?eMjes
ditmaal heeft laten ©verbluffen. Ook Italië is
grimmig, en Mussolini heeft, zoowel in pers als
gesproken woord, bedreigingen laten vernemen,
welke nog wel in hoofdzaak tegen Frankrijk zyn
gericht, hetwelk geen concessies in Afrika wil
aanbieden, doch die tevens getuigen voor een
vertrouwen in de „as", welke zich wel eens weder
verbijsterend actief zou kunnen gaan betoonen.
Vreemde geruchten hebben de laatste dagen de
ronde gedaan, voor zoover het Italië betreft. In
Brindisi en Bari zouden troepenconcentraties
plaats vinden, welke op het beramen van een
nieuwe militaire fascistische actie duiden. Deze
beide steden liggen aan de Apulijnsche kust, tegen
over den kleinen koningssfcaat Albanië. Dit „land
der witte bergen" bevindt zich juist in één lijn
met dezen „hak" van Italië, en eigent zich uit dien
hoofde bijzonder voor de rol van strategisch
steunpunt, voor het geval dat Italië hier de Straat
van Otranto, en daarmede de Adriatische Zee, zou
willen afsluiten. In Rome heeft men voor deze
mogelijkheid reeds van overlang een open oog
getoond. Reeds in 1927 sloot het een overeenkomst
met Tirana ,welke in 1936 nog nauwer werd aan
gehaald, waardoor Italië en Albanië in vele op
zichten één belangengemeenschap gingen vormen.
Zuid-Slavië, hierdoor in zyn levensbelangen be-
reigd, dit land zag aankomen, dat het in tijden
van oorlog zijn vrijen zeehandel zou zien afge
sneden, achtte toen den tijd gekomen, eveneens
in nauwer relatie met Italië te treden, teneinde
zich veilig te stellen.
De Italiaansohe troepenconcentraties in Apulië,
juist in een periode, waarin van Engelschen en
Franschen kant aan een hergroepeering der Euro-
peesche krachten wordt gearbeid, krijgen door
deze omstandigheden een merkwaardig relief. Ita
lië, thans reeds de geldschieter, haven- en wegen
aanlegger van Albanië, zou wel eens den lust
kunnen toonen, zijn kleinen bondgenoot zóó dicht
tegen zich aan te halen als een moeder haar kind.
Zoo zou wellicht een nieuw „protectoraat"' ont
staan, waarvan ditmaal niet Tsjechen of Slowaken,
doch vrijheidslievende Albaneezen de dupe zouden
worden. Op het moment ,dait wij dit schrijven, is
de toestand nog zeer onzeker in dit deel der
wereld, en is voorspellen daarom een hachelijk
Werk. Het zou ons echter niet verwonderen, zoo
Italië het voorloopig bij een gebaar, hetwelk de
bedoeling heeft Zuid-Slavië te intimideeren, zou
willen laten. Als de Zuid-Slaven in dezen kente-
ringstijd maar goed beseffen, dat hun belangen
noch aan aan den westersch-democratischen, noch
aan den autoritair-Duitschen, doch uitsluitend aan
den Italiaansch-fascisfcischen kant liggen, kan men
in Rome heel tevreden zyn. Waartoe verder gaan,
en door een half verkapte annexatie de Albanee-
sche bergbewoners prikkelen, die vanouds taaie
vechtjassen en geboren vrijheidsstrijders zijn?
In den Arabischen staat Irak, gelegen tu<-schen
Transjordanië en de Perzische Golf, is door een
betreurenswaardig auto-ongeval een plotseling
einde gekomen aan de regeering van koning Ghazi,
die op 27-jarigen leeftijd het leven liet. De vorst
laat een vierjarigen troon-opvolger na, die voor
loopig door een zwager van den heengeganen
koning zal worden vertegenwoordigd. Ghazi was,
krachtens afstamming en opvoeding, sterk Bri-tsch
georiënteerd. Hij wist bovendien, dat Engelands
oliebelangen in zijn rijk de ruggegraat van zijn
geprotegeerde heerschappij vormden. Doch onder
zijn volk bestaat een aanmerkelijk anti-Bri-tsche
strooming; de Engelsche Palestina-politaek is daar
aan ongetwijfeld niet vreemd. Het plotseling ver
scheiden van den koning was voor agiitators te
Mosoel dan ook een gereede aanleiding, daarvan
Engeland de schuld te geven; er zou te Bagdad
niet een ongeluk, doch een door Londen op touw
gezette moord hebben plaats gehad. Van dit wilde
gerucht is de Britsche consul te Mosoel het slacht
offer geworden; een woedende menigte bracht hem
op de stoep van zijn ambtswoning om het leven.
In hoeverre anti-Britsch gestook door middel van
buitenlandseh geld daaraan mede schuldig staat
is een belangwekkende, doch openblijvende vraag.
Rest ons nog te vermelden, welk een verrassende
stembus-overwinning liberalen en katholieken in
België mochten behalen, en op hoe verpletterende
manier Rex, ten ko- te van zeventien zetels, ver
slagen werd. Ook de socialisten boekten zware
verliezen. Een liberaal-katholieke coalitieregee-
ring zal vermoedelijk spoedig te Brussel het roer
in handen kunnen nemen.
BINNENLAND
EGENS Goede Vrijdag, waar men in ons
land nog steeds geen raad weet, hoe men
hem vieren zal, is de week wat korter dan gewoon
lijk. En het overzicht zal dus navenant zijn, denkt
de lezer, die geleerd heeft gevolgtrekkingen maken.
Och, dat behoeft volstrekt niet. Er is de vorige
week wel iets overgeschoten, waarover wat te
zeggen zou zijn. En bovendien is dit een harmo
nica-rubriek; waarbij uitrekken echter minder
moeite kost dan indrukken. Ook deze week is er
overvloedig stof.
Gelukkig vraagt de rubriek: ongevallen, tot heden
weinig aandacht. Dat kon de volgende week met
de Paaschdagen, hopélijk niet te guur, wel eens
158
anders zyn. Een treinontsporing te Delft; een bij
Ressen-Bemmel en een omgekantelde auto bij
Halfweg is nagenoeg alles. Voorts nog twee
ongevallen: motorrijder bij Breda gedood en een
79-jarig heer bij Voorschoten uit de trein gevallen
en later overleden.
Voorzoover thans bekend geschiedden er slechts
twee ernstige bedrijfsongevallen: op het terrein
der Droogdok Mij te Rotterdam viel een 18-jarige
nagel jongen dood; en in de vuurwerkfabriek van
de firma Kat te Leiden heeft zich een ontploffing
voorgedaan, waardoor een 59-jarige arbeider ern
stige brandwonden aan gelaat en armen bekwam.
Vreeselijke gebeurtenissen voor hen die het trof
en de familie, maar vergeleken bij anders een
„stille week".
Deze kwalificatie geldt niet voor de rubriek mis
dadigheid. Daar staan we telkens weer voor ver
rassingen. De demoraliseerende invloed der werk
loosheid speelt hierbij zeker een rol; en dan denken
w aan den werklooze, die na 21 inbraken ein
delijk te Zwolle ingerekend werd; en aan vader
en dochter te Amsterdam, die in overspannen
toestand herhaaldelijk getracht hebben brand te
stichten. Aan oplichting heeft zich ook schuldig
gemaakt een pas overleden steuntrekker te De
venter, die 15 jaar lang in zorg was en in wiens
gedurende eenige dagen gesloten woning de politie
nu den reeds bewusteloozen bewoner vond, be
nevens een boekje van de Rijkspostspaarbank met
een flink saldo en nog een belangrijk geldsbedrag
opgeborgen in een trommel en verschillende
doosjes.
De onverbeterlijke Abraham Herschel, wiens foto
en levensbericht ter waarschuwing door de Ameri-
kaansche politie wordt verspreid, kan zich niet op
de werkloosheid beroepen. Na een langdurige ge
vangenisstraf te hebben uitgezeten wegens oplich
terijen, diefstallen en verduisteringen, heeft hij,
op vrye voeten gesteld, nauwelijks teruggekeerd
in de maatschappij, onmiddellijk weer zijn oude
praktijken hervat en zoekt hij links en rechts
slachtoffers voor zijn oneerlijke transacties. Be
doelde persoon weet het vertrouwen té winnen
van de menschen met wie hij in relatie treedt en
hun tot afgifte te bewegen van goederen, die hij
nimmer zal betalen en men zij dus gewaarschuwd.
Aan een meer voorkomende misdaad maakte een
17-jarige jongen uit Amersfoort zich schuldig. Hij
heeft zich, vergezeld van een verdacht individu,
door den eigenaar van een huur-auto met onbe
stemd doel door Utrechts dreven laten ryden, doch
liet plotseling stoppen en mishandelde den chauf
feur met een hard voorwerp, waarna hij er met
de auto van door ging. De „metgezel" bleef be
teuterd achter en werd spoedig door de politie
ingerekend. Hij had den gewonde van zijn geld
moeten berooven. Te Wijk by Duurstede gaf de
jongen zich aan de politie over en bleek hij iin het
bezit te zijn van een revolver met 12 scherpe
patronen. Hij, zoowel als de venter, werden in
arrest gesteld. De toestand van den chauffeur is
gelukkig niet levensgevaarlijk.
Dat hierbij geestelijke storing tengevolge van
jeugdwerkloosheid in 't spel zou zijn, is moeilijk
aan te nemen. Anders staat het wellicht met den
trambestuurder, die op de Nieuwe Mentfedebrug
bij Diemen de „Gooische" plotseling liet stoppen
ert in het Kanaal sprong, waaruit hij met moeite
werd gered. Deze man verkeerde in een vlaag van
verstandsverbijstering tengevolge van het feit,
dat hij voor vervroegd ontslag vreesde en dan met
zyn vrouw en 9 kinderen van een schraal pen
sioentje zou moeten leven. Hij deed zijn werk
sedert 20 jaar met groote toewijding; zijn gedrag
was voorbeeldig. Wanneer men dezen man belooft,
dat hem geen ontslag boven het hoofd hangt, dan
stap ik met gerustheid in de tram, waarop hij als
bestuurder dienst doet.
Bij gebrek aan werk gaan sommigen in goud han
delen. Dat bleek onlangs reeds. En ook deze week
heeft de Amsterdamsdie politie weer haar slag
geslagen. Zy deed, geassisteerd door rijksambte
naren van de Waarborg en de Belastingen der
gouden en zilveren werken, een inval in een hotel
op het Weesperplein, waar vooral des Zondagsmor
gens regelmatig allerhande kooplieden bijeen
komen om goud en zilver te verhandelen. Op
Amerikaansche wijze drongen plotseling de politie
mannen en ambtenaren de eetzaal binnen, waar
zy een vijftigtal clandestiene handelaren in goud
en zilver verrasten. Na een scherpe contróle, die
geruimen tijd in beslag nam, werden twaalf hun
ner gearresteerd, omdat zij op clandestiene wijze
handel dreven, geen gebruik maakten van de wet
telijk voorgeschreven registers en in vele gevallen
in het bezit waren van ongekeurd goud, waarop
geen invoerrecht, waarborgbelasting en keurloon
waren betaald.
Men is geneigd bij deze misdadigheid op Zondag
morgen te denken aan het woord van Jezus: Gij
kunt God niet dienen en den mammom. Wat ech
ter niet wil zeggen, dat de Zondag niet op andere
wijze kan worden ontheiligd Moet mon het mis
schien als een reactie tegen de weer oplevende
carnavalspret beschouwen, dat, uitgaande van de
Zuidelijke bisdommen, een actie is ingezet voor
een betere viering van den Zondag. Moge zij
resultaat opleveren.
Het roomsche carnaval schynt echter aanstekelijk
gewerkt te hebben op den rooden burgemeester
van Zaandam. Die is n.l. bezig aldaar weer een
kermis, maar dan een veredelde in te voeren. Hoe
zijn partijgenoot A. B. K., oproerig krabbelend,
daarover denkt, is ons niet erg duidelijk gewor
den. Eerst juicht hij' er over en zegt dat de komi
sche voordracht van den hoofdpersoon in het
moderne carnaval „inderdaad een vermaan zal zijn
om van de kermisviering een opvoedkundige waar
de te laten uitgaan. Een verkleede kermispreek
alzoo. Maar een preek. Geen volk met eigener
aard dan het Nederlandsche." Maar aan het slot
heet het na een opsomming van lage kermisverma
kelijkheden: „Dit is de kermis. Daarmee staat of
valt zy. De menschen kan men veredelen. Het is
een hoopvol werk. Maar de kermis is: klatergoud,
lawijt, stank en vooral veel fantasie. Ach, lieve
help, als dat het ergste was...."
Neen, het ergste is dat niet, maar het is vaak wel
aanleiding tot erger dingen.
Doch bovendien; is het nu, gelet op alles om ons
heen, een tijd om de pretmakerij te bevorderen?
Daarvoor zijn de tijden toch te ernstig. Juist daar
om moeten we de bevolking wat opvroolijken;
zegt menigeen. Dan vergeet men de narigheid der
werkloosheid b.v. Het is droevig als men niets
anders heeft te bieden dan verdoovende middelen.
Tegen de werkloosheid moet natuurlijk gedaan
worden, wat menschelijk mogelijk is. Is de regee
ring daarvan wel in elk opzicht doordrongen? Wy
juichen het toe, dat minister van Dyk de Neder
landsche industrie niet passeert. De werven krij
gen opdrachten in series. We konden deze week
lezen vam de F.K. 58, het nieuwste snufje van de
N.V. Vliegtuigen Koolhoven en de man, die het
toestel in precies zeven minuten van Soesterberg
naar Rotterdam had gebracht, de „testpiloot" van
de fabriek, Th. Coppers, haalde boven het vlieg
veld een serie stoute stukjes uit, waarmee hij het
bewijs leverde, dat dit nieuwe jachtvliegtuig niet
ten onrechte een zoo goede roep geniet. Soester
berg wil er 36 van bestellen.
De Koninklijke Marine heeft bovendien dezer
dagen aan de N.V. Ned. Vliegtuigenf abrieik Fokker
opdracht gegeven voor de levering van 31 torpedo-
watervliegtuigen van het type Fokker T 8 W.,
bestemd voor de dienst der Koninklijke Marine.
We vinden het jammer, dat ze gebouwd moeten
worden, maar nu ze noodzakelijk zyn is het ver
blijdend, dat ze hier gemaakt worden. Daarom
verbaast het te meer, dat de regeering maar weer
toestemming heeft verleend aan de K.L.M. voor
de zooveelste maal een millioenenorder voor vier
Douglas DC 5-vliegtuigen te Santa Monica te
plaatsen. De vliegtuigen worden reedis in dit na
jaar in Nederland verwacht. In zake de groote
DC 4 is nog geen erukele beslissing genomen. Deze
kan wegens verschillende omstandigheden voor
eerst ook niet verwacht worden.
Het schijnt wel of de directie van de K.L.M. zich
weimig van de werkloosheid hier te lande en van
de publieke opinie aantrekt en dat de regeering
al te gemakkelijk tot medewerknig bereid is.
Zonder nadere verklaring, zonder excuus bijna,
wordt eenvoudig meegedeeld, dat de bestelling
gedaan is en ons belastinggeld gaat weer
den vreemde. Zestienhonderd man personeel van
Fokker mogen een beroep op de regeering doen
om de werkgelegenheid in de nationale vliegtuig
industrie niet in gevaar te brengen door het
plaatsen van orders voor vliegtuigen in 't buiten
land, die door de Nederlandsche fabrieken kun
nen worden uitgevoerd; ze krijgen ten antwoord,
dat vier groote machines elders gebouwd zullen
worden en de „heilige Monica" zal er wat bly
mee zyn.
Ook in Inddë signaleerde men een zonderlinge hou"
ding der regeering. Een der bladen vestigde er n.L
de aandacht op, hoe de dienst voor de scheepvaart
het toelaatbaar acht, een vreemdeling op Madoera
een post te geven als onderhavenmeester te
Kalianget die hem nauwkeurig op de hoogte
moet brengen van alle mogelijkheden, welke dit
eiland, deel uitmakend van de vlootbasds Soera-
fbaja, biedt. Deze vreemdeling in Ned.-Indisehen
Staatsdienst steekt de gevoelens, die hern voor zyn
eigen vaderland bezielen, niet onder rtoelen of
(banken, en hij demonstreert ze o.a. door een ha
kenkruis, dat hij aam zijn woning heeft doen aan
brengen. Hij moet maar een poosje de Haagsche
Duitsche school aan de Weissenbruchstraaf bezoe
ken. Daar leerde men zelf en leert men dus nu ook
anderen wat hoffelijkheid is in een gastvrij land.
Over gebrek aan weerkkraohten behoeft men
anders in Indië niet te klagen. En met het over-
ttollige geld weet men ook wel raad. Want terwijl
«eenerzijds aan 110000 inheemschen nieuwe rijk-
Idom zal worden verschaft door het uitreiken van
rubberoogstvergunningen, (waarmee men werkt als
met drankvergunningen in Nederland plachit te
geschieden)komt er anderzijds het bericht, dat de
Indische regeering overweegt om de belastingen
op te voeren, maar ook de salariseen te verlagen.
Geen prettig vooruitzicht!
Nu, daarover kan de N.S.B. ook niet roemen als ze
aam de verkiezingen denkt, al gaat ze nog zoo
•te keer, al lokt ze nog zooveel herrie uit, al dient
ze nog zooveel klachten in om de aandacht te
trekken en al is ze nóg zoo inoonsekwenit. Domi
nees moeten niet aan politiek doen; zoo luidt het
a.b.c. der nationaal-socialistische beginselen. Maar
voor de politieke party, welke N.S.B. heet, mag Ds.
L. C. U. Ekering, Ned. Herv. predikant te Am
sterdam, wél optreden in een openbare vergade
ring. Gelukkig: het aantal bezoekers van deze
godsdienstoefening op heidensche fundeering te
Ouwerkerk bleef beneden de dertig.
Het lijkt mij zoo toe, dat er van de N.S.B. na de
verkiezingen niet veel zal over bly ven. Alleen
maar, men vergete niet, dat, hoe weinig Nederlan
ders ook voor de besmetting vatbaar mogen zijn,
het nationaal-socialisme een geestelyke en staat
kundige epidemie is eri blijft.
DE TEKENSCHOOL VAN MEESTER CIRKELMAN
Meester Cinkelman laat
jullie hier zien, hoe je met
'n paar eenvoudige lijntjes
en cirkels een kip, een
gans en een konijn kaïn
tekenen. Voor de oirkels
kun je een passer gebrui
ken, maar ais je die niet
hebt, kun je even goed
verschillende ronde voor
werpen nemen.
NOG NET OP TIJD
DE kaboutertjes hadden het diruk.
Ze waren bezig de eieren te beschilderen, die
zij vanavond en vannacht moesten verstoppen
voor de kinderen. Morgen was het Paasfeest en
dan zouden de kinderen komen zoeken naar die
prachtige eieren, het een nog mooier dan t ander.
Grootvader Puntmuts, dié kon schilderen! Jonge,
jonge, wat een prachtige kleuren kon hij te voor
schijn toveren en zo vlug! Z'n mandje was telkens
't eerste gevuld. De haasjes bonden het dan vlug
op huin rug en zo ging het naar de tuinen van
de verschillende kinderen.
De haasjes wisten precies waar zij moesten wezen
en ook hoeveel eieren zij moesten verstoppen,
't Leek wel of zij alle. kindertjes kenden.
Op de onmogelijkste plaatsjes werden de eieren
verstopt, die de kinderen morgen lachend te voor
schijn zouden halen. De haasjes renden af en
aan, maar ze hadden nog lang niet genoeg.
Opeens zei Grootvader Puntmuts: „Nu heb ik geen
verf meer; ik dacht, dat ik net genoeg had. Ja,
en die moet ik zelf halen, anders brengen jullie
de goede kleur niet mee. Dan moet er weer ge
ruild worden en dat duurt nog langer."
Grootvader zei tegen alle kabouters wat ze doen
moesten, zodat zij niet op hem behoefden te wach
ten en ging vlug op weg naar de verfwinkel van
mijnheer Kraai. Dat was nog een heel eindje
uit de buurt. Opa kwam vermoeid in de winkel
aan en moest even gaan zitten. Ja, als je oud
wordt gaat alles niet meer zo vlug....
Mijnheer Kraai wist al gauw wat de kabouter
hebben moest en zei: „Blijft u nu maar wat uit
rusten, dan zal ik de verf klaar maken".
Alles werd in een goed gesloten bus gedaan en
Puntmuts ging weer op huis aan, want hy was
bang, dat hij anders niet klaar zou komen,
't Werd al wat schemerig in 't bos.
Eensklaps liep er een veldmuisje over 't bospad.
Puntmuts schrikte er van, en viel over een uit
stekende boomwortel. Hij wilde opstaan maar kon
niet. Hij begreep, dat hij z'n voet verstuikt had.
Och, och, hoe moest hy thuis komen? En nu waren
er misschien morgen kindertjes, die geen eitjes
in de tuin vonden.
Puntmuts ging op een steen zitten en zuchtte
hoorbaar. Juffrouw Kraai, die juist voorbij vloog,
dacht: „Wat "hoor ik daar?'" Ze kwam nieuwsgie
rig naar beneden.
„Scheelt er iets aan, Puntmuts?" vroeg ze.
„Ja, ik ben gevallen en kan niet verder lopen.
Zou je even naar mijn huis willen gaan en vra
gen of Langoor hier wil komen. Dan kan ik op
z'n rug zitten en zo naar huis gaan, anders komen
de eieren niet klaar."
„Goed,"' zei de kraai en vloog meteen weg.
Je begrijpt, dat de haasjes en kaboutertjes erg
schrokken, toen zij hoorden, wat Puntmuts was
overkomen.
Vader Haas had de langste beenen, dus hij ging op
weg om Puntmuts te halen. De kraai vloog voor
uit en wees de weg.
Ze hadden Puntmuts gauw gevonden. Hij klau
terde op Haasjes rug en hield zich goed vast.
Vader Haas liep voorzichtig Hij nam geen erge
grote sprongen, want hy was bang, dat Punt
muts zou vallen.
Eindelijk kwamen zy thuis. Allen wilden Puntmuts
helpen, maar de twee grootste kabouters pakten
grootvader vast en zetten hem op een makkelijke
stoeL Vlug werd zijn voet stijf verbonden en toen
ging hij dadelijk weer aan 't schilderen, 't Ging
echter niet zoo gemakkelijk Hij moest z'n been op
een stoel laten rurien.
Maar gelukkig, juist toen het zonnetje wilde door
breken waren de laatste eieren klaar. Toen kon
Grootvader Puntmuts eindelijk uitrusten.
Zoo vonden op het Paasfeest toch nog alle kin
dertjes de mooi gekleurde eieren in hun tuin.
De bekende A-B-C-koek, zoals die op Pasen aan
Duitse schoolkinderen gegeven werd. (Zie Kat
tebelletje van Oom Jan).
van
Gom (3ctn.
Jongens en Meisjes,
I "jAT 'k voor m'n krabbeltje deze week aan
Pasen denk spreekt wel vanzelf. Maar toch
wil k 't hier niet hebben over de grote betekenis,
die 't Paasfeest voor ons heeft. Daarop zal zeker
wél op een andere plaats in ons Zondagsblad en
ook in de Kinderkrant ge
wezen worden.
'k Wilde jullie iets vertel
len van een heel oud ge
bruik, waarvan ook in onze
tijd nog iets te vinden is.
'k Bedoel 't eten van paos-
brood. In de oude tijd werd
er echter veel meer w rh
van gemaakt dan tegen
woordig.
Vele plaatsen, vooral in
Duitsland, hadden een
eigen soort gebafc, dat om
streeks Pasen zo goed als
door de gehele bevolking
gegeten werd. Hiernaast
zie je de afbeelding van
een broodje, zoals dat te
Aken gebakken en Posch
wecke'' werd genoemd. In
1840 besloten de bakkers van deze stad geen
Poschwecke meer te bakken, maar over dit besluit
werden de burgers zó boos, dat er in heel de stad
relletjes ontstonden, die bekend staan als de
Poschweck-opstanden.
Ook waren in Duitsland de zogenaamde a-b-c-
koeken erg bekend. Ze werden omstreeks Pasen
door ieder met de grootste smaak gegeten.
Het volksgebruik schreef deze koeken bizondere
krachten toe. Kinderen, die op school goed hun
best hadden gedaan, kregen zo'n abc-koek tor
beloning. Dat zij een goed middel was de kennis-
der lettertekens bij te brengen, spreekt. Maar ook
dacht het volk, dat men door het eten van die
koek.... een bepaalde kennis kon opdoen.
In dit verband wordt verteld van Columbanus, die
was aangewezen om in Ierland en Schotland het
Christelijk geloof te gaan prediken. De moeilijk
heid was echter, dat hij de talen dier landen niet
spreken kon. Doch geen nood! Hij liet een koek
bakken, waarop het alphabet van die beide landen
geschreven stond. Hij at die koek op en kreeg op
die wijze terstond het vermogen, om de beide talen
te spreken en te verstaan 1 Zo kwam ook het
eten van afbeeldingen van bepaalde heiligen in
koekvorm voor bij ziekten, waartegen deze heiligen
werden aangeroepen, om er op deze wijze van te
worden bevrijd.
Nog eens: met de eigenlijke grote betekenis van
Paasfeest hebben al deze dingen weinig te maken.
Maar toch is 't wel aardig er iets van te weten.
Daarom vertelde 'k er hier een en ander van.
OOM JAN.
IN HET MUSEUM
Het hoofd der school: „En daar, kinderen, staat de
schedel van den Egyptischen pharao Cefren."
Piet Eigenwijs: „Dan had die pharao ook geen
groot hoofd, meneer!"
Het hoofd der school: „Dat zal wel uitkomen!
Maar deze schedel is uit de tijd toen hy nog 'A
jongen was!"
REBUS
167
