Iets anders van mij verwacht vraagt De Boer
Inbreker na wild-west in Arnhem gegrepen
Koene Dirk Parmentier 20 jaar bij de K.L.M.
't Verklaarde
cPalingrangst
)uitzicht
JHETWE LEtDSCBF COURANT
ZATERDAG, S APRIL 1M7
„IK KEN DEN TOESTAND IN
INDIE DOOR EN DOOR"
ttZie ik er uit als een gedeprimeerd
man?" zoo vroeg het aftredende lid der
Commissie-Generaal, de heer F. de Boer,
gisteren bij zijn aankomst op Schiphol
aan de aanwezige journalisten. „Het is
ook allemaal onzin, die kletspraat over
gedeprimeerd zijn en dergelijke", liet hij
er op volgen, „de reden van mijn ontslag
heb ik in Batavia reeds aan Aneta mede
gedeeld: De oorspronkelijke eisch van de
Regeering en de overeenkomst, zooals
deze is onderteekend, liggen mijns in
ziens te ver uit elkaar, om daarmede
accoord te gaan. Ik heb de consequenties
daaruit getrokken, hoewel ik onmiddel
lijk moet opmerken, dat het een heel
moeilijke beslissing voor mij is geweest.
Aan den anderen kant", zoo vervolgde
de heer De Boer, „geloof ik, dat u van
mij niets anders verwacht hebt en ook
voor minister Jonkman kwam mijn ont
slag-aanvrage zeker niet als een verras
sing-"
Na verklaard te hebben dat zijn ver
zoek om uit de Commissie-Generaal te
treden, nog steeds niet is ingewilligd,
zeide de heer De Boer:
De vlieger J. van Donkelaar, die enkele
maanden geleden bij Kaapstad met een
verkenningsvliegtuig van de „Willem
Barendsz" verongelukte en langen tijd in
een ziekenhuis werd verpleegd, keerde
dezer dagen in ons land terug.
„Herrie is er zeker niet geweeest in de
CommissieGeneraal; daar was ook niet
de minste aanleiding voor. Het was een
zuiver zakelijk verschil van inzicht."
,JSn de toekomst?" waagt een der jour
nalisten te vragen.
„Ja", zoo antwoordt de ondervraagde,
„die zie ik niet als gemakkelijk, vooral
omdat het vele heen-en-weer geschrijf
de overeenkomst niet heeft verhelderd.
Mijn meening is, dat niet afgeweken had
moeten worden van de oorspronkelijke,
door de Nederlanders gestelde eischen.
Er bleef mij geen andere keuze dan heen
te gaan. Ik ben té lang in Indië geweest
om de toestanden niet te kennen", aldus
besloot de heer De Boer.
De ondeugende opmerking van een der
aanwezigen „dat minister Jonkman óók
lang in Indië is geweest", gi«g verloren
in het geraas der vliegtuigmotoren en de
gejaagde onrust, welke er op een vlieg
veld nu eenmaal altijd heerscht
A.N.W.B. dringt aan op fabricage
van eenheidsrijwielen
Om spoediger het rijwieltekort op te
kunnen heffen.
Daar het aantal rijwielen in ons land
met ongeveer 50 pet is verminderd en de
productie nog slechts tot ongeveer 25 pet
van de vooroorlogsche capaciteit is geste
gen. bepleit de ANWB de fabricage van
een rijwiel in standaarduitvoering, met
zooveel mogelijk genormaliseerde onder
deden, ten einde op deze wijze sneller
dan bij de normale gedifferentieerde pro
ductie mogelijk is, te kunnen voorzien in
het nijpende rijwieltekort.
Aan minister Huysmans is verzocht
daarvoor een commissie in te stellen.
Speciaal ook de vervaardiging van rijwiel-
onderdeelen zal in ons land meer ter hand
moeten worden genomen, aldus de AN
WB. Wanneer het rijwieltekort na eenige
jaren opgeheven zal zijn door de fabri
cage van bedoelde rijwielen, welke men
„utility-rijwielen" zou kunnen noemen,
zouden de fabrikanten weer hun eigen
merkrij wielen kunnen vervaardigen.
BURGER DOODGESCHOTEN
EN AGENT GEWOND
Te Arnhem is Zondagavond een op hee-
terdaad betrapte inbreker na een ver
woede vechtpartij, waarbij hij een agent
neerschoot en een burger doodelijk in de
hartstreek trof, door een anderen burger,
die den misdadiger met een stok bijkans
den schedel insloeg, overmeesterd.
Dien avond kwam de hoofdagent van
politie van E. thuis van dienst. Zijn
vrouw maakte hem er op attent, dat er
in het huis van de buren gestommel was,
hoewel zij zeker wist, dat de familie uit
was. Toen de agent poolshoogte ging ne
men, ontmoette hij een man. die in groo-
te haast via de keukendeur probeerde te
Proc.-fiscaal eischt toch maar
de doodstraf
Ofschoon hü zeker weet dat ze wordt
afgewezen.
..Het is moeilijk een straf te vorderen,
waarvan men zeker weet, dat deze door
de hoogere instantie wordt afgewezen.
Toch ben ik van meening, dat geen an
dere straf kan worden opgelegd dan de
doodstraf", aldus jhr mr J. E. de Ranitz,
adv.-fiscaal bij het B.G. te Assen tijdens
zijn requisitoir in de zaak tegen den voor-
maligen sectie-commandant der Land
wacht, Glaas Balsma uit Diever, die een
groote steun was van de beruchte „bloed-
ploeg-Sanner", door wier toedoen vele
personen uit Diever en omgeving om het
leven zijn gebracht. Vonnis 17 April.
3FELE BEKENDE VLUCHTEN
STAAN OP ZIJN NAAM
Op den Tweeden Paaschdag zal Koene
Dirk Parmentier twintig jaar verbonden
zijn aan de K.L M. Gedurende deze twin
tig jaar heeft hij, zoo vertelde hij
vandaag van achter zijn schrijfbureau in
een der hulpgebouwtjes op Schiphol
meer dan twintigduizend vlieguren ge
maakt. Waarom hij thans achter dat
bureau zit? „Dat moet je aan den baas
vragen", zegt Parmentier. „Er bestaat
m.u eenmaal zooiets als „Ohef Vlieg-
dienst" en ten slotte iemand moet de
vuile wasch doen. Parmentier zit liever
in de lucht, dan op kantoor en daarom
vergeet hij dan ook niet, ondanks zijn
kantoorbaantje, van tijd tot tijd te vlie
gen. „Om het niet te verleeren" zegt hij.
De eerste vlucht 'bij de K-LJVI. maakte
hij op 2 Mei 1929. Dat was naar Parijs
met een Fokker F 7a, waarin" twaalf
passagiers mee konden. En de bemanning
was de inloot en niemand meer. „Dat is
tegenwoordig een beetje anders", zegt
Parmentier. „De sport is er wel een
beetje af'. In 1930 vloog hij voor de
eerste maal op de Indië-route, het vol
gende jaar was hij op denzelfden dienst
reeds gezagvoerder. Na de Melbourne-
r-ace, waarmee zijn naam onverbrekelijk
Doodstraf geëischt tegen Land-
wachters-beulen
Een fraaie collectie voor het B.G.
te Utrecht.
De procureur-fiscaal bij het Bijz. Ge
rechtshof te Utrecht eischte de doodstraf
tegen den 40-jarigen landwachter B. H.
Heegers uit Utrecht en den 37-jarigen D.
F. Minck, eveneens landwachter te
Utrecht, P. den Oudsten, een 26-jarige
landwachter uit Utrecht hoorde 20 jaar
tegen zich eischen en de 42-jarige G. A.
de Ridder, landwachtofficier te Amers
foort 12 jaar. Allen waren betrokken bij
de mishandeling van vijf leden der ver
zetsbeweging, die in September 1944 te
Maarssen gearresteerd en gefusilleerd
werden.
Voorts werd tegen den 43-jarigen C. A.
de Looze uit Utrecht 10 jaar R.W.I. ge-
eischt wegens verraad van Joden en werd
L. H. Overman, verbonden aan het Ac.
Ziekenhuis te Utrecht, wegens verraad tot
8 jaar R.W.I. en ontzetting uit alle rech
ten voor het leven veroordeeld.
Binnenkort zal een nieuw contingent
Nederlandsohe zeelieden naar Amerika
vertrekken, ten eind£ aldaar gekochte
pehepen voor Nederland over te brengen.
is verbonden, werd hem de Orde van
Oranje-Nassau verleend. Ook in den
oorlog vloog Parmentier voor de K.L.M.
en na de bevrijding was zijn eerste taak
de route Amsterdam-Batavia te vliegen
en te verkennen. Thans is zijn -taak de
organisatie van den vliegdienst en alles
wat daarmee samenhangt, zooals het be-
oordeelen der piloten en de zorg voor
de opleiding van het personeel. Parmen
tier is nu 43 jaar en heeft een der be
langrijkste posten in de Nederlandsche
luchtvaart. Maar al zit hij nu achter een
bureau, hij denkt er toch niet aan het
vliegen vaarwel te zeggen.
„Ik heb ten slotte nog altijd een geldig
vliegbewijs", zegt Parmentier.
ontsnappen. Er ontstond een hevige wor
steling, waarbij de inbreker een automa
tisch pistool te voorschijn haalde en daar
mee, al rollende over den grond met den
agent, den laatste een schot in den buik
en het bovendijbeen gaf. Op het hulpge
roep verscheen de 47-j. buurman H. J. v.
Dijk, op het terrein van den strijd, maar
hij werd eveneens door den inbreker
neergeschoten, getroffen in de hartstreek.
Een andere buurman, de heer V„ liet
zich hierdoor niet afschrikken, maar ging
den onverlaat, slechts gewapend met een
stok te lijf, waarmede hij den inbreker
onschadelijk maakte.
De heer Van Dijk, vader van acht kin
deren overleed op weg naar het zieken
huis. De zwaar gewonde agent en de in
breker zullen er waarschijnlijk niet het
leven bij inschieten.
De dader, de 30-j. handelsreiziger F. J.
G., was in het bezit van een pistool af
komstig van een bij een sinpecteur van
politie gepleegde inbraak. G. is een oude
bekende van de politie. Hij heeft reeds
twee keer geruimen tijd in voorarrest ge
zeten, een keer wegens diefstal van
schrijf- en telmachines en een keer we
gens roofmoord, maar beide keeren moest
hij wegens gebrek aan bewijs worden
vrijgelaten.
Parmentier, de jubilaris
brengt zorgenrimpels
in Spakenburg
De visschers van Spakenburg zijn weer
doendehun netten te tanen, want om
streeks half April hoopt de grootste JJs-
selmeer-vloot na een langen winterslaap
weer uit te varen, ten einde de eerste
vangsten van het geopende palingseizoen
binnen te brengen. Er is echter een groot
„maar", dat reeds op menig verweerd
Spakenburger gelaat zorglijke rimpels
gebracht heeft. De vloot is nJL. practisch
„geblokkeerd", daar de haven door den
voortdurenden druk van den N.-Oosten-
De ruiue van ut oi^i.enourgsche pier, die
bij hooge zee wel eens geheel kon ver
dwijnen.
wind zoo aangeslibd is, dat van de ver-
eischte 2 m boven AP nog maar...,. 70 cm
zijn overgebleven! De pier is door water
en wind geheel uit elkaar geslagen: de
zware basaltkeien liggen schots en scheef,
zoodat de in- en uitvaargeul van de ha
ven ook bedreigdis. De gemeente heeft
reeds hout aangevraagd om de pier,
waarover de schippers (in zooverre zij
geen stoomkracht gebruiken) hun vaar
tuigen naar zee trekken, weer van een
veilige beschoeiing te voorzien, maar deze
kwestie is nog steeds hangende. Men
hoopt echter, dat het materiaal spoedig
komt, want anders zou Spakenburg's pier
op een bepaalden dag bij hooge zee wel
eens geheel kunnen verdwijnenDe ha
ven moet uitgebaggerd worden, maar.
de eigen baggermolen viel in de oorlogs
dagen ten offeraan den bezetter en
men kan tha-ns -niets beters doen, dan op
den baggermolen uit Huizen te wachten.
Deze laat zich echter nog niet zien en
zoo hij in zicht mocht komen, dient Zui
derzeewerken eerst de strook voor de toe-
vaartgeul uit te baggeren, aangezien het
onderhoud van dit gedeelte niet meer ten
laste komt van de gemeente Spakenburg.
Gebeurt dit niet, dan kan het gevaarte
niet binnen komen..... Men ziet dus, dat
deze kwestie verschillende haken en
oogen heeft en heel Spakenburg zou het
betreurenindien men niet tijdig de net
ten uit zou kunnen werpen om het
smakelijke gladde zeebanket te verschal
ken.
dien wij opnieuw ziullen toegeven aan de
bedrieglijke voorspiegeling, dat bewapening
op zich zelf een oorzaak is van den oorlog,
zullen wij de deur voor het onheil wijd open
zetten." Politiek Amerika staat op stelten, de
eenheid is zoek en terwijl over Europa een
petroleum-walm hangt, staat in Duitschland
het Knksche politieke brouwsel over te
koken.
Onvereenigbare naties.
In het algemeen, staat het Amerikaansche
publiek achter de, door Truman voorgestelde,
steun verleening aan Griekenland en Turkije.
Maar, zooals ook onze conclusie was, het
zou verstandiger, taetischer, minder vee.
dacht geweest zijn. als het Grieksche vraag
stuk met de steunverleening, in eerste in
stantie, bij de „Ver. Naties" aanhangig was
gemaakt. Het probleem begint thans propor
ties aan te nemen, waardoor Amerika wel
genoodzaakt wordt, ter handhaving van zijn
prestige, sterke politieke stellingen te gaan
bezetten. Men doet verkeerd, om thans eea
minder standvastige houding jegens de Rus
sen aan den dag te leggen, omdat deze dan
op hun beurt daar munt uit zullen slaan.
Het is al begonnen trouwens, want immers
de Russische ambassadeur in Griekenland
heeft voor zich zelf en voor de andere leden
der ambassade te Athene, paspoorten aange
vraagd en men beschouwt zulks in politieke
kringen als de praeludiën vóór het afbreken
der diplomatieke betrekkingen tusschen
Sowjet-Rusland en Griekenland. De situatie
wordt dus oneindig veel moeilijker en een
toespitsing van de controverse Amerika—
Rusland zal de te Moskou te nemen besluiten
overschaduwen en zéér problematiek maken.
Waar gaan wij heen, na twee jaren, da*
Amerika en Rusland den gemeensóhappe-
lijken vijand ten val brachten? Let nu eena
op de verschillende interpretaties van het
geval. De Amerikaansche minister van oor
log, Robert Patterson, staat op het stand
punt, dat het geen „weggesmeten geld" ia,
Turkije en Griekenland te steunen, omdat
deze landen van b ij zonder strategi
sche waarde zijn en de aggressie der
Russen direct een donderend halt moet wor
den toegeroepen. Hij motiveerde zijn visie
bovendien door de bewering, dat er aan de
Turksche grens een sterk Russisch leger ge
reed staat, maar sprak er zich, tactisch, nog
niet over uit, of dit Sowjet-leg er ook aan
stalten maakte, Turkije binnen te trekken.
Senator van den Berg echter stelt een amen
dement voor op het plan van Truman, waar
door het lichaam der „Ver. Naties" de be
voegdheid zou krijgen, den eventueelen steun
van Amerika aan Griekenland en Turkije
stop te zetten. Zonder in détails te treden
inzake de esserxtieele punten en voorwaar
den van het betreffende amendement, wordt
hierdoor de eigenaardige figuur gecreëerd,
dat door de Assemblée een wetsvoorstel, dat
door het Amerikaansche Congres is aange
nomen en waarvoor gelden worden uitge
trokken, te niet kan worden gedaan. Een
langdurig, openbaar débat in den Senaat za]
er het gevolg van zijn, want reeds zijn er
meer dan twintig amendementen ingediend.
Intusschen heeft de Amerikaansche Senaats
commissie voor buitenlandsche betrekkingen
unaniem het principe aanvaard Van het
amendement van senator van den Berg be
treffende de hulpverleening aan Griekenland
en Turkije en wordt daarbij het recht van
veto uitgeschakeld, tenzij de „Ver. Naties"
de verantwoordelijkheid geheel overnemen.
Het resultaat is dus, dat de president van
Amerika verplicht kan worden de hulp in te
trekken, zoodra de „Ver. Naties" beslissen,
dat haar eigen handelingen of hulp iedere
steunverleening overbodig maken. Dat een
en ander in den Senaat en in het Huis van
Afgevaardigden aanleiding heeft gegeven tot
heftige tooneelen, behoeft geen betoog. Op
den achtergrond van alles staat, in hoeverre
Amerika zich zóó direct en daadwerkelijk
met Europa moet gaan bemoeien, waarbq het
den Rus als bokskampioen tegenover zich
vindt. Men moet goed begrijpen, dat ook de
Russen deel uitmaken van de „Ver. Naties**
en als dan de democratische senator Byrd
gaat verklaren, dat als de Russen hun poli
tiek niet wijzigen, men de „Ver. Naties"
maar moet gaan „reorganiseeren", desnoods
zonder de Sowjets, beteekent zulks een ver
scherping van het wereldconflict, een af
drijven naar een oorlogssituatie. Een andef
afgevaardigde heeft in het Huis van Afge
vaardigden bepleit, geen voedsel en andere,
hoog noodige materialen meer naar Polen,
Zuid-Slavië, de Oekraïne, kortom naar alle
Russische vriendjes te zenden, tenzij Stalia
er voor teekent, zijn onregelmatige acties
stop te zetten. Er bestaat In bepaalde, Ame
rikaansche kringen blijkbaar een soort van
phobie-toestand, veroorzaakt door het be
grip „sowjet" en zooals wij reeds eerder
schreven, zou een lichaam als de „Vereen.
Naties", 'zoodra het in dienst gesteld wordt
van één der sterkste mogendheden, meer
kwaad dan goed doen, waarbij wij het voor
beeld van den vroegeren Volkenbond voor
oogen hadden. Nog verder gaat het voorstel
van den Amerikaanschen senator Taft. Deze
bepleitte zonder meer, dat de Ver. Staten
maar liefst onmiddellijk het aanbod voor een
internationale contróle op de atoomenergie
dienden terug te trekken. Het eigen, sterke
leger is hem blijkbaar meer waard dan de
commissie voor de atoomenergie, want Taft
wilde, dat het leger wederom de binnen-
landsche contróle op de atoomenergie zou
uitoefenen. De Russen met hun veto zijn
Taft een doorn in het oog en zoolang de
Russen hum standpunt handhaven, komt er
van het plan voot internationale contróle der
atoomenergie niets terecht. Deze krasse ver
oordeeling van het internationale pian voor
de atoomenergie volgt, nadat men maanden
en maanden in den Veiligheidsraad het pro
en contra der standpunten bestudeerd heeft.
Amerika bourwt toch liever op eigen krach
ten en hetgeen ons thans als emotioneelo
expansie wordt voorgezet, vergroot dusdanig
de tegenstellingen, dat wij meer dan ooit
van een ..Ver. Staten van de Wereld" af zijl*.
De stem van Henry Wallace, voormalig vice-
president der Ver. Staten, bekend als schrij
ver in ,La Tribune des Nations", thans de
aandacht trekkende om zijn rede, die hij te
New-York gehouden heeft, gaat hierbij te
loor. De hongerige en angstige wereld, zegt
hij. schreeuwt niet om een Amerikaanschen
kruistocht tegen de Sowjets, doch wil de
„broederschap onder de mensohen"! Volgens
Henry Wallace wordt door het plan van
Truman, dat vele politieke hartstochten ont
ketend heeft, de wereldvrede in gevaar ge
bracht. Henry Wallace, óók een Amerikaan,
beweert, daj de president en zijn repubii-
keinsché aanhangers minder bezorgd zijn om
de nooden van Griekenland, dan wel om de
behoefte der Amerikaansche marine aan olie,
benoodigd voor een marine- en luchtvloot,
die de grootste ter wereld moet wcrrdeiv
Zoodra Rusland soortgelijke aanspraken
maakt, wordt in Amerika de alarmklok ge
luid en dreigt de Yankee met de atoombom.
Hiertegenover staat dan weer de meening
van Johnson, de chef van <te afdeeling
„lnterna*t®«iale veiligheid" van het Amerik.
departement *«n buitenlandsche
