INZEEP...
Met de Ambulance in Abessynië
DAGERAAD
WOENSDAG 13 MEI 1936
DERDE BLAD PAG. 9
VLIEGTUIGEN BRENGEN
ANGST EN ONTZETTING
TE WEEG
Rookwolken van onschuldig
karakter
Geen gifgas maar de Italiaansche
driekleur
Een pokkenepidemie
bezworen
DESSIE, 5 April 1936
Maandagmorgen. 30 Meart in de
vroegte begonnen onze Fordmotoren
te ronken. Er werd haastig ingeladen,
handen werden gedrukt en afscheid
genomen. Voor de tweede maal ver
trok een onzer chirurgen, Dr v. d.
Does, die zijn reis oaar het vaderland
aanving, tot Addis Abeba uitgeleide
gedaan door Ir. de Vries, die daar
nog enkele zaken had te regelen en
Dr Veeneklaas die berooid en beroofd
als hij van alles was, naar de hoofd-
stad moest, teneinde zijn garderobe
aan te vullen.
liet w-as bitter koud en huiverend liepen
wij in onze dekens gehuld rond, om de
vertrek kenden zoo lang mogelijk na te zien.
Nauwelijks waren ze uit het gezicht ver
dwenen en wilden we ons nog enkele
oógenblikkcn in onze tent terugtrekken, of
we werden opgeschrikt duor ecnige kanon
schoten, die te kennen gaven dat er vlieg
tuigen in aantocht waren.
Weinige minuten later zagen we drie
stippen aan den hemel opdoemen en repten
wij ons zoo hard we konden naar onze
bomvrije schuilplaatsen. Gelukkig verliep
dit bezoek in het vroege ochtenduur zonder
incidenten, doch het gebeurde hield voor
ons'deze waarschuwing in, dat we ook in
de vroegte vliegtuigen konden verwachten.
Als er vliegtuigen in aantocht zijn,
schreeuwen onze boys „Mata, mata" en
heerscht er in een ommezien de grootste
onrust in het kamp. Het hospitaal levert
dan een troostelooze aanblik. De zwaar ge
wonde patiënten, als ze zich nog maar
even kunnen bewegen, trachten te vluch
ten naar een van onze schuilplaatsen die
veel patiënten kunnen bergen. Oud en
jong, verminkt of ziek probeert zoo vlug
mogelijk die plaats te bereiken waar men
zich veilig voelt..
Zélfs geamputeerden komen weg, op
welke manier is dikwijls een raadsel.
Weinig hulpbetoon
Iïet is mij opgevallen dat men elkaar
onderling in deze dingen zoo weinig helpt.
Slechts enkelen zijn er die er toe komen
anderen de behulpzame hand te bieden.
Het grootste gedeelte van onze patiënten is
zoo vervuld van eigen lijfsbehoud dat men
aan den ander niet denkt.
Die vlucht van gewonden en verminkten
bij de nadering van vliegtuigen biedt een
hopelooze aanblik. Het Roode Kruis biedt
hun geen bescherming.
Niettegenstaande onze ambulance tot nu
toe gespaard bleef, neemt bij 't hooren van
motorgezoem in de lucht de onrust telkens
opnieuw toe. De menschen zijn er niet toe
te krijgen rustig af te wachten. Ze blijven
waakzaam, en als ze de kans krijgen, gaan
ze er van door.
.We besloten yoorloopig *s morgens niet
Een van onze toys aan cLe wasch.
De heer P. v. d. Honing ver
volgt zijn brieven over de weder
waardigheden van de ambulance
in Abessinië. Hiernevens ver
haalt hij van de moeilijke om
standigheden, waaronder de am
bulance te Dessié werkte. In de
volgende brief zal hij 'n boeiend
relaas geven van de chaotische
verwarringdie er heerschte in
de laatste dagen voor den val
van Dessié.
op zaal af van het humeur der patiënten.
Dat wisselt nocr al eens. Een ontevreden
natuur veroorzaakt soms veel strubbeling,
doch over 't algemeen zijn de menschen
dankbaar voor de behandeling. Dit neemt
niet weg dat later in Dessié de vreemdste
dingen van ons worden verteld.
P. v. d. HONING
(Nadruk verboden)
meer te opcreeren, omdat het nu al eenige
malen was voorgekomen dat we met een
operatie bezig waren, wanneer een of meer
vliegtuigen overkwamen. Vooral dit laatste
was voor ons een zeer onaangename sen
satie. We zijn deze week geen dag zonder
liegtuigbezoek gebleven. Nu eens waren
het er drie, dan weer zes, doch steeds brach
ten de vliegende monsters groote onrust
met zich mee.
Onschuldige rookwolken
Woensdag veroorzaakten ze onder de be
volking een paniek, doordat drie vliegtui
gen ieder een groote wolk uitbliezen. Aan
vankelijk had het goedje veel weg van gas.
Vol ontzetting werd dit door de bevolking
gadegeslagen. Men wapende er zich tegen
door doeken voor den neus te houden. An
deren liepen met beide handen voor ht
gelaat vol angst heen en weer.
Spoedig bleek evenwél dat de drie
rookwolken de kleuren der Italiaan
sche vlag vormden. Het was een mooi
schouwspel.
Verder kwamen in den loop der week
'crscheidene dysenterie-gevallen voor, waar
an twee, mede door zeer ernstige verwon
dingen, met doodelijken afloop. Infectie
ziekten brengen, door de onhygiënische toe
standen onder de bevolking, groot infectie
gevaar met zich mee. Reinheid voor zichzelf
is ook ons inlandsch personeel bijna niet
hij te brengen. Orde en regelmaat is van
hen niet te verwachten. Met groote moeitt
leeren ze eindelijk hoe het moet en dan
gaat het goed zoolang men ze niet uit het
oog verliest. Eenmaal zelfstandig aan 't
werk, begint echter het geknoei van voren
af aan en er is niet het minste inzicht in
de eenvoudigste dingen. Neemt men meer
erklustigen in diertst dan zou men ver
wachten dat er meer arbeid verricht werd,
doch het tegendeel is juist. Verdubbeling
van arbeidskracht geeft hier heel weinig
aan arbeidsvermogen.
Een oploopjo
Vrijdagmorgen vroeg ontstond voor de
tent van Dr Belmonte een oploopje. Spoe
dig bleek dat er een rechtszitting geëischt
werd. Zes verplegers klaagden elkaar we
derzijds aan dat ze ingera en watt, de
hoofdschotel der patiënten, stalen. De een
wees den ander aan als den dief. Hierdoor
werd de zaak zeer verward want er waren
zes beklaagden en evenveel aanklagers.
We hebben hieruit de conclusie getrokken,
dat wellicht allen gestolen hadden. We
hebben hun dat aan het verstand gebracht,
waarmee de zaak eindigde. De menschen
zelve waren het er nog lang niet mee eens,
want het verdere van den dag stonden tel
kens kleine groepjes, hefig gesticuleerend
en hevig schreeuwend, de kwestie te be
spreken.
Pokkengevaarl
Nog een moeilijkheid deed zich in het
kamp voor. Door dr. Lampe werd Vrijdag
morgen de ontdekking gedaan, dat een pa
tient van het laatste transport pokpuisten
had. Direct moesten de noodige maatrege
len genomen worden om uitbreiding van
deze zoozeer gevreesde en infecteuze ziekte
tegen te gaan. Van het personeel bleek nie
mand ooit pokken gehad te hebben of inge
ënt te zijn. Direct toog dr. Winckel op weg
om in het Makonnen Hospitaal koepokstof
te gaan halen. Bij zijn terugkomst werd het
personeel, al de patiënten en de gezinnen
uit de bevolking ingeënt. Velen maakten
van deze gelegenheid gebruik.
Vaders met vrouwen cn kinderen stonden
Zaterdagmorgen in de rij hun beurt af te
wachten. Eén gezin was er bij, dat bestond
uit vader, drie moeders en acht kinderen.
(Een bijzonderheid die natuurlijk op de ge
voelige plaat werd vastgelegd). Het yerbin-
den der gewonden blijft overigens nog
steeds de meeste tijd en zorg vragen. Het
grootste deel der verwondingen is ontzet
tend verwaarloosd en daardoor een bron
van infectie met tal van complicaties.
Evenals in Holland hangt de stemming
LAND- EN
TUINBOUW
Proeftuin Z.-H. Glasdistrict
In het jaarverslag van den Proeftuin Z.H.
Glasdistrict, geveetigd te Naaldwyk, wordt
medegedeeld dat in het afgeloopen jaar een
groote bloei en vooruitgang van de vereeni-
g:ng valt te constateeren, waaruit blijkt, dat
de kweeker het nut van den tuin beter gaat
inzien en mede wil profiteeren van cfe voor
deden welke hem en den landbouw in het al
gemeen, ten goede kunnen komen.
Door het drukke bezoek moesten de spreek-
•en welke de Consulent op den Proeftuin
houdt, met vier uur per week worden ver
lengd. I>e proeftuin blijkt ook hier weer on
misbaar te zijn, omdat hij den consulent ge
legenheid geeft nieuwe ideeën en vindingen
practisch te toetsen.
Een groot aantal waarschuwingen tegen be
paalde ziekten in de gewaseen zijn in het af
geloopen jaar door den proeftuin uitgegeven.
Op verzoek van tuinders-leden werd spe
ciaal bestreden het spint en de witte vlieg,
die veel schade veroorzaken. Veel succes wordt
ook verkregen door het grondonderzoek dat
ten behoeve van de kweekers wordt toegepast.
Op 33 pi aa toen van het district werd regel
matig het zoutgehalte van het boezemwater
onderzocht.
het succes met de champignoncultuur,
deed zich direct de groote behoefte gevoelen
aan het champignon-broed, in Engeland ver
kocht onder den naam „Spewn" en door den
tuinder wel eens „paddenstoelenzaad" ge
noemd, hetgeen ten onrechte plaats heeft,
daar het een schimmel is.
Moest tot op heden het broed uit het buiten
land komen, aan Ir. Gerritsen op het labora
torium van den Proeftuin is het gelukt uit de
mooiste hoeden het broed te kweeken. We kun
nen dus selecteeren en met het buitenland
jveren. De proeven met het champignon
teelt zijn uitstekend geslaagd.
Het ledental der vereeniging is in het af
geloopen jaar met 690 gestegen, dank zij voor
al het werk van den directeur, Ir. Riemens,
die talrijke lezingen hield, en voor wiens uit
stekenden arbeid in het verslag dank wordt
gebracht. Het ledental bedraagt thans 3034.
Het financieel verslag geeft voor de i
meene exploitatiekosten een uitgaaf
f 25.733.32, waardoor een nadeelig saldo
f 181.64 is ontstaan.
Spekexport door de
V eehouderij -centrale
De vereeniging van Nederlandsche Expor
teurs van vleesch en vleeschproducten hield
dezer dagen te Den Haag haar jaarlijksche
algemeene vergadering. Op deze vergadering
werd een motie aangenomen, waarin de leden
der groep „spek" er hun teleurstelling over
uitspreken, dat de Nederlandsche Veecentrale
steeds meer er toe overgaat, rechtstreeks^
met uitschakeling van de erkende
porteurs, transacties te sluiten betreffende de
levering van spek naar verschillende landen,
waar die exporteurs met groote moeite
kosten een afzetgebied veroverd hebben.
Zij besluiten, bij den Minister van Land
bouw er op aan te dringen, hieraan paal
perk te stellen, derhalve de bemoeiingen van
de Nederlandsche Veehouderijcentrale te beper
ken tot zuiver administratieve en controlee-
rende en in het vervolg den exporteurs van
spek die plaats toe te kennen, welke hun als
zoodanig toekomt.
Blikvleeschverschaffing
De Vereeniging van Nederlandsche expor
teurs van vleesch en vleeschproducten heeft
den Minister van Sociale Zaken een
gram doen toekomen, waarin de vereeni
ging er haar leedwezen over uitspreekt,
zooals: Hoofdpijn, Migraine, Kies
pijn, Zenuwpijnen, Rheumatische
pijnen, Spit, verdwijnen in tien mi
nuten door de verrassende werking
van de Nederlandsche Pijnstillers
Koker ra»; 12 stuks 52 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 et,
Het schoonheidsgeheim der
eeuwen, aan U geopenbaard om
U mooier en jeugdiger te maken.
Olijfolie! Verzachtend, verjongend, niet-
irriteerend. Dokters gebruiken ze voor
pasgeborenen; reeds Cleopatra kende
haar waarde als schoonheidsmiddel. En
thans raden meer dan 20.000 schoon
heidsspecialisten het gebruik aan van
Palmolive, de olijfolie-zeep.
Palmolive wordt gemaakt volgens een
geheim recept, en is even verzachtend
als doeltreffend. Bij haar bereiding wordt
een groote hoeveelheid olijfolie gebruikt:
de olie die op lichaamstemperatuur
„smelt", de poriën zachtjes binnendringt
en deze zonder irritatie grondig reinigt.
Wilt U natuurlijke charme bezitten, een
teint die ieder bewondert? Volg dan
de Palmolive methode: masseer dage
lijks gezicht, hals en schouders met het
overvloedige Palmolive schuim. Laat
het diep doordringen: zóó worden Uw
poriën grondig gereinigd. Spoel af met
warm, dan met koud water. Reeds bin
nen enkele weken bemerkt U de resul
taten frissche charme een jeugdige
huid de gezonde „Palmolive" teint,
die Uw levensvreugde verhoogt.
Gebruik voor een dagelijksch voetbad
ook Palmolive - de kosten zijn zoo gering
en Uw voeten blijven in goede conditie.
dat de regeling omtrent de verschaffing van
ingeblikt vleesch aan werkloozen, is ge
maakt zonder de georganiseerde vleesch-
warenfabrikanten hierin te kennen en pro
testeert er verder tegen, dat de opdracht
slechts aan een leverancier is verstrekt.
WETENSCHAP
Folkloristisch museum
te Lievelde
Zaterdagmidag vond in tegenwoordigheid
van tal van autoriteiten de opefilng van de
Oud-Saksische boerderij „Het Erve Kots" te
Lievelde plaats. De groote boerderij met een
wei- en bouwlandencomplex van ettelijke
bunders is meer dan 400 jaar oud en heette
in den volksmond vroeger „Het Klein
Aovink". Na het overlijden van den vorigen
eigenaar den heer H. E. Kots, ging zij in
eigendom over aan den landbouwer B. A.
Weenink, die haar thans als museum heeft
ingericht. Nadat zich alle genoodigden bij het
oude schaapsschot hadden verzameld heette
de heer Weenink allen welkom, waarna bur
gemeester A. J. van de Laar van Lichten
voorde de openingsplechtigheid verrichtte.
In een korte rede herinnerde de burgemees
ter aan de opgravingen die onder leiding van
dr. Bursch door den rijksopsporingsdienst
op de gronden van „Het Erve Kots" reeds
zijn gedaan en binnenkort voortgezet wor
den; ook roemde hij het initiatief door den
eigenaar aan den dag gelegd, en sprak den
wensch uit dat dit folkloristisch museum in
alle opzichten aan het gestelde doel mag be
antwoorden. Daarna werd een rondgang door
de boerderij gemaakt. Het museum bevat
voorwerpen, die blijkens mededeelingen van
deskundigen in geen enkel museum hier te
lande te vinden zijn, o.a. een tweetal halssnoe
ren gevonden in een Frankischen grafheuvel,
welke op de gronden van het Erve ligt. De vijf
vertrekken van de boerderij zijn geheel voor
de plaatsing der diverse historische voorwer
pen benut. Gebinten en sporen der boerderij
rijn alle van eikenhout. Voorts is aanwezig
een zeer oude kelder met kruisgewelf. Het
oorspronkelijke plan van den eigenaar was,
de boerderij te verhuren, doch toen men tot
de ontdekking kwam dat èn boerderij èn
grondencomplex zeer merkwaardige bijzon
derheden verborgen hielden, werd dit voor
nemen overboord gezet en rijpte de idee:
stichting van een museum, hetgeen nu wer
kelijkheid is geworden.
De openingsdag mocht zich reeds in een
druk bezoek verheugen. Nadat alle bezoe-
:ers en genoodigden een kijkje hadden ge-
ïomen werd de thee aangeboden, waarbij
„boerendeerns" in typisch ouderwetsche klee
der dracht als „schenksters" fungeerden; boer
Weenink getooid met een hoogen zijden
„Kips" zooals men in vroeger jaren placht
te doen, leidde zijn gasten rond. Het geheel
werd opgeluisterd door muziek.
UIT HET
SOCIALE LEVEN
Christendom
In het Al gr.Weekblad voor ChrLstendom
Cultuur lezen we in de rubriek „Oog en Oc
hctvolgende
t gevoe
Ik he
woede in de oogen
DONDERDAG 14 MEI
HILVERSUM 1 1875 M. 8.00—9.15 KRO.
10.00 NCRV. 11.00 KRO. 3.00 NCRV. 8.00
9.15 en 10.00 Gram.pl. 10 15 Morgendienst
door Ds. G. fJ b b i n k, Gerei. Pred. (HV)
te Utrecht en Tienhover. 11.30—12.00
Godsd. Halfuur. 12.15 KRO-orkest. 2.15
KRO-Boys. 3.00—3.45 Orgelspel. 4.00 Bij
bellezing. 5.00 Handenarbeid v. d. jeugd,
5.30 Piano-recital. 6.30 Leger des Heils-
causerie. 7.00 Berichten. 7.15 Reportage,
7.30 Cursus psychologie. 8.00 Berichten.
8.15 Gevar. koor- en orkestconcert. 9.05
Causerie „De crisis en wij". 9.35 Koor-
en orkestconcert.
HILVERSUM H 301 M. AVRO-Uitzendinr-
Gram.pl. 10.00 Morgenwijding. 10.30
Viool en piano. 11.00 Knipcursus. 11.30
Trio. 12.15 Omroeporkest. 2.15 Declama
tie, zang en piano. 3.00 Aeolian-orkest.
4.00 Voor de zieken. 5.00 Voor de meisjes.
5.15 Bezoek van Orkestralië. 7.00 Voor de
kinderen. 7.05 Pianoduetten. 7.30 Engel-
sche les. 8.00 Berichten. Gram.pl. 8.15
Concertgebouworkest. 9.30 Gram.pl. 9.40
Modepraatje voor heeren. 10.00 Omroep
orkest.
DROITWICH 1500 M. 10.25—10.50 Orgelspel,
12.35—1.20 Yascha Kreins Zigeuner
orkest. 3.10 Causerie over Arbeidsbemid
deling. 4.05 Het Harp-Trio. 4.35 Populair
concert. 5.50 Cembalo-recital. 8.10 Dis
cussie „The Means Test". 9.20 Kerkdienst,
9.40 Piano-recital.
RADIO PARIS 1648 M. 8.50 Orgelconcert,
10.20 Orkestconcert. 3.20 Symphonieoon-
cert. 7.20 Zang en piano. 8.05 Nat. orkest,
Raugelkoor en solisten.
KEULEN 456 M. 11.20 Orkestconcert. 1.3S
Gevar. concert 4.10 Omroepkoor. 5.20
Omroeporkest. 6.10 Operette-uitzending,
7.30 Weragkamerorkest.
BRUSSEL 322 en 484 M. 322 M.: 11.50 Sa
lon-orkest. 4.20 Concert. 7.30 Omroep-
484 M.: 11.50 Licht-orkest 12.50—1.20
Gram.pl. 4.20 Salon-orkest. 7.20 Sympho-
nieconcert.
-treft Is niet het feit dat hij arm Is,
Maar Het ellendige gevoel dat de anderen met
al hun goede bedoelingen minzaam of neer
buigend naar Je kijken. Het christendom stelt
ons heel andere eischen dan liefdadigheid be
trachten of regelmatig je gave op het altaar
offeren. Ik zag dat plotseling heel duidelijk,
toen Ik In een krant een verslag las van eea
onderhoud, dat Iemand met de directeuren van
de jubileerende firma Verkade heeft gehad.
Het gesprek liep over de samenwerking met
de arbeiders en één der directeuren zeide:
Slechts eenmaal heeft bij ons een staking ge
dreigd: dat was In den roerigen tijd na den
oorlog. Wij gaven toe, om erger te voorkomen,
maar 11c ging zeer gedeprimeerd kort daarop
naar Amerika, als werkgevers-gedelegeerde
naar de eerste arb-ldsconferentle van den Vol
kenbond. Daar heb ik allermerkwaardigste
voorbeelden gezien van bedrijven, die In den
goeden geest werkten. En gemerkt, dat ik bij*
al mijn goede bedoelingen
moest herzien
mijn nood bij
siij zelf weer
ik!
1 bij een collega, wiens bedrijf Ik zeer
de. Toen zed hij: „Geef mil eens zonder
antwoord op de vraag: Houd Je Wn
je mensonen?" Ik aarzelde natuurlijk toch even.
waarop bij onmiddellijk Inviel „Neen. zeg maar
niets meer. het is al mis. Als ik je dezelfde
vraag gesteld had over Je vrouw en kinderen
had je niet geaarzeld!' Toen heb ik begrepen,
waar bij mij de fout zat- Goddank, dat er
mensohen zijn. die dit zeggen durven. Want het
MIJNHEER PIMPELMANS GAAT „EN PENSION"
35. Nu, het verhoor hielp in elk geval den1
tijd wat passeeren. En toen eindelijk de
derde trein arriveerde, kon mijnheer Pimpel
mans met al z'n medereizigers met 'n zucht
van verlichting instappen. In de coupé ge
komen. kostte het den armen man echter
heel wat zweetdroppels, om den zwaren
koffer in het netje te krijgen.
36. De koffer was veel te breed; hij staik
veel te ver buiten 't netje uit En toen de
trein halverwege tusschen Mietjesdorp en
Pieternellagast, een schok kreeg, tuimelde de
koffer omlaag en kwam open en wel over de
hoofden van mijnheer Knevel en juffrouw
De Buf te hangen. En toen
Wordt Vrijdag vervolgd)
door H. KINGMANS
Met grooten schrik was Munco Ketel bevangen, toen, geheel
Onverwachts, de leider van het kleine reisgezelschap, Stella, was
gearresteerd. Dat beteekende een leelijke streep door de
rekening van den Brusselaar en ook door zijn rekening: de
kans was nu zeer groot, bijna zeker zelfs, dat er van de be
raamde plannen niets komen zou. Dat,beteekende ook, dat hij
niet veilig was in Groningen en verstandig deed, zoo spoedig
mogelijk te vertrekken weer. Vandaar zijn blijdschap, toen hij
bespeurde, dat, voorzoover hij oordeel en kon, althans niemand
hem herkende, hoewel hij verschillende van zijn vroegere mede
burgers nog zeer goed kende.
Midden in de Gëlkingestraat aarzelde Munco Ketel even. Aan
het eind der straat rees het bastion van het groote kasteel, dat
hij buiten de stad reeds had gezien, op en met één oogopslag
bespeurde hij, dat de oude straat, waarin hij als kwajongen
.vrij en onbezorgd had gespeeld, veranderd was. Er waren huizen
afgebroken en de vrees bekroop hem, dat de woning van zijn
moeder er niet meer zijn zou, zoodat hij dan weer naar de
Ebbingestraat moest loopen, naar zijn oom Roclf, als daar
niets veranderd was. In geen zeven jaren had hij Groningen
gezien noch iets van de zijnen gehoord. Zijn hart klopte hem tot
in de keel
Het laatste huisje, aan den rechterkant, vlak bij het bastion...
Öe ouderlijke woning, niets veranderd-
Hij liet den klopper vallen. Wanneer wie openldeed hem
inocht herkennen, dan was het nog niet erg, want zijn komst
was bekend: de hertrouwde knecht van koopman Clant, dien
ÖJfar Drente had ontmoet, zou het meedeelen,-
Hij werd niet herkend. Sibrigje stond in de deur en zag
verbaasd den man aan, die wilde binnenkomen. Het drong
niet tot haar door, dat die persoon Munco wel eens kon zijn:
een man mqt een baard!
„Ken je me niet meer, Sibrigje 7"1
„Munco!"
De stem was niet veranderd.
Ze liet hem staan, waar hij stond en holde terug.
„Moeder, moeder, Munco is daar!"
Hij was haar gevolgd. En na zeven Jaar lag hij in de armen
Van zijn moeder. Hij had toen niet eens afscheid kunnen
nemen, want hij was op het werk gevangen genomen en toen
hij zijn gevangenis was ontvlucht, had hij zich gehaast, Gronin
gen zoo ver mogelijk achter zich te hebben.
„Mijn jongen! Mijn jongen! Gode zij ulank, dat je niet 'dood
bent. Laat mij je eens goed aanzien- Ja, jo bent Munco. 'k Zie
het aan je oogen en je neus en je haar. Maar anders, ik ken
je niet meer. Wat ben je veranderd! Hoe maak je het toch,
mijn jongen? Wat heb je moeten zwerven. Maar de Heero
heeft het welgemaakt. We dachten niet anders, of je waart
niet meer in leven."
Moeder ik
Over de groote keien van de Gelkingestraat klonken zware
stappen. Schichtig keek Munco op. „Wat is dat?"
„Soldaten van het kasteel. Zij gaan naar de Markt", legde
Sibrigje uit
Dan omhelsde zij haar broeder, die verlicht adem haalde,
toen het geluid op straat wegstierf-
„Waarom ben je bang?
„Moeder, niemand mag weten, dat ik in Groningen ben. 't Is
niet in orde. Stella heeft de knecht van Clant verteld?
neen? o, aan oom Roelf, dan weet u Stella is gevangen
genomen, direct al bij de Heerepoort. Ik ben gauw weggevlucht
naar hier, maar ik geloof niet, dat iemand mij gekend heeft,
'k Zal weer wel weg moeten, als Stella.Maar een paar
dagen houd ik mij hier verborgenJe kunt nooit wetenH
I Hij sprak gejaagd, zag schichtig om zich heen.
I „Je blijft in huis en, als het moet, verberg je je in den
kelder, 'k Zal straks even naar Hilligje loopen en zeggen, dat
je er bent Dan kan ze hier komen."
,,'k Heb gehoord, dat Hilligje het nog goed maakt. Die trouwe
ziel wachtte op mij. En wéér moet ik vluchten, misschien
O, moeder, wanneer zal dat toch eens verandeen?"
„Dat weet God alleen, jongen. We leven in zware tijden, maar
eenmaal zal het dagen. Hoe staat het met jou, Munco?"
Hij begreep de vraag onmiddellijk.
„'k Heb veel gezien en meegemaakt, moeder. Ik zal in uw
oogen wel ruwer geworden zijn. liet leven onder de Geuzen
is ruw. Maar God heb ik niet uit het oog verloren. Moeder kan
gerust wezen."
„Dan is het goed, jongen. Dat is weer een onverdiende zegen'
.van onzen God."
„Ga nu, Sibrig. Ik verlang zoo najar Hilligje."
Het meisje spoedde zich onmiddellijk naar de Heerestraat,
om met de maerte van burgemeester Hillebrands, den banneling
van Groningen, weer te keeren.
Moeder Ketel en haar dochter lieten de twee geliefden even
alleen. En toen zij in het kleine vertrek weerkeerden zaten
die twee daar, hand in hand, als zeven jaar geleden.
En de vrouwen weenden van blijdschap.
En daarop vertelde Sibrigje: het was rumoerig in de stad;
algemeen was de arrestatie bekend; men zei, dat Stella onmid
dellijk een verhoor had ondergaan; er werd beweerd, dat hij
morgen op de Groote Markt gevierendeeld zou worden
En Hilligje: haar juffer was er heel ontdaan van, want zij had
op betere tijden gehoopt, op tijden, die den burgemeester weer
in Groningen zouden brengen
„En wat nu, Munco?"
,,'k Weet het niet, mijn meisje. Ik houd mij hier verborgen.
!Als het met sinjeur Stella niet goed gaat, moet ik weer ver
dwijnen. Het is wreed voor ons allen, maar ik durf hier niet
blijven
„Natuurlijk niet Als De Mepsche er achter komt, kom ja
aan de wipgalg van Billy. Er is hier heel wat gebeurd in dia
zeven jaar, Munco", zeide Sibrig.
,,'k Heb er van gehoord. Men snakt er in het Zuiden naar,
dat Groningen aan de Pacificatie komt. Maar als nu Stella
„Kom, jongen, misschien valt het nog mee", bemoedigde
moeder Ketel, hoewel haar hoop niet groot was: wie in da
„klauwen" van Kolonel Billy kwamhad hij onlangs in een
driftbui niet een soldaat met zijn dolk eigenhandig dood
gestoken?
Dan vertelde, in grove trekken, Munco. Hoe hij naar Emden
was gevlucht, daar even werk had gehad, maar onder de
Geuzen was gegaan. Eerst ter zee. Maar dat was hem da
landrot, niet bevallen. Anders zou hij de verovering van Den
Briel ook hebben meegemaakt Hij had later weer in Duitsch-
land gezworven, had zich aangemeld, toen graaf Lodewijk van
Nassau troepen wierf; toen de slag op de Mookerheide, waarin
twee Nassauers sneuvelden; hij was altijd ongedeerd gebleven;
geen schram was op zijn gelaat of lichaam te bekennen; het
ontzet van Leiden had hij daarna meegemaakt; Prins Willem
van Oranje heel vaak gezien, ook gesproken wel; iemand, om
voor door het vuur te vliegen; vervolgens had hij in de
Zuidelijke Nederlanden gezworven; toen hij van de zending
van Stella hoorde, had de lust hem bekropen, zich aan te
melden, omdat hij naar Groningen verlangde het liefst zou hij
er blijven, om zijn beroep weer op te vatten te hmven en een
stil en gerust leven te leiden.
