AKKERTJE
SCHUDT UW LEVER
WAKKER
PHMPSL A MPCm mee# aptiw sfcóOHiSieté&aMj
é/cut ito# €afoacu)Ó
ffief ingang van 15CtfsJii£travend/en ckjtfig&ett clefi opnieuw iffl&agd
Het Paasch-eiland
ZATERDAG 16 APRIL 1938
TWEEDE BLAD PAG. 5
Door Hollanders ontdekt
op Paschen 1722
Op Paschen van het jaar 1722 ont
dekte admiraal Roggeveen midden in
de Stille Zuidzee een klein, driehoekig
eiland, dat thans aan Chili behoort.
Het bestaat uit poreuze lava en steen,
schaars met gras begroeid en er wonen
slechts een paar honderd menschen.
Na de groote ontdekkingsreizen van de
Nederlanders in de 17de eeuw schijnt het
wel, dat onzen landgenooten het ware
vuur, er nog op uit te gaan, om vreemde
landen te bezoeken, ontbrak. Natuurlijk
werden er wel geregeld reizen naar Indië
gemaakt, maar geheel onbekende streken
werden niet meer bezocht. Eigenlijk zou
men denken, dat na de reis van Tasman,
die het vasteland van Australië ontdekte,
een serie reizen gevolgd zou zijn, om dit
werelddeel beter te leeren kennen, maar
ongelukkiger wijs had Tasman alleen ken
nis gemaakt met de Westelijke en onher
bergzame kuststreken van dit werelddeel,
zoodat de meening gevestigd was, dat men
in Australië niet veel beleven kon en daar
om werden naar dit land geen reizen meer
ondernomen.
Toch is er in de geschiedenis één Hol
lander geweest, die geprobeerd heeft, het
werk van Tasman voort te zetten, en dit
was de Middelburgsche advocaat en nota
ris Jacob Roggeveen, die na zorgvuldige
voorbereidingen een wereldreis ondernam.
Dat de reis niet zoo gunstig verliep als men
venvacht had, kan men hem niet verwij
ten: de voorbereidingen voor de tocht wa
ren meer dan zorgvuldig. Zoo kwam Rog
geveen bijvoorbeeld op het idee, om ter
voorkoming van de scheurbuik, de gevrees
de ziekte van de vroegere zeereizen, zaad
pNS FEUILLETON
Korte Inhoud van het voorafgaande.
Het huwelijk van den schoolmeester Ver-
fluynen van 't dorp Woudewijk wordt eerst
na veel jaren met een dochtertje Willy
gezegend.
Onbedachtzame woorden van Hannes den
bakker, veroorzaken de vrouw van den mees
ter veel strijd, doch zij vindt tenslotte troost
door te beloven, dat zij haar kind voor Jezus
zal opvoeden. Dit brengt haar ertoe soms wel
wat al te nauwgezet over Willy te waken.
Al spoedig sluit de kleine vriendschap
met Kobussie van Kobus-de-Koster, haar
buurjongetje.
Als de schooltijd ten einde loopt, besluit
Kobus de Koster zijn zoontje onderwijzer te
laten worden. Willy gaat naar het gymna
sium in de stad. Kobus blijft Willy trouw,
ook als hij ouder wordt. Wüly denkt echter
heelemaal niet in die richting. Zij gaat voor
tandarts studeeren.
Na eenigen tijd sluit Willy vriendschap
met Hilda Brinkman, eveneens studente. Bij
haar thuis ontmoet zij Hans Eldering, stu
dent in de rechten, een neef van Hilda. Deze
komt nu dikwijls bij Willy op bezoek. Hilda
weet dat haar neef zeer onstandvastig in
zijn liefde is en zij smeekt hem Willy niet
ongelukkig te maken. Als Hans toch Willy
vraagt, wordt hij, hoewel de liefde weder-
keerig is, afgewezen omdat hij ongeloovig is.
Met Paschen van dat jaar doet Willy gelijk
met Ko van den koster belijdenis.
Tijdens een fietstocht bekent Ko aan
Willy zijn liefde, doch zij wijst hem af.
Als Willy weer in de stad is, hervat Hans
zijn bezoeken. In verband hiermee gaan haar
ouders een dag naar de familie Brinkman.
Eenigen tijd lates verlooft Willy zich met
met Hans.
De tijd nadert, dat meester Verduynen
gepensioneerd zar worden.
(Zie vervolg hieronder)
van tuinkers mee te nemen, welke plant
dan in bakken met aarde gevuld, aan
boord gekweekt moest worden. Verder wil
de hij wortelen tegen bederf vrijwaren,
door ze in turfmolm te bewaren. Ook liet
hij ovens in het schip bouwen, zoodat er
eenige malen per week versch brood ge
bakkon kon worden.
Men vertrok 1 Augustus 1721 van Texel.
Oorspronkelijk ging de reis zeer voorspoe
dig, maar toen men straat Magelhaes ge
passeerd was, bleek, dat het meegenomen
proviand voor een deel onbruikbaar gewor
den was. Het meel zat vol wormen. De va
ten vleesch bevatten minder, dan men ge
dacht had, en het brood bleek voor een
deel bedorven te zijn.
Wel deed men verschillende eiland
jes aan, om de voorraden te kunnen
ververschen, maar het bleek, dat ze
alle verlaten waren Ten slotte kreeg
men echter land in zicht, waar men
rook omhoog zag stijgen. Dit eiland
noemde men het „Paasch-eiland", om
dat het schip van Roggeveen er juist
met Paschen aankwam. Den volgenden
dag kwam een oude man aan boord,
die vol verbazing rondkeek. Hij scheen
zeer verwonderd te zijn over de hoogte
van de masten en de dikte van de tou
wen. Men liet hem ook in een spiegel
kijken; onmiddellijk trok hij zijn ge
zicht terug om te zien, wie er achter
de spiegel stond. Het was een zeer
vroolijke man, die met de bemanning
begon te dansen, toen men een deuntje
op de viool speelde. Hij gevoelde zich
ten slotte zoo op zijn gemak, dat men
hem met geweld van boord moest krij
gen.
Den volgenden dag probeerde men te
landen, 'Ongeveer honderd man werden
goed bewapend naar de wal gestuurd, om
het eiland eens te inspecteeren. Het kostte
heel wat moeite, om de inboorlingen, die
nogal nieuwsgierig uitgevallen waren, van
het lijf te houden; zij waren zoo brutaal,
dat ze de matrozen aan de kleeren trok
ken. Toch hadden ze geen kwaad in den
zin, want ze dansten en sprongen van uit
bundige vreugde.
Dit had tot gevolg, dat de eerste stuur
man nerveus werd en bevel tot schieten
gaf. De geheele bevolking sloeg nu op de
vlucht, maar weldra keerden de inboorlin
gen met vruchten terug, om de vrede te
sluiten.
Het bijzondere van het eiland is gelegen
in de aanwezigheid van raadselachtige stee-
nen beelden, die men nergens anders aan
treft en waarvan oorsprong en beteekenis
tot op heden nog in volslagen duister lig
gen. De meeste van deze kolossale steen
figuren liggen over het geheele eiland ver
spreid, maar eens moeten ze in groepen
vereenigd gestaan hebben. Waarom de oor
spronkelijke bewoners ze zoo behouwen
hebben, hoe ze het klaar speelden deze
zware steenen op te richten, waartoe ze
eenmaal dienden en om welke reden ze
weer ter aarde werden geworpen, kan nie
mand met zekerheid beantwoorden.
Vermoedelijk staan ze bijeen op oude
begraafplaatsen. Men meent namelijk een
soort kelders te kunnen aanwijzen, welk*
de inboorlingen met behulp van groote
steenblokken gingen oprichten en waarin ze
hun dooden legden. De beelden vertoonen
alle het zelfde type. Ze stellen meer dan
levensgroote menschen voor van 3 tot 10
meter hoogte, ruw behouwen en soms met
een geweldigen hoed op, die echter uit een
anders gekleurd gesteente is vervaardigd.
De ooren zijn heel lang en smal, dikwijls
doorboord en dan voorzien van een versie
rende schijf. De handen worden vlak voor
het lichaam gehouden, waarbij de vinger
toppen elkaar juist raken. Alles is uit de
hand vervaardigd, en met eigen kracht ver
voerd en opgericht. Over ijzer of touw be
schikte de oude bevolking niet, wel over
steenen beitels. Van de oorspronkelijke
bewoners weet men overigens zoo goed als
niets. Het ras is uitgestorven. De laatste
afstammeling was juist gestorven toen een
Engelsche exipeditie op het eiland nasporin
gen deed.
Ook Roggeveen maakte melding van deze
eigenaardige steenen beelden, terwijl hij
het aantal bewoners op 2000 schatte. Hij ver
telt in zijn dagboek, dat de menschen
krachtig van gestalte waren, en donker
bruin van kleur, in elk geval niet zwart.
De huid was kunstmatig beschilderd.
Overigens was er op het eiland niet veel te
beleven. Handel drijven kon de bemanning
niet, daar de bewoners niets bezaten, dat
eenige handelswaarde had.
Toch moet dit bezoek op de inwoners van
het Paasch-eiland een groote indruk ge-
druk gemaakt hebben, want latere bezoe
kers van dit eiland meenen herinneringen
Nog steeds wordt te Helvoirt op den laatsten Woensdag voor Paschen het oude
Folkloristische gebruik van het eieren rapen in eere gehouden. Met hun zelf ge
maakte Paaschstokken trekken de jongens erop uit om bij elke boerderij een toe
passelijk liedje te zingen, waarvoor zij als belooning enkele eieren krijgen, die na
derhand gelijk onder de jongens worden verdeeld. De belooning wordt in de daar
voor bestemde mand gedeponeerd.
aan het bezoek van Roggeveen aangetroffen
te hebben. Na het Paasch-eiland bezocht
Roggeveen nog eenige andere eilanden van
Polynesië, maar doordat zijn voedselvoor
raad steeds schaarscher werd, durfde hij
geen uitgebreide ontdekkingsreizen meer te
maken en keerde hij naar Indië terug zon
der veel ontdekt te hebben.
Het Paasch-eiland zelf is nog steeds een
raadsel gebleven. Sommigen meenen, dat
de inwoners uit het 2000 mijl ver verwij
derde Zuid-Amerika stammen; anderen den
ken aan de uitgestrekte eilandenwereld van
Polynesië. Sinds drie kwart eeuw is er nu
een zendingsstation, waardoor thans alle.
inwoners tot het Christendom zijn overge
gaan. De oude gewoonten zijn al lang ver
dwenen en zelfs de oudsten zijn niet in
staat de steenen menschenbeelden en al
wat er aan vast zit te verklaren.
Ned. Bond van J.V. op G.G.
Ter gelegenheid van het a.s. 50-jarig jubi
leum van den Ned. Bond van Jongeiings-
vereen. op Geref. grondslag is door de N.V.
Plateelbakkerij Schoonhoven een tweetal
wandborden en een aschlbak vervaardigd.
Wij ontvingen een plateelen aschbak. D*ze
is uitgevoerd in Delftsblauwe kleur, handbe
sohilderd, cvp een temperatuur van 1080 gr.
C. gebakken, terwijl het midden het bekende
embleem van dien Bond vertoont.
Pensioenregeling voor
Spoorwegpersoneel
De positie der wachtgelders geregeld
Door de inkrimping bij de Spoorwegen
zijn de in de laatste jaren versterkte af
vloeiingen van het personeel noodig ge
weest. Dit heeft eenige moeite "gegeven in
verband met de pensioen- en wachtgeldre
geling. Om hierin verbetering te brengen
is na overelg met den personeelraad door
de directie voorgesteld wijziging in deze
regeling aan te brengen.
Hierbij wordt uitgegaan van de volgende
beginselen:
a. De directie verkrijgt de bevoegd
heid, ieder van het personeel op 60-
jarigen leeftijd ontslag te verleenen met
dadelijk ingaand pensioen;
b. Aan wachtgelders van 60 jaar of
ouder zal op den datum van inwerking
treding der gewijzigde Pensioenwet da
delijk ingaand pensioen worden ver
leend;
c. Personeel van 55 jaar of ouder kan
op eigen verzoek door de directie ge-
pensionneerd worden;
d. Aan wachtgelders van 55 tot 60
jaar, zal, indien zij binnen zes maanden
na inwerkingtreding der gewijzigde
pensioenwet daartoe aan de directie het
verzoek richten, dadelijk ingaand pen
sioen worden verleend;
De onderlinge afwijkende voorschriften
ten aanzien van het tijdstip, waarop
verschillende groepen van personeel voor
toekenning van pensipen in aanmerking
komen, zullen hierdof^- worden vervangei
door voor het geheele personee
gelijkelijk geldende bepalin
gen. Op grond daarvan zal de directie
voortaan bevoegd zijn, ieder van het per
soneel bij het bereiken van den 60-jarigen
leeftijd ontslag met dadelijk ingaand pen
sioen te verleenen. Overeenkomstige be
voegdheid erlangt zij ten aanzien van hen,
die den leeftijd van 55 jaar hebben bereikt,
mits de helanghebbenden een daartoe
strekkend verzoek tot de directie richten.
Opmerking verdient, dat in beide ge
vallen toekenning van pensioen afhan
kelijk is van medewerking der directie,
welke medewerking zij slechts verleent,
indien wegens overtolligheid het be
drijfsbelang pensionneering vordert.
Zelfstandig recht op pensioen zullen
de spoorwegambtenaren ook voortaan
eerst bij het bereiken van den 65-jarigen
leeftijd hebben.
Dezelfde beginselen zullen toegepast wor
den ten aanzien van hen, die bij het
werking treden van de wijzigingswet reeds
op wachtgeld waren gesteld, met dien ver
stande, dat wachtgelders, jongers dan 60
jaar, gedurende zes maanden na den datum
van invoering een aanvraag om toekenning
van pensioen tot de directie kunnen rich
ten.
Om tegemoet te komen aan de hoogere
/pensioenlasten, welke hieruit voor
fonds voortvloeien, bepaalt artikel 5
het ontwerp dat de vennootschap aan het
Neem dadelijk 'n
en die migraine trekt weg!
Binnen 'n kwartier voelt ge U als her
boren. Ge hebt Uw dag gered I Wer
ken verrassend snel. Onschadelijk!
Per koker van 12 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
Vijftig jaar getrouwd
Op 4 Mei a.s. hopen de heer en mevrouw
P. de Geus en E. de Geus-v. Nes ta
Strijen hun vijftigjarig huwelijksfeest te her
denken. De bruidegom werd geboren te
's-Gravendeel en de bruid te Rijsoord (gem.
Ridderkerk). Een halve eeuw geleden vestig
de de heer De Geus zich als metselaar-aanne
mer te Strijen. Hij heeft in die plaats veel
helpen tot stand brengen. Zoo was hij een
der oprichters van de Christelijke School
(slechts drie van de oprichters zijn nog in le
ven) en behoorde hij tot degenen die de be
staande Gereformeerde Kerk hielpen stich
ten. Gedurende tal van jaren was hij ook
diaken. Het echtpaar heeft nog zeven kinde
ren in leven! Vanaf de oprichting lezen brui
degom en bruid reeds „De Rotterdammer"
en htm kinderen lezen ook allen een der vijf
samenwerkende bladen.
Het openbaar lichaam
De Wieringermeer
De eerste begrooting aangenomen met
een tekort van i 29.800.
De raad van het openbaar lichaam de
Wieringermeer heeft voor het eerst de ge-
meentebegrooting behandeld.
Het totaal der ontvangsten is geraamd op
f 56.380 waarvan f 45.679 wegens opbrengst
van belastingen.
De uitgaven worden geraamd op f 86.180,
waarin begrepen een post onvoorzien van
f 5.670.50.
Krachtens de wet zal dit begrootingste-
kort wel uit het Zuiderzeefonds worden
aangevuld.
„De Wieringermeer" ontvangt geen en
kele uitkeering uit het Gemeentefonds en
het Werkloosheidssubsidiefonds, doch daar
tegenover staat, dat de hoofdsom, der ge
meentefondsbelasting niet komt ten goede
van het gemeentefonds, doch van de „Wie-
ringermeer-gemeente"; terwijl bovendien het
rijk op de vermogensbelasting 50 bijzondere
opcenten ten bate van „de Wieringermeer"
heft
Voor de stichting van twee Bijz. Chr.
Scholen is op den kapitaaldienst f 70.000
geraamd. Daar de samenwerking tusschen
Volksonderwijs en R.K. Bijz. Onderwijs be
stendigd blijft, kunnen de bestaande scholen
gehandhaafd blijven.
Verwacht wordt, dat door toename der
bevolking na eenigen tijd het evenwicht
tusschen uitgaven en inkomsten zal intre
den.
De heer De Geus was dertig jaar lang
brandmeester, en een aantal jaren opper-
brandmeester. Bij zijn 25-jarig brandmeester
schap begiftigde H. M. de Koningin hem mef
de zilveren eeremedaille verbonden aan del
Orde van Oranje Nassau. Steeds is de heer
De Geus een warme voorstander geweest
voor het A, R.-beginsel. Dat was in vroeger
tyd in Strijen niet gemakkelijk, toen de libe
ralen nog oppermachtig waren. Toen het
eens ging tusschen den liberalen candidaat
Goekoop en den Anti-Rev. Van der Borch van
Verwol de, wilde de liberale notaris te Strijen
dat de heer De Geus liberaal zou stemmen.
Maar het kloeke antwoord was: Meneer, ik
kom hier om mijn werk te doen, maar wat
dat andere betreft, dat is mijn zaak, daar ben
ik zelf verantwoordelijk voor". En hij stemde
Anti-Rev., iets wat de notaris van tevoren'
De Geus kennende ook wel had kunnen
weten. Maar het gevolg was, dat de trouwe
beginselbelyder nooit meer 'n karweitje voor
den notaris mocht opknappen. Het gebeurde
eens, dat als de zuster van Mevrouw de Geus
op bezoek kwam, de dorpelingen uit haat te
gen de fijnen" het rijtuig omver trokkem
Die dingefi verstaat het tegenwoordige ge
slacht niet meer, maar uit zulke voorvallen!
blijkt, wat er vroeger geleden en gestreden
moest worden. De bruid heeft haar man al
tijd trouw ter zijde gestaan en aangevuurd.
Beiden zijn nu 74 jaar oud. Ze zijn nog goed
gezond en kras, en wij hopen, dat hun in
Gods gunst nog een aantal gezegende jaren
tot hun leeftijd mogen worden toegevoegd.
fonds de pensioenen zal vergoeden, welke
worden uitgekeerd aan hen, die tien leeftijd
van 60 jaar nog niet hebben bereikt
Vanwege den rijkswaterstaat werd aan
besteed het uitvoeren van grond- en straat
werken met bijkomende werken tot verbe
tering van den Rijksweg Zwammerdam.
Harmeien onder de gemeente Bodegraven.
Laagste inschrijver is K. van Barn
veld te Zeist voor f 12.460.
SPOOR WEG WERKEN BIJ METEREN
De Ned. Spoorwegen heeft de overbrug*
ging van den spoorweg UtrechtBoxtel bij
Meteren, gegund aan de N.V. Aanneming
Maatschappij voorheen J. M. S t rij 1 a n d,
te Uithoorn, voor een bedrag van f 32.790.1
ZONDER SCHADELIJKE LAXEERMIDDELEN
en IJ zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
lederen dag moet Uw lever minstens een liter gal
in Uw ingewanden doen stroomen. Wanneer deze
stroom van gal onvoldoende is. verteert Uw voedsel
niet, het bederft. U voelt U opgeblazen, U raakt
verstopt Uw lichaam is vergiftigd en U bent
humeurig, voelt U ellendig en ziet alles somber in.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmiddelen.
U moet CARTER'S LEVERPILLETJES nemen om
een liter gal vrij te doen stroomen en U zult weer
geheel fit zijn. Onschadelijk, plantaardig, zacht, on
overtroffen om de gal te doen stroomen.
Elscht CartePs Leverpilletjes bij apothekers en
drogisten, f. 0.75.
Even veerde vader op, toen ze met hun voorstel kwamen.
Zwitserland? Dat moest heerlijk zijn. Maar met een reis-
yereeniging tusschen al die vreemden
Hans begon weer te pleiten, won echter ditmaal niet.
Moeder sneed zijn woordenstroom af door te zeggen, dat ze
ook niet zonder reisvereeniging zou willen. Ze had te veel
Jast van de maag, moest diëet houden, kon dus in een hotel
niet eten.
„Is het zoo erg?" vroeg Willy.
„Als ik niet voorzichtig ben, ja dan is het erg."
Willy voelde het als een verwijt, 't Was waar, ze infor
meerde er zelden naar, terwijl ze toch wist, dat moeders
maag al enkele jaren niet in orde was.
„Ja," erkende vader, „moeder tobt er nogal mee tegen
woordig. Soms gaat het een tijd heel goed, maar dan is het
ineens weer mis."
Hans noemde een specialist. Daar moest ze beslist heen.
Wie weet en. als hij een dieet voorschreef, kon er in het
hotel immers rekening mee gehouden worden?
Nee, daar was moeder niet voor te vinden. Ze zou de
oude poeders weer eens laten klaarmaken. Die hielpen wel.
Maar nog eens op reis gaan zij liever niet. Als vader
echter wou hij moest om haar niet thuisblijven.
Vader alleen uitgaan! Dan zou er heel wat moeten ge
beuren. Hij dacht er niet over. ,,'t Kan me niet zooveel
schelen," zei hij de volgende dag weer met moeder alleen,
'k Zou dolgraag Zwitserland zien, de alpen, de eeuwige
sneeuw, de blauwe meren, maar in zoon hotelVerleden
jaar voelde ik er me soms ook al niet op mijn gemak. En
zonder jou zou ik het nooit doen. Maar om de kinderen vind
ik het zoo jammer, zie je! Zou je het heel erg vinden, als
ze zonder ons gingen?"
„Alles kan er tegenwoordig bij door, dus waarom dit ook
niet?"
„Och moeder, wat steekt er nou in. De meisjes Brinkman
gaan toch ook. Je merkte wel, hoe de plannen al in elkaar
zaten. Willy een kamer met Hilda, Ans met die vriendin
„Nou geef dan toestemming."
„Maar jij?
„Ik sta ten opzichte van dit plan precies als ik stond ten
opzichte van hun verloving. Ik laat het aan jou over."
„Hè, moeder!"
„Ik bedoel het immers niet slecht?"
,,'t Is of je ons kind heelemaal los laat."
„Ik moest loslaten, ze is van me afgerukt," klaagde het
in haar. „Je moet me begrijpen," zei ze na enkele oogen-
blikken: „Ik wéét niet, wat in zoo n geval onze plicht is,
daarom laat ik het aan jou over. Ik geloof ook wel, dat het
in de kringen, waartoe Willy en Hans behooren, heel
ongewoon wordt gevonden, als we hen niet laten gaan. Wij
zijn nu eenmaal menschen van andere stempel. Daarom,
gééf wat mij betreft je toestemming."
„Dan schrijf ik Willy dadelijk maar even."
Een kleine correspondentiekaart en die nog niet eens vol
geschreven, was voldoende, om Willy het goede nieuws te
berichten. Een dikke brief kwam per keerende post terug.
Dat vader en moeder het goed vonden! O, ze had het zoo
vurig gehoopt, maar het niet durven vragen. Ze was zóó
dankbaarZe zou wel naar Woudewijk willen vliegen
om vader en moeder te omhelzen. En Hans zou zoo blij
zijnen de anderenAlleen ze zou bij al, wat ze
zag telkens moeten denken: waren vader en moeder er ook
maar bij. Als vader had geschreven, dat ze besloten waren,
mee te gaan, dan was de vreugde nog grooter geweest, maar
als ze het niet aandurfden pressie uitoefenen wou ze
niet.
„Ze zal ons best kunnen missen," merkte moeder op. „Als
zij Hans maar heeft."
Zooiets te hooren deed vader onaangenaam aan. 't Zette
een domper op zijn vreugde om de brief.
„Moeder, ik moet er tegenwoordig vaak aan denken, hoe.
je een jaar of zestien geleden eens zei, dat je jaloersch op
Kobusje was geweest. Toen hebben we daar samen om
gelachen. Maar als je jaloersch op Hans bent, nee moeder,
dan lach ik niet."
De pijl trof. Was ze jaloersch? Dat zou erg zijn. Nee,
nee, dat «was ze niet. Het was haar bezorgdheid voor de
toekomst, die haar zoo spreken deed. Hans was geen ge-
loovige, al maakten Willy en haar vader zich dat wijs. Zij
merkte te goed zijn tegenzin tegen het kerkgaan, meende
soms spot in zijn oogen te'zien, als er uit den Bijbel werd
gelezen. Hij gedroeg zich correct, was hartelijk en voorkom
mend, ze hoopte van harte, dat ze de zaak te donker inzag,
maar ze kon de vrees niet onderdrukken, dat het op teleur*
stelling uitloopen moest. Ze had geen geldige redenen
kunnen aanvoeren, de verloving tegen te houden, ze had
getracht zich te troosten met de gedachte, dat vader nunn
mer één was; hij moest beslissen en ze had er om gebeden,
of ze zijn wil als Gods wil beschouwen mocht.Of dat gebed
verhoord was? Ze vreesde hoe langer hoe meer van niet.
Moeder-zijn beteekende offeren, afstand doen. Ze meende
afstand gedaan te hebben, maar voelde dat het niet waar
was. Haar handelwijze was niét goed. Het eene was een
gevolg van het andere. Alle ellende had ze zichzelf op de
hals gehaald door haar hoogmoed. Het best voelde ze dit,
de weinige malen, dat ze Kobus Zwaanswijk ontmoette. Ze
had er moeite mee, hem in de eerlijke oogen te zien, zoo
vaak ze "zijn vriendelijke groet beantwoorden moest.
Het eene een gevolg van het andere. Gymnasium, univeri
siteit, verloving, deze reis, huwelijk straks. Deze reis duurde
maar tien dagen, een huwelijk was voor het leven. O, als
het toch maar een goed, van God gezegend huwelijk worden
mocht. Dat ze haar kind zou zien vertreken, zonder het te
mogen volgen nu ja als het dan maar met God ging.
Misschien als ze haar kind geheel had afgestaan, dat
ze dan kon terugkeeren tot hem, die eenmaal alles voor haar
was. Ze wist haar schuld aan het wijken hunner wegen, ze
voelde zijn hulpeloos tasten naar haar, ze wou zich aan hem
teruggeven, maar ze kfon het niet. Nog niet
(Wordt vervolgd^
