MAANDAG 9 JANUARI 1939
EERSTE BLAD PAG. a
Buitenland
Japans „historische
hervorming van
de wereld"
Het land staat voor „een
honderdjarigen oorlog"
In het blad „Nitsji Nitsji" heeft de
Japansche luitenant-kolonel Takahima
een artikel geschreven, getiteld: „Japans
verklaring van een honderdjarigen oor
log", waarin hij o.a. betoogt, dat „het Chi-
neesche incident, zooals werd venvacht,
thans in het stadium is getreden van oen
langdurigen strijd".
„Men dient er aan te denken, aldus ver
volgt Takahima, dat de heropbouw van
Oost-Azië en de wedergeboorte van Azië de
schepping beteekent van een nieuwe we
reld overeenkomstig de „Japansche impe-
rieele methode" door een omvorming van
de chaotische moderne wereld".
Het artikel beweert dan, dat de voor
spoed van de Westersche mogendheden,
die thans de wereld beheerschen, vergroot
is door haar exploitatie van Azië, terwijl
haar wereldheerschappij voltooid is door
haar koloniale agressie in het Verre Oos
ten.
„De regeling van het Chineesche incident,
aldus vervolgt Takahima dan, zal onver
mijdelijk een historische hervorming van
de wereld tot gevolg hebben.
De geschiedenis toont echter aan, dat een
grootsche taak slechts kan worden vol
bracht in een periode van een of twee
eeuwen. Japan staat derhalve voor een
honderdjarigen oorlog, welke is ontketend
tot een hernieuwing van de wereld over
eenkomstig Japans imperieele plannen.
Alle offers, welke thans door Japan en
China worden gebracht op het altaar van
den vrede, met inbegrip van de vernieti
ging van het regime van Tsjang Kai
S j e k, den opbouw van een nieuw China
en de vervolmaking van de Japansche be
wapening tegen de Sovjet-Unie hebben
slechts zin als pogingen, om een nieuwen
tempel des vredes te bouwen in Oost-Azië".
Daladiers terugkeer te Parijs
Gistermorgen is Daladier, de Franscho
minister-president, te Parijs van zijn Noord-
Afrikaansche propagandareis teruggekeerd.
Nog voor zijn trein stilstond sprong hij eruit
,en drukte vele handen.
Terstond werd hem een microfoon voor
gehouden en de premier sprak:
„Het verheugde mij, dat ik op deze reis
lieb kunnen vaststellen, hoezeer de inheem-
schen van Algiers en Tunis aan Frankrijk
gehecht zijn en hoe sterk hun onderlinge
band is. Ook helb ik met voldoening opge
merkt, dat zij grooter eensgezindheid onder
de Franschen wensdheu, opdat dezen de
groote taak kunnen vervullen, die hun
.wacht"*
Daarop liet de ordedienst Jean Daladier
passeeren, die door zijn vader in de armen
gesloten werd. Men begaf zich vervolgens
naar de regeeringsauto, terwijl onder de
overkapping van het station de daverende
toejuichingen van een groote menigte weer
klonken.
Om elf uur ontving president Lebrun
'den minister-president., die hem verslag van
zijn reis kwam uitbrengen. Opnieuw gaf de
president uiting aan Frankrijks dankbaar
heid jegens Daladier, zooals hij reeds tele
grafisch gedaan had. Het onderhoud duurde
ruim een uur.
Dinsdag om tien uur zal de ministerraad
onder voorzitterschap van president L
brun bijeenkomen.
Moefti boycot de
Palestina-conferentie
Naar „Un. Press" van betrouwbare zijde
heeft vernomen, hééft de in Syrië verblij
vende oud-moefti van Jeruzalem, het onge
kroonde hoofd der Palestijnsche rebellen,
thans besloten geen machtiging te zullen
verleenen tot het deelenemen van een Ara.
bieren-delegatie aan de ronde tafel-confe
rentie te Londen, tenzij Engeland een En-
gelsch-Palestijnsoh verdrag belooft van een
zelfde strekking als bet verdrag tusschen
Engeland en Irak.
Naar het heet heeft de moefti dit besluit
reeds medegedeeld aan de Arabierenleiders,
die van de Seychellen-eilanden zijn vrijge
laten en thans te Cairo beraadslagen, in af
wachting dat hun toestemming zal worden
verleend, •'zich de volgende week naar Bei
roet te begeven.
Er wordt op gewezen, dat de beslissing van
'den moefti gelijk staat met een boycot van
de conferentie van Londen door officieel
Arabisoh Palestina.
Na twee en twintig
jaar in vrijheid!
De arbeidersleider Tom Mooney
kreeg gratie
Na twee-en-twintig jaar in de gevan
genis te hebben doorgebracht, is de
Amerikaansche arbeidersleider Tom
M 0 0 n e y in vrijheid gesteld, die wegens
den bomaanslag in 1916 te San Fran
cisco gepleegd, ter dood was veroor
deeld, welke straf later in levenslang
werd gewijzigd.
Billings, die tegelijk met hem,
wegens hetzelfde feit, werd veroordeeld,
zit nog steeds gevangen, doch Mooney
heeft beloofd zijn geheele verdere leven
aan de bevrijding van zijn kameraad te
zullen wijden.
Mooney, die tot nu toe in de gevan
genis van San Quentin had gezeten,
had des morgens reeds zijn bezittingen
bijeengepakt; zoo zeker was hij, dat
gouverneur Olsen zijn belofte gestand
zou doen en hem de vrijheid zou her
geven.
Voor de gevangenispoort verzamelden
zich Mooney's vrouw, die onafgebroken is
blijven gelooven in de onschuld van haar
man en alles, wat zij als muziekonderwij-
zeres verdiende, uitgaf voor zijn verdedi
ging; verder Mooney's broer John, wagen
bestuurder te San Francisco, zijn zuster
Anna en nog eenige vrienden. Een luid
gejuich steeg op, toen Mooney wegreed: zijn
medegevangenen gaven uiting aan hun
vreugde over de invrijheidstelling van den
arbeidersleider.
De thans 56-jarige Mooney, wiens haren
geheel grijs zijn geworden, zag er vroolijk
en opgewekt uit, toen hij naar buiten reed,
vergezeld van een cipier en een justitieel
ambtenaar. In groote vaart reeds de auto
naar Sacramento, waar gouverneur Olsen
de formeele vrijlating zou gelasten.
De zittingszaal in het gebouw van
gouverneur was reeds lang voor de aan
komst van Mooney vol belangstellenden,
meest familieleden, vrienden en leiders van
de twee Amerikaansche vakbonden. De
laatste acte zou beginnen van een drama,
diat 22 jaar laDg de gemoederen in en ook
buiten Amerika heeft bezig gehouden.
Steeds heeft Money ontkend, betrokken te
zijn geweest bij den bomaanslag, die aan
tien menschen het leven heeft gekost en
waarbij veertig werden gewond. Tal van
rechtsgeleerden hebben getracht cassatie
van het vonnis te verkrijgen. De republi-
keinsche gouverneurs van Californië wei'
gerden steeds Mooney gratie te verleenen;
de democraat Olsen zou de belofte nako
men, die hij bij zijn verkiezing had afge
legd.
Een diepe stilte viel, toen de gouverneur
Olsen binnenkwam en voor de microfoon
plaats nam, want de belangrijke beslissing
zou uitgezonden worden. Nadat Mooney
het formeele gratieverzoek had ingediend,
vroeg de gouverneur, of iemand zich tegen
de vrijlating van Tom Mooney verzette. Een
luid gejuich was het eenige antwoord,
Olsen verklaarde daarop, dat rechter Mc
Nutt van het hooggerechtshof hem had me
degedeeld, dat particuliere detectives en
agenten Mooney op den dag van den aan
slag overal hadden gevolgd. Mooney heeft
zich niet bevonden in de omgeving van de
plaats, waar de aanslag werd gepleegd en
heeft niets gedaan, waaruit afgeleid kon
worden, dat hij in relatie met de plegers
daarvan stond. Ik steun de resolutie, aldus
de gouverneur, waarbij volgens de wet
gratie aan Mooney wordt verleend, en be
veel, dat hij onmiddellijk in vrijheid ge
steld wordt.
Opnieuw weerklonken toejuichingen, die
pas ophielden, toen Mooney glimlachend
opstond en voor de microfoon plaats nam.
Ontroerd dankte Mooney den gouverneur
voor zijn vrijlating. Hij beschreef het ver
loop van het proces, twee-en-twintig jaar
geleden. Nog vóórdat de jury had plaats
genomen, aldus Mooney, gaf haar voorzit
ter een teeken aan den officier van Justitie:
hij streek met zijn vinger rond zijn hals:
ik wist, dat een doodvonnis mij wachtte.
Nu ik vrij ben, zal ik mij blijven wijden
aan de zaak der arbeiders en aan de vrij
heid van mijn kameraad B i 11 i n s, die on
der dezelfde omstandigheden werd veroor
deeld.
Zwitsersch verkeers
vliegtuig vergaan
Een vijftal dooden
Tusschen La Chapelle-en-Serral en
Survilliers is en toestel van de „Swiss
Air" neergestort, dat den dienst onder
hield tusschen Ziirich en Parijs. In de
machine waren. behalve do piloot, een
marconist en «e stewardess, veertien
passagiers gezeten, allen buitenlanders.
Er zijn vijf dooden te betreuren.
Om vijf uur Zaterdagmiddag zagen de
bewoners van het dorp l a Chapelle-en-
Serval een tweemotorigen eendekker, die
betrekkelijk laag vlbog '*.n waarvan de mo
toren niet normaal schenen te functionnee-
ren. Buiten het dorp gekomen stortte de
machine eensklaps neer cn s'oeg tegen een
heuvel te pletter.
De piloot, Frey, de marconist, Walter, en
een passagier dr Nussbaum uit Frank
fort werden op slag gedood. Een vrouwe
lijke passagier de Poolsche mevrouw
Smygula bezweek kort na aankomst in
het ziekenhuis. In het ziekenhuis te Seailis
is voorts ook de stewardess, mevr. Brooks,
aan haar verwondingen gestorven.
De Zwitser Marbach en d^ Tsjecho-Slo-
waak Karei Veker zijn ernstig gewond,
doch hun toestand baart geen zorg. Onder
de overige gewonde passagiers bevinden
zich de Pool Gustav Kewiz, zijn landgenoo-
ten Smygula,wiens echtgenoote tot de doo
den behoort, cn Segal, de Tsjecho-Slowaak
Ullmann, de Engelsche kapitein Matthews,
Hylton Forsser en echtgenoote en John
Buxton. De ernstig gewonden werden naar
liet ziekenhuis La Ribolsière te Parijs over
gebracht
De drie op slag gedoode Inzittenden, als
mede de stewardess, die in het ziekenhuis
te Senlis is bezweken, zijn in een rouw
kapel opgebaard. Mevrouw Smygula over
leed gisteravond in het Parijsche zieken
huis.
Volgens de eerste resultaten van het on
derzoek schijnt het ongeluk te wijten aan
ijsvorming op de vleugels, zoodat niet
de eerste plaats aan een motor-defect moet
worden gedacht waarop de verklaringen
van de bewoners van La Chapelle-en-Serval
zouden kunnen wijzen.
DE BOTSINGEN IN
HONGAARSCH-OEKRAINISCH
GRENSGEBIED
Beide partijen hebben
nieuwe klachten
Van Tsjechische zijde wordt meegedeeld,
dat opnieuw aoor Hongaarsahe terroristen
overval op Roetheensch gebied is ge
pleegd. De Hongaren leverden enkele uren
een vuurgevecht en slaagden erin het dorp
Douhe te bezetten en geruimen tijd in hun
macht te houden.
Van Oekrainsche zijde wordt officieus
gemeld, aldus het D. N. B., dat de vaan
drig Hacha gewond werd, toen hij met een
Tsjecho-Slowaakschen eersten luitenant
trachtte, als onderhandelaars, met de Hon
garen contact te krijgen. Beide mannen
werden echter beschoten en Hacha kreeg
drie wonden in de borst.
Naar verluidt, zoo meldt het D.N.B.
■lotte, zou aan de Roetheensche regeering
een ultimatum gesteld zijn om het op
Roetheensch gebied gelegen klooster Basi
lej aan de Hongaren af te staan.
Een Belgische kabinets
hervorming
De Burgos-kwestie opgelost?
In Belgische regeeringskringen oordeelt
men gunstig over de ontwikkeling van den
politieken toestand. Men hoopt, dat de op
lossing der kwestie van de Belgische han-
delsvertegenwoordiging te Burgos de goed
keuring der drie regeeringspartijen zal kun
nen wegdragen.
Het politieke leven zal de volgende week
door groote activiteit gekenmerkt worden.
In het begin van de week keert de koning
terug. Dinsdag zal minister Spaak een uit
eenzetting geven van de kwestie-Burgos
voor de parlementaire commissies van bui-
tenlaindsche zaken en Woensdag zal het
bestuur der Belgische arbeiderspartij een
zeer belangrijke vergadering houden, welke
gewijd zal zijn aan den politieken toestand.
Men is van oordeel, dat Spaak Donderdag
zal kunnen overgaan tot wijzigingen in zijn
kabinet. Na hervorming van het ministerie
zou de minister-president dan op 16 en 17
Januari te Genève kunnen deelnemen aan
de werkzaamheden van den Volkenbonds
raad.
Onder die omstandigheden zou de zitting
van de kamer, welke is bepaald op 17 Jan.,
een dag uitgesteld worden en zou de nieuwe
regeering zich op 18 Januari aan de kamer
kunnen voorstellen
Mussolini en het Jodenvraagstuk
Bemiddeling bij Hitier?
Naar door Reuter wordt vernomen heeft
Roosevelt in een boodschap, die hij door zijn
ambassadeur liet overbremgen, Mussolini
verzocht bij de verschillende Europeesche
landen te bemiddelen, ten einde de Joodsche
emigratie te vergemakkelijken. De Italiaan-
sche ambassade heerft nog geen antwoord
op dit verzoek ontvangen, maar men neemt
aan, dat Mussolini te kennen heeft gegeven,
dat hij tot bemiddeling bereid is en wel in
de eerste plaats bij H i 11 e r.
Mussolini ging er mede accoord, met na
me de kwestie van het financieren der emi
gratie aan de orde te stellen.
De Hongaarsche klachten
Volgens een Hongaarsch bericht uit Ung-
var zouden de Hongaarsche grenswachten
in de omgeving van deze stad door gere
gelde Tsjecho Slowaaksche troepen zijn
overvallen. De aanval werd echter door de
Hongaarsche grensbeambten afgeslagen en
de terroristen trokken zich terug. Aan de
grens bevond zich uitsluitend de Hongaar
sche grenswacht, zoo merkt het Hongaar
sche Tel. Ag. nog op. De militaire verster
king, die van Munkacs was uitgerukt, werd
teruggeroepen. Door daartoe bevoegde offi
cieren van de grenswacht werden onder
handelingen aangeknoopt. Niettemin wordt
zoo nu en dar» aan Tsjechische zijde noj:
geweervuur gehoord. De Hongaren hebben
geen gewonden te betreuren.
Verder bericht het Hongaarsche Tel. Ag
nog, dat in de pantserauto, die bij Mun
kacs werd buitgemaakt, de aktentasch van
den commandant der pantserwagens werd
gevonden. Daarin bevond zich volgens dit
hureau een nauwkeurig plan voor den op
marsch naar en den aanval op Munkacs.
ITALIË VREEST FRANKRIJK
GEENSZINS"
„Italië's natuurlijke rechten
moeten bevredigd worden"
Frankrijk moet zich volkomen ervan be
wust zijn, zoo schrijft de Italiaansche „Rela-
zioni Internazionale", dat het de natuur
lijke rechten van Italië moet bevredigen
en wel op grond van de resultaten van on
derhandelingen, of door middel van een
opheldering brengenaen strijd op de wapens.
Frankrijks geringschatting der Italiaan
sche macht en van zijn militair apparaat,
is een gevaarlijke speculatie, die tot een
zware ontgoocheling zou kunnen worden
Italië vreest Frankrijk geenszins, want het
Italiaansche volk is niet slechts militair
tot den oorlog uitgerust, maar ook geeste
lijk en wel zeer ver-gaand voorbereid.
Daarover kan evenmin twijfel bestaan
als over het feit, dat de as onmiddellijk zou
handelen
In geval van oorlog zou niet slechts een
gewapend blok, maar ook een geestelijk
blok aanwezig zijn, dat in staat is, iede-
ren tegenstand te breken
Wanneer Europa in vrede wil leven,
moet een nieuw Frankrijk opstaan, dat in
zijn conservatieve aanspraken gematigder
en in de bevrediging en erkenning van
buitenlandsche aanspraken rechtvaardiger
is, een aan het Europeesch klimaat aange
past Frankrijk.
Met het oog op de Europeesche reorgani
satie heeft Frankrijk alleen over zijn lot
te beslissen. Wanneer de moed over den
angst triomfeert zal Europa den vrede
hebben. Anders zal Europa een nieuwe
sis tegemoet gaan".
Reeds ruim 14000 Joodsche
immigranten in Amerika
WASHINGTON, 9 Jan. De immigratie-
ambtenaren hebben medegedeeld, dat de eer
ste negen maanden van 1938 uit Duitschland
en Oostenrijk 14159 Joden naar de V. S. ge-
emigreerd zijn. De visa zijn reeds voor meer
dan een jaar in het voren uitgeput en nog
smeeken duizenden om toelating.
Vom Rath Sr getuigt te Parijs
Met de 3 Dampo producten bestrijdt U alle verkoudheden
zoowel bij U zelf als bij Uw kinderen. Dampo-verkoudheids-balsem, hiermede 's avonds keel, borst en rug inwrijven, dit lucht op en
'3 morgens is Uw verkoudheid weer verdwenen. Pot 50. Tube 40. Doos 30 ct. Dampo-bonbons bij schorheid, pijnlijke keel en hoest.
Doos 25 ct. Dampo-neusdruppels bij neus-catarrh en verstoptheid ln het hoofd. Flacon met druppelspuitje 60 ct. Uw waarborg: 'tKomt
van Mijnhardt!
Zaterdag is te Parijs in de moordzaak-
Grynszpan de vader van het slachtoffer,
de gepensionneerde regeeringsraad Vom
Rath, door den Franschen rechter van
instructie als civiele partij en als getuige
gehoord. Vom Rath werd vergezeld door
zijn Franschen advocaat mr Maurice Gar-
gon en door zijn zoon Günther. Hij beves
tigde ,dat hij zich civiele partij wenschte
te stellen.
Tegelijk met zijn getuigenis legde hij de
volgende verklaring af: „Ten einde met
het oog op zekere perscampagnes de waar
heid recht te doen wedervaren en elke le
gendevorming bij voorbaat te vermijden,
stel ik er prijs op. te verklaren, dat mijn
zoon aanhanger der nationaal-socialistisclie
beweging was. Hij was lid der partij sinds
1932, dus vóórdat de partij aan de macht
kwam. Hij stemde volkomen overeen met
zijn regeering en was de zaak van het na-
tionaal-socialisme geheel toegedaan. Wat
mij persoonlijk betreft, ik ben gepension-
neerd regeeringsraad sinds 1919. Ik was
het geheel eens met mijn zoon, met name
op politiek gebied. Het is pijnlijk voor mij,
in sommige bladen te lezen, dat ik moei
lijkheden met mijn regeering en ter gele
genheid van de begrafenis van mijn zoon
zelfs een woordenwisseling met den Führer
gehad zou hebben. Ik stel er prijs op 1e
verklaren, dat dit alles leugens zijn.
Men heeft ook het gerucht verspreid, dat
ik naar een concentratiekamp zou zijn ge
zonden. Ik mag toch wel veronderstellen,
dat mijn aanwezigheid in dit vertrek, tege
lijk met mijn tweeden zoon Günther, een
voldoende weerlegging van deze nieuwe
leugen vormt. Ik ben bovendien bereid, mij
telkens te uwer beschikking te stellen,
wanneer u het noodig oordeelt mij te ont
bieden",,
Roofmoord op een oliemagnaat
Een Californische petroleumkoning ver
laat het Ritz-Carltonhotel te New-York on
wordt eenige uren later op anderhalven ki
lometer afstand bewusteloos met een sche
delbreuk langs den weg gevonden.
Ziehier een raadsel, waarvoor de politie
van de Amerikaansche wereldstad geplaatst
is, meldt de „Daily Mail". Clifford M. Wea
ther wax, een zestigjarige petroleummagnaat
ligt thans gewond in een New-Yorksch zie
kenhuis; dat is zeker. Beweerd wordt, dat hij
even buiten zijn hotel neergeknuppeld is,
ontvoerd, van f 1700 beroofd en uit een snel-
rijdenden auto geworpen.
De Spaansche burgeroorlog
RECHTSCHE SUCCESSEN IN
CATALONIE HOUDEN AAN
Republikeinen in den opmarsch
in Estremadura
Naar uit Burgos wordt gemeld, zijn (le
nationalisten er opnieuw in geslaagd in
Catalonië een doorbraak te forceeren. waar-i
door het aan de troepen van Franco is ge
lukt acht K.M. ten noorden van Leridaover
de Segre. te trekken. Kort daarop volgde de
bezetting van het dorp Alcoletge, waar de
republikeinen slechts geringen tegenstand
boden. De militiemannen trokken zich snel
terug, met het gevolg, dat den nationalisten
een groote hoeveelheid oorlogsmaterioel in
handen viel.
De troepen van Franco zetten na dit eer
ste vrij gemakkelijke succes den opmarscih.
in Zuidelijke richting voort en sloegen ten
slotte, tegenover Lerida, de Zuidoostelijke
richting in. Als gevolg van deze operaties is
Lerida weer bevrijd van het vuur der repu-
blikeinsche kanonnen ook langs de straat
wegen rondom de stad, die maanden ach«
tereen bestreken werden door de mitrail
leurs der regeeringstroepen, kon door de
rechtschen het verkeer hersteld worden.
Een ander belangrijk feit is voorts, dat hot
contact met de troepen, die bij Artesa vech
ten, hersteld kon worden een aaneenge
sloten front strekt zich thajns uit van Sort
in het Noorden tot aan Mora del Ebro in het
Zuiden.
Onmiddellijk hebben de rechtschen een
aanvang gemaakt met het verbeteren van
de brug die bij Lerida in den grooten weg
van Saragossa naar Barcelona ligt. Zoo kun
nen thans enkele afdeelingen cavalerie uit
Aragon over de Segre trekken, welke rivier
bij dit jongste offensief van Franco zulk een
belangrijke rol speelt. Het paardevolk is
reeds 10 K.M. langs den weg naar Barcelona
opgerukt. Het meerendeel van de 300.000
rechtschen aan dit front is thans ten Oosten
van de Segre.
Het officieele communiqué van het natio
nalistische hoofdkwartier te Salamanca
meldt nog, dat een enkele colonne 1100 ge
vangenen maakte, hetgeen het totaal op
omstreeks 80.000 heeft gebracht
Het linksche offensief in Estremadura
Het door de republikeinen ln Estremadura
ontketende afleidingsoffensief heeft volgens
Havas eveneens succes. De Penarroya-mij-
nen loopen gevaar in linksohe handen te ge
raken, gelijk zulks reeds meermalen het
geval is geweest De troepen rukken 1 egel-
matig op en bevinden zich thans in de n&-
bijheid van Monterrubio de la Serena, in de
provincie Badajoz, 16 K.M. ten Zuiden van
Castuerra.
Monterrubio ligt in het centrum van het
Estremadurafront. Naar het Zuiden toe zijn
de republikeinen vooral actief langs de
oevers van de Zujar. Zij staken do rivier
oiver ten Noordwesten van Blazquez en
slaagden er in Granja de Torrehermosa te
bezetten.
Een aanzienlijk succes werd door de link.
sohen ook behaald door de verovering van
de mijnenstad Fuenteovejuna, waarvan de
val Zaterdagavond laat bekend werd ge-
aaakt. Fuenteovejuna is ten Zuidoosten
an Blazquec gelegen. De republikeinen be
dreigen van hieruit de Sierre de los Santos,
de natuurlijke verbinding van Cordova.
In het Noorden van het Estremadura-front
zijn de republikeinen het dichtst do Portu-1
geesche grens genaderd. In het gebied ten
Oosten van Villanueva de la Serena hebber
zij het dorp Coronda bezet, 120 K.M. van de
grens gelegen. Bericht wordt, dat de aanval-j
len der afgeloopen drie dagen in dit deel1
van Spanje den regeeringstroepen een tep!
reinwïnst van 600 vierkante kilometer hefo-p
ben opgeleverd; vele nationalisten zijn ge-*
nomen en een aanzienlijke hoeveelheid oor- r
logsmaterieel is buitgemaakt.
Roosevelt en Amerika's defensie
Te Washington verwacht men, dat Roe
se velt in zijn defensitboodschap aan he
Congres met klem zal aandringen op vei
sterking van de weermacht der Ver. Staten
Hij zal o:a. in overweging geven, zoo meen
men. om voor het komende fiscale Jaar d<
orders voor leger en marinevliegtuigen te ve
viervoudigen. Voorts wil hij uitbreiding de
luchtstrijdkrachten van het leger van 20.00
tot 60.000 man, henevens de opleiding vai
20.000 vliegers per jaar in internaten. Mee
dan 100 millioen dollar moet beschikbaar g«
steld worden voor luchtafweergeschut, tank
en <half automatische geweren als een eerst
verdedigingsmaatregel. Acht nieuwe luchl
bases voor leger en vloot moeten er komei
In regeeringskringen neemt men aan, da
Roosevelt voor het eerste jaar tot den boui
van 5000 exra-vliegtuigen zal adviseeren; lie
uiteindelijke doel is 10.000 voor het leger e
3000 voor de vloot. k
(35
„Of vieren", vult Corry aan met een blik op Miep. Miep
hoort het niet. Denkt alleen ln de voorkamer staat het
ledikant van vader en moeder en dan denkt ze heelemaal
niet meer. Den heelen halmapot verliest ze en juichend eten
Jaap en Theo de kaakjes op.
Karei was er, hier om haar, en ze had nooit geweten,
'dat ze daar zoo blij om kon zijn.
Eindelijk waren de kleintjes naar bed, Corry en Kees
bleven op. Corry kreeg het bevel den boel op te ruimen, tegen
Miep werd niets gezegd, die zat stil in vaders hoekje, toen
vader, moeder en Karei naar de voorkamer gingen.
„Wel", begon Chris hartelijk, „vertel nog maar eens pre
cies je gedachten".
Karei schraapte de keel, wist niet, dat het zoo moeilijk
was. Maar terug kon hij niet meer. En hij had het zoo listig
bedacht. Hij zou voortaan eiken Zat%"dag naar huis komen,
en dan werk doen als bibliothecaris van de Jeugdbibliotheek.
Dan zou hij het erg druk hebben, en nu zou hij vragen, of
Miep helpen mocht, en of hij haar dan thuis mocht brengen.
't Was zou eenvoudig geweest, en nu was het of hij allen
moed miste. Maar toen zag hij weer in gedachten Mieps
blozend gezichtje, ze zou zeker in spanning zijn daar in die
achterkamer.
L Toen kwam hij met het verzoek, en na een kort, maar heel
ernstig gesprek met Chris, vond vader het plan goed, doch
alleen dan, wanneer moeder Miep Zaterdags op die uren kon
missen.
Vader liep nu weer naar achter; Karei en moeder volgden.
„Vertel zelf je plan maar aan iMep, mijnheer Zeebergen", zei
vader.
„Zegt U toch Karei", vroeg hij spontaan, „dan is het veel
prettiger".
„Misschien kan Corry je ook wel helpen, en Kees ook",
plaagde vader, toen ze weer in de groote huiskamer rond de
tafel zaten. Miep lachte maar, en Corry vinnigde:
„Miep pianoles, en Miep in de bibliotheek, en ik Zaterdags
zeker alles opknappen hier".
„Laat dat aan je moeder over te regelen", antwoordde Chris
kalm.
Moeder keek naar haar oudste, die opnieuw hevig kleurde,
en zich verslikte in de thee, die ze te haastig opdronk.
„Nu Miep", zei vader, „laat Karei je nu zijn plannen over
dat bibliotheekje straks maar eens vertellen, maar schenk voor
ons allemaal thee in".
„En verslik je niet", vulde Corry aan.
HOOFDSTUK XXI
Die eerste Zaterdagmiddag was een feest geworden. Ze
had haar mooie jurk aangetrokken, een kleur had ze van het
haasten, maar ze was op tijd klaar.
„Veel succes, en gehoorzaam zijn aan den hoofdbibliothe
caris, hoor, en geen verkeerde boeken op de planken zetten".
Miep lachte. Aan het werk, dat ze zou gaan doen, had ze
heelemaal niet meer gedacht. Met Karei zou ze samenzijn,
samen werken aan een prettig plan.
Met moeder had Miep nog niet gesproken. Het deed Greet
wel even verdriet. Doch ze dacht aan haar eigen jeugd, toen
zij Chris leerde kennen. Ze herinnerde zich nog goed, hoe ze
het zoo lang mogelijk verborgen had gehouden. Waarom
eigenlijk? Chris was een gewoon timmerman. Zou het omge
keerde nu bij Miep het geval zijn? Zou Miep niet durven
spreken, omdat zij bang was dat een zoon van den dominee
niet in hun eenvoudig gezin paste? Zou ze er zelf met Miep
over beginnen, of het nog maar even afwachten? Greet hoopte
ook, dat Miep zelf zou spreken.
Heerlijk was die eerste middag samen geweest, 't Was een
gepraat en gestoei van de kinderen, en in een oogenblik was
de orde hersteld door Miep.
„Dat doe je handig", prees Karei, die als eenigst kind met
z'n vader en een huishoudster was opgegroeid.
Miep genoot het meest van zijn lof. maar toch ook van het
gesnater der kinderen. Ze kaftten nog wat boeken, nummer
den ze, en zetten ze op rijen. Heel dicht stonden ze naast el
kaar, lachten en praatten over alles en nog wat.
Een paar heerlijke Zaterdagmiddagen volgden, en ook op
andere avonden had Karei vaak een boodschap in de Bossche-
straat. En toen opeens was Karei heel erijstig geworden. Da
genlang had hij zich afgevraagd, wat Hij verder moest doen.
Het zou nog een paar jaar duren, voor hij dominee was en
daar kon hij toch niet op wachten om Miep te zeggen, hoe hij
van haar hield. Maar Miep zelf? Was ze niet veel te jong
nog? Doch zóó is het toch ook niet goed, dat voelt hij wel.
Zaterdags probeert hij het met een boek, waarvan hij den
inhoud kent. Twee jonge menschen, die door allerlei moeiten
heen elkaar toch eindelijk krijgen.
„Heb je dit boek al eens gelezen", vraagt hij, blij met zoo'n
aanloopje.
„Nee, wat is er mee?"
„Och niets, twee menschen die van elkaar houden". Karei
komt dicht naast haar staan. Wat is ze aardig, zoo in die flu-
weelen jurk.
„Zoo", zegt Miep alleen. Maar ze voelt zich warm worden.
„In een boek is altijd geluk, altijd warmte en liefde. Zóó is
het in werkelijkheid nooit".
„Toch wel", zegt Miep.
„Ja, bij jullie, daar is allemaal geluk, maar zoo ïs het Hl
anderen niet".
Terwijl denkt Miep: Truus eenzaam, tante Geertrui een
zaam, tante Clasine hunkert naar kinderen, Karei eenzaam^
en dan, bijna juichend zegt ze: 2
„Ja, bij ons is geluk".
„Boeken kunnen geen geluk beschrijven", vervolgt ze, ar
Karei nog zwijgt „Echt geluk kan je alleen maar samen be|
leven". fc
Miep gaf zichzelf in deze woorden. Karei staat nu naai*
haar, even legt hij zijn arm over haar schouder en fluistert:
„Miep, over ons geluk moeten wij praten, niet hier, mal
vanavond, vind je dat goed?" n
„Karei". Alleen zijn naam zegt ze, en dat is genoeg. k
Dien voorjaarsavond op een lange wandeling hebben
gepraat samen, een onverwachte blijdschap is over hen g<y
komen. Even was het moeilijk geweest, toen Miep met ee
donker gezichtje vroeg, of zijn vader het goed zou vinden, zif
eenige zoon in een gewonen familiekring.
„Miep, dat is van geen beteekenis, voor vader niet en vo<
ons niet. En ik zal nu maar heel gauw eerlijk aan je vader
moeder zeggen, wat mijn werkelijke bedoelingen zijn", lacl
Karei. h
„Nu zal ik moeder eerst alles van ons vertellen", zegt Miejc
„maar ik geloof, dat mijn verstandig moedertje het wel bd<
grepen heeft". g<
Dan zwijgen ze. ,,'k Geef je een arm", zegt Karei dan ploóa
als ze den langen landweg terugloopen. Zijn hand voelt ze odi
de hare. Sterke handen heeft hij, denkt ze tevreden. fo
Er is alleen maar plaats voor geluk, in twee menschenhartc*
k<
Slot volgt.
