Reg.-Beel wenschte geschiedenis te maken
't Verklaarde
dïEEEE^D uitzicht
Wij wenschen één staatshoofdWilhelmina
Waarom zoo n drukte over 15 gratiegevallen?
MKUWfc' LEIDSCBE COT7RANT
ZATERDAG SI MAART
ZOO OORDEELT „HAND
HAVING RIJKSEENHEID"
Opnieuw heeft het Comité „Handhaving
Rijkseenheid" ditmaal de Amsterdamsche
afldeeling een telegram verzonden aan dr
Be el, waarin verwondering wordt uitgespro
ken over de handelwijze der Ned. Regeering:
„Ondanks het feit, dat de republikeinen op
misdadige wijze hun landgenooten terrorisee-
ren, zoodat onze militairen bij Modjokerto
noodgedwongen moesben ingrijpen teneinde
duizenden van den hongerdood te redden,
wordt uw vertrouwen in Soekarno door ddt
alles niet in het minst geschokt.
Een beeld van de hongerbrengende over
stroomingen bij Modjokerto, waar de Ned.
troepen ingrepen, om de misdaden van de
extremisten tegen de rustige Javaansche
burgers een halt toe te roepen.
Tegen alle gezond verstand in, ombevoerd
door de schade en schande die door millioe-
nen Nederlanders en Inheemschen worden
gevoeld en geleden, moet en zal de overeen
komst van Linggadjati geteekend worden.
En dat, een staatsstuk over welks inhoud
beide partijen nb. een volkomen afwijkende
interpretatie hebben en waarvan één der
contractanten, de Soekarno-partijvolkomen
onbetrouwbaar, onbekwaam en onwillig is.
Voorwaar een unicum in de Nederlandsohe
geschiedenis. Wij vragen u in allen ernst, of
het u ook thans nog niet duidelijk is, dat de
Linggadja'ti-politiek een fiasco is? Het lid
van de Commissie-Generaal, de heer De Boer,
zal niet teekenen, en de heeren prof. Verzijl
en Posthuma, na in Indië poolshoogte geno
men te hebben, weigeren een benoeming tot
lid der Commissie-Generaal te aanvaarden,
b' welke weigering zij er extra de aandacht
op vestigen dat de jongste instructie van den
heer Jonkman in strijd is met de uitspraak
van de Staten-Generaal.
Meent gij, dat de Nederlandsche kiezers dit
alles zonder meer zullen accepteeren? Voor
waar, uw Regeering heeft geschiedenis wil
len maken. Hoe zal echter het nageslacht
over uw daden oordeelen?", zoo besluit het
telegram aan minister Be el.
Nisoomaarso
Het blad Goodyear" steekt als volgt
den draak met degenen, wien de nieuwe
spelling nog lang niet ver genoeg gaat:
Assikkopme ouwedagnog,
Andie spelling wennemoet.
Zeggik: asjevereenvoudigt,
Doetdanook ineenegoed.
Ikfin hallufwerk jammur,
Entis sondevandetijd,
We gaan loopen met 1 ootje.
En raken een uitgang kwijt.
Kwoudat mennum zóógemaakt had,
Deze nieuwe spellingwet,
Daddikniet al wattik goedzet
Feitelijk hep fout gezet.
Assik sgrijf hoe iemand lachtte,
Zettik voortaan: HJi-.h.
X-spel voortaan met 8 letters.
Doodleuk twoord harmoni-K.
X-grijf, wanttattis eenvoudig,
Ookal staattut eerst wat raar.
Als 2 vanmekander houwe,
Die twee houwen van L-kaar.
Beverwijk zal B-ver wijk zijn,
Dattis heus geen gek I-D.
'n Amsterdammer, die de zee ziet,
Schrijft kortweg X-ie de C.
Passop zeg daar staattun M-mer,
*k Hou van R-tensoep, en U?
X-Z-T zegt tante K-tje
Onze haan zegt Q-kle-Q.
ZOO WERD PROF. ROMME
OP AMBON BEGROET
Voor het eerst sedert zijn terugkomst uit
Indië heeft prof. Romme gisteravond in het
openbaar te Den Haag het woord gevoerd,
in den Kringraad van de KVP. Aanwezig
waren o.m. de ministers Fiévez en Huys-
mans, verder de Kamervoorzitter, mr van
Sohaik, de minister van Staat, mr Aalberse,
het lid van de Raad van State, mr van Ange-
ren en oud-minister Marohant.
Prof. Romme vertelde, dat hij bij zijn
reis in Indië zóó groote verschillen had op
gemerkt, dat het gemakkelijker zou zijn
Frankrijk en Duitschland in één staat te
vereenigen, dan van alle deelen van Indië
een geheel te maken. Naast die tegenstel
ling is er eenstemmig de klacht over gebrek
aan iederen volksinvloed; er lw ook een ont-
MIN. PRIJST KAMER OM
HAAR BELANGSTELLING
(Van onzen Parlementsredacteur?.
De Tweede Kamer heeft gistermddag, na
het aanhooren van de regeeringsverklaring
en het verwerpen van het voorstel Schou
ten, een aantal kleinere wetsontwerpen
goedgekeurd en is vervolgens verder gegaan
met het wetsontwerp „Nadere voorzieningen
bijzondere rechtspleging".
De sprekers die, voor de Minister aan
het woord kwam, hun licht nog over deze
materie lieten schijnen, waren: mr Korten-
horst (K.V.P.), die den Minister het denk
beeld van een documentatiecommissie aan
de hand deed, ter voorbereiding van de be
handeling der nog niet afgehandelde 200.000
gevallen. De richtlijnen inzake collaboratie
toonen dat op de spits gedreven perfectio
nisme, dat eigen is aan de ambtelijke admi
nistratie. Vervolgens de heer Van der Feltz
(C.-HJ, die de houding van mr Zaayer af
keurde en zich, gezien de vele gratiegeval
len, niet onttrekken kon aan de gedachte,
dat de Minister den vergeldingsplicht niet
altijd voldoende nakomt.
De bezwaren van den heer Scheps (Ar
beid) richtten zich tegen het verkeerd be
grip, dat men veel over politieke delinquen
ten en weinig over de verplettering van het
nat. socialisme sprak en zoodoende weinig
deed voor de beveiliging van den Staat.
Van de figuren der rechterlijke macht gaf
alleen mr Sikkel leiding aan ons volk. Dat
verdient waardeering. Mr Zaayer was fout,
maar 't ergste was dat. hij een lageren eisch
stelde. Al hadden er tien ^Ministers tegen
over hem gestaan, hij had doodstraf moe
ten vorderen. Voor het P.R.A.-personeel
vroeg hij overschakeling naar die posten
waar de Minister het gebruiken kan. „Ware
gerechtigheid is daar waar ware barmhar
tigheid is en omgekeerd" aldus de heer
Scheps.
Na de heeren Vonk (Vrijheid; en Zandt
(S.G.P.) noemde minister Van Maarseveen
den invloed van de Volksvertegenwoordiging
en in het bijzonder dezer kamer in de kwes
tie der Bijzondere Rechtspleging, een lich
tende pagina. Waarom maakt men zooveel
drukte over 15 gratiegevallen als in Frank
rijk 1800 ter doodveroordeelden in één kamp
zitten, die allen gratie kregen? Spr ontkent,
dat de Kamer recht heeft de gratiericht
snoeren te kennen.
Spr heeft geen bezwaar overeenkomstig
den wensch van jkvr Wttewaal van Stoet
wegen vrouwen in griffiersfuncties bij de
Bijz. Gerechtshoven te benbemen.
Om zes uur sloo't de Voorzitter de verga
dering tot Dinsdag a.s.
stellend gebrek aan voorlichting.
Het eiland Ambon begroette prof. Romme
met eerebogen, waarop de woorden ston
den: „Wij erkennen maar één staatshoofd,
Koningin W#helmina".
Ook op W.-Java had prof. Romme een
scheidingsbeweging aangetroffen, de Pasoen-
dan; weliswaar niet zoo uitgegroeid al?
Ambon, doch reëel gefundeerd in aard en
traditie der bevolking.
Bij de beantwoording van de vragen zed
prof. Romme nog, dat men het Indonesische
extremisme het best kan vergelijken met een
soort Oostergche Hitlerjugend, die in de
toekomst ongetwijfeld nog groote moeilijk
heden zal geven.
In hoeverre aan de republiek als partner
voor samenwerking vertrouwen kan worden
geschonken zal'er van afhangen welke groep:
de militaire of de burgerlijke, de overhand
zal hebben. Dit zal de Tweede Kamer zich
moeten afvragen voor het debat van Dins
dag a.s., waarvoor de Regeeringsverkaring
de Kamer heeft geplaatst.
Egmondsche tuinderijen komen
droog te liggen
Te Egimond-Binnen werd gisteren een pro-
testvergadéring gehouden van tuinders uit
Egmond aan Zee en Egmond-Binnen, tegen
de steeds verdergaande wateronttrekking aan
de duinen door het Prov. Waterleidingbedrijf
in Noord-"Holland, waardoor de tuinderijen
en bollenkweekerijen door de droogte onge
schikt worden. Zij drongen aan om het IJs-
selmeer voor de watervoorziening in te scha
kelen, daar dit slechts een halve cent per
kubieke Iheter meer kost.
Nameloos is de ellende, welke er op republikeinsch-Java onder de bevolking heerscht. Bij
duizenden komen de stumperds, wanneer zij maar eenigszins daartoe kans zien, bij de
Nederlanders aankloppen om een bordje rijst of soep. En daarmee zijn ze dan weer
den "koning te rijk!
Markus 15 14. Doch Pilatus
•seide tot hen: Wat heeft Hij dan
tcwaads gedaan? Zij riepen te
meer: Kruis Hem!
ftKruis Hem!" Zoo luidde het vonnis der
schare over Jezus voor den rechter. Het
was de volslagen verwerping van den
Koning, een uitslaande brand van vlam-
menden haat, een explosie van razende vij
andschap.
En het slaat ons met verbijstering. We
onderschrijven de ergernis van Pilatus:
,,Maar wat heeft Hij dan kwaads gedaan?"
Wij voelen ons machteloos tegen het hyste
risch gegilde antwoord der menigte: „Kruis
Hem! Kruis Hem!"
Zulk een vijandschap is eene openbaring.
Om zoo te zeggen: Daar zit iets échter! Dat
is niet normaal meer. Ja, maar wét zit er
achter?
Oostersch fanatisme! heeft men gezegd.
Joodsche teleurstelling vanwege hun ver
ijdelde verwachtingen. Velen hadden Jezus
aangehangen. Maar 't werd met den dag dui
delijker, dat Hij niet was de belichaming van
menschelijke idealen. De afkeer en de haat,
die in de menigte woedden, waren mede het
gevolg van de ophitsing van Jezus' doods
vijanden, de leidslieden van - het volk. Men
kan hier spreken van de psychologie der
volksmenigte. Van het klavier der volks
hartstochten, door virtuozen vaak op geraf
fineerde wijze bespeeld. Tot edele daden is
de schare somtijds in staat, als ze goed ge
leid wordt; maar ze is als was in de handen
van den geboren volksmenner. Ze roept even
gemakkelijk: Hosanna"! als „Kruis Hem"!
En toch daarmede is het diepste niet
aangeraakt. Hier is de mensch in zijn god
deloosheid, die zijn „ik" uitviert teg.n God.
Het is waar, dat die vijandschap meestal van
smeulenden aard is. Maar zij wacht slechts
op eene gelegenheid, om zich laaiend te ma
nifesteeren Welnu, die gelegenheid is er,
wanneer God zich gelden laat, als Hij aan
gaande Zichzelf laat verstaan, wie Hij is. En
als dan de geweldige afstand zichtbaar
wordt tusschen licht en duisternis, heilig
heid en boosheid, dan spreekt de natuur van
het menschenhart: Weg j^iet dien mensch;
wij willen hem niet meer zien!
Kruis Hem! dit is dan het antwoord der
wereld op de reddende liefde Gods.
De menschen verdragen de uitzondering
niet. Gij ziet het gedurig, dat iemand, die
van zijn omgeving afwijkt, bespot en uit
gejouwd en uitgeworpen wordt. Wie kent
niet het verhaaltje van het leciijKe, jonge
eendje, dat tusschen de gewone eendjes geen
leven had en straks een zwaan bleek te
zijn? En Jezus Christus was de gevaérlijk-
ste uitzondering, omdat Hij zondeloos
was. Het klinkt vreemd, maar het is iets,
dat de wereld razend maakt. En bovendien.
Hij kon zeggen en Hij zeide het hun ook:
„Gijlieden zijt van beneden, Ik ben van
boven." Hij. die wis goddelijk bezoek kwam
brengen uit den hemel, werd hier beschouwd
als een ongewenschte vreemdeling.
Kruis Hem! zoo snerpte het in Pilatus'
oor en. Zij dwongen Hem met htm eisch. Zij
waren doof voor alle argumenten ten gimste
van Jezus' onschuld. Het was ,,la mort sans
phrase". Zij eischten allen den kruisdood
voor Jezus. Niemand nam het voor Hem op.
Want Jezus moest wèg tot eiken prijs.
„Kruis Hem!" riep de schare. Van nature
is er niemand, die het niet roept, op welke
wijze of hoe dan ook, antiek of modern, grof
of verfijnd. Want van nature is ieder onge-
loovig. En niemand duldt God op aarde.
Want niemand wil buigen. Zoo is dan alle
ongeloof in wezen Koningsmoord.
En hier raakt het ook ons geweten. Want
wat in de schare en in de priesters en in
Pilatus leeft, dat is de „oude mensch", ons
allen maar al te wel bekend, deze onver
zoenlijke vijand jegens God. Daar is geen
onderscheid. Wij hebben allen gezondigd.
Wij hebben allen medegeroepen om het
kruis. Wij zijn medeplichtig.
Gelukkig, als het licht opgaat over de
menschenziel en zij dit voor God erkennen
mag. Gelukkig, wanneer het kruis ons aan
onze zonde ontdekt. Gelukkig wanneer wij
bij het kruis van Christus schuldig mogen
worden: Hier bereikt de zonde haar duivelsch
hoogtepunt.
Maar hier ook waar wij oris ware aange
zicht met afschuw aanschouwen valt de be
slissing der genade en terwijl de verdwaasde
en bezeten menigte roept om het kruis
wordt daar voor zulke schepselen reeds ge
beden, ja nü reeds: „Vader, vergeef het hun,
want ze weten niet, wat zij doen."
Scheveningen Ds. H. STOLK.
Vervolg van de vierde kolom
kabinetscrisis uitlokkende, deze oplevende
Fransche kracht en het diplomatiek gezag
weer te verlammen. Een stijlloos tafereel!
Geringe plooibaarheid, egocentriciteit, ver»
warring, dat is het politieke beeld in ver
schillende landen na den oorlog. Er is geen
groote, vaste lijn te bespeuren; het emotio-
neele overheerscht het rationeele en de daar.
uit voortvloeiende heen-en-weer slingering
veroorzaakt, dat de meest essentieele doel
stellingen uit het oog verloren worden. Het
is de typische voortwoekering eener na-
oorlogsche politieke onrust, zooals die óóle
te constateeren viel na 1919, waardoor de
regeeringen zóó labiel zijn. Zoo juist hebben
wij gezien, hoe egocentrisch partijbelang de
regeering in België ten val bracht en een
nieuw kabinet zich presenteerde met eea
vooruitstrevend programma, dat dan nu op
eens wèl moet zijn te verwerkelijken, terwijl
toch in de maatschappelijke, economische,
financieele situatie niets veranderd is. Er
moet een bodem zijn, waarop zich Wijzi
gingen kunnen voltrekken. Een kabinetswis
seling mag niet alleen zijn een kwestie van
etiket. In hetgeen zich nu in Frankrijlc
demonstreert, ligt het accent anders; hier
komt de communistische aap uit de mouw;
en bespeurt men. hoe verkeerd het is. de
toekomst van Frankrijk mede in handen te
leggen van communistische „regeerders", die
voortgestuwd en afgericht worden door een
partij, waarvan zij toch deel uitmaken en
welke partij in het politieke gelid „hoofd
links" commandeert, zóó links, dat Stalin er
eer van heeft. Dit is nu het volkomen ridicule
in de Fransche politieke situatie, dat Frank
rijk via Bidault, te Moskou een flinke, vast
beraden houding aan den dag moet leggen,
de Fransche diplomatie getooid moet zijn
met een stralend gezag, terwijl door de bin-
nenlandsche, politieke moeilijkheden dit ge
zag volkomen verdoft, het aanzien van Frank
rijk geschaad wordt. Er is iets ongeloofelijlc
onevenwichtigs in de houding der Franscne,
communistische ministers. Ramadier, de op
volger van den socialistischen bewindsman
Léon Blum, ging ongeveer twee maanden
geleden met de communisten in zee. Zooals
dat gebruikelijk is, werd eerst door Ramadier
een politiek menu aangegeven en óók de
communisten gingen met de gerechten ac-
coord, zelfs met de sambals der Vietnamee-
sche rijsttafel. De minister van nationale
verdediging, de communist Billoux, wist dus#
wat hij deed, de regeringsverantwoordelijk
heid te willen deelen en toen in de Assem-
blée door Ramadier hulde gebracht werd aan
de Fransche troepen in Indo-China, die daar
toch ook zijn om de levens van Fransche
onderdanen te beschermen en de essentieele
belangeft van Frankrijk te behartigen, bleef
deze communist uit protest op zijn bank zit
ten. ,,Met communistische honden is het
slecht hazen vangen" zal Ramadier gedacht
hebben! De communisten onthouden zich vau
stemming bij de ingediende motie van ver
trouwen voor het kabinet Ramadier, waarbij
de goedkeuring van het verleenen van ere»
dieten voor den strijd in Indo-China op het
spel staat, en zij willen daarmede te kennen
geven, dat de Vietnameezen hen nader aan
het hart liggen dan het belang, de eer en de
waardigheid van Frankrijk. Vandaag, Zater
dag, zal nu moeten blijken, in hoeverre de
communistische ministers voet bij stuk hou
den. Weer, voor de zooveelste maal, heerscht
in Frankrijk de onrustige, politieke 'atmosfeer
van een kabinetscrisis en reeds worden, door
den president van de Fransche republiek,
besprekingen met verschillende fractieleiders
gevoerd. De negatieve houding van de com
munistische ministers zal hoogstwaarschijnlijk
ten gevolge hebben, dat Ramadier bij den
president het collectief ontslag van het ka
binet zal indienen. Zo'nder de communisten
in de huidige formatie, is natuurlijk niet te
regeeren, en men zal vermoedelijk aansturen
op een meer-zuiver socialistisch kabinet a la
Blum. Er zit nog een typische controverse
in het malle, communistische geval. Toen de
eerste motie van vertrouwen in de regeering
aan de orde werd gesteld, hebben als „afge.
vaardigden", de vijf communistische mi
nisters *£ór gestemd, terwijl de partijgenoo-
ten, daartoe geïnspireerd door het bestuur
der communistische partij, zich van stemming
onthielden. Wij merkten reeds op, dat mis
schien een meer „zuiver" socialistisch kabi
net la Blum, de oplossing zou kunnen
brengen, maar men houde daarbij in het oog,
dat er ook een linkervleugel in de socialis
tische partij bestaat, die niet geheel met de
egeeringstactiek inzake Indo-China accoord
aat. Het ziet er dus voor het oogenblik be
paald angstig uit, als men weet, dat het
communistische partijbestuur absoluut tegen
de verleening der credieten is, om den strijd
tegen de Vietnameezen voort te zetten en de
afgevaardigden in de Assemblée, als mario
netten, dienovereenkomstig zullen handelen,
Ramadier heeft tot de communistische afge
vaardigden, vermanende woorden doen hoo-
ren. Zijn betoog kwam hier op neer, dat
Frankrijk geen belang heeft bij een diepere
klove tusschen communist en anti-commu
nist, hetgeen zijn kabinet steeds getracht
heeft te vermijden. Het was een beroep op
de communisten, om de eenheid van het
vaderland te handhaven. Een staaltje van
druipende rhetoriek gaf de communistische
afgevaardigde, Duclos, ten beste, toen hij
Ramadier antwoordde: „Zeg, niet, mijnheer
de VQorzitter, dat onze communistiscne actie
het einde van Frankrijk zou beteekenen»
Neen, Frankrijk kan niet zóó gemakkelijk
verdwijnen!" Met een dergelijke, holle phra-
seologie is intusschen Bidault te Moskou niet
gediend. Wat wij in ons artikel over Moskou,
inzake de Fransche eischen, reeds voorspel
den, schijnt bewaarheid te worden, want van
Britsche zijde, ondanks de ,3ritsch-Fransche"
alliantie is er verzet gerezen. Bevin kan ver
hoogde kolen-export uit Duitschland niet
toestaan, alvorens Duitschland zich zelf kan
bedruipen en er dus geen enorme credieten
meer noodig zijn. Toch blijft Bidault op het
standpunt staan, dat allereerst het vraagstuk
van den kolen-export geregeld moet worden,
zoo noodzakelijk voor de herleving van de
Fransche industrie. Het kolengebruik per
hoofd in Duitschland mag in geen geval
grooter zijn dan in Frankrijk! Ook inzake het
staalprobleem heeft Bidault voet bij stuk ge
houden. Frankrijk moet de staalproducent
van Europa worden. En terwijl Bidault, op
zóó krachtige wijze, opkomt voor de belan
gen der altijd bedreigde Fransche Republiek,
en dat nog wel in het land van Stalin, trach
ten de, met de Sowjets sympathiseerende
communisten, Vietnam steunende, en een
