Adventstemming in het
Ertsgebergte
DINSDAG 18 DECEMBER 1934
TWEEDE BEAD PAG. 5
Waar de Kerstkribben gemaakt
worden
Een volk van houtsnijders
(Van
Duitsohen correspondent).
Het verschjl is frappant en uiterst leer
zaam Te Berlijn opent men met groot la
waai en officieele propaganda een spiook-
t es.sta cl in de omgeving van de Dom. Tien
duizenden mensehen mareheeren door het
Brandenluirger Tor achter den vvaardigen
„Weihoaclitsmann" aan, om de stad der
Liliputtcrs tc bezoeken en de tallooze kraam
pjes met speelgoed en „Schinalzkuehen" te
Bewonderen. De polilie moet te hulp geroe
pen worden, om liet verkeer te regelen en
de algemecne geestdrift brengt een oorver
domend lawaai met zich mede
Men maakt van deze geestdrift der volks
massa op handige wijze gebruik: een extra-
collccte wordt gehouden, waarbij de meesi
vooraanstaande mannen en vrouwen op elk
levensgebied in nauwer contact treden met
Jan Publiek. Men krijgt do gelegenheid mi
nisters en filmkunstenaars var dichtbij 1e
bewonderen.' hun stern te vernemen en de'
kijklust der grootc massa wordt zoodoende
bevredigd. Het resultaat hiervan is dan de
niet geringe opbrengst van drie en een half
millioon rijksmark, bestemd voor de aim-
stc-n der armen, opdat ook zij een prettig
Kerstieest kunnen vieren.
Zoo gaat men tewerk in de grootc steden
waar lawaai onvermijdelijk schijnt en de
..Stille Nacht" slechts in dc kerstliederen
is overgebleven.
Ileel anders sraat het toe in het Ertsge
bergte. waar de ecnvoud'gen van hart leven
en werken. Aan de ingangspoort van elk
schilderachtig stadie zouden aU s.vmbool
twee figuren kunnen staan: de kerst-enge-
en de mijnwerker in z'n traditioneele dracht:
een hoogc pet met wit pluimpje, gekleurde,
halsdoek, vaak van fraai kantwerk, een
zwarte kiel, 'daaronder de sneeuwwitte kor
te panialon, witte slobkousen en zwurto
lage schoenen. Dit kunstvolle houtsnijwerk
is al 't ware een symbool voor land en volk.
Men ziet in t!c/e houten figuren de man
nen w eer. die in de zilvermijnen bun zware
taak vervullen met de hardnekkige liefde
en toewijding, welke tfi; Saksische volk
eigen is. Iiun ruggen zijn krom, hun han
den hard geworden, zij hebben den zwaion
gang \an iederen mijnwerker maar juist
door de tegenstelling tot hun dagelijksche
omgeving zoeken zij het licht. Beiden, mijn
werker en kerst engel, dragen een kaars in
hun hand, want Kerstmis komt nader en
dit heilige feest moet door allen op waar
dige wijze gevierd worden
Men brengt mij eerst naar Ane, een stadje
van 27.000 inwbners. Hier werd reeds in
1173 door keizer Barharossa eer. k'ooster ge
sticht. Wij bevinden ons in de buurt van
Chemnitz en Zwickau, dus in hét land der
kleine-industrie. Hier krijg ik een „Kribben-
schau". een origineelp tentoonstelling van
kerstkribben te aanschouwen, welke een
duidelijk beeld geeft van het houtsnijwerk
der ijverige bevolking, liet gaat hiérbij om
waardevolle „Heimarbeit" en men weet niet
precies, wat men t meest moet bewonderen,
den ijver dezer mijnwerkers en Eun .kinde
ren of de artistieke charme van hun werk.
Iedere kribbe omvat een bepaald aantal
figuren en het kleurrijke geheel is een weer
gave van het Bijbclsclie verhaal van Bethle
hem, zooals wij liet ieder jaar opnieuw
hooien mogen. Op den achtergrond ziet men
dan, knielend of mét opgeheven banden
staande mijnwerkers in hun eigenaardige
dracht, want ook zij willen tegenwoordig
zijn bij dc aanbidding kh het Kindje Jezus.
Van groot? auistieke waarde zijn in iedere
kribbe bepaalde figuren, bijvoorbeeld in de
Albert-Hanel-kribbe dc waardige drie konin
gen, die bozig zijn hun geschonken uit te
pakken.
Bij de Woilner-kribbe valt onze aandacht
op den berden met dc op hem toed ringende
schaapjes -en men voelt de spanning, 'welke
er heerseht, nu door een ster de weg wordt
gewezen naar Bethlehem.
In de Kan dl er-groep bevindt zich een
kribbe uit Meisnezcr porcelein. Men leidt
mij naar oen kleine zaal. waar achter glas
bijzonder waairievolle madonna's en Cliiis-
tus-figuren staan en hier zmgt een kinder
koor kristalzuiver e.'-i aantal kerstliederen.
Uit den achtergrond treedt dan plotseling
een eenvoudige rnan naar voren, die ons in
zuivere taal vrtélt, welke beteekenis dit
kunstwerk in Saksische volksleven heeft:
„Wij willpn hot verlorene terugwinnen, op
dat de rijkdom der kunst op ons inwerkt,
zij moet een zegen zijn, verlossing van liet
nlledaagsche, een verkwikking in dc eerste
plaats voor den werkman.
Zijn er lieden ten dage nog mensctien, die
uii de diepte van een geloovtg hart kunst
werk kunnen voortbrengen? Er zijn nog
kunstenaars, die in alle stilte hun werk
verrichten. Zij doen het niet voor een ten
toonstelling maar uit liefde voor hun werk.
Kom tegen het einde van het jaar in de
boerderijen van 't Ertsgebergte, daar is de
hpple familie druk aan t werk. Het heele
huis riekt naar hout, tabak, koffie, lijm en
kaarsen. Hier worden de lleihge Drie Ko
ningen gesneden, de kribbe krijgt vorm en
inhoud, over dc apostelen wordt beraad
slaagd en al is allps, wat hier vervaardigd,
wordt, wellicht geen hooge kunst de kiem
van al clit werk is echt, want hij zetelt ïnj'
liefde en toewijding. Menige kribbe kon een
plaats in de ker„- verdienen, ander'werk
behoort in de intieme huiskamer".
Later maakte ik persoonlijk kennis met
dezen dichterlijken redenaar, ik houd hem
voor een dorpsschoolmeester en kom tot de
merkwaardige ontdekking, dat hij een fabri
kant is.in wiens bekijf honderden mannen
hun dagelijksch brood verdienen. Hij
neemt me mee naar zijn fabiiek en ik vplg
liet vernikkelen van eenvoudige badkuipen,
waarvan ei per jaar ÜO.OOO over heel net
land verspreid worden. Kijk, dat is het eigen
aardige van dit volk in hot Ertsgebergte:
hel zijn allen ijverige arbeiders en tevens
kunstlievende menschen.
Om ook aan de bevolking der rijkshoofd
stad een flauw begrip van dit. werk te geven
wordt thans in het Columbushaus aan den
Potsdammér Platz een tentoonstelling van
houtsnijwerk uit 't Ertsgebergte gehouden.
Hier wordt echter overwegend fabrieks
werk ten verkoop aangeboden, zoodat men
weliswaar een fraaie kerstkribbe met alle
toebehooren kan koopen, maar toch niet
een gaven indruk krijgt van het vve*°- dal
in het land zelf met zooveel voorbeeldige
toewijding tot stand wordt gebracht! Wil
men daar kennis mee rnaken, dan moet men
een reisje naar Aue, Eibenstock, Sohneeberg.
Qberscliiema,. Johanngeorgcnstadt- ene
ving ondernemen, voor liefhebbei-s
volkskunst en wintersport een veelzijdig ge
not.
Kunstig houtsnijwerk uit het Ertsgebergte, onderdeel van een beroemde
Kerstkribbe uit Aue.
Dc instorting van het zangkoor-gewelf in de kerk te St. Michielsgestel. Links: de ruïne op het koor met de vernielde orgelpijpen. Rechts: wat er overbleef
van het toetsenbord. Midden: de organist de heer A. Janssen, hoofd van de school, die levensgevaarlijk werd gewond.
LAND- EN TUINBOUW
CRISISREGELING INZAKE
PLUIMVEETEELT
De regeling voor 1935
Een ontwerp-besluit, inhoudende de crisismaat
regelen voor 1935 ten aanzien van pluimvee en
eieren bevindt zich in een vergevorderd stadium
van voorbereiding.
Reeds kan het volgende worden medegedeeld.
Ook bij de regeling van 1935 zit de gedachten-
gang voor. dat naast maatregelen tot beperking
van de pluim vee sta pel maatregelen moeten getrof
fen worden, welke de reeds ingezette verbetering
van den pluimveestapel zullen bevorderen.
Maatregelen tot verbetering
Dc bestaande onderscheiding tusschen fokkers,
houders van vermeerderingsbedrijven en kuiken-
broeders blijft gehandhaafd en dc aan deze groe
pen toegedachte functies zijn dezelfde gebleven.
In verband hiermede hebben ook de verplichtin
gen g:en ingrijpende wijzigingen ondergaan.
Maatregelen tot beperking
Anders staat het echter met de maatregelen tot
beperking der pluimveestapel. Weliswaar is ook
thans het in voorraad hebben van broedeieren
slechts toegestaan aan kuikenbroeders, welke als
zoodanig bij een door den Minister aan te wijzen
crisisorganisatie zijn aangesloten, doch daarnaast
kon men thans ten aanzien van het door deze kui
kenbroeder in te leggen aantal broedeieren een
regeling treffen.
In dit afgeloopen jaar is een nauwkeurig over
zicht verkregen van het totaai aantal broedeieren.
dat io broedmachines is ingelegd, zoomede van de
verdeehng van dit totale aantal over de kuiken-
broeders. Aan de hand van deze gegevens kon dus
de grootte van den aanfok bij de pluimveestapels
nauwkeurig geregeld worden.
Het ontwerpbesluit bevat dan ook in de eerste
-- plaats een regeling tot beperking van de pluimvee-
stapel door middel van voorschriften omtrent hef
aantal door iederen kuikenbroeder "in te leggen
broedeieren. van welke voorschriften eerst een
meer gedetailleerde bespreking moge volgen.
Het in voorraad hebben van pluimvee-eieren in
broedmachinesfNs slechts toegestaan aan kuiken-
broeders. Deze zullen echter voorts aan enkele
voorwaarden hebben te voldoen. Zoo zullen zij
ten eerste in het bezit moeten zijn van een broed-
verguoning, die door de door den Minister daartoe
aan te wijzen crisisorganisatie aan iederen kuiken
broeder na inachtneming van enkele voorwaarden
wordt verstrekt.
Voorts zuilen de broedeieren zich moeten
bevinden in een broedmachine, waarvan
hem het voorhand hebben krachtens een
schriftelijke vergunning, afgegeven door bo
venbedoelde crisisorganisatie is toegestaan.
De voorwaarden, waaronder deze vergun
ning wordt afgegeven, zijn zoodanig dat
iedere kuikenbroeder deze kan verkrijgen.
De regeling, welke in 1934 van
kracht is geweest, dat de broed
machine in eigendom aan dc
den a fg
vorde
is geheel
effende com
per 31 De
geannuleerc
Ten slotte zal het gewicht van ieder broedei.
evenals dit het vorig jaar was bepaald, een be
paald minimum aantal grammen moeien bedragen.
De drie hierboven genoemde voorwaarden zullen
dus vervuld moeten zijn, indien een kuikenbroeder
pluimveeeieren kunstmatig wil doen uitbroeden.
De regeling schrijft gee heffing
lijk he id is echter geopend, dat een
zoodanige heffing alsnog kan wor-
FEUILLETON
Een werkende Vrouw
Naar het Engelsch
(17 Slot
Lady Adelaide was niet alleen heel dank-
lhaar gestemd jegens Esther voor den dienst
dien zij bewezen had, inaar zij stelde ook
levendig belang in liaar persoonlijk. Boven-,
dien schaamde zij zich heimelijk over haar
dwaze achterdocht en wilde ze doen, al
wat in haar vermogen was, om dit weer
goed te maken.
Haar Ladyschap verlangde er zelfs naar,
liet jonge meisje binnen te voeren in haar
kringen en was er dan ook op gesteld, dat
zij goed gekleed zou zijn. Max had eigen
lijk niet anders verwacht, dan dat zijn
verloofde zich hiertegen verzetten zou.
maar in deze gelukkige dagen scheen
Esther haar trots voor een deel te verge
ten. Ze ging nu zelfs denken, dat de ver
vreemding van haar vader van zijn bloed
verwanten teweeg was gebracht door het
een of ander misverstand en ze was er
zelfs toe kunnen komen, hun te schrijven.
Hier was Max heel blij om, vooral toen
die poging met veel succes bekroond werd:
van alle kanten kreeg zij brieyen en een
neef en nicht, broer en zus, die toevallig
daar in de buurt logeerden, kwamen haar
zelfs opzoeken. Dit bleken een paar aller
aardigste jonge luidjes te zijn en liet deed
Esther goed, eens iemand van haar eigen
familie te ontmoeten.
Max achtte nu den tijd gekomen, om zijn
verloving publiek te maken en de aankon
diging daarvan werd allerwegen met vol
doening ontvangen. Ladv Adelaide liet het
jonge meisje zelfs beloven, dat haar huwe
lijk zou plaats hebben vanuit de Towers.
Als Miss Vane niet zoo 'n lief karakter
had gehad, zou ze jaloersch zijn geweest
op al de attenties, die Esther ondervond
maar, onzelfzuchtig als ze was, verheugde
zij er zich juist van harte over.
Toch vond Charlie haar op een goeden
dag in tranen op de rustbank in de salon.
Die twee konden het heel goed vinden en.
daar Miss Vane niet zoo druk in beslag
genomen was, als zijn zuster, vermaakten
zij zich dikwijls samen. Hij stond dan nu
ook ten zeerste ontsteld naar haar te kij
ken, tot zij hem hoorde.
„Vindt jo mij niet een groote baby,
Charlie?" vroeg ze, lachende door haai'
tranen heen.
„Heb je je pijn gedaan?"
„Neen. En daarom ben ik juist een baby:
er scheelt niets aan en ik weet niet, waar
om ik eigenlijk huil. Maar kom je nu eens
gezellig een praatje bij mij maken."
„Weet je wel, dat ik een paar dagen
geleden ook bijna gehuild heb, zonder dat
er iets aan scheelde? Ik denk, dat het koir.i
van Esther. Zij hoort mij nu niet langer toe
Ik had altijd gedacht, dat zij het huis
houden voor mij zou doen, als ik groot
werd en nu... zal het vreeselijk saai zijn
zonder haar."
„Arme, kleine Charlte! Maar je zult nog
wel iemand anders vinden, die heel graag
het huishouden voor je zal doen."
„Wilde jij maar bij mij komen!" zuchtte
hij.
„Als er niemand anders is, ja, dan
zal ik het misschien doen."
Uadv Adelaide gaf verschillende diners
ter eere van Esther en ze ontvingen ver
scheidene tegen-uitnoodigingen.
Het jonge meisje werd ge\ ierd op een
manier, z.ooals zij zich dit niet had durven
denken en toch was zij, ondanks al d'e
ondervonden vriendelijkheid, niet geheel
gelukkig. Er werd algemeen aangenomen,
dat de beide fabrieksarbeiders, die zich
aa.i het snood ondernemen hadden schuJ
dig gemaakt, naar Amerika waren ontsnapt
Maar het zaad van ontevredenheid en
opstand, door hen gestrooid, was eenmaal
geweldig opgeschoten en ze maakte zich
ernstig bezorgd over de veiligheid van
Max.
Overdag, als het alles zoo licht en, zooals
het tegenwoordig was, ook zoo vroolijk om
haar heen was. kon zij dit gevoelen gemak
kelijk genoeg van zich afzetten; maar, als
zij dan 's avonds alleen op haar kamc
was. kon ze dikwijls niet slapen van onrust.
Max was evenmin geheel gelukkig, vv^nt
ze hadden maar heel weinig gelegenheid,
elkander te zien, en, ofschoon hij zich i*i
het eerst gevleid had gevoeld, haar zon
gevierd tc zien, ging zich 'nu langzamer
hand de vrees van hem meester maken,
dat zij, nu ze alweer zooveel meer mannen
had gezien, niet meer zoo gunstig over
hem zou oordecleu.
Op een avond was er een diner op de
Towers en, daar Max onderweg opgehou
den werd, kwam hij perst heel laat. Toen
hij rondkeek naar Esther, zag hij, dat zij
naast een gedistingueerd uitziend heer
dien luj kende en dat ze in een opgewekt
gesprek waren gewikkeld. Nu was hij tóch
al geprikkeld, doordat bij zoo laat was ge
komen en nu werd zijn julouzie nog gewekt.
Hijzelf begon toen druk te praten met pen
meisje aan zijn rechterhand, in de hoop
dat Esther dit zou merken.
Na het diner bleef hij opzettelijk wat
achter en toen hij den salon binnentrad,
zat diezelfde vreemde heer weer naa^t
Esther. Met een rimpel in het voorhoofd
ging Max naar Amy Vane.
„Wie is die heer met die groote snor?"
vroeg hij.
,J)ie naast Esther zit? O, dat is kolon-1
Pierpont, een neef van mij. Het is een
charinaut mensch en hij schijnt Esther bij-.
lei reden we
Indien nu een kuikenbroeder met inachtneming
van het bovenstaande bevoegd is pluimvee-eieren
in zijn broedmachines in te leggen, dan rijst de
vraag welk aantal zal hij mogen inleggen.
Het ontwerpbesluit bevat daarvoor de volgende
regeling- eert onderscheid is in de eerste plaats
gemaakt naar gelang de kuikenbroeder al of niet
in 1934 reeds het bedrijf van kuikenbroeder uit
oefende.
Degene die het bedrijf in 1934 niet uitoefende
zal in het algemeen in het geheel geen broedeieren
mogen inleggen. Deze bepaling is gemaakt, ten
einde een ccgewenschte uitbreiding van de pluim
veestapel door het oprichten van nieuwe bedrijven
tc voorkomen.
Het spreekt echter vanzelf, dat de billijk
heid kan eischen dat een kuikenbroeder wel
daartoe vergunning verkrijgt. Aan den
Minister is dan ook dc bevoegdheid toege
kend vóór 1 Februari 1935 uitzonderingen
toe te staan, in welke gevallen door den
Minister wordt vastgesteld aan de hand van
aard en omvang der bedrijven hoeveel
broedeieren mogen worden ingeiegd.
Voor den kuikenbroeder. die in 1934 het
bedrijf van kuikenbroeder heeft uitgeoefend
zal in het algemeen het door deze in dit
jaar voor den 13cn April op rechtmatige
wijze in zijn broedmachine (s) ingelegde
aamal pluimvee-eieren als grondslag dienen
voor het aantal dat hem voor 1935 zal
worden toegewezen.
Het ontwerp-besluit bepaalt nJ. dat een kuiken
broeder een door den Minister vast te stellen per
centage van het aantal in 1934 ingelegde pluim
vee-eieren zal mogen inleggen. Ten aanzien van
dit percentage is hij geheel vrij, van wien hij de
broedeieren betrekt.
Elke kuikenbroeder zal in de gelegenheid gesteld
worden om boven de hem op deze wijze toege
stane hoeveelheid voorts nog een door den Minis
ter vast te stellen percentage van het in 1934
aantal ingelegde eieren uit te broeden, indien hij
deze eieren betrekt van fokkers en/of houders van
vermeerderingsbedrijven
Deze regeling is getroffen ten einde zooveel
mogelijk te bevorderen, dat het door den kuiken
broeder te gebruiken materiaal afstamt van de
goede dieren, die op de bedrijven van fokkers- en
houders van vermeerderingsbedrijven aanwezig
Voor de vaststelling door den Minister van bo
venbedoelde percentages zijn in het besluit ver
schillende richtlijnen aangegeven. De voornaamste
dezer zijn. dat hierbij onderscheid kan worden
gemaakt naar de totale hoeveelheid, welke in 1934
op de verschillende bedrijven i.s ingelegd. Zoo
bestaat dus b.v. de mogelijkheid dat voor de
groote bedrijven het percentage eieren dat ingelegd
mag worden anders is dan voor de kleine be
drijven. Voorts kunnen de percentages verse!ril
lend zijn naar gelang een kuikenbroeder al dan niet
gewoon is de uit de ingelegde eieren geboren
kuikens uitsluitend te bestemmen voor verjonging
van de pluimveestapel op eigen bedrijf, terwijl ook
voor kuikenbroeders, die zich verplsch er. u tsiui-
tend broedeieren te gebruiken, die rechtstreeks be
trokken zijn van fokkers en/of houoers var» ver
meerderingsbedrijven. andere percentages kuouen
worden genomen.
Voor gevallen waarin een kuikenbroeder
na 1 Mei 1934 eer. bedrijf heeft overgeno
men of wel waarin hem broedvergunmngen
zijn overgedragen waartoe het besluit de
mogelijkheid biedt, zal bij de hem toe te
wijzen hoeveelheid broedeieren daarmede
rekeniog worden gehouden, indien de over
name of de overdracht vóór 1 Februari 1935
plaats gevonden he»:»t.
Het ontwerp-besluit houdt voorts de mogelijk
heid in. dat door de Kroon in afwijking van het
bovenstaande regelen worden gesteld voor het doen
uitbroeden van pluimvee voor n.ide- daarbij aan
te geven speciale doeleinden (als b.v. voor export,
piepkuikenfokkerij, wetenschappelijke doeleinden).
De bedoeling heeft voorgezeten de kuikenbroe
ders zoo vrij mogelijk tc laten ten aanzien van de
tijdstippen, waarop zij het hun toegewezen aantal
pluimvee-eieren doen uitbroeden, slechts zal bij
aparj Koninklijk Besdiut een begin en einddatum
worden gesteld. Het ligt Ln de bedoeling deze data
zoo ruim mogelijk te stellen, echter de einddatum
wel zoodanig, dat laatbroed zooveel mogelijk voor
komen wordt.
Teneinde ook het laatbroeden onder de kloek
op te groote schaal indien noodig uk te sluiten kan
op een nader door de Kroon vast te stellen tijdstip
het hebben van kuikens boven een door den M.-
mster te bepalen aantal worden verboden.
Is met het bovenstaande uiteengezet op welke
wijze het ontwerp-besluit beoogt een beperking te
brengen door middel van regeling van nieuwe
aanfok. het ontwerpbesluit houdt tevens dc mo
gelijkheid in voor den omvang van de reeds be
staande pluimveestapel regelen te stellen.
Op grond hiervan zal het mogelijk zijn,
om op nader dcor de Kroon te bepalen tijd
stippen d e om vang van de pluim
veestapels op de verschillende
bedrijven in ons land te gaan
Deze beperking zal niet uniform behoeve
geschieden, doch zij zal voor de verschillende
deelen des lands anders kunnen zijn, terwijl voorts
naar gelang van aard en omvang van het bedrijf,
zoomede van de hoeveelheid en soort van de daar
op voortgebrachte producten van den Landbouw
de toegelaten hoeveelheden pluimvee verschillend
worden vastgesteld.
Op deze wijze bestaat dan de mogelijkheid
een beperking en een andere verdeeling van
pluimveestapel in ons land te verkrijgen, welke
beter bij de op de bedrijven heerschende toestan
den aansluit en de pluimveehouderij steunt in die
sireken des lands waar zij een voorname bron van
bestaan vormt.
Andere maatregelen
Het ontwerpbesluit bevat voorts bepalingen om
trent het vervoeren van pluimvee, welke in hoofd
zaak met de thans geldende overeenkomen en de
naleving der getroffen bepalingen verzekeren.
Door Zuivelfabrieken is aan de Cnsis-Zuivel-
Centrale de vraag gesteld, of het geoorloofd i:
na 15 December 1934 nog melk te ontvangen var
die leveranciers, die op 18 October jJ. nog niet
aan hen melk afleverden.
De Crisis-Zuivel-Centrale deelt hierbij mede,
dat dit niet geoorloofd is. Indien derhalve op 16
December 1934 de toestand zooals deze wa
18 October jjl., niet hersteld is, wordt men
steun uitgesloten.
LANDBOUWBELANGEN
Op dc vergadering van de drie Centrale Land
bouworganisaties werd uitvoerig van gedachte
gewisseld over het vraagstuk van de tertitaii
wegen. Besloten werd tot het doen van verdere
stappen om in overleg met K N AC. en A.N.W.B.
dit vraagstuk nader tot oplossing te doen komen.
In verband met een van den FJakkeeschen Boe
renbond ontvangen mededeeling werd besloten na
te gaan. in hoeverre een verbod tot telen van rood
uienzaad noodig of wenscheiijk is.
Van de maatregelen, welke getroffen zijn om de
griendcultuur te steunen, werd met teleurstelling
kennis genomen. Zij werden als geheel onvoldoen
de beschouwd. Besloten werd pogingen te doen om
hierin verbetering te krijgen.
Ingekomen waren verschillende klachten betref
fende de traagheid, waarmede de zware varkens
worden afgenomen. Dit schijnt zijn oorzaak te
vinden in het feit. dat Italië den invoer ervan
heeft stop gezet. Besloten werd io deze diligent
te blijven.
Voorts werden nog besprekingen gewijd aan den
druk der waterschapslasten, compensatie-transac
ties in verband met de clearing, de georganiseerde
t b c -bestrijding onder het rundvee, de kwestie der
fondsgelden wn schapen en kalveren, de regeling
van den aardappelsteun. het landbouwhuishoudon-
derwijs, de agitatie tegen de hulpverleenigin aan
den land- en tuinbouw.
ROFFELRIJMEN.
NAAKTE CIJFERS
Volgens de statistiek van 31
telde het bizonder onderwü
scholen met minder diin S(
gen, en 653 bizoniler
1 9 1 C. zooals het in de ju:
houdiri
■vüs
achtei
Het Comité van Actie
Voor d' Openbare School,
Verdedigend „de waarheid",
Althans als zijn parool.
Nam in een demonstratie
In 't vorstelijk Den Haag
Marchant, zijn vriend van vroeger,
Bij zijn ministers kraag,
En sloeg hem om de ooren
Voor d' oog en van heel 't land
Omdat hij zoo schandalig
„De" School heeft aangerand
Er is gesist, gefloten,
En schande van gezegd;
Men schreeuwde openbaarlijk
En baarlijk om zijn „recht"
Men heeft, vrij onverdraagzaam
En grof, gedemonstreerd
Hoe slecht de Openbare,
De Volksschool, reeknen leert.
Men eischt gelijke offers
Ook van ons onderwijs
(Dat wij óók offers brengen
Is onbetwistbaar eisch!
Maar kijk ik naar de cijfers
Dan zie ik tot mijn schrik:
Gelijk zijn we nog lang niet
Tot op het oogenblik!
De openbare heer en
Zijn wonderlijk brutaal
Dat ze zoo braaf negeeren
Het cijfermatriaal.
De naakte cijfers zeggen:
De openbare klacht
Wordt (schoon ze uitgeschreeuwd is)
Tot nul terug gebracht.
Nochtans: meer concentratie
Is onze dure plicht,
Die met gepaste ijver,
Met liefde dient verricht.
(Nadruk verboden.)
LEO LENS.
Sifoopfaiiiel
'IvanUur dokte*,! C^T>1
W<LKL&mSUQQtiSSl fl-UÏ
OR1GINEELE FLACON THANS
zonder te bewonderen."
Op dit oogenblik werd haar aandacht
anderszins in beslag genomen en Max
trad op de veranda, die in den winter af
gesloten was en liep daar wat op en neer:
niemand zou hem immers toch missen!
Esther had hem gezien, toen hij er heen
givig en had aan de uitdrukking op zijn ge
zicht wel gemerkt, dat er iets niet in orde
was. Het kwam niet bij haar op, dat hij
zou gekweld worden door jalouzie, maar zij
vreesde, dat er op de fabriek iets min
aangenaams was gebeurd. Zij ging dut
ook naar de veranda en toen Max zich
omkeerde, zag hij haar.
„Scheelt ei' iets aan?" vroeg zij dadelijk
„Niet dat ik weet", antwoordde hij en
schaamde zich al half over zijn dwaze
jalouzie.
„Je zag er zoo bedrukt uit, Max, dat ik
er ongerust over werd."
Hij keek haar in de mooie oogen en hoe
kon hij nu nog twijfelen aan haar liefde'
Hij trok haar zoo dicht mogelijk naar zich
toe, zoodat haar hoofd op zijn schouder
rustte.
„Zoolang als jij mij lief hebt, kindje, kan
er niets aan schelen", fluisterde hij.
„Kon mijn liefde je maar beschutten! .!•-
weet niet, hoe ongerust ik mij soms over
je maak. Ik ben zoo bang, dat die mannen
toch nog wraak zullen nemen' Je zag er
vanavond zoo gedrukt uit, Max! Heb je
soms hoofdpijn?"
Dit zeggende bracht ze haar koele hand
naar zijn voorhoofd, om zich te overtuigen,
of dat ook gloeide, en toen ze daardoor liet
haar wat terugstreek, voelde ze een h.ilf-
genezen litteeken.
„Max!" liep ze. angstig fluisterend.
„O. dat is niets!" zei hij lachend. ..Het
maar een schrammetje, dat ik een paar
dagen geleden kreeg. Enkel maar de opper
beid werd geraakt. Het beduidt niets en
het is al bijna weer genezen!"
Esther was intusschen zeer bleek gevvor
den en zij moest gaan zitten in een van do
makkelijke rieten stoelen.
„Wat kan er aan gedaan worden?" vroeg
ze, troosteloos naar hem opkijkend.
„Aan die schram?... Niets, die is al bijna
beter!"
„Neen, Max. nu moet je mij niet om den
tuin leiden! Ik ben er zeker van, dat i
aangevallen bent."
Max kon dit niet ontkennen. Op ees
avond, toen hij naar het huis van zijn oom
ging, werd cr een schot op hem gelost van
over de heg; maar het was door zijn hoed
gegaan, had hem net even aan den slaap
geraakt. Hij had gehoopt, dat het gevalletje
voor haar verborgen was gebleven, maar,
nu zij er toch achter was gekomen, zou hij
haar meteen vertellen: er hor/schte gistin;
onder de arbeiders, naar aanleiding vai
die loonsverlaging. Doordat die had plaat-
gehad, onmiddellijk nadat hij declgenno
was geworden, meenden de arbeiders, dat
dit zijn vverr. was.
„Maar dan moeten ze uit dien waan
;eholpen worden. Ik dacht, dat je de loonen
ook w eer op het oude wikke terugbrengen
„Dat zouden wij ook gedaan liphben, als
zij juist niet die poging tot vernieling had
den beproefd; want nu zou het hebben ge
leken, of wij bang waren."
„En moet jij daar dan aan opgeofferd
corden? O, Max, dat kan ik niet verdragen'
Ik zal nu nooit meer een minuut rust
hebben!"
„Maar, liefste kind, luister nu eens naar
mij; vvo hebben een prachtig plan bedacht,
om alles weer in het reine te brengen.
Er zal weer een groot feest gegeven wor
den. waarop ze dan alten noodigen. En
denk je niet, dat dit hen weer in hun
humeur zal brengen?"
„Voor korten tijd misschien."
„En op dit feest zal hun dan meegedeeld
worden, dat we dc loonen op het vorige
peil terugbrengen. Als dan nog enkelen
een wrok tegen mij koesteren, dan zal ik
een paar maanden naar het vasteland
gaan."
„Max!"
„Staat je dit niet aan, kindje?"
„Ik zou dankbaar ziju, als ik je ra vei
ligheid wist."
„Begrijp Je niet, wat dit plannetje beduidt
liefste? De eenige aanleiding voor ^oo "n
feest zou zijn... onze trouwdag en die moet
nu maar heel gauw worden vastgesteld,
ind je ook niet?"
„Max!"
In de saloa speelde Amy de inleiding tot
een lied, dat zij toen met haar niet sterke
maar sympathieke stem zoo gevoelvol voori
droeg. 1
Nadat zij hier in hun rustig hoekje ook
bijzonder van genoten hadden, beloofde
Esther, dat zij, in overleg met I.adv Ade
laide, zoo gauw mogelijk den huwelijksdag
zou vaststellen op voorwaarde dan, dat
Max m dien tussehentijd „voor dringende
zaken" op reis zou gaan.
Max vergat ook zijn jalouzie, tot hij weer
herinnerd werd aan die dwaasheid, doordat
kolonel Pterjiont een getrouwd man was en
ïen oud vriend van Esthers vader.
Lady Adelaide genoot met recht van de
'oorbereiding tot het huwelijk, te niaer
daar iedereen haar volkomen vrij liet in
haar schikkingen.
De dominee, die liet huwelijk inzegende
as nog een verre bloedverwant van Esther
on treffend was de belangstelling, die de
jongelui van alle kanten ontvingen.
Toen Esther aan den ami van haar echt-
-jr.oot de kerk verliet, mest I.adv Ade
laide getuigen, dat zo nooit een mooier
bruidje had gezien en heel natuurlijk kwam
zoo ook het verlangen in haar op, dat haar
dochter even stralend-gelukkig zou ween
op den dag, die misschien niet eens zoo
•heel ver moer voor Amy af was.
