Hitier houdt gematigde Rijksdagrede
Een rustige rede
Derde Rijk solidair met Italië in geval
van een oorlog
Führer gelooft echter in een
langen vrede
BOODE STEB
DINSDAG 31 JANUARI 1939
TWEEDE BEAD PAG. 5
j Kenners van den internationalen politie
leen toestand hadden voorspeld, dat de bij-
i cenkomst van den Rijksdag en Adolf Hit
lers groote rede ditmaal geen sensatie zou
den opleveren, en zij hebben gelijk gehad,
j Het mag met een gevoël van opluchting
worden geconstateerd! Overigens viel reeds
,van te voren aan te nemen, dat zij den
spijker op den kop sloegen, toen zij deze
prognose stelden, want Berlijn was, diplo
matiek gesproken, ook allerminst aan bod.
Wat de regeling aangaat van de zaken,
I waarmee het zelf allereerst en allernauwst
betrokken is, zijn inwendigen opbouw en
de organisatie van zijn relaties met het kor
telings zeer sterk onder zijn invloed ge
raakte Oost- en Zuid-Oost-Europa, heeft
het Derde Rijk voorshands een bijna over
weldigende taak vóór zich liggen. Maar
daarnaast moet het zijn aandacht richten
op zijn Italiaanschen asgenoot, die bezig is
ten opzichte van Frankrijk een voorwaart-
sche beweging te maken, in de hoop, door
het stellen van aanspraken, welke verge
zeld gaan van machtsontplooiing, met dit
land verbeterde relaties te vestigen op den
grondslag van concessies van de zijde van
de Quai d'Orsay.
Beide strevingen vinden wij in de zeci
lange rede van den Führer terug, ieder op
haar eigen plaats, doch verbonden door een
uitspraak, welke aan een geest van voor-
waarts-willen bij voorbaat net karakter van
agressie ontneemt. ^Vij bedoelen Hitleis
rustige verzekering: „Ik geloof in een lan
gen tijd van vrede". Daarmee heeft het
hoofd van den Duitschen staat uitdrukking
willen geven aan zijn inzicht, dat de
Duitsch-Italiaansche vriendschap zou voort»
gaan, ook in de naaste toekomst, de positie
van de beide verbonden landen te verstevi
gen en te verbeteren, doch dat Engeland
noch Frankrijk daarom behoeven te mee-
nen, dat men in centraal Europa een nieu
wen oorlog wil en voorbereidt.
Intusschen zal men goed doen, het feit in
liet oog te houden, dat de opmarsch der
totalitaire staten nog geenszins ten einde is.
Het Derde Rijk gaat voort op den weg naar
1de autarkie, en de economische expansie,
[waarover men in zekere buitenlandsche
kringen zoo bezorgd is, zal ondanks alles
Worden voortgezet, omdat men deze te Ber
lijn nu eenmaal ziet als een onafwendbare
noodzaak. Een sterk vergroote export zal
aan het Duitsche volk een bestaansmoge
lijkheid moeten verschaffen, welke gebrek
aan grondstoffen en deviezen het anders
'dreigen te onthouden. Het staat in dit op
zicht als met den rug tegen den muur, en
kan derhalve niet terug. Zoo andere landen,
jen met name Groot-Brittannië, uit dien
hoofde een economischen oorlog zouden
Willen ontketenen, dan is men te Berlijn, in
het besef .van zijn vitaliteit en perfecte or
ganisatie, ten volle bereid, den handschoen
op te nemen, hoewel men zelf het conflict
niet wil.
Een tweede mogelijkheid van strijd levert
3e lotsverbondenheid met Italië. De vriend
schap yan Duitschland met den fascists
schen nabuur is volgens den Führer hecht
]en sterk, en zal voor niets terugdeinzen,
Zelfs niet voor de uiterste middelen. Duide
lijk hoort men door deze woorden de waar
schuwing klinken, dat Parijs zich in dit op-
Zicht geen enkele illusie behoeft te schep
pen. 'Als de tijd daar is voor Mussolini, om
de voorwaarden te formuleeren, waarop hij
met Frankrijk tot normale verhoudingen
denkt terug te keeren, kan men ervan op-
aan, dat zulks geschiedt na overleg met
den Führer, Mogelijk dat dan een crisis
rijst, niet ongelijk aan die van September
'jongstleden, doch daarbij zullen weinig fac
toren van onzekerheid zijn. 'Als het moment
Van vragen er is, zal Parijs precies kunnen
Weten, wat de consekwenties zullen wezen
van een weigering, vraag en aanbod zullen
als in een weegschaal hangen.
Rond deze twee kemdeelen was de ove
rige rede opgebouwd, waarin weer verschil
lende bekende hoofdstukken hun rol speel
den! de Jodenkwestie, de Kerkstrijd, de
Leugenpers, en het door Duitschland in zes
jaren economisch, militair en nationaal
bereikte. De verwijdering tusschen Berlijn
en Washington werd op het conto van mis
verstand en laster geschreven, en het ver
zoek werd vernieuwd, dat het buitenland
zich met zijn eigen zaken zou bezighouden,
en niet langer zich in Duitschlands interne
aangelegenheden zou steken.
Al met al kan men zeggen, dat Hitier den
pas heeft gemarkeerd; Berlijn verkeert, af
gezien van het beraad en de voorbereidin
gen, welke achter de schermen mogen
plaats hebben, in een fase van afwachten.
Aan Mussolini is blijkbaar de eer, den vol
genden zet op het schaakbord te doen, zoo
dra het juiste moment is gekomen..
Oververmoeide chauffeur
maakt stukken
MEDEMBLIK, 30 Jan. Een vrachtauto
met aanhangwagen botste Zaterdagmiddag
tegen een der muren van hotel „de Hoop",
bewoond door Mevr. van Dijk. In het hotel
ontstond groote schade, doordat een groot
gedeelte muur werd verwoest. De auto
kwam in de slaapkamer terecht.
Het ongeval werd oorspronkelijk geweten
aan een gebrek aan de stuurinrichting
maar het onderzoek wees uit. dat de chauf
feur overmarig heeft dienst gedaan; hij
klaarde in die week reeds 98 uren in dienst
te zijn ge-,/eest en sedert Vrijdagmorgen
onafgebroken achter het stuur te hebben
gezeten.
In het gebouw van de Berlijnsche Kroll-Opera is gisteravond
de Rijksdag van Groot-Duitschland bijeengekomenvoor het
aanhooren van een rede van den Führer en Rijkskanselier
Adolf Hitler. Voor de eerste maal waren daarbij tegenwoor
dig de afgevaardigden van Oostenrijk en van het Sudeten-
land. Het zeer groote aantal Rijksdagleden 855 afgevaar
digden waren aanwezig had voorzieningen in de zaal
noodzakelijk gemaakt, daar de ruimte feitelijk te beperkt
was. Nadat Goering de bijeenkomst had geopend, en minis
ter Frick de verlenging van het vier far en-plan met een
gelijke periode had doen aannemen, nam Adolf Hitler het
woord. Zijn rede werd herhaaldelijk door applaus onder
broken.
De fuehrer begon met te herinneren aan
de bezorgdheid, waarmede zes jaren geleden
velen in Duitschland de toekomst van een
beweging tegemoet zagen waarvan het einde
nog niet te overzien scheen. Wel stonden 13
millioen kiezers achter spreker, doch dit was
slechts iets meer dan een derde van het to
tale aantal uitgebrachte stemmen. Evenwel
waren deze 20 millioen stemmen verdeeld
over omstreeks 35 partijen en groepen welke
alleen hun haat tegen de jonge beweging ge
meen hadden.
Sipr. wees er verder op, dat een Duitsch
land, dat in een bolsjewistische dhaos ver
zonk, het geheele avondland zou hebben
meegesleurd. Slechts de meest bekrompen
eilandbewoners kunnen zich verbeelden, dat
de roode pest uit eigen beweging halt zou
hebben gemaakt voor den schijn van een de
mocratisch idee.
De zes jaar welke zijn voorbijgegaan zijn
de gewichtigsten van de Duitsche geschiede
nis. Op 30 Januari 1933 nam spreker zijn in
trek in de Wilhelmstrasse en vandaag, zes
jaar later, kan hij spreken ivoor den rijksdag
van Groot-Duitschland,
Geschiedkundig overzicht
Hitier gaf hierna een geschiedkundig over
zicht van de gebeurtenissen van het gedenk
waardige jaar 1938, waarbij hij allereerst
herinnerde aan de bepaling (van het zelfbe-
stemmingsrecht der volken, vastgelegd in de
veertien punten van Wilson. Dit zelfbestem-
mingsrecht heeft spreker aan de Duitschers
in Oostenrijk gegeven. In snel tempo volg
den de gebeurtenissen elkander op en het
vertrouwen in de snelheid en slagvaardig
heid van het Duitsche leger werd niet be
schaamd niet alleen, doch zelfs overtroffen.
De eerste verkiezing in Oostenrijk op 10
April wees uit, dat 99 pCt van de Oostenrijk-
sche bevolking voor de aansluiting was.
Eenige weken later begon de campagne
van internationale ophitsing in Tsjecho-Slo-
wakije met onderdrukking van de daar wo
nende Duitschers.
Op grond van de provocatie van Benes]
0af spreker c*p 28 Mei ten eerste het bevel tot
voorbereiding van militair optreden tegen
dozen staat met een termijn van 2 October
ten tweede het bevel tot den geweldigen
versnelden bouw van een front van ver
dediging in het Westen des lands.
De ontwikkeling in den zomer stelde
Duitschland in het gelijk. Wederom zijn de
militaire voorbereidingen, waaronder ock de
S.S. en de S.A., alsmede talrijke politietroe-
pen vielen, een succes gebleken. Ook is on
der leiding van Dr. Todt een groot succes be
reikt voor het tweede deel van het bevel.
Een gelukkige oplossing
Allen zijn gelukkig, dat, dank zij
Het initiatief van sprekers vriend
Benito Mussolini en door de hoog
geschatte bereidwilligheid van
Chamberlain en Daladier, een oplos
sing is gevonden voor dit moeilijke
vraagstuk, langs vreedzamen weg.
Het Sudeten-Duitsche volk heeft
thans gelegenheid gehad door het
vrij uiten van zijn wil zijn sanctie te
verkenen aan de inlijving bij het
Duitsche rijk. Met groote meerder
heid heeft het getoond hier voor te
zijn.
Spreker zeide vervolgens, dat het verschil
tusschen nu en vroeger Is, dat men in het
verleden heeft gepoogd de Duitsche stam
men in een eenheid te dwingen, terwijl
thans het Duitsche volk zelf zijn eenheid
heeft afgedwongen.
Dit legt op de leden van den rijksdag 'n
heilige en eeuwige verplichting. Voor alles
zijn zij de vertegenwoordigers van het gehee
le Duitsche volk en daarom moeten in hen
de deugden der nationaal socialistische par
tij, trouw, kameraadschap en gehoorzaam
heid, het meest belichaamd zijn.
Oorzaak der Economische moeilijkheden
Spr. keerde zich vervolgens tegen het „ge
schreeuw van de voorvechters van een de
mocratische moraal en van hen, die de we
reld willen verbeteren".
In de dagbladen van deze democraten
leest men iederen dag van moeilijkheden.
Ook het Duitsche volk is zich bewust, dat de
economische toestand moeilijk is. Het na-
tionaal-socialisme zal evenwel zonder tw'jfsl
ook deze moeilijkheden te boven komen. De
oorzaak van alle economische moeilijkheden
is de overbevolking van onze levensruimte,
135 menschen per vierkante kilometer, zon
der hulp van buiten en zonder alle reserves
vroeger. Vijftien jaren lang door de ge
heele overige wereld geplunderd, belast met
ontzaglijke schulden, zonder koloniën, wordt
het Duitsche volk toch gevoed en gekleed en
heeft het geen werkloozen.
Democratie en dictatuur
Men verklaart te gelooven, dat tusschen
democratieën en z.g. dictaturen desondanks
een samenwerking mogelijk kan zijn. De
kwestie van den staatsvorm of de organi
satie van een volksgemeenschap is interna
tionaal in het geheel niet in het debat.
Het is ons, Duitschers, volkomen onver
schillig, welken staatsvorm andere volken
bezitten. Wij zien er geen voordeel in het na
tionaal socialisme als idee te leveren, noch
hebben wij aanleiding om andere volkeren,
omdat zij democratieën vormen, bijvoorbeeld
te beoorlogen.
De bewering, dat het natïonaal-
socialistische Duitschland binnen
kort Noord- of Zuid Amerika,
Australië, China of zelfs Neder
land aanvallen of verdeelen zal, en
wel omdat daar andere regerings
systemen heerschen, zou nog slechts
aangevuld kunnen worden met de
voorspelling, dat wij in aansluiting
daaraan het voornemen hadden on
middellijk den vollen maan te bezet
ten.
Overgaande tot de bespreking van econo
mische vraagstukken zeide Hitier, dat het 'n
aanmatiging zou zijn aan te nemen, dat de
wereld slechts voor een of twee volkeren is
geschapen. Ieder volk heeft het recht zijn le
ven op deze aarde te beveiligen. Het Duit
sche volk heeft precies hetzelfde recht deel
te hebben aan de ontsluiting van deze we
reld als ieder ander volk.
Dc koloniale kwestie
De roof der Duitsche koloniën was moreel
in onrecht, economisch een groote dwaas
heid, politiek in de motiveering zoo gemeen,
dat men geneigd is die eenvoudig simpel te
noemen. Het beslissende probleem aan het
einde van den oorlog luidde echter zeer
kórt: hoe kan een rechtvaardige en verstan
dige deelneming van alle groote naties aan
de rijkdommen der wereld veilig gesteld
worden? Niemand kan in ernst aannemen,
dat, als in het geval Duitschland, tachtig
millioen menschen op den duur tot paria's
kunnen worden gedoemd. Dat geldt niet al
leen voor Duitschland, maar voor alle vol
keren in gelijke positie.
Het is duidelijk: de rijkdommen der we
reld worden met geweld verdeeld, dan zal
deze verdeeling van tijd tot tijd steeds weer
met geweld gecorrigeerd worden, of wel de
verdeeling geschiedt volgens het standpunt
der billijkheid en van het verstand, dan
moeten billijkheid en verstand ook werkelijk
de rechtvaardigheid en daarmede tenslotte
de doelmatigheid dienen.
Voor zoover Duitschland betreft is de toe
stand zeer eenvoudig. Het heeft 80 millioen
inwoners, zijn koloniaal bezit is geroofd te
gen de verzekeringen van Wilson in.
Wanneer dit koloniaal bezit geen be-
teekenis heeft, kan men het gemakke
lijk teruggeven. Dat teruggeven niet
mogelijk is omdat Duitschland er niets
meer mee zou weten te beginnen, is
belachelijk en dat het niet teruggege
ven kan worden, omdat Duitschland
daarmede een strategische positie zou
krijgen, is een monsterlijke poging om
een volk algemeene rechten te ontzeg
gen. Duitschland heeft zijn koloniale
bezit niet noodig om daar legers op te
richten, daarvoor is de volksrijkdom
van eigen ras voldoende, maar voor 'n
economische ontlasting. Alle tegenar
gumenten doen duidelijk blijken, dat
het in wezen slechts om een machts
kwestie gaat, waarbij verstand en
rechtvaardigheid buiten spel blijven.
De dwang, waaronder de Duitsche econo-
nomisehe politiek staat, is zoo groot, dat gee
nerlei dreigement met kapitalistische midde
len ons kan afhouden van dit economische
optreden, want de aandrift ligt in den door
buitenlandsche schuld opgedwongen nood
van een heele yolksgemeenschap.
Aanvullende invoer van levensmiddelen
Op voedingsgebied echter kan de pro
ductie niet worden opgevoerd. Hierin
kan slechts wijziging gebracht worden
door 1. aanvullenden invoer van levens
middelen, d.w.z. 'n stijgende uitvoer van
Duitsche producten of 2. uitbreiding van
de levensruimte van ons volk. Aangezien
de tweede oplossing nog niet aanwezig
is, zijn wij gedwongen ons met de eerste
bezig te houden.
D.w.z. wij moeten exporteeren om levens
middelen te kunnen koopen en wij moeten,
aangezien voor dien export voor een deel
grondstoffen noodig zijn, die wij zelf
hebben, nog meer uitvoeren om die grond
stoffen te kunnen krijgen.
Het gaat hier dus om den zorg voor het
dagelijksch brood.
Wanneer dan door de vreemde staats
lieden met ik weet niet wat voor econo
mischen tegenmaatregel gedreigd wordt,
kan ik hier slechts verzekeren, dat ik in
zulk een geval een economischen wan-
hoopsstrijd beginnen zou, die voor ons
heel gemakkelijk uit te houden is. Wat
de leiding betreft kan ik verzekeren, dat
zij tot alles besloten is.
Een definitieve oplossing van dit probleem
kan pas komen wanneer men heeft leeren
inzien, dat handhaven van onrecht niet
slechts politiek, maar ook economisch nutte
loos, ja waanzinnig is.
De Duitsche economische politiek
Over de taken der Duitsche economische
politiek zeide de rijkskanselier, dat in de ko
mende jaren door schifting van arbeids
krachten, rationaliseering* en betere organi
satie der arbeidsvoorwaarden hoogere pres
taties moeten worden bereikt, waardoor ar
beidskrachten voor nieuwe prod,uctie be
spaard kunnen worden. Daarvoor moet de
kapitaalmarkt ontlast worden van staats-
eischen, en moeten economie en geldwezen
scherp samengevat worden. „Het is mijn be
sluit den weg der reorganisatie van de Duit
sche Rijksbank van internationaal beinjvloe-
de bankonderneming tot circulatiebank van
het Duitsche rijk ten einde te voeren".
Spr. wendde zich tegen de opruiing in de
mocratische staten tegen de totalitaire sta
ten, waarbij hij Lloyd George, Duff Cooper,
Eden, Churchill en Ickes oorlogsapostelen
noemde. Duitschland zal echter altijd op
hun aanvallen antwoorden en de wapens
zullen er voor zorgen, dat Duitschland een
souvereine staat blijft
Het Duitsche volk voelt geen haat tegen
Engeland, Amerika of Frankrijk, maar deze
volken worden door hun Joodsche en niet-
Joodsche opruiers voortdurend tegen
Duitschland en het Duitsche volk
Het Jodenvraagstuk
In verband met de opruiing tegen Duitsch
land noemde spr. het Jodenvraagstuk. Het
is een beschamend schouwspel, dat de we
reld der democratie van medelijden druipt
maar het Joodsche volk niet helpt. Duitsch
land echter herstelt thans, wat het Joodsche
volk zelf gedaan heeft
Joden hebben de inflatie veroorzaakt toen
de overige wereld het Duitsche volk zijn bui
tenlandsche kapitalen ontnam en de kolo
niën wegnam. Het Duitsche volk wenscht
niet, dat zijn belangen door een vreemd volk
geregeerd worden. Frankrijk voor de Fran-
schen, Engeland voor de Engelschen, Ame
rika voor de Amerikanen en Duitschland
voor de Duitschers.
Wij zijn besloten een einde te maken aan
het zich nestelen van een vreemd volk, dat
alle leidende posities aan zich heeft weten
te trekken en wij zullen dat volk afschuiven.
Hitler de profeet
Ik ben in mijn leven, aldus Hitier,
zeer vaak profeet geweest en werd
meestal uitgelachen. Ik wil thans
weer een profeet zijn: wanneer het
het internationale finandeele joden
dom in en buiten Europa mocht ge
lukken de volkeren nogmaals in een
wereldoorlog te storten, dan zal het
resultaat niet de bolsjewiseering
van de aarde en daarmede de over
winning van 't Jodendom zijn, maar
de vernietiging van het Joodsche ras
in Europa. Want de tijd van de pro
pagandistische weerloosheid der
niet-Joodsche volkeren is ten einde.
De Kerkelijke problemen
Het volgende punt dat Hitler in zijn rede
aansneed had betrekking op de kerkelijke
problemen. Hij zeide, dat niemand in
Duitschland vervolgd is of worden zal om
zijn religieus standpunt. Duitschland heeft
enorme, steeds grootere sommen in de laat
ste jaren uit de belastingopbrengsten aan de
beide kerken ter beschikking gesteld, waarbij
komt, dat de kerken, na den staat, de groot
ste grondbezitters zijn, wier bezit meer be
draagt dan 10 milliard Mark. Er is geen
kerk gesloten, geen kerkdienst verhinderd,
noch invloed uitgeoefend op leer of bel;jde-
PriesterS; die op den nationaal socialis-
tischen staat schelden, of op zijn instellin-
leiders, zullen wij het bewustzijn
bijbrengen, dat een vernietiging van dezen
staat door niemand geduld wordt.
Duitschlands vriendschappen
Het nationaal-socialistische Duitschland
heeft aan den opstand van generaal Franco
slechts deelgenomen in den vurigen wensch
dat het hem zou mogen gelukken, zijn land
te redden van 'n gevaar, waaraan Duitsch
land zelf eenmaal bijna ten gronde is ge
gaan.
De solidariteit tusschen het Duitsche
en het Italiaansche regiem is meer dan
een aangelegenheid van egoïstische doel
matigheid.
Moge niemand in de wereld zich ver
gissen over het besluit, dat het nationaal-
socialistische Duitschland tegenover de
zen vriend genomen heeft.
Het kan den vrede slechts nuttig zijn,
wanneer daarover geen twijfel bestaat,
dat oorlog tegen het tegenwoordig*
Italië, onverschillig om welke motieven
ontketend, Duitschland aan den kant
van den vriend zal roepen.
Het nationaal-socialistische Duitsch
land weet welk lot het beschoren zou
zijn, wanneer het ooit een internationale
macht zou gelukken, het fascistische Ita
lië, onverschillig op welke motieven, op
de knieën te dwingen. Wij kennen de
consequenties, die daaruit moeten voort
vloeien en zien ze ijskoud onder het oog.
Het nationaal-socialistische Duitsch
land en het fascistische Italië zijn sterk
genoeg ,om tegenover een ieder den vre
de te verzekeren of een door onverant
woordelijke krachten lichtvaardig ont
ketend conflict vastberaden en met suc-
te beëindigen.
Gemeenschappelijk behartigen
van belangen
Dat beteekent nu niet, dat wij Duitschers
zooals het in een onverantwoordelijke
pers dagelijks geschreven staat een oor-
log wenschen, doch het beteekent slechts,
dat wij;
L begrijpen, dat ook andere volken zich
hun deel in de goederen der wereld verze
keren willen, hetwelk him toekomt, en
2. met inachtneming van dit recht beslo
ten zijn, gemeenschappelijke belangen ook
gemeenschappelijk te behartigen.
Zoo wordt ook onze verhouding met Ja
pan bepaald door het inzicht en door het
besluit, de dreigende bolsjewiseering van
een blind geworden wereld met de uiterste
vastberadenheid een halt toe te roepen.
Het anti-kominternverdrag zal wellicht
eens tot het kristalliseeringspunt van een
machtsgroep worden, welker voornaamste
doel geen ander is dan de bedreiging van
den vrede en van de cultuur der wereld
door een satanisch verschijnsel af te wen
den.
De „Führer" dankte hierna nogmaals be
halve Mussolini, ook „de beide andere
staatslieden", die in de kritieke uren van
het afgeloopen jaar de waarde van den
vrede hooger schatten dan de handhaving
van een onrecht.
„Duitschland heeft tegenover Engeland
en Frankrijk geen territoriale eischen be
halve de teruggave onzer koloniën. Zoo
zeer als een oplossing van deze kwestie tot
de pacificatie van de wereld zou bijdragen,
zoo weinig gaat het daarbij om problemen,
die alleen door een oorlog opgelost zouden
kunnen worden.
Vertrouwelijke samenwerking
Ik heb vaak genoeg verklaard, dat er
geen Duitscher en vooral geen nationaal-
socialist is, die ook slechts in gedachten de
bedoeling heeft, het Engelsche wereldrijk
moeilijkheden te berokkenen. Het zou een
geluk zijn voor de geheele wereld, indien
de beide volken tot een vertrouwelijke sa
menwerking zouden kunnen komen.
Hetzelfde geldt voor onze verhouding
met Frankrijk.
Vervolgens besprak Hitier de goede be
trekkingen tusschen Duitschland en Polen,
de vriendschap met Hongarije, en de econo
mische betrekkingen met het bevriende
Bulgarije, Griekenland, Roemenië en
Turkije.
„Duitschland, aldus de „Führer" Is ge
lukkig thans in het Westen en Oosten, Zui
den en Noorden gepacificeerde grenzen te
mogen bezitten. Onze betrekkingen tot de
staten in het Westen en het Noorden, dus
met Zwitserland, België, Nederland, Dene
marken, Noorwegen, Zweden, Finland en
de Baltische staten zijn te verheugender
naarmate zich juist in deze landen de ten-
denz tot een afkeer van zekere oorlogs-
zwangere volkenbondsparagrafen schijnt te
versterken."
Na de hoop te hebben uitgesproken, dat
het ook Tsjecho-Slowakije gelukken zal,
een weg naar de innerlijke rust en orde te
vinden, herinnerde Hitier aan de toetre
ding van Hongarije en Mandsjoekwo tot
het anti-kominternpact,
'n Minuut geleden stak hij zijn pijpje
Roode Ster op. En nu? Hij is er
„wèg" vanl Niemeijer's Roode Ster
is geliefd om haar heerlijk aroma»
gewild om haar hooge kwaliteit!
NIEMEIJER'S
6, 10 en
13 et
per
half ons
Betrekkingen met Amerika
„Onze betrekkingen tot de Zuid-Ameri-
kaansche staten zijn verheugend en nemen
toe in economische beteekenis. Onze be
trekkingen tot de Noord-Amerikaansche
unie lijden onder een lastercampagne, die
gevoerd wordt onder het voorwendsel, dat
Duitschland de Amerikaansche onafhanke
lijkheid of vrijheid bedreigt. Wij gelooven
echter niet, dat deze poging identiek is met
den wil van de millioe.nen Amerikaansche
burgers.
Overigens geloof ik, dat alle staten thans
zoovele binnenlandsche problemen hebben
op te lossen, dat het een geluk voor de vol
ken zijn zou, indien de verantwoordelijke
staatslieden zich nog slechts om hun eigen
zaken wilden bekommeren. Wat Duitsch
land betreft, weet ik uit eigen ervaring,
dat de gestelde opgaven zoo groot zijn, dat
zij bijna boven het bevattingsvermogen en
de kracht van een enkelen man uitgaan.
Ik kan derhalve namens mij zelf en na
mens al mijn medewerkers slechts de ver
zekering geven, dat wij onze levenstaak
uitsluitend zien in de verzorging en de
handhaving van ons volk en ons rijk, dia
beide terugzien op een duizendjarige roem
volle geschiedenis."
De „Führer" besloot zijn rede met nog
maals te wijzen op de achter ons liggende
jaren van strijd en vervulling.
„Voor de meesten, zoo zeide hij, zijn zij
zin en inhoud van hun geheele bestaan.
Danken wij God, den Almachtige, dat Hij
onze generatie en ons gegeven heeft, dezen
tijd en dit uur te beleven,"
Twee jonge banketbakkers bezorgen
de verjaardagstaart voor Prinses
Beatrix namens de Ned. Banketbak-
kersvereeniging aan het paleis Noord
einde te Den Haag.
