la-
DE NATIONALE PARKEN
IN UTAH EN ARIZONA
35 WOENSDAG 20 NOVEMBER 1935
TWEEDE BEAD PAG. 5
De natte herfst is oorzaak, dat de geheele na-oogst van de Luzemklaver in dan Wieringermeer is mislukt.
Duizenden K.G. van deze klaver worden nu door middel van verbranding vernietigd.
v M
sEH
Ras Kocksa, de schoonzoon van den Negus van Abessinië, die met een groot deel van zijn troepen
naar de Italianen is overgeloopent omringd door zijn Italiaansche begeleiders op het binnenplein
van zijn paleis te Makale.
De aviateurs Genin en Robert verlaten le Bourget om te trachten met hun vliegtuig hun eigen record voor het
traject van Parijs naar het eiland Madagascar te breken. Het toestel voor 't vertrek.
In verband met de werkzaamheden aan het Muider poortstation te Amsterdam werd een hulpperron in
gebruik genomen. Een overzicht der nieuwe situatie, rechts het oude perron.
REISINDRUKKEN VAN
Dr. J. F. REITSMA
Onvergelijkelijk schoone
natuurtafereelen
XIII .y
Onze volgende halte was Grand Canyon
Lodge, gelegen aan de noordrand van het
groote Canyon van de Coloradorivier in den
staat Arizona. De afstand van Bryce Canyon
naar Grand Canyon is ongeveer 275 K.M.,
zoodat we den heelen dag tusschen ontbijt
en middagmaal er voor noodig hadden,
maar van verveling is geen sprake bij zoo'n
rijke afwisseling van natuurtafereel. Zelfs
het eerste gedeelte van den weg, dat we twee
dagen tevoren in omgekeerde richting afge
legd hadden, boeide weer sterk.
De autowegen zijn over het algemeen heel
goed in deze parken en we zagen op verschil-
j lende plaatsen nog groote werken onderne
men op den weg om de bruikbaarheid
veiligheid te verhoogen. 't 16 hier nogal
makkelijk om een goed wegdek te maken,
daar de noodige materialen ruimschoots
I voorradig zijn.
Na een paar maal voor afwisseling gedu-
rende enkele minuten uitgestapt te zijn, von
den we in Kanab Dining Lodge de tafel voor
ons gedekt en de lunch klaar. Kinderen
boden voor enkele centen allerlei mineralen
en versteend hout aan, waarvan we zeker
heel wat meegenomen hadden, als het. niet
zoo bezwaarlijk geweest was om zoo'n vracht
enkele weken mee te sleepen.
Nadat we Kanab verlieten, passeer
den we spoedig de grens van Utah en
Arizona en kwamen in het dorpje Fre-
donia, dat de twijfelachtige eer ge-
I niet, dat het verder van een spoorweg-
station verwijderd is dan éenige an
dere plaats in de Vereenigde Staten,
ml. een 155 KM.
Het is daar tooh wel een zeer bijzonder
land met overal dien mooi gekleurden
,'gronc,. De Prismatic Plains, die we na
Kanab overstaken, doen met hun mooi rood
i gekleurden bodem, waarop naast „sage" en
Jeneverbes ook de cactus groeit, denken
flan onze bloembollenvelden in het voorjaar,
groote witte trassi in ZiarparU
zoo prachtig werken het rood van den grond
en het groen der planten samen. Intusschen
ging de weg sterk klimmen en de chauffeur
stopte op het" hóógste punt eenige oogen-
blikken om ons van het panorama achter
oins te laten genieten.
Over een front van 60 mijl ziet men tot
aan den gezichtseinder een opeenstapeling
en opeenvolging van gekleurde rotsgevaarten
in lange rijen, trapsgewijs in hoogte toene
mend, met op den achtergrond in het mid
den Cedar Breaks als het hoogste punt,
rechts den overkant van Bryce Canyon en
links in de verte tempels en torens van
Zionpark.
Weer voortgaande kwamen we op een
geheel ander terrein, daar het Kaibab Fo
rest voor ons lag, het grootste bosch in
America, dat. ook al weer tot nationaal
monument verklaard is. 't Bosch beslaat een
oppervlakte van meer dan 723.000 acres
meest naaldhout, de gewone den, Douglas-
den en Engelmann-spar met daartusschen
populieren, die de eerste herfsttinten gin
gen vertoonen, zoodat de goudgele bladeren
een mooi effect maakten tusschen de altijd
groene naaldboomen.
In het bosch komen ook groote grasvlakten
voor en meertjes, waardoor het mogelijk is,
dat hier duizenden herten leven, die natuur
lijk ook beschermd zijn. Van al die duizen
den kregen wij echter maar enkele verte
genwoordigers te zien. We waren ook zoo ge
lukkig een exemplaar te zien van de white-
tailed-Ivaibab-squirrel, een eekhoorn met
witte staart, die nergens anders ter wereld
voorkomt. Ze zijn ontzettend vlug en schuw.
In den tuin van het restaurant te Jacobs
Lake, waar we even stopten, waren enkele
exemplaren in gevangenschap, die hun
schuwheid zoo ver hadden afgelegd, dat ze
apenootjes van ons wilden aannemen.
Tegen zessen arriveerden we aan Grand
Canyon Lodge, waar we met een glaasje
vruchtensap hartelijk verwelkomd werden.
Nadat we de ons toegewezen hut bezocht
hadden, ging het een, twee drie naar
America's groote natuurwonder: de rand
van het groote ravijn van de Colorado-rivier
en dat bij een weldra ondergaande zon.
't Weer was eenigszins buiig geworden, met
af en toe een paar donderslagen en een
je regen, 't Was nu Vlroog, de zon was
weer doorgebroken, maar over den afgrond
van het canyon hing nog wat nevel. Vanaf
het terras, waar vroeger het hoofdgebouw
stond', dat voor drie jaar afbrandde, hadden
we ons eerste gezicht op het Grand Canyon.
Het eerste kwartier hoort men geen woord
zeggen; ieder wordt zoo geboeid door het
machtige van dit schouwspel, dat men
zwijgt. Ja menigeen grijpt het geweldige
zóó aan, dat hij „nervous" wordt.
Zal ik trachten te beschrijven, wat men
ziet? 't Is onmogelijk daarvan een voldoend
beeld te geven.
Ver weg op 12 mijl afstand ligt 1000
voet lager ae overkant van het ravijn,
de southrim, en tusschen ons zelf en
dien overkant gapen de afgronden en
verrijzen de rotsen, 't is een labyrinth
van ravijnen van de schoonste kleuren,
yarieerend in tinten bij het licht van
de ondergaande zon.
Wat doet men, als men het geheel «n zich
heeft opgenomen en op zich heeft laten in
werken? Men neemt zijn camera en tracht
iets van dat onvergetelijk geweldige vast te
leggen en mee te nemen om later de beel
den der herinnering te verlevendigen. We
hadden onzen tocht zoo ingericht, dat we
den Zondag hier rustig bleven. Daardoor
hadden we gelegenheid het canyon te zien
vanaf verschillende punten en bij verschil
lende belichting. Misschien was dit de diep
ste indruk neg wel, dien wij 's avonds on
dervonden, toen de maan tusschen de wol
ken, door de afgronden flarov yerlichtte^
Meer in het Bergland bij Kanab
vleermuizen tusschen de dicht-bijzijnde rot
sen rondfladderden, de „crickets" een scherp
en eentonig gekras over de sombere diep
ten lieten weerklinken en dan ineens de
bliksem de afgronden verlichtte en de don
der rolde over de ravijnen. Aan den over
kant zagen we de verlichting van het hotel
aan den zuidkamt en pinkten de lichten,
die de vliegers den koers moeten wijzen
langs het canyon.
Het leven was hier overigens als in de
andere lodges. We hoorden een lezing over
het ontstaan van het canyon en de gekleur
de rotsen, over de Indianen, die hier vroe
ger woonden en we werden vermaakt door
de jongelui, die ons 's Maandags weer met
muziek eu zang uitgeleide deden. Sympa
thiek deed het ons aam, dat hier evenals in
Yellowstone de dans op Zondag stil stona.
Gezien de hartstocht, die hier is voor de
..dance", kan Nederland hieruit nog iets
leeren.
Onze reis ging nu naar het laatste der
parken hier: Zion national park, weer in
Utah gelegen, ruim 200 K.M. van Grand
Canyon, 's Morgens 8 uur vertrokken we
daarom al, dan konden we om 1 uur voor
de lunch in Zion zijn. Onze weg ging eerst
weer door het Kaibab Forest en over de
Prismatic Plains noordwaarts naar Kanab,
maar 18 mijl verder sloegen we links af
de Mount Carmel op om de laatste 25 mijl
de Carmelhighway te volgen en daar te
bewonderen, wat de Americaansche inge
nieurs op het punt van wegenbouw tot stand
gebracht hebben. Om ten volle te kunmen ge
nieten van het schoon, dat hier geboden
wordt, werd onze autocar van boven ge
opend. Verwonderlijk is het, hoe alles hier
een eigen cachet heeft, want ook deze weg,
die zich windt door tal van ravijnen, is
weer zeer verschillend van al hetgeen we
tot hiertoe zagen. Op een gegeven oogen-
blik reden we een tunnel in, die over een
lengte van meer dan een mijl door den har
den rots gegraven is. Op een zestal plaatsen
heeft men op zij in den tumnelwand groote
vepsters gemaakt, waardoor men een prach
tig uitzicht heeft op de tegenoverliggende
rotspartijen en in de vallei in de diepte.
Natuurlijk hebben we niet verzuimd hier
van te genieten.
Dit kunstwerk heeft een paar millioen ge
kost en werd in drie jaar voltooid. Wel een
bewijs, dat moeite noch kosten gespaard
worden om de schoonheden van dit land
meer bereikbaar te maken. Na het verlaten
den tunnel daalt de weg zeer snel zig-
zags-gewijs met een prachtig uitzicht op de
bergen, die bij nadering hoe langer hoe
grooter worden.
Toen we het eigenlijke Zian park binnen
kwamen, volgden we de Mukuntuweap-
rivier, een snelvlietende stroom, wiens wa
ter gekleurd is door het rood der bergwan
den. Rechts en links verhieven zich de hoo-
bergpieken, die aan Zion zijn typisch ka
rakter verleenen en allerlei merkwaardige
namen ontvangen hebben, waarvan we
slechts de yoomaaaiste noemen: Oost en,
West Tempel, de Wachter, het Altaar der
offerande, de drie Patriarchen, de Zonne-
beig, de Lady, de Tweelingbroeders, de groo
te witte Troon, the Mountain of Mystery.
Zion Lodge ligt in het hartje van het
ravijn, op den achtergrond van een kleine
groene vlakte, dwergachtig klein bij de
hooge bergtoppen, die het rondom omgeven
met hun stijle wanden. Men is verrast,
als de wagen ineens de rivier verlaat en om
buigt naar het hoofdgebouw, 't Is een uit
gezocht plekje en de koelte in dezen bin
nenhof tusschen de bergen deed ons wel
dadig aan op dezen warmen Septemberdag.
Daar we reeds den volgenden morgen ver
der moesten, hebben we in de middaguren
nog zooveel mogelijk trachten op te nemen
van hetgeen Zion biedt, We maakten een
rit naar den tempel van Sinawava, een
mooie binnenplaats tusschen de bergen met
populieren begroeid, we volgden onder lei
ding van den „ranger naturalist" het pad in
het canyon aan beide zijden van de rivier,
bewonderdeai de hangende Duinen, die zich
een plaats veroverd hadden aan de berg-
vormige gewelven, die zich aan de stijle
rotswanden door verweering gevormd had
den. De wilde herten graasden aan den voet
der bergen en stonden schuw te drinken in
de bedding der rivier. In het museum
maakten we kennis met de voornaamste
vertegenwoordigers der fauna. Een levende
ratelslang liet geprikkeld zijn ratel hooren.
Kortom er was zooveel te zien, dat men
hier gerust enkele dagen kan blijven en nog
niet uitgekeken is. De avond werd weer op
de gewone manier doorgebracht; er was een
l,ezing met lichtbeelden over de geschiedenis
en bezienswaardigheden van het Zionpark.
verder voordrachten, muziek, zang en oans.
Dén volgenden morgen zei-den we ons
reisgezelschap vaarwel om met de auto naar
Cedar City te gaan en vandaar naar Lund
om hier den middag-sneltrein te halen.
XII stond in ons blad van 18 Nov.
W. VAN DRIEL's Stoomboot- en
Transportondernemingen N.V. R'dam
Slansknile 127 Telefoon 2in."53 (3 lijnen
REEDERS CARGADOORS
TRANSPORTONDERNEMERS
Dagelijksche sleepdienst naar den RtJn en
het Llmhurgschc Kolendlstrict, vice versa
Bevrachtingen In Binnen- en Buitenland
Nieuwe Automatische
T elef ooncentralen
Te Utrecht, Bilthoven, Maartensdijk
en Vreeswijk
Op Zaterdag 23 dezer zullen te Utrecht.
Bilthoven, Maartensdijk en Vreeswijk nieu
we automatische telefooncentralen in dienst
gesteld worden.
In verbano daarmede is de teleloonge-
meenschap met de aangeslotenen dien dag
tusschen li en 16 uur niet steeds mogelijk.
De afwikkeling van de omstreeks dien tijd
aangevraagde gesprekken zal worden be
proefd; is deze tengevolge van de in gang
zijnde overzetting niet mogelijk, dan wordt
de aanvraag als vervallen beschouwd.
ONDERSCHEIDING
Aan E. J. Voute, secretaris van het Kon.
Ned. Aardrijkskundig Genootschap te Ber
gen (N.-H.) is vergunning verleend tot het
aannemen va nde versierselen van Ridder
in de Orde van den Witten Leeuw van
T s j echo-S lowakij e.
DE IDEALE
VLOER
BEDEKKING
Ned. Spoorwegen
Als gevolg van de noodzakelijke bezuini
gingen door de Ned. Spoorwegen zijn bin
nenkort ook bij den Dienst van Weg en
Werken belangrijke veranderingen te wach
ten. Het ÜRt in het voornemen een geheel
nieuwe indeeling van de ploegen te maken
en het minimum aantal vaste wegwerkers
in elke ploeg te brengen van vier op dria
voor de hoofdsporen, terwijl voor de locaal-
spoorwegen als minimum slechts een ploeg
baas voor een ploeg zal worden aangewezen.
De besparing van arbeidskrachten zal meda
verkregen worden door nieuwe werkmetho
den en het in gebruik nemen van betera
werktuigen. Het aantal Opziohtersbaanvak-
ken zal worden teruggebracht van 94 tot 72,
zoodat deze baanvakken belangrijk grooter
zullen worden. Assistent-opzichters zullen
niet meer worden aangesteld.
Voorts zullen de ingenieurs-secties
Alkmaar, Amersfoort en Zwolle on
derscheidenlijk op 1 Mei, 1 Augustus
en 1 November 1936 worden opgehe
ven. Het aantal districts-ingenieurs
van het Seinwezen zal van 5 op 4 wor
den teruggebracht.
BELANGEN VAN
JONGE MEISJES
Jaarvergadering der
Vereeniging
Een afscheid
De Nederïandsche Vereeniging tot behar
tiging van de belangen der jonge meisjes
(afdeeling vam de „Union") he^t gisteren
haar jaarvergadering gehouden in het AAL
V.J. -gebouw.
Deze bijeenkomst kenmerkte zich door het
afscheid van de presidente der vereeniging.
Mevr. J. D. Rom ondtVisgeb. barones-
ke Quarles de Quarles. In haar ope
ningswoord heeft de scheidende leidsvrouw
dezer bekende jongevrouwen-organisatie nog
eens gewezen op het doel der vereeniging:
de uitbreiding van Gods Koninkrijk onder
meisjes en jonge vrouwen. Een werk van
maatschappelijke en geestelijke beteekenis,
waarva/n het spreekster zwaar viel heen te
gaan, al is zij dankbaar voor den groei der
vereeniging.
Het presidium werd hierna overgedragen
aan Mevr. M. Biercnsde Haa n—W a 1-
1 er, wier eerste taak was de afgetreden pre-
sidente te danken voor haar 10-jarige leiding
en haar hot eerelidmaatschap van de Union
aan te bieden.
Hierna hebben eenige dames en heeren
woorden van hulde en dank gesproken
De vergadering heeft verder de huishou
delijke werkzaamheden behandeld.
Door de secretaresse Jkvr. J. J, Mackay
zijn in het jaarverslag belangrijke niededee-
lingen gedaan over het zich uitbreidend
werk van de vereeniging. Het aantal leden
ia circa 160Q,
