Presidentsverkiezing
HET WONDERE LEVEN DER MIEREN
in Amerika
■°.a"Xa.ago5l
Doorsnede van een Lasius-nest
(naar Schmitz)
Geheimzinnigheden
bestudeerd en onthuld
VELEN hebben alleen maar een ..pijnlijke"
herinnering bewaard aan hun eers'e contact
niet dat nijdige volkje, dat bijt en steekt waar
het je te pakken krijgt. Je kan nog niet eens
rustig in het gras gaan zition. of je moet uitkük.-n
of je toevallig niet op c-n mierennest terechi we
de strijd-
Langer dan een jaar zonder voedsel
van ..Mieren" over 't wondere \olkje vertelt is zóó
interessant, dat we met verlangen uitzien naar
het tweede deel, dat naar beloofd wordt spoedig
zal verschijnen. (De afbeeldingen bij dit artikel
zijn zwakke reproducties van een paar dezer vele
illustraties, foto's en teekeningen, uit dit deeltje).
Wat al wonderen zijn niet onthuld, door het be-
studeeren van vele verschillende mierensoorten,
dio Dr Raignier en andere natuuronderzoekers in
kunstnesten wisten te observeeren. Ze ontdekten,
dat het ontstaan van nieuwe mierenkolonies maar
niet zoo heel eenvoudig en stereotiep gaat als
bijv. de bijen. Neen, dat gaat zeen* verschillend,
vaak zelfs verrassend. Bij onze inlandsche
soorten wel op twintig verschillende wijzen. Bij
de bloedroode roofmier alleen kan een nieuwe
nederzetting op wel tien verschillende manieren
tot stand-komen.
Hoe eci. bruidsvlucht plaats heeft kan men heel
mooi zien bij de zwarte wegrnier. Dat groote ge
beuren in het miercnleven kan men het best
i men op een zomermiddag m de
iel nest op den uitkijk gaat zitten. Men
s men wat gelukkig is, een vreeselijke
de oppervlakte van het nest gewaar
Do
►rkster
i toch.
de
Over het b uwen van de nesten valt ook heel
wat te vertelden De mieren weten zioh hierbij
op wondere wijze aan de omstandigheden aan
te passen. Ze nestelen overal, in huizen, boom
stammen. onder steenen en in de aarde. Er is zoo
goed als geen stof, die ze daarbij niet kunnen ge
bruiken en zoo goed als geen vorm, die het nest
niet kan aaniM-io.'n Nu een9 is het zoo klein als
een vingerhoed, dan weer zóó groot, dat de pyra-
miden van Ecvpte er molshoopen bij zijn, als
men de groote van de mier in aanmerking neemt.
Hoe gaan ze hierbij te werk? Hoe verzorgen ze
hun kroost? Is het waar dat ze slaven hebben..?
En melkkoeien. Och vraag niet meer. maar
hes diteerste gedeelte over de mieren
en verbaast U met mij over het' wondere leven
van dit wondere volkje. En alle lezers zullen
evenals wij met groot verlangen uilaien naaT
het tweede deel.
Wat heeft (iod toch veel verscheidenheid in
Zijn Schepping gelegdI
Hoe wijc i« wereld, m« i alles wat or
in en er .p geborduurd door Zijn eeuwige
B. J.
komt er niet zoo
t> gaan bekijken.
niu-n n li nonen of beloeren Heimelijk den vermoei
den voeiganger. die even wil uitblazen op een
malsch plekje gras. Kom liever even mee naar een
zonnige berm ergens in een oude heide. Zoek daar
een plekje, waar enkele verdwaalde steenen
liggen, verlaten en door niemand benijd.
Onze eerste ontdekking zal wellicht zijn als die
van Bernardo a Sanoto Petro. die eens op een
kleine aardbeiemplant een heele verzameling, een
heele dierentuin vond. Vliegjes zag hij er, die hun
goud en zilverglans lieten schitteren in de stra
len van de zon. In alle kleuren waren ze er:
blauw en groen en bruin, met en zonder weer
schijn; hun kopjes rond als knikkertjes, of lang
en scherp als de punt van een spijker.. Hij za2 nog
meer. steeds meer, naar gelang hij nader toekeek.
Zoo vergaat hel ons ook. Die doode steenen daar,
die onverschillig in de zon te blaken liggen dek
ken vaak het wonderbaarste wat er in de insecten
wereld bestaat. Onder hun levenlooze onbeweeg
lijkheid krielt en wemelt het, wordt er gestreden
en geleden, en gebouwd, gesleurd, gezorgd. Daar
spelen zioh de vreemdste raadsels af, die de
wetenschap kent, daar werken honderden, duizen
den kleine insecten samen, geven elkander
teekens, winden elkander op, of stemmen tot rust,
halen eten voor broed en volk, melken koeien.
houden schoonmaak, kweeken eieren
Oat onze eerste vangst en onze eerste ver
wondering zijn. Ze ter plaatse te bestudeeren is
onbegonnen werk.
Bij het oplichten van de steen raast het plotseling
door elkaar; heele hoopen larven en cocons schij
nen in beweging te geraken en één, twee, drie zijn
do werksters er mee weg naar de onderaardsche
kamers en gangen van hel, nest. Als bezetenen
slepen en sjouwen ze, maar na enkele minuten is
er geen mier, geen cocone geen levend wezen
meer te zien. En die razende drukte was geen echt
beeld van hetgeen er i-n een mierenkolonie nor
maal gebeurt.
Daarom moeten we noodzakelijk onze toevlucht
nemen tot eon kunstgreep. We zullen het treheele
mierennest meenemen naar huis. Een blikken
bonbondoos, een kleim schopje, en zoodra we de
steen opheffen,, scheppen we weg, wat we be
machtigen kunnen. Eieren, larven en cocons,
zooveel mogelijk. En goed uitkijken naar de ko
ningin, Wanneer we te doen hebben meit de
grauwzwarte mier (Formica fusca L.) is het niet
zoo lastig een koningin, veej grooter dan de
andere mieren en met een dik. blinkend achter
lijf, te bemachigen: een kwestie van goed opletten
en er vlug bij zijn.
Nil is het er om te doen onze buit thuis in een
kunstnest over te brengen. Onze diertjes moeten
een omgeving hebben, die zoo goed mogelijk hun
natuurlijk milieu nabootst, voornamelijk op het
gebied van vochtigheid en donkerte, de twee
groote levensvoorwaarden voor het gedijen van
een mierenkolonie
Zóó begint het 18de deeltje van de uitgave: .,W a t
1 e e 11 e n g r 0 e i t van de Uitgeverij Het Spec
trum te Utrecht, en deze aanhef van het boek
Wekt heel wat verwachtingen, die we haasten
ons het te zeggen niri beschaamd worden. In
tegendeel, wat Dr A. Raignier in dit eerste deel
nnen of ook wel,
We
iu wacht ic
'leugelden
vieugelde dieren na, bekloppen ze heftig met de
sprieten en trachten ze bij de kaken te vatten om
ze nog een laatste mondvoorraad voor de groote
reis mede te geven. AI9 de a.9. tocht goed lukt
zal het meer dan een |aar duren eer de koningin
nen A-eer voedsel zullen krijgen. Dat zullen ze
alleen kunnen bekomen van werksters, die zelf
eerst het leven zullen moeten geven. De hun thans
zoo ijverig verzorgende werksters zien ze hoogst
waarschijnlijk nooit weer
Plotseling schiet er een, als een zilverdruppel, de
lucht in en noar een en nog een en nu vele andere
ook uit verschillende nesten. Het lijkt wel of
dikke, glinsterende regendruppels in d" volle son
naar omhoog vallen. Boven in de lucht vinden de
mannetjes de wijfjes en vindt de parintr plaats.
Het is de bruüoftsvluchl.
Bij sommige soorten duurt het lang. bij andere
korl, maar na eenigen tijd vallen ze allen weer
neer op den grond. De koninginnen loopen dan
een poosje rond en zoeken overal naar een bolle»-
tje onder een steen of tusschen het gras. Niet
allen gelukt dit. Maar bij wie dit wel gelukt,
kan men spoedig opmerken, dat ze met voor- en
achterpoot en kalm maar hardnekkig bezig zijn
zich de vleugels uit te trekken. Want deze heb
ben ze nooit meer noodig. zelfs niet al zouden
ze Len, twaalf of zelfs zestien jaar oud worden
(leeftijden dip geconstateerd zijn). Dc mannetjes
gaan te gronde. Ze hebben hun plicht gedaan en
hebben geen verdere taak. Ze kunnen zelfs niet
voor eigen voedsel zorgen.
De koningin daarentegen gaat al gauw voor de
toekomst zorgen. Bij sommige soorten graaft ze
een broedkuilje. waarin ze afgesloten van de
buitenwereld reeds binnen een paar dagen eieren
gaat leggen. Bij andere soorten wordt z.e geholpen
door een ander wijfje, dat voor haar ijverig voed
sel haalt. De eieren, die de koningin legt, eerst
een tiental, na langer of korter tijd door meer
dere gevolgd, worden in een pakje samengekleefd
en door haar ijverig bewaakt, voorzichtig belikt
en voortdurend met de sprieten betrild. De eieren
ontwikkelen zich tot larven, deze tot nimfen,
deze op hun beurt weer tot. imago's en tot vol
wassen dieren.
Op dit thema van het vormen van een nieuwe
mierenkolonie zijn echter weer verschillende
varianten, waarvan er verschillende in het bui
tengewoon interessante boek van Dr R. Raignier
Eenzame stichtendekoningin in haar hrned-
kuiltje (volgens Eidmann)
DE GRATIS-STEEK
DE oude Gispen welbekende term voor wie
den bijzonder begaafden Amsterdamschen
prediker gekend hebben zat eens met enige
ouderlingen in zyn huiskamer te praten over de
ervaringen bij het huisbezoek. Een der broeders
vertelde van een gezin, waarvan de vader had
gezegd, dat de preeken hem niet boeiden; de do
minee's waren te ouderwetsch naar zijn zin. „Er
moeten eerst eens wat van die oude dominee'»
worden opgeruimd".
Gevraagd, of hij zooiets niet verschrikkelijk vond,
antwoordde Ds Gispen:
„Och, wat zal ik ervan zeggen. Mijn dochter ruim
de van de week wat oude papieren op en toen
vond zij daartusschen een oude rekening van den
hoedenmaker, uit den tijd dat ik nog een steek
droeg voor U WelEerwaarde geleverd een steek,
f 15,-. Zijn we nu niet vooruitgegaan Toen moest
ik voor een steek f 15 - betalen, nu krijg ik er
gratis een".
Een fijne glimlach begeleidde het aardige ant
woord. Misschien was er ook- wel iets droefs in die
glimlach
Oude boom
Gij staat daar breed en sterk en trots.
Als in woel'ge zee een hooge rots.
En hemelvuur noch storm-gevoeld,
Heeft Uw stam gespleten of geveld.
Drie machtigeforsche loten,
Zijn uit Uw zuiver hart ontsproten.
In Uw takken, kromverwrongen,
Heeft eeuwen lang de wind gezongen.
Geslachten zijn voorbij gegaan,
Doch gij weerstondt de tijd en bleef t hier
staan.
De breede kroon fier in de lucht,
En draagt elk jaar Uw sob're vrucht.
Bij Uw stille, grootse 'luister,
Past slechts hel bewond'rend gefluister.
En 't weten van mijn nietigheid,
In 't aanschouwen Uwer majesteit-
Eenzame eierleggende koningin
212
iSlttl
Sa Sis!as
DE verkiezing van een Amerikaansch presi
dent, thans weer aan do orde, is geen
kleinigheid. Geen kleinigheid, niet alleen om
dat een man zal gekozen wonen, die zeer groote
macht en invloed heeft bij een volk, dat een der
machtigste der wereld is; en ook is het geen
kleinigheid omdat op het gebied van het ge
wone politieke leven er geen zaak is welke de
«iel van dit groote volk meer tot in haar diepten
beroert dan een presidents\erkiezing; maar ook
omdat deze vierjaarlijksche verkiezing zelve,
wat haar technische zijde, haar methode, aan
belangt, geen kleinigheid is. Daar zit aan zulk
een verkiezing heel wat vast Ik ga ze u in
hoofdtrekken beschrijven.
De presidents-verkiezing is in Amerika vooral
«en partij-zank. Zij is het resultaat van do
worsteling tusschen de twee groote partijen, die
der Repubikeinen en der Democraten. Ik Iaat
den invloed der kleinere partijen als die der
Onafhankelijken, der Socialisten en der Commu
nisten, om van andere kleinere partijen niet te
«preken, buiten beschouwing, omdat zij in de
groote worsteling tusschen beide genoemde
hoofdpartijen, nauwelijks meetellen, exepties
daarcrelate.n. Principieel is er tusschen beffle
partijen niét veel verschil, wat mper of minder
uijhnndal, sociale wetgeving enz. Soms wordt
e ook een bepaald punt op het program van
actie 'loor eet) der partijen gebracht, dat van ho-
tcokerïis kan zijn (b.v destijds de strijd tegen don
t 11 r» 1 om Amerika „droog" te leggen, of ook
het vrouwen-stemrecht, en zoo meer) maar dit
is i, nis niet zoo. Beide groote partijen hebban
ii,-li it gesproken voor „geen leger naar Europa,
.ersterking der defensie In Amerika"
Thai' zou men Roose\elt's „New Deal" mede als
een inzet voor de worsteling welke zeer heftig
zal zijn, kunnen beschouwen. Maar over het al
gemeen gaat het om den invloed, om de ambten
en de haantjes. Bij de Republikeinen zijn de
mannen van het kapitaal, van de groot-industrie
van den handel, bij de Democraten, behalve de
„solid South'", de Zuidelijke Staten die van
origine Democratisch waren en dit bleven, voor
een groot deel de boeren en arbeiders dus meer
„gewone menschen". Al is deze lijn \olstrekt
niet een scherpe scheidslijn De vraag is maar
en ziedaar weer het enkele mnterieele belang dat
de Amerikaanche politiek in den regel be-
lieerscht (Wilson's en Bryan idealisme daarge
laten) wie het volk tot den meesten voorspoed
zal brengen, of belooft te brengen. Het gaat er
dan maar om, om den man te vinden met wien
men den meesten kans heeft bij de groote massa
te zullen slagen
Want de Amerlkaansche politiek is vooral be
halve een partij-zaak ook een persoonspolitiek.
Heeft de persnon, beeft zijn nanm. val op bet
volk? Dat Is dc groote vraag. Daarop? wordt in
den politieken strijd de randidaat aan de eene
zijde hemel hoog verheven, als de belichaming
van schier alle deugden, aan de andere zijde
als ondeugdelijk tot de diepte neergestooten Dit
geeft een heftig karakter aan don strijd Een be
treurenswaardig karakter ook om de manier
waarop dit persoonlijke in den strijd naar voren
wordt gebracht, tn Amerika stolt men zichzelf
candidaat voor een publiek ambt, men sollici
teert er naar. men „loopt" voor dit ambt als daar
heet. Hot zij dat van gemeenteraadslid, burge
meester, gouverneur van een Staat, Staats-con-
greslid of nation aal-Congreslid, ook dat van
rechter, (vandaar de corruptie pp dit terrein).
Alle deze en andere functionarissen wofd.cndoor
het volk gekozen, zij zijn dienaars van het volk.
Uitgezonderd dc ministers, of „secretaries' als zij
genoemd worden, welke door den president ge
kozen worden, en zijn mede-werkers of helpen?
zijn; en ook uitgezonderd de leden van het Hoog
ste Nationaal gerechtshof, welke door den pre
sident gekozen worden. I
Door (dc nationale commissie dei Partij) wordt
de vergadering geopend. Een tijdelijke voorzit
ter, secretarissen enz worden henognpd Alsook
de belangrijke commissie voor het nazien der
credentie-brlevon, Want ook hier is niet alles
goud wat or blinkt. Er kunnen togen de afvaar
diging van een of meer leden of zelfs tegen die
van een geheelen Staat, formeel e of mnterieele
bezwaren bestaan, of mogelijk zijn die bezwaren
reeds uit den Staat zelf ingebracht, er kunnen
n.l. fracties zijn die in plaats v»in de officieele
vergadering afvaardigden, óf onregelmatigheden
begaan zijn. Vervolgens wordt de eigenlijke voor
zitter gekozen. Dan wordt het program van
actie (hei „platvorm"', waarop men thans in zee
wil gaan. vast gesteld.. De komende candidaat
is daaraan gebonden. Daarna komt het voor
naamste, dc keuze van den candidaat. Vooral dit
gedeelte gaat vaak met veel beweging gepaard.
Het kan dagen duren aleer men tol een meer
derheid bij de stemmingen gekomen is. Iedere
Staat of fractie maakt zooveel mogelijk propa
ganda voor haar of zijn Candlöhaf. Door spre
kers, door optochten in do vergadering en welke
middelen men nmui- kan' uitdenken. Denk heit u
President Roosevelt
in zooals schrijver dezes het bijwoonde op een
nationale vergadering der Repuhlikeinsche
Partij. In hei midden vóór het podium eenigo
honderden afgevaardigden. De nomen van hun
Staat op een groot papier voor hen op een staf
gestoken. Daaromheen de duizenden. Zoowel da
mes als hoeren.
De president vraagt Staat na Staat naar den
naam zijner candidaat. Deze wordt genoemd en
de keuze „met redenen omkleed". Dan begint
reeds de „cheering", of hot gejuich der menigte.
Vooral als het een bekend of geliefd politicus be
treft. Dat gejuich kan minuten lang duren Dan
worden parades door de zaal gehouden niet den
naam van den candidaat voorop. Zoo zag
schrijver dezes op de Repuhlikeinsche vergade
ring ergens uit de hoogte een menigte groote
roode vee ren neerdalen, gelijk aan onze sier-
pennehouders. Zij waren reclame voor generaal
Wood en werden verondersteld op den hoed, of
door de dames (want ze daalden o\eral neer) in
het haar gedragen te woren. En tegelijk klonk
het vele minuten lang „Wood! Wood! Wood!'*.
Even later kwamen de aanhangers van den on
bekenden en bekwamen senator Borah, met hun
optocht. En luide en lang klonk het door het
gebouw „We want Borah! We want Borah!".
Voorts maakt men propaganda in de wandel
gangen en, vooral buiten de zaal en in de ho
tels, op straat met labels op jas of blouse mot
den naam van den candidaat er op en harts
tochtelijk plcilen voor den man van zijn of haar
keuze. Vervolgens worden de stemmingen ge
houden, die vele in aantal kunnen zijn, tot de
20 of meur toe.Reeds aanstonds vallen enkele
aspirant-candidaten uit. Maar dan begint het
eigenlijke pas. Het is zelfs niet gezegd. dat een
candidaat die blijkens de individueele gevoelens
de meerderheid heeft (men stemt niet bij perso
nen maar bij Staten) als candidaat gekozen
wordt door de Staten. Op de genoemde Repuhli
keinsche vergadering was blijkbaar het senti
ment, in meerderheid voor Borah. Toch werd hij
niet de candidaat van de geheele partij. Men
achtte hem te proerressief. het zou mogelijk
scheuring in de partij geven, of men achtte dat
men met hem niet de mnssa van het volk zou
winnen Hij ,was te veel man, en stak zijn ge
voelens niet onder stoelen of banken. Hij liep
mogelijk ook te weinig aan dei leiband der
bosses Middelerwijl zaten toen tfn zoo gebeurt
meer - de kopstukken der Partij in een kamer
ie overleggen Terwijl de propaganda op de ver
gadering voortduurde. Eindelijk zoo gaat het
dan niet zelden als de stemmingen niet verder
brencen, of getraineerd worden, komen die kop
stukken met epn „ddrk horse" d.i. een onbeken
de, of tot nog toe weinig op den voorgrond tre
dend persoon.
In het geval van de genoemde Repuhlikeinsche
Conventie wcr<j het niet Wood noch Borah, maar
Hardingh, een weinig bekend man op dien tijd.
Men hou de bij deie stemmingen in het oop dat
op deze Partijconventies men niet inidvidueel
stemt, maar bij Staten. De meerderheid, of twee
derden, bij de Repubikeinen beslist in een Stants-
afvanrdiging voor de keuze van den Staat. Er
zijn ongeveer 1000 stemmen. Mot getal stemmen
dat een Staat uitbrengt hangt af van de hoeveel
heid leden der Partij in dien Staat. Zoo brengt
b.v. de Staat New-York 90 stemmen uit op do De
mocratische Conventie. Daardoor is het dus mo
gelijk dat individueel het sentiment in moerdor-
hej d voor een candidaat schijnt te zijn en deze
toch niet gekozen wordt. Maar dat iemand, die
E
eerst maar weinig stemmen heeft, tenslotte do
meerderheid ontvangt. Zoo was het op de jongste
vergadert 11 der Repuhlikeinsche Partij, waar
Willkey eerst maar even over de honderd stem
men had, maar ten slotte de meerderheid kreeg.
Er wordt dan geschipperd cn gewerkt, een Staat
die geen kans ziet zijn candidaat er door te krijgen
valt bij den anderen zoo is er eindeleijk een
meerderheid. Om de zaak vast te maken volgt er
dan nog niet zelden een herhaalde stemming, op
het voorstel om de keuze unaniem te maken, iets
dat natuurlijk de zaak mee bindend maakt en
meer prestige geeft, zoowel aan candidaat als
Partij. Ook dan is de strijd echter nog niet ten
einde. Integendeel, dan begint deze pas, door het
geheele land. Door schier eindeloze spreekbeurten,
zoowel van den Partij-candidaat zelf als van de
sprekers door de Partij-commissie aangewezen,
dan beginnen de groote advertenties te komen, de
pamphletten in millioenen getale rond gestrooid
en verzonden te worden.
Het wordt een strijd van Partij tegen Partij, een
strijd welke je ziel van het volk tot in haar diep
ten roert. Millioenen hooren den candidaat, in
zalen, kerken op pleinen, zelfs van platform van
zijn trein waarmee hij door het land reist. Groote
sommen worden voor de propaganda besteed, als
in een oorlog, eik zegt zeker te zij., van de ver
kiezing van zijn candidaat, een gevoelen dat na
tuurlijk de kans van de verkiezing van den tegen*
candidaat moet zoeken te breken. In de clubs of
op do w.'-kpl- ..tsen, of i, fabrieken of in <1*.
gezinnen, of waar niet al, >rdi en ziedaar weer
het persoonlijke element in den strijd de per
soon van don candidaat, of ,.\.t.ir hii \-noi
vooral zijn persoon ai- de betere hoven .len
tegen-c.'indiiluol geroemd. Alta wat daartoe «trek
ken kan. ook uit zijn pers- mlijk leven, won't
daartoe bijgebracht. Terwijl omgekeerd wat de
tegen-candidaat schaden kan, vooral in ge n k-
k« n, niet verheeld wordt. De candidaat zelf weeft
duizenden de hand op zijn reizen, maakt n ii<s
en links vrienden en belooft veel.
Eindelijk is het November en heeft de verkic ig
tegelijk met de candidaten voor de andere ambten
plaats. Men kan op een persoon stemmen of voor
de „ticket" in eens, d.i. op de gehee'.e rij van de
Partij-candiaten voor dc onderscheidene functies.
Met den president wordt door de Partij de vice-
president aangewezen. Meestal een man uit een
ander deel van het land, om lat gedeelte, te win
nen, of iemand die de keuze van den ParflJ-cnndi-
daat voor het presidentschnp kracht bij kan zet
ten. of soms iemand die een fractie in de Partij
vertegenwoordigt, dus om deze fractie in het ge
vlei te komen.
Daags na de verkiezing weet men den naam van
den a.s. President der Verecnigde Staten. Partij-
verschillen worden dan vereeten, de Amerikanen
*ijn eood-loosers pn de jeugd trekt des avonds in
groote optochten door de straten op lanee na
pieren toeters een oorverdoovend eeluid b1 azende.
Zoo wordt de keuze door het volk bevestigd.
En toch is de officieele verkiezing not? niet sze-
schied.
De officieele verkiezing geschiedt, naar de Grond
wet. door de kiezers, welke door de onderschei
den Staten daarvoor aangewezen worden. Deze
vergaderen in de maand Januari volgende op de
volks-vcrkiezing. Dat zit zoo. De opstellers van de
Grondwet, nog niet kennende de kracht der Par-
tijorganisnties, besteden hij de Amerikaansche On
afhankelijkheidsverklaring cn de vorming van
het gouvernement veel tijd, meer dan 1/7 aan de
bespreking van de wijze waarop de president -Ier
Republiek zou gekozen worden. Men was hang
als deze door het Congres zou gekozen word erf,
dat hij het werktuig zou zijn van een meerdei*
heidspartij in het Congres. Ook durfde men geen
rechtstreeksche verkiezing door het volk aan. uit
vrees voor „tumult en wanorde", en men dacht
ook, dat het volk niet zou kunnen oordeelen over
de vereischtcn voor het hooge ambt. Zo werd toen
besloten de verkiezing te doen geschieden door
„electors". Deze electors of kiezers worden In on
derscheidene Staten aangewezen. Zij worden door
het volk in den Staat in Augustus of September
vóór de November-verkiezing gekozen. Zij zijn
gebonden aan de keuze hunner Partij. Zoodat de
keuze van den man door de overwinnende Partij
in November aangewezen verzekerd is. Wie dan
de meerderheid heeft, heeft het ook zij het met
eenige variatie, bij de verkiezing door de electors,
Deze electors komen saam op den tweeden Maan
dag in Januari. Nadat dit ooilege in eiken Staat
gestemd heeft zoowel voor een president en vooi
een vice-president, worden met opgave van het
getal stemmen en de keuze van den Staat, drie
documenten door elk college voor deze verkiezipg
opgemaakt.
Een dezer documenten gaat per speciale koerier
naar den president der Senaat in Washington
D.C. Een ander gelijkluidend document gaat naar
hetzelfde adres per post. En een derde e\cn**m
gelijkluidend wordt in den Staat bewaard D- p*%-
sident van den Senaat opent in tegenwoordig&eéd
van den Senaat en het Huis der Afgevaardig<«»»
de beide hem gezonden documenten op don twee
den Woensdag in Februari.
De persoon, die de meerderheid dor electorale
stemmen heeft, wordt dan plechtig en officie«l
voor verkozen verklaard om kort daarop zijn otnbt
te aanvaarden. J. VAN LONKHT1YZRN,
213
