STORK
WOENSDAG 4 JANUARI 1939
EERSTE BLAD PAG. a
NVv.h. J. GILTAY 8. ZN
BOEKBINDERIJ
DORDRECHT TELEF. «91
RONDBLIK
TUNIS VOOR
FRANKRIJK
De berichten, welke Havas uit Tunis seint
over de enthousiaste ontvangst welke aldaar
aan den Franschen minister-president Dala-
dier ten deel is gevallep, kunnen schier geen
woorden vinden om weer te geven hoe spon
taan en dringend men op gindschen Afri-
kaanschen bodem voor zijn liefde tot Frank
rijk en de tricolore heeft getuigd. Voor Parijs
moet zulks wel een zeer heuglijk ding zijn,
want het groote Fransche vaderland is voor
zijn verdediging in aanzienlijke mate op
zijn aangenomen zonen van gele en zwarte
huidskleur aangewezen, nademaal het eigen
volk meer en meer inteert, en sterfte- en
geboortecijfer tot elkander in zulk een bij
zonder ongunstige verhjuding zijn komen te
staan. Gelijk men weet was het mede uit
dien hoofde dat de Quai d'Orsay jaren aan
een zijn politiek van Europeesche bondge
nootschappen heeft gevoerd. De „erfvijand"
Duitschland moest worien omgeven door een
kunstige omtuining van kleine staten, welke
er alle belang bij hadden deL grooten broe
der die in 1938 weerloos was gemaakt, mach
teloos te houden. Zij immers waren voor een
deel zijn erfgenamen, of de erfgenamen van
zijn bondgenooten geweest, en zagen nergens
anders heil in dan in de stevige handhaving
van dc status quo. De wassende macht
het Derde Rijk, geruggesteund door die van
het omhoogstrevende Italië, is oorzaak
geweest dat deze ketting, welke meer en
meer begon te knellen, tenslotte stuk ge
sprongen is. Met het krachteloos worden
van Tjechoslowakye was voor Parijs in
principe het geding beslist. Het midden-
Europeesche Slavische bolwerk is niet meer;
de Kleine Entente is practisch eveneens uit
eengevallen en Rusland is een mogendheid
geworden op een onzekeren achtergrond,
zoozeer bezig met zichzelf door zuiveringen
te ondermijnen, dat zij nauwelijks aandacht
of kracht voor nog iets anders overig heeft.
Toen de zaken, na de besprekingen van
München zoo stonden meende men in het
Palazzo Venezia zijn druk op Frankrijk te
kunnen gaan vergrooten teneinde dit land,
hetwelk met Italië op goeden voet wenschte
te geraken, eenige belangrijke conct
te dwingen inzonderheid in Tunis en in
Fransch Somaliland.
Dat men in Tunis niet met het Fransche
bewind tevreden was, was van overlang be
kend. Berichten uit Jong-Tunische kringen
meldden bij herhaling anti-Fransche betoo
gingen welker doel het was een carrière te
openen voor afgestudeerde inheemsche jon
gelui, die meenden evengoed als en misschien
zelfs beter dan geïmporteerde Fransche
beambten en militairen de leidende functies
op eigen bodem te kunnen bezetten. Men
vernam daarbij steeds de naam „Destoer",
waarmee een jonge, vrij extreme nationa
listisch georiënteerde Tunesische partij werd
aangeduid, waarin ook de Moellahs, de Is-
lamietische voorgangers, een beduidende
rol speelden. In Italië verleende men aan
deze „Destoer" gaarne tersluikschen steun,
in de hoop, den Italiaanschen invloed ten
koste van den Franschen te_ kunnen ver
grooten. Ook onder de Tunesische Joden
bestond nogal „Abneigung" tegen de Fran
schen en de Joodsche kolonie aldaar is vrij
talrijk ,en reeds van ouden datum. De kreet
„Tunis" in de fascistische kamer kwam der
halve niet zoo heel en al onverwacht: de
afgevaardigden, die hem uitten, vermoedden
dat hij aan de Afrikaansche kust luide zou
weerkaatsen. Mogen wij Havas en andere
berichtgevers gelooven, dan is eerder het
tegendeel waar geweest, en heeft Tunis zich
met geestdrift pro-Fransch verklaard. Het
is lastig, op grooten afstand te beoordeelen,
hoe diep deze geestdrift in Tunis gaat, of
wellicht slechts de licht bewogen volks
oppervlakte aan het golven is geraakt, en
er een onderlaag is, welke onberoerd is ge
bleven. Doch het komt ons niet onwaar
schijnlijk voor, dat in dit gebied inderdaad
een omslag in de gevoelens heeft plaats ge
had. Italië heeft den laatsten t"
nieuwen koers gevolgd, door namelijk aan
het rasbeginsel een plaats in zijn program
en politieke practijk in te ruimen. Dit ras
beginsel keert zich in principe niet simpel
tegen de Joden, waaraan ook de Tunesische
Arabieren grooten hekel hebben, doch even
zeer tegen deze Arabieren zelf, en tegen de
negers. Deze allen beseffen, dat men hen
ten opzichte van het „Italiaansche" ras voor
minderwaardig houdt, en zulks moet grie-
Daladier's ontvangst
in Tunis
Een menschenzee omstuwde
zijn auto
Spontane betoogingen
voor Frankrijk
Temidden van een menschenzee, die luid
ruchtig juichte, is de Fransahe minister pre
sident D a 1 a d i e r gisteren te Tunis naar
de plaats gereden, waar een groote (roepen-
schouw zou wordiên gehouden.
Ondanks de talrijke soldaten, die, in sa
menwerking met de mobiele garde de men-
schen poogden tegen te houden, drong het
publiek in zijn enthousiasme op de auto van
Daladier aan, zoodat deze slechts uiterst
laJiCTaam vorderde.
Op sommige oogenblikken overstemd» de
uit duizenden kelen klinkende Marseillaise
de toejuichingen, die telkens en telkens weer
over den boulevard weergalmden.
Escadrilles vliegtuigen, die vleugel aan
leugel over den boulevard cirkelden, deden
le menschenmenigte opzien en de prachtige
prestatie der luchtmacht luide toejuichen.
De meest moderne bomJbftrdementavliegtni
en jachttoestellen namen aan leze de
monstratie deal.
Groote troepen zouaven, tirailleurs, irtille-
risten en leden van de luchtmacht defileer
den hierop onder de daverende toejuichin
gen der bevolking langs de eere-tribune. De
tallooze groote tanks, zware artillerie, ich-
ter geschut, luchtdoelartillerie en aanvals
wapens van de modernste constructies
maakten op de toeschouwers een diepen in
druk.
De toejuichingen aan het adres van Da
ladier werden intusschen zoo mogelijk nog
geestdriftiger.
Om vijf uur werd de schitterende wapen
schouw beëindigd met een bijzonder ontroe
rende patriottische manifestatie van inter
dan honderdduizend Tunesiërs, die spontaan
toesnelden, om voor minister-president Da
ladier uiting te geven aan hun liefde voor
Frankrijk.
De plechtigheid ten paleize
Bij de plechtige ontvangst van den Fran
schen minister-president in het paleis van
Bardo, hield Daladier de volgende toe
spraak tot den Bey:
„Monseigneur. Namens de geheele Fran
sche regeering., breng ik Uwe Hooehrid den
groet van de beschermende mogendhend.
Mijn reis is een bewijs van de liefderijke
zorg, die de Fransche regeering 'deeds '".eeft
getoond. Frankrijk en Tunis zijn mve'-breek
baar met elkaar verbonden door h** recht
der verdragen en die handen zijn eken dag
nauwer aangehaald door onze solidariteit, de
wederzijdsche diensten en de toenemende
welvaart, die van onze samenwerking het
gevolg rijn.
Die solidariteit bestaat zoowel op econo
misch als op intellectueel gebied. Franscnen
en Tunesiërs leerein elkaar steeds beter ken
nen.
Toen het uur was geslagen, wisl Tunis ook
offers te brengen. Ik stel er prijs op, u te
verklaren, dat geheel Frankrijk wil bijdra
gen tot de ontwikkeling der rijkdommen van
Tunis en het wil beschermen, indien dat
noodig mocht zijn.
Van die bescherming heeft het ln het ver
leden bewijzen gegeven. De econcrusehe ont
ginning is er het betvijg vam. De bescherming
van Frankrijk strekt zich tot eïk gebied uit
Frankrijk zaü nooit rijn heiligen pl'cht uit
het oog verliezen hij de uitvoering van rijn
historische taak. Het weet, dat het 'aarbij
kan rekenen op de algeheele en toegewijde
medewerking van het volk van Tunis".
Het antwoord van den Bey luidt ais volgt:
„Het is van groote beteekenis, dat c in per
soonlijkheid, die zoozeer het Fransche genie
vertegenwoordigt, zich aan zijn vele Vtrk-
zaamheden heoft willen onttrekken, om de
groeten van Frankrijk aan Tunis te brengen.
Ik zie daarin een nieuw bewijs van de wel
willendheid. die de edele beschermende mo
gendheid ons steeds heeft verleend m
nieuwe manifestatie ven de samen werking
tusschen onze beide volken.
Frankrijk heeft recht op erkentelijkheid
van het volk van Tunis voor het werk, dat
het hier heeft tot stand gebracht Tunis zal
onder alle omstandigheden blijk geven van
zijn dankbaarheir en aanhankelijkheid. Gij
kunt er zeker van ziin. dat alle bewoneis,
zoo noodig. zich rond Frankrijk zullen scha
ren. Ik geef u hier daarvan de verzekering"
Politiek incident
Bij het vertrek van minister-president Da
ladier uit het paleis van den Bey heeft een
aantal inboorlingen betoogd. Zij droegen een
doek mede met het opschrift: „Leve de
Destour". Het doek werd door de lijfwacht
DIESELMOTOREN
STOOMTURBINES
STOOMMACHINES
STOOMKETELS
ROMP-INSTALLATIES
APPARATEN GIETWERK
ENZ.
van den Bey omlaag getrokken en de betoo-
gere werden krachtig verwijderd. Een amtal
betoogers werd gearresteerd.
De omstanders lieten duidelijk hun mis
noegen met de betooging blijken.
De Destour is de anti-Fransche nationalis
tische partij in Tunis.
ven. Frankrijk daarentegen is in dit opzicht
liberaal; in Parijs voelt de kleurling zich op
voet van gelijkheid behandeld met eiken
blanke. Een hooggeplaatste Indische dame
zeide het eens tegen ons ir.et eenvoudige
woorden: „Wij gevoelen ons daar zoo pret
tig, er zijn zooveel bruine menschen!"
Door .leze gelijkwaardigheidspolitiek kan
Frankrijk zich thans verheugen in een
hankelijkheid en trouw, welke in Italië met
grooten spijt worden aangezien
4200 P K STORK-DIESELMOTOR
De Spaansche burgeroorlog
Rechtsche troepen
tegenover Artesa
Haven van Castellon
gebombardeerd
Volgens rechtsche Spaansche berichten
hebben de nationalistische troepen thans
de Segne bereikt tegenover Artesa, het wel K
een belangrijk knooppunt van verbindingen
is. Afgewacht moet worden of zij deze po
sitie zullen kunnen veroveren; de republi
keinen hebben alle toegangswegen erheen
Na de conferentie
van Lima
Interessante Amerikaansche
onthullingen
De „Daily Telegraph" meldt uit New-
York, dat John White, de gemeenlijk
goed-ingelichte correspondent van de
„New-York Times" heeft medegedeeld,
dat de reeeering van Peru de gedele
geerden en journalisten, die de pan-
Amerikaansche conferentie te Lima heb
ben bijgewoond, heeft laten bespionnee-
ren, geprobeerd heeft hen te intimidee-
ren en persberichten heeft gecensureerd.
De intrigues hebben, aldus White, op
een avond haar hoogtepunt bereikt, toen
twee leden der Amerikaansche delego-
tie onverwachts van een banket in hun
werkkamer terugkeerende- twee Peruaan-
sohe detectives verrasten, die dossiers en
lessenaars doorzochten.
Na deze ervaring hebben alle leden
der delegatie verder alle belangrijke do
cumenten des nachts naar hun kamer
medegenomen
Ook bij vorige pan-Amerikaansche con
ferenties hebben de correspondenten onder
censuur gewerkt, doch het was thans wel
de eerste keer, dat een als gastvrouw op
tredende regeering de diplomatieke immu
niteit schond en zelfs zóó ver ging, dat zij
de binnenkomende post der gedelegeerden
onderzocht
Van vele chauffeurs, aldus White, die aan
de gedelegeerden waren toegevoegd, was be
kend. dat zij in dienst stonden van de ge
heime politie en opdracht haddon gekregen,
goed op te letten in Hotel Bolivar, waar de
gedelegeerden waren ondergebracht
Toen dit bekend werd. probeerden de ont
hutste Peruanen uit te leggen, dat het ge-
spionneer grootendeels dilettantenwerk
geweest en niet in opdracht der regeering
was geschied. Wat het nagaan der gangen
van de journalisten betreft, dit geschiedde
wel door regeeringsambtenaren.
De Peruaansche regeering sympathiseert
volgens White sterk met de fascisten en de
regeering was dan ook uiterst verstoord-
toen de Duitsche en Italiaansche werkzaam
heden tegen de conferentie werdon onthuld.
Op den dag der opening van het congres,
aldus White tenslotte, leek Lima eer de
zetel van een groote nationaal-soeialisjische
bijeenkomst, dan, van een pan-Amerikaan-
sche conferentie. De stad was met duizen
den swastikavlaggen versierd. Er waren
in de hoofdstraat sleohts drie Amerikaan
sche vlaggen te zien en een daarvan hing
nog uit van het consulaat der Vereenigde
Staten.
HET JAPANSCHE
KABINET TREEDT AF
De Japansche minister-president
prins Konoje heeft gisteren aan
den keizer het ontslag van zijn
kabinet aangeboden.
Ook aan de andere sectoren van het Ca-
talaansohe front zijn de redhtschen gevor
derd. .1# 1
In het Alfes-Aspe-Albaces Cogullfront ie
gedurende de laatste vier dagen geen ver
andering gekomen. Hier zxxuden de troepen
van Franco, niettegenstaande ze voldoende
van geschut en vliegtuigen voorzien zijn
ver in de minderheid zijn tegenover die re-
publikeinsche troepen.
Verder wordt gemeld, dat een divisie van
het legercorps van GarciavaJinoe-Maestrazgo
met spoed de dorpen Marcobau en Moncla
ten Zuiden van Artesa nadert.
Aan de beneden Segre hebben de Navar-
reesche regimenten van Solchaga bijna 200
krijgsgevangenen gemaakt
Momenteel trekken in den Ebro-sector
drie divisies op, nl. naar Juncosa, Bisbal en
Defalset. Ofschoon een dikke mist het uit
zicht belemmert, heeft het Noordelijk Urgel-
leger de dorpen Llusas en Montargull ten
Noorden van Artesa veroverd.
Het aandeel der zwarthemden
De Italiaansche dagbladen wijdien heek
Kolommen aan de verrichtingen van de
varthemden" aan het geheele rechtsche
Spaansche front De verslagen der bijzon
dere correspondenten melden, dat de repu
blikeinen op verscheidene plaateen tot tegen
aanvallen overgaan. o.m. aan den linker
en den rechtervleugel. De Italiaansche le-
eionarissen, gesteun door geschut en lucht
macht, beantwoordend echter krachig de
aanvallen der Barcelona-troepcn, o.m. in
den sector van Borjas Blancas, waar
republikeinen versterkingen hebben
kregen.
Castelion gebombardeerd
Rechtsdhe oorlogsschepen in de haven
in Castellon de la Plana zijn gebombar
deerd door luchtstrijdkrachten van de link-
sche regeefring. De desbetreffende hier uit
gegeven mededeeling verklaart dat de re-
publikeinsohe vliegtuigen alle gestelde doe
len getToffen hebben en dat de raid een
volkomen succes was.
De „Jose Luis Diez"
Diplomatieke Engelsche kringen wijzien er
op dat de berichten betreffende internee-
ring van de „Jose Luis Diez" onjuist zijn.
Het oorlogsschip ligt onder dezelfde omstan
dighédlen in de haven van Gibraltar als vooi
de uiftüooppoging.
Wanneer het eenmaal zal zijn hersteld, i
er geen reden om te veron de netel ten, dat
de autoriten ten van Gibraltar zich zouden
verzetten tegen vertrek.
Het Amerikaansche
Congres bijeen
Defensie en werkloozensteun
de dringendste problemen
Met de nationale defensie en den werkloo
zensteun als de twee dringendste problemen
op de agenda, is de 76ste Amerikaansche
congresvergadering gisteren te Washington
bijeengekomen, in afwachting van wat vele
dagbladen openlijk hebben genoemd „den
strijd om de suprematie" tusschen president
Roosevelt en vice-president G a r n e r be
treffende de controle over de democratische
partij.
Beiden zijn meesterlijke politici en de
worsteling tusschen deze twee, aldus sohrij-
ven de Scripps Howard-bladen- zal 't groote
schouwspel van 1939 vormen.
Garner vertegenwoordigt het conserva
tieve blok in de democratische partij. Hij
streeft naar amendeering van sommige New
Deal-wetten- naar een algemeene consolidee
ring van het program en wenscht niet ver
der te gaan met deze wetgeving.
Roosevelt zal strijden, om de partij libe
raal te houden en de verkiezing te verzeke
ren van een progressistischen candidaat in
1940. De president behandelt het werkloo-
zenvraagstuk tactvol.
Hij heeft het congres alleen ervan in ken
nis gesteld, dat, tenzij nieuwe credieten
worden goedgekeurd voor de werkverschaf
fing, op 7 Februari drie millioen personen
zonder werk zullen komen.
De republikeinen en de conservatieve
democraten verbergen hun meening niet, dat
de steun bekort moet worden en weer onder
toezicht moet komen van de staten, teneinde
te voorkomen, dat de werkloozen voor poli
tieke manipulaties gebruikt zullen worden.
De leden der regeering vertrouwen echter,
dat de opstandige politici, wanneer ze zich
geplaatst zien tegenover de verantwoorde
lijkheid en beslissen moeten over voortzet
ting of stopzetting van steun aan drie mil
lioen menschen, zullen inbinden en de noo-
dige credieten zullen goedkeuren.
In regeeringskringen houdt men staande,
dat federale steunregelingen minder aanlei
ding geven tot onregelmatigheden dan plaat
selijke.
Men venvacht, dat president Roosevelt in
zijn boodschap aan het congres krachtiger
taal zal spreken dan ooit, om uiting tek
geven aan zijn verzet tegen den totalitairen
opmarsoh en dat hij bij de Vereenigde Sta
ten er op zal aandringen het leiderschap te
aanvaarden van een democratisch front in
de beide Amerika's- zelfs wanneer een der
gelijk front niet uitvoerbaar is op breeder
schaal.
hoogere ambtenaren verfranschte Vlamin
gen of Walen waren.
Het voorstel behelst: het ambtenaren
corps moet aldus samengeteld zijn, dat de
aantallen (echte) Vlaamsche en Waalsch©
ambt* naren evenredig zijn aan de totalen
der twee bevolkingen, zooals deze bij volks
telling geregistreerd zijn.
LJTWINOF GAAT NAAR WARSCHAU
De Russische volkscommissaris Litwi-
nof Is voornemens zioh einde Januari naar.
Warschau te begeven, om aldaar met den
Poolsohen ministei van buitenlandsche za
ken Beek besprekingen te voeren.
Tijdens Litwinofs verblijf in Warschau
/.ou ook een nieuw Poolsch-Russisch han
delsverdrag worden onderte-ekend.
Vastzittende
slijm
«erken Uw ademhalingsorganen
Drie leden van een groep Amerikaanscne
Kwakers, die te Philadelphia zijn terugge
keerd van een reis door Duitschland. hebben
verklaard, dat de Rijksregeering deze orga
nisatie heeft toegestaan in Duitschland
hulpdiensten in te richten voor niet-Ariërs.
Zij voegden aan hun mededeeling toe, dat
onderhandelingen inzake een overeenkomst
tusschen de Duitsche autoriteiten en het in-
tengouvernementeele comité voor vluchtelin
gen voor de evacuatie van 150.000 loden een
gunstig beloop hebben.
EEN „JAPANSCHE MATAHARI"
VERMOORD
HONGKONG. 3 Jan. (A.N.P.). Naar ver-
:»men wordt, is op 30 Dec. te Tientsin een
Japansche spionne vermoord, die door haar
naden den bijnaam van „de Jajpansch
Matahari" had verworven. Zij was de tiende
aoohter van prins Sjoe van de Mandsjoe
dynastie, die in 1911 ineenstortte, om te
vorcten vervangen door de Chineesohe repu
bliek. Zij was een der vertrouwden van den
bekenden generaal Doihara. den „Lawrence
van het Verre Oosten".
Meer communistische invloed
in de Ghineesche regeering
Naar Reuter uit Tsjoengkdng seint, kun
nen binnenkort belangrijke wijzigingen
worden verwacht in dien kring der Chinee-
sche regeering, zulks in verband met het
verwijderen van Wang Tsjing Wed uit da
Kwo Miug Tang en uit zijn andere officleele
functies.
Gemeld wordt, dat de volgende vice-
voorzitter van die Kwo Mlng Tang waar
schijnlijk iemand zal zijn, die bekend staat
om zijn linksche sympathieën, hetgeen de
communistische partij tot nauwer aanslui
ting zou brengen.
Diplomatieke kringen alhier gelooven, dat
de verwijdering van Wang uiteindelijk een
versterking van de Chineesche regeering
ten gevolge zal hóbben.
Volgens Chineesche berichten wordt
Wang Tsjing Wei te Hongkong vergezeld
door een speciaal Japansch corps ln civiel,
teneinde hem tegen eveneuteele aanslagen
le beschermen. Hij confereert momenteel
met Doihara betreffend© een fusie van de
door Japan gesteunde regeeringen van
PeipLng. Nanking, Hankau en Kanton.
Volgens een verklaring van generaal Pal
Tsjoeg Si, den commandant van de Chinee-
sche troepen in de Z.W. provincies, treft
men voorbereidingen, om het hoofd te bie
den aan een eventueele landing der Japan
ners in de baai van Pak Hoa.
Alle wegen, die naar de baai ledden, zijn
volkomen verniefld. De bevolking en de
levensmiddelen zijn naar het binnenland
getransporteerd.
Door Mr. Borginon en een aantal andere
afgevaardigden van de Vlaamsch-nationalis-
tische fractie is een wetsontwerp ter Kamer
neergelegd, dat in Vlaanderen zeer de aan
dacht heeft getrokken en dat in verscheide
ne bladen e^n goed onthaal heeft gevonden,
zoo bijv. in het Leuvensche professoren-blad
Nieuw Vlaanderen.
Dit wetsontwerp heeft tot strekking ln de
aanwerving van het ambtenaren-corps de
gelijkheid tusschen Vlamingen en Walen te
verwezenlijken. Tot nu toe was het zoo dat
minstens zestig tot zeventig procent van alle
HET FRONT TEN N. VAN BALANGUER
Het doel van Franco's opmarsch aan het
Noord-CataJiaansohe front is het veroveren
van het gebied tusschen Tremp en Seo de
brgel, met als hoofddoel laatstgenoemde
stad, welke van strategische beteekenis is.
De reohtsohen zijn thans genaderd tot op 2
.M. van Artesa, hetwelk een kruispunt van
erbindnngswegen is.
Een „jeugdstad" in Londen
In Londen zal een centrum worden ge
schapen voor alle jeugdorganisaties van
het geheele Britsche rijk. Dit oentrum zal
de „Stad dier Jeugd" wordien genoemd. De
kosten daarvan worden geraamd op een
mill/ioen pond sterling
Het voornemen is om een eigen stad te
bouwen met schouwburg, bibliotheek, Pet-
kamers en conveusatiezalen. alsmede afzon
derlijke slaapzalen voor de verschillende
koloniën en dominions. Hier zullen 2000
schoolkinderen en studenten onderdak kun
nen vinden.
De plaats is nog niet vastgesteld, doch
men heeft voorgesteld de leege ruimte van
het „Cristal Palaoe" hiervoor te bestemmen.
(31
„Nu moeten wij nog wat gaan koopen voor Miep", zegt
Greet tegen Corry.
„Hè, moe, mag ik mee?" bedelt Miep. „Ik weet toch het
best, wat ik graag wil hebben".
Zoo 'n Zaterdagavondboodschap met moeder is een extra
feest.
„Wat wil je dan hebben?" vraagt Greet, hoewel ze het
al weken van te voren wist. „Grijze kousen en grijze hand
schoenen", nietwaar Miep, ijvert Corry.
..Neem die twee dames maar allebei mee", plaagt vader,
„d4n heb ik een oogenblik rust"
Gezellig loopen ze even later op straat. „Naar een verren
winkel, hè moe", bedelt Corry. Dan, ineens staat Miep stom
verbaasd. Vlak voor haar loopt Truus en naast haar een
lange slanke jongeman. Dichtbij elkaar loopen ze.
„Kijk nou eens", gichelt Corry. Ook Greet had haar
nichtje gezien. „Wie zou het zijn", vraagt ze zich af. „Laten
we hen niet passeeren", vraagt ze de meisjes.
„Waarom niet", vraagt Corry die dolgraag dien jongen ln
K*n gezicht had willen zien. m
l „Nee, laten we maar een anderen weg gaan dringt ook
Miep aan. Vreemd is het allemaal, vindt Miep.
Greet neemt zich voor met Chris te overleggen, wat ze in
deze zaak zouden doen.
Een oogenblik later zijn de gedachten aan Truus en dien
vreemden jongen verdrongen door al die mooie en heerlijke
dingen. Overal Kerstétalages, met versiering en bloemen.
Miep drukt moeders arm wat vaster.
„Heerlijk, hè moeder?" geniet ze.
Vermoeid en voldaan keeren ze tegen tien uur naar huis.
Vlak bij huis gekomen, zegt Greet: „Wanneer Truus al
thuis is, er niet over beginnen. Ik wil eerst even met vader
spreken."
Truus was er nog niet, en dat was een opluchting voor
Greet. Miep en Corry gingen naar boven, en Greet legde het
Zondagsche goed klaar. Terwijl vertelde ze aan Chris van
de ontmoeting.
„Wat moeten we daar aan doen?" vroeg ze.
„Niets aan doen voorloopig", meende Chris. „Ze is zeven
tien jaar en Donderdag komt haar moeder thuis. We zullen
afwachten, wat Truus er zelf van zegt."
Dan, even na tien uur komt Truus thuis.
„Je bent wat later dan anders", zegt Greet, ditmaal een
aanloopje nemend.
„Ja tante, 't is gezellig, in de stad en ik heb, nadat ik bij
tante Geertrui gebaad heb, wat omgeloopen" antwoordt Truus.
„Alleen omgeloopen. dat is ook niet gezellig", zegt Chris.
„Nee oom, niet alleen. Ik zag 'n jongen van school. Hij heeft
geen moeder, en 't is bar ongezellig bij hem thuis. We heb
ben wat winkels gekeken, en ergens een kop chocolade ge
dronken".
Opgewekt zei Truus goedennacht, en ging naar boven.
Miep en Corry hielden zich slapende. Samen hadden ze nog
nagepraat over Truus en dien „engen langen jongen", zoo
als Corry het zei.
Lang, heel lang ligt Miep dien avond wakker. Met jongens
loopen, ze zou het niet künnen, denkt ze, en eindelijk valt ze
in slaap.
Toch is haar slaap niet vast te noemen. Meermalen wordt
ze dien nacht wakker, en telkens speelt de nieuwsgierigheid
haar parten om te weten, wie het was, met wien Truus dien
Zaterdagavond wandelde. Miep peinst erover, dat het ge
zicht van dien jongeman haar niet onbekend voorkwam. Ze
heeft hem niet zoo duidelijk in het gelaat kunnen zien. Maar
opeens staat het voor haar vast, dat het Karei van den do
minee is. Karei is theologisch student, herinnert ze zich.
„Nou, nou, Truus maakt dus kans, domineesvrouw te wor
den", overlegt Miep bij zichzelf. En in haar gedachten, ziet ze
Truus reeds in de pastorie.
HOOFDSTUK XIX
Zondag
Zondag acht uur, allemaal aan 't ontbijt. Het is een heele
drukte, het zoover te krijgen, 't Is anders dan andere ochten
den: na het bijbellezen en danken speelt vader op het orgel.
Helder klinken de stemmen*
"Ik ben verblijd, wanneer men mij".
Den eersten Zondag was Truus verbaasd geweest: nu is ze
gewend en vindt wel iets huiselijks in dat samenzingen.
Nu Tineke wat grooter is, kan moeder 's morgens weer
naar de Kerk. Vader blijft thuis, met Miep en de kleinsten.
Het is teveel voor Miep, om het huishouden te doen en op de
kleintjes te letten. Miep zorgt voor de bedden, wascht den ont
bijtboel af, en zorgt straks voor koffie.
Straks drinken ze allemaal gelijk koffie. Dat is altijd een
feest. In de week gebewrt dat nooit. Zoodra Miep boven met
de bedden klaar is, rent ze naar beneden.
„Zoo, m'n jarige dochter", plaagt vader. Ben je tevreden?"
„Nou vader en of. En hebt U gezien, wat een beeldige
pantoffels ik van Truus heb gehad?" vraagt ze, blij, dat ze
aanleiding heeft te beginnen over dat, wat haar zoo heèl erg
bezig houdt.
„Ja, jij boft geweldig, meisjelief".
„Zou ze die met dien jongen gekocht hebben?" vraagt zc,
meteen met de deur in huis vallend.
„Zijn ze dan minder mooi?" vraagt Chris, best begrijpend,
waar zijn dochter heen wil.
„Nee, natuurlijk niet, vader, meer ehik vond het zoo
raar", aarzelt Miep.
„Zóó raar is het toch niet", antwoordt Chris nu. „Truus
vertelde ons, dat die jongen een naar tehuis heeft, en wanneer
ze nu samen wat oploopen. is daar niets tegen, vind ik. Wèl
hoop ik. dat ze niet op plaatsen komen, waar ze niet hooren.
maar dat geloof ik van Truus niet".
„Dus U vindt het niet erg. dat Truus met een jongen loopt
vraagt Miep in uiterste verbazing.
„Nee Miep, ik geloof, dat Truus, mits haar studie er niet
onder lijdt, en ze tegenover haar moeder hierin eerlijk is, daar
niet zoo verkeerd aan doet, als jij nu wel denkt".
Miep zucht en gaat aan haar werk. Ze kan dat niet allemaal
verwerken. Maar nu moet ze opschieten, het is dadelijk 12
uur en dan komen de kerkgangers thuis.
Wordt vervolgd
