Chamberlain en Daladier leggen verklaringen af
„Machtige natie heeft haar wil
opgelegd aan weerloos land",
zegt Chamberlain
Britsch-Fransche waarborgen voor
Griekenland en Roemenië
Fransche garanties aan Grieken
land en Roemenië
yRIJDAG 14 APRIL- 1939
TWEEDE BLAD PAG. 5
Het Middellandsche Zee-accoord nog
niet opgezegd
In het Engelsche lagerhuis heeft de Britsche ministerpresi
dent, Sir Neville Chamberlain, zijn met groote spanning
verbeide rede gehouden. Hij werd bij zijn aankomst luide
en langdurig met applaus begroet en ook op weg naar hel
lagerhuis had de premier, die vergezeld was van zijn echt
genoote, vele toejuichingen in ontvangst te nemen.
De kern van zijn verklaring was wel, dat Engeland een
belofte heeft gegeven van steun tegen een agressie, gericht
tegen Griekenland en Roemenië. Daarbij wordt door
Frankrijk een zelfde standpunt ingenomen
De minister verklaarde te zullen beginnen
met een kort relaas van de gebeurtenissen.
Hij sprak vervolgens over de verklaring, die
hij een week geleden in het huis over Alba
nië heeft afgelegd en voegde hieraan toe, dat
Italiaansche oorlogsschepen voor de kust
van Albanië versohenen op 6 April, dat Ita
liaansche inwoners aan boom genomen wer
dén en dat des avonds Italiaansche troepen
uit Bari en Brindisi vertrokken naar Al-
De verbinding met Albanië was moeilijk
en de Britsche regeering wacht nog steeds
op een mededeeling omtrent de recente ge
beurtenissen van den Britsehen gezant te
Durazzo. Intusschen zijn echter uit Italiaan
sche en Albaneesohe bron inlichtingen over
de gebeurtenissen ontvangen. De bezetting
van Albanië begon in den vroegen ochtend
van 7 April en in den middag van Goeden
.Vrijdag scheen het, dat de vier kuststeden
door de Italiaansche troepen bezet waren.
Koning Zog en de Albaansche regeering
BChijnen in den nacht van 6 op 7 April Ti
rana verlaten te hebben en volgens berichten
Dit Italiaansche bron was hun vertrek het
sein voor het uitbreken van onlusten in de
Söofdstad. De Italiaansohe troepen moeten
p 8 April te Tirana zijn binnengerukt en
op denzelfden dag kwamen de Koning, d'e
Koningin en hun kind op Grieksch gebied
aan, waar zij gastvrij door de Grieksche
regeering werden ontvangen. (Toejuichin
gen). Dat zijn, aldus de premier, alle feiten,
die mij omtrent de Italiaansche bezetting
,van Albanië bekend zijn.
Verschil van getuigenis
Wanneer wij den achtergrond bezien,
etaan wij eens te meer tegenover een der
gelijk verschil van getuigenis. Lord Perth,
aldus voegde Chamberlain hieraan toe, werd
er op 4 April van in kennis gesteld, dat
Koning Zog voorstellen had gedaan betref
fende een vensterking van het Italiaansch-
'Albaneesche bondgenootschap. Op 20 Maart
had Koning Zog om troepen gevraagd, welke,
naar beweerd werd, bestemd zouden zijn
voor een gebruik tegen Zuid-Slavië. De Ita
lianen waren echter niet op zijn voorstel in
gegaan en legden kort daarna een plan voor
vensterking van het bondgenootschap voor
in overeenstemming met de vroegere voor
stellen van Zog. Het voorgelegde plan bracht
geen "wijziging in den juridischen toestand
in Albanië en ging niet vergezeld van eenig
ultimatum. Na gezinspeeld te hebben op de
Italiaansche beweringen omtrent anti-Ita-
Kaansche betoogingen dn Aalbanië, zeide de
premier: „De Albaneeeche lezing geeft een
andere vensie".
Hij gaf een uitvoerig verslag van de me-
'dedeelingen der Albaneesche autoriteiten
en verklaarde: „In een schriftelijke mede
deeling van 8 April aan 't Foreign Office
betoogde de Albaneesche gezant, dat de
Italiaansche regeering, na vergeefs ge
tracht te hebben de Albaneescte regeering
te dwingen een voorstel te aanvaarden,
dat deze onvereenigbaar achtte met de on
afhankelijkheid, de souvereiniteit en de
'integriteit, beproefde haar wil op te leg
gen door een ultimatum".
Verworpen ultimatum
Dit ultimatum werd eenstemmig verwor
pen door de Albaneesche kamer van afge
vaardigden, waarop de Italiaansche troepen
landden onder dekking van een zwaar bom
bardement door hun vloot- en luchtstrijd
krachten op de vier havens in den vroegen
ochtend van 7 April. De Albaneesche gezant
verklaarde ,dat hij nog geen bijzonderheden
kende omtrent de Italiaansche voorstellen.
Desniettemin verklaarden de berichten, dat
deze voorstellen onder meer bes tu urecontrole
op uitgebreide schaal door Italië en bezet
ting van zekere uitgezochte punten van stra
tegisch belang door Italiaansche troepen in
hielden. Het lijkt waarschijnlijk, dat dit
mettertijd zou kunnen leiden tót een uitge
breide Italiaansche immigratie. Koning Zog
had een commissie benoemd "ter bestudee
ring van de voorstellen en deze commissie
rapporteerde, dat zij strekten tot de instel
ling van een feitelijk protectoraat ten na-
deele van de onafhankelijkheid, souvereini
teit en onschendbaarheid van Albanië. Ko-
hing Zog had den Italiaajnschen gezant om
inlichtingen gevraagd over het punt, wat ge
beuren zou .wanneer hij weigerde de voor-
Btellen in overweging te nemen. Daarop was
hem geantwoord, dat deze koers een werke
lijk gevaar voor Albanië met zich zou bren
gen. Niettemin verwierp de Koning de voor
stellen en verklaarde hij, dat, zoo noodig,
het land met geweld tegenstand zou bieden.
Op 8 April deed' de Albaneesche ge-
*n« da
gegeven te hebben voor de verwerping
der Italiaansche voorstellen een be
roep op de Britsche regeering om alles
te doen wat in haar vermogen lag, ten
einde een klein land dat wanhopig
trachtte zijn eigen gebied te verdedi
gen, te helpen.
Wanbestuur en weerbarstigheid
Chamberlain zeide vervolgens: „Deze ver
slagen verschillen naar den inhoud zeer van
elkanaer en voor het oogenblik zal het ver
standig zijn een oordeel over de gebeurte
nissen die voorafgingen aan de bezetting op
te schorten. Volgens de officieel~geïnspirt-er-
de verklaringen der Italianen en van den
Italiaanschen minister van buitenlandsche
zaken werd de bezetting den Italianen op
gedrongen door het wanbestuur en de weer
barstigheid van Koning Zog. ooor het feit,
dat de Italiaansche uitgaven voor scholen,
wegen, enz. slecht beheerd waren door de
Albaneesche regeering, dat Koning Zog ziin
volk verried, terwijl voorts de Italianen
staande hielden, dat de hulp van hun regee
ring ingeroepen was door vele elementen,
die er naar verlangden bevrijd te worcen
van Koning Zogs wanbestuur.
„Er kan geen twijfel over bestaan, dat
deze zaken later duidelijker zullen worden
dan zij thans zijn. Intusschen kan geen twij
fel gekoesterd worden ,ten aanzien van de
algemeene gevolgen, die de Italiaansche be
zetting tevoorschijn roepen. (Toejuichingen)
De openbare meening in de geheele
wereld is eens te meer diep geschokt
(toejuichingen) door dit nieuwe vertoon
van het gebruiken van geweld. Terecht
of ten onrechte werden de verhalen om
trent onderdrukking en slechte behande
ling door de vroegere Albaneesche re
geering, omtrent gevaar voor -de Itali
aansche belangen en omtrent Albanee
sche geestdrift voor de Italiaansche
troepen met twijfel en argwaan be
schouwd. Voor een ieder, wat ook zijn
geloof moge zijn, Christelijk of Moham-
medaansch, moet het duidelijk zijn, dat
een machtige natie haar eigen wil heeft
opgelegd aan een klein en betrekkelijk
weerloos land door een indrukwekkend
vertoon van gewapende macht.
Het Britsch-Italiaansch verdrag
Wij ia dit land hebben ons een ding af
te vragen: In hoeverre zijn oe gebeurtenis
sen in Albanië in overeenstemming met het
Britsch-Italiaansche verdrag van 16 April
193S?
Chamberlain bracht de voorge
schiedenis van deze overeenkomst
in herinnering en zeide: „Ik ben
er van overtuigd, dat in dit land
en in de wereld het gevoel zal
heerschen, dat het optreden der
Italianen in Albanië, dat zoo ver
verwijderd is van een „bijdragen
tot de algemeene zaak van vrede
en veiligheid", onvermijdelijk de
oorzaak van verdere onbehage
lijkheid en van toeneming der in
ternationale spanning moet zijn.
Ten aanzien van den status quo in de
Middellandedhe Zee, zooals die in de over
eenkomst is omschreven, zeide Chamberlain,
dat lord Perth te Rome en Halifax te
Londen met deze overwegingen in hun
gedaohen hebben duidelijk gemaakt,
dat de siuatie het geheele waagstuk
handhaving van den status quo,
welke een zoo belangrijk element van
de overeenkomst is, in acuten vorm zou
kunnen naar voren brengen. „De Adriatische
Zee is zeker een deel van de Middellandsche
Zee, en de Italiaansche regeering kan niet
beweren, dat wij daarbij niet betrokken zijn".
Wij konden moeilijk begrijpen hoe de Ita
liaansohe landing op de Albaneesche kust
in overeenstemming kon worden gebracht
met de handhaving der onafhankelijkheid
van dat land.
Toen Perth had gevraagd naar de verdere
plannen van Italië, had Ciano geantwoord,
dat die zouden afhangen van de wenschen
van het Albaneesche volk. Chamberlain
voegde hieraan toe, dat het thans uit de
laatste berichten duidelijk was, dat het Al
baneesche bewind de kroon aan den Koning
l^eeft aangeboden,
CHAMBERLAIN
Wij moeten de toestemming der Italiaan
sche regeering afwachten. Wat ook het re
sultaat mag zijn, de Britsche regeering acht,
dat, wat in Albanië gebeurd is, uiterst moei
lijk te vereenigen met datgene, waarop de
Britsch-Italiaansche overeenkomst het oog
heeft Het is niet alleen de toekomst van
Albanië ,die op het spel staat. (Toejuichin
gen). Een gevoel van onbehagelijkheid
ongerustheid heerscht niet alleen in het a
grenzend gebied .maar ook ih andere landen,
die door de Middellandsche Zee bespoeld
worden of in het Balkanschiereiland liggen.
De bezetting van Korfoe
In den ochtend van den Paaschzonaag ver
namen wij van onzen gezant te Athene, dqt
de Grieksche regeering een inlichting had
gekregen, volgens welke Italië van plan was
Korfoe spoedig te bezetten. De bericht werd
bevestigd door den Griekschen gezant te
Londen. De minister van buitenlandsche za
ken heeft denzelfden dag den Italiaanschen
zaakgel as tigae van dit bericht mededeeling
gedaan, waarop de zaakgelastigde zeide zon
der aarzelen te kunnen verklaren, dat het
bericht onmogelijk juist kon zijn. Hij gaf op
eigen verantwoording de verzekering, dat dit
niet de politiek van zijn regeering was.
Halifax verklaarde daarop, aat hij over
deze verzekering tevreden was, doch dat er
noodzkelijkerwijs geen enikel misverstand
tussohen beide regeeringen ten aanzien van
dit punt mocht bestaan. De Grieksche ge
zant werd van den inhoud van dit gesprek
in kennis gesteld en op den avond van den
zelfden dag heeft de Italiaansche zaakgelas
tigde een nieuwe boodschap van Mussolini
overgebracht en opnieuw de verzekering ge
geven, dat Italië voornemens was de land
en zeegrenzen te eerbiedigen.
Geen twijfel laten
Zijn rede voortzettend zeide de premier:
De Britsche regeering is van meening, dat
zij zoowel een plicht te vervullen als een
dienst te verrichten heeft door geen twijfel
te laten in den geest van wie het ook zij ten
opzichte van haar standpunt
Ik maak daarom gebruik van deze gele
heid om namens de regeering te verklaren,
dat de Britsche regeering het grootste be
lang er aan hecht, dat vermeden wordt om
door geweld of bedreiging den status quo
in de Middellandsche Zee en op het Bal
kanschiereiland te verstoren.
Bij gevolg is zij tot het besluit
gekomen, dat in qcval van eeni-
gerlei actie, die duidelijk een be
dreiging zou vormen van de on
afhankelijkheid van Griekenland
of Roemenië (toejuichingen) en
tegen welke resp. de Grieksche of
de Roemeensche regeering het
van vitaal belang zcu achten ver
zet te bieden met haar nationale
strijdkrachten, de Britsche regee
ring zich verplicht zou gevoelen
om terstond de Grieksche of de
Roemeensche regeering, al naar
het geval zou zijn, allen steun te
verleenen, die in haar vermogen
ligt (Toejuichingen). Wij doen
mededeeling van deze verklaring
aan de rechtstreeks betrokken re
geeringen en aan de andere. Ik
verneem, dat de Fransche regee
ring een gelijkluidende verklaring
dezen middag aflegt.
De regeeringen der dominions worden
voortdurend op de hoogte gehouden van alle
ontwikkelingen. Ik wil slechts een of twee
opmerkingen hieraan toevoegen. Wat mij
betreft, -niets van wat gebeurd is, heeft wij
ziging gebracht in mijn overtuiging, dat de
politiek der regeering, toen zij een jaar ge
leden het Engelsch-Italiaansche accoord on-
oerteekende, juist was. (Toejuichingen van
de regeeringsaanhangers. geroep daartegen
van de oppositie). Ik zeg dat niet, om een
conrovers op te werpen, maar om een ver
keerd begrip van mijn tegenwoordige hou"
ding te vermijden.
Diepe teleurstelling
Ik beken openhartig mijn diepe teleurstel
ling over het optreden der Italiaansche re
geering. Ongetwijfeld zullen sommigen zeg
gen, dat wij thans moeten verklaren, dat
het Britsch-Italiaansche accoord als geëin
digd moet worden beschouwd, maar ik deel
die opvatting zelf niet. Niemand met gevoel
voor verantwoordelijkheid kan in deze dagen
lichtvaardig iets doen, dat zou leiden tot
een verhoogde internationale spanning en
ieder zal het verlies van de voordeelen be
treuren, die voortvloeien uit internationale
overeenkomsten, waartoe men is gekomen
na onderling overleg.
Ik geloof daarom, dat er een wijd
verbreid verlangen zal zijn om de be
palingen te zien nakomen van de over
eenkomsten en uiteraard, met het oog
op de recente gebeurtenissen, kijk ik
uit naar de Italiaansche regeering
voor het practi6ohe bewijs, dat zij dien
wensch deelt. (Toejuichingen).
Chamberlain sprak vervolgens over de
evacuatie van de Italiaansohe vrijwilligers
uit Spanje. Spr. haalde de bepalingen in de
overeenkomst aan, die dit onderwerp be-
handefen en voegde hieraan toe, dat in den
loop van de recente gedachtenwisselingen
de Britsche regeering er van in kennis is
gesteld, dat de Italiaansche vrijwilligers
teruggetrokken zullen worden na de over-
winningsparaae in Madrid. Chamberlain
voegde hieraan toe, dat de Britsche regee
ring goede nota heeft genomen van deze
nieuwe verzekeringen. „Ik kan hier slechts
aan toevoegen, dat de regeering de terug
trekking van de Italiaansche vrijwilligers uit
Spanje altijd beschouwd heeft als een vitaal
element
„Eens te meer bespreekt het lagerhuis
zwaarwegende en ernstige problemen. Eens
te meer is ons allen duidelijk gemaakt van
hoe ondraaglijken aard de staat van zaken
is, cie de geheele wereld in een eeuwig
terugkeeren van groote ongerustheid houdt,
die dien handel en de industrie vernielt, die
het maatschappelijk leven en de cultuur
neerdrukt en een meer djrukkendjen invloed
uitoefent op iedere sfeer van menschelijke
activiteit in ieder land. Wij hebben langen
tijd geculd geoefend ondanks vele verstorin
gen van ons streven naar wegnemen van
argwaan, bevordering van goeden wil e
behoud van den vrede.
Ik ben niet bereid te gelooven, dat
dit streven geen vrucht zal dragen. De
gebeurtenissen, waarover wij ons in
het verleden beklaagden en de ge
beurtenissen, welke wij thans veroor-
deelen, kunnen niet nalaten de gemoe
deren en het geweten der volkeren te
verstoren, waar zij ook mogen leven,
en ze brengen tot de erkenning van
het gemeenschappelijk gevaar'.
Ellen Wilkinson interrumpeerde den
premier met de vraag: „En Rusland?"
Chamberlain antwoordde: Ik hoop. dat de
leden van het lagerhuis, omdat ik Rusland
niet heb genoemd, niet zullen aannemen, dat
wij geen nauw contact houden met de ver
tegenwoordigers van dit land. Wij hebben
een zeer moeilijke taak te vervullen. Wij
moeten niet alleen rekening houden met wat
wij willen, maar ook met wat andere volken
willen doen. Ik vraag het huis te gelooven,
dat wij zonder eenig vooroordeel en zonder
eenigerlei vooropgestelde ideologische denk
beelden, tot het uiterste van ons vermogen
er naar streven om zoodanig de krachten.
Bij de aandachtige beschouwing van bo
venstaande kaart krijgt men een gopd denk
beeld van de Italiaansche machtspositie,
zooals deze zich thans verhoudt tot de Brit
sche en Fransche belangen die gelegen zijn
in Afrika en rondom het Oostelijk bekken
van de Middellandsche Zee
De lezer krijgt hierdoor een inzicht van
den oogenblikkelijken toestand, zooals die
sinds 1919 tot op heden gegroeid is. (zie de
jaartallen op de kaart) enij die aanstaanden
Zondag met de viering van de Unie tus-
schen Italië en Albanië officieel beslag
krijgt.
die nog ten gunste van den vrede zijn, die
bereid zijn om verzet te bieden tegen agres
sie, te ordenen, dat ons streven succes zal
kunnen hebben.
Ik verklaar thans, dat wij onze vast
beradenheid moeten verstevigen, niet al
leen om ons sterk te maken, ten einde ons
zelf te verdedigen, maar tevens om onze
rol te spelen in het terzijde staan van hen,
die staan tegenover een agressie of die be
dreigd worden met het verlies van hun
vrijheid en die besluiten weerstand te bie
den. Ik vertrouw, dat wij in die vastbe
radenheid en bij de stappen, die wij geno
men hebben en die wij nog zullen nemen
om dat in werking te doen treden, de
goedkeuring zullen hebben van dit huis.
Jit land en het geheele Britsche rijk.
Het debat
Namens de labourpartij zeide At tlee,
dat het volkomen onwettige optreden van
Italië n Albanië na wat Duitechland zich
Tsjecho-Slowakije veroorloofd had nu
ook het laatste restje van vertrouwen in
de wereld had weggenomen. De bedreiging
van andere kleine staten op den Balkan
nu duidelijk en de regeering moest de
collectieve veiligheidspolitiek nu vastleg
gen niet voor de eerste paar maanden,
maar voor jaren als het essentieele begin
sel van afweer tegen de aanvallers. De
unilaterale verzoeningspolitiek moest te
vens voor goed begraven zijn en spr. kon
niet begrijpen, dat de premier na de dui
delijke schending van het Engelsch-Ita
liaansche verdrag nog een oogeriblik had
geaarzeld om dit op te zeggen en in stede
daarvan weer op geduld oefenen durfde
aandringen. Er moest nu zonder eenig dra
len gehandeld worden en alleen gehandeld.
De samenwerking met Rusland ging nog
niet ver genoeg en de regeering moest zon
der verwijl de geheele wereld om haar
banier verzamelen in den strijd tegen de
predikers van bruut geweld
De liberaal Sinclair onderstreepte
Attlee's aandrang tot spoed, maar vreesde
dat de premier niet de man was om dien
spoed te kunnen betrachten, zoodat Cham
berlain, met alle respect voor zijn kwali*
teiten. beter deed thans de leiding in jon*
gere handen te leggen en Eden, wiens voor
spellingen bijna woordelijk waren uitge
komen, de plaats te geven, die hein toe
kwam. Een ander minister, die door den
loop der gebeurtenissen hopeloos gecom*
promitteerd was, was Sir John Simon en
deze deed het best zijn plaats voor Churchill
in te ruimen.
De garanties, die de regeering aan Polen,
jRoemenië en Griekenland had aangeboden
waren tot zekere hoogte goed, maar zij
moesten omgezet worden in versnelde be
wapening, omdat als de nood het eischte
de garantie ook iets zou beteekenen.
Church ill geloofde niet, dat Italië het
op een krachtproef tegen de vereenigde
vloten van Frankrijk en Engeland zou willen
laten aankomen. Spr.'s vertrouwen in de
vloot als geheel was onverzwakt, maar het
feit, dat de Middellandsche zee-vloot nu in.'
de dagen van de Albaneesche crisis weer
her- en derwaarts verspreid was, terwijl
al dagen lang troepenconcentraties
te Bari en Brindisi gemeld waren, was
weer een van die dingen, die bewezen, cat
het met de samenwerking der departemen
ten nog niet in orde was.
Er was nog een ander ding. dat spr. moest
zeggen: waarom durfde of wilde de regee
ring den algemeenen dienstplicht, die door
ieder als noodzakelijk werd beschouwd, nu
niet invoeren. Was zij bang voor dit woord
evenals voor een departement van munitie
voorziening? Het werd nu toch tijd dat het
onvermijdelijke werd ingezien en onverwijld
aangepakt
Lansbury achtte het oogenblik geko
men om een laatste poging tot behoud van
den vrede te doen door onder auspiciën van
Roosevelt en Chamberlain zoo spoedig mo
gelijk een vredesconferentie bijeen te roe
pen. Het initiatief zou ook in breede krin"
gen in de totaljtaire landen begrepen wor
den, zoo niet door de regeerders, dan toch'
door het volk, dat evenmin wenschte te
vechten als eenig ander volk.
Eden zeide, dat sedert lang het doel vaa
zekere Europeesche mogendheden strate
gisch is. Zij trachten zich bepaalde posities
te verwerven tot het verwerven van voor
deelen, die den volgenden stap moeten moge*
lijk maken. Het Rijnland werd piet bezet om
een gerechtvaardigden nationalen trots te
bevredigen, maar die bezetting maakte deel
uit van een weloverwogen plan tot het ver
werven van voordeelen voor nieuwe stap
pen. Dat maakt den tegenwoordigen toe
stand zoo gevaarlijk: deze methoden worden'
thans door twee Europeesche mogendheden,
toegepast. De waarheid is. dat men niet kan
hopen op een verbetering van den toestand',
zoolang men niet kan beginnen, in een of
anderen zin de eerbied voor internationale
verplichtingen te heretellen.
Een verklaring van
Daladier
Status quo in Balkan en
Middellandsche Zee moet
worden gehandhaafd
De Fransche minister-president heeft
gisteren aan de pers een verklaring ver
strekt, waarin hij vast stelt, dat Frank
rijk vastbesloten zijnde den vrede in
vrijheid en met eer te behouden, in de
eerste plaats zijn eigen defensie moest
verdedigen en de banden van solidariteit
hechter moest maken met alle landen,
die besloten zijn weerstand te bieden aan
Wij hebben sedertdien in dezen zin ge
handeld. Wij deden dit zonder veel ophef
te maken en zonder ij dele provocaties.
Wilde onze actie doeltreffend zijn, dan
moesten zoowel bedreigingen als gerede
neer achterwege blijven. Wij hebben
daarom militaire maatregelen genomen
die de grenzen van Frankrijk en zijn
Rijk tegen iedere verrassing bescherm
den.
Tezelfder tijd em met decelfde metho
den hebben wij de noodzakelijke diplo
matieke actie voor de handhaving van
den vrede door versteviging der solidari
teit, welk een eenheid moet vormen te
genover het gemeenschappelijk gov aar
voor alle landen, die vastbesloten zijn
hun vrijheid te behouden, voortgezet
Wij blijven in voortdurend contact r'et de
regeeringen van Engeland, de Ver. Staten.
Rusland, Polen en den Balkanbond. Ons
doel is die noodzakelijke samenwerking te
organiseeren tusschen alle naties, die er
niet aan denken om de vitale belangen van
eenig volk, welk het ook zij, te bedreigen,
die geen enkel loyaal onderzoek der huidige
problemen afwijzen, en die vastbesloten zijn
om weerstand te bieden aan iedere poging
tot averheersching. Moet ik hieraan toevoe
gen dat onze nauwe en diepe overeenstem
ming met Groot-Brittannië nooit een grooter
kracht gehad heeft dan thans?
Ik richt dus tot de Fransche natie de
volgende verklaring, welke is opgesteld
in overeenstemming tusschen de Fran
sche en de Engelsche regeeringen:
De Fransche regeering hecht er het
grootste belang aan, iedere wijziging te
voorkomen, die opgelegd wordt door ge
weld of door bedreiging met geweld, in
den status quo in de Middellandsche
Zee en op het Balkan schiereiland. Re
kening houdende met de bijzondere on
gerustheid die de gebeurtenissen dezer
laatste weken hebben doen ontstaan,
heeft de Fransche regeering bijgevolg
aan Roemenië en Griekenland de bijzon
dere verzekering gegeven dat, ingeval
een actie zou worden ondernomen welke
duidelijk de onafhankelijkheid van Roe
menië of Griekenland zou bedreigen, en
waartegen de Roemeensche of de Griek
sche regeering het in haar vitaal belang
zou achten verzet te bieden met haar
nationale strijdkrachten, de Fransche
regeering zich gebonden zal achten haar
Daladier verlaat met de overige minister4
van zijn kabinet het Elysée te Parijs na
de besprekingen over de officieele ver
klaring. welke dcor den Franschen mi
nister werd afgelegd.
onmiddellijk allen bijstand, die in haar
vermogen is, te verleenen.
De Engelsche regeering heeft een ge
lijke houding aangenomen.
De Fransche regeering is aan den anderen
kant verheugd over de afsluiting van de
wederzijdsche verplichtingen tusschen En
geland en Polen, welke landen besloten heb
ben, elkander wederzijds steun te verleenen,
ter verdediging van hun onafhankelijkheid,
wanneer zij direct of indirect worden be
dreigd.
Het Fransch-Poolsche bondgenootschap is
aan den anderen kant bevestigd door dc
Fransche en de Poolsche regcering in den
zelfden geest. Frankrijk en Polen waarbor
gen elkander onmiddellijk en rechtstreeks
tegen iedere directe of indirecte bedreiging,
die een aanslag zou beteekenen op hun vi
tale belangen.
Nog vandaag doen onze ambassadeurs
mededeeling van deze verklaring aan allo
betrokken regeeringen en m het bijzonder
aan Turkije.
Na deze verklaring te hebben doen hooren,
ging Daladier als volgt voort: bescherming
van Frankrijk en zijn Rijk tegen iederen
directen of indirecten aanslag op zijn inte
griteit en op zijn rechten, 'n streven, uitslui
tend bestaande in de zorg oni den vrede naar
alle overeenkomsten welke in staat zijn om do
solidaire bescherming te verzekeren van do
volkeren tegen iedere onderneming, die hun
onafhankelijkheid bedreigt, aldus is de po
litiek, die de Fransche regeering voert. In
het bewustzijn van haar verantwoordelijk
heden, in de onwrikbare vastbeslotenheid,
voor geen enkelen plicht terug te deinzen,
die het behoud van het lot des vaderlands
op haar legt".
Ook Albanië uit den volkenhond
De nieuwe Albaneesche regeering heeft be
sloten dat Albanië uit den Volkenbond
treedt Het hoofd van de regeering heeft
reeds in dien zin naar Genèvo getelegrafeerd.
