HITLER SPREEKT TE DANZIG
Gemengd Bloed
JBUOEMBOLL EN
TUK KENBoRG
V
^\G 20 SEPTEMBER 1939
EERSTE BLAD^SDAG
Duitschland en Rusland
willen over Polen beslissen
Scherpe critiek op de
Engelsche blokkade
Desnoods oorlog tot het
bittere einde
DANTZIG, 20 Sept. Gistermiddag om
2 uur is Hitler te Dantzig aange
komen, waar hij een groote redevoering
heelt gehouden. Een enorme menschen
menigte was op het met hakenkrnis-
vlaggen en banieren getooide ruime
plein verzameld.
Toen Hitier verscheen, werd hij lang
durig toegejuicht. In spreekkoren klonk
het over het plein: „Wij danken onzen
Filhrer".
Na inleidende woorden van gouwleider
Förster nam Adolf Hitler het woord.
Ik betreed voor de eerste maal, aldus
Hitier, een bodem, die door Duitache kolo
nisten vijf -eeuwen voor den tijd, dat de eer
ste blanken zich in den huidigen staat New
York vestigden, in bezit was genomen. Vijf
eeuwen langer is deze bodem Duitsch ge
weest. Hij is Duitsch gebleven en zal, aaar-
van kunnen allen overtuigd zijn, Duitsch
blijven. Het lot, dat deze stad en dit schoone
land getroffen heeft is het lot geweest van
heel Duitschland.
In dit verband behandelde spr. uitvoerig
het dictaat van Versailles, waardoor
Duitschland het ergste onrecht werd to
bracht.
Wanneer thans, aldus spr., een staatsman
van een ander volk gelooft te moeten uit
spreken, dat hem het vertrouwen ontbreekt
in het woord van Duitsche staatslieden
van het Duitsche volk, dan hebben wij
Duitschers alleen het recht te zeggen, dat
ons ieder vertrouwen ontbreekt in toezeggin
gen, van degenen, die indertijd de plechtigste
toezeggingen zoo erbarmelijk gebroken
hebben.
Hierna kwam Hitier op het Poolsche
vraagstuk, oat hij zeer uitvoerig besprak.
Ik geloof, zeide hij, dat, het in de laatste
dagen van Augustus nog mogelijk zou zijn
geweest, nog eeci overeenstemming tot stand
te brengen. Op een zeker oogenblik trachtte
Engeland ons met Polen tot directe gedach-
tenwisseling te brengen.
Ik was daartos bereid. Al wie kwam, niet
'de Polen. Twee dagen zat ik met piijn re
geering in Berlijn en wachtte. Ik had in-
tusschen een nieuw voorstel uitgewerkt, dat
'iden Britschen ambassadeur aan het begin
van den eersten dag zin voor zin is voorge
lezen. Door mijn minister van buitenland-
sche zaken werden heim nog aanvullende
Ophelderingen gegeven. De volgende dag
kwam en er gebeurde niets, behalve de
Poolsche algemeene mobilisatie, nieuwe da
den van terreur en een aanval op ons rijks
gebied.
Ook in het leven der volkeren mag men
niet altijd' geduld met zwakheid verwarren.
Ik heb jaren lang met grenzeloos geduld
deze voortdurende provocatie gezien.
Leer om leer....^
Na maanden lang wachten en steeds nieu
|we voorstellen heb ik eindelijk besloten tot
de Polen te spreken in de taal, waarin zij
geloofden tegen ons te kunnen spreken. Ook
op dat oogenblik had nogmaals de vreue
gered kunnen worden. Het bevriende Italië,
de duce, heeft zich ingeschakeld en een be
middelingsvoorstel gedaan. Frankrijk ging
ermee accoord en ik heb ook mijn toestem
ming uitgesproken. Toen heeft Engeland
ook dit voorstel van de hand gewezen en
in plaats daarvan gemeend, het Duitsche
volk een ultimatum met eon termijn van
tweï uur te kunnen stellen met een onmo-
gelijken eisch.
Maar aan het tegenwoordige Duitschland
stelt men geen ultimatum meer. Het Duit
sche Rijk is niet van zins, op zoo'n toon tot
zich te laten spreken. Wanneer Polen
!dcn oorlog koos, dan is dat gebeurd om
dat anderen het tot dezen oorlog opruiden
met verhalen over de waardeloosheid van
het Duitsche leger, de slechte moraal der
Duitsche troepen, de defaitistische stemming
in het binnenland van Duitschland en het
onderscheid, dat zou bestaan tusschen het
Duitsohe volk en zijn leiding. Het zou ge
makkelijk zijn onze legers terug te werpen.
Daarop heeft Polen zijn veldtochtplan op
gesteld. Nu, na achttien dagen, staan onze
troepen in een groote linie BrestLemberg
en verder naar het noorden. Vanmorgen
waren er reeds 70.000 gevangenen uit de
streek van Kutno. Wat nog ten westen van
deze linie overblijft van het Poolsche leger,
zal over enkele dagen capituleeren of ver
slagen worden.
Polen streed dapper
Da Poolsche soldaat, vervolgde Hitier,
heeft op vele plaatsen dapper gestreden. Zijn
lagere leiding spande zich wanhopig in. Zijn
middenleiding was te weinig intelligent, zijn
hoogste leiding beneden iedere kritiek. Op
het oogenblik zijn rond 300.000 Poolsche sol
daten in Duitsche gevangenschap en bijna
2000 officieren en vele generaals.
Wij hebben thans in Polen dien toestand
doen ontstaan, die het misschien mogelijk
maakt, verstandig en rustig te eaniger tijd
met vertegenwoordigers van dit volk te
kunnen spreken.
Intusschen heeft Rusland aanleiding ge
zien, ook van zijn kant ter bescherming van
de belangen der Wit-Russische en Oekrain-
sche volksdealen in Polen op te rukken.
Ik zou hier terstond een opheldering wil
len geven: Rusland blijft datgene wat het
is, Duitschland zal blijven wat het is.
Slechts één ding is beiden regimes duide
lijk: noch het Russische, noch bet Duitsche
regime wil ook maar één man opofferan
voor ae belangen der westelijke democra
tieën.
De ervaring van vier oorlogsjaren is voor
beide staten en voor beide volkeren vol
doende. Wij wetan zeer nauwkeurig, dat af
wisselend nu eens de een, dan weer de an
der de eer zou kunnen hebben om voor de
idealen oer westelijke democratieën in de
bres te springen. Wij zijn van zins, onze be
langen van nu af aan zelf ba behartigen en
wij hebben ervaren, dat wij ze het best kun
nen behartigen, wanneer de beide grootste
volkeren en staten met elkander tot over
eenstemming komen.
Begrensde doelstelling
Da Britsche bewering, aldus vervolgde
Hitler, van de onbegrensde doelstelling der
Duitsche buitenlanosche politiek is slechts
een leugen. Het verheugt mij, den Britschen
staatslieden deze leugen in de practijk te
kunnen weerleggen. De Britsche staatslie
den, die voortdurend beweerden, dat Duitsch
land het voornemen heeft, Europa tot aan
de Oeral te ovarheerschen, zullen thans ge
lukkig zijn, wanneer zij nu eindelijk de be
grenzing van de Duitsche politieke bedoe
lingen ervaren. Ik geloof, dat wij hun daar
mede wederom een oorlogsreden ontnamen,
want zij verklaren immers, dat zij juist
daarom tegen het huidige Duitsche regime
moeten strijden, omdat dit regima onbe
grensde oorlogsdoelstellingen nastreeft De
doelstellingen van Duitsch
land zijn zeer begrensd. W ij
hebben dit met de Russin ge
heel uitgesproken.
Tenslotte zijn de Russen de eenst belang
hebbende •naburen. De Engelsohen meenen,
oat wij daarbij in een conflict zouden kun
nen geraken. Maar dat zullen wij niet
In de overeenstemming tusschan Duitsch
land en Sovjet-Rusland ligt tegelijkertijd het
motief voor het verdwijnen van die (nacht
merrie, waardoor de Engelsche staatslieden
niet kond'sn slapen in verband met de we
reld-veroveringslus ten van het huioige
Duitsche regime. Het zal hen gerust stellen,
wanneer zij vernemen, dat het niet waar is
dat Duitsohla/nd de Oakraine wil of wilde
veroveren. Wij hebben zeer begrensde be
langen. Wel zijn wij vast besloten om deze
belangen te behartigen tegen ieder gevaar in
en tegen iedereen.
„Wij willen geen oorlog"
Duitschland en Rusland zullan in plaats
van een vuurhaard in Europa, een toestand
plaatsen, die men eens slechts als een ont
spanning zal kunnen waardeeren. Wanneer
het westen verklaart, dat dit onder geen
omstandigheden mag gebeuren en wanneer
men vooral in Engeland verklaart, dat men
vast besloten is, wanneer dat noodzake
lijk mocht zijn, daar tegen op te treden
met een oorlog van drie of misschien vijf of
acht jaren, dan zou ik hier willen antwoor
den, dat Duitschland in het westen en zui
den van zijn rijk onder moeilijk afstand doen
definitieve grenzen heeft geaccepteerd.
Duitschland hesft daar overal getracht,
door een dgl. afstanddoen, een oefinitieve
pacificatie tot stand te brengen. Wij geloof
den, dat ons dat zou zijn gelukt, wanneer
niet zekere oorlogsophitsers een volstrekt be-
hadden in het verstoren van den Euro
peeschan vrede. Ik heb noch tegen Engeland
noch tegen Frankrijk, welk oorlogsdoel ook.
De Duitsche natie evenmin.
Ik had' slechts het groote doel, met het
Britsche volk een oprechte vriendschap t/3
kunnen bereiken. Wanneer dat alles is af
gewezen en wanneer Engeland thans ge
looft tegen Duitsohland oorlog te moeten
voeren, dan zou ik daarop het volgende wil
len antwoorden: Polen zal in den
vorm van het verdrag van Ver
sailles nooit meer opstaan.
Niet alleen Duitschland, maar
ook Rusland staat daarvoor
garant,
Geen capitulatie
Wanneer men thans verklaart, aldus Hit-
Ier, oat deze oorlog drie jaren zal duren,
kan ik slechts mijn medelijden uitspreken
met de Frarsche Poilu, die niet weet waar
voor hij strijdt. Om te beginnen weet hij
slechts, dat hij minstens voor drie jaren te
vechten he»ft. Of de oorlog au drie jaren
duurt is ook nog van ons afhankelijk.
Wanneer hij drie jaren mocht duren, zal
in het derde jaar niet het woord capitulatie
staan; ook niet in het vierde of het zevende
jaar. Hat Duitsche volk zal uit dezen strijd
niet verslagen te voorschijn komen, maar
het zal hechter en hechter worden. Wanneer
iets versplintert, dan zullen het de staten
zijn die eenmaal aangeduid rijn als pluto-
democratieën.
Wat zou men wel zeggen, wanneer door
ons ooit zou worden verklaard, dat het re
gime in Frankrijk of Engeland ons niet ligt
en dat wij bijgevolg thans oorlog voeren?
Wat een bodemlooze gewetenloosheid. Wij
nemen den handschoen op en zullen strijden
zooals de tegenstander 6trijdt.
Het ligt ook geheel aan Engeland, de blok
kade te voeren in vormen, die in overeen
stemming zijn met het volkerenrecht of aie
daarmede in strijd zijn. Wij zullen ons ge
heel daaraan aanpassen. Over één ding
echter moeten zij geen twijfel voeden: het
Engelsche doel is dus niet strijd tegen een
regime, maar strijd tegen bat Duitsche
volk, tegen de Duitsche vrouw en de Duit
sche kinderen. De reactie bij ons zal een
overeenkomstige zijn. En steeds zal één
Ging aan het slot vast staan: Duitschland
capituleert ni'3t. Wij weten heel precies wat
het lot van dit Duitschland zijn zou, een
tweede, nog veel erger verdrag van Ver
sailles.
Wij hebben gehoord, aldus Hitier, hoe de
Zuid-Duitsche landen zouden worden weg
gescheurd, wat Polen terug zou krijgen,
wat men aan nieuwe staten denkt op te
richten, enz. Het Duitsche volk heeft de
la.atste weken een woncerbaarlijk teeken ge
geven, niet alleen van zijn innerlijke aaneen-
geslotsnheid, maar ook van zijn werkelijk
dappere gezindheid. He.t Duitsche volk is
veel geestdriftiger dan in 1914. Deze geest
drift is eahter geen oppervlakkig hoera-pa-
triottisme, maar een fanatieke besluitkracht
Het is de geestdrift van menschen die wsten
wat een oorlog is, die niet lichtvaardig in
dezen oorlog zijn getrokken, maar die dezen
opgedrongen oorlog zoo zullen voeren als het
oude front hem gevoerd heeft. Wij allen we
ten, hoe vr©3selijk dat geweest is. Wij zijn
echter vastbesloten, dit gebeuren tot een suc
cesvol einde te leiden. Er moge komen wat
wil. Wij hebben daarbij slechts den eenigen
wensch, dat de Almachtige God, die thans
onze wapens gezegend heeft, wellicht de
andere volkeren zou willen verlichten, dat
Hij hun het inzicht schenkt, hoe doelloos
deze volkeren worsteling op zichzelf zou zijn.
Dat Hij hen wellicht tot nadenken zal bren
gen over de zegening van em vrede, dien
zij prijsgeven, alleen omdat een handvol oor
logsophitsers de volkeren in een oorlog wil
verkwikken.
Tenslotte richtte Hitler zich tot de Dan-
zigers zelf en verklaarde: wat ook dpn Duit-
schen enkeling beschoren mag zijn in da
eerstvolgende maanden en jaren, het zal
licht zijn in het bewustzijn van de onver
brekelijke gemeenschap, die ons geheele volk
omsluit. Danzig was Duitsch, Danzig is
Duitsch gebleven en Danzig zal van nu af
Duitsch zijn, zoolang er een Duitsch volk en
een Duitsch rijk is.
ENGELANDS HULP UIT INDIfi
In een radiorede heeft lord Hailey, lid
der mandaatcommissie van den volkenbond
en oud-gouverneur van Pendsjab, gesproken
over de beteekenis van de deelneming van
Britsch-Indië aan den oorlog.
Hij zeide, dat de hulp van dit uitgestrek
te land lang niet verwaarloosd mag worden
en herinnerde eraan, dat Hindoesche vor
sten dagelijks hulp van troepen en finan-
cieelen steun aanbieden en dat de Hindoe
sche staten een bevolking van 80 millioen
menschen vertegenwoordigen. In den laat-
sten oorlog heeft Indië anderhalf millioen
strijders en non-combattanten gerecruteerd
en voorraden tot een hoeveelheid van 3
millioen ton overzee gezonden.
DONDERDAG SPREEKT ROOSEVELT
Roosevelt zal morgen een rede houden,
ter gelegenheid van de opening van de zit
ting van het Congres, bij de gemeenschap
pelijke zitting der beide huizen.
Van het oostelijk front
Het Poolsche verzet
duurt nog voort
Wilna door de Russen bezet
Moscicki op Roemeensch gebied
Volgens Havas bieden de Poolsche troe
pen op tal van punten nog heldhaftigen
tegenstand. In dit verband kan men aller
eerst de oorlogshaven Hela noemen, welke
op het einde van bet schiereiland ligt, dat
het Westen van de Danziger bocht afsluit.
Het garnizoen van Gdynia, dat deze stad
heeft ontruimd, biedt in samenwerking met
Heil nog altijd weerstand op de heuvels van
Kepa Oxywska.
Een deel van de Poolsche vloot heeft zich
in veiligheid kunnen stellen. Zoo is er een
duikboot te Stockholm en een andere te
Tallinn (het vroegere Reval in Estland)
aangekomen. Drie groote moderne Poolsche
torpedobooten hebben uit de Oostzee weten
te ontsnappen en zich bij de Engelsche
vloot kunnen voegen.
Met vier goede moderne motor-mailsche
pen is hetzelfde het geval.
In het gebied van Grodno ten Noorden
van de Njemen biedt generaal Sosnokowski
nog altijd weerstand tegen de Duitsche en
Russische troepen. Ten Westen vaa War
schau hebben enkele legergroepen zich
kunnen vereenigen.
De belangrijkste Poolsche legergroep,
welke nog strijdt, is die van generaal
Ladislas Sikorski, een van de meest op den
voorgrond tredende légionnaires van Pil-
soedski. Generaal Sikorski strijdt niet al
leen in de omgeving van Lemberg (Lwow),
doch ook nabij de San en de Stryj, zoodat
hij de Hongaarsclie grens in den rug heeft.
Volgens de getuigenissen van vluchtelin
gen hebben de Duitsche luchtaanvallen
schrikbarende schade veroorzaakt. Sommige
steden zijn letterlijk weggevaagd. Ook Lu
blin is zeer ernstig beschadigd door brand
bommen.
De Poolsche radio functionneert niet
meer; de propagandadienst en de pers heb
ben opgehouden te bestaan.
Wilna bezet
De bijzondere correspondent van Reuter
aan de Poolsch-Roemeensche grens bericht
uit Cernauti, dat volgens mededeelingen uit
Polen de Sovjettroepen op vele plaatsen in
Zuid-Polen de Polen ontmoeten en geen
tegenstand ondervinden. De Russen zenden
gemotoriseerde afdeelingen vooruit om zoo
snel mogelijk de plaatsen, welke nog niet
in Duitsche handen zijn, te bezetten. De
infanterie, welke achterna komt, moet het
gebied achter de gemotoriseerde afdeelingen
reinigen.
Russische tanks en pantserwagens hebben
Sniatyn bereikt, dat door Duitsche bommen
is vernield.
De Russen hebben thans Wilna definitief
bezet. De Poolsche soldaten werden ontwa
pend en keerden naar hun haardsteden
terug. In de voorsteden woedden branden;
er is geschoten en geroofd.
Poolsche gemotoriseerde detachementen
en cavalerie, ten getale van 10.000 man,
hebben de grens van Litauen overschreden
en zijn geïnterneerd. De sovjet-Russische
troepen naderen de Lithausche grens.
De Duitschers trekken zich terug uit Bia-
lystok, dat door de Russen zal worden bezet.
Gemeld, wordt, dat ook Brest-LitowBik in
Russisahe handen zal blijven. De onderhan
delingen tusschen de Duitschers en de Rus
senv over de vraag, welke partij Lwow zal
beseften, duren voort.
De vlucht naar Roemenië
President Moscicki en zijn gezin, als-
mode de overige leden van de Poolsche re
geering zijn te Cernauti aangekomen, waar
zij onderdak hebben gevonden in een parti
culier huis.
De Britsche ambassadeur in Polen, Sir
Howard K e n n a r d, is naar Boekarest ver
trokken, na een onderhoud met den Pool-
sohen minister van buitenlandsche zaken,
Beek. Vanmiddag zou de Franscha ambas
sadeur, Noel, een onderhoud hebben met
Beek.
De meeste leden van de Britscihe diploma
tieke en militaire missies zijn naar Boeka
rest vertrokken.
OOK VooK uw
BODEGRAVEN
INSTALLATIES
VOOR
WATFRVnnR7TFMTMP.
De ondergang van de
„Courageous"
Vermoedelijk 578 dooden!
Het Engelsche ministerie van Marine
heeft achtereenvolgens vijf lijsten gepu
bliceerd met namen van overlevenden
van het vliegkampschip „Courageous'
Met leedwezen wordt verklaard, dat er
geen verdere publicatie van geredden zal
kunnen worden tegemoet gezien. In het
geheel zijn 610 minderen en 72 officieren
aan den dood ontkomen. Van 578 opva
renden is het lot officieel niet bekend,
hetgeen vermoedelijk wel hetzelfde zal
beteekenen, als dat zij allen zijn omge
komen.
De overlevenden van de „Courageous"
hebben bij hun thuiskomst verhaald met
hoeveel moed, koelbloedigheid en kakr.te de
bemanning zich heeft gedragen toen het
schip zonk Zondagavond acht uur.
Zij spraken over een scheepsjongen, die
kalm op het dek een sigaret stond te rooken
tot de roep weerklonk: „Redde zich wie
kan!" Over den adelborst van een torpedo
jager, die tien keer dook naar uitgeputte
mannen en over den kapitein van de „Cou
rageous", die kalm op de brug zijn bevelen
gaf.
Alle overlevenden verklaren, dat er geen
paniek ontstond. Iedereen was volmaakt
ka Lm, de mannen ontdeden zich van hun
zware kleeding. AlvorenE over boord te spr in
gen, wierpen zij him kopergeld weg en be
waarden het zilver en papier in hun red
dingsgordels. Sommigen zwommen wanho
pig, toen zij in de zuiginig van het zinkende
schip kwamen, andieren zwommen drie uur
door de olie welke op het water dreef. Allen
zijn vol lof over het kranige werk van de
schepen, die hébben medegewerkt aan de
redding.
Een 16-jarige jongen vertelde, hoe de man
nen al zwemmende, juichten, toen zij den
onderzeeër boven 't water uit zagen vliegen.
Men gelooft niet, dat een der opvarenden
van den onderzeeër is gered-: de torpedoja
gers wierpen dieptebommen en het schip
sprong boven het water uit en verdween.
Ook Amerika in den oorlog
Japanner meent, dat de tijd niet ver is....
Yakichiro Suma, vroeger raadsheer van de
Japansche ambassade te Washington, heeft
bij zijn aankomst te Yokohama verklaard:
„Op het oogenblik is men in Amerika zeer
verontrust over den toestand in Europa.
In tegenstelling met 1914 zijn de Ameri
kanen uitgesproken anti-Duitsch en omdat
zij een emotioneel volk zijn, meen ik, dat
het alleen een kwestie van tijd zal zijn, al
vorens de Vereen. Staten zich in het Euro-
peesche conflict mengen.
Wat de 'betrekkingen tusschen Japan en
de Vereenigde Staten betreft, geloof ik niet,
dat een voorloop ige oplossing wensehelijk i:
Ik zou gaarne zien, dat men in Japan d
Amerikanen beter zou begrijpen".
Volgens de „New York Herald Tribune"
is men in kringen van het Amerikaansche
staatsdepartement van oordeel, dat een der
gevolgen van het ingrijpen van Rusland in
Europa de opzegging kan zijn van het han
delsverdrag van de Vereenigde Staten met
de sovjets. In dien zin werd geantwoord
door hooger genoemd departement op de
vraag, of de Vereenigde Staten toepassing
van het embargo op Rusland overwogen.
Engelsche onderhandelin,
met de neutralen
Officieel is te Londen medege^ I I
Britsche regeering begonnen is
van onderhandelingen me'
regeeringen van neutrale stater.
tot de beperking van de agtSQ6
den oorlog tot een minimu 13
sprekingen worden in den miuannp
schappelijken geest gevoerd en*® ^9
regeering zal voortgaan met al r*
wat in haar maoht is om rekenir. vi
met de behoeften van den har
neutrale staten.
Deze verklaring is afgelegd QE ELI
de beweringen van de Dui
dat de Britsche regeering een nog van 6
ben gezonden aan de neutrale n van Pi
welke door de Duitschers, een naai ble-
wettelooze druk, schijnheiligheid a van A
noemd. idus, out
De waarheid is, aldus de Brits).) en oi
ring, dat de Britsche regeering dterling P
staten heeft medegedeeld, dat Zeeuws-
tijde bereid zou zijn voorstellingen dc
wegen. inde en
yor Noor
DE DUITSCHE RANTSOENEERhdue aai
Maatregelen zouden scherper w^^W
Havas meldt uit Zwitserlaiwimus
rantsoeneeringsmaatregelen vai\wezig.
sche regeering steeds scherper wdoor op
meel is thans slechts op de bongschrifte
hoewel men heeft gezegd, dat egzitter d
de voorraad voor minstens twee schrijve
wezig was. Zonder twijfel is anamans
regel genomen om te voorkomenjeiding
culieren meel hamsteren. ;emplaa
Alleen de verkoop van eiei die ari
sedert lang schaaxsch waren, ca&tten zi
ten en fruit is nog vrij. Het is &r 1
sloten, dat binnenkort de vei van
aardappelen zal worden gerantsd1 d0 ul.
De hoeveelheid melk, welkein
wordt, is twee deciliter per dag'0
wassenen en kinderen, ouder dannJ~'
Toch heeft de zucht om voo°
maken onder de bevolking groote a
aangenomen. Men herinnert zicyjc veJ
vorigen oorlog.
Wel merkt men op, dat Dutter
thans beschikt over Rusland, fyde vei
Polen, de Baltische landen en Stjn gew
om van levensmiddelen te wor(e zake
zien, doch de huismoeders vrageferdagt
hoe lang dit zal duren. nog
Aangezien men weet, dat Engeljssie
ten heeft Duitschland te overwinze w
het economische wapen, begint m-t haar
langen oorlog te gelooven. jrzittei
De officieele sprekers zeggen wPPdat1
oorlog niet langer dan drie ma£°P va
duren, aangezien Engeland Di n
niet kan aanvallen in verband m* J-,ra<
sterkingen in het Westen en de nv
van Italië, doch het is de vraag,Llitx
dit zal duren.
iernmi
'kken
Volgens Reuter heeft de „Duito DeP
heidszender" beweerd, dat de erk n
Julius Streicher, de man die irf te v
land den Jodenhaat organiseerde,11 **ra
gearresteerd na een twist met eenv
der Reichswehr. Hij zou slechts PB:
Iers persoonlijke tusschenkomst af^ri^
tie zijn ontkomen! haag>
in be'
GERUCHTEN ROND GOEBBELS node
Naar de „National Zeitung" uit Éjera*
richt, zijn te Berlijn verscheiden 4 t?n
in omloop, ten aanzien van Goebl
bevolking merkt op, dat Goebbels_
laatste veertien dagen niet
openbaar heeft vertoond en men is
dat niet hij kennis heeft gegeve^d
proclamatie van Hitier aan het vdjjefde
migen meenen dat hij naar Ruslat
geweken, anderen weer zijn van
dat hij door zijn ouden tegenstan K.
ring terzijde is gedrongen. Weer
zeggen, dat dit alles praatjes zijn*- d
Goebbels binnenkort voor de 'ver
spreken, doch men merkt op, dat <van
eerder is gezegd, doch niet is bewa
Synoi
DE OORLOG TER ZEE thar
De Engelsche treiler „Lord M! nei
..Arlita" zijn. naar te Londen officie?1 ro
meegedeeld, gezonken. De bemanninpode
door andere schepen opgepikt. B(rjn,
Verscheidene Britsche koopvaards.
de „Rcthesay Castle", de „Baharistar™
„Baron Lovat" werden aangevalW r&c
slaafden er in te ontkomen. geen
Officieel wordt medegedeeld, d
Britschen marine-attaché door de Jaj®r
marine-autoriteiten is medegedeeld, va
bewapenen van Duitsche schepen ia™?
sche havens niet is toegestaan, aangêen
inbreuk zou maken op Japans neutif0"1
Tegenover Port Limon, op 192 in
Noorden van het Panamakanaal veir ,cl
is een onderzeeër van onbekende naPin*
teit gesignaleerd.
Te Kopenhagen wordt i
een Duitsche onderzeeër zwaar beslgen,
de haven van Reijkjavik op IJslandxs
nengeloopen. V
legei
dmf
^•en
JULIUS STREICHER GEAHREST^
RITSEMA STOFZUIGERS
een verhaal uit het midden der vorige eeuw
door DI.J.A.V155CHLR.
(62
Zij volgde overal uwe schreden, en maakte uw verdorvenste
aanhangers tot haar krachtigste werktuigen. Daar was geen
ontkomen aan; en nu zijt gij hier hier met de herinnering
aan uw haast geëindigd, schuldig leven, zonder een enkele
idaad van edelmoedigheid of rechtvaardigheid. Al het moge
lijke is beproefd om de jury te bewegen, dat zij u het leven
zou sparen: maar de gezworenen hebben uit uw eigen mond
het verhaal uwer misdaden gehoord en de verantwoordelijk
heid aanvaard om de verdiende straf uit te spreken; een
straf, geëvenredigd aan de misdaden, waaraan gij schuldig
zijt bevonden, en meer dan verdiend door den driedubbe-
len moord, waarvan het bloed aan uwe handen kleeft.
Die straf is de dood.
De terechtstelling zal plaats hebben op Vrijdag, den 19den
Maart 1875, tusschen negen uur des morgens en vier uur
'des namiddags. God zij uwe ziel genadig!"
Het vonnis werd uitgevoerd, zonder dat, gelijk men aan
vankelijk gevreesd had, door het volk een poging werd ge-
'daan om den veroordeelde te bevrijden; en op den bepaalden
Hag werd kapitein de .Vasguez, de beroemdste bandiet van
Californië te San-José opgehangen.
XVII
Het bleek inderdaad, dat het land van een groote plaag
verlost was, toen de macht van den befaamden bandiet was
gebroken. Alleen zijn vermetele persoonlijkheid scheen de
band te zijn, waardoor zijn aanhangers bijeen bleven, die hij
altijd weer tot nieuwe daden van avontuur wist te verleiden.
De Mestiezen-bevolking had veel meer ontzag gekregen
voor de blanken, die zich niet hadden ontzien om een streng
vonnis uit te spreken over den grooten bandietenleider en
patriot.
Men voelde zich zonder leider en onderwierp zich heel
spoedig aan het gezag der blanke kolonisten, die hun wat
aan te bieden hadden en over het algemeen goed betaalden.
De overvallen waren geheel opgehouden. Diefstallen moch
ten hier en daar plaats vinden, doch de bestolenen wisten
nu in de meeste gevallen zelf wel als rechter op te treden
en hun straffen waren niet zeer zacht.
Op New Home was het volkomen rustig. Viola en Pietro
leefden er tevreden met elkander. Ook Aquita had zich er
geheel thuis gevoeld en op haar verzoek was ook Leiva aan
genomen onder de bedienden.
De prediker deed zijn werk als voorheen onder de bedien
den en er ontstond een bloeiende gemeente.
Ook de bisschop uit Monterey kwam telkens met zijn
vriend Don Mariano mede en het waren heerlijke dagen als
hij er vertoefde en de avond doorgebracht werd met diep
gaande gesprekken die alle harten opvoerden tot God.
Na verloop van eenigen tijd herinnerde men zich dat de
oude Don Carlos een geheim had geopenbaard aan de oude
Mevrouw Vancouver.
Deze alleen wjst( dat de kelder In de oude ruïne Iets bij
zonders moest bevatten waaraan de oude Indiaan zoo ge
hecht was.
Men ging er op zekeren dag heen, ruimde het puin op en
opende het luik.
Diep was men ontroerd, toen daar het beeld werd gevon
den met de halfafgedropen kaarsen en het kleedje op den
grond, waarop de oude Indiaan zoo vaak gebeden had.
In den kelder met de geraamten haalden men links, zoo
als de oude Don Carlos had aangegeven, de schedels en
beenderen eerbiedig op zij en ontdekte daar achter diep in
den grond in een muur een nis.
Daar stonden op half vergane planken eenige pakken in
matten gewikkeld en met banden vastgesnoerd. Er waren er
ongeveer zes.
Voorzichtig werden ze er uit genomen, van stof ontdaan
en naar boven gebracht, waar ze werden uitgepakt.
Uit het eerste kwam te voorschijn een geheel zwart aange
slagen zilveren monstrans, zooals men die in de Roomsch
Katholieke Kerk gebruikt.
In de andere zaten een eenvoudige mistiek, twee gebeden
boeken en een paar zilveren kandelaars.
Het was niet moeilijk te begrijpen, wat de geschiedenis van
deze voorwerpen was.
De trouwe Indiaan had ze blijkbaar indertijd gered uit de
handen van de ruwe ambtenaren die de kerk gesloten hadden
en er met de wapens de monniken hadden verdreven. Hij had
ze verborgen in het gewelf, waar de beenderen werden ge
borgen van de Indiaansche geloovigen, die vlak bij het heilig
dom wenschten begraven te worden en door Don Carlos wer
den opgegraven om bijgezet te worden onder het altaar.
Met voorbeeldige trouw had hij de ruïne van San Carlos
verzorg4 en oj) vaste tijden was hij naar het gewelf afge
daald om daar zooals hem geleerd was, voor de afgestane
te bidden. Hc
Met allen eerbied werden de voorwerpen medegenon)ist
waarde was niét veel. Het was werkelijk niet een ver[tle.
goudschat, zooals Don Tiburcio de Vasquez indertij ih|
gehoopt. n
Er ging een boodschap naar den bisschop, die s£'d
overkwam en aan wien de voorwerpen werden afgest^°(
Deze was daardoor diep getroffen en een oogenblikiet
de gedachte bij hem op, of er geen aanleiding was
ruïne te herbouwen en daardoor in de omgeving de Kat£j®
Missie weder in vollen omvang te herstellen, doch
die gedachte varen, omdat zijn groote en ruime ziel oïiej
kerkmuren heenkeek en hij den zegen van de predikit
van New Home uitging, zoo duidelijk en dankbaar
schouwde en zijn Heiland daar in volle waarde vt^..
lijkt zag. 1J
Zoo ging het land van Californië de welvaart te<p e
waardoor het later zoo beroemd zou worden. a
Ondersheriff Johnson werd bevorderd. De zwarte b 8r
met het blauwe lint, dat de bandiet hem had toevertr
doch niet werd teruggevraagd, bewaarde hij als een ht|cp
ring aan een zwaren tijd. on
Doch Johnson wist ook dat deze reliquie afkomstig
van de eerste vrouw van Don Tiburcio de Vasquez, dik<
zoo goed had kunnen leiden en bij wie hij de twee kir 11
had, die nu elders werden opgevoed. nd
En als hij dan soms die reliquie in handen had, wefL
hart vervuld van medelijden met den bandieten-kapite
bad hij: Moge God hem genadig geweest zijn; hij heeig
veel geleden.
EINDE
