DNDAEm
fA
een prinses geboren
Holland jubelt,
loll'aid juicht.'
u 't oud Wilhelmx
Jveral ruist.
HoVand galmt
in vreugdekoren
Een Vorstenkind
is ons geboren!
Ons Vaderland
is weer verblijd.
Een lichtpunt in
een donk're tijd!
Wees welkom, dierbat
Vorstenkind!
Gij, die ons met
Oranje bindt.
O, Vorstenkind
van Nederland,
Wij hebben u
ons hart verpand!
R. K.
^O^OOOOOOO-OOOOOOCOOOOOOOO-O^OOO^OOCW
OOK 'N OORDEEL
„Zp, ben je verleden zomer in Italië geweest? Hoe
vond je de ruines van Pompei?"
„O, wel aardig, alleen waren ze een beetje ver
waarloosd."
DIERKUNDE
Meester: „Vertel eens wat van de buideldieren,
Kobus!"
Kobus: „De buideldieren hebben een zak, meester."
Meester: „En waar dient die voor?"
Kobus: „Als zij vervolgd worden kruipen zy er in
meester."
Eén sigaar per dag
,.U is een beetje overspannen", zei de zenuwarts
tot den patiënt. „Het is niets, om bezorgd over te
zijn. Ga een poos in de provincie en maak lange
wandelingen in de open lucht» En denk er om:
maar één sigaar per dag!!"
„Maardokter
„Eén sigaar per dag!" herhaalde de arts streng.
Zes weken later keerde de patiënt terug naar de
„Hoe gevoel je je nou?" vroeg de dokter.
„Prachtig! Lekker als kip!"
„Hoe vond je mijn voorschriften?"
„Uitstekend, behalve dat van die éne sigaar."
De dokter glimlachte.
„Ja, die rookgewoonte, beste man
„Maar tóch had ik er veel hinder van," hield de
patiënt aan. „Het valt voor een man op myn leef
tijd niet mee om nog met roken te beginnen!"
ZAKELIJK
„Het spijt mij, dat bezigheden mij verh.nderen
uw liefdadigheidsconcert bij te wonen, Maar ik
zal toch met mijn geest aanwezig zijn."
„Prachtig! En waar wil uw geest dan zitten? Ik
heb kaarten in alle prijzen."
EEN VIS OF EEN MUIS
DE OPTOCHT VAN MIENTJE
dooi C. G. VAN TRECHT.
6)
IV^AAR Dieneke vindt het juist erg leuk. Al
heel gauw zit ze midden tussen de drie
kleinen in.
Zij heeft thuis geen broertjes en zusjes. Daar is
't altijd stil. Ze speelt kiekeboe met kleine Piet.
Piet schaterlacht. Wim trekt haar mee naar
buiten, het kleine tuintje in. naar het mezennest
met de jonge vogeltjes.
Enig! vindt Dieneke het. 't Is zes uur voor ze
er erg in heeft. Dan gaat ze vlug weg. Mientje
heeft haast niet met haar gepraat en toch is ze
o zo blij dat Dieneke geweest is, en 't niet ake
lig bij hen thuis vond.
„Kindertjes die 't thuis wat rijker hebben, dan
wij. zijn nog niet altijd gelukkiger zegt Moe
dat zie je maar aan Dieneke. Die heeft 't
thuis misschien mooier dan wij. maar ze is altijd
alleen, ze zal zch wel vaak vervelen. Ze zou
denk ik best één van onze broertjes mee willeij
hebben".
Twee daagjes later gaat Mientje weer naar
school.
Knerp, knerp! gaat het nu onder haar voeten.
Maar dit klinkt als muziek in haar oren. „Knerp,
knerp", „wij zijn nieuw, wij zijn mooi!" zeg
gen ze.
„Juf. ik dank U nog wel voor de mooie schoe
nen" fluistert ze in Jufs oor. zoals moeder haar
gezegd had.
„St!" zegt Juf „daar weet ik niets van hoor!"
Maar Mientje ziet wel dat Juf maar een beetje
jokt en ze gaat vlug op haar plaats zitten.
Dineke vraagt vaak of Mientje na vieren eens
met haar meegaat naar 't grote stille huis. Maar
Mientje moet altijd dadelijk thuiskomen. Want
Moeder gaat na vieren gauw de boodschappen
bij de klanten rondbrengen, thee en koffie. Dan
moet Mientje op de kleine jongens passen.
Vaak gaat Dieneke dan maar met haar mee. Ze
is al goede vrienden met Piet en Wimmie ge
worden. „Da lelke" roept Piet, als hij haar ziet.
Ja Dieneke en Mientje zijn goede vriendinne
tjes van elkaar geworden.
En Ank?
Ank is boos. Wacht maar. denkt ze. Wacht
maar! Dat klompenkind!
Het blijde
„Jongens en meisjes, zegt Juf op een morgen,
nu zal ik jul'ie eens iets heerlijks vertellen. Over
riif weken hebben we in de school groot feest!''
„Juf, juf. wat voor feest?" „O fijn juf. fijn?"
roepen ze door eikaar. Juf grijpt naar baar oren.
„Allemaal stil zegt ze anders vertel ik niets
meer! over vijf weken, bestaat de school 60
jaar. Dan .is er een heel mooi feest, 's Morgens
er een grote optocht. Daar mogen jullie alllfe-
maal aan meedoen. Ieder moet dan een sjerp
en een vlagje heben. En. als je dat betalen kunt
een mooie witte jurk of zo!"
„De jongens ook juf!" vraagt Hans.
Nu lacht de hele klas. Die Hans ook.
„Wees maar gerust Hans. jij mag een broek
aan trekken hoor maar jij laat me ook niet
helemaal uitpraten. Jullie mogen ook hele bi-
zondere pakjes aandoen. Een harlekijnpakje of
een soldatenpakje. En de meisjes kunnen zich
verkleden als kleine bruidjes met een witte
sluier, weet je wel! Dan zullen de mensen, die
naar ons kijken aan de kant van de weg, wel
schik hebben.
En 's middags gaan we allemaal spelen en wed.
strijden doen. Dan kun je een prijsje winnen!"
„Ha!"' roept Hans en de hele klas roept mee.
Juf laat ze maar eventjes hun gang gaan. 't Is
ook zo belangrijk nieuws 't Gebeurt maar
eens in de 60 jaar'
De meisjes blijven om vier uur nog even bij el
kaar staan. Ze praten erover wat ze aan zul
len trekken.
Ank heeft het hoogste woord. Zij zegt het
meeste. Mientje het minste. Maar lang blijven
ze niet praten. Want ze kunnen hier wel heel
wat afspreken, maar als de moeders thuis zeg
gen, 't gebeurt niet, dan komt er van al hun
plannen niets. Daarom gaan ze maar gauw
naar huis toe.
„Moeder hoor V' valt Mientje hijgend van
't harde lopen de kleine kamer binnen.
„Bedaar, bedaar!" kalmeert moe. „je mag je niet
zo druk maken, zo dadelijk ga je weer hoesten!*'
Moeder is nog niet uitgesproken of daar komt
-«I een hoestbui. Mientjes mngere schoudertjes
jchokken heftig op en neer.
„Kind dan toch!" zegt moeder bezorgd.
Zo gauw de hoestbui over is. begint Mientje
met 't verhaal van de optocht. Moe luistert
stil toe.
„Een vlag en een sjerp en een witte jurk moeten
w hebben, herhaalt ze aan 't eind, of een
bruidsjurk moe!"
5" 'b
Tekenen is heus niet zo heel moeilijk. Je moet er
een beetje handig voor zijn. Als je een hali
ovaal tekent, zoals je links boven ziet, kun je er
een vis en een muis van maken. Zie je wel, hoe
gemakkelijk? Probeer het maar eens.
de vinkjes en de kat
II (Slot)
Zo lag de kat daar uren lang.
Vervelend vond zij dat gezang.
Zijzelf, zij spon van nijd geen lied.
En gunde 't ook aan andren niet.
Zij sloot haar ogen in 't geniep
En deed alsof zij droomde en sliep.
Kwam nu het drietal maar omlaag.
Dan zou zij 't pakken o zo graag!
Maar mis! De vinkjes wisten wel
Welk kwaad school onder 't kattenvel;
Zij keken niet meer naar den grond.
Maar blikten vrolijk in het rond.
Doch zachtjes aan viel d' avond neer.
En 't drietal meende: „een andre keer.
Doen wij met zingen weer ons best,
Nu vliegen wij naar 't warme nestl'
En poes! Zxj wachtte nog een uur.
Toen sloop zij brommend naar de schuur.
En dacht: „Wat heb ik van mijn nijd!
Ik ben een hele middag kwijt".
„Een bruidsjurk!"' lacht Moe. „dat zou heus
prachtig worden. Maar voor alles is geld noo-
dig, en dat heeft Moe niet. Ik heb al moeite
genoeg om jullie honger te stillen."
Mientjes gezicht betrekt. Er komen tranen in
haar ogen.
„Maar ze doen allemaal mee, Moe!"
„Stil maar", zegt Moe. „Die waterlanders hoe
ven zo gauw niet te komen. Ik heb nog een
oude japon, een witte. Ik zal proberen of er
nog een jurk voor jou uit kan hè?!"'
Mientjes gezicht klaart op.
„En de vlag en de sjerp dan Moe?"
,,'t Ja, zegt Moe. kopen dat kan beslist niet.
Maar misschien kunnen we dat zelf ook wel
maken. Desnoods van papier hè!"
„Pak" daar krijgt Moes een dikke zoen. O,
Mientje was zo bang geweest, dat ze niet mee
mocht doen. dat ze morgen niets zou kunnen
vertellen, als al de andere meisjes vertelden
wat ze kregen! Zij heeft nu ook wat! Ze mag
meedoen! O. was de optocht er al vast maar!
Een weekje later komt Ank met een koffertje
op school. „Dit doe ik in de optocht aan," zegt
ze. Voorzichtig doet ze het koffertje open. Tien
meisjeshoofden buigen zicb er nieuwsgierig
over heen.
(Volgende week verder)
3C0
Zaterdag 12 Augustus, No. 32, Jaargang 1939
van de VIJF SAMENWERKENDE
CHRISTELIJKE DAGBLADEN
DE ROTTERDAMMER
NIEUWE HAAGSCHE COURANT
nieuwe utrecht5chec0urant
l NIEUWE LEIDSCHE COURANT
DORDTSCH DAGBLAD
DONDERDAGAVOND
BUITENLAND
SPANJE heeft, hoewel het niet langer zoo in
de algemeene aandacht staat, en officieel
door Franco werd gepacificeerd, nog wel degelijk
zyin problemen. Wij noemen allereerst het vraag
stuk van de nieuwe politieke organisatie, welke
slechts langzaam vordert. Zoo langzaam, dat er
reeds hardnekkige geruchten over nieuwe ver
deeldheden onder de generaals hebben gecircu
leerd, en tot voor kort zelfs in vollen ernst werd
beweerd, dat een der meest bekende persoonlijk
heden uit den burgeroorlog, generaal Queipo de
Llano, wegens het uiting geven van meenings-
versoljillen met den CaudiLlo, in ongenade zou
zijn gevallen. Intussohen neemt de partij der
Falanx, we ke men de fascisten van het Iberische
schiereiland zou kunnen noemen, geleidelijk meer
en meer de posi'ie eener politieke eenheidspartij
is. en zal men derhalve mogen tegemoet zien, im
Spanje het corporatieve staatswezen tot vorm
geving te zien komen.
In overeenstemming hiermede laat het herstel
van ex-koning A'fonso op den troon op
zich wachten. Spanje heeft zonder zijn monaroh
de geweldige omwentelingsbranding moeten door
staan van een bloedigen burgeroorlog, en daaruit
de overtuiging gewonnen, dat de Habsburger een
element is. hetwelk men desnoods wel zal kunnen
missen. Berichten, dat men met den voorma!igen
koning op Zwitsersch grondgebied oveT de moda
liteiten van een herstel van den troon zou hebben
onderhandeld, zijn derhalve dan ook zonder prac-
tisohe consekwentie gebleven.
Aan restauratie van het koninklijk gezag is
Spanje inderdaad nog niet toe; het land is nog
niet voldoende verstild, om daarvoor een basis
te kunnen leggen. In het bergland van de noor
delijke provincie Asturie zwerven nog overtalrijke
benden van voormalige mijnwerkers, die als
dmamietwerpers aan den burgeroorlog deelnamen
en thans als boeven en vrijbuiters hun bestaan
trachten te rekken. Massa-arrestaties van lieden,
die hen hielpen ziah aan den arm der wet te
ont'rekken, hebben deze feiten onthuld; ook
elders dwalen nog gevaarlijke elementen rond,
tot onder den rook der hoofdstad, waar de mili
taire inspecteur Gabaldan en zijn dochter door
politieke bandieten met mitrailleurs werden ver
moord. Gevolg van deze daad: executie van vijftig
personen, die van een moordcomplot deel zouden
hebben uitgemaakt. Als het gestoi tregend heeft,
lekt het nog lang en luide na; de schoten van
deze terechtstellingen, na de gruwelijke oorlogs
jaren in Spanje, zijn daarmede op lugubere ma
nier te vergelijken....
Het vraagstuk-Danzig heeft de laatste weken een
nieuw aspect vertoond; het werd speciaal gede
monstreerd als een douane-kwestie. Gelijk men
zaïl weten, vormt de vrije stad deel van Polens
eoonomische eenheid en heeft de Poolsohe repu
bliek sinds 1920 zeggenschap over de Danzigsche
douanecontrole. Toen echter Danzig en Polen
e'lkander met groeiend wantrouwen gingen bezien
en zoowel van Poolschen als van Duitsohen kant
tegen het oorspronkelijk accoord in stilletjes be
wapeningen werden ondernomen, gingen de nazi's
in Danzig deze Poo'sche douaniers als dwarskijkers
beschouwen, als mi'itaire en economische spion
nen, weshalve van Warschau werd verlangd, dat
hun aantal beduidend zou worden ingekrompen.
Polen an'woordde, dat van militaire spionnage
van den kant der douaniers geen sprake kon
wezen, omdat Danzig immers, krachtens het sta
tuut, niet gemilitariseerd mocht worden, en dat
op eoonomisoh terrein spionnage evenmin werk
zou kunnen vinden, omdat de Vrije Stad binnen
de Poo'sohe eoonomische grenzen ligt. Met dit
formeel juiste antwoord was de zaak, eveneens
formeel, natuurlijk afgedaan, doch toen volgde
er natuurlijk een periode van practisohe plage
rijen. De Polen hebben deze beantwoord, door aan
den import in Polen, vanuit Danzig, vam haring
en van margarine, moeilijkheden im den weg te
leggen. De Danzigers moesten toen wel inbinden.
Uit deze tactische schermutselingen schijnt thans
de behoefte te zijn ontstaan, opnieuw tot Poolsch-
Duitsclhe besprekingen te geraken, althans men
hoort verluiden, dat daardoor een nieuwe fase
in den toestand zou zijn ingeluid. Men moet dit
rustig afwachten, in de overtuiging, dat er nog
vele methoden kunnen worden gevonden, om
botsingen van gewapenden aard te vermijden.
Dat er inmidde's een Engelsch-economisohe missie
naar Danzig onderweg is om te onderzoeken, in
hoeverre deze stad voor Po'en inderdaad on
misbaar is, geeft eveneens te denken. Zou ook
Engeland gaan gevoelen voor een oplossing, die
Danzig zijn Duitsohe nationaliteit hergeeft?
Terwijl de onderhandelingen te Moskou nog
steeds traineeren, en de deskundige van het
Foreign Office, Strang, zelfs tenslotte maar naar
Londen is teruggekeerd, gaat nu naar Rusland
een Fransch-Engelsche militaire missie onderweg,
teneinde alvast bij voorbaat vast te stellen, op
welke wijze de militaire samenwerking tusschen
Russen, Franschen en Engelschen zal worden ten
uitvoer gelegd, in geval van een wereldoorlog. De
pers is ten opzichte van deze besprekingen vrij
optimistisch, voornamelijk uit de overweging, dat
nilitairen, anders dan diplomaten, tot kort spre
ien en vlug handelen geneigd zouden zyn. Wij
kunnen deze beschouwing moeilijk deelen, aange
zien ons voor oogen staat, dat het Russische wan
trouwen tegen zijn aan staande compagnons, zoo
zulks mogelijk is, nog moet toenemen, indien men
de militaire mogelijkheden van een conflict dient
te gaan overwegen. De Russische militaire des
kundigen zullen het feit in het volle licht stellen,
dat de voering van den nieuwen oorlog voor het
leeuwendeel aan de Sovjettroepen zal worden
toevertrouwd, aangezien Frankrijk achter Magi-
not- en Westwall opgesloten zal blijven liggen, en
ook Engeland niet veel anders zal kunnen doen,
dan door de lucht wat bomaanvallen op Duitsch-
land te plegen. Het nieuwe front zou in Oost-
Europa komen te liggen, en Rusland bloot stellen
aan het volle geweld dtr Duitsche leger-afdeelin-
gen. Hoe gaarne de Russen ook het fierde Rijk
zouden willen vernietigen, moeten zij toch tot de
conclusie komen, dat zulk een ineenstorting der
Hitlermacht hunzelf te duur te staan zou komen.
Vandaar dat wij ook thans nog niet kunnen ge-
looven aan een werkelijk Fransch-Britsch succes
te Moskou. De omstandigheden zijn er niet naar.
Zullen, ter andere zijde, Japan, Duitschland en
Ita'ië wat meer aanpappen en een militairen drie
bond gaan vormen, als verlengstuk van het be
staande anti-komintern-verdrag? Ook hierover
De geboorte van Prinses Irene Emma Elisabeth is door heel ons volk met groote vreugde begroet. In alle steden en dorpen van Nederland is spontaan feest
gevierd. En als dit nummer van ons Zondagsblad verschijnt zijn de feestklanken nog niet verstomd. Bovenstaande foto's toerden in den morgen van 5 Augustus
genomen. Links: Spakenburger meisjes in haar karakteristieke kleedij geven aan haar vreugde uiting. Rechts: Op den Daim te Amsterdam maken herauten
de blijde gebeurtenis aan de bevolking der hoofdstad bekend.
