mmmm
DE FINANCIËN BESPROKEN
ëEsssyU's
daH: KOFFIE H/IG
LANGS WONDERLIJKE WEGEN
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1937
DERDE BLAD PAG. 9
Tweede Kamer
Directe belastingen contra
het groote gezin
Minister Romme houdt zijn
maidenspeech
et van tevoren va?
voor de relatie zelf
recte. Het is een nieuw woord, dat blijkbaar
Voornde "gróote^gezJiTnen^ Herrts^hie?P als
met de directe belastingen. Beide kunnen
juist van deze belasting? en de
en. Wat dit laatste punt betreft, valt
J arannkNokt,°enrmetZdeZS''tdSn! velerlei
lage lusten. De Minister bleek gaarne bereid
we*'in en^e^tue^öT^riTgiï 'vmTdé
indien we ons niet vergissen, bij de
begrooting nog wel op deze zaak
Wanneet kcaJ-en zenuwen
genoeg keUen van depük-
kefende wetking den ceffeine.
Een spanne
Vertaald door E.
Ze bukte zich. toen ze iets zachts voe
In al de drukte van haar gesprek met Smith en Verne en
haar voorbereidingen om bij hen het werk te beginnen had
ze in het geheel niet meer gedacht aan dat ding, waar haar
moeder zoo veel waarde aan hechtte. Blijkbaar had Mary
eTWdze d" ,tvoorschijn haalde, riep Rose: „Wat een
ichtig ding! Maar j_e zult nu niet
z'ehaald
Het zou dwaasheid zijn, om .te beweren, dat Daphne s
leven nu ineens zoo heerlijk was als ze zich dit wel had voor-
opgelfotenre^itten in 'n kantoorlokaal! gebogen over een voor
baar zeer onbelangwekkende correspondentie, met technische
.termen, waar zij dikwijls niets van begreep. De warmte in
hoofdpijn, zoodat ze al heel wat van haar frissche 1
een paar maal hadden ze zelfs al eens op de Theems
Geregeld eens per maand
halen en nam hij ze mee te d
Hij beweerde, dat hij dit
Het was nog vroeg in het najaar toen Eil.
voor een van jullie tóden: Wié zou 't zijn?"
Rose zat te lezen: Daphne was ijverig aan het kousen
Rose ging overeind zitten en legde haar boek neer.
„Nu, het was ook maar gekheid hoor! Het is heel aardig
van de Hertogin. Wat zijn de vereischten? Je weet, Eileen.
dat ik volkomen tevreden ben met mijn tegenwoordig lot!"
„Voor Rose zou het als geknipt zijn",
nu voor het eerst ook een woordje in he
„Voor jou zou het op zn minst zoo goed zijn!" antwoordde
Rose. „Maar. ga voort, Eileen?"
„Het salaris is honderd pond per jaar en je bent intern".
„Is het dan buiten de stad?" vroeg Rose.
En toen het antwoord bevestigend luidde, zeide ze: „Zie
je, dat geeft den doorslag. Dan wil ik 't niet hebben, want ik
wil niet uit Londen weg. Ik ben al drie-en-twintig jaar lang
gen! Dus, zie nu Daphne maar te overreden, dat zij het neemt.
Die ging er nu bij zitten en zei op haar kalme, nadrukkelijke
wijze: „In waarheid had ik ook meer hst oog op Daphne. Je
herinnert je wel, dat toen wij den laatsten keer dineerden
met Mr. Churton, hij zei. dat hij. - nu je zoo veel meer rou
tine van stenografie had gekregen, je erebaantje a'yjy-
Daphne.'é,Het hOTorarium^vtad "k zeer vrfoUcend"^
twee pond per week niet vèr reikt!
„Moeder en ik hebben er eens over gepraat en we zijn bei-
het baantje. Het is aan een sanatorium voor soldaten, die aan
g^sverstikking hebben, geleden. Het is een particuliere inrich
ting met een dokter aan het hoofd, die bijzonder belangstelt
in dergelijke gevallen. Ik geloof, dat hij een stille, zwijgzame
man is. Hij moet niet bijzonder op vrouwen zijn gesteld, maar.
nu het steeds moeilijker wordt om mannen te krijgen, kan hij
niet langer buiten vrouwelijke hulp. Hij woont in het sanato
rium: zijn moeder heeft een particuliere woning op het ter
rein en de secretaresse zou daar ook haar intrek hebben. Het
eigenlijke werk aan het hospitaal is heel licht en dus wordt
er van je verwacht, dat je Mrs. Oliphant ook eenigszins bij
staat. Zij schrijft novellen, ofschoon ze nu niet veel meer
werkt, doordat zij aan zenuwzwakte lijdt. Heb je den moed.
om het eens te probeeren. Daphne? Moeder zegt, dat ze je
geheel als een van de hunnen behandelen zullen. Ze heeft
Mrs. Oliphant enkele jaren geleden goed gekend. Er moet
zich een treurige geschiedenis hebben afgespeeld in haar
leven.
„Ik zou het heel graag eens probeeren", zei Daphne. „Is zij
Esther Oliphant? Dan heb ik een paar boeken van haar ge
lezen".
„O, ik ken haar", zei Rose nu. „Is zij niet voor de
tweede keer met een Duitscher getrouwd? Zeker, ik heb er
van gehoord. Ze hebben hem geïnterneerd".
Eileen schudde het hoofd.
„Ze is getrouwd met een Duitscher, maar hij is gestorven,
drie jaar na den oorlog. Het was haar zoon uit het tweede
huwelijk, die geïnterneerd werd. Hij is nu dood. de arme jon
gen! Ze zeggen, dat zij nooit over haar verlies heen gekomen
is. Ze hield heel veel van dien zoon, terwijl ze nooit veel
gaf om den oudste, die nu aan het hoofd van het sanatorium
staat"i Wordt vervolgd
