llirtiurr ^Lfiïtsdjr (üéurant
Dagelijks verschijnend Nieuwsblad voor Leiden en Omstreken
Doe een goede daad I
NIEUW MOLEST-RISICO
BLU-
3 FAX
ementsprijs
:el mer 3 maanden in Leiden en in plaatsen
agentschap gevestigd 1* 2.36
week 18 ct Losse nummers 5 et
bij vooruitbetaling.
:ich jaJ
deElJtentieprüzen:
:n dubt
ct per regel Ingezonden Mede*
ddeÏÏ>elIng€n 45 Ct PCT regeL Minimum
regels. Bewijsnummer 5 ot BH oon-
""opa tct belangrijke korting
No. 6232
ntstaai
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1940
21e Jaargang
Bur. Redactie en Administratie:
BREESTRAAT 123. LEIDEN.
Telefoon 22710.
(Na 6 uur 23166).
Postbox 20. Postrek. 58936.
Bijdragen van medewerkers, Ingezon
den stukken aan de Red.
Abonnementen, Advertenties, enz. aan
de Administratie
't
;eheel«
Scheiden
onderscheiden
eze bei
ïns de
en stlji
leutsche Zeitung in den Nieder-
2^? iordt iets gezegd over de geeste-
enoerifscheidenheid. Wij gebruiken dit
:nt vaaever dan het woord verdeeldheid,
lan b£ sommigen, die graag over een-
uim 6Lkerl( blijkbaar een zekere voor-
r t>ben. Het blad komt nog eens
p de Amsterdamsche rede van
^itemaker de Bruine en laat deze
lover „verschillende groote gods
tan 6emeenschappen", waarin ons
ideeld zou zijn. Het wil herinneren
Ivoord, dat de geestelijke verschei-
de Deutsche Zeitung spreekt
rkstuk^eiding onder het volk"> maar deze
872iting is door den hoogleeraar niet
f'ren °/- een natuurlijke grondslag
vette jie bij de komende regeling van
ik32L'«3nale jeven jn geen geval buiten
*nJe2oVing mag WOrden 6elaten-
.lad is het met deze beschouwing
ioer^kc^ niet eens. Het vindt het niet
^udp<n<^anneer ..godsdienstige scheidslij-
ik viujfc sterk op den voorgrond worden
'biEgcnr". en Publiceert in dit verband
ninder.fetal brieven uit den lezerskring.
Idei zfcle brief slaagt er in enkele zinnen
Aan eJ330'51116 en Christendom te ver-
i a2ool doch de eerste is nog merkwaar-
5Ucht/j>eze brief toch is van den volgen-
•p«n »oud: „Aan de courant, die in onze
%n 250inwoners tellende provincie-stad
i *Aa,rït' ontleen *k de niededeelingen
.rij» i volgende kerkelijke gemeenten: 1.
kam i^scb Hervormde Kerk, 2. Evan-
jo-^ioS Luthersche Kerk, 3. Vrijzinnig
piers fide Kerk, 4. Remontstrantsche
le/vtSte, 5. Doopsgezinde Gemeente, 6
meerde Kerk, 7. Vrije Evangeli-
askaivimeente, 8. Gereformeerde Kerk in
9Mf*i Verband, 9. Christelijke Gerefor-
koeieaGemeente, 10. Vrije Gereformeer-
|17?25^eente, 11. Oud-Katholieke Kerk,
-iso r Katholieke Gemeente, 13. Chris
eren' jience Society, 14. Theosophische
p^kgf"- Evangelisatie Zending Jeziël, 16.
këns :b-Katholieke Kerk,, 17. Joodsche
69—18. Leger des Heils. Daaruit treedt
kóe*«r)ren een schrikbeeld van versplin-
-ywant elk dezer religieuze gemeen-
inder.2n beweert den eenig juisten weg
vette od te hebben gevonden".
oover de briefschrijver in de Deut-
Ütung. De redactie van dit Duitsche
EiEnjijfeld waardeeren. Echter, wij vra-
af, of zij hier wel het juiste onder-
•kskal^ft ontvangen. We zwijgen nu over
p. t, dat b.v. het Leger des Heils zelf
ïarkt. geheel niet een „kerkelijke ge-
|ren:;" wn zijn, dat het naast elkaar
Kippi van de Ned. Herv. Kerk en de
~4'70, Berv. Kerk verwarrend kan wer-
ƒ1 enkele andere punten maar ge-
somhcI laten rusten. Bedenkelijker wordt
W* ~j l de briefschrijver meent te weten,
van de door hem genoemde ,,reli-
Edatn gemeenschappen" beweert den
waJuisten weg naar ^od te bebben
cw. *n. We vermoeden zoo, dat het den
!anvo«b'iJver niet gemakkelijk zou vallen,
n kt r?n we voorlo°Pig zeggen, van de
1 meerderheid der door hem ge-
EN FÏ >.gemeeriscbapPen" te bewijzen.
vil de briefschrijver zijn epistel
?rCAan£n 318 een klacht beschouwd
Bid zien, een klacht over wat hij
■n^'aiJhet „schrikbeeld van versplinte-
ijtf e^an brengen wij hem in herinne-
i 2-3.» woorden uit de reeds genoemde
spruittfn Pr°f* Slotemaker, waarin deze,
nkooi^de over de kerkelijke geaardheid
mk. SaÏ> volk, zeide: „Als er inzake kerken
ri3°4Mrn'gingen op d7t terre>n 3ets te doen
totaal onmogelijk is dat waarlijk
ren ai" dan zullen wij zelf de zaak ter
3Lan/enmen' WÜ» d*e Jaar en dag met al
icg ro^ichten op dit terrein gewerkt heb-
gfoi'-en buitenstaanders daar afblijven;
^Jdreigt er gevaar voor onze ge»
ideren".
'en wij door aan het adres van
;chrijver. Aan zijn adres èn aan
de Deutsche Zeitung zouden wij
of bói^t volgende willen zeggen. In heel
1 zijn op niet ongewone wijze kerk
;nst dooreengehaald. In zijn Am-
ische rede de woordelijke tekst
^r ons heeft Prof. Slotemaker
t bestaan van verschillende kerke-
meenten niet meer gezegd dan wij
én hebben aangehaald. Ook elders
(j. voorzoover ons bekend, hierover
der uitgeweid, tenzy dan- dat hij,
in het Kurhaus té Scheveningen,
>4 te verblijden over het onderling
jtusschen de Protestantsche kerken,
ver dat contact zullen de redactie
'riefschrijver van de Deutsche Zei-
eh niet ergeren, integendeel.
"eeft Prof. Slotemaker in Amster-
'5proken over de geestelijke ver
sheid onder ons volk. Er zijn en-
C'Ote richtingen in ons volk merk-
r- Colijn men weet hét heeft
-elfden dag in hetzelfde Amster-
Wie zich heden abonneert op de NIEUWE LEIDSCHE
COURANT ontvangt de tot 1 October a.s. verschijnende num
mers gratis. Men doet er een goed werk mede. Immers, het
moet zóó zijn, dat op elke gezinstafel een Christelijk Dagblad
wordt gevonden. En naar gewoonte roepen wij bij den aanvang
van elk leesseizoen de hulp van onze lezers in. Wilt U ook
ditmaal rechts en links eens een goed woord voor ons doen?
ADMINISTRATIE
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
HET GELOOF BLUSCHT DE SMARTEN
Het Evangelie op het slagveld
Voor velen zijn de Paradijspoorten
opengegaan
DE VERDUISTERING
■et belang van de naleving van
'Palingen ten aanzien van de ver
ering
isondergang 21 Sept. 7 u. 42.
3°Pgang 22 Sept. 7 u. 25 m.
Reeds meermalen gaven we in ons blad de
ervaringen weer van veldpredikers tijdens den
korten maar feilen oorlog in ons land. Dat
onze veldpredikers toen veel hebben beleefd,
blijkt telkens weer. Uit gesprekken en ook
uit artikelen in verschillende bladen.
Maar zelden lazen wij zulk een ontroerend
relaas als we onlangs van „Vigilax" in het
Algemeen Weekblad voor Kerk en Christen
dom aantroffen. In dat stuk vertelt een reser
ve-veldprediker:
Op Vrijdagmorgen, den lOden Mei, onge
veer half 5, knielde ik op een kazerneplein,
naast een stervenden korporaal. Hij was af
schuwelijk verminkt en, zoo juist onder het
puin uitgehaald, bedekt met stof en vuil. Ik
sprak hem over Jezus, die de weg en de open
deur is tot het Vaderhuis. Op zijn gelaat kwam
een glimp van herkenning. „Willen wij bid
den, broeder?" Hij knikte, we baden God om
verlossing uit dezen grooten nood. Toen:
„Jezus, Uw verzoenend sterven blijft het rust
punt van ons hart!" Weer even een flits var
wéten in die brekende oogen; dan gaf het
lichaam het op en een mensch ging over den
drempel der eeuwigheid.
Er is veel gebeden, dien morgen, terwijl wij
onze makkers wegdroegen op een brok hek
of deur. Als knetterende mitrailleurs het
kogels lieten poederen, moest ieder zich
snel mogelijk zien te dekken. We hebben een
paar weken later, toen we voor de laatste
maal in de officierscantine bijeen waren, wel
even geglimlacht om de lenigheid, waarmede
men den een "of ander had zien scheren over
het kazerneplein onder een beschieting er
wegdook, tot in het schildwachthuisje toe;
maar we glimlachten met een steek in hel
hart.
We tilden één van de oude lichting '24 op
een zandauto. bij gebrek aan een ander voer
tuig. Een Katwijker. Linkerarm en -been af
gerukt; lichaam opgereten. Hij is al gestorven
eer het ziekenhuis, om den hoek, was be
reikt. Nu was hij nog helder. En toen ik hem
vroeg of hy dit ééne wist: „God is met mij'
(Vervolg van de eerste kolom.)
dam genoemd: Protestantsch-Christelij
ken, Roomsch-Katholieken en, ruim ge
nomen, Humanisten. Elk dezer richtingen
heeft haar gedachten over de verhouding
van kerk en staat, al dekken die gedach
ten elkaar heel dikwijls. Maar tot deze
zaken beperken ze zich niet. Zij zijn
levens- en wereldbeschouwingen, en daar
om hebben zij ook zoo haar gedachten over
gezin, maatschappij, staat en wat dies
meer zij. Om een voorbeeld te noemen:
Tot de Protestantsch-Christelijke richting
behooren de leden van wellicht alle Pro
testantsche kerken.
We hopen, dat de kwestie voor de re
dactie van de Deutsche Zeitung nu iets
duidelijker is geworden. Ze schrijft: „Het
is geen hoopvol beeld, dat hier door twee
van onze lezers wordt gegeven". Neen,
maar het beeld was op zijn best zeer .on
volledig.
De redactie voegt er aan toe: „Het komt
ons ook daarom zoo bedenkelijk voor,
omdat een reeks Nederlandsche partij
politici deze verdeeldheid als een geschied
kundig verantwoorde noodzakelijkheid
voor de toekomst aanziet. Mogen wij vra
gen, waarop zij is gebaseerd?" Wat hier
wordt geschreven vloeit nog immer voort
uit de verwarring van kerk met gods
dienst. De partij-politici, die de redactie
waarschijnlijk bedoelt, stellen zich niet
op het feit, dat er tal van kerken zyn, wèl
op het feit, dat er in ons volk enkele groote
stroomingen zyn, vooral van godsdiensti-
gen aard. En wat de veelheid van kerken
betreft, de redactie zal wel met Prof. Slo
temaker en met ons van oordeel zijn, dat
dit een zaak is, die den kerken zeiven
aangaat. Ofschoon wij niet aarzelen eraan
toe te voegen, dat wij hopen, dat onder
scheidene dezer kerken of kerkformaties
steeds meer naar elkaar toe gaan groeien,
opdat straks enkele muren kunnen wor
den afgebroken.
Voorts wat betreft het staatkundige le
ven, verwijzen wij naar het woord van
Dr. Colijn, dat het bestaan van de drie
groote richtingen ook van invloed is op
de staatkundige denkbeelden, die men
aanhangt. Dat is geen verdeeldheid, maar
geestelijke verscheidenheid. Dat blijkt
reeds hieruit, dat wij op de basis van onze
beginselen nimmer afkeerig zijn geweest
van samenwerking. Ook nu zijn wij dat
niet, ten overvloede voegen wij eraan toe:
wy zijn dat minder dan ooit.
begon hij, uit volle borst, te zingen: „Eere zij
God in de hoogste hemelen en vrede op aarde,
in de menschen een welbehagen"!
Hij zong het voluit; met een huiver van
ontroering hoorden we hem nog, toen de
wagen wegreedHier bluschte het geloof
de gruwelijke smarten van den dood.
„Spreek u maar gerust door, dominé", zoo
zei een doodelijk gewonde kapitein tegen mij,
„van deze dingen km ik nooit genoeg hooren".
Daar lag hij, deze held, een van de drie ka
piteins, die op Oclenburg gevallen zijn. Een
echte vader voor ajn troep; toen hij moest
wijken, haalde hij eerst zijn gewonde jongens
weg en werd daarbij zelf in den buik getrof
fen. Een operatie macht niet meer baten; hij
had reeds den oproep uit de eeuwige verten
verstaan,
Rechts van hem rat zijn '.touw, aan den
anderen kant drie lieve kindertjes, nog maar
vaag en gedeeltelijk begrijpend, wat er met
vader gaande was.
„Ik geef het illes aan God over; Hij zal
het maken", zei onze stervende broeder, ter
wijl hij met zijn blikken en met zijn hart
vrouw en kroost vast hield.
„Wilt u nog e/en naar Zaal twee gaan",
vraagde mij de toofdverpleger, „daar Ögt er
een zeer ernstig".
't Was een jong man. Een open, vriende
lijk gezicht, waa-over de doodsschaduwen
gingen uitbreiden. Eer. valschermer, in den
buik getroffen. „Evingelisch oder katholisch?"
\Toeg ik hem, en hy antwoordde: „Katho
lisch".
Juist had ik diei morgen, in opdracht van
tiijn chef, mij in vcbinding gesteld met Pfar-
rer Kaetzke, terzaie van de verzorging der
Duitsche gewonde* Te zijnen huize had ik
het geluk te treffei twee veldpredikers, juist
aangekomen, waaran een dè aalmoezenier
was. Ik kon dus aa. dezen stervenden jongen
beloven,, dat ik onniddellijk den veldpriester
zou gaan waarschwen, opdat deze hem zou
kunnen bedienen. )aarop zeide ik hem: „Ik
ben een Protestarsche veldprediker en ik
kan je niet de abolutie geven; maar wel
kan ik je wijzen, bste vriend, op den groo
ten Hoogepriester, lezus Christus: Hij geeft
de absolute absoluie. Hij is een verzoening
voor onze zonden ei niet alleen voor de onze,
maar voor die vat de geheele wereld; ook
voor jou, beste jongn, is er leven en heil bij
Jezus. Hij heeft zihzelf gegeven, ook voor
jou, opdat Hij Godbij ons zou thuisbrengen
en opdat Hij ons zu thuisbrengen bij God.
Geloof je dit met jeheele hart?"
Hij antwoordde beestigend en vraagde me,
of ik niet met hemjidden wou. Dat hebben
we samen gedaan n daarop zeide hij: „U
heeft woorden gebedn, die wij ook altijd bid
den: „Heere Jezus Cristus, gij Lam Gods dat
wegneemt de zonder der wereld, ontferm U
onzer!"
Nadat hij zich de bpen had laten bevoch
tigen 't spreken ing hem zeer moeilijk
vallen vraagde hj, of ik hem niét een
dienst wilde bewijzen.
„Zeker, lieve jonger, ben je soms getrouwd
of heb je een meisje'.'
„Gelukkig niet. Her Pfarrer, maar ik heb
wel lieve ouders. Wiltu niet aan hen schrij
ven? Dan moet u aan nijn moeder schrijven,
dat ik altijd haar jonjen gebleven ben; dat
ik altijd dezelfde gebleen ben; dat ik in het
geloof gebleven ben."
„Beste jongen, ik béoof je, dat Ik ze zal
schrijven, hoor".
Toen greep hij met zin plukkende, tastende
handen naar mijn kojpelriem en trok me
naar zich toe; daarop steelde hij mijn gezicht
met zijn beide handen en gaf een zoen op
mijn rechterhand. „Dani u wel, Herr Pfarrer,
dat is het liefste wat uvoor mij doen kunt!"
Een oogenblik bleef ii nog zwijgend naast
hem zitten, toen zeide Hj: „Gaat u nu maar
heen; het is goed met me ik lig hier in vrede".
En wat zal ik nog meer verhalen?
Van dien hoofdofficier, die, na alle bescha
ming en verlatenheid kin zeggen: „Ik heb
God gevonden?"
Van dien jongen man, die zijn verbrijzelden
linkerarm zag afgezet, maar die nieuwen
moed greep door het geloof en zeide: „Eerst
dacht ik: wat ben ik nu nog waard voor het
boerenbedrijf; maar ik heb leeren inzien: het
is „maar" m'n linker, die ik mis; met m'n
rechter kan ik nog werker voor mijn gezin;
eerste zegen. Dan, dominé: morgen komt m'n
vrouw me opzoeken en dan sla ik m'n rechter
arm om haar heen en zeg: vtouw, we hebben
elkaar toch nog: tweede zegen. En ook heb
ik hierdoor zoo sterk aan God moeten denken,
aan Gods sterke rechterhand, die door haar
daden de wereld doet beven en door haar
kracht Gods volk in stand houdt: derde ze
gen". i
Moet ik verhalen van dien man, dien broe
der, wiens schedel gespleten werd door een
bomscherf; in wiens lichaam bomsplinters en
(door den luchtdruk) tientallen stukken spie
gelglas drongen en die een uur lang bekneld
lag onder balken en puin? Toch kwam hij
innerlijk los en vrij, in dat vreeselijke uur;
hij bad maar telkens den 40sten Psalm.
Het geloof is een wonderlijke zaak: Gods
geest roept het op uit het niet en het leeft uit
onmogelijkheden; maar het lééft en het wordt
met beschaamd! Want het gelooft, wat God
belooft en in de gemeenschap met dezen be
lovenden God, in de gemeenschap met Jezus
Christus, in wien God zijn beloften waar
maakt, zijn voor velen in de voorbije oorlogs-
dagen de nnnrfor J:;-
ALG. FRIESCHE LEVENSVERZ.-MY
LEEUWARDEN - BURMANIAHUIS
VAN 1845
AMSTERDAM. VAN BRIENENHUIS
Een reis door de Oostmark
Bezoek aan Traunsee
De A.N.P.-redacteur die de reis naar de
Oostmark mee maakte, schrijft daarover
verder o.m. het volgende:
Linz, de stad van waaruit wij onze reis door
de Oostmark aanvingen is bezig een der
grootste industrie-centra van Duitschland tc
worden. Het is verbijsterend, hoe de stad, die
toch geheel haar eigen karakter bewaard
heeft, bezig is te veranderen. Overal in de
omgeving en ook in de plaats zelf verrijzen
nieuwe blokken huizen. De arbeiderswoning
bouw is daar anders dan bij ons. Vlak buiten
Linz zagen wij een complex in aanbouw: hoog
en strak van lijn, zóoals de arbeiderswijken in
de groote steden vrijwel overal zijn.
Maar behalve huizen en fabrieken zal Linz
zich binnen afzienbaren tijd geheel vernieu
wen. Langs, de boorden van den Donau zal
zich in de toekomst een machtige esplanade
van 5 km lengte uitstrekken, begrensd door
groote, nieuwe gebouwen: over den Donau
v/ordt een nieuwe brug geslagen, waaraan
thans reeds wordt gewerkt, die niet mindei
dan 30 m breed zal zijn.
Er wordt druk gebouwd aan onderwijs
inrichtingen in overeenstemming met de snelle
stadsuitbreiding.
Politiek is Linz, waar de aansluitingsge
dachte het sterkst heeft geleefd, een der be
langrijkste steden van de Oostmark.
In de kleine schouwburg van deze stad
heeft Hitier op twaalfjarigen leeftijd voor het
eerst „Willem Teil' zien opvoeren en werd
zijn liefde voor Wagner's werk geboren. Hij
heeft thans plannen om het gebouw te laten
vergrooten.
Van het vele interessante, dat wij te Linz
zagen, noemen we nog het bezoek aan den
valkenier op den Postlingberg. De Postling-
berg is een van de fraaiste punten buiten Linz.
nog wat wennen, maar er was volop en de
Hollandsche jongens zijn op dat punt niet
gauw voldaan. „Maar die soep smaakt zoo
heerlijk, ik heb aan de juffrouw gevraagd hoe
die gemaakt wordt en ik zal mijn moeder
vragen, of ze zoo iets lekkers ook kan maken",
vertrouwde een klein Rotterdammertje van
een jaar of acht ons toe. Hij had blijkbaar
volop genoten, want hij zag er patent uit en
met gerechtvaardigde trots wist hij te ver
tellen. dat hij zes pond was aangekomen; hij
zag er keurig uit en het bleek, dat hij een
paar dagen geleden een spiksplinternieuw
pak had gekregen, waar hij over een paar
dagen in Rotterdam mee rond zal stappen,
terwijl hij als wijlen bereisde Roel, zijn
vriendjes zal vertellen over zijn ervaringen in
het verre en vreemde land, dat hem nu zoo
volop vertrouwd is geworden. Hij had zich
geen oogenblik verveeld, er waren uitstapjes
in de omgeving gèmaakt onder de goede
leiding van de verzorgers en verzorgsters; er
was gezwommen, er werden bij slecht weer
binnenshuis in de ruime speelkamer spelletjes
gedaan en de juffrouw, getuigde het kleine
Rotterdammertje. kon prachtig vertellen.
Verstond je dan Duitsch? Ja, dat had hij
in korten tijd heel aardig geleerd en hij had
met de andere kinderen les gehad; ook
de filmvoorstellingen sprookjes en natuur
films hadden hem prachtig bezig gehouden.
Het zijn echt kinderen uit de groote stad
vertelde ons een der verzorgsters leven
dig, dikwijls niet gemakkelijk onder appèl te
houden, maar aardig. „Sehr lebhaft", zoo
drukte zij het uit.
Wij hebben het slot bezichtigd om te zien,
hoe de kinderen waren gelegerd; het heele
kasteel is in gebruik voor de jeugdige Hollan
ders en zij hebben een vorstelijk onderkomen
gekregen. De slaapzalen zijn ruim, de bedden
en het beddegoed van prima kwaliteit,
kortom, in een modern hotel kon de ver
zorging niet beter zijn.
Natuurlijk was er een vaste dagindeeling:
om half zeven ging de wekker, om 8.20 was
er vóór het slot vlaggenparade, het ontbijt
werd om half negen gebruikt, het middageten
om half een, om vier uur thee, om zeven uur
verzamelen de kinderen zich voor het avond
eten en om acht uur was het bedtijd. Een ge
zonde maatregel: vroeg naar bed en vroeg op.
Zieken zijn er vrijwel niet geweest; die enkele
gevallen zijn natuurlijk uitstekend behandeld
en een paar jongens hebben zelfs in het
„Kurmittelhaus" van bad Ischl „gekuurd".
We hebben ook aan deze zeer moderne
inrichting een bezoek gebracht, een bezoek,
dat toont dat de Oostmark niet slechts een
dorado is voor de gezonden, maar ook voor
de zieken, die genezing zoeken in het land
van de met sneeuw bedekte bergen, de vrien
delijke dalen, de historische stadjes met hun
vroolijke en gezellige bewoners.
Een prachtig panorama strekt zich aan onze
voeten uit. Dicht in de nabijheid ligt het oude,
grijze Linz aan den Donau, in de verte doe
men de contouren van de hooge Alpentop
pen op.
De adelaarsschool Laskourtschwedde heeft
daar, op den top van den Postlingberg haar
zetel. De valkenier heeft niet slechts valken,
doch ook adelaars afgericht. Het is een prach
tig gezicht, wanneer de koningen der roof
vogels hun breede vleugels uitslaan om hoog
boven berg en stad rond te cirkelen, om eeni-
tijd tijd later in majestueuze glijvluchten terug
te komen op de uitgestrekte arm van den
valkenier, die. met zooveel liefde en toewij
ding zijn dieren heeft afgericht. De Neder
landsche kinderen, waarvan wij er ook bij
den valkenier een groep troffen, genoten met
volle teugen van het spel met de roofvogels,
misschien kenden zij den adelaar uit Artis.
maar zeker hadden zij nooit gedacht nog eens
getuige te zijn van het wonder, dat een kei-
zeradelaar met een vlucht van anderhalven
meter neerstrijkt op de hand van zijn meester.
De A.N.P.-redacteeur schrijft voorts over
het bezoek aan Gmunden, de „poort van het
Salzkammergut, aan de Traunsee, het breede
bergmeer, omzoomd door machtige, be
groeide bergen, over Bad Ischl met het
prachtig gelegen buitengoed van den Hertog
van Wurtemberg op den top van een heuvel,
waar in de ruime zalen 85 Nederlandsche
kinderen waren ondergebracht, die twee
maanden in dit vorstelijke verblijf, temidden
van een heerlijke natuur hebben genoten. Zij
stonden ons al op te wachten, de jeugdige
Nederlanders, want zij wisten, dat er bezoek
uit het vaderland zou komen. Zij raakten niet
gauw uitgepraat over hun ondervindingen in
het vreemde land, waar ze zooveel moois
gezien hadden en zoo'n onbezorgde vacantie
hadden gehad. Aan het eten moesten ze eerst
EIGEN HAARD IS GOUD WAARD
Dus zeker de premie, die de oorlogs-
molestverzekering 'van huis en haard
U kosten kan.
Sluit U aan bij de duizenden leden van
U hebt dan meer kans ook na de
oorlogsgebeurtenissen aan eigen haard
te kunnen zitten.
Vraagt uitvoerige inlichtingen.
SINGEL 125—130. AMSTERDAM (C.). Tol. 47190
de Oostmark. De valkenier Wedde op den
kinderen zijn adelaar.
(Foto Schimmelpenningh.)
Uit de Pers
De N.S.B. onvoldoende bekend?
Onder dit hoofd sohrijft Friesch
Dagblad:
Iedere N.S.B.er wéét, dat het overgroote
deel van het Nederlandsche volk een diepe
afkeer koestert jegens deze beweging. Geen
Nederlander staat er onverschillig tegenover.
Niemand haalt er de schouders over op. De
weinigen, die Mussert volgen, staan tegen
over de velen, die met hun geheele hart neen
zeggen.
De N.S.B. wéét dat.
Zij weet ook, dat na den tienden Mei de
afkeer is verdubbeld.
Nu wordt er om een verklaring gezocht
„Wij zijn", zoo zegt deze beweging, „bij de
Nederlanders onvoldoende bekend. Zij moeten
eerst beter weten, wie wij zijn, en dón, als ze
ons kennen, zullen ze ons liefhebben".
Dit is een groote vergissing.
Het Nederlandsche volk kent de N.S.B. wèl.
Trouwens, als dat niet het geval was, had
de N.SB. het alleen aan zichzelf te wijten.
Deze bewegino heeft overal in Nederland
haar propaganda kunnen voeren Op alle aan
plakzuilen prijkte het portret van Mussert als
„den man. zonder wien Nederland geen
toekomst heeft" Overal werden vergaderin
gen gehouden. Voor de ramen der kringhuizen
hangt Vova. Op straat wordt het gecolpor
teerd In de Eerste en Tweede Kamer, in
Provinciale Staten en Gemeenteraden traden
N SB.'ers op en in officiëele en niet-officiëele
verslagen werd van hun optreden gemeld.
Natuurlijk, die propaganda is tegengespro
ken. Is ook tegengesproken met principiëele
argumenten. Maar dót is voor de N.S.B. toch
geen roden tot klacht?
Het Nederlandsche volk kent de N.S.B. en
juist daarom'heeft het zich gepantserd tegen
de actie van deze beweging. Daarom baten
noch fluistercampagnes noch bedreigingen.
Ons volk zegt neen.
Onze soldaten, die na de capitulatie thuis
kwamen, gaan ons voor en zeggen: neen!
Nooit, zoo zeggen zij, mag ons volk zijn
lot in handen leggen van deze mannen.
Vóór den lOden Mei sprak Mussert van
gekruiste armen.
Nu zegt een vastberaden volk tot hem:
gij vindt ons tegenover u. met gekruiste
Inspecteur-generaal der
Nederlandsche politie
Naar de Deutsche Zeitung in den Nieder-
landen mededeelt is tot inspecteur-generaal
van de Nederlandsche politie benoemd de
vroegere luitenant-kolonel van de marechaus
see de Koningh.
Uw cadeau ƒ12.50
HUISVROUWEN
Met EEN PAK
•uRCO
doet U MEER dan met 20 stukken zeep!
Doet Uw voordeel! Slechts 28 cent per pak!
fn elk pak GEBRUIKSAANWIJZING
met tal van NUTTTGE WENKEN!
Verkrijgb. bij alle warenhuizen en drogisten
.GREVOS" HANDELMAATSCHAPPIJ
Nieuwland 6 a - Tel. 38169 Rotterdam
VRAAGT ONS PROSPECTUS:
HANDELSWETENSCHAPPEN
BoekhoudeD en Handelscorrespondentie.
STAATSPRAKTIJK-DIPLOMA
BoekhoudeD M O
RESA ARNHEM
(Bekende Schriftelijke Cursus).
Onderscheiding voor den Rijks
commissaris
De Führer1 heeft den rijkscommissaris voor
het bezette Nederlandsche gebied, rijksminis
ter Seyss Inquart als erkenning voor zijn
verdiensten voor de uitvoering van oorlogs
opdrachten het „kriegsverdienstkreuz" eerste
klasse verleend.
Gereformeerde Zendingsbond
Jaarvergadering le Utrecht.
In het gebouw voor Chr. Soc. Belangen te
Utrecht is de jaarvergadering van den Geref.
Zendingsbond gehouden.
De voorzitter, ds- J. F. Remme, las Joh. 10
vers 716. Hij sprak in zijn openingswoord
de wensch uit, dat God onze arbeiders op
het Zendingsterrein zegenend nabij mocht zijn
en hen zou doen ondervinden, dat hun arbeid
in den Heere niet ijdel ls.
In gloedvolle woorden herdacht hij het 40-
jarig ambtsjubileum van den Zendingsdirec-
tor, ds. W. Bieshaar te Den Haag en sprak
woorden van groote waardeering, aan de
nagedachtenis van wijlen ds. van Lokhorst
van Hilversum.
In verband met de tijdsomstandigheden,
was het niet mogelijk rapport uit te brengen
omtrent den arbeid vaD het Zendingsterrein;
men werd dus bepaald bij den arbeid in ons
land en vernam van ds J. van Amstel, dat
er in het afgeloopen jaar 53 spreekbeurten
werden gehouden, waarvoor het eerst een te
Monnikendam. Ds. van Voorthuijzen bracht
rapport uit namens de classicale Zendings
commissie van Harderwijk en gewaagde van
de rijke zegeningen die God daar in de
arbeid schonk.
De rekening van 1939 wees een tekort aan
van 6500. Men rekende op de offervaardig
heid van de Zendingsvrienden, om dit bedrag
aan te zuiveren.
Een feit van beteekenis was o.a. het ver
schijnen var het prachtboek „Om te Geden
ken", waarin gewaagd werd van de 25-jarige
Zendingsarbeid onder de Toradja's op Mid
den-Celebes. Aan dit gedenkboek, voorzien
van tal van foto's, hebben alle Zendings
arbeiders hun medewerking verleend.
De verkiezingen van leden van het Hoofd
bestuur, Propaganda-, Regelingscommissie en
redactie van „Alle den Volcke", brachten
geen wijziging, behalve door het bedanken
van den heer P C. van Es, wegens gezond
heids! edenen. Hij maakte ruim een kwart
eeuw deel uit van de regelingscommissie voor
de Zendingsdag, welk feit door den voor
zitter met welgekozen woorden werd her
dacht. In deze vacature werd gekozen de
heer Zangster te Zeist.
Daarna bracht ds. W- Bieshaar, de Zen-
dingsdirektor zijn jaarverslag uit. Spr. merkt
op, dat dit jaar geen verslagen van het Zen
dingsterrein gekomen zijn. Nu hooren wij
niets van de zendelingen en zij niets van ons.
Zoo zullen onze gebeden de groote afstand
bij de afgebroken communicatie met Ceiebes
als een regenboog overspannen. In Jezus
Christus toch, is er altijd verbinding, is er de
verbinding tusschen wat onherroepelijk ge
scheiden lijkt Loope daarom onze weg met
zijn groote moeilijkheden voor het Zendings
werk maar recht uit op Hem, die raad weet,
zelfs voor wat onmogelijk is bij ons.
Eer> aangename gedachtenwissedling over
verschillende Zendingsvragen volgde, waar
na op verzoek van den voorzitter, de ver
gadering met dankgebed door ds. S. van Dorp
werd gesloten-