jAlXEÏfiN/Z
■Ja de groote slot-apotheose
VRIJDAG 8 JANUARI 1937
TWEEDE BI7AD PAG. 5
emmende factoren op
feestviering
Vroege uittocht van
vreemdelingen
lieuwsgierigheid om het Paleis
Even uitblazen
En toen trokken we gistermiddag
\nog eenmaal de stad in om kennis te
inemen van de reactie, die de groote
\lot-apotheose bij de honderdduizend
n had verwekt.
Wat ons aanstonds opviel was de
1 aast ondefinieerbare kalmte, die over
\et algemeen ten toon werd gespreid.
mocht dan op énkele belangrijke
nooppunten wat gedrang en lawaaie-
ige vroolijkheid worden ontmoet.
en drukte, die aan verwarring
rensdeof van een ..toffe Oranje-
looi" kon gelukkig in de verste verte
•orden gesproken.
iettemin kon ons het beeld, zooals wc
tlians vonden, ook niet ten volle bw re
it---.Wjfriiiir schenken. Daarvoor deed het teveel
^Kirkcn aaneen snel verterend, stroo-
-*T-
»n nam sfeer mee
jjÉafeerdere factoren speelden daarbij een
Het liefelijke zonnetje, dat de glorieuse
ijL» jchtipheid van het begin tot het eind in
ffe 1 gulden lijst zette, schoot direct weer
liter het grauwe wolkendek, zoodra de
Wiyi frstelrijke stoet ten paleize was terugge
keerd Hier en daar vielen zelfs dikke re-
droppels. En daarbij stak de toch a!
ijnig snijdende wind nog meer den
op.
Dat bracht niet alleen met zich mee, dat
Y 1 aantal blauw gewaaide gezichten in
L I korte spanne tijds recordafmetingen
jinam, doch bovendien werden vele wa-
dge oogen ook nog rood gebrand van cHe
ierpe zandkorrels, die in verraderlijke
(Aaikolkcn tot boven de daken uitvlogen.
goede, bedoelingen die bij d'e bestrooiing
de Trouwroute hadden voorgezeten,
(iden zoodoende wel een bitter resultaat
wandelaars.
Tegenover deze kwade dehetposten stond
ikkig nog één post credit n.l. dat die
.vind tevens den regen overwon. Al
£lt een ieder, dat mét de zon de sfeer
belangrijk deel verloren was ge-
tt kwaad wreekt zich
Een tweede factor, die de stem-
Ipiing in den namiddag drukte, vond
pijn oorzaak in de overdreven voor
zorgsmaatregelen, welke door de
autoriteiten waren getroffen. Het was
nu soms net. of het publiek zich met
zekere vrees door de- straten bewoog.
~"n het feit, dat het aantal belangstel
lenden van buiten Den Haag nog
fe heusch wel wat grooter had kunnen
w fijn, moet naar onze vaste overtui-
♦j jging eveneens aan een schuwen van
le duizend-en-een bepalingen worden
oegeschreven.
wroken, waarvoor ook door ons eenige ma
len gewaarschuwd is.
In dit verband willen we thans nog één
kwestie noemen, die eveneens remmend op
de feestviering heeft gewerkt: de nog altijd
weinig rooskleurige economische toestand.
Voor tienduizenden, die vandaag den tocht
naar Den Haag ondernamen, heeft dit een
offer betoekend. Dat onder die omstandig
heden de pret binnen zeer enge grenzen
moest worden gehouden ligt voor de hand.
Nu zou het verkperd zijn, na al het boven
staande de conclusie te trekken, dat d'-e
thuisblijvers de wijste partij hebben geko
zen. Verre van dat! Doch de gezellige, ge
zonde napret, die we ons nog herinneren
van vroegere groote gebeurtenissen rondom
het Oranjehuis, zochten we ditmaal tever-
Uittocht begon vroeg
Als gevolg of zoo men wil als oorzaak
van een en ander bfgon de uittocht van
vreemdelingen al vroeg. Zelfs naar meer
dichtbij gelegen plaatsen. Onder de tonen
van radiomuziek waartoe alom in de
binnenstad centraal verbonden luidspre
kers waren opgesteld toog men dikwijls
onmiddellijk naar de stations, hoewel ook
velen den maag nog eerst even versterk
ten en de versieringen in oogenschouw na-
Dan waren er natuurlijk
groot aantal, die niet vertrokken, alvorens
zij met de verlichting hadden kennis go-
Voor de laatste keer!
De Hagenaars, voor wie de illuminatie
toch waarlijk niets nieuws meer te bieden
had, trokken er niettemin dezen laatstcn
avond nog in groote getale op uit. Overv A
was het wel niet, zooats het op voorgaande
avonden was geweest, doch zij zorgden er
in elk geval voor, dat het leven tot het
laatst toe ir. de brouwerij bleef.
Herhaaldelijk ontmoette men clubjes H.
B.S.-ers en gymnasium-leerlingen, die arm
in arm luidkeels het Lippe Detmoldliod
vertolkten en daarmee soms aanstekelijk
op de anderen werkten. De gevallen echter
dat ook de laatsiten 1/tin stembanden eens
deden trillen, waren sporadisch.
Een laatste groet
Aan het Paleis werd dezen avond een
laatste groet gebracht, een groet, Jie wel
een zeer speciaal karakter drotg omdat ze
nog een bijzondere verrassing kon inhou
den. 't Gerucht was namelijk doorgedron
gen dat het Prinselijk Pair na de lunch
per auto de huwelijksreis zou aanvaarJen.
Waar de ochtendbladen het bericht hadden
gebracht, dat een tocht door het Britsche
Eilandenrijk op het programma stond, kon
men bij het Paleis telkens weer den naam
Hoek van Holland hooren noemen. Maar
wat bij hoog en laag ontbrak was de zeker
heid, of Juliana en Berahard nu al
vlogen" waren, of dat Z-ij nog steeds in den
Familiekring vertoefden.
Zoo kwamen en gingen onafgebroken
nieuwe kijkers, waaaronder we er nogal
eens een terugherkenden die voor de twee
de keer een kans wilde wagen. Echter tot
op het oogenblik, dat we dit schrijven,
tevergeefs
Alweer regen
Om half 10 brak er een bui regien los, die
voor groote scharen het signaal was, om
de lichtstad adieu te zeggen voor altijd.
De jeugd liet er zich nog niet zoo aan
stonds door terugschrikken getrokken als
ze werd niet alleen door het licht, maar
evenzeer door de aardige melodieén, die de
luidsprekers voortdurend produceerden.
Maar het werd later en later, en ook dit
deel der bevolking had er tenslotte genoeg
van, zoodat het laatste verlichtingsuur vrij
eenzaam verstreek.
O onvergetelijke dag!
O onvergetelijke dag van ongekende glorie.
Van schier onmetelijk geluk in Nederlands historie!
O schoone dag van zonneschijn, ons in Gods gunst gegeven,
Gij zijt ons een der schoonste in ons nationale leven.
In Nederland, in Oost en West, mocht iedereen hei hooren
Er is een groot, een nieuw geluk in Nederland geboren:
Prins Bernhard en zijn jonge Bruid zijn in de echt verbonden,
ln liefde heeft ons Koningskind haar Prins-Gemaal gevonden.
De wereld heeft het zelf gehoord: Zij hebben voor het leven.
In zuivre toegenegenheid zich aan elkaar gegeven.
Heel Nederland, dat bidden kan. heeft God voor Hen gebeden:
Behoed, o Heer. dit jonge Paar naar Uw barmhartigheden!
O onvergetelijke dag van onverdiende zegen!
Hoe blonk ons 't licht van 's Heeren Woord in volle luister tegen!
O schoone dag van zonneschijn, van ongekende glorie.
Met goud zult gij geboekstaafd staan in onze landshistorie
7 JANUARI 1937
(Nadruk verboden.) LEO LEN
NA HET HUWELIJK VAN
PRINSES JULIANA
HET HUWELIJKSDEJEUNER
Ruim twee honderd personen
zaten aan
Aan het huwelijksdejeuner ten Pa
leize Noordeinde, hebben ruim twee
honderd personen deelgenomen. Er
was een groote tafel met verscheidene
kleine tafels.
Tot de genoodigden behoorden behalve
de vorstelijke gasten, o.m. de voorzitters
van de Eerste en Tweede Kamer, alle groot
officieren van de Koningin, de minister
president dr Colijn, de minister van buiten-
land'sohe zaken, jhr mr de Graeff, de deken
van het corps diplomatique, de Zweedsche
gezant von Adlercreutz, en de gezanten
van Duitschland, graaf von Zeek von Bur-
kersroda, en van Groot-Brittannië, sir Hu-
bert Montgomery. Voorts de commissaris
van de Koningin in de provincie Zuid-Hol
land. minister van staat, jhr mr dr van
Karnebeek, de gouverneur van de Residen
tie, luitenant-generaal jhr W. Röell, de chef
van den generalen staf, luitenant-generaal
Revnders, de commandant der zeemacht,
vice-admiraal Kruys, de burgemeesters van
's-Gravenhage, Amsterdam en Rotterdam
en alle officieren van het militaire huis
van de Koningin, die in den koninklijken
stoet hadden meegereden, o.m. Pangeran
Adipati Ario Mangkoenegoro VII, die mee
gereden had als adjudant i.b.d. van de
Koningin.
Het vertrek van het Prinselijk Paar
In den namiddag zijn gister Prinses
Jnliana en Prins Bernhard nit 's-Gra-
venhage vertrokken. Tegen vier opende
zich een der achteruitgangen van het
paleis, een auto reed nit en volkomen
onbemerkt reed het jonge vorstelijke
paar weg door de feestende stad.
De Prins en Prinses zijn van plan
Vorstelijk Bruidspaar temidden der bruidsmeisjes
Toto F. Ziegler, 's-Gravenhage
hun huwelijksreis op zoo eenvoudig
mogelijke wijze te ondernemen. De reis
zal grootendeels per auto worden ge
maakt, waarbij de Prins zelf den wagen
zal bestaren.
H.M. de Koningin naar het Buitenland
Naar wij vernemen, is H. M. de
Koningin zeer vermoeid van de feest-
drukte en zal Zij na Haar verblijf op
Het Loo eenigen tijd rust nemen in het
buitenland.
Een onderscheiding voor den
Kamerdienaar van de Prinses
H. M. do Koningin hoeft aan den
heer H G. Rotteveel, kamerdienaar van
H. K. H. Prinses Juliana het zilveren
kruis van verdienste in de huisorde
van Oranje toegekend.
De bruldsbouqnetten
Hot bruidsbouquet van Prinses Juliana
bestond uit witte orchideeën (phalanopsue)
en was ivet kant afgewerkt. De twaalf bou-
qetten van de bruidsmeisjes waren uit zacht
rose anjers samengesteld, met fluweelen
linten in dezelfde tint als de ceintuur, be-
hoorende bij de japon.
De ruiker van Prinses Juliana was ge
leverd door bloemenmagazijn N.V. Van
Houweninghe en IJsselstein en die voor de
bruidsmeisjes door het bloemenmagazijn M.
W. Doppenberg, beide in Deji Haag.
De drukte voor het paleis
Nog langen tijd nadat de stoot ont
bonden was en de vorstelijke personen
het paleis waren binnengegaan bleef
de menschenmenigte, die hier verza
meld was, bijeen. Ondanks herhaalde
aanmaningen door luidsprekers van de
politie om zich zoo spoedig mogelijk
langs de verschillende wegen te Verwij
deren, bleven de menschen hardnekkig
op hun plaatsen, ja drongen zelfs dich
ter naar het paleis toe in de hoop, dat
het vorstelijk bruidspaar nog eenmaal
op het balcon of voor de ramen zou
verschijnen.
Hun hoop werd echter niet vervuld, on
danks het steeds weer aanheffen van het
Wilhelmus, het zingen van „Lang zullen
55e leven" of het gejuich. Het eenig resul
taat was, dat enkele zeer jeugdige bruids
meisjes zich voor de ramen van het paleis
vertoonden en de juichende menigte toe
wuifden. Toen het publiek de raadgevingen
per luidspreker niet opvolgden, moest de
politie meer handelend optreden en vooral
bereden politie moest er bij te pas komen
om weer een behoorlijke circulatie op het
Noordeinde te krijgen. Daartoe werden
eerst alle tcfegangswegen tot het Noordein
de afgesloten en den menschen, die zich
daar 'bevonden gelast zich in één richting
te verwijderen.
Toen de drukte voldoend^ geslonken was
werd het verkeer van tegenovergestelde
zijde weer toegelaten.
Den geheelen namiddag defileerden
echter nog duizenden langs het paleis.
Z.K.H. de groothertog van Mecklenburg,
H.K.H. de erf groothertogin van Olden
burg en hertogin Eilika van Oldenburg
arriveeren aan de kerk.
Gelukwensch van het Comité voor
de luisterrijke viering
Het Comité voor de luisterrijke viering
van het Vorstelijk Huwelijk heeft aan
Prinselijk Paar het volgende telegram ge
richt: „Wij bieden het Prinselijk Paar onze
eerbiedige en hartelijke gelukwenschen aan
en spreken daarbij den oprechten we
uit voor een langdurig, zonnig huwelijks
geluk".
Het telegram was onderteekend door den
heer J. C. Wagner, voorzitter en L. P. van
der Heijden, secretaris van het comité.
De trouwfilm
Het eerste deel van de trouwfilm, ver
vaardigd door Profilti en door dit cor
opgenomen, werd gisteren reeds te kwart
over drie in de Haagsche Theaters, waai
Profilti-films worden gedraaid, vertoond,
Huwelijksfeesten te Bordeaux
en Berlijn
De Nederlandsclie kolonie te Bordeaux
heeft gisteren ten huize van den consul, den
heer A. F. E. Maehler, ter gelegenheid van
het Prinselijk huwelijk een feestbijeenkomst
gehouden.
De prefect van de Gironde, die com
deur is in de Orde van Oranje-Nassau, bood
den heer Maehler zijn hartelijke geluk
wenschen aan.
Te Berlijn
Legatiera^d baron van Boetzelaiar van
Oosterhout als vertegenwoordiger van
afwezigen Nederlandschien gezant, alsmede
de Nederlandsclie consul-generaal Wolff en
talrijke Duitsche vrienden woonden het
feest bij.
Prof. dr. M. T. B'reine, docent in de Neder-
landsche taal aan de Berlijnsche universi
teit hield een feestrede, waarin hij vooral
op de nauwe betrekkingen tusschen Duitsch
land en Nederland wees. Hij besloot met
hoera's op de Koningin en het Jonge Paar
uit te brengen, die door de aanwezigen
geestdriftig werden overgenomen. Men zong
daarop het Wilhelmus. De gasten bleven
let laat in den avond gezellig bijeen.
Geboorte op een historisch
moment
Gistermorgen 11 uur, toen 't prinselijk paar
zich op het stadhuis te 's-Gravenhage bevond
om in den echt te worden vereenigd, is in het
arbeidersgezin van dein heer J. Peters-Orval
te Tegel en een zoon geboren. De familie
heeft den jongen spruit,, die op dit bij uit
stek historische oogenblk ter wereld kwam
de namen gegeven van Bernard, Wilhelm,
Julius.
HEEL 1NDIE VIERDE
FEEST
Radio-uitzending overal
uitstekend ontvangen
Feestpredikatie van
Ds. de Vreede te Batavia
BATAVIA, 7 Januari (Aneta-ANP). De
ontvangst van de radio-uitzending uit Hol
land was uitstekend. Overal waren luidspre
kers opgesteld, in hotels, restaurants en so
ciëteiten waar men in groote getale met de
grootsche nationale gebeurtenis meeleefde.
Jammer was het dat een plotselinge, zwa
re regenbui, nadat het bijna den geheelen
dag goed weer was geweest, een ontijdig
nde maakte aan de viering buitenshuis.
Op het moment waarop in de residentie
het huwelijk werd voltrokken, donderden in
geheel Indië de voorgeschreven saluutscho
ten. In alle gewestelijke hoofdplaatsen in ge
heel Indië, ontvingen de bestuurshoofden
in openbaar gehoor, dan wel namen op an
dere wijze de gelukwenschen van alle bevol
kingsgroepen in ontvangst.
De feestelijkheden te Batavia werden
voortgezet met volksconcerten etc. De Ja-
pansche ingezetenen hielden een feeërieke
optocht voor den gouverneur-generaal.
Te Semarang Werd de „Gijsbrecht van
Aemstel" met zeer veel succes opgevoerd.
In Medan gaf men het openluchtspel „Van;
Juliana tot Juliana". Des avonds is een fak
keloptocht gehouden voor den resident waar*
bij de Sultan van Deli in den stoet liep, i
AT A VIA, 7 Januari. Aneta/A. N. P. )V
De dienst in de Portugeesche Buitenkerk
was een officfeele dienst die een bijzonder
feestelijk, doch stemmig karakter droeg.
Het interieur van de kerk was versierd
met vlaggendoek, lauwerkransen en wapen
schilden. De gala-uniformen van vele auto
riteiten en loden van het consulaire corps
alsmede de fraaie toiletten van de dames,
verhoogde de feestelijke aanblik.
Klokslag halftien kondigde klokkengelui
de komst van den gouverneur-generaal aan,
waarop op het orgel het Wilhelmus werd in
gezet. Alle aanwezigen zongen het volkslied
uit volle borst mede.
De dienst, waarbij ds. de Vreede in gebed
voorging, ving aan met een lezing uit de
Schrift en het zingen van Psalm 21 vers 2
en 8. Hierna voerde het koor van de Orato-
rium-vereeniging uit. het „Salum fac regem"
en het „Trauungslied" van Hauptmann.
Daarna hield ds. de Vreede van den kan
sel een indrukwekkende rede, waarbij hij als
leidraad had gekozen de woorden: „want U
is d'o heerlijkheid".
Ds. de Vreede wees in zijn rede er op hoe
zeer deze dag in de eerste plaats is een heer
lijke dag, een hoogtijdag voor onze Prinses
en Prins en hoezeer thans een nieuw leven
ons uit de portretten van Prinses en Prins
tegenblikt, de weerschijn waarvan ook bi]
onze geliefde Koningin valt te ontwaren, die
opleeit in het geluk van Haar kind ert per*-
soonlijk alle zorgen aan den dag legde, de
versieringen van het paleis ontwierp en bij
tïe voorbereidingen voor het feest tot in
kleinigheden voor alles zorgdroeg. Ook,
voor Haar is dit een dag van heerlijkheid'.
Hoe kan die heerlijkheid (bewaard blij
ven? Het eenige wat Bruid en Bruidegom
kunnen doen om zeker te zijn van een blij
vend geluk is: dit geluk bergen bij God*
Wij zijn hier allen tezamen voor het Vor
stelijk Bruidspaar. Doch dit is niet enkel
hun feest doch ook ons feest. Een feest van
het Nederlandsclie volik, waarbij kleine
dingen werkelijk klein zijn, het groote alles»
beheerschend op den voorgrond treedt en
waarop het heele volk als één man rea
geert.
Na deze toespraak, welken diepen indruk
maakte op de aanwezigen en die door de
radio over geheel Indië werd verspreid,
werd besloten met den zang „Wo du hirv»
gehst, da will auah ich hingehen" en daar»
na geëindigd met gebed.
Hiermede was een van de vele plechtig
heden van deze feestdagen tèn einde.
Verduistering door bedrijfsleider
Door de gemeentepolitie te Waddinxveen
is gearresteerd de bedrijfsleider R. die ten
nadeele van zijn patroon, den meubelfabri
kant M. een aanzienlijk bedrag, men spreekt
van ongeveer f 1300 heeft verduisterd en
vervalschingen in <ie boaken heeft gepleegd,
R. is overgebracht naar het Huis van Be
waring te Rotterdam. Wegens eenzelfde
feit, een paar jaar geleden gepleegd, heeft
R. nog een, .voorwaardelijke veroordeeling
(Adv.)
VERBAAL*: UIT WET
hlQL&NDSCHE yiSSCHERSUEVtN
DOOT5.VANTEIJLINGEN
(49
Hij stond zelf verwonderd over zijn fantastisch doordraven,
n eigen vrees duwde hij opzij, om z'n vrouw op .te monteren.
)u hij slagen?
Vrouw Poot luisterde scherp en wantrouwend. En haar
gst groeide, wikkelde een fijn net van wortels om haar
rt, boorde takken in haar hoofd en schouders. Haar man
rak te vlug en daarom ongeloofwaardig.
Meen je dat?
Ja, hoor eenshij vermande zich, voelde het on-
delijke van zijn driftige uitval. Hij begreep nieit, dat hij z'n
igst wilde verbergen, door ontstemd te worden over haar
tijfel aan zijn voorstelling, waaraan hij zelf evenmin veel
doof hechtte.
Het helpt ons niet veel, of we er over praten. We
aken ons blij, öf we zitten in zak en asch met onze gedach-
n. Dat is allebei yerkeerd, meen ik. Want we vergeten
daardoor een groot feit. Dat Hij over de onzen waakt onder I
alle omstandigheden. Of geloof je dat niet?
Dat wel, maar
Juist, maarEeuwig en altijd komt dat êr bij ons
achter. We kunnen onze moeilijkheden niet loslaten, mis
schien willen we 't niet. Onvoorwaardelijk overgeven is niet
gemakkelijk. Ja vrouwtje, we staren ons blind in onze tobbe
rijen, .terwijl we weten, dat we er overheen kunnen kijken. Ik
denk wel eens, wat zou het er anders op de wereld uitzien,
als wij Christenen wat minder over onze moeiten prakkizeer-
den en wat meer vertrouwen hadden in God. We piekeren te
veel over ons bestaan, onze kinderen, over allerlei en vergeten
dikwijls het voornaamste. Nou zijn wij bezorgd over Kees,
en zoo moet het. Maar 't is de fout. wanneer we aan den
Heer geen gelegenheid gunnen over hem te waken. We
mogen Hem niet uitschakelen. En daarom moeten wij pro-
beeren alles in Zijn hand te leggen.
Poot stortte zijn hant uit. Niet alleen om zijn vrouw te
sterken, maar ook om z'n eigen wanhoop te verjagen.
Vrouw Poot zweeg. Haar man had gelijk. Ze wist het.
Wat bleef het echter moeilijk afstand te doen van iets dier
baars.
De angststruik groeide niet verder, doch verdorde evenmin.
XVII. Hoe lang nog?
Op hun kousen klommen de mannen en jongens uit het
vrondel. Tijd om laarzen te zoeken in de wanorde op de
vloer was er niet. Het ging er nu om zoo snel mogelijk uit het
benauwde kombuis te komen.
Ontzet bezagen ze de ruïne. Waren ze gered om lang
zamer de ondergang tegemoet te gaan?
Ze groepten radeloos samen. Manus stond dicht bij Hein.
Waar bleef de schipper? En Piot, en Heerke? Die hadden
toch wacht? Zouden ze
Volk vergat z'n pijn. Zijn schip lag recht, dus moest ook
hij present wezen. Naar boven!
Hot eerst zag hij het gebroken tuigage en den grijnzenden
maststomp. Hij keek rond. Krebben kapot, de sloep weg, en
de zeilen
Machtig, wat was zijn schuit toegetakeld. Hoe moest dat
afloopen?
Goddank Ouwe. Zie je dat? De pompen staan er nog.
Het kompas is heel en het roer!
De stuurman sprak rustig, hoewel z'n stem eenigszins
beefde.
Wonderlijk, hoe verschillend menschen in dezelfde om
standigheden de dingen bezien.
Ontdaan voegde Heerke zich bij hen.
Jö. waar is Piet?
Piet? 'k Weet niet, stuur. Hij hield het roer, toen 'k
naar jullie kwam.
Hé jongens! Is Piet vóór?
De zee brulde zwaar en slingerde haar golven over het dek.
De stuurman moest nog eens roepen.
Piet? Nee!
Dan is hij
Eer hij z'n vermoeden kon uitspreken, gleed een zwakke
kreet over den achtersteven.
Hoor je dat?!
Piet!
Ze leunden over de bakboordsreeling, zochten en zagen.
Piet!
Help me!'k Ben op!
Kan je t nog uithouden? Hé lui, kom hier! Breng een
haak mee! Voorzichtig! Pas op de ruimen!
Hand in hand schuifelden ze over het gladde hout.
De 130 schommelde en tjompte hulpeloos. Gelaten onder*
ging hij de ruwe slagen van de grommende golven.
Driemaal moesten de matrozen zich schoor zetten, om een
stuk water op te vangen.
Met vereende krachten werd Piet binnenboord getrokken.
God zij dank! Allemaal present.
Dat mag een wonder heeten, zei Piet verkleumd.
Ga droog goed antrekken, waarschuwde Volk.
—- Als het tenminste ook niet nat is. De ruimen staan vol.
1 oen bemerkten de visschers, dat ze ongeschoeid waren.
Ze rilden van kou.
Hein, Jochem. Meewis en Klaas! An de pompen! En-
halen jullie de laarzen. Anders word je doodziek. Haast ie.
En voorzichtig!
Ouwe, je hebt bloed an je kop.
O, dat s niks. Tegen de kachel gevallen.
Ga naar beneden. Ouwe!
Ik blijf hier. We zijn er nog niet boven op.
Dan haal ik verband, besliste de stuur.
Och, wat!
-We hebben je broodnoodig.
Nadat hij Volk verbonden had, ging hij met de matrozen
de schade op de last herstellen.
Ga jij een pot koffie zetten, Ful, stelde hij fluisterend
voor.
Ze spanden lappen persenning over de open ruimen, scho.
ten de losse einden touw op, bergden het gespleten hout.
(Wordt vervolgd)
