VONDEL EN AMSTERDAM
LANGS WONDERLIJKE WEGEN
DINSDAG 16 NOVEMBER 1937
TWEEDE BLAD PAG. 5
Letteren en Kunst °P de eeuwlgheldsqedachten,
Herinnering aan Vondel
trouw bewaard
De eeuwigheidsgedachten
zijner schoone poëzie
Van onzen Amsterdamschen redacteur)
IN deze week van Vondel-herdenking is
het alleszins gepast met een enkel woord te
wijzen op de nauwe betrekking tusschen
Vondel en het ontwaakte, machtige en
trotsche Amsterdam der 17e eeuw, waarvan
de Prins der Nederlandsche dichters eens
in schier devote vervoering zong:
Aan d' Amstel en het IJ daar doet zich
heerlijk ope'
Zij die als Keizerin de kroon draagt van
Europ.
Amsterdam heeft in zijn geschiedenis
trouwe herinnering
bewaard aan Joost van den Vondel. Na
tuurlijk in de Vondelstraat Vroeger was er
ter plaatse, waar nu het drukke verkeer
*ich langs den breeden Overtoom versnelt,
ook nog de Vondelkade. Het ..Rij- en
Wandelpark"' het schoonste plantsoen
dat wij tot heden bezitten is alom be
kend als Vondelpark, hoewel het dezen
naam officieel eigenlijk niet draagt. Het
standbeeld van den grooten dichter, dat
tiO jaren geleden hier is opgericht heeft het
park zijn populairen naam geschonken.
In 1902 is te Amsterdam opgericht de
Vereeniging „Het Vondelmuseum", die zich
ten doel stelt „het oprichten, onderhouden
en aanvullen van een verzameling hand
schriften, boeken, portretten, prenten, docu-
m *nten en persoonlijke herinneringen van
of ti effende Joost van den Vondel." Dit
loffelijk doel is aanstonds krachtig gesteund
door het verleenen van Rijkssubsidie bij
beschikking van den toenmaligen Minister
van Binnenlandsche Zaken, Dr. A. Kuyper,
die ecre-lid der vereeniging was. Nog altijd
heeft het Vondelmuseum in onze stad een
eereplaats.
Vondel, eerst Doopersch, daarna Remon-
strantsch, tenslotte Roomsch, heeft ,1b het
Amsterdam van de gouden eeuw
een belangrijke plaats
ingenomen. Naast zijn tijd- en stadgenoot
Rembrandt staat hij vooraan in de rij der
genen die Hollands roem en Amsterdams
vermaardheid' de eeuwen door verder ge
dragen hebben. En Vondels graf in de
Nieuwe Kerk is onder ons tot op dezen dag.
Zichtbare herinneringen zijn er verder niet:
de „kousenwinkel" in de Warmoesstraat is
reeds lang vervangen door de Effecten
beurs, en zijn sterfhuis (Singel tegenover
de vroegere pittoreske Warmoesgracht,
thans de nuchtere Raadhuisstraat) moest
plaats maken voor het eerste groote gebouw
de Gemeente-telefoon.
Vondel leeit voort
door zijn schoone en heerlijke dichtkunst.
Weliswaar in minder ruimen kring dan
Rembrandt, wiens doeken gemakkelijker
het publiek toespreken dan de gedichten
van den grooten meester. Intusschen moet
ïen zich hier voor den schijn wachten: het
i e n van de Nachtwacht" bijv. schenkt op
zichzelf nog niet het juiste begrip van dit
wondervolle product der Hollandsche schil
derschool.
Een bijzonder trouwe herinnering aan
Vondel is de jaarlijksche opvoering van hei
treurspel „Gijsbrecht van Aemst,el". voor
het eerst in 1637, voor de 300ste maal
de volgende maand.
Vondels voorliefde voor het tooneel
i dan bepaald voor het drama stond
verband met de bij hem langzamerhand
groei en oe libertijnsche opvattingen, tegen
welke het Calvinisme dier dagen zich
krachtig heeft verzet. In het strijdgew
tusschen Arminianen en Gereformeerden,
dat zich practised concentreerde rond de
Reinonstrantsche Kerk aan de Keizersgracht
het Athenaeum (de tegen woordige Ge
meente-Universiteit) en den schouwburg,
heeft Vondel positie gekozen tegenover het
Calvinisme. Hij was de waardevolle poeet
der libertijnen. Het bestek dezer beschou
wing gedoogt niet hierop in te gaan. hoe
wel het onderwerp ten volle aandacht
verdient, mede voor het bezien van histori
sche misvattingen.
Liever wijs ik er daarom verder op hoe
Vondel het boeiende, rijke stadsleven van
zijn tijd
intens heeit medegeleefd
en herhaaldelijk op onnavolgbare wijze be
zongen. Hoevele groote gebeurtenissen diei
dagen doet hij in zijn schoone poëzie voor
den nazaat herleven.
Toen in 1645 de Nieuwe Kerk door brand
geteisterd was. klaagde Vondel:
„De Koningin van Amstels hoofdgebouwen
Is nu, helaas, haar blauwe sluier kwijt
En moet blootshoofds verkleumen en
verkouwen
In 't hartje van don guren wintertijd."
Het bezoek van Maria de Medici geeft
hem aanleiding tot een lofzang op Am
sterdam. Het oude, in 1652, door brand ver
nielde stadhuis wordt door Vondel betreurd,
zooals hij eenige jaren later, in 1655, Jacob
van Campens „achtste wereldwonder"' in
treffende bewoordingen heeft bejubeld. Meer
vermeldenswaardige voorbeelden ten
blijke van Vondels voorliefde voor zijn
tweede vaderstad zouden kunnen worden
gegeven, doch beperking is hier noodig.
Als wij Vondels nagedachtenis eeren, den
ken wij niet zoozeer aan de „Rommelpot
van 't Hanekot', waarmee hij den Gerefor
meerden predikant Trigland vervolgde. De
historische figuur van den grooten Amster-
damschen dichter is beter te waardeeren
door bijzonder te letten
de Schriftuurlijke waarheden die deze groote
zoon der 17e eeuw zóó heeft vertolkt, dat
er thans nog den warmen en bezielen
den invloed van gevoelen.
Het is een goede gedachte om de Amster-
damsche schooljeugd deze week te ver
blijden met een Rijmprent, waarover wel
geen verschil van gevoelen zal ontstaan:
„Wiltzangk" het schoone lied, dat Vondel in
zijn levensavond dichtte en dat niettemin het
hart der jeugd toespreekt.
Hoe zinrijk en naar de Schrift zijn niet
4e volgende vier regels:
„Wij vogels vliegen, warm gedost,
Gerust van tak in tak.
De hemel schaft ons drank en kost.
De hemel is ons dak."
Gaarne eeren wij in Vondel den dichter,
die de Christelijke levens- en wereldbe
schouwing diende door zijn verheven zan-
g|n. En wie stemt niet in met de onsterfe
lijke woorden uit Vondels „Lucifer":
„Heilig, heilig, nog eens heilig,
Driemaal heilig: eer zij God!
Buiten God is 't nergens veilig
Heilig is het hoog gebod
De eere~promotie te Amsterdam ter gelegenheid van de Vondel-herdenking V.l.n.r.
prof. dr A. A. Verdenius; prof. dr J. H. Scholtedr Georges Duhamel. Parijs:
rector-magnificus prof. dr. A. H. M. J. van Rooij: president-curator dr W. de
Vlügt; prof. dr Th. Frings, Leipzig: prof. dr Aug. Vermeylen, Gent; Sir Herbert
Grierson, Edinburgh; prof. dr B. H. Molkenboer, Nijmegen: prof. dr N. A. Don
kersloot: prof. dr A. W. de Groot en dr C. R. de KlerkAmsterdam.
Herinneringen aan een tweetal
eere-doctoren
Prof. Dr. J. D. du Toit
Onder het zevental eere-doctoraten, die
de Senaat der Amsterdamsche Universiteit
ter gelegenheid van de Vondel-herdenking
erleende, waren er twee. waarvan door
•e'.en met bijzondere voldoening zal zijn
kennis genomen.
Wij bedoelen in de eerste plaats Prof. Dr.
D. du Toit, hoogleeraar te Potchef-
stroom, de bekende .Totius", wiens Psalm
berijming ook in ons land zoovele bewon
deraars vond.
Hoe dankbaar was Totius voor de harte
lijke huldiging, die hem te Amsterdam te
beurt viel. Over
zijn verblijf in
Holland deelde
hij op den avond
van zijn vertrek
uit ons land aan
een onzer redac
teuren mee: ,-Dat
is de kroon op
mijn reis geweest
Ik ben baje dank
baar voor 't vele
wat de vrienden
hier voor me ge
weest zijn. 't Heeft
véél te kort ge
duurd: amper 3
weken. O, 't had
6 maanden prof. Dr du Toit
moeten zijn!"
„U kende Holland al?" vroegen wij hem
„Ja, van 19001903 heb ik hier gestu
deerd. Mijn hart stond en staat open voor
Holland; het is immèrs een verbonden een
heid, die we kennen met uw volk, iets van
een unio mystica. Hoe graag had ik mijn
ouden vriend Rullraann weer gezien, maar
hij is niet meer. Ja, en in die korte tijd ben
ik ook nog twee keer ongesteld geweest
gelukkig niet erg."
George Duhamel
De naam van George Duhamel
heeft in ons land vooral bekendheid ver
worven door zijn
beide oorlogs
romans „Vie des
Martyrs 1914
1916" en ..Civili
sation", Deze boe
ken, die in eer
reeks van korte
schetsen 'n beeld
geven van
leven aan 't front
en van de ver
schrikkingen
den wereldkrijg,
hebben terecht 'n
diepen indruk ge
maakt. De schrij
ver heeft gedu
rende een groot
gedeelte van den
oorlog als medicus aan zijn vaderland ont
zaglijke diensten bewezen. Een der Parij
sche bladen herinnerde er dezer dagen aan
dat hij in die maanden niet minder dan
1500 operaties heeft verricht.
In zijn streven naar waarheid
schreef verleden jaar Juni, toen Duhamel
benoemd werd tot het eervolle college van
de Académie francaise een onzer medewer
kers, die toen te Parijs vertoefde in zijn
streven naar waarheid heeft Duhamel zich
een philosophie eigen gemaakt, welke men
die van de berusting noemen kan, doch
waarin hij de hoop op een herleving
het menschelijk karakter niet opgeeft. Zijn
werken toornen het beeld van den denkenden
wereldling, die tevergeefs buiten Gods
Openbaring om, naar vrede zoekt.
George Duhamel
17 November 1587/1987
'Vie zal der dichtren Prins de maat der eere geven
Die past op zijn festijn en bij zijn groote geest
We vieren welgemoed en hooggestemd het feest
Dat hem niet werd vergund in zijn beivogen leven.
De held van vrije woord, het ridderlijke wapen,
Heeft in de tijd van druk zich fier teweer gesteld
En in de kamp van recht en geestelijk geweld
De Nederlandsche taal in schooner vorm herschapen.
Zijn adeldom van geest, zijn hartverheffend streven
Naar Gods verheerlijking, in fraaie taal en stijl,
Moge aan het nageslatlit der mannen van 't Reveil
Een krachtige impuls tot kloek belijden geven
(Nadruk verboden)
LEO LENS
Vetwormpjes en pukkels
ontsieren het gelaat
Purol doet ze verdwijnen en
maakt de huid zuiver en gezond
purols:
GEMENGD NIEUWS
Knaapje gedood
Door vrachtauto overreden
Gistermiddag om vier uur is te A p p i n-
g e d a m bij het uitgaan van de school hei
7-jarig zoontje van de familie H. B. aldaar,
bij het oversteken van de straat, door een
vrachtauto van de firma Blocker uit Hol-
wierde overreden. Het ventje kreeg de wie
len over heï lichaam en was op slag dood.
Drie kinderen in een zandkuil
Vijfjarig jongetje gestikt.
Te Valthermond (Dr.) waren drie
kinderen van schipper A. van der Laan in
een zandgraverii aan het spelen. Plotseling
liet een groot stuk aarde los. waaronder alle
drie bedolven werden. Men wist twee kin
deren spoedig ve bevrijden, doch het derde,
het vijfjarig zoontje, bleek te zijn gestikt.
BRAND IN EEN MEUBELMAGAZIJN
Door onbekende oorzaak onts 'ond gister
avond brand in de kapokafdeeüng van het
meubelmagazijn der firma Dirksvan Oers,
Gasthuisstraat te Tilburg. Het vuur had
zich spoedig meegedeeld aan een andere af-
deeling, waar kunstleer lag opgeslagen. Met
a^ht stralen bond de brandweer den strijd
tegen het vuur aan. Na ongeveer een
was men den brand meester. De beide af-
deèlingen brandden gedeeltelijk uit. De
brandschade is niet heel groot, doch door
het bluschwater werd veel schade aange
richt aan de in het magazijn opgeslagen
meubelen en tapijten. De schade wordt óp
vele duizenden guldens geraamd. Zij wordt
door verzekering gedekt.
BIJ HET OVERSTEKEN AANGEREDEN
Gistermiddag is te Nunspeet een ern
stig verkeersongeval gebeurd, op het nieuwe
gedeelte van den rijksweg Z w o 11 e
Amersfoort, ongeveer ter hoogte van de
melkfabriek der firma Schaap en Co. De
heer Witteveen uit Nunspeet werd hier, toen
hij onverwachts den weg overstak, gegrepen
door een auto welke bestuurd werd door den
heer B. uit Den Haag. en ongeveer 25 meter
meegesleurd. Hij kreeg ernstige verwondin
gen aan het hoold en een beenfractuur en is
in zorgwekkenden toestand naar het zieken-
huist te Erme lo overgebracht. Men vreest
voor zijn leven.
DIEFSTAL VAN KOPER
De politie te N ij m e g e n heeft aangehou
den zekeren van der W., stoker bij de trans-
formatorenfabriek te N ij m e g e n. Hij wordt
er van verdacht, zich aan diefstal van koper
te hebben schuldig gemaakt.
Thans is gebleken, dat er ongeveer negen
tienhonderd kilogram kojier is verdwenen.
Deze diefstallen moeten over geruimen tijd
gepleegd zijn. v. d. W. heeft hekend. dat hij,
wanneer hij 's nachts in de fabriek was,
staven koper uit het magazijn stal en die
's morgens na ze in de fabriek te hebben
stuk gesneden, mee naar huis nam. Hij ver
kocht meestal alles aan een opkooper in
Ooy. Het gestolen koper vertegenwoordigde
een waarde ven zestienhonderd gulden.
Tegen den opkooper is wegens heling
proces-verbaal opgemaakt
De verloving van Prinses Juliana
Op den dag van de bekendmaking der ver
loting van Prinses Juliana en Prins
BernJiard zou op een openbare sohool te
Schiedam een onderwijzer tot zijn leer
lingen in zijn klasse gezegd hebben: „Weten
jullie het al, Prinses Juliana is verloofd met
een Duitschem prins en dat vinden de men-
sclien zoo belangrijk, dat ze daarvoor de
lag uitsteken".
De vader van een der leerlingen had in
verband met deze woorden in de krant een
ingezonden stukje geschreven, waarin hij
den onderwijzer, die zulke woorden bezigde,
een slecht paedagoog noemde.
Daardoor achtte de ondenvijzer zich in eer
en goeden naam aangetast en hij diende een
klacht wegens smaad in tegen den schrijver
van hev ingezonden stuk die dit met zijn
vollen naam had onderteekend doch de
officier van de rechtbank te Rotterdam
wenschte geen vervolging in te stellen.
Daarop wendde de ondenvijzer zich tot het
Haagsciie gerechtshof, dav een vervolging
gelastte.
De Rotterdamsche rechtbank, daarop haar
oordeel vellende over deze zaak. sprak den
schrijver van het ingezonden stukje vrij,
doch de andere partij ging in appèl bij het
Hof, dat nu over de zaak zelf bad te be
slissen.
De procureur-generaal vorderde vegen den
schrijver van het ingezonden stukje f 1U0
boete en het Hof veroordeelde hem tot tien
gulden
De schrijver van het stukje ging hiervan
in cassatie en gister heeft mr. S. van
Oven voor den Hoogen Raad hoi cassatie
middel toegelicht. Pleiter wees er op, dat de
vader van het schoolkind in kwestie den
naam van den onderwijzer niet had ge
noemd en dat slechts bepaalde ingewijden
wisten, over wien het ging, daar de school
in het svukje wel was aangeduid. Hier werd
weliswaar critiek uitgeoefend op hetgeen de
onderwijzer zou hebben gezegd, maar de cri
tiek geschiedde niet op onbehoorlijke wijze.
Aanleiding om, gelijk het Hof deed, dit
stukje als „smaadschrift" te kwalificeeren,
was er z.i. niet. Pleiver kan zich indenken,
dat iemand de verloving niet als een offi-
cieele omstandigheid wenschte te beschou
wen, maar waarom zou dan gean critiek
mogen worden uitgeoefend, zooals de vader
van het schoolkind deed, op het com:
taar, dat de onderwijzer had geleverd?
Zelfs al ware den onderwijzer verweven,
dat hij aldus propaganda had willen maken
voor zijn jjolitieke opvattingen, dan nog kan
hier zeen 6prake zijn van aantasting van
eer en goeden naam van den ondenvijzer.
Pleiter meende dan ook, dat het arrest van
het Hof behoorde te worden vernietigd
dat ontslag van rechtsvervolging het resul
taat dient te ziin
De procureur-generaal zal Maandag.
November conclusie nemen.
r?TT. EEN AUTO GEGREPEN
In de buurtschap H ie r de n, bij Har
d e r w ij k, is een ernstig ongeluk gebeurd.
Een vierval jongens liep naast elkaar od
den rijksstraatweg. De bestuurder van
personenauto, de heer R. uit Nunsjïeet. heeft
de jongens vermoedelijk, doordat hij ver-
hlind werd door een tegenligger, niet opge
merkt. Een van hen, de zestienjarige v. d.
Brink uiv Hierden, werd door de auto gegre
pen. Hij was vrijwel onmiddellijk dood. Het
stoffelijk overschot is naar de ouderlijke
woning vervoerd
VOETGANGER AANGEREDEN
Gistermiddag te ongeveer vijf uur i_
den Heereweg te Groningen de 54-jarige
voetganger M. de Vries, meesterknecht aan
de strafgevangenis te Groningen, bij het
oversteken van den rijweg, aangereden door
een auto, bestuurd door den 21-jarieen R. de
K. De ongelukkige werd ongeveer 25 meter
meegesleurd en is met zware verwond in pwi
opgenomen en naar het r.-k. ziekenhuis
overgebracht. Zijn toestand is zorgwekkend.
Weg met dien kwelgeest!
Herkent U hem? Hij iï het, die altijd inkt
aan Uw handen maakt wanneer ge Uw
vulpen vult! Talens heeft hem nu voorgoed
verjaagd! Gebruik slechts den mooien, zinde-
lijken „Elite"-flacon met het vernuftige
vulreservoir in den hals. Geen natte houder
meer! Uw vingers blijven schoon. Een uit
komst! Alom in den boekhandel I 60 cent.
Scfcóóa in dubbele» zin: oofarwp Copiw, UttdaB
schen. 9 45 Grs
11.00 Gra-m.m
12.00 Berlchtei
Voor Jeugdigi
van Mr. G. Groen van Prinst-erer met Dr. A.
Kuyper". 7.35 Reportage. 8.00 Berichten ANP
Herhaling SOS-beriohten. 8.15 Enkratela-uur,
9.15 NCRV-Harmonle-orkest. 10.09 Berich
ten ANP. 10.05 Daimpraatje. 10.20 Vervolg
concert. 10-45 Gymnastiekles. 11.00 Vervolg
conceTt. 11 3012.00 Gram.muziek. Hierna:
Schriftlezing.
II.VERSUM II .OOI M. VAR A-PIt ronding.
10.0010.20 v.m. VPRO. 6.307.00 RVU. 7.30
8.00 VPRO. 8.00 Gram.muziek. 9.30 Keuken-
paatje. 10.00 Morgen?
ndel-hei
10.20 Grt
..Het
zon". 12.00 Gram.muziek. 12.15 VARA-orkest.
12.45 De Ramblers. 1.151.45 Vervolg
rt. 2.90 Kniples. 2.30 Vooi
Voc
de kim
5.30 Gra
3.00
iziek. 5.50
6.00 „Th®
Lucky'BircLs". 6 30 Causerie: „De mensch in
het heelal". 7.00 Zang. 7.30 Causerie: „God
en de Kosmos'. 8.00 Herhaling SOS-Berich-
8.03 Ber. ANP, VARA-Vana. 8-45 Sopr., tenor
en orgel. 8.30 „Standwerkers op Uilenburg",
reportage. 8.45 Noviteiten-orkest. 9.15 Von
del-programma (raidlotooneel en koorzang),
10.90 Berichten ANP., 10.05 VARA-or«
kest. 11.00 Causerie: „Sexu&litelt en humai
niteit". 11.2012.00 Gram.muziek
3ROITWICH 1500 M. 11.05 Orgel. 11.3511.50
Gram. 12.05 Orkest en soliste. 5.10 Gram. 5.29
Orkest 7.00 Orgel. 7.20 „Tom
KEULEN 456 M. 7.35 Sollstenconcert. 9.50 Koon
en solisten. 10.50 Bach-cantate. 1.20 Orkest.
3.20 Phil, orkest en soli B
lUSSEL 323 en 484 M. 322 M.: 12.20 Gram,
12 50 Orkest. 6.20 Kleinorkest. 8.20 Orkest,
9.05 Vondel-programma. 9..5 Omroep
orkest. 848 M.: 12.20 Pram. 1.30 Salonorkest.
6.20 Letlandsch programma. 8.50 Radlotooneel
DEUTSCHLASDSEXDER. 1571 M. 7.20 Causerie:
den Pamir". 7.50 Orkest,
9.50 Trio-
Een spannend Engelsch verhaal
Vertaald door E. H.
(6
Hij voelde zich beleedigd in zijn waardigheid en antwoordde
beslist:
„Neen, zeker niet. Ik zou nooit toegeven aan zulk een dwaas
gevoelen".
Harold boog zich wat naar haar over en zei glimlachend:
„Jouw dwaas kindje! Net of ik niet weet. dat ik jou volkomen
Vertrouwen kanKijk. daar komt je moeder!
Daphne stond op, lachte en maakte een diepe buiging voor
haar verloofde. Zij was in een eigenaardige stemming. Hij
had haar nog nooit zoo gezien.
„Wat doe je Daphne?" vroeg Mrs. Somerville verrast.
„Ik breng Harold mijn dank, omdat hij zoo'n onbegrensd
Vertrouwen in me stelt".
„Och, ze plaagt me maar een beetje", zei hij en schoof een
Stoel naderbij aan het kleine theetafeltje.
Mrs. Somerville glimlachte van voldoening: Blijkbaar kon
den de jongelui het uitstekend samen vinden. Alles verliep
beter dan ze dit had durven hopen.
Ze bleven nog een poosje gezellig met elkander praten, over
alles en nog wat. En in de beste stemming nam Harold af
scheid
Toen hij weg was zeï Mrs. Somerville: „Nu dat Is beter
gegaan, dan ik had durven hopen!"
Maar Daphne was in minder goede stemming en ernstig
zei ze: „Toe, moeder, laat ik het Harold maar vertellen! Hij
heeft er recht op alles te weten
„Het hem vertellen?Maar waarom dan .toch, kind?"
„Maar moeder verbeeld u nu eens. dat hij er later toch
achter kwam?"
„Mocht dit gebeuren welnu, dan is 't nog tijd genoeg
hem alles te vertellen. En dan zou hij er, net zoo goed als nu
wij Oom Henry en ik. op gesteld zijn, om deze vreemde
geschiedenis maar zoo spoedig mogelijk te vergeten. Doe mij
een genoegen Daphne, en praat er niet weer over".
Na dit gezegd te hebben, wandelde Mrs. Somerville statig
weg.
Haar dochter keek haar na. met een uitdrukking op 't ge
zicht, die wel heel duidelijk te kennen gaf. dat zij niet van
plan was van haar besluit af te wijken.
„Ik zou hem nooit willen trouwen, als ik het hem niet ver
teld had", sprak ze in zichzelve.
Ze raapte een sjaaltje op, dat haar moeder had laten val
len en ging toen terug naar huis en naar haar eigen kamer.
Ze ging aan haar cassette zitten en zou haar verloofde
alles schrijven: dan moest hij doen, zooals hij wilde. Ze gaf
er niet veel om wat hij besloot; meer zag ze er tegen op, wat
haar moeder wel zou zeggen. Oprechte liefde koesterde het
meisje niet voor haar verloofde. Maar Harold was rijk en
daarom wilde Mrs. Somerville, dat haar dochter met hem
trouwen zou.
Met een bonzend hart schreef Daphne de volgende brief:
„Beste Harold,
Je zult wel heel verrast zijn, maar toch moet ik het je ver
tellen, dan kan je nog zelf doen, zooals je wilt.
De man, dien je met mij in de auto zag stappen, was mij een
totaal vreemde. Hij verzocht mij hem den weg ,te wijzen naar
Coulbeech, omdat hij zich haasten moest een stervenden vriend
nog te zien. Ik vrees nu, dat dit niet waar was, maar ik ging
Toen we daar waren, ging ik ook binnen, omdat ik wachten
moest, tot hij mij weer zou terugrijden. Hij sloot mij er in en
drong mij mijn hoed en jurk af te geven, die een ander zoo
lang dragen moest.
Ze gingen weg en lieten mij achter, maar hij telefoneerde
aan mijn moeder, waar ik was en zij en Oom Henry kwamen
mij halen.
Ieder woord hiervan is waarheid!
Moeder en Oom willen het beiden geheim houden, dus wil
je wel zoo goed zijn er niemand iets van te vertellen.
Na ons gesprek van vandaag voelde ik. dat ik je dit ver
tellen moest.
Je toegenegen,
DAPHNE SOMERVILLE.
Ze las de brief over en knikte goedkeurend. Ze had precies
gezegd, wat ze zeggen wilde. Nu moesten Harold en haar
moeder het maar verder uitvechten.
Bij de gedachte aan haar moeder ging haar een rilling door
de leden. Wat zou Mrs. Somerville doen en denken?
Daphne durfde er zich niet verder in verdiepen.
Ze ging naar beneden naar de keuken en zei:
„Mary, zou je deze brief dadelijk voor mij willen posten?
Kan dat?"
„Ik ga onmiddellijk. Miss! Het is maar vijf minuten werk"a
De brievenbus was slechts enkele honderden meters ver.
Daphne hield Mary zoo lang mogelijk in het oog. terwijl
zij in den smallen moestuin, naar het hekje liep; ze zag het
wi-tte mutsje den weg oversteken en wist. dat haar brief nu
binnen enkele seconden in de bus en dus buiten het bereik
van haar moeder zou zijn.
Met een zucht van verlichting, ging ze naar de eetkamer,
waar ze, zooals ze het verwacht had, haar moeder aan haar
eigen schrijftafel vond zitten.
Zonder bedenken trad ze op haar toe en zei ademloos, door
dat ze zich zoo zenuwachtig en opgewonden voelde: „Moe
der, ik heb 'n brief geschreven aan Harold, waarin ik hem alles
heb verteld. Het spijt mij heel erg, dat ik u ongehoorzaam
moet wezen, maar ik meenyverplicht te zijn hem alles te laten
weten".
Er volgde een oogenblik van gespannen stilzwijgen; toen
stond Mrs. Somerville op, met een gelaat, wit van toorn, en
riep: „Je zult de brief niét verzenden! Waar is die?"
„Hij is al weg
„Ga jij dan ook maar wegwaar en wannéér je wilt! Ik'
trek mijn handen van je af. ondankbaar kind. dat je bent!"
..Moeder!"
Maar hoe smeekend die stem ook klonk wist ze geen ver-t
zachting te bewerken in de toorn van deze vrouw, zóó zeer
teleurgesteld voelde zij zich in haar dochter.
Zonder een woord te zeggen, ging Mrs. Somerville langs
haar heen en verliet het vertrek.
Wordt vervolgd
