'HU G GET"
DE NEDERLANDSCHE
KOLONISTEN IN ARGENTINIË
VRIJDAG 6 MAART 1936 r TWEEDE BLAD PAG. 5
NEDERLANDS SUCCES:
MELBOURNE RACE
geste SIGAREN
HANDWERK PRODUCT VRIJ. VOOR CONTROLE
tn prijzen ven 4 tot 15 c«nt
Fa. van Goor van Oorschot, Kampen.
VRAAGT NU
JAN DE RUYTER'S
TABAK
HET BESTE VOOR WEINIG GELD
In Berlijn werd dezer dagen bovenstaand vehikel, dat den naam draagt van de vliegende Köpenlckei? ontving, in We&nen heeft iemand een spél bedacht, waarbij
bedrijf gesteld. Het niet bepaald elegants model heeft een lengte van niet minder dan XSy% meter, de figuren bestaan uit Abessijnsche en ItaUaanschc Typische Ingang Van Lindbergh's nieuwe huis te KenL
soldaten, aangevoerd door den Negus en Badoglio.
Links boven: Oud buitenhuls tn Kenï (EngJ,
waar de familie Lindbergh zich zal vestigen.
Onze Schoenindustrie
- 'S?
fftgrng?
Geeft de
mode
DE
IDEALE SCHOENWAS
yWAALWIJK
GROOTSTE KEUS
NIEUWSTE
CREATIES
DUIFJES
Kindei» schoenen
Wanneer 't om KINDERSCHOENEN gaat,
Vraagt dan het DUlFJES-fabrikaat!
N.V. „CEVABO" SCHOENFABRIEKEN MOERGESTEL
Specialiteit in:
Waterdichte ('f? 1)5
Sneeuwschoenen
Ervaring sedert 1852
RAVOl"
natmaakt, maar God is het dia
den wasdom geeft.
Hem koant voor den zegen op den
arbeid onder de Hollandsche kolonis
ten in Argentinië de dank toe.
Naschrift
San Cayetano, dat destijds door mij bij
Tres Arroyos werd ingedeeld, is later een
zelfstandige gemeente geworden en uiet ver
dwenen maar door nieuwe emigratie van de
gelijke landbouwersgezinnen uit Nederland,
in 19-25 en nu onlangs flink gegroeid. Ook de
Geref. Kerk van Chubut wordt nog steeds
door ds Sonnevelt door bezoeken van tijd
tot tijd gediend. Zooals uit het jubileum
nummer van «Kerkblad" blijkt, wordt ook
daar de arbeid van ds. Sonnevelt zeer ge
waardeerd,
Li
Overzicht van het Noord-Oostelijk déél van het
groote voetbalstadion in Rotterdam-Zuid. In
Juli zal 't werk gereed zijn.
Onze Sigarenindustrie
Mijlpaaltjes
Sigaren
Wat zijn die lekker!
Zeer verklaarbaar, uit
de beste tabakken en...
HANDWERK product.
Herinneringen uit den tijd varf
de geestelijke organisatie
Door Dr. Jvan Lonkhuyzen
VI (Slot) m
Zoo was Ik dan na deze emotie-volle reis
weer terug in het oude vaderland. En het.
land scheen blij te wezen, dat ik weer levend
terug was. Men had door de uitzendingen
van de Engelsche boot van onzen brand aan
boord gehoord, de bladen hadden er over ge
schreven. Deuren en harten gingen voor mij
open en ook beurzen voor mijn arbeid
voor de Hollanders in Argentinië. Ik nam
aanvankelijk mijn intrek in het ouderlijk
huis te Heteren bij Arnhem al was de le
dige plaats door het overlijden mijner moe
der ontstaan, een zaak van droefheid.
Behalve dat ik er mijn boek over Argen
tinië schreef, ging ik vandaar uit nu den
arbeid organiseeren. Ik bezocht minister Van
Swinderen, die mij zijn vriendelijk schrijven
meegegeven had, en werd zeer hartelijk door
hem op zijn bureau ontvangen. Ik deelde
hem mijn plan mede om aldaar eenige Hol
landsche scholen op te richten en verzocht
hem. of hij niet, zooals de Duitschers ook
deden, een subsidie voor deze scholen aan
de Staten-Generaal wilde aanvragen. Hij be
loofde steun tot een maximum van 10.000
per jaar aan te vragen. En straks stemden
de beide Kamers zonder lange discussie toe.
Ik had daarbij veel hulp van dr. Kiewiet de
Jonge, den voorzitter van het Algemeen Ne-
derlandsch Verbond, te Dordrecht, die door
zijn medewerking er veel toe bijdroeg, dat
weldra, zonder te letten op partijverhouding,
de Staten-Generaal het gevraagde bedrag
toestonden. Op de synode der Geref. Kerken,
welke in die dagen gehouden werd, weiden
Br. Bening en schrijver dezes met liefde
ontvangen en werd ons, zeer terecht, een
plaats onder de buitenlandsche afgevaardig
den ingeruimd. De Synode beloofde haar
steun.
Br. Bening moest, na nog zijn familie in
Duitschland bezocht te hebben, mij eenigen
tijd hier getrouw bijgestaan te hebben, naar
zijn land en zijn werk terug. Het ging mij
aan het hart dezen lieven broeder, met wien
ik zooveel doorgemaakt had, weer naar do
boot te moeten brengen en hem te zien heen
gaan. Maar vandaag vertelt hij nog in
Buenos Aires op het jubileumfeest van Gods
goedheid en bewarende genade.
Maar ik had meer noodig dan dat Ik had
ook voor de kerken en voor de uitzending
van de onderwijzers-predikanten gelden noo
dig. Een comité werd geformeerd, dat met
mij deze uitzending zou behartigen. In het
comité waren zoo vriendelijk met mij te wil
len zitting nemen oud-minister De Marez
Oyens, het Tweede Kamerlid (later mi-lis
ter) dr. J. Th. de Visser, nu*. Van Beeck
Calkoeu te Utrecht en ds. K. Fernhout tc
Utrecht. Dat waren twee Hervormden en
twee Gereformeerden. Immers de kerken in
Argentinië waren zelfstandige kerken
en bestonden zoowel uit leden uit de Herv.
Kerk als uit de Geref. Kerken afkomstig.
Met dit comité ging ik aan het werk. En ik
heb nooit aangenamer samenwerking ge
had.
y stond in ons blad van i Maart.
Ds. C. Sonneveldt
1 In overleg met hen legde ik een aan
tal bezoeken af en in korten tijd had
den we verscheidene duizenden in kas
Daaronder was een vorstelijke gift van
Hare Majesteit de Koningin,
eveneens een niet veel mindere van
de K o n i n g i n-M o e d e r en een gift
van Prins Hendrik.
Dat was mij een zaak van groote blijd
schap ziende de belangstelling van ons
Koninklijk Huis voor deze verlaten en ver
waarloosde Nederlanders, maar, zooals de
lezer denken kan, dat voorbeeld deed
velen volgen.
Nu konden we aan uitzending denken.
De Kerken waren zelfstandige kerken, met
eigen kerkorde, zoodat zij niet gebonden
waren aan de regels voor de opleiding voor
of toelating tot het predikambt. Waarom
zouden we? De toestanden en behoeften wa
ren daar zoo geheel anders, dat het dwaas
heid zou zijn dezelfde regels toe te passen.
We zochten voor den dienst in Gods Konink
rijk onderwijzers, die geschiktheid hadden
als predikanten voor deze eenvoudige men-
schen op te treden, en aldus als geestelijke
leidslieden werkzaam te zijn.
Zoo verscheen dan in 1909 of 1910 in de.
bladen een oproep voor een onderwijzer, van
Geref. beginselen, die lust had kerkelijken
arbeid te v-erichten en gaven had om een
eenvoudig stichtelijk woord te spreken. De
eerste die zich aanmeldde was de heer A. C
Sonnevelt, destijds hoofd van de Chr. school
te Brouwershaven. Ik was intusschen predi
kant bij de Geref. Kerk van Rijswijk (Z.-H.)
geworden. We verzochten hem over te ko
men. In het onderhoud gaf hij kostelijke vol
doening. Ook „preekte" hij bij die gelegen
heid in de kerk van Rijswijk, op een week
dag, voor een gehoor, bestaande uit oud
minister De Marez Oyens, enkele vrienden
en schrijver dezes. Men was algemeen over
tuigd, dat er niet alleen een onderwijzer,
maar ook een dominee in br. Sonnevelt zat
Zoo werd hij dan ter gezetter tijd naar de
kerk van Buenos Aires gezonden, om daal
de Hollandsche school op te richten en het
kerkelijk leven te leiden en in het algemeen
om een geestelijk leidsman tc zijn. Met op
dracht aan den kerkeraad om na eenigen
tijd te rapporteeren, waarna dan broeder
Sonnevelt tot predikant kon worden beoepen
En zoo is geschied. Nooit heb ik spijt ge
had. dat we dezen broeder uitgezonden heb
ben, een man met een hart van goud, en
van buitengewone zelfopoffering.
Weldra zou hij vanuit Buenos Aires naar
Ohubut gaan, waar hij in tamelijk onher
bergzame oorden, onder broeders die niet
gemakkelijk te hanteeren waxen en ook niet
geheel eensgezind, met trouw en ijver vele
jaren gearbeid heeft. Sinds is hij nu enkele
jaren weer terug in Buenos Aires. Zoo
iemand prijs verdiend heeft voor arbeid voor
de Hollandsche kolonisten in Argentinië ge
daan, dan is het zeker deze broeder.
Na hem werden nog door ons comité uit
gezonden ds. Rolloos, die een acte als onder
wijzer bezat, en de Amsterdainsche ouder
wijzer de heer Rijper, die vele jaren in Tres
Arroyos gewerkt heeft, en daar ook, evenais
ds. Sonnevelt in Buenos Aires, tot predikant
beroepeu en bevestigd werd.
Intusschen was ik blijven correspondeeren
met de deputaten van de Ghr. Geref. Kerk
van Noord-Amerika voor den arbeid in Zuid
Amerika, welke Kerk, als boven gezegd is,
oordeelde, dat Zuid-Amerika haar zendings-
veld was en die ook gaarne bereid was haar
steun daaraan te verleenen. Ten einde dit te
regelen ging ik in het voorjaar van '9j1
naar Noord-Amerika, om op verzoek der
Noord-Amerikaansolie kerken tevens in een
reeks kerkelijke centra over de zaken van
Zuid-Amerika te spreken en alzoo de fiDan-
tieele steun dier Kerk volledig te verzeke
ren. Sinds hebben dan ook beide kerken
groepen (de Geref. Kerken hier te lande en
de Chr. Geref. Kerk in Noord-Amerika) de
kerken in Zuid-Amerika gesteund. De Noord-
Amarikaansche kerken zonden ds. Brux-
voort uit, meer bijzonder voor de Holland
sche kolonies in Brazilië, en nu onlangs
candidaat Mulder.
Gedurende mijn rondreis door de Noord-
Amerikaansche kerken, ontving ik het be
roep van de groote gemeente van Alpine
Avenue, in Grand-Rapids, Mich., juist va
cant geworden door het vertrek van ds. Vol-
beda, die aan de V. U. zijn studies ging
voortzetten. Dat beroep werd, toen ik weer
in Nederland terug was, aangenomen. Niet
zonder strijd.
Had ik ons volk en ons vaderland niet
lief? Had ik den arbeid ook voor „Sonne-
vanck", dat ik enkele jaren tevoren met
prof. Bieeterveld en ds. Sikkel op had mo
gen richten, ook niet zeer lief? En had ik
geen groote verwachtingen van de predikau-
ten-vereeniging en het Theol. Tijdschrift,
juist in dat voorjaar met prof. Lindeboom
ROFFELRIJMEN
VREEMD
Ik hoorde door de radio
Zuid-Afrika's Gezant,
Den jongen, grijzen, geestigen
Stam-, taal- en geestverwant.
Hij sprak voor de Oranjejeugd
In Alphen aan den Rijn
En grapte met ons spelling wee
Oubollig raak en fijn.
Wij spreken van dèn baas, dè vrouw,
Het kind, dèn lessenaar;
Verwonderd vroeg ons de Gezanti
Hoe hou je 't uitelkaar?
Bij ons is 't allemaal gelijk,
Is 't altijd: die, die die!
Waarom is 't: van dèn lessenaar
Is dat een mannetjie
De gwlle glundere gezant
Het ft blijkbaar niet bevroed
Dat Nederland de uitgangs-^n
Beslist behouden moet
Als meter van 't „beschavings"peil
Waarmee de deftigheid
Zich van 't gewone burgerdom
Zoo sprékend onderscheidt!
Mar chant heeft ons van deze waan
Verlost en 't Kabinet
Heeft, één van zin!, op zijn besluit
Zijn machtig merk gezet.
Waarom is nu bij „Onderwijs"
De weerhaan weer gedraaid
En wordt opnieuw de twijfel in
Het effen veld gezaaid?
Ik duld niet dat mijn moedertaal
Besnoeid wordt of genekt,
Maar minder nog dat men de taal
Met buitenlandsch doorspekt
Zooals onze Minister doet
Die zoo angstvallig waakt
Voor onze taal en die er zelf
Zoo vreemd gébruik van maakt.
(Nadruk verboden.) LEO LENS.
opgericht, toen na mijn referaat mijn voor
stel op de vroegere „Pastorale Conferentie"
(waai' predikanten en ook ouderlingen
saam kwamen) om voortaan twee conferen
ties (een predikanten-conferentie) en een
oude- lingen-conferentie) te hebben aange
nomen was? Dat alles moest ik nu vaarwel
zeggen.
Maar Gods weg leidde naar Noord-Ameri-
ka. En ik vond er het hoogste aardsche ge
luk, dat een mensch hebben kan, maar ook
twaalf jaar later de diepste smart, welke
ooit een man treffen kan. Dat verlies dreef
mij weer naar Nederland.
Ook in Noord-Amerika bleef ik de zaken
der Zuid-Amerikaansehe kerken met mijn
rnede-deputaten os. Van Wijngaarden en dr.
Beets, voor de Hollandsche kerken in Argen
tinië benoemd, behartigen.
"V Dudcflinq F. Bating
Het werk in Argentinië is nu, vooral
ook door den arbeid van ds. Sonnevelt
en door nieuwe emigratie derwaarts,
zeer gegroeid. Maar van dit alles geldt
bet woord van den apostel: een ander
is hts die plant en een ander is het dia
