Plannen voor 300.000 Pond St. werkkleeding
Van doorkruising der politiek geen sprake
In Makassar had men het niet over de Kroon
't Verklaarde
I uitziekt
NIEUWE JLEIDSCHE COURANT.
S
DONDERDAG. 24 APRIL 1M7
Debatten over de corruptie-interpellatie in de Tweede Kamer
ERNSTIGE KNOEIERIJEN, DOCH GEEN VERONTRUSTING
(Van onzen Parlementsredacteur)
De tweede dag van de knoeierijen- en corruptie-interpellatie heeft, behalve den
heer Joekes, nog een zevental Kamerleden op het spreekgestoelte gebracht, die allen
hun zienswijze over de bestaande misstanden en de bestrijding daarvan, ten beste
hebben gegeven.
De heer Joekes (arfo.) was vrijwel voldaan
door hetgeen door de Ministers was verteld.
De heer Korthals (vrijh.) roemde hem om de
objectiviteit, waarmee de vragen waren ge
steld, een lof, waarmee ook de heer Beer
nink' (c.h.) instemde. Deze laatste was blij,
dat de heer Joekes de democratische gevoe
lens ten volle ontplooide en deze ernstige
zaak in het openbaar behandeld wenschte te
zien. Een heel andere houding dan die van
den heer Hofstra, die de regeering gevraagd
heeft, de critiek op het financieele regee-
ringsbeleid van de banken te smoren.
Het was vooral de heer Sassen (KVP) die
wees op de geestelijke oorzaken van den
zwarten handel, ontduiking en corruptie. Het
materialistische egoïsme voert hoogtij en er
is te weinig naastenliefde en vooral gemis
aan verantwoordelijkheidsbesef. Daarom zal
alles er op gericht moeten zijn. de beroeps
ethiek weer te verbeteren. Evengoed als col
laborateurs worden „weggezuiverd" moeten
degenen, die zich in zwarte practijken onso
ciaal en daarom onvaderlandslievend hebben
gedragen van bepaalde functies kunnen wor
den uitgesloten. Een redeneering. waar in
derdaad veel vor te voelen is.
Zoowel de heer Sassen als de nee ren
Smeenk (a.r.) en Korthals (vrijh.) merkten
op, dat de groote overheidsbemoeiing op
velerlei terrein de ontduiking in de hand
werkt. De heer Sassen achtte daarom een
zoo spoedig mogelijke tot standkoming van
de publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie noo-
dig die veel maatregelen ter uitvaardiging
en uitvoering van de Overheid kan overne
men. Dan zal er heel wat overbodigs kunnen
verdwijnen, daar nu bij verschillende rijks-
bureaux eikaars onmisbaarheid pogen te de-
monstreeren. Het lijkt op het oogenblik vaak
meer op een sociaal-economische bureaucra
tie dan op een sociaal-economische demo
cratie. De heer Smeenk (a/1.) bepleitte ook
vergaande vermindering van de overheids
bemoeiing, omdat veel maatregelen niet kun
nen worden gehandhaafd, tenzij Nederland
in een politie staat ontaardt. Dergelijke, niet
te handhaven maatregelen ondermijnen het
gezag. Ook de heeren de Ruiter (c.h.) en v.
d. Zanden (KVP) bepleitten inkrimping van
het ambtenarencorps en opheffing, waar
©enigszins mogelijk van distributie-maat
regelen.
De ministers Huysmans, Mansholt en v.
Maarseveen repliceerden; minister Lieftinck
was niet aanwezig. Minister Huysmans nam
het leeuwenaandeel voor zijn rekening. Hij
deelde o.m. mede, dat voor 300.000 pond ster
ling aan deviezen zal worden besteed aan
den import van werkkleeding. Wat de cor
ruptie betreft sloot hij aan bij den heer
Smeenk, die meende, dat de geruchten hier
over stellig overdreven waren. Dat de heer
Beernink sprak van corruptie aan de orde
van den dag" noemde de bewindsman een
dichterlijke overdrijving. De oude traditie
van onkreukbaarheid, die bij een groote kern
nog gevonden wordt, moet weer geheel wor
den hersteld. Een methode om hiertoe te ge
raken is, dunkt ons, onverbiddelijke publi
catie van alle gevallen van corruptie en mal
versatie, zonder aanzien des persoons, ge
paard met zeer straffe maatregelen.
De heeren Beernink (c.h.) en Wagenaar
(comm.) hadden nogmaals de opheffing van
het bijkantoor van het C.D.K. te Hattem ter
sprake gebracht. De heer Haken (comm.)
had lang geleden hierover schriftelijke vra
gen gesteld en het wachten was nog steeds
op antwoord. Minister Huysmans kan soms
zeer huiselijk en naief antwoorden. Ook nu
weer: hij hoefde hier niet aan herinnerd te
worden: de zaak wordt zeer ernstig onder
zocht en een uitvoerige uiteenzetting is te
wachten.
Minister Mansholt vertelde nog iets over
het goede verloop van de eierlevering en de
verbetering in de varkenslevering, terwijl als
laatste spreker (voor hoogstens tien Kamer
leden) minister van Maarseveen o.m. ver
telde. dat alleen al in Den Haag wekelijks
400 éi 500 brieven uit het buitenland door den
Officier van Justitie, na machtiging van den
Rechter-Commissaris worden geopend; deze
brièven zijn „verdacht" in verband met mo
gelijke deviezensmokkel. Handig was 's mi
nisters repliek aan den communist Wage
naar, die had opgemerkt dat een betere mo
raal alleen te verkrijgen is in een klasse-
looze maatschappij. Evengoed, aldus de be
windsman, kunnen wij zeggen: in een maat
schappij met maar één sexe in plaats van
twee. Overigens zit men in Rusland met de
zelfde moeilijkheden, getuige een door den
minister geciteerde radio-rede van een Sow-
jet-zuiverings-volkscommissaris. Ook daar, in
de zgn. klasselooze maatschappij moesten
strenge maatregelen getroffen worden.
De eindindruk van deze interpellatie, die
niets sensationeels bracht, en feitelijk ook
niets nieuws, meenen wij te kunnen samen
vatten als volgt; er zijn ernstige knoeierijen
op allerlei gebied, practisch onvermijdelijk
in den huidigen tijd van schaarschte en daar
mee vebandhoudende maatregelen tenge
volge van een gedevalueerde moraal, doch
verontrustend is een en ander niet. De maat
regelen van de regeering hebben succes. De
ingewikkeldheid van het probleem en de
veelsoortigheid der overtredingen, alsmede
de vindingrijkheid van het menschelijke
egoïsme zijn echter oorzaak, dat het onmo
gelijk is. het euvel volkomen den kop in te
drukken tenzij iedere Nederlander voort
durend een (onkreukbare) politieagent naast
zich heeft!
Eind 1947 wordt zout-industrie
te Boekelo stopgezet
In verband met belangrijke uitbreidings
plannen.
Voligens de „Ned. Transport Crt." bestaan
bij de Kon. Ned. Zoutindustrie te Hengelo
belangrijke uitbreidingsplannen, die zoowel
het chemische, als het zoutbedrijf betreffen.
De uitbreiding houdt verband met de stop
zetting van de zoutindustrie te Boekelo en
ook met de omstandigheid, dat de oorlog uit
breiding van het bedrijf langen tijd onmoge
lijk maakte. In verband hiermede zal een
nieuw gebouw worden opgetrokken.
Zooals de zaken thans staan, hoopt men
tegen het ©inde van 1947 de nieuwe afdeeling
bedrijfsklaar te hebben. Tegelijkertijd zal
dan de stopzetting van de fabriek in Boekelo
een feit worden.
100.000 Arbeidscontractanten
bedreigd met ontslag
Op de gisteren te A'dam gehouden ver
gadering van den Alg. Bond van Arbeids
contractanten in Overheids- en Semi-Over-
heidsdienst, wezen de heer A. v. d. Windt
en P. Rietveld op de moeilijkheden van de
bijna 100.000 arbeidscontractanten. Nu het
de hoogste tijd is, dat het ambtelijk appa
raat tot behoorlijke proporties wordt terug
gebracht, moet, volgens spreker, de kern
van vast en zgn. tijdelijk personeel worden
aangevuld met arbeidscontracten, waarvan
er zijn, die van 5 tot 20 jaren ervaring heb
ben. Deze menschen worden thans bedreigd
met massa-ontslag op een termijn van en
kele weken, zonder een wachtgeldregeling.
Bij overlijden krijgen de nabestaanden
slechts twee weken salaris uitbetaald.
REGEERINGSMAATREGELEN
NIET GESABOTEERD
(Vervolg van Pag. 1)
Wie van oordeel zou zijn, dat bankdirec
teuren alleen critiek op het Regeeringsbeleid
oefenen, omdat er thans een socialistische
minister van Financiën is, zou zich deerlijk
vergissen. Voor den oorlog, toen er geen so
cialistische ministers waren, spraken zij zich
evenzeer over de Regeeringspolitiek uit. De
monetaire politiek der Regeering voor den
val van den gulden en het beleid op het stuk
der zoogenaamde vaste lasten waren toen ook
in hun kring voorwerp van veelvuldige cri
tiek. Wanneer dergelijke „critiek doorkruisen
van het Regeeringsbeleid is, dan heeft ook
de Regeering, waarvan ik zélf déél heb uit
gemaakt, ernstige reden gehad zich daarover
te beklagen. Het is echter geen oogenblik bij
ons opgekomen, dat deze vrijheid aan ban
den moest worden gelegd. Men ziet, dat ik
dus ook op dit punt geen reden heb om het
„regiem-Colijn-Oud", waarin de partijvoor
zitter nog blijkens zijn laatste rede te Rotter
dam, niet veel goeds heeft kunnen ontdek
ken, te verloochenen.
Het is intusschen naar mijn meening on
juist hier van doorkruisen van het Regee
ringsbeleid te spreken. Daarvan is alleen
sprake, wanneer maatregelen, door de Regee
ring voorgeschreven, worden gesaboteerd.
Niemand kan dit echter den banken verwijten.
Zij hebben, om twee belangrijke voorbeelden
te noemen loyale toepassing gegeven aan de
blokkeeringsvoorschriften en de effectenregi
stratie, ook al hadden zij op deze puruten wel
eens andere inzichten dan de Regeering. Het
is waar, dat een aantal ietwat opgewonden
beursheeren naar aanleiding van een uitla
ting van den minister van Financiën, die hun
niet zinde, het woord beurss taking hebben
laten hooren. Maar de verantwoordelijke be
stuurders hebben daarvan niet willen weten
en van een staking is niets gekomen. Als de
redacteur geen sterker argumenten kan aan
voeren dan die hypothetische staking, betee-
kent zijn betoog op dit punt niet veel.
Zeer bedenkelijk is het, dat men nu in
onzen kring klanken hoort opgaan, die deze
critiek willen smoren door het bankwezen te
socialiseeren of althans onder toezicht te
plaatsen.
Als het algemeen belang hier socialisatie of
toezicht vordert, zal dit natuurlijk moeten
gebeuren. Dit is echter een zaak op zichzelf
en allerminst een eenvoudige zaak. Wie zou
meenen, dat alleen reactionnairen zich tegen
socialisatie van het bankwezen kunnen ver
zetten, leze eens het socialisatierapport der
SJ5.A.P. De mannen, die dit rapport opstel-
SCHERMERHORN SPREEKT
TOT OOST-INDONESIE
Ten aanzien van de redevoeringen, welke
bij de opening van het Oost-Indonesische
parlement te Makassar werden gehouden,
merkt men zoowel van Nederlandsohe, als
van Indonesische zijde op, dat in geen enkel
opzicht gerefereerd is aan de Kroon. Even
eens is het opgevallen, dat de beide volks
liederen niet werden gespeeld.
Bepaalde Nederlandsche kringen achten de
formuleering van den premier, Nadjamoed-
din, waarbij hij gezegd heeft, dat een even-
tueele vervanging van dr Van Mook een
psychologische fout zou zijn, alleronge
lukkigst.
In een toespraak over Radio Makassar
zeide prof. Schermerhom gisteravond, dat
hem gebleken was, dat onder de menschen
in Oost-Indonesië 'n gezond inzicht en 'n ern
stig begrip voor de moeilijkheden heersdhen,
waarbij de ontwikkeling van de laatste vijf
maanden zeer opmerkelijk is. ,J>eze staat",
aldus prof. Schermerhom, „wil samenwer
ken in de federatie, doch indien men er on
verhoopt niet in slaagt de geprojecteerde
federatie te verwezenlijken, dan zal Oost-
Indonesië competent zijn zelf zijn zaken te
regelen".
Een Jaar hebben de Indo-Europeanen nog
den tijd....
Volgens „Ass. Press" hebben de Indo-
Europeanen, Chineezen, ea., die in Ihdië
geboren zijn en op Java of Sumatra wonen,
nog één jaar den tijd, om een beslissing te
nemen over de vraag, of zij het republikein-
sehe burgerschap wensohen te verwerven.
Het republikeinsühe parlemnt besloot n.l.
voor het overleggen van bezwaren uiterlijk
tot 10 April 1948 te wachten
De Krakatau rommelt weer
De bemanning van een Nederlandsohe tor
pedo-jager heeft geconstateerd, dat de krater
van het eiland Krakatau weer een stuk boven
den zeespiegel is komen te liggen. In een
tijdruimte van een uur heeft men twee vrij
sterke onderzeesche uitbarstingen kunnen
waarnemen. De activiteit van de vulkaan
schijnt voor de bewoners van Java en Su
matra vrij verontrustend te zijn, aldus ,,Ass.
Press"
Twee Ned. vliegers tenslotte terug
De twee Ned. vliegers, die een noodlanding
te Buitenzorg hebben gemaakt, zijn tenslotte
naar Batavia teruggekeerd, nadat zij een
week lang de gast van de Indonesische offi
cieren in Poerwakarta zijn geweest.
Zij vertelden, dat na de noodlanding onge
regelde Indonesische troepen op hen gescho
ten hadden, doch dat zij daarop door de
republikeinsche autoriteiten onder bescher
ming waren genomen..
Te Batavia waren op 1 Januari 51 lagere
saholen met 429 leerkrachten en 11.733 leer
lingen.Het gebrek aan leermiddelen is schrik
barend.
den, zal men moeilijk van reactionnaire ge
zindheid kunnen verdenken. Welnu, zij waar
schuwen ernstig tegen een algemeene sociali
satie van het bankwezen en waren voor de
gevaren aan het nationaliseeren der Neder
landsche Bank verbonden allerminst blind.
Dat een regeling van het toezicht op het
bankwezen biet kan worden gemist, is ook
mijn meening. Maar als men dit toezicht wil
gaan gebruiken om de vrije meeningsuiting
der bankdirecteuren te gaan belemmeren,
dan acht ik dit een hoogst gevaarlijk streven.
Dan zou immers blijken, dat zij gelijk heb
ben, die van socialisatie gevaar duchten voor
de geestelijke vrijheid en dan zou die sociali
satie een heel leelijk ding zijn.
Wij moeten oppassen, dat wij in onzen
kring met de persoonlijke vrijheden niet
lichtvaardig omspringen. Een symptoom
daarvan vond ik ook in den eisch, dat voor
den dienst in Indonesië geen ambtenaren zul
len worden uitgezonden, die niet van harte
met de Regeeringspolitiek instemmen. Dien
eisch mag men niet stellen. Natuurlijk moet
men van de ambtenaren verlangen, dat zij
loyaal medewerken, om de Regeeringspoli
tiek uit te voeren. Dit is niet anders dan
ambtelijke plicht. Maar instemming vragen
gaat veel te ver. Het stellen van dien eisch
zou de consequentie met zich brengen, dat
Actrice ivil met haar criticus
gaan duelleeren
De Fransche actrice, Lise Merville, heeft
den criticus Roger Drones tot een duel
op vuurwapenen uitgedaagd, daar hij
haar had beschreven als een skelet, welks
petieterig gebarenspel gelijkt op dat van
een harlekijn. Het .skelet" is eohter een
uitstekend schutter.
als een Kabinet aan het bewind komt, dat
een geheel andere politiek wil volgen, ook de
ambtenaren door andere worden vervangen.
Deze Amerikaansche methode hebben wij in
Nederland nooit gekend en moeten wij hier
ook niet invoeren.
Tenslotte nog een enkele opmerking over
de taak der overheid ten opzichte van de
cultuur. Hier verneem ik uit onzen kring ook
nu en dan klanken, die tot waakzaamheid
manen. Men spreekt van de taak om het volk
op te voeden in wat men dan noemt socialis-
tischen zin.
Het Socialisme, zoo zegt ipen, moet zijn
stempel op de cultuur drukken. Voor zooveel
men wil trachten dit doel te bereiken door
de vrije werkzaamheid der partij en haar in
stellingen bestaat daartegen niet het minste
bezwaar. Maar als men de overheid in dit
werk wil gaan betrekken, moet men er zich
toch goed rekenschap van geven, welke taak
hier de hare is. Van wat men noemt actieve
cultuurpolitiek, ben ik een overtuigd voor
stander. Ook ik zie op het terrein van we
tenschap en kunst voor de overheid een be
langrijke taak. De taak om het goede te steu
nen. Er aldus toe bij te dragen, dat aan het
volk het goede geboden wordt, opdat het
leere het goede te waardeeren en het minder
goede te mijden. Dit moet echter alles ge
schieden in een sfeer van geestelijke vrij
heid. Dat wil zeggen zonder oveiheidsmorao-
polie, dus met het volle recht voor anderen
om, binnen de grenzen van openibare orde en
goede zeden, iets anders te brengen dan de
overheid brengt of steunt. Ik trek hier een
vergelijking met het onderwijs. Hoe meer de
overheid kan doen voor h.et openbare onder
wijs, hoe beter. Doch daarnaast volledige vrij
heid wettelijk en feitelijk voor het bij
zonder onderwijs. Met het overheidsmonopo-
lie op het stuk van het onderwijs hebben wij
in. het verleden slechte ervaringen opgedaan.
Laat ons daarom zorg dragen, dat wij op het
stuk der cultuurpolitiek niet in een soortge
lijke fout vervallen. Ik ben er niet zeker van.
dat allen in onze partij de eischen der vrij
heid op dat gebied voldoend*» onderkennen.
De gedachten, die ik in dit artikel heb
neergeschreven, zijn gedachten, die steeds
geleefd hebben in mijn oude Vrijzinnig-
Democratische Partij. Ik houd mij overtuigd,
dat zij nog steeds leven in de harten der
vroegere vrijzinnig-democraten, die medege
werkt hebben aan de oprichting der Partij
van de Arbeid.
Ik wensoh niets liever dan dat die oude
vrij zinnig-democraten zich thuis zullen blij
ven gevoelen in de nieuwe partij. Daarom
heb ik gemeend dit waarschuwende woord
te moeten Laten klinken".
Koreaansche „surprise'
van Moskou.
Onlangs wezen wij er op, dat de Russische
politiek steeds voor verrassingen zorgt, zich
sterk camoufleert en sfinxachtige allures
aanneemt. Zij gaat sprongsgewijze voor
waarts, maar weet te retireeren, te zwijgen
en zelfs concessies te doen. als men die niet
meer verwacht. Dit plotselinge, verrassende
element demonstreert zich nu weer, waar
Molotow inzake Korea een nieuw geluid doet
hooren, dat echter nog niet de beteekenis
behoeft te hebben van een nieuwe lente,
Molotow en Marshall fungeerden reeds, sinds
langen tijd, als Koreaansche koorddansers eo
dit koord hield de spanning niet uit. De
schriftelijke behandeling van het Korea-
vraagstuk werd afgebroken en het is Molo
tow, die blijkbaar de RussischAmerikaan-
sche commissie weer aan elkaar wil lijmen,
teneinde een voorloopige regeering voor een
„vrij en onafhankelijk" Korea voor te berei
den. Onlangs wees Marshall in een ironisch
schrijven Molotow er op, dat Korea maar
matig geprofiteerd had van de schikkingen,
die men te Yalta, en later te Moskou ge
troffen had. öorspronkelijk hadden Amerika
en Rusland er vrede mee, dat Korea verdeeld
werd in een noordelijke en een zuidelijke
zone, welke door Amerikaansche en Russische
troepen werden bezet. Maar, evenals m
Duitschland, bleek al spoedig, dat deze me
thode een gevaar opleverde voor de politieke
stabiliteit van het land en de herleving der
economische welvaart. De noordelijke zone.
onder controle der Sowjets, telde slechts ééa
derde der totaal-bevolking, maar bevatte de
meeste industrieele hulpbronnen, terwijl de
zuidelijke, bezet door de Amerikanen, en
veel talrijker bevolkt, het voedsel kon ver
schaffen, maar behoefte had aan brandstof.
Veertig jaar lang, waren de Koreanen door
de Japanners onderdrukt geworden en er
was dus voor de bezettende mogendheden
aanleiding genoeg, hier in het belang der
Koreanen samen te werken. Het tegenover
gestelde gebeurde, want het kwam tot een
breuk in de RussischAmerikaansche com
missie van samenwerking, terwijl juist de be
doeling was, dat die commissie als een soort
van „super-orgaan" zou fungeeren, geduren
de den tijd van vijf jaar, dat Korea zou
worden klaargestoomd voor onafhankelijk
heid, onder voogdijschap, komende van de
Ver. Staten, Rusland, Engeland en China.
Bedoelde commissie had tot taak een voor
loopige Koreaansche regeering samen te stel
len, in samenwerking met afgevaardigden
van de Koreaansche „democratische par
tijen". De Russen gingen het begrip „demo
cratisch" interpreteeren en de poppen aan
het dansen! De voorbereiding voor de vol
komen onafhankelijkheid van Korea was
voorloopig van de baan. Het spreekt vanzelf,
dat óók hier weer de controverse Amerika
Rusland sterk tot uiting kwam. Men ge
raakte in een impasse en de Russisch—Ame
rikaansche commissie ging om zeep. De twee
zones bleven onder geheel gescheiden be
heer. De noordelijke werd een Stalinistische
Sowjet-staat en de zuidelijke kreeg een
embryonale democratische volksvertegen
woordiging, maarde Amerikanen werden.
in deze pogingen gehinderd door een troep
communistische reclame-makers" voor Mos
kou. die het voordeel hadden als „ondergrond-
sche verzetslieden" in den oorlog tegen Japan
een deel der bevolking op hun hand te heb
ben. Tusschen de Amerikaansche bezettings
autoriteiten en de bevolking in hun zone,
vlotte het niet bijster meer en, volgens dé
Times, zou een delegatie van' de „Wereld
federatie der Trade Unions" zich critisch
hebben uitgelaten over het verschil in hou
ding tusschen de leiders in de Russische en
de Amerikaansche zone, toen die delegatie
en fabrieken bezocht. De Koreanen zelf zijn
zeer gekant tegen voortzetting van het hui
dige regiem en wenschen onafhankelijkheid,
zoodat tenslotte slechts een handjevol com
munisten hen daar in tegenwerken. Ook op
de groote Aziatische Conferentie te Delhi
hebben afgevaardigden van de zuidelijke zone
hun verlangens naar autonomie te kennen
gegeven. Afgevaardigden van de noordelijke,
dus onder Russisch beheer staande zone)
waren te Delhi niet aanwezig, maar zij zullen
stellig niet minder patriottisch" zijn. Korea
mag in het streven naar onafhankelijkheid
niet gedwarsboomd worden door wrijving
tusjgchen de bezettingsautoriteiten onderling,
nadat het van Japan bevrijd werd. Het was
Marshall, die opnieuw pleitte voor een „com
missie van samenwerking" en te kennen gaf,
dat Amerika zijn verplichtingen jegens Korea
zal nakomen. Molotow beschuldigt nu, 1a
Russe, de Amerikanen en keert de zaak om:
in de Amerikaansche zone zouden duizenden
arrestaties van „democraten" hebben plaats
gehad! Wij dienen af te wachten, in hoe
verre Moltow's voorstel weer geen camou
flage is. Schuilt er geen addertje onder het
Sowj et-gras?
Een pleidooi voor de oorlogsbuit-
slachtoffers
Zij zullen een offer moeten brengen.
Zooals wij reeds gisteren in het kort meld
den. keurde de Eerste Kamer het wetsont
werp, houdende voorzieningen van onder den
vijand aangetroffen goederen, goed.
Mej. Tjeenk Willink (Arbeid) brak een
lans voor de „oorlogsbuitslaohtoffers". Zij
zagen zich goederen door de Duitsehers ont
nemen, die de geallieerden later als oorlogs
buit in beslag namen en aan vierden ver
kochten tegen een hoogeren prijs dan de ver
goeding bedroeg, die de oorspronkelijke eige-
aars ervoor ontvingen. Is het niet mogelijk
en een aanvullende uitkeering te geven?
oo vroeg zij.
Neen antwoordde minister Lieftinck. Deze
mensohen zullen een veer moeten laten, om
dat tiet amfotelijtk apparaat niet in staat is
alle oorlogsbuitg©vallen te onderzoeken. Ove
rigens zal het wetsontwerp „Nadere regeling
oorlogsschade" een zg. „hardheidsclausule"
bevatten, die het verleenen van aanvullende
uitkeeringen mogelijk maakt voor die geval
len waar een nijpende behoefte bestaat.
Het aantal Indonesiërs te Bandoeng ia
op 1 April tot 80.263 gestegen. Dagelijks stroo
men de vluchtelingen binnen, in lompen en
overdekt met huidziekten. Velen z(jn vel over
been.
