Briefwisseling Rauter-Himmler ontdekt
Ze klaren 'tde jongens der 7 Dec. divisie
't Verklaarde
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
3
VRIJDAG M JANUARI 19M
ZEER BEZWAREND VOOR DEN
BEUL VAN PUTTEN
(Van een onzer verslaggevers;
Mr. A. M. baron van Tuyll van Seroosker-
ken, de vertegenwoordiger van Nederland bij
het Neurenbergsche strafproces, is eenige
dagen in ons land en heeft aan persvertegen
woordigers het een en ander verteld over de
nieuwe processen, welke in Neurenberg aan
hangig zijn. Het belangrijkste was echter,
dat baron Tuyll, dank zij zijn aanwezigheid
in Neurenberg, de beschikking heeft weten te
krijgen over zeer gewichtige corresponden
tie, welke gevoerd is tusschen Heinrich
Himmler en generaal Rauter, speciaal over
de Jodenvervolging, waaruit zonneklaar de
schuld van Rauter aan het licht komt en
dat dus bij het aanstaande proces tegen nem
van veel belang kan blijken.
Allereerst vertelde baron van Tuyll iets
over de processen, welke nog komen. Na het
proces tegen Goering c.s., dat tot de „Major
War Criminals" behoorde, krijgt men nu de
processen tegen beschuldigden uit bepaalde
gebieden de z.g. „zone-processen". Hiervoor
treedt als Chief-Prosecutor. Generaal Tay
lor, een Amerikaan, 7 landen w.o. Neder
land zij nvertegenwoordigd, voorts België,
Frankrijk, Yoego-Slavië, Polen, Tsjecho-Slo
wakije en Rusland. Op 14 Januari is het Tri
bunaal begonnen met de zaak tegen 23 ver
dachten w.o. 20 medici. Him wordt vivisectie
op menschen ten laste gelegd, alsook, dat zij
voor een Duitsch museum in Straatsburg
waar men een uitzonderlijke collectie ge
raamten en menschenschedels had, doch
waaraan nog ontbrak het type van den
Commissaris, een 150 volkscommissarissen
heeft laten doodschieten voor deze collectie
Het 2e Tribunaal zal het proces tegen Gene
raal Milch behandelen, wien tal van feiten
wonden tenlaste gelegd inzake de deportatie
van arbeiders uit de bezette gebieden. Hij is
eigenlijk nog meer schuldig dan Sauckel,
omdat hij Sauckel steeds aanzette tot het
vorderen van meer menschen materiaal.
Het 3e Tribunaal, dat de volgende maand
begin,t gaat tegen Duitsche Justitie-ambte-
naren, wiens misbruik van de rechtspraak
wordt ten laste gelegd, met het uitsluitend
doel te moorden en te mishandelen. Deze
zaak is zeer belangrijk, omdat verdachten
tegen de eigen Duitsche bevolking zijn op
getreden.
Het 4e Tribunaal zal tegen 1 der 12 SS-
afdeelingen optreden, de Wirtschafs-Verwal-
tu»g-Hauptabteilung, die aansprakelijk is
voor de deportaties en de mishandeling der
menschen in de concentratiekampen. Dan
komen er nog processen tegen een groote
groep Duitsche industriëelen, die dus niet
worden vergeten. Onder de gevonden docu
menten noemde baron van Tuyll van belang
een geheime rede, die Himmler op 4 Oct. 1943
te Posen hield voor de S.S. en waaruit blijkt
dat de Russen als dieren werden beschouwd
en als ergste Nazi-vijanden op de onmen-
schelijkste wijze moesten worden behandeld.
Ook interesseerde het Himmler geheel niet
dat andere volken van den honger omkwa
men en dat het Joodsche volk geheel moest
worden „ausgerottet".
Bij de fotocopiën van correspondentie
toonde baron van Tuyll een brief van
Himmler aan Rauter van 10 Febr. 1942 over
den aanslag op mr H. Reijdon, Secr.-Gen.
vahet Dep. van Volksvoorlichting, waarin
hij bevel geeft tot de scherpste maatregelen
tegen de plutocraten-zonen en hun vaders.
Voorts werd Rauter opgedragen Seyss
Inquart er op te wijzen, dat de N.S.B.-leiders
volkomen hadden gefaald. Zeer belangrijk is
een brief van 24942 van Rauter aan
Himmler, waarin hij zegt, welke maatregelen
hij getroffen heeft om in Nederland de
Joden te vernietigen. 20.000 Joden had hij op
dien datum al ons land uitgewerkt naar
Mauthausen en Auschwitz, van de 120.000
Joden, welke Nederland telde, waren er
20.000 gemengd gehuwd. Daarvan heb ik,
schrijft Rauter, er al 6.000 weten weg te wer
ken, die geen kinderen hadden, 14.000 ge
mengd gehuwde Joden kunnen voorloopig
blijven. Dan onthult Rauter, met welke dui-
velsche truc hij bij de Werkverruiming van
het Dep. van Sociale Zaken er 7.000 heeft
laten inschakelen, waardoor hij precies wist
waar zij zaten tegen den tijd dat ook zij weg
moesten. Ook weet hij dan waar de 22.000
familieleden van deze Joden zitten, die hij
dan tevens in zijn macht heeft. Op 17 Oct.
schreef hij, zullen er weer 8.000 Joden wor
den weggevoerd. Tegen Kerstmis hoopte hij
nog 30.000 Joden weg te hebben, waarmee hij
dan al bijna de helft van alle Ned. Joden
zou hebben weggevoerd. 13.000 Gemengde
Joden krijgen een merk op hun Ausweis.
Van af 15 Oct. 1942 zullen alle Joden vogel
vrij zijn, aldus R.
Aan het slot van dezen merkwaardigen
brief beroemt Rauter er zich op, dat hij
een splitsing tusschen de kerkelijken heeft
weten te bewerken, door het feit. hij de
Katholieke Joden wèl en de Protestantsche
Joden niet deed wegvoeren, hetgeen natuur
lijk in strijd met de feiten is, maar Rauter
wilde bij Himmler voor een Ijverig chef
doorgaan. Later blijkt dan ook uit een brief
van Himmler aan Rauter, hoe hij het werk
van Rauter heeft geapprecieerd. Himmler
zegt Rauter dank voor zijn werk ten behoeve
van denopbouw van het Germaansche Rijk
Uit een anderen brief blijkt hoe slecht Comm
Generaal Schmidt bij Himmler en Rauter
stond aangeschreven, omdat hij te veel me-
dedoogen met de Joden had.
De „Juden-Kommissar" wordt hij spottend
genoemd en verzocht wordt aan Rauter aan
Seiss-Inquart mee te deelen, dat het zoo
niet langer kan gaan. Men weet, dat Schmidt
tenslotte is vermoord tijdens een dienstreis
naar Parijs, natuurlijk op instignatie van
Rauter. Baron van Tuyll zal dezer dagen
weer naar Neurenberg terugkeeren.
EGYPTE INTERVENIEERT V.N. INZAKE
SPOEDIGE BRITS CHE ONTRUIMING
Aangezien de Britecfh-Egyptisahe onder
hand elinjgen zijn mislukt, zal Egypte binnen
kort zijn toevlucht nemen tot de V.N., bij
wie het land wil aandringen op spoedige
Britsdhe ontruiming van Egypte.
Korte vreugde van 5 uitgebroken
zeelieden
Zij gebruikten een lepel als schroevendraaier
Vijf buiterilandsche zeelieden, die in het
R'damsche politiebureau waren opgesloten,
hadden bij hun fouilleering een lepel weten
achter te houden. Zij gebruikten dit stuk
eetgerei als schroevendraaier en speelden
het op een nacht klaar can een venster ge
heel uit zijn sponningen te lichten. Met een
uit den vloer gepeuterden plank wrongen ze
de tralies uit haar voegen. Daarop begon
een klauterpartij van de vierde etage langs
den gevel naar beneden. Ze zette koers naar
hun schip in de haven, maar vroegen daarbij
den weg aan iemand, dierechercheur van
politie bleek te zijn en op zijn beurt de ont
snapten argeloos uithoorde. Thans zitten de
zeebonken opnieuw in een cel, maar nu
zonder lepel.
„IJSSELSTROOM" EN „LEKSTROOM" OVER
HET IJSSELMEER TERUG.
De sleepbooten JJsselstroom" en „Lek
stroom", die een vaargeul van Amsterdam
naar Kampen openbraken, zijn gisteren in
zeven uur via dezelfde route naar A'dam
teruggekeerd. Het ijs had op verschillende
plaatsen een dikte van 2050 cm.
.Dit zijn twee vrachtauto's van 3 ton met 1 Vz millioen Amerik. sigaretten, die door C.C.D.-
ambtenaren in beslag werden genomen te Wassenaar. De ambtenaren laden den buit af.
ZIJ, DIE ER INDERDAAD
ZELF BIJ WAREN
(Van een onzer verslaggevers)
In Woerden, in de koude Beatrix ba
rak heit kolenramtsoen was op en in dien
Haag, in hun warme huiskamers bij vrouw
en kinderen met bloemen op tafel, hebben
we dezer dagen de eerste weergekeerde
soldarten uit Ned.-Indaë ontmoet. Oorlogs
vrijwilligers, afgekeurd om een of andere
kwaal, dienstplichtigen, wier taak alleen
had bestaan in het adimdnistreeren van het
kwaTtienmaiken voor de „Zeven December-
daivdsde".
De vraag: „Hoe was het er en wat heb
je er meegemaakt?" beantwoordden ze
uiteraard zeer verschillend.
Over één ding waren ze het eens: Indië ls
een pracht land en ze zouden wel zóó terug
willen. Als ze maar vrijgezel waren ge
weest
En wat waren zoo de ervaringen?
De serge&nt vrijwilliger haalt z'n breede
schouders op. Hij lacht es een beetje tegen
de kameraden rondom hem en z'n ant
woord is eer>- vraag.
„Als U nou aan jongens van de B. S.
vraagt wat ze meegemaakt hebben in de
bezetting vertellen ze U dan veel?"
Hij raakt een teere journalistieke snaar.
De ervaringen met de bedoelde vedhteps
zijn inderdaad moedlbenemend geweest. „Dat
is voorbij,, diaar praat je niet meer over"
zelden dergelijke knapen.
„Nou dan", alidius de O.V.W.'er „zoo ls
het bij ons net zoo. Je meldde Je inder
tijd, omdat je meende, dat het je plicht
was. Je wou Indië vrij maken. Je krwam
een beetje van een kouwe kermis thuis.
Vrij te maken viel er weinig meer, je erger
de je dood aan duizend dingen en er was
tenslotte maar weindg afleiding in de sim
pele knokpartijtjes met een paar groepen
extremisten, diie van tijd tot tijd uit een
dorp op je afstormden. Je ging dan met je
patrouille dwars over den weg staan, schoot
met B r en -geweren en Sten.-guns over den
troep heen en dan was het in den regel
ai weer atfgeloopen ook. Gevechten mee
gemaakt heb ik niet, want die zijn er niet.
Van tijd tot tijd was het beroerd, als ka
meraden velen door vuur van sluipschut
ters, overgeloopen Jappen of Britsch-In-
diërs".
„En de politiek?"
„Doet een soldaat niet aan. Je hebt alleen
je plicht te doen en dèt je dien hebt, merk
je in ndiië. Je ziet het zoo maar aan de Ja
vanen. In de streken waar onze troepen
staan, werken ze rustig op hun rijstvel
den. Maar in gebieden van de republiek,
waar ik doorreisde, liggen alle landen
braak. De Javaansche boeren durven ze niet
te bebouwen uit vrees voor de extremisten.
De Javanen zijn ons zeer goed gezind.
Gelooft U mij, als er bij wijze van spréken
één Nederlandsahe soldaat gestationmeerd
was in élk dorp van Java was er van geen
republiek sprake. Maar Je krijgt die kans
niet er te komen!"
Het verhaal van een sergeant-chauffeur
komt op hetzelfde neer. Hij heeft gezien
wat extremisten zijn, toen hij in Tange
rang kwam, na den moord op de Chineezen.
Hij kent ook de bedelaarskinderen, die met
de troepen meetrekken, geadopteerd door
de compagnieën. Stakkerds, wier ouders
vermoord werden door Soekarno's volge
lingen, omdat ze hun wonden b. v. hadden
laten verzorgen door een Nica-dokter.
Wat onze soldaten aangaat: de omstandig
heden waaronder ze gelegerd zijh, ver
schillen nog ÉL. Het menu in blik valt met
altijd mee en de ligging heeft ook nogal
critiek.
Wat b ij .zonderheden over het laatste be
treft: de bruingebrande sergeant-ma j oor-
administrateurdien we ergens in Saheve-
ningen ontdekten, gaf er bescheid op.
„Toen ik in Indië kwam dacht ik en
alle soldaten denken zoo „wat een land,
zoo heet en die kazernes lijken wéL veiling
gebouwen met die steenen vloeren en dien
veranda-bouw er boven op. En je zoekt je
wild naar een bed. Tot je ontdekt dat de
tusschen bamboe-staven gespannen mat je
bed is. Of de plank pp den vloer. Komt ook
voor. Ik heb nooit gedacht, dat het me luk
ken zou er te maffen. Je had al gauw in
de gaten, dat het anders niet mogelijk was."
Het is een heele verandering voor den
Nederlamdséhen soldaat. Het is niet de
eenige. Er verandert wel meer door de
komst van de NederXawdsche soldaten in
Indië. B. v. de verhouding blank en bruin.
Onze jongens, opgevoed in een land waar
alle rassen dezelfde rechten hebben op
straat, in de Kamers, de trams en de trei
nen, loopen storm tegen den Indischen ras-
senmuur. In de rondjes sigaretten, chocolade
en biertjes deelen de, aan elke compagnie
toegewezen Java arische bedienden, mee. En
ze krijgen een gemoedelijk, kameraadschap
pelijk vermaan, wanneer ze wat al te onder
danig zijn tegen den toewan besar, die meent,
dat ze hem in de maling nemen waar ie
bij staat. Een ontwikkeling die men in Indië
niet onverdeeld gunstig beoordeelt. De tijd
zal 't leeren.
„Er zijn verhalen geweest over zeden-
schandalen" aldus de gastheer. „Bk geloof
er niks van. Die Javaansphe vrouwen héb
ben geen enkele beteekenis voor den Neder-
landschen soldaat. Daar is ie nu ook weer
té Nederlandsdh voor".
„Éénmaal was fk zeer trotsch op onze
jongens. By de parade voor de autoritei
ten vóór het vertrek van de Engelschen.
Dat was wat Je noemt éf. Als U *t mij
vraagt: ze klaren het wel, de jongens van
de „Zeven December divisie".
Niemand twijfelt aan den goeden wil van
den Nederiandschen soldaat. Maar hij moet
z'n kans krijgen en diie moeten anderen
hem geven!
(Vervolg van kolom 4
rechten van den staat, de autoriteit van in
ternationale wetgeving. vreedzame beslech
ting van geschillen, samenwerking der staten
om gewelddaden te voorkomen, het streven
naar internationale vrede, vrijheid van gods
dienst, vrijheid om bondgenootschappen aan
te gaan, alles behoorende onder .human
rights and freedoms". En bij de behandeling
van het voorstel van Panama, waren het de
afgevaardigden van de Oekraïne en Sow jet
Rusland, dr Dmitry Manuilsky en Gromyko,
die te kennen gaven, dat dit alles méér gold
voor Latijnsch Amerika. Historische omstan
digheden hadden in dat deel der wereld een
aantal kleine staten doen ontstaan, die in
hun dagelij ksche betrekkingen wel aan dat
soort beginselen behoefte hadden. Maar....
in Europa en in andere landen waren de
omstandigheden totaal anders. De volgende
zitting van de Assembly zal er zich weer
mee bezig houden. De Rus voelt niets voor
het plan van Churchill, waarin hij „machts
vorming" tegen hem ziet, maar ook niets
voor de idee eener wereldregeering, zoo als
zulks, in beginsel, op de conferentie der Ver.
Naties naar voren is gebracht. Het is de Rus,
die iets te „verhullen" heeft. En. mocht
„Monty" nog eens weer bij Stalin op visite
gaan, zal hij er wijs aan doen, te zeggen,
dat hij Churchill niet kent....
Ver. SUtenv. Europa ultZlcHt
Twee berichten trekken deze week de bij
zondere aandacht. Ten eerste heeft de heer
Georgi Alexandrof, chef van de propaganda-
afdeeling der communistische partij, ter ge
legenheid van den 23sten verjaardag van
Lenin's sterfdag, zeer sombere woorden ge»
sproken. Hij zei namelijk, dat de reactie mo
menteel haar krachten overschat en dat het
niet zoo gemakkelijk is voor de huidige oor
logsophitsers, „zooals Churchill en zijn
vriendjes in Engeland en Amerika", een
nieuwen oorlog te veroorzaken. Het tweede
bericht noemt man en paard nog duidelijker:
het gaat speciaal om Churchill met zijn plan
tot vorming van de „Vereenigde Staten van
Europa". De Russen, die achter hun kachel
tje elkaar toeknikkend, naar de radio luister
den, kregen te hooren. dat het plan van
Churchill slechts vage idealen inhoudt, ver
want aan het Christendom, die echter iets
veel reëelers en gedefinieerds verhullen. De
Russen schijnen hun Tolstoï en Dostojewski
slechts zelden meer uit de boekenkast te
halen, want anders zouden zij zeker het
Christendom buiten de kwestie gelaten heb
ben. Toen „onlangs" de Engelsche maar
schalk Montgomery, het is nog slechts 14
dagen geleden een persoonlijk onderhoud
had met Stalin, waren er bladen, die daarin
een soort van koerswending, een begin al
thans van appreciatie van het „betere genre"
zagpn, gunstiger dan tusschen Engeland en
Rusland gebruikelijk is. Ik kon er niet an
ders inzien," dan een onschuldige militaire
flirt, ook al was het prettig te vernemen, dat
volgens Monty de generalissimus Stalin er
nog zóó best uitzag. Het is van den Russi-
schen gastheer, die straks te Moskou de
vrienden van de Vereenigde Naties om zich
vereenigt, in ieder geval een vreemde me
thode om één der gasten, in dit geval Enge
land, vast zoo'n élegante voortoopige invi
tatie te sturen. Maar laat ik eerst even uiteen
zetten, wat radio Moskou bedoelt, met het
meer „reëele en gedefinieerde", dat verhuld
wordt. Een kwart eeuw geleden, werd daar
al over gesproken en nieuw is het niet. Nieuw
is alleen, dat het verhulde een zekeren vorm
heeft gekregen en in staat van wording ver
keert. Het is het denkbeeld, niet eens meer
een utopie, van de „Vereenigde Staten van
Europa". Churchill heeft op zekeren dag een
hevigen trek aan zijn zwaarste sigaar ge
daan, is naar Zürich gereisd en heeft daar in
September zijn denkbeelden ontvouwd. In
dien een „vage droomer", een dichter, een
filosoof met een dergelijk voorstel voor den
dag zou zijn gekomen, zou vanzelfsprekend
de wereldpers er geringe aandacht aan heb
ben gewijd. Maar Churchill, die de slagvel
den van Europa kent, een keihard politicus
en een man van cijfers en daden is, zou zijn
ideëen niet op de menschheid afschieten als
er niet iets inzat. Het gaat er om, dat, naar
aanleiding van Churchill's initiatief, in En
geland reeds een comité gevormd is, waarin
vooraanstaande figuren van alle politieke en
kerkelijke stroomingen zitting hebben geno
men en dat dit comité reeds actief werk
zaam is, propaganda voerende via pers en
radio, aanhangers zoekende met gelijke gees
ten in het buitenland, fom dus internationaal
te streven naar het door Churchill beoogde
doel. De groote vraag is, of er mogelijkheid
bestaat, een Unie van Europeesche staten in
elkaar te timmeren, zooals men dat in
Amerika heeft en of die landen, die meer
„vrij" zijn, die dus niet onder politieken druk
staan tengevolge van den oorlog, bereid zijn
een stap in die richting te ondernemen.
Feitelijk zouden dus Noord- en West-Europa,
moeten beginnen, maar Zuid-Europa speciaal
de Balkan en Oost-Europa zouden daar nu
nog niet rijp voor zijn. Ook is het duidelijk,
dat men de Russische gevoeligheden daarbij
dient te ontzien. In een manifest wordt ge
wezen op de twee oorlogen, die de volkeren
van Europa zoo juist achter den rug hebben
en de kans, dat dé derde niet te vermijden
zal zijn. Waarom zou een systeem van
„wereldregeering" niet tot stand gebracht
kunnen worden. Waarbij de aangesloten lan
den hun eigen nationale tradities, volkska
rakter, strevingen kunnen behouden? Laat de
landen van West- en Noord-Europa daar een
begin mee maken, dus zich alvast tot een
groep vereenigen, dan zal, als het zaakje
loopt, de rest van Europa zich daar later bij
aan kunnen sluiten. De Ver. Staten, het
Britsche Imperium met zijn dominions, en de
Unie van Sowjet-republieken zijn immers
ook zoo begonnen. Lukt het, dan is er zeer
veel bereikt, omdat dan de verschillen in
ideologische opvattingen van het Westen en
Rusland, elkaar niet meer zouden kunneq
schaden, in die mate, dat het tot oorlog zou
leiden. De regeeringen kunnen echter niet
een dergelijk plan van bovenaf opleggen,
maar de gedachte daartoe moet kiem vatten
en rijpen bij het individu. Er is dus nog
geen sprake van, dat men een structuur, een
soort van grondwet voor de „Ver. Staten van
Europa" overweegt, dat is een kwestie van
later zorg. In de pers hebben vóór- en tegen
standers van het plan, vooral ook in Enge
land zich er over uitgesproken en Rusland
ziet er niet anders in, dan een We ster-
sche blokvorming. een machts-ont-
wikkeling alsof tegenover de communistische
leuze thans wordt aangeheven de roep:
„Churchillianen aller landen vereenigt u".
Hoewel het niet de bedoeling is, tusschen de
Ver. Staten en Rusland een machtsblok in te
schuiven, wordt het streven door tegenstan
ders reeds zoo geïnterpreteerd. De Ameri-
kaansche adviseur voor buiten! an dsche za
ken, van de Republikeinsche partij, John
Foster Dulles, heeft ook al een denkbeeld
ontvouwd dat op dat van Churchill lijkt. Ook
hij bepleit vooral op economische overwe
gingen de idee van een politieke federatie
der Europeesche staten en zulks nu heeft de
Russen opeens weer zóó woedend gemaakt.
De moeilijkheden van het plan schuilen
daarin dat de landen nu eenmaal uit ver
schillende rassen bestaan die vrij moeten
blijven in hun politieke en religieuse opvat
tingen terwijl ook op geografische en ^hno-
logische gronden altijd weer de kans bestaat,
dat geschillen gaan opbruisen. Feitelijk wer
ken „en gros" de Ver. Naties in dezelfde
richting. Immers óók de Ver. Naties fungee-
ren als wereldgeweten en hebben de, collec
tieve interventie op haar program. Want het
„weekly bulletin" van het periodiek „United
Nations" wijst nog eens op hetgeen de afge
vaardigde van Panama, dr Ricardo J. Alfaro
inzake de fundamenteele m ens che lij ke rech
ten en vrijheid der naties heeft bepleit: we-
i derzij dsche eerbiediging, beperking van de
