Levensgang van Prins Bernhard
NU JUICHT HEEL' HOLLAND 1
FEESTNUMMER van 3e Vijf SamenwerEen3e Christelijke Dagbladen blz. 7
De levenslustige student werd Prins der Nederlanden
Trouw aan zijn lijfspreuk: „Treue über alles"
hard zich naast haar en daar stond het prinselijk
Paar, winnend de harten van hen, die al maar
juichten en wuifden. Telkens \^erd het Wilhelmus
ingezet en aan het roepen van „Leve de Prins!
Leve de Prinses! Leve de Koningin!" kwam geen
Van de verlovingsfeesten zwijgen we hier.
En ook van de groote vreugde van ons gansche
volk, toen op 7 Januari 1937 in de Residentie het
vorstelijk huwelijk tusschen Prinses Juliana en
Prins Bernhard werd voltrokken.
Door zijn opgedwongen optreden heeft Prins Bern
hard zich aanstonds een plaats veroverd in het
hart van 't Nederlandsche volk.
En nu hij ruim een jaar onze Prins is, kan gezegd
worden, dat de band tussohen hem en het Neder
landsche volk hecht en sterk is.
Heel ons volk schrok op, toen Maandag 29 Novem
ber bekend werd, dat in den vroegen morgen van
dien dag den Prins een ernstig auto-ongeval was
overkomen.
Met dankbaarheid werd van de geruststellende
berichten kennis genomen en elke Zondag steeg
in alle kerkgebouwen een vurig gebed op om be
houd van dit voor Vorstenhuis en Vaderland zoo
dierbare leven.
Op dezen historischen dag, nu heel Holland juicht,
gaan onze gedachten en heihvenschen inzonder
heid ook uit naar den gelukkigen Vader van 't vor
stelijk kind.
Met heel ons volk bidden we mee: Heere, bewaar
den Prins dor Nederlanden! Geef hem in Uw goed
gunstigheid een spoedig en geheel herstel!
En op dezen nationalen feestdag herinneren wij
aan het woord, dat op den dag, toen het huwelijk
werd voltrokken, in het Huis des Heeren over het
jonge Bruidspaar werd uitgesproken:
„De Heere belooft het: „Mijn oog zal op U zijn!"
Dat is een woord vl troost en kracht voor U bei
den, nu Gij voortaan samen den levensweg zult
gaan. Het zegt U dit: dat God U zal begeleiden op
al uwe wegen, dat Hij U zal sterken in den levens
strijd, dat Hij U zorgend en bewarend zal omrin
gen, dat Uw gebed niet tegen een gesloten hemel
zal stuiten, maar dat Uw Vader in den hemel Uw
gebeden hoort en er op antwoordt.
Ieder huis heeft zijn kruis, zegt een Nederlandsch
spreekwoord, en ook Uw huis zal zijn kruis wel
hebben. Maar of een kruis zwaar is of licht, of wij
er onder bezwijken of het met vreugde dragen,
hangt niet af van de zwaarte van het kruis maar
De Prinses wil niet op de foto en loopt daarom
hard weg.
't Was in denzelfden tijd dat de Koningin een rij
toer door Scheveningen maakte. Toen het rijtuig
even stil hield, trad een klein meisje naar voren,
dat op bedeesde wijze de Koningin een ruikertje
bloemen aanbood met 't zacht uitgesproken ver
zoek „dit aan Juliaantje te geven". De Koningin
was met deze eerste bloemenhulde aan haar doch
ter zóó ingenomen, dat Zij ze bij haar thuiskomst
dadelijk in de kamer van de Prinses liet plaatsen.
Toen 't Prinsesje een beetje ouder werd, mocht ze
mee op bezoek naar verschillende plaatsen. Hoe
juichte het volk bij 't aanschouwen van dat lieve
blonde kopje, dat soms verbaasd naar de men-
schen keek, die zoo erg druk en blij deden.
Prof. Dr. J. H. Gunning Wzn., die later de Konin
gin behulpzaam was bij 't kiezen van leeraars voor
de Prinses, deelde eens de volgende aardige her
innering mee: „Altijd is mij bijgebleven een sim
pel. maar beteekcnisvol courantenberichtje uit do
laatste Meidagen van 1910, toen geheel Amsterdam
in feestroes verkeerde, omdat de Koningin Haar
dochterje aan de hoofdstad was komen vertoonec.
In het Vondelpark was toen voor de kleine een af
zonderlijk tuintje ingericht en toen zij op een
ochtend daarheen gereden werd en het rijtuig-
krachtens beschikking van de in zulke dingen zoo
fijnvoelende Koningin zijn weg door een drukke
volksbuurt nam, riep bij zijn nadering een arbei
der, die aan de deur op den uitkijk stond, zijn
vrouw naar binnen toe: „Gauw, moeder, daar
komt het Kind!"
„Het kind"! Niet het „kind van Staat", dat de
groote Koning-Stadhouder eenmaal was maar h e t
kind van ons, Nederlanders, allen tezamen ons"
Prinsesje.
van de kracht van den drager. En dè bron van alle
ware levenskracht is een leven in Gods gemeen
schap.
Of ons leven rijk is of arm, hangt niet af van de
veelheid van aardsche goederen, noch van het
getal der voor- of tegenspoeden, die ons op onzen
levensweg ontmoeten, maar van de vraag of wij
ons leven met zijn blijde en smartelijke ervaringen
mogen zien in het licht der eeuwigheid, dat is in
het licht van Gods liefde."
't Eerste levensjaar
van Prinses Juliana
opvallend kenmerk van zijn karakter was ook
steeds zijn warsheid van elke overdrijving."
Toen Prins Bernhard te Berlijn eenigen tijd aan
de universiteit had gestudeerd, overleed zijn vader.
Van zijn verantwoordelijkheid bewust, nam hij
toen het moeilijke besluit, zijn academische stu
diën op te geven en zich voor te bereiden voor het
examen van referendaris. Zijn keus stond vast, hij
zou in den handel en een positie zoeken, zoodra
hij zijn diploma verworven had. Op 21 Juni 1935
zou het examen worden afgelegd. Van te voren
was er hard genq^g gewerkt, maar toch hadden
nu de zenuwen den prins een beetje te pakken.
Om negen uur precies werden de candidaten bin
nengelaten en het ondervragen duurde tot half
twaalf; daarna nog van precies twaalf uur tot half
twee. Vervolgens kwam de uitspraak: öe vrienden
waren er door. Zijn geslaagd referendaris-examen
opende voor den prins de mogelijkheid van een
rustige, regelmatige carrière bij de rechtbank.
Doch dat Zocht hij niet. Hij wilde beslist in den
handel. Doch eerst volgden er enkele weken
vacantie, die hij doorbracht bij zijn moeder op
het slot Reckenwalde, om daarna met H.D.H. Prin
ses Armgard een reisje naar Nederland te maken.
Weinig kon de prins toen vermoeden, dat hij een
bezoek bracht aan zijn toekomstig vaderland.
De sport heeft steeds de liefde van
zijn hart gehad.
Hij speelt polo is een hartstochtelijk jager en een
bekwaam automobilist.
Zelfs is hij lid geweest van den Duitschen Lucht-
sportbond en eens, toen hij als waarnemer mee
de lucht inging, heeft hij een opwindend avontUTr
meegemaakt, dat wonder boven wonder goed afliep
Terwijl ze een paar maal een tocht door de lucht
hadden gemaakt, sprong het vliegtuig van den
prins plotseling uit elkaar en kwam in het water
terecht.Even zag men het hoofd van den prins
opduiken, om onmiddellijk weer te verdwijnen.
Toen men echter op de plaats des onheils was
door hard werken een positie in óe wereld ver
overen.
Zoo trad hij dan in dienst bij het I.G. Farben-con-
cern en werd hij aangesteld bij het filiaal te Parijs.
Later werd hij overgeplaatst naar Amsterdam,
doch deze overplaatsing is niet doorgegaan de
verloving met onze Prinses kwam er tusschen. In
den tijd, dien hij te Parijs werkte, woonde hij bij
zijn tante, de Prinses Henri XXIII van Reuss,
33 Rue Barbet,
De vorstelijke verloving
De verloving van H.K.H. Prinses Juliana met
Z.K.H. Prins Bernhard was voor het Nederlandsche
volk een volkomen verrassing.
In den zomer van 1936 vertoefden H.M. de konin
gin en Prinses Juliana in Zwitserland. Zij genoten
daar een welverdiende vacantie en in Nederland
las men dagelijks in de kranten, hoe de beide Vor
stelijke personen genoten van de heerlijke Zwit-
sersche bergen.
Er werden foto's gepubliceerd, waarop men na
tuurlijk aadelijk zocht naar de Koningin en de
Prinses en weinig aandacht schonk aan de overige
personen. Die vormden kortweg „het gevolg",
maar wie dat precies waren, daarmee brak nie
mand zich het hoofd. Er bevond zich ook een
zekere Graaf Biesterfeld onder, doch er was in
Nederland niemand, die dien graaf kende.
Deze Graaf Biesterfeld was in Grand Hotel Weis-
senburg een bezoek komen brengen aan onze Ko
ningin en aan ae Prinses en hij was er als gast
gebleven. Hij tenniste met de Prinses en samen
maakten ze allerlei uitstapjes. Op 19 Augustus
werd o.a. een prachtige bergtocht gemaakt van
Bad Weissenburg per auto naar Lauterbrünnen,
vandaar ging het per trein naar de Werigeralp-
baan en vervolgens naar Klein Scheidig en Jung-
fraujoch; Op dezen bergtocht behoorde weer de
Graaf von Biesterfeld tot het gevolg van de
Prinses.
Spoedig daarna kwam de groote verrassing.
Dinsdagmorgen 8 September 1936, 's morgens om
kwart voor elf, bracht de radio een extra-bericht:
„Hedenmorgen heeft de particuliere secretaris van
Familiewapen van Lippe-Biesterfeld
H.M. óe Koningin in opdracht van Hare Majesteit,
aan den Regeeringspersdienst mededeeling gedaan
van de verloving van H.K.H. Prinses Juliana met
Prins Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius
Kurt Karl Gottfried Peter zur Lippe-Biesterfeld,
geboren te Jena, 29 Juni 1911."
Verbijsterend was de uitwerking van dit bericht.
De omroepvereenigingen wijzigden hun program
ma's de vlaggen werden uitgestoken, op de kran-
tenbureaux werden met koortsachtige haast arti
kelen geschreven over het heugelijke feit, heel
Nederland sprak over niets meer dan over de
vorstelijke verloving en ieder wide graag zoo
gauw mogelijk ingelicht worden omtrent den
Duitschen prins, die daar zoo op het onverwachtst
een eigen plaatsje had ingenomen naast onze
Prinses.
In Den Haag was de spanning natuurlijk het
grootst. Daar wachtte men de komst van het ver
loofde paar. Duizenden waren ter begroeting op
de been. Tegen zes uur 's avonds klonk de kreet:
„Daar komen ze!" En werkelijk, in een open twee
persoons, lichtgrijzen sportwagen Ford 8 V, met
Prins Bernhard aan het stuur en onze Kroonprin
ees naast hem, kwamen ze aanrijden.
Op dat oogenblik kwam Koningin Wilhelmina
naar buiten, gevolgd door een hofdame van de
Prinses.
Met een ruk stond de wagen sül, de jonge prins
sprong er uit. omhelsde de Koningin en hielp zijn
verloofde uit de auto.
Het gejuich weergalmde en onze Prinses, die van
uit de auto reeds terug wuifde, keerde zich naai
het publiek en verborg haar blijdschap niet. Op de
meest ongedwongen wijze plaatste Prins Bern-
Het prinselijk paar arriveert in den
avond van 8 Sept. 1936 in een twoseater
aan het Paleis Noordeinde.
„Ons Zonneschijntje" met dien naam heeft eens
Koningin Wilhelmina haar voorspoedig opgroeiend
dochtertje genoema.
Uit de prille kinderjaren van Prinses Juliana zou
den tientallen leuke gebeurtenissen te vertellen
zijn, want ze is gezond, levenslustig, dartel en
ondeugend geweest als alle kinderen.
Toen ze een paar weken oud was, maakte ze eens
op de armen van een verpleegster een wandelin
getje in den tuin van het paleis. De schildwacht,
die op dien dag daar dienst had, zette zich dade
lijk in postuur en presenteerde geheel volgens de
regelen der kunst 't geweer. Dat was het eerste
militair saluut aan de jonge Prinses gebracht.
Prins Henarik had 't gezien en liet den schild
wacht op 't paleis komen. Hoe verbaasd keek de
eenvoudige jongen op, toen hij hoorde, dat de Ko
ningin den eersten militair, die het saluut aan
haar dochter had gebracht, een aandenken wilde
schenken. Hij mooht kiezen: een diamanten das
speld óf een gouden horloge met inschrift.
Prinses Juliana voor haar poppenhuis
De moeder van Prins Bernhard
We geven in dij feestnummer een korte
schets van de gebeurtenissen rondom 30
'April 1909, toen Prinses Juliana geboren werd.
Heel ons volk juicht mee met de gelukkige
Moeder.
Maar ook gaan onze gedachten uit naar den
;Vader van 't prinselijk kind, welks kom6t ons
allen met diepe en oprechte vreugde vervult.
Een beknopte levensschets van onzen Prins der
Nederlanden mag in dit speciale nummer van
ons blad evenmin ontbreken.
Jongensjaren van Prins Bernhard
Z.K.H. Prins Bernhard werd op 29 Juni 1911 te
Jcna geboren. Zijn jongensjaren bracht hij door op
liet landgoed Reckenwalde aan de Pool6che grens.
Pas drie jaar was hij qud, toen de wereldoorlog
uitbrak en zoodoende zag hij z'n vader bijna nooit
anders dan als soldaat. Geen wonder, dat de kleine
prins ook zelf graag soldaatje speelde en zich vaak
in een Uhlanen-uniform stak en deftig salueerde,
zooals hij dat de soldaten zag doen.
In de landelijke rust van het Oost-Pruisische slot
groeide hij opi doch toen hij daarvoor oud genoeg
was, ging hij naar het Arndt-gymnasium te Ber
lijn. Daar heeft hij gestudeerd van Paschen 1926
tot Paschen, 1929. Uit de aanteekeningen, die op
{het gymnasium bewaard bleven, blijkt, dat de
prins uitmuntte in talen en geschiedenis en tus
schen haakjes werd er achter zijn naam vermeld:;
„guten Verstand". Het schooljournaal karakteri
seerde den prins als „een begaafde jongeman, die
zonder groote moeilijkheden zou kunnen bereiken,
wat hij zich ten cfoel stelde, die in zijn optreden
veel zekerheid aan den dag legde en zich zoowel
schriftelijk als mondeling uitstekend kon uit
drukken".
Toen in het voorjaar 1929 de tijd der eindexamens
aanbrak, was Prins Bernhard ziok. Hij moest na
afloop van den officieelen termijn geheel op zijn
eentje examen doen. Ondanks dezen tegenslag
slaagde hij met goede cijfers.
De slaapkamer, die Prins Bernhard in het inter
naat met drie kameraads deelde, bevatte weinig
meer dan een eenvoudig bed en een eenvoudige
kleerkast. Het interieur verried orde en discipline,
maar was toch niet ongezellig, want de bewoners
hadden de wanden behangen met allerlei platen
en prenten van jachttafereelen en wedstrijden.
Heel regelmatig, zonder groote schokken, verliep
de jongenstijd van Prins Bernhard en toen kwa
men de jaren, waarin hij student was en wat meer
.van de wereld zou zien.
De vader van Prins Bernhard
aangekomen, bleken de prins en zijn piloot toch
gered te zijn en op een boerderij ondergebracht.
Prins Bernhard lag in een groote boerenhofstee,
warm toegedekt onder een stapel wollen dekens.
De zitting en de rugleuning van zijn waarnemers-
plaats zaten met riemen aan hem verbonden en
daardoor had hij zich drijvende weten te houden.
Toen de prins zijn studiën aan het Arndt-gym
nasium had voltooid, studeerde hij eenigen tijd in
de rechten aan de universiteit te Lausanne, voor
namelijk om goed Fransch te leeren. Daarna maak
te hij met zijn vader reizen naar Italië, Oostenrijk
en Zwitserland. Toen studeerde hij weer eenigen
tijd te München, om vervolgens Italië, Engeland,
Zwitserland en Frankrijk te bezoeken. Nu werd
weer eenigen tijd gestudeerd te Berlijn, waarna
een groote reis naar Marokko werd gemaakt. In
1931 bezocht de Prins voor het eerst Nederland,
.ter, in 1934, nog eens. Die reizen hebben veel
nut gehad voor de ontwikkeling van den prins en
hebben zijn blik verruimd.
Met Paschen 1929, toen de prins zijn studie aan het
Arndt-gymnasium te Berlijn had voltooid, need hij
belijdenis des geloofs in de Luthersche Kerk.
Door de groote kennis van vreemde talen, die de
prins bezit hij spreekt Nederlandsch, Engelsch,
Fransch en Spaansch zou het hem niet moeilijk
zijn gevallen een diplomatieke loopbaan te kiezen.
Doch hij verlangde slechts onmiddellijk practisch
werkzaam te zijn. Aanpakken wilde hij en zich
Prins Bernhard
(links) met zijn
ouders en zijn
broer Ernst
Aschwin.
Student, sportman, reiziger
Aan de Universiteit Unter den Linden te Berlijn
heeft Prins Bernhard in 1934 en 1935 college ge-
loopen. Een studievriend van den prins vertelde
over deze periode:
„Bernhard heeft altijd geleefd en gehandeld vol
gens de lijfspreuk: „Treue über alles". Hij was een
.vroolijke makker en we hebben dikwijls samen
groote pret gehad, maar aan den anderen kant
kon Bernhard ook heel ernstig zijn. Soms midden
in een oppervlakkig en vroolijk gesprek kon hij
plotseling, zondat dat dit overigens opviel, een
ernstig thema ter sprake brengen en daarbij bleek
dan telkens zijn veelzijdige belangstelling en
ontwikkeling.
Reeds tijdens zijn studie wijdde hij volle aan
dacht aan de sociale kwesties van zijn tijd. Een
De huwelijksinzegening van Prinses Juliana en Prins Bernhard in de Groote Kerk te
hage. op Donderdag 7 Januari 1937.
