llirtiurr ^Lfiïtsdjr (üéurant Dagelijks verschijnend Nieuwsblad voor Leiden en Omstreken Doe een goede daad I NIEUW MOLEST-RISICO BLU- 3 FAX ementsprijs :el mer 3 maanden in Leiden en in plaatsen agentschap gevestigd 1* 2.36 week 18 ct Losse nummers 5 et bij vooruitbetaling. :ich jaJ deElJtentieprüzen: :n dubt ct per regel Ingezonden Mede* ddeÏÏ>elIng€n 45 Ct PCT regeL Minimum regels. Bewijsnummer 5 ot BH oon- ""opa tct belangrijke korting No. 6232 ntstaai ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1940 21e Jaargang Bur. Redactie en Administratie: BREESTRAAT 123. LEIDEN. Telefoon 22710. (Na 6 uur 23166). Postbox 20. Postrek. 58936. Bijdragen van medewerkers, Ingezon den stukken aan de Red. Abonnementen, Advertenties, enz. aan de Administratie 't ;eheel« Scheiden onderscheiden eze bei ïns de en stlji leutsche Zeitung in den Nieder- 2^? iordt iets gezegd over de geeste- enoerifscheidenheid. Wij gebruiken dit :nt vaaever dan het woord verdeeldheid, lan b£ sommigen, die graag over een- uim 6Lkerl( blijkbaar een zekere voor- r t>ben. Het blad komt nog eens p de Amsterdamsche rede van ^itemaker de Bruine en laat deze lover „verschillende groote gods tan 6emeenschappen", waarin ons ideeld zou zijn. Het wil herinneren Ivoord, dat de geestelijke verschei- de Deutsche Zeitung spreekt rkstuk^eiding onder het volk"> maar deze 872iting is door den hoogleeraar niet f'ren °/- een natuurlijke grondslag vette jie bij de komende regeling van ik32L'«3nale jeven jn geen geval buiten *nJe2oVing mag WOrden 6elaten- .lad is het met deze beschouwing ioer^kc^ niet eens. Het vindt het niet ^udp<n<^anneer ..godsdienstige scheidslij- ik viujfc sterk op den voorgrond worden 'biEgcnr". en Publiceert in dit verband ninder.fetal brieven uit den lezerskring. Idei zfcle brief slaagt er in enkele zinnen Aan eJ330'51116 en Christendom te ver- i a2ool doch de eerste is nog merkwaar- 5Ucht/j>eze brief toch is van den volgen- •p«n »oud: „Aan de courant, die in onze %n 250inwoners tellende provincie-stad i *Aa,rït' ontleen *k de niededeelingen .rij» i volgende kerkelijke gemeenten: 1. kam i^scb Hervormde Kerk, 2. Evan- jo-^ioS Luthersche Kerk, 3. Vrijzinnig piers fide Kerk, 4. Remontstrantsche le/vtSte, 5. Doopsgezinde Gemeente, 6 meerde Kerk, 7. Vrije Evangeli- askaivimeente, 8. Gereformeerde Kerk in 9Mf*i Verband, 9. Christelijke Gerefor- koeieaGemeente, 10. Vrije Gereformeer- |17?25^eente, 11. Oud-Katholieke Kerk, -iso r Katholieke Gemeente, 13. Chris eren' jience Society, 14. Theosophische p^kgf"- Evangelisatie Zending Jeziël, 16. këns :b-Katholieke Kerk,, 17. Joodsche 69—18. Leger des Heils. Daaruit treedt kóe*«r)ren een schrikbeeld van versplin- -ywant elk dezer religieuze gemeen- inder.2n beweert den eenig juisten weg vette od te hebben gevonden". oover de briefschrijver in de Deut- Ütung. De redactie van dit Duitsche EiEnjijfeld waardeeren. Echter, wij vra- af, of zij hier wel het juiste onder- •kskal^ft ontvangen. We zwijgen nu over p. t, dat b.v. het Leger des Heils zelf ïarkt. geheel niet een „kerkelijke ge- |ren:;" wn zijn, dat het naast elkaar Kippi van de Ned. Herv. Kerk en de ~4'70, Berv. Kerk verwarrend kan wer- ƒ1 enkele andere punten maar ge- somhcI laten rusten. Bedenkelijker wordt W* ~j l de briefschrijver meent te weten, van de door hem genoemde ,,reli- Edatn gemeenschappen" beweert den waJuisten weg naar ^od te bebben cw. *n. We vermoeden zoo, dat het den !anvo«b'iJver niet gemakkelijk zou vallen, n kt r?n we voorlo°Pig zeggen, van de 1 meerderheid der door hem ge- EN FÏ >.gemeeriscbapPen" te bewijzen. vil de briefschrijver zijn epistel ?rCAan£n 318 een klacht beschouwd Bid zien, een klacht over wat hij ■n^'aiJhet „schrikbeeld van versplinte- ijtf e^an brengen wij hem in herinne- i 2-3.» woorden uit de reeds genoemde spruittfn Pr°f* Slotemaker, waarin deze, nkooi^de over de kerkelijke geaardheid mk. SaÏ> volk, zeide: „Als er inzake kerken ri3°4Mrn'gingen op d7t terre>n 3ets te doen totaal onmogelijk is dat waarlijk ren ai" dan zullen wij zelf de zaak ter 3Lan/enmen' WÜ» d*e Jaar en dag met al icg ro^ichten op dit terrein gewerkt heb- gfoi'-en buitenstaanders daar afblijven; ^Jdreigt er gevaar voor onze ge» ideren". 'en wij door aan het adres van ;chrijver. Aan zijn adres èn aan de Deutsche Zeitung zouden wij of bói^t volgende willen zeggen. In heel 1 zijn op niet ongewone wijze kerk ;nst dooreengehaald. In zijn Am- ische rede de woordelijke tekst ^r ons heeft Prof. Slotemaker t bestaan van verschillende kerke- meenten niet meer gezegd dan wij én hebben aangehaald. Ook elders (j. voorzoover ons bekend, hierover der uitgeweid, tenzy dan- dat hij, in het Kurhaus té Scheveningen, >4 te verblijden over het onderling jtusschen de Protestantsche kerken, ver dat contact zullen de redactie 'riefschrijver van de Deutsche Zei- eh niet ergeren, integendeel. "eeft Prof. Slotemaker in Amster- '5proken over de geestelijke ver sheid onder ons volk. Er zijn en- C'Ote richtingen in ons volk merk- r- Colijn men weet hét heeft -elfden dag in hetzelfde Amster- Wie zich heden abonneert op de NIEUWE LEIDSCHE COURANT ontvangt de tot 1 October a.s. verschijnende num mers gratis. Men doet er een goed werk mede. Immers, het moet zóó zijn, dat op elke gezinstafel een Christelijk Dagblad wordt gevonden. En naar gewoonte roepen wij bij den aanvang van elk leesseizoen de hulp van onze lezers in. Wilt U ook ditmaal rechts en links eens een goed woord voor ons doen? ADMINISTRATIE NIEUWE LEIDSCHE COURANT HET GELOOF BLUSCHT DE SMARTEN Het Evangelie op het slagveld Voor velen zijn de Paradijspoorten opengegaan DE VERDUISTERING ■et belang van de naleving van 'Palingen ten aanzien van de ver ering isondergang 21 Sept. 7 u. 42. 3°Pgang 22 Sept. 7 u. 25 m. Reeds meermalen gaven we in ons blad de ervaringen weer van veldpredikers tijdens den korten maar feilen oorlog in ons land. Dat onze veldpredikers toen veel hebben beleefd, blijkt telkens weer. Uit gesprekken en ook uit artikelen in verschillende bladen. Maar zelden lazen wij zulk een ontroerend relaas als we onlangs van „Vigilax" in het Algemeen Weekblad voor Kerk en Christen dom aantroffen. In dat stuk vertelt een reser ve-veldprediker: Op Vrijdagmorgen, den lOden Mei, onge veer half 5, knielde ik op een kazerneplein, naast een stervenden korporaal. Hij was af schuwelijk verminkt en, zoo juist onder het puin uitgehaald, bedekt met stof en vuil. Ik sprak hem over Jezus, die de weg en de open deur is tot het Vaderhuis. Op zijn gelaat kwam een glimp van herkenning. „Willen wij bid den, broeder?" Hij knikte, we baden God om verlossing uit dezen grooten nood. Toen: „Jezus, Uw verzoenend sterven blijft het rust punt van ons hart!" Weer even een flits var wéten in die brekende oogen; dan gaf het lichaam het op en een mensch ging over den drempel der eeuwigheid. Er is veel gebeden, dien morgen, terwijl wij onze makkers wegdroegen op een brok hek of deur. Als knetterende mitrailleurs het kogels lieten poederen, moest ieder zich snel mogelijk zien te dekken. We hebben een paar weken later, toen we voor de laatste maal in de officierscantine bijeen waren, wel even geglimlacht om de lenigheid, waarmede men den een "of ander had zien scheren over het kazerneplein onder een beschieting er wegdook, tot in het schildwachthuisje toe; maar we glimlachten met een steek in hel hart. We tilden één van de oude lichting '24 op een zandauto. bij gebrek aan een ander voer tuig. Een Katwijker. Linkerarm en -been af gerukt; lichaam opgereten. Hij is al gestorven eer het ziekenhuis, om den hoek, was be reikt. Nu was hij nog helder. En toen ik hem vroeg of hy dit ééne wist: „God is met mij' (Vervolg van de eerste kolom.) dam genoemd: Protestantsch-Christelij ken, Roomsch-Katholieken en, ruim ge nomen, Humanisten. Elk dezer richtingen heeft haar gedachten over de verhouding van kerk en staat, al dekken die gedach ten elkaar heel dikwijls. Maar tot deze zaken beperken ze zich niet. Zij zijn levens- en wereldbeschouwingen, en daar om hebben zij ook zoo haar gedachten over gezin, maatschappij, staat en wat dies meer zij. Om een voorbeeld te noemen: Tot de Protestantsch-Christelijke richting behooren de leden van wellicht alle Pro testantsche kerken. We hopen, dat de kwestie voor de re dactie van de Deutsche Zeitung nu iets duidelijker is geworden. Ze schrijft: „Het is geen hoopvol beeld, dat hier door twee van onze lezers wordt gegeven". Neen, maar het beeld was op zijn best zeer .on volledig. De redactie voegt er aan toe: „Het komt ons ook daarom zoo bedenkelijk voor, omdat een reeks Nederlandsche partij politici deze verdeeldheid als een geschied kundig verantwoorde noodzakelijkheid voor de toekomst aanziet. Mogen wij vra gen, waarop zij is gebaseerd?" Wat hier wordt geschreven vloeit nog immer voort uit de verwarring van kerk met gods dienst. De partij-politici, die de redactie waarschijnlijk bedoelt, stellen zich niet op het feit, dat er tal van kerken zyn, wèl op het feit, dat er in ons volk enkele groote stroomingen zyn, vooral van godsdiensti- gen aard. En wat de veelheid van kerken betreft, de redactie zal wel met Prof. Slo temaker en met ons van oordeel zijn, dat dit een zaak is, die den kerken zeiven aangaat. Ofschoon wij niet aarzelen eraan toe te voegen, dat wij hopen, dat onder scheidene dezer kerken of kerkformaties steeds meer naar elkaar toe gaan groeien, opdat straks enkele muren kunnen wor den afgebroken. Voorts wat betreft het staatkundige le ven, verwijzen wij naar het woord van Dr. Colijn, dat het bestaan van de drie groote richtingen ook van invloed is op de staatkundige denkbeelden, die men aanhangt. Dat is geen verdeeldheid, maar geestelijke verscheidenheid. Dat blijkt reeds hieruit, dat wij op de basis van onze beginselen nimmer afkeerig zijn geweest van samenwerking. Ook nu zijn wij dat niet, ten overvloede voegen wij eraan toe: wy zijn dat minder dan ooit. begon hij, uit volle borst, te zingen: „Eere zij God in de hoogste hemelen en vrede op aarde, in de menschen een welbehagen"! Hij zong het voluit; met een huiver van ontroering hoorden we hem nog, toen de wagen wegreedHier bluschte het geloof de gruwelijke smarten van den dood. „Spreek u maar gerust door, dominé", zoo zei een doodelijk gewonde kapitein tegen mij, „van deze dingen km ik nooit genoeg hooren". Daar lag hij, deze held, een van de drie ka piteins, die op Oclenburg gevallen zijn. Een echte vader voor ajn troep; toen hij moest wijken, haalde hij eerst zijn gewonde jongens weg en werd daarbij zelf in den buik getrof fen. Een operatie macht niet meer baten; hij had reeds den oproep uit de eeuwige verten verstaan, Rechts van hem rat zijn '.touw, aan den anderen kant drie lieve kindertjes, nog maar vaag en gedeeltelijk begrijpend, wat er met vader gaande was. „Ik geef het illes aan God over; Hij zal het maken", zei onze stervende broeder, ter wijl hij met zijn blikken en met zijn hart vrouw en kroost vast hield. „Wilt u nog e/en naar Zaal twee gaan", vraagde mij de toofdverpleger, „daar Ögt er een zeer ernstig". 't Was een jong man. Een open, vriende lijk gezicht, waa-over de doodsschaduwen gingen uitbreiden. Eer. valschermer, in den buik getroffen. „Evingelisch oder katholisch?" \Toeg ik hem, en hy antwoordde: „Katho lisch". Juist had ik diei morgen, in opdracht van tiijn chef, mij in vcbinding gesteld met Pfar- rer Kaetzke, terzaie van de verzorging der Duitsche gewonde* Te zijnen huize had ik het geluk te treffei twee veldpredikers, juist aangekomen, waaran een dè aalmoezenier was. Ik kon dus aa. dezen stervenden jongen beloven,, dat ik onniddellijk den veldpriester zou gaan waarschwen, opdat deze hem zou kunnen bedienen. )aarop zeide ik hem: „Ik ben een Protestarsche veldprediker en ik kan je niet de abolutie geven; maar wel kan ik je wijzen, bste vriend, op den groo ten Hoogepriester, lezus Christus: Hij geeft de absolute absoluie. Hij is een verzoening voor onze zonden ei niet alleen voor de onze, maar voor die vat de geheele wereld; ook voor jou, beste jongn, is er leven en heil bij Jezus. Hij heeft zihzelf gegeven, ook voor jou, opdat Hij Godbij ons zou thuisbrengen en opdat Hij ons zu thuisbrengen bij God. Geloof je dit met jeheele hart?" Hij antwoordde beestigend en vraagde me, of ik niet met hemjidden wou. Dat hebben we samen gedaan n daarop zeide hij: „U heeft woorden gebedn, die wij ook altijd bid den: „Heere Jezus Cristus, gij Lam Gods dat wegneemt de zonder der wereld, ontferm U onzer!" Nadat hij zich de bpen had laten bevoch tigen 't spreken ing hem zeer moeilijk vallen vraagde hj, of ik hem niét een dienst wilde bewijzen. „Zeker, lieve jonger, ben je soms getrouwd of heb je een meisje'.' „Gelukkig niet. Her Pfarrer, maar ik heb wel lieve ouders. Wiltu niet aan hen schrij ven? Dan moet u aan nijn moeder schrijven, dat ik altijd haar jonjen gebleven ben; dat ik altijd dezelfde gebleen ben; dat ik in het geloof gebleven ben." „Beste jongen, ik béoof je, dat Ik ze zal schrijven, hoor". Toen greep hij met zin plukkende, tastende handen naar mijn kojpelriem en trok me naar zich toe; daarop steelde hij mijn gezicht met zijn beide handen en gaf een zoen op mijn rechterhand. „Dani u wel, Herr Pfarrer, dat is het liefste wat uvoor mij doen kunt!" Een oogenblik bleef ii nog zwijgend naast hem zitten, toen zeide Hj: „Gaat u nu maar heen; het is goed met me ik lig hier in vrede". En wat zal ik nog meer verhalen? Van dien hoofdofficier, die, na alle bescha ming en verlatenheid kin zeggen: „Ik heb God gevonden?" Van dien jongen man, die zijn verbrijzelden linkerarm zag afgezet, maar die nieuwen moed greep door het geloof en zeide: „Eerst dacht ik: wat ben ik nu nog waard voor het boerenbedrijf; maar ik heb leeren inzien: het is „maar" m'n linker, die ik mis; met m'n rechter kan ik nog werker voor mijn gezin; eerste zegen. Dan, dominé: morgen komt m'n vrouw me opzoeken en dan sla ik m'n rechter arm om haar heen en zeg: vtouw, we hebben elkaar toch nog: tweede zegen. En ook heb ik hierdoor zoo sterk aan God moeten denken, aan Gods sterke rechterhand, die door haar daden de wereld doet beven en door haar kracht Gods volk in stand houdt: derde ze gen". i Moet ik verhalen van dien man, dien broe der, wiens schedel gespleten werd door een bomscherf; in wiens lichaam bomsplinters en (door den luchtdruk) tientallen stukken spie gelglas drongen en die een uur lang bekneld lag onder balken en puin? Toch kwam hij innerlijk los en vrij, in dat vreeselijke uur; hij bad maar telkens den 40sten Psalm. Het geloof is een wonderlijke zaak: Gods geest roept het op uit het niet en het leeft uit onmogelijkheden; maar het lééft en het wordt met beschaamd! Want het gelooft, wat God belooft en in de gemeenschap met dezen be lovenden God, in de gemeenschap met Jezus Christus, in wien God zijn beloften waar maakt, zijn voor velen in de voorbije oorlogs- dagen de nnnrfor J:;- ALG. FRIESCHE LEVENSVERZ.-MY LEEUWARDEN - BURMANIAHUIS VAN 1845 AMSTERDAM. VAN BRIENENHUIS Een reis door de Oostmark Bezoek aan Traunsee De A.N.P.-redacteur die de reis naar de Oostmark mee maakte, schrijft daarover verder o.m. het volgende: Linz, de stad van waaruit wij onze reis door de Oostmark aanvingen is bezig een der grootste industrie-centra van Duitschland tc worden. Het is verbijsterend, hoe de stad, die toch geheel haar eigen karakter bewaard heeft, bezig is te veranderen. Overal in de omgeving en ook in de plaats zelf verrijzen nieuwe blokken huizen. De arbeiderswoning bouw is daar anders dan bij ons. Vlak buiten Linz zagen wij een complex in aanbouw: hoog en strak van lijn, zóoals de arbeiderswijken in de groote steden vrijwel overal zijn. Maar behalve huizen en fabrieken zal Linz zich binnen afzienbaren tijd geheel vernieu wen. Langs, de boorden van den Donau zal zich in de toekomst een machtige esplanade van 5 km lengte uitstrekken, begrensd door groote, nieuwe gebouwen: over den Donau v/ordt een nieuwe brug geslagen, waaraan thans reeds wordt gewerkt, die niet mindei dan 30 m breed zal zijn. Er wordt druk gebouwd aan onderwijs inrichtingen in overeenstemming met de snelle stadsuitbreiding. Politiek is Linz, waar de aansluitingsge dachte het sterkst heeft geleefd, een der be langrijkste steden van de Oostmark. In de kleine schouwburg van deze stad heeft Hitier op twaalfjarigen leeftijd voor het eerst „Willem Teil' zien opvoeren en werd zijn liefde voor Wagner's werk geboren. Hij heeft thans plannen om het gebouw te laten vergrooten. Van het vele interessante, dat wij te Linz zagen, noemen we nog het bezoek aan den valkenier op den Postlingberg. De Postling- berg is een van de fraaiste punten buiten Linz. nog wat wennen, maar er was volop en de Hollandsche jongens zijn op dat punt niet gauw voldaan. „Maar die soep smaakt zoo heerlijk, ik heb aan de juffrouw gevraagd hoe die gemaakt wordt en ik zal mijn moeder vragen, of ze zoo iets lekkers ook kan maken", vertrouwde een klein Rotterdammertje van een jaar of acht ons toe. Hij had blijkbaar volop genoten, want hij zag er patent uit en met gerechtvaardigde trots wist hij te ver tellen. dat hij zes pond was aangekomen; hij zag er keurig uit en het bleek, dat hij een paar dagen geleden een spiksplinternieuw pak had gekregen, waar hij over een paar dagen in Rotterdam mee rond zal stappen, terwijl hij als wijlen bereisde Roel, zijn vriendjes zal vertellen over zijn ervaringen in het verre en vreemde land, dat hem nu zoo volop vertrouwd is geworden. Hij had zich geen oogenblik verveeld, er waren uitstapjes in de omgeving gèmaakt onder de goede leiding van de verzorgers en verzorgsters; er was gezwommen, er werden bij slecht weer binnenshuis in de ruime speelkamer spelletjes gedaan en de juffrouw, getuigde het kleine Rotterdammertje. kon prachtig vertellen. Verstond je dan Duitsch? Ja, dat had hij in korten tijd heel aardig geleerd en hij had met de andere kinderen les gehad; ook de filmvoorstellingen sprookjes en natuur films hadden hem prachtig bezig gehouden. Het zijn echt kinderen uit de groote stad vertelde ons een der verzorgsters leven dig, dikwijls niet gemakkelijk onder appèl te houden, maar aardig. „Sehr lebhaft", zoo drukte zij het uit. Wij hebben het slot bezichtigd om te zien, hoe de kinderen waren gelegerd; het heele kasteel is in gebruik voor de jeugdige Hollan ders en zij hebben een vorstelijk onderkomen gekregen. De slaapzalen zijn ruim, de bedden en het beddegoed van prima kwaliteit, kortom, in een modern hotel kon de ver zorging niet beter zijn. Natuurlijk was er een vaste dagindeeling: om half zeven ging de wekker, om 8.20 was er vóór het slot vlaggenparade, het ontbijt werd om half negen gebruikt, het middageten om half een, om vier uur thee, om zeven uur verzamelen de kinderen zich voor het avond eten en om acht uur was het bedtijd. Een ge zonde maatregel: vroeg naar bed en vroeg op. Zieken zijn er vrijwel niet geweest; die enkele gevallen zijn natuurlijk uitstekend behandeld en een paar jongens hebben zelfs in het „Kurmittelhaus" van bad Ischl „gekuurd". We hebben ook aan deze zeer moderne inrichting een bezoek gebracht, een bezoek, dat toont dat de Oostmark niet slechts een dorado is voor de gezonden, maar ook voor de zieken, die genezing zoeken in het land van de met sneeuw bedekte bergen, de vrien delijke dalen, de historische stadjes met hun vroolijke en gezellige bewoners. Een prachtig panorama strekt zich aan onze voeten uit. Dicht in de nabijheid ligt het oude, grijze Linz aan den Donau, in de verte doe men de contouren van de hooge Alpentop pen op. De adelaarsschool Laskourtschwedde heeft daar, op den top van den Postlingberg haar zetel. De valkenier heeft niet slechts valken, doch ook adelaars afgericht. Het is een prach tig gezicht, wanneer de koningen der roof vogels hun breede vleugels uitslaan om hoog boven berg en stad rond te cirkelen, om eeni- tijd tijd later in majestueuze glijvluchten terug te komen op de uitgestrekte arm van den valkenier, die. met zooveel liefde en toewij ding zijn dieren heeft afgericht. De Neder landsche kinderen, waarvan wij er ook bij den valkenier een groep troffen, genoten met volle teugen van het spel met de roofvogels, misschien kenden zij den adelaar uit Artis. maar zeker hadden zij nooit gedacht nog eens getuige te zijn van het wonder, dat een kei- zeradelaar met een vlucht van anderhalven meter neerstrijkt op de hand van zijn meester. De A.N.P.-redacteeur schrijft voorts over het bezoek aan Gmunden, de „poort van het Salzkammergut, aan de Traunsee, het breede bergmeer, omzoomd door machtige, be groeide bergen, over Bad Ischl met het prachtig gelegen buitengoed van den Hertog van Wurtemberg op den top van een heuvel, waar in de ruime zalen 85 Nederlandsche kinderen waren ondergebracht, die twee maanden in dit vorstelijke verblijf, temidden van een heerlijke natuur hebben genoten. Zij stonden ons al op te wachten, de jeugdige Nederlanders, want zij wisten, dat er bezoek uit het vaderland zou komen. Zij raakten niet gauw uitgepraat over hun ondervindingen in het vreemde land, waar ze zooveel moois gezien hadden en zoo'n onbezorgde vacantie hadden gehad. Aan het eten moesten ze eerst EIGEN HAARD IS GOUD WAARD Dus zeker de premie, die de oorlogs- molestverzekering 'van huis en haard U kosten kan. Sluit U aan bij de duizenden leden van U hebt dan meer kans ook na de oorlogsgebeurtenissen aan eigen haard te kunnen zitten. Vraagt uitvoerige inlichtingen. SINGEL 125—130. AMSTERDAM (C.). Tol. 47190 de Oostmark. De valkenier Wedde op den kinderen zijn adelaar. (Foto Schimmelpenningh.) Uit de Pers De N.S.B. onvoldoende bekend? Onder dit hoofd sohrijft Friesch Dagblad: Iedere N.S.B.er wéét, dat het overgroote deel van het Nederlandsche volk een diepe afkeer koestert jegens deze beweging. Geen Nederlander staat er onverschillig tegenover. Niemand haalt er de schouders over op. De weinigen, die Mussert volgen, staan tegen over de velen, die met hun geheele hart neen zeggen. De N.S.B. wéét dat. Zij weet ook, dat na den tienden Mei de afkeer is verdubbeld. Nu wordt er om een verklaring gezocht „Wij zijn", zoo zegt deze beweging, „bij de Nederlanders onvoldoende bekend. Zij moeten eerst beter weten, wie wij zijn, en dón, als ze ons kennen, zullen ze ons liefhebben". Dit is een groote vergissing. Het Nederlandsche volk kent de N.S.B. wèl. Trouwens, als dat niet het geval was, had de N.SB. het alleen aan zichzelf te wijten. Deze bewegino heeft overal in Nederland haar propaganda kunnen voeren Op alle aan plakzuilen prijkte het portret van Mussert als „den man. zonder wien Nederland geen toekomst heeft" Overal werden vergaderin gen gehouden. Voor de ramen der kringhuizen hangt Vova. Op straat wordt het gecolpor teerd In de Eerste en Tweede Kamer, in Provinciale Staten en Gemeenteraden traden N SB.'ers op en in officiëele en niet-officiëele verslagen werd van hun optreden gemeld. Natuurlijk, die propaganda is tegengespro ken. Is ook tegengesproken met principiëele argumenten. Maar dót is voor de N.S.B. toch geen roden tot klacht? Het Nederlandsche volk kent de N.S.B. en juist daarom'heeft het zich gepantserd tegen de actie van deze beweging. Daarom baten noch fluistercampagnes noch bedreigingen. Ons volk zegt neen. Onze soldaten, die na de capitulatie thuis kwamen, gaan ons voor en zeggen: neen! Nooit, zoo zeggen zij, mag ons volk zijn lot in handen leggen van deze mannen. Vóór den lOden Mei sprak Mussert van gekruiste armen. Nu zegt een vastberaden volk tot hem: gij vindt ons tegenover u. met gekruiste Inspecteur-generaal der Nederlandsche politie Naar de Deutsche Zeitung in den Nieder- landen mededeelt is tot inspecteur-generaal van de Nederlandsche politie benoemd de vroegere luitenant-kolonel van de marechaus see de Koningh. Uw cadeau ƒ12.50 HUISVROUWEN Met EEN PAK •uRCO doet U MEER dan met 20 stukken zeep! Doet Uw voordeel! Slechts 28 cent per pak! fn elk pak GEBRUIKSAANWIJZING met tal van NUTTTGE WENKEN! Verkrijgb. bij alle warenhuizen en drogisten .GREVOS" HANDELMAATSCHAPPIJ Nieuwland 6 a - Tel. 38169 Rotterdam VRAAGT ONS PROSPECTUS: HANDELSWETENSCHAPPEN BoekhoudeD en Handelscorrespondentie. STAATSPRAKTIJK-DIPLOMA BoekhoudeD M O RESA ARNHEM (Bekende Schriftelijke Cursus). Onderscheiding voor den Rijks commissaris De Führer1 heeft den rijkscommissaris voor het bezette Nederlandsche gebied, rijksminis ter Seyss Inquart als erkenning voor zijn verdiensten voor de uitvoering van oorlogs opdrachten het „kriegsverdienstkreuz" eerste klasse verleend. Gereformeerde Zendingsbond Jaarvergadering le Utrecht. In het gebouw voor Chr. Soc. Belangen te Utrecht is de jaarvergadering van den Geref. Zendingsbond gehouden. De voorzitter, ds- J. F. Remme, las Joh. 10 vers 716. Hij sprak in zijn openingswoord de wensch uit, dat God onze arbeiders op het Zendingsterrein zegenend nabij mocht zijn en hen zou doen ondervinden, dat hun arbeid in den Heere niet ijdel ls. In gloedvolle woorden herdacht hij het 40- jarig ambtsjubileum van den Zendingsdirec- tor, ds. W. Bieshaar te Den Haag en sprak woorden van groote waardeering, aan de nagedachtenis van wijlen ds. van Lokhorst van Hilversum. In verband met de tijdsomstandigheden, was het niet mogelijk rapport uit te brengen omtrent den arbeid vaD het Zendingsterrein; men werd dus bepaald bij den arbeid in ons land en vernam van ds J. van Amstel, dat er in het afgeloopen jaar 53 spreekbeurten werden gehouden, waarvoor het eerst een te Monnikendam. Ds. van Voorthuijzen bracht rapport uit namens de classicale Zendings commissie van Harderwijk en gewaagde van de rijke zegeningen die God daar in de arbeid schonk. De rekening van 1939 wees een tekort aan van 6500. Men rekende op de offervaardig heid van de Zendingsvrienden, om dit bedrag aan te zuiveren. Een feit van beteekenis was o.a. het ver schijnen var het prachtboek „Om te Geden ken", waarin gewaagd werd van de 25-jarige Zendingsarbeid onder de Toradja's op Mid den-Celebes. Aan dit gedenkboek, voorzien van tal van foto's, hebben alle Zendings arbeiders hun medewerking verleend. De verkiezingen van leden van het Hoofd bestuur, Propaganda-, Regelingscommissie en redactie van „Alle den Volcke", brachten geen wijziging, behalve door het bedanken van den heer P C. van Es, wegens gezond heids! edenen. Hij maakte ruim een kwart eeuw deel uit van de regelingscommissie voor de Zendingsdag, welk feit door den voor zitter met welgekozen woorden werd her dacht. In deze vacature werd gekozen de heer Zangster te Zeist. Daarna bracht ds. W- Bieshaar, de Zen- dingsdirektor zijn jaarverslag uit. Spr. merkt op, dat dit jaar geen verslagen van het Zen dingsterrein gekomen zijn. Nu hooren wij niets van de zendelingen en zij niets van ons. Zoo zullen onze gebeden de groote afstand bij de afgebroken communicatie met Ceiebes als een regenboog overspannen. In Jezus Christus toch, is er altijd verbinding, is er de verbinding tusschen wat onherroepelijk ge scheiden lijkt Loope daarom onze weg met zijn groote moeilijkheden voor het Zendings werk maar recht uit op Hem, die raad weet, zelfs voor wat onmogelijk is bij ons. Eer> aangename gedachtenwissedling over verschillende Zendingsvragen volgde, waar na op verzoek van den voorzitter, de ver gadering met dankgebed door ds. S. van Dorp werd gesloten-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1940 | | pagina 1