPIEGEL
Da protaat Eaehart». Door dr A. H.
■delkoort Ui tg. Bosch en Keuning. Een
interessants uitlegkundige studie, ook
voor niet-ksrkelijken, van da hand van
de bekende Utrechtse hoogleraar.
Ons Zielsleven. Prof. dr J. Waterink.
Uitg. N.V. Zomer en Keuning. Wagenin-
gen. Dit ia de vierde druk an het be
langwekkende boek, dat juist in defe tijd
so veel licht verspreidt
Wegen en omwegen. Elisabeth Mulder.
Uitg. W. de Haan. Utrecht Een levens
roman van Aart Versteeg, waarin actuele
levens- (lees: huwelijks-) problemen aan
de orde worden gesteld. Al kan men de
motievan van Aart niet altijd onder
schrijven. wanneer men de Christelijke
huwelijksmoraal als norm neemt in
leder geval is dit een ernstig boek, waar
in op fynztaige wij se de huwelijks
ontrouw beeritiaeerd wordt
In de strüd om ons volksbestaan. Uitg.
M. C. Stok, Den Haag. Dit keurig ver
zorgde boekwerk van de hand van D. C.
A. Bout inspecteur Dir. Generaal Bijz.
Rechtspleging, met een inleiding van
prof. dr H. Kraemer, mag in onae ver-
sameling oorlogslectuur zeker niet ont
breken. De verschillende phaeen door
leeft men weer met spanning. Dit boek
is een document geïllustreerd en prettig
geschreven
De tain der Gedeo. Uitg. W. de Haan.
Utrecht Dit is het tweede deet eveneens
onder redactie van prof. dr A. G. Ha
mel. Het eerste verscheen reeds enige
jaren geleden. Ook deel II werd rijk ge
ïllustreerd door Anton Pieek en bevat
mythen der Chinezen, Japanners, uit In
donesië. Oeeanië en Amerika. Wie een
maal deel I heeft gelexen, zal het ver
volg seker niet kunnen en willen misten.
Naar breder vlucht Uitg. H. P. Leo
pold's Uitg. Mij, Den Haag. Dit boek
werd samengesteld door Ben van Eyssel-
steyn en tekent de bewogen geschiedenis
van de K.L.M. Lectuur voor jong en oud.
Piet Maree had de verzorging. Op bij
zonder aangename wyze heeft Van Eys-
selsteyn de K.L.M. ups en downs te boek
gesteld en wie belangstelling heeft
onze luchtvaart (wie heeft dat Aiet?)
bezit in dit boek een schitterend docu-
Str(jd langs de Mohawk. (2 delen).
Slok Z.-Holl. Uitg. Mij. Den Haag. Wal
ter D. Edmonds beschrijft op pakkende
wijze de historie van de pioniers 1
Mohawk»e Vallei. Het is een romantisch
verhaal, een van Amerika's best sellers;
de schrijver is niet uit op goedkope ef
fecten, maar weet de lezer te boeien.
Een prachtig geschenk!
Gunning. Uitg. J. N. Voorhoeve, Den
Haag. Een boekje van dr J. J. R. Schmal
over de grote professor Gunning. Dat de
geestelijke nalatenschap van Gunning
het vergeetboek dreigt te geraken
als de schrijver betoogt achten wij
iets te sterk uitgedrukt.
Faulus. Uitg. Voorhoeve, Den Haag.
Dit zijn de radiotoespraken van ds A. K.
Straatsma over de grote apostel gehou-
Piguren rondom het Kruis. Uitg. Voor
hoeve, Den Haag. Een aardig boekje var
D. J. Baarslag. De titel spreekt vooi
zichzelf. Waarom echter de schrijve:
Maria, de Moeder des Heren, niet d«
plaats heeft gegeven in dit boekje die
haar Evangelisch gesproken toekomt,
ons niet duidelijk. Zonder van reforma
torische zwakheid verdacht te worden,
had de schrijver o.i. de figuur van Maria
zgker sterker en schoner kunnen teke
nen
VOOR de meesten van ons is een win
termantel toch eerst echter een win
termantel wanneer er bont op of aan
zit. We laten u daarom hier een paar voor
beelden zien van een bontgarnering die
even aantrekkelijk als bescheiden is.
Nummer één is een erg prettig Ameri
kaans model: een beige mantel met enige
ruimte en met een heerlijk warme kraag
van nutria, die bij guur weer helemaal
opgezet kan worden. In dit speciale geval
xyn de bonten zakken evenmin alleen
maar luxe; men kan hier werkelijk, de
handen in steken, zodat ze de weinig sier
lijke 'bonten wanten en de dikwijls zo las
tige mof uitstekend vervangen. Er is ons
bij verteld, dat deze meetel bovendien
met nütria gevoerd is- Dat is natuurlijk
een luxe, die we ons lang- niet allemaal
kunnen permitteren, maar wie in het ge
lukkige bezit is van «.en bonten voering,
weet, dat een met bont gevoerde mantel
inderdaad de warmste dracht is die men
zich denken kan en bovendien één, die
in de meeste gevallen veel flatteuzer....
en veel goedkoper is dan een bontmantel.
Wie dus nog aarzelt, doet verstandig in
deze onze goede en onbaatzuchtige raad
aan te nemen, en kieze een stoffen mantel
met bonten voering en, eventueel, bont-
garnering.
Een heel ander karakter heeft dit zeer
chique, maar wat stemmiger, complet van
d/e Franse ontwerper Heim. die voor gure
dagen een klassiek tailleur van zwaar
donkergrijs laken ontwierp, de mantelg>p
7/8 lengte. Hierop wordt een los garnituur
gedragen; het hier afgebeelde i» een licht
grijze vos met bijbehorende mof. Voor
vrouwen die de kunst verstaan met wei
nig geld en kledingstukken toch altyd
een zeer gesoigneerd en gevarieerd effect
te bereiken, is een los garnituur inderdaad
erg practisch. Men kan het immers op
complet zowel als op mantel dragen, ook,
bij feestelijke gelegenheden, op een ge
klede japon. Bovendien geeft het mantel
en complet gelegenheid er mèt of zonder
heel anders uit te rien en ook op zachtere
"'v*.
MEN hoeft bet bovendien niet altijd in
dure bontsoorten te zoeken en
op het ogenblik tengevolge van
nare deviezensohaar»te, de keuze in
land niet erg groot, er zyn op het gebied
van loese bontg arm turen altijd veel
gelijkheden en dikyijls ia een mooie kraag
of stola met mof het laatste dat u, onher
kenbaar mooi, uit een ala volkomen afge
dragen beschouwde bontjas kunt laten
maken. Denk er echter aan, dat het be
werken van bont vakwerk ia, geef het
een goede bontwerker te doen en z'
niet zelf aan te knoeien ente
knoeien.
Tenslotte nog een kleine opmerking yan
algemene aard. Sr beeft zich in de laatst#
jaren in ons land een even domme als
weinig elegante gewoonte ingeburgerd:
het optillen van mantel of rok als men
gaat zitten. Dit ia een gebaar weinig
elegant ia heus een beleefde beschrijving
van de wijze waarop het gebeurt dat
men geen enkele werkelijke dame of goed
geklede vrouw ooit ergen» zal zien
ken, maar bovendien is het geheel on-
juiat, dat het kledingstuk in kwestie daar.
door minder kreukelt. Integendeel! Wie
goed met mantels an rokken wil omgaan,
doet het boste er altijd reöht op te gaan
zitten en de kleren even onder zich glad
en recht te strijken. Den hebben ze het
mlnete te lijden «n.... men zit op de énige
elegante en behoorlijke wijze
Opnieuw weer ied're morgen.
Zolang 't mij heugen mag,
Verwacht ik jou in spanning
Bö 't krieken van de dag.
Ik. luister naar Je voetstap.
Weerklinkend door de straat,
Met vrees In 't kloppend harte
Dat jU me overslaat.
Het nauw'lyks hoorbaar klikje
Aan 't klepje van dé deur
Is 't sein dat hij verzekert:
,Jk stel Je niet teleur."
Ik weet. er zijn er velen,
Vooral in deze tijd,
Waaraan je, vol attentie,
Je trouwe zorgen wijdt.
Maar "k ben niet yverluchtig,
Ik vind het opperbest:
JÜ bent voor ons de schakel
Van hier naar Oost en West.
Jij bent, ln alle onschuld,
Mij onmiskenbaar lief
Als plichtsgetrouw bezorger
Van postpakket en brief.
Gré Kempen-Sterkenburg.
Zijn de Prijzencommissies „onzin"?
gebakken bokking als die
maar een dubbeltje mag kosten, waarom
accepteert U een, naar Uw mening, te
hoge nota voor een reparatie aan Uw
stofzuiger of voor het schilderen van het
schuurtje in Uw tuin, dat toch zo hoog
nodig eens moest worden opgeknapt? Ja,
waarom? Hebt U wel eens van het Pry-
zenboekje gehoord? Of vindt ge het werk
van de Plaatselijke Prijzencommissie toch
eigenlijk 'maar boter aan de galg ge
smeerd en hebt U er geen andere cri-
tiek voor dan: „allemaal onzin"?
De Prijzen-commissies bestaan nu
ruim een jaar. Zij zijn tot stand gekomen
met medewerking van de Raad van Vak-
centralen (N.V.V., K.A.B. en C.N.V.).
vertegenwoordigsters van huisvrouwen
verenigingen, het bedrijfsleven enz. De
burgers, die er zitting in hebben, geven
hun werkkracht en vrije tijd gratis. In
ongeveer 400 van de 1100 gemeenten ;n
ons land zyn deze commissies werkzaam.
Daarvan werken er 70 ..goed", terwijl
in 14 gevallen het praedicaat „uitstekend"
kan worden uitgereikt.. Daarbij behoren
Utrecht, dat helemaal bovenaan staat,
dan Den Haag, Eindhoven, Oss,
zand, IJsselstein
We deden zo maar een greep om U
enig inzicht te geven in wat de Prijzen-
commissies doen. En welke critiek mer
ook op het regeringsbeleid moge hebben,
men werkt' zeker niet mee aan de sane
ring onzer maatschappij als men te veel
vraagt of betaalt voor een cöstuum,
kilo bruine bonen of voor het inzetten
an een ruit.
Wie te veel vraagt en betaalt
remt het herstel
Als de wettige overheid ook ee:
harde regelen stelt waartegen onz
consciëntie zich niet verzet, dan hebben
die op te volgen, ook in gevallen als
d^ze. Zijn we het met die regelen niet
dan bewandelen we de juiste weg
niet door te kankeren, doch te „klagen",
gedocumenteerd mogelijk, bij de daar-
or bestaande instanties. Onze Christe
lijke maatschappelijke organisaties heb
ben op dit terrein een grote taak,
Ten slotte: met mij behoeft ge het niet
En nu de resultaten. In den Helder
slaagde de commissie er in Van de te
veel gevraagde kamerhuren f 6000 per
maand af te krijgen! Daar ontdekte ook
een handige huisvrouw, dat een pakje
puddingpoeder van een bekend merk te
laag in gewicht was. Met de fabrikant
werd een hartig woord gesproken. De
zaak is nu weer in orde. In Abcoude
vroegen de bakkers 6 maanden lang per
brood 2 cent te veel.
In een groot dorp in het hoge Noorden
had een winkelier een 40.-tal overallen
te duur verkocht. Hij vroeg anderhalf
maal zoveel als is toegestaan. De Prijzen
commissie sprak met deze textiel-detail-
list, die van goede wille bleak te zyn en
een' keurig briefje verzond aan zijn 40
klanten met de vriéndelijke uitnodiging
of ze het te veel betaalde maar wilden
komen terughalen! In weer andere geval-
Lezers schreven een verhaal
De wensdroom van Marike
,ük moat trouw op mijn post blijven"
had Marike gezegd en toen zij met vader
in haar woning terugkeerde by Peter,
was alles zo mooi alsof het nieuw was.
Trouw op haar poet
Ze weet dit voor zichzelf als basis
voor haar geluk en zal daarvoor kracht
putten uit het gebed. Wat is het nu licht
en rustig ln haar. En Vader? 't Is of er
iet* van de rust van zijn dochter op hem
overgaat en er is ook bij hem hoop. Als
alles weer eens goed wordt!
Nu zijn ze thuis. Marike schreed biy
en dankbaar over da drempel. De kleine
Lotti juicht op Pappie's arm. Marike
neemt haar dochtertje van haar man
over. Ze zien elkaar even in de ogen en
't is voor hen beiden een belofte, stil
zwijgend. In de gezellige huiskamer,
doet de rustige sfeer weldadig aan. Alles
is in da puntjes an Marike's stem is
warm van ontroering, als ze zegt: „Ziezo
Vader, hier is nu uw thuis, zolang, tot
Moeder weer in orde zal zijn en bij u
terug is." „Ja vader", zegt Peter opge
wekt. „Daar «luit ik mij geheel bij aan.
U doet, of u thuis is. En we willen
hopen, dat moeder weer spoedig de
oude ia."
..En daar is Riek", zegt Marike, als
deze binnenkomt. „We hebben een logé,
Riek. Wil je de logeerkamer in orde
maken? Dan zorg ik even voor Lotti."
Z' gaat met het kleintje naar de slaap
kamer en dan wordt het haar even te
machtig. Dankend buigt ze het hoofd..
„En nu Lotti, nog even bij Pappie.''
't Ia een sehatje. xo ln haar rose ponne
tje. Kraaiend van pret, trekt ze aan zijn
kuif.
..Zo kleine rakker, geef opa ook zijn
deel maar", en Peter zet het spartelend
popje op opa's knie. Innig gelukkig ziet
Marike het aardig toneeltje aan. Later
op de avond, als Vader even naar zijn
kamer is gegaan en Peter en Marike
alleen zijn, drukt hij zijn vrouw teder
tegen zich aan.
„'t Is toch veel gezelliger, kind, als je
thuis bent, hoor!" ..Ja, Peter, dat vind ik
zelf ook." „Het is voor Vader ook niet
alles, dat van Moeder", gaat hij voort.
„Je kunt het hem wel aanzien. Hoe is
het nu met haar? Wat denk je er
Marike?" Ze zucht even. „Moeder is
al overspannen, Peter. Maar bij oor
tante isze best bezorgd. Tante i.
evenwichtig en echt lief voor haar. Dat
kon niet beter. Ik heb er wel moed op,
dat het in orde komt. En, Peter, we wil
len Vader maar wat ontzien, niet? En
maar niet te veel vragen. Gelukkig geeft
onze kleine lieveling hem veel afleiding.
En danHier zwijgt ze verward.
„Nu Marike, en dan?"Hij ziet
haar vragend in 't blozend gezicht. „We
moeten er om bidden. Peter", zegt
fluisterend.
Tot Vader weer binnenkomt. Even
later zitten de beide heren gezellig
te roken en te lezen. Marike breit aan
een jurkje voor Lotti. Zo verloopt r
tig de avond. De volgende morgen
er een brief van tante: Moeder is véél
rustiger, dokter is tevreden en als het
zo door mag gaan, geeft hij alle hoop.
Tante vindt het öok veel beter voor
vader, dat deze bij zijn dochter is. Een
opgewekt, hartelijk schrijven, dat vooral
vader en Marike echt goed doet!
Als Peter naar kantoor is, kuiert
vader een straatje om 'en eist de huis
houding en Lotti, Marike geheel op. Ze
heeft een flinke hulp aan Riek, er
is fijn, nu Vader er by is gekomen. Na
enige tijd dwalen haar gedachten wai
af naar Moeder. Dat Vader toch zo we
nig zegt. Daar moet toch een oorzaak
wezen voor haar verwarring. Ze
beslist afkerig van Vader. Zijn binnen
komen maakte haar onrustig. Moeder
toch altyd een flinke vrouw. En zij
heeft ook altyd de indruk gehad, dat ze
veel an elkaar hielden. Moeder was wel
ns nerveus, maar vreemd is het! Wat
alles toch anders gegaan dan ze dacht!
Zy ontvluchtte Peter, ging naar vader
moeder, nu is vader bij Peter en
haar, omdat moeder wegging van vader.
Wonderlijk het leven toch. Naast grote
dankbaarheid is er diep medelijden in
Marike's hart. Medelijden met moeder
enmet zichzelf. Hoe kon ze. nu
dromen dat het buiten haa'r huis beter
zou zijn?!" „Ik heb wat mijn hart wenst"
zegt Marike. Ze kijkt Peter aan......
„Toch?" zegt hij lachend. „Toch wel!"
antwoordt Marige trots.
BERICHT
Vandaag schrijven wij „lezers schreven
een verhaal", want dit is de laatste af
levering! Velen, zeer velen, hebben de
kern van het verhaal begrepen en brach
ten ons interessante beschrijvingen van
het incident in het leven van Marike.
Door een kleinigheid kan men soms tot
betere gedachten komen en dat was ook
in het verhaal v^n Marike d* bedoelin?
Wij moeten allen die een bedrage heb
ben geleverd hartelijk dank zeggen
hun ijver en belangstelling. In een
onze kastjes op de redactie ligt
grote stapel „Marike-verhalen", welis
waar niet geplaatste, ln de meeste
valjen minder geschikte copie, maar
toch geestelijk product van meelevende
lezers. En daar zijn we trots op.
m Prijstvinnaars
In de maand November werden bij
dragen gepubliceerd van de volgende
lezeressen; mevr. C. Stiel-Plugge. mej
R. Vink, mej. L. van der Most en mej.
Bertha Andrioli.
Men ziet het dus: de mannen lieten
deze maand verstek gaan, tenminste
betreft een aannemelijke bijdrage. De
genoemde dames krijgen dus een prijs.
Wordt thuisbezorgdl
Financieel Weekoverzicht
Vrijwel de gehele belangstelling van de
effectenbeurs werd deze week in beslag
genomen door de handel in claims en
aandelen Koninklijke Petroleum. Grap
penmakers beweerden, dat de hele beurs
ie" was. Ook van de zijde van
het publiek was er grote belangstelling
en men kon dagelijks op de gaanderij der
Amsterdamse beurs bezoekers waarne
men, die de levendige handel in claims
gadesloegen.
In Amerika biykt men ten zeerste ver*
stoord te zijn over de scherpe deviezen-
bepalingen, welke de Nederlandse Bank
heeft afgekondigd met betrekking tot de
mogelijkheid van insohrijying op de
nieuwe emissie door buitenlanders. Ver
schillende persorganen in de Verenigde
Staten menen, dat Amerikaanse aandeel
houders in een minder gunstige positie
dan de Nederlandse worden gesteld om
de laatste aan goedkope aandelen Konink
lijke te helpen. Men vindt het te laken,
dat in Nederland verkochte claims niet
mogen worden gebruikt voor betaling van
de inschrijvingen op nieuwe aandelen.
De Amerikanen moeten volgens voor
schrift der Nederlandse Bank deviezen
op tafel leggen om de inschrijvingen,
welke hier te lande gegeven worden, te
voldoen. Waarom, aldus redeneert men,
was het niet mogelijk om buitenlanders
met de opbrengst van verkochte claims
te laten inschrijven en de aldus verkregen
aandelen de ev- dividenden daarop
transferabel te maken?
Deze zaek heeft echter ook een andere
kant!
In dit verband wijzen wy erop, dat Ne
derlandse aandelen in Amerika m<
aanmerkelijk disagio worden verhandeld,
dat ongeveer 60 pet- bedraagt. De z.g.
effectengulden heeft in New York geen
grotere waarde dan overeenkomend met
ongeveer 26% cent. Het is duidelijk, dat
dientengevolge ook de theoretische waarde
van claims Koninklijke in Amerika aan
zienlijk lager is dan hier te lande, omdat
de aandelen Koninklijke daar te lande
immers met een aanzienlijk disagio ver
handeld worden. Stelde men Amerika-
dus in de gelegenheid om hier te
lande hun claims te realiseren, dan zou
dit betekenen, dat zij een aanzienlijk ho
gere prijs zouden kunnen bedingen dan in
New York. Konden de Amerikanen met
de opbrengst dan op aandelen Koninklijke
hier te lande inschrijven, dan ware eer
dergelijke trensactie wel zeer aantrekke
lijk te noemen. Uiteraard zou, als daarvar
op ruime schaal wérd gebruik gemaakt
door de Amerikaanse aandeelhouders,
de Nederlandse kapitaalmarkt
zware belasting worden onderworpen.
Men heeft echter van de Nederland:
autoriteiten de consessie gekregen, dat
buitenlanders hier te lande hun claims
mogen verkopen eh de opbrengst kun
nen beleggen in zuiver binnenlandse er
Indise fondsen.
Het is uiteraard zeer betreurenswaar
dig. dat deze onverkwikkelijke geschie
denis met de buitenlandse aandeelhou
ders en met name met de Amerikanen is
voorgevallen. De laatste resten van Am
sterdam als internationaal financieel a
trum zijn verdwenen en onze beurs
gedegradeerd tot een locale aangelegen
heid zonder meer! De strenge deviezen-
bepalingen, welke de Regering in verband
met onze préAure valuta-positie heeft op
gesteld, zijn daarvan de oorzaak. De
vraag is gewettigd, of de prijs, welke
bescherming van onze kapitaalmarkt
ter verkrijging van nieuwe deviezen
wordt betaald, niet te duur moet worden
geacht, als we erop letten, hoe onze repu-
tatie in Wallstreet door de kwestie van de
caims Olie een nieuwe deuk ontvangt.
De uitgifte van 3% pet. obV Konink
lijke Petroleum a 101 pet en van 3% pet.
Brocades-Stheeman a 100 pet zullen, ge
zien de voortekenen ter beurze, onge
twijfeld een succes worden.
(Advent)
Ou
Z«t gU de mensen gelijk, die
op hun heer wachten
Luk. 12<36a
Met de laatste Zondag van November
is de Adventstijd begonnen en gaat do1
Christenheid zich voorbereiden op het
Kerstfeest, de komst van Christus in deze
onze wereld van negentienhonderd jaren
geleden. En het Kerklied doet ons Vra
gen tot Christus:
Ja, hoe, Hij is toch al gekomen. Kerst
feest kan toch niet nog eens overgedaan
worden? De adventstijd is eensdeels een
zich-indenken de oude verwachtingen en
gebeden om zyn komst. Maar is ander
deels de positieve verwachting op Zijn
tweede Advent, Zijn wederkomst. Hoe we
dit zullen doen? Als ménsen, die nog
niets van Hem weten. Zoiets als een slag
in de lucht doen? Hij zelf geeft in boven
staand woord aan, hoe we echte Advents-
mensen zijn, namelijk door gelijk te zijn
aan die mensen, die op hun heer wachten.
Het is een vergelijking met slaven in een
Oosters huis. Hun heer was in hun mid
den geweest, had orde op zijn zaken ge
steld en was toen op reis gegaan. En nu
doen die slaven anders niet dan wach
ten op hun heer. wachten op zijn weder
komst. Houdt die gelijkenis voor ogen,
zegt Christus tot Zijn discipelen. En daar
mee typeert Hij, hoe Zijn gemeente moet
leven in die interims-tijd, in die periode
tussen zijn afreis en wederkomst. In die
tijd leven ook wij. Als ge iemand vraagt:
wat vindt ge van onze tijd? Dan is zijn
antwoord: deze tijd is zörgelijk, met vele
teleurstellingen, enz. Christus zegt
de tijd, ook voor onze tijd geldt dit. dat
/oor de Zijnen een tijd van wachten &n.
is op Hem. En daarmee zegt Hij, dat het jm!
r:b-!
«ds
de
bind*
mp
n Wat
Hoop
leven dus niet doelloos, niet zinloos
Want ook dit jaar, dat welhaast voorbij
is, is een jaar des Heren.
Wachtenieder heeft 't wel gedaan.
Ik denk aan de mensen in een wacht- leid
kamer. Ze wachten oq de trein, of op
de komst van een autoriteit. Dit bindt
die mensen samen. Maar wachten op wat
nog niet te zien is, vergt geduld. Datf ga
je onwillekeurig elkaar eens opnemen.
Er is altijd genoeg stof tot wantrouwen
en verdachtmaking. Wat een pracht-ge-
legenheid voor die slaven daar om elkaar,
al wachtende, te becritiseren) En wat een
gekrakeel in de gemeente over 't doen
en laten van mede-christenen. Wordt 't
niet hoog tijd, dat we weer met volle
aandacht op Christus wachten en minder
op elkander letten? Hy is toch onze Heer. *1* 1
Hij heeft toch beslag op ons gelegd. Hij
heeft toch Zijn leven voor ons gegeven, ituk!
Hij is toch geen vreemde v
slaven in dit huis hebben
't wilde-weg gewacht. Zij wisten, wat z
hun heer hadden. Zijt gij hun gelijk, jnoei
h»c)
Li.V
kwi
prob
inde
ie roud
eens te zijn. Daarom deze vraag, ter be
antwoording aan U en mij: Zou dit alles
„iets" te maken hebben met „boze stuk
ken en aanslagen, weermede wij onzes
naasten goed denken aan ons te bren
genvals gewicht, el, maat, waar,
muntof door enig middel, van God
verboden?"
Nu weet ik waarom slech*
procent van de mensen in deze wijk
naar de kerk gaat. Eén hunner heeft
me hartelijk en ronduit gezegd: „Neen,
dominee, daar zul je ons soort niet.
heen krijgen; die kerk is veel te def
tig voor ons". De uitspraak heeft me
verbijsterd, want ik had alles eerder
verwacht dan dit. De Kerk opium
voor het volk. De Kerk handlanger
van het kapitalisme. De Kerk
zwartste reactie. De Kerk mooi in
naam, maar in haar vertegenwoordi
ging vaak zo zondig en miserabel.
Niets daarvan echter: de Kerk is al
leen maat- te deftig. Men draagt haar
geen kwaad hart toe, men heeft mis
schien zelfs soms een zekere
waardering voor haar. maar
men komt er niet omdat ze
te hoog boven de man in de
straat staat. En dat terwijl
wij, kerkmensen, haar juist
„burgerlijk" vinden en steeds
opnieuw naar stijl zoeken.
Of is het zó dat juist die burgerlijk
heid haar deftigheid uitmaakt? M'n
gedachten schijnen zich op m'n ge
zicht af te spiegelen want mijn zegs
man vindt het nodig zijn stelling
nader te omschrijven.
„Jullie praat te deftig", licht hij toe.
Ik knik peinzend :hij heeft gelijk
Zelfs als de predikant niet het ene
vreemde woord op het andere stapelt,
is hij doorgaans onverstaanbaar voor
de gewone man. Luister nu eens vlak
na elkaar naar de Bonte Dinsdag-
avoridtrein èn naar een radiopreek
Dat zijn twee verschillende talen. Het
volk beschikt over hoogstens tweehon
derd woorden; meer heeft het niet
nodig want het doet de rest wel mei
de klank van z'n stem. Hij kan „Mot-
tumijnhebbe?" uitspreken als dfe goed
moedige uitnodiging tot een genoeg
lijk koffiepraatje maar even goed als
de inleiding tot een robbertje boksen
De kerkmens daarentegen zegt in he*
eerste geval: „Vriend, wenst U mij te
spreken?" én in het andere: „Ik meen
dat broeder Dinges hier een onjuiste
weergave gaf van wat ik bedoelde en
ik zou hem in gemoede er op willen
wijzen dat zijn opmerking weinig ge
lukkig is, om niet te zeggen onoir-
baar". Maar in beide gevallen zal de
man in de straat denken dat hy regel
recht verlakt wordt. Inderdaad, de
Kerk spreekt te deftig, te omslachtig
te geleerd, te onwaarachtig. Zij mist
het recht-op-de-man-afgaan.
Er komt nog wat bij: allerlei woor
den hebben in de straattaal thans een
volkomen andere betekenis dan in de
kerktaal Een voorbeeld? Een Jonge
man, getrouwd en wel komt een aar
dig meisje tegen en vertelt later dat
toen „zijn geweten begon te spreken".
Wat bedoelt hy daarmee? De kerk
mens zal zeggen: „O, hij voelde zich
natuurlijk tot dat onbekende kind aan
getrokken, maar zijn geweten waar
schuwde hem dat hij haar niet mocht
aanspreken". Maar dat is nu juist het
tegenovergestelde van -wat hij inder
daad zeggen wilde: hy drukt op deze
wyze uit dat hy van binnen werd
aangespoord om haar achter na te
lopen, vrouw en kind te vergeten en
'n avondje met haar uit te gaan. Wee
de kerk, die hem zou aanraden naar
„eer en geweten" te hande
len. Op dat advie^ zou. hy
eventuele concurrenten de
ogen dicht slaan en alles op
geven voor dit aantrekkelyk
vrouwspersoontje. Zo staan
j deze zaken. En daarmee zijn
we als Kerk in een situatie
gedrongen, die direct herinnert aan de
arbeid der zendelingen temidden dei
heidenen. Wij moeten de Bijbelse
boodschap weer opnieuw gaan verta
len. We moeten Luthers voorbeeld
volgen, die eens het volk verloste uit
de tyrannie van het kerklatyn en het
de Bybel terug gaf. Met dit verschil
dat wy moeilijker dan Luther aanvoe
len hoe zeer de tale KanaSns zelfs
tie meest moderne tale Kanaans
aan de volkstaal ontgroeid is.
Myn zegsman was ondertussen nog
niet uitgepraat.' Hy vond ook onze
manieren te deftig. Hy legt het me
uit: als je in een bioscoop komt
zegt hij heb je betaald en je kun*
gaan zitten. In de kerk laten ze je niet
betalen, maar ze laten je staan ook en
als je tenslotte 'n plekje vindt komen
ze toch nog met een busje aandraven
Daardoor voel je je al meteen een
buitenstaander. Verder laten ze je dat
nog eens extra merken door je vooral
geen gezangboekje te geven-en zo
nodig kijken ze met afschuw naar je
pak, dat niet meer helemaal nieuw is.
„Neen", besluit hij# „de Kerk is voor
kerkmensen alleen, die schijnen er
zich best thuis te voelen, maar er is
niemand die opstaat en je wenkt: „Ha.
die Jan". Het is 'n styve beweging"
Ja, daar sta Ik nu. Deze man zou
best naar de kerk willen gaan. ook al
is hy dan een nakomeling van
dier oude S.D.A.P.-ers, die voorgoed
met de kerk dachten te breken. Maar
ik zal hem er waarschynlyk nooit
zien en dat ligt aan ons zelf.
WTJKPREDIKANT.
zegt Jezus.
Wacht op de Heer, gy vromen,
Is Israël in nood.
Er zal verlossing komen
Nog ajtyd hoort ge de bewering, dat
zulk een wachten onbekwaam maakt
voor onze taak op aarde. Wat heb-je
de nood en ellende van deze wereld a
dromende, fantaserende Christenen! Wie
te veel met de toekomst bezig is, is toch
geen practische christen. Jezus zegt 't
juist andersom: als we niet onder Zijn
commando staan, zie, dan gaat juist de
onbarmhartigheid hoogtij vieren onder
de mensen. Nog altijd wordt onder hoog
en laag beweerd: De Kerk, die op haar
Heer wacht, vergeet haar sociale taak
hier en nu. Maar 't is juist andersom: e
is te weinig practisch Christendom, on
dat wy niet genoeg lijken op die mensen
die op hun heer wachten. Christus voor
spelt duidelijk, dat er een sociale scheur
komt, zodra de verwachting op Zyn
derkomst ophoudt. Lees maar over
slaaf in Luk. 12:45, die .er op los gaat
slaan: hij wist niet yan een heer, die
rekenschap zou vaagen. Op grond v
verwachting heeft een hedendaags Bijbel- 1
uitlegger terecht geschreven: als de ge-
meentè een op haar Heer wachtende ge
meente was gebléven, had ze zich nooit
laten inpalmen in de dienst
gerende klasse en ^ïad ze nooit klak
keloos die politieke, economische oi
culturele party-programma's onderschre-
waardoor men zich bij een klein#
groep aansluit en de anderen van zie
vervreemdt. De chri^elijke practijk i
voor Paulus in Rom. 13 nauw verbonden
met 't wachten op Zijn wederkomst.
WachtenDan kruisigen we daarme»
de oude lust om onszelf te handhaven j
anderen op zij te schuiven. Dan staan
onder 't bevel van onze Heer. Dan
verwachten wij de finale, de onbewim
pelde openbaring van onze Heer, Zijn
Advent.
Houd ons gemoed voor U bereid,
opdat Ifet bly Uw Komst verbeidt,
Daar 't in stil vertrouwen leeft,
dat Gy ons onze schuld vergèeft
Leiden N. N.
Voor het candidaatsexamen Nei
Ind. recht is geslaagd de heer M. L. d#
Brauw te Leiden.
Voor het verbond van wetenschap!
pelyke onderzoekers sprak dr F. Cérnu-
schi uit Parys te Leiden over de functil
de Unescaiin de wetenschap.
Ofgi
Lezers schrijven ons:
Wie wil deze actie
beginnen?
Ik ben er van overtuigd dat elk Hol
lands gezin, gaarne de Engelse gezinnen
wil helpen, nu deze zoveel minder aard
appelen ontvangen dan wy. Engeland
heeft zóveel voor ons gedaan, laten w)
niet ondankbaar zijn en bewyzen dat wij
thans met het Engelse volk meeleven en
laat een ieder een paar aardappels op zijn
voedsel besparen om hen te helpen.
Den Haag. C. W. Smit,_
Ternootstr. 8"
P.S. Een loflyk idee Red.
De nieuwe bonkaarten
Gaarne zag ik via uw veel gelezen blad
dit stukje voorgelegd aan de desbetref
fende ambtenaren nu nog in functie.
Het gaat hier n.1. om het nieuwe systeefl
van bonkaarten, zoals die heden
ingevoerd (KA 713), hetwelk voor
een verbetering zou moeten zyn. In hoé
verre die verbetering vruchten af ge wou
pen heeft, mocht blijken uit de tijd di»
we later klaar waren en het legio
verkeerde bonnen.
Hoewel wy ook vooruitstrevend zijf
wensen wy ons toch gaarne terug naai
de vleespotten van de oude bonkaartel
(KA 711).
De technische staf van het CD K. be
denke dit goed (bedoeld worden de
werpers van onze distributiebescheiden
en mochten met het bereiken van een goei
systeem hiermede hun werkzaamhede
ophouden, dat zy dan nu nog een andef
baan zoeken (bezuiniging staatsuitgaven!
Ik spreek hier namens alle slachtoffö
van de distributie-maatregelen
Een aantal melkbezorgers val
een melkinrichting.
