L.A.komt!\
Nuttie's Vader
VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1934
DERDE BLAD PAG. 9
BINNENLAND.
Officieele Berichten
ONDERSCHEIDINGEN
BIJ K. B. la toegekend do eere-medalllle vau
de Orde van Onanje-N&ssau, lm zilver, aan E.
Wijatma, plaatsvervangend chef van de aTd.
CTooneel bij den Stadsschouwburg te Amsterdam
NOTARIAAT
Bij K. B. Is benoemd tot notaris binnen het
arrondissement Middelburg, ter standplaats do
gemeente Zlerlkzee, J. J. van den End», cand.-
METEOROLOGISCH INSTITUUT
BIJ K. B. Is met ingang van 15 Sept. be-
toetmd tot dlrectennr van de Filiaal inrichting
va.n het Kon. Ned. Meteorologisch Instituut in
vasten dienst, de directeur van die 4e ofd. van
dat Instituut P. M. van Rlel en tot directeur
ibij het Kon. Nod Met. Instituut in vasten dienst
de adj.-d.iir. bij dat Instituut H. Keyser.
Kerknieuws.
NED. HERV. KERK
Beroepen: Te Leerbroek en te Nieuw-
poort, cand. J. G. van Ieperen te Bunnik.
Te Vries (toez.), \V. Tj. Klumper te Noord-
dijk (Gr.). Te Ommelanderwyk (toez.), J.
A. de Klerk te Leilens (Gr.).
Aangenomen: Naar Heerenveen-Nijehas
ke, J. W. van Petegem te Den Hoorn (Texel)
VRIJ EVANG. GEMEENTEN
BAPTISTE GEM.
Aangenomen: Naar Haarlem, A. R
Barendregt te Emmer-Erf scheidenveen.
HULPPREDIKERS
Tot hulpprediker bij de Ned. Herv. Gemeente
te Eindhoven is met ingang van 1 October
a.s. benoemd cand. H J. van Heerden te
Haarlem in de plaats van den heer J. D-
Michon, die half October naar Tweede Exloër-
mond vertrekt.
Ds. A. VAN DUKE
Naar we vernemen is Ds. X v- Dijke,
predikant bij de Geref. Gemeente te Niéuw-
Beijcrland na een verblijf van vier maan
den in Noord-Am erika, giste'r in het vader
land w
GEDENKBOEK AFSCHEIDING
In opdracht van de Gen. Synode der Chr. Geref.
Kerk is door onderscheidene hoogleeraren en pre
dikanten een gedenkboek samengesteld, dat door
den uitgever D. J. van Brummen te Dor
drecht in een waardige uitvoering in den han
del is gebracht. De artikelen der negen schrijvers
vormen in chronologische orde een beeld van De
geschiedenis en beteekenis der Afscheiding zoo
mede van de gebeurtenissen, die haar hebben ver
gezeld en zijn gevolgd.
Na een artikel „De Kerk In verval" van Prof.
Geels volgt een schets van de Afscheiding 1834—-
1839 van Prof. de Bruin. Dan volgen artikelen van
Ds. G. Salomons, Prof. van der Schuit en Ds. J.
Jongeleen over de jaren na 1839. Verder schrijft
Ds. A. H. Hilbers over de Doleantie, Ds. H. Jans
sen over de Vereeniging in 1892. Het tijdperk na
1892 behandelt Ds. L. H. van der Meiden, terwijl
Prof. Wisse de rij sluit met een artikel over de
Afscheiding en het openbare leven'. Het 200 bladz.
tellende boek is voorzien van een!ge portretten
en een foto van de Dordtsche Synode van 1879.
KERKORGELS
Aan de electr- Orgelfabriek M. Spiering
ïe Dordrecht is opgedragen de levering van
een Kerkorgel voor de niéuwe Geref. Kerk
te Breda. Het instrument zal omvatten 17
sprekende registers, verdeeld op 2 klavie
ren en vrij pedaal- Het front wordt ont
worpen door den architect der kerk den
heer Plooy te Amersfoort-
HERV. GEREF. PREDIKANTEN-
VERGADERING
Te Utrecht in vergadering bijeen
Dr. J. Ch. Kromsigt van Rinsuma-
geest sprak in de middagvergadering over de
Buchman-beweging- Liever noemt hij die Ox-
fordbeweging, omdat de andere naam naar
menschvergoding riekt. Hierover wil hij niet
geleerd Tefereeren, maar overeenkomstig den
aard van het onderwerp eenvoudig vertellen
en dan vertellen over: le 't geen hij zocht, 2e
't geen hij vreesde, 3e 't geen hij in de groeps-
beweging vond, om 4e met een korte uiteen
zetting harer eigenaardigheden te besluiten.
le. In z\jn jongelingsjaren, zoo vertelde re
ferent, werd zijn overgeleverd geloof op een
„neutraal" gymnasium geschokt. Eeirst meerv-
de hij, dat materialisme wetenschappelijk ver
dedigbaar was. Onder den invloed van Carlyle
en Tolstoï trok vervolgens het Duitsche wijs-
geerige spiritualisme en idealisme hem aan.
Door anderen werd hij voorts geleid tot ver
nieuwde toeëigening van overgeleverd geloof.
Onder deze was ook Kierkegaard, in wien spr.
Barth en Buchman besloten ziet. Zijn paradox
richt zich (ook bij Barth) tegen den overmoed
van het Hegeliaansche idealisme van den
mensch, die meent in wezen God te zijn.
Voorts zegt Kierkegaard tot hen, die meenen
te moeten vragen: „Ben ik n o g Christen
Ben ik er al niet boven uitgegroeid?" dat ze
veeleer moeten vragen: „Ben ik a 1 Christen?"
Dit laatste nu greep spr. aan. Deze vraag liet
hem sinds niet los. Nü meent hij, dat wie aan
Christus in 't geloof zich overgaf, Christen i s
en... Christen wordt gelijk hij volgens den
paradox der Schrift heilig i s in Christus en
dagelijks luisteren moet naar de vermaning:
„Weest heilig, want Ik ben heilig". Het ideëele
Christendom van de bergrede en de eerste
Christengemeente staat dagelijks beschuldigend
en lokkend tegenover hem, veroordeelend alle
berusting in gewoonte-Christendom.
De Buchman-beweging trok spr. aan omdat
zij zich bezig houdt met de vraag niet alleen:
hoe zal de niet-Christen, maar ook: hoe zal
wie Christen i s, Christen worden. Dit Is
een vraag van praxis pietatis, die spr. ook in
zijn dissertatie over Schortinghuis bezighield.
Hij zocht bij de Buchmanbeweging bijzonder
haar antwoord op deze vraag.
2e. Wat spr. vreesde, was, dat de Buchman-
beweging zou bieden niet rechte vroomheids-
practijk van den gezaligde, die vol is van God,
maar practijk van het vrome „vleesch" van
den mensch, die vol is van zichzelf, van eigen
„vroomheid". Niet de Christelijkheid van den
Christen, die om Christus wil in het verheer
lijken van Christus zichzelf verloochent, maai
oudere en nieuwere Christelijkheid van der
„Christen" die Christus gebruikt om op alle
levensterrein zichzelf en eigen Christelijkheid
te handhaven cn te verheerlijken. Brunner had
echter volgens zijn schriftelijk getuigenis ook
het laatste gevreesd, maar hij had het eerste
gevonden. Daarom wilde de referent ook zelf
onderzoeken.
3e. Bij dat onderzoek ervoer hij de juistheid
van Brunners getuigenis. Wel dreigt hier
steeds (als overal) het laatstgenoemde, i
dat is ontaarding. De aard zelf van de groops-
beweging is niet zelf-verheerlijkend
Christus-verheerlijkend. Spr., die naar Oxford
ging, geneigd tot welwillende critiek, kwam
er bij het hooren van practsche Schriftver
klaringen, van schuldbelijdenissen en geloofs
getuigenissen, zelf onder critiek. Ook hij wist
er zich met allen, die onder deze critiek des
Geestee kwamen (gelijk Russel in zijn boek
beschrijft) „alleen een zondaar" maar onder
ging er toen met vernieuwende ontvankelijk
heid de troostende en heiligende kracht var
het Evangelie des Kruises, dat er in het mid
delpunt bleek te staan. Niets nieuws vond
hij er. En toch alles nieuw. De Geest, die er de
leiders leidde, deed er machtig de eeuwige
werkelijkheid van het oude bekende Kruis-
evangelie uitkomen. Als altijd nieuw en nog
steeds machtig tot hart- en levensvernieuwing.
Wat hij zelf ervoer, bleek de ervaring van ver
schillende sprekers, ook de oorspronkelijke er
varing van Buchman zelf, waaruit de geheele
beweging ontsprong.
4e. Wat nu de beginselen en regelen,
juister de eigenaardigheden van de
groep betreft, daarin is eigenlijk ook niets
nieuws, dan alleen de nieuwe namen voor oude
werkelijkheden. Het bijzondere is hier feitelijk
alleen (en dat is uiterst gewichtig) dat deze
nieuwe namen doen uitkomen, dan het hier
niet om oude of nieuwe namen slechts gaat,
om oude. steeds nieuwe w e r k e.l ij k-
heden. „Quiet time", stille tijd, een nieuwe
naam voor gebedsgemeenschap, die doet uit
komen, dat men biddend niet den tijd zelf
moet volpraten, maar stil moet zijn voor God
luisteren naar Zijn stem om zich nu voorts
door die stem te laten leiden. iZoo krijgt men
dus guidance, de leiding. Deze leiding voert
niet tot eigen vroomheidsverheerlijking, maar
tot steeds vernieuwde zondekennis en ook ver
nieuwde kennis van Gods genade in Christus.
Om nu vorts onder de leiding en de heerschap-
(niet langer van vleesch en zonde) maar
den Geest naar den Geest te wandelen en
rentmeester Gods over al Zijn goederen te
handelen. Ook wordt men zoo geleid tot
„sharineg", deelen, mededeelzaamheid, zoowel
wat schuld als wat genade betreft. Jacobus
stelt tegenover den wereldschen regel „ver
wijt elkander de misdaden" waarbij de harten
elkaar gesloten en in hoeogmoed tegen
elkaar verdeeld worden, den Christelijken re
gel: „belijdt elkander de misdaden waarbij de
harten voor elkaar geopend en in ootmoed met
elkaar vereenigd worden. Ook leert men
noodig „goed maken", d.i. niet boeten, wat
Christuus boette, maar op de manier
\Zaccheus, die wat hij onrechtmatig verkreeg,
teruggaf. Bovenal het „sharen", het getuigen
omtrent wat genademacht in eigen leven werk
ten, blijkt een machtig middel onder de leiding
de hand des Geestes tot vernieuwing van
er levens. Dat de groepen onder die lei
ding daartoe vaak wonderbaar gebruikt wor
den, daarop beroepen ze zich als op den
loofsbrief voor haar bijzondere zending tot
réveil. Haar bijzondere roeping is opwekking
van een Christenheid, die, door sleur ingaf
pen, dreigt haar Heer droevig te onteeren
zichzelf schrikkelije te schaden, terwijl ze vi
de wereld een aanfluiting wordt. Ze mag de
wereld niet tot aanfluiting zijn. iZij moet in
Christus' kracht vervullen de taak door Karl
Max aan socialisme en communisme gesteld
„Wijsgeeren hebben de wereld verklaard, de
groote kunst is haar te veranderen." Deze
daging der groepsbeweging gaat uit tot alle
Christelijke personen en Kerken.
DE AFSCHEIDING.
De gedenkfeesten naderen. Talmt dus niet,
maar ga dadelijk het mooie, prettig leesbare,
rijk geïllustreerde boek van Dr. J. C. van
der Does: „De Afscheiding in haar wording
en beginperiode" bij Uw boekh. halen. Prijs
ing. 3,90, geb. 4,90. Waar niet in voor
raad bestelle men bij de uitgeefster N.V.
W. D. MEINEMA, Delft.
Schoolnieuws.
INAUGURATIES TE LEIDEN
Prof. dr. H. A. Kramers, nieuw benoemd hoog
leeraar in de faculteit der Wis- en Natuurkunde
om onderwijs te geven in de Theoretische Na
tuurkunde en Mechanica, zal zijo ambt aan
den met het uitspreken eener rede op 28 Septem-
ter a.s. te 4 uur in het Groot-auditorium der
Leidsche Universiteit.
Prof. dr. G. O. E. Lignac, nieuw benoemd hoog
leeraar in de faculteit der Geneeskunde on
derwijs te geven in ziektekundige ontleedkunde, de
algemeene ziektekunde en gerechtelijke genees
kunde, zal zijn ambt aanvaarden met het uit
spreken eener rede op 12 October a.s. te 4
in het Groot-auditorium der Leidsche Univers
Prof. dr. A. A. van Adcel, nieuw benoemd hoog
leeraar in de faculteit der Wis- en Natuurkunde
om onderwijs te geven in de Anorganische Schei
kunde, zal zijn ambt aanvaarden met het uitspre
ken eener rede op 26 October te 4 uur in hel
Groot-Auditorium der Leidsche Universiteit.
Prof. Dr. W. A. GODD1JN
De aan de Leidsche Academie benoemde bui
tengewoon hoogleeraar Dr. Goddijn is thans con
servator aan het Rijksherbarium te Leiden en zal
de vacature vervullen, die is ontstaan door het
overlijden van prof. dr. L. E. Goester.
De benoemde is 50 jaar oud. Toen bij zijn prac-
tisch apothekersexamen afgelegd had, werd hij
in 1909 als assistent bij het rijksherbarium werk
zaam gesteld. Sinds 1914 bevorderd tot cons
tor, heeft Goddijn zich ontwikkeld tot een botani
cus en geneticus van groote bekwaamheid.
In 1926 is hij gepromoveerd tot doctor in de
wis- en natuurkunde op proefschrift.
had een opvoering plaats van „leder*
Mr. S. de Vries Czn.
Vandaag is het 25 jaar geleden dat Mr.
S. de Vries Cn., oud-minister, benoemd
werd tot curator van de Vrije Universiteit
te Amsterdam. Mr- S. de Vries is nu pre
sident-curator.
Chr. Lyceum te Zeist
Bestaat heden 25 Jaar
Heden bestaat het Christelijk Lyceum en
Internaat te Zeist 25 jaar.
Dit zilveren jubileum is op luisterrijke
wijze gevierd. Vandaag was het de officieele
feestdag; gisteren zijn reeds festiviteiten in
besloten kring gehouden.
Zoo werd gistermiddag de viering met
volksspelen achter het Lyceumgebouw
opend.
Het terrein was keurig versierd en er
heersohte een echt feestelijke stemming.
Leeraren, oud-leerlingen, leerlingen en
oudei's wisten zich „en familie" te amuseer-
ren en voor een goede leiding werd steeds
zorg gedragen.
Allereerst werden gehouden een symboli
sche hindernissenwedioop en een klossen-
estafcttü.
Elk nummer werd met daverend applaus
beloond en bij de vele komieke situaties die
nu eenmaal bij dergelijke spelen en vogue
zijn, was een kostelijk amusement der aan
wezigen in alle opzichten merkbaar.
Voorts werd een poppenkast vertoond,
waarbij gebruik werd gemaakt van een ge
luidversterkingsinstallatie, zoodat de groo
te en natuurlijk door de feestelijke stem
ming steeds rumoerige schare in de
geilheid was alles goed te hooren cn
nederzitten in het zonovergoten grasveld
maakte het mogelijk dat ieder voldoende
kon zien.
Men bleef in stijl, want met de poppen
kast werd de vaderlandsche geschiedenis be
handcld.
Na een pauze, waarin ververschingen
werden rondgedeeld, kreeg men nog volks
dansen.
Bijzonder aardig werden deze uitgevoerd.
Achtereenvolgens gaf men: 1. De schoen
lapper; 2. 'k Heb m'n wagen volgeladen;
3. Linnemveversdans; 4. Noar Hoaksebarge;
5. Riepe Garste; 6. Driekusman, en ten laat-
Bte nog De Too ver cirkel.
Ieder nummer werd mei een krachtig ap
plaus geaccepteerd.
Ten slotte werd een voetbalwedstrijd van
leeraren en leerlinge» gehouden.
Het is te begrijpen dat men zich in dezen
middag op origineele en recht genoeglijke
wijze geamuseerd heeft. Vermelden wij ten
slotte dat ook Dr. Tb. 's Jacob, oud-com
missaris der Koningin en pres.-curator van
het Lyceum, bij deze spelen aanwezig was.
Des avonds werd in de aula van het Ly
ceum een feestelijke bijeenkomst gehouden
voor, door en mèt de leerlingen en oud-leer
lingen. Er werd een tooneelstukje opgevoerd,
er werd gemusiceerd en er werden hartelijke
woorden gesproken.
Ongeveer 500 aanwezigen vierden op dezen
avond feest.
Het feest van heden
Vandaag is het dan de officieele viering.
Vanmorgen omstreeks 10 uur verzamelden
zich de curatoren, leeraren, oud-leerlingen
en leerlfngen, op het Slotplein en formeerde
men hier een fleurige stoet. Voorafgegaan
door het muziekkorps der Utreöhtsche poli
tie dat pittige gaud earn us igitur" muziek
deed weerklinken, trok de stoet naar het
terrein achter de school bij de Krakelingen-
wep. alwaar de officieele herdenking plaats
Prof. Dr. A. KLUYVER
Op 20 September a.s. zal het vijftig jaar geleden
zijn, dat prof. dr. A. Kluyver, oud-hoogleeraar
aan de Rijksuniversiteit te Groningen, cum laude
promoveerde tot doctor in de Letteren en Wijs
begeerte.
ONDER WIJSBENOEMINGEN
Dinteloord (N. H. Sch.): mej- M. van
der Zee te Goes. Tijdelijk.
T h o 1 e n (school Geref. Gem.)mej. N. van
der Weele aldaar. Kweekelinge met akte.
Groningen (Geref. M.U,L.O.sch., Krane-
ZATERDAG 15 SEPTEMBER
HUIZEN 301.5 M.
K.R.O.
8.009.15 Morgeoconcert.
10.00—10.30 Gramofoonmuziek.
10.30—11.00 Muziekintzending voor fabrie-
11.00—11.30 Gramofoonmuziek.
11.30'12.00 Godsdienstig halfuurtje doof
Pastoor L. H. Perquin.
12.01-12.15 n.m. Politieberichten.
12.15—1.00 nxn. Gramofoonmuziek.
1.001.45 nun. Lunchconcert door KRO-
boys o.l.v. Piet Lustenhouwer.
±1.15 n.m. Berichten van den Ned. Post-
duivenhoudersbond v. Zaterdagsvliegers.
2.00—2.30 n.m. Halfuurtje voor de rijpere
jeugd door mevr. A. Schelfhout v. d. Meu-
2.30—3.00 n.m. Gramofoonmuziek.
3.00—4.C0 n.m. Kinderuurtje verzorgd door:
mevr. Sophie Nuwenhuis—Van der Rijst en
mevr. Corrie MarresVan der Ven.
4.004.40 n.m. Opera Lohengrin van Wag
ner. Verkorte opera uitgevoerd door solis
ten, koor en orkest o.l.v. Hermann Weigert
(gramofoonmuziek)
4.405.10 nrn. Concert door orkest o.l.v,
Marinus van 't Woud.
5.10—530 n.m. Beroemde solisten.
5.30—6.20 n.m. Het orkest oJ.v. Marinus
van 't Woud.
6.206.45 n.m. Journalistiek weekoverzicht
door Paul de Waart.
6.45—7.00 n.m. Vervolg orkest
7.00—7.15 nm. Politieberichten.
7.15—7.35 n.m. „Geestelijke volksgezond
heid en het gezin" I, door Prof. Dr. E. A.
Carp.
7.35—7.45 n.m. Gramofoonmuziek.
7.45—8.00 nmi. R.K.F.-kwartiertje door P.
D. A. v. d. Heyde.
8 00—<8.30 n.m De Kro-boys ol.v. Piet Lus
tenhouwer.
8.30—8.35 n.m. Vaz Dias.
8.35—8.50 nrn. Jan Hahn in zijn repertoire.
8.509,00 n.m. Gramofoonmuziek.
9.00—9.30 n.m. De Kro-boys o.l.v. Plet
Lustenhouwer.
9.309.45 n.m. Virtuoze vleugel-faotasieëo
door Roland Ricardo.
9.45—10.15 nsn. De Kro-boys
10.15—10.30 nm. Jan Hahn in zijn repertoire
10.30-10.35 om. Vaz Dias.
10.3510.50 n.m. Virtuoze vleugel fanta
sieën door Roland Ricardo.
10.50—12.00 n.m. Gramofoonmuziek.
HILVERSUM 1875 M-
VJLRJL
8.01 Gramofoonmuziek.
V.P.R.G.
10.00 Morgenwijding.
VJLRJV.
10.15 Uitzending voor de arbeiders in de
continubedrijven.
12.01 nm. Klein-ensemblë o.l.v. Frits Ba-
kels.
2.00 n.m. Verzorging zender.
2.15 nm. Klein-ensemble o.l.v. Frits Bakels.
3.00 n.m. Onze serie groote meesters der
toonkunst. Mozart-programma (gr.muziek).
3.30 n.m. Van het witte doek. Filmkwar-
tiertje door M. Sluyser.
3.45 nm. Zenderoverschakehng.
4.01 nm. Platen der maand. (Grmuziek).
430 nm. De Notenkrakers o.l.v. Daaf Wins
5.00 nm. „We gaan ze halen" Twintig mi
nuten te gast bij de Roode Valkenhorde.
„Vriendschap", op hun honk, het Valken-
5.20 n.m. De Notenkrakers o.l.v. Daaf Wins
6.01 n.m. Letterkundig overzicht door A.
M. de Jong. Erfgenamen, Ference Kormendi.
6.30 n.m. De Flierefluiters o.l.v. Jan v. cL
Horst m.m.v. Alb. de Booy, zang.
730 nm. Orgelspel door Jon. Jong.
8.01 nm. Herhaling S.O.S.-berichten.
8.03 n.m. Vaz Dias.
8.10 n.m. Men vraagt, en wij draaien
Gramofoonplaten, waarom gevraagd is.
8.30 om. Radiofilm „Bleeke Bet" naar het
gelijknamige tooneelstuk van Herman Bou-
ber en Louis Davids en de film onder
regie van Richard Oswald en A. Benno.
9 30 nm. Orkest o.l.v. Hugo de Groot.
10.01 n.m. Toespraak door A. de Vries,
voorzitter van de VARA.
10.10 nm. Vaz Dias.
10.15 nm. Orkest o.l.v. Hugo de Groot.
11.00 n.m. Gramofoonmuziek.
11.15 n.m. Orkest o.l.v. Hugo de Groot.
12.00 Sluiting.
BUITENLAND
Weenen 506.8 M.: 7.20 nm. „Manon",
opera van Massenet.
London Reg. 342.1 M.: 8.20 n.m. Gevarieerd
programma.
Davcntry 1500 M.: 8.20 nm. Promenade-
Srij? (Radio) 1648.4 M.s 8.20 om. „La
Princese de Trébisonde", operette van Of
fenbach.
Dcutschlandsendcr 1571 M.: 8.30 n.m. Herfst
programma.
Milaan 368.8 M.: 9.05 o.m. Twee kleine Ita-
liaansche opera's.
Midland Reg. 391.1 M.: 10.05 nm. ..Invita
tion to the Waltz", populair concert.
Kalundborg 1261 M.: 10.05 n.m. Pi a now er
ken van Billy Mayerl.
weg): D. van der Kooi aldaar en mej. T. J.
van der Plaats te Apeldoorn.
Akkerwoude (hoofd T. Feddema): Y.
Westra aldaar.
SCHOOL VOOR TAAL EN LETTERKUNDE
De School voor Taal- en Letterkunde te Den
Haag zal Zaterdag a.s. in de aula van het Gem.
Gymnasium in dc Laan van Meerdervoort het
twintigste studiejaar openen. Daarbij zal de
docent, de heer H. Godthelp een rede houden over
„Het onderwijs in het Nederlandsch op de Mid
delbare School".
OPHEFFING OPENB. SCHOLEN
Bij Kon. besluit is ongegrond verklaard een
beroep van een aantal ouders in De Lier, tegen
een besluit van Ged. Staten van Zuid-Holland,
waarbij is goedgekeurd een raadsbesluit van De
Lier tot opheffing van de eenige openbare school
in die gemeente.
In dit besluit overweegt de Kroon, dat van op
heffing dezer school belangrijke bezuiniging zoowel
Hij maakt
„Schoon Schip
voor het rijk als voor de gemeente te verwachten
is, dat de afstand tot Naaldwijk, in welke ge
meente de leerlingen der onderhavige school inge
volge dë tusschen de gemeenten De Lier en
Naaldwijk gesloten gemeenschappelijke regeling, de
openbare scholen zullen kunnen bezoeken, geen
overwegend bezwaar kan vormen, nu er hier een
goede verbinding per autobus bestaat.
Mijnheer Pimpelmans gaat paardje rijden
door G. Th. ROTMAN
57. Intueschen had meneer Pimpelmans
zijn reis voortgezet; in een flink drafje be
reikte ihij na een half uur Epsoheuten. Me
vrouw stond juist aan het hekje, toen hij
aankwam. ^Wat heb ik toch een kranige
man!" dacht ze, „precies Alexander de
Groote, toen hij op het Trojaaneche paard
Moskou binnenreed!"
58. Floep! deed ineens die schimmel, die
zich vandaag weer heelemaal in den vrue-
gei<en tijd terugwoande, en hij wipte met
een geweldigen sprong pardoes over me
vrouw Pimpelmans heen den tuin in. 't Was
een geluk, dat het qrme mensch nog net
bijtijds bukte!
Wordt Maandag vervclgd
FEUILLETON
UIT HET ENGELSCH
VAN CHARLOTTE M. YONGE
„In geen geval zou ik (haar willen mee
nemen. Wat ik gaarne doen wilde, is dit
Mevrouw Houghton sprak var. haar zuster
eesi vriendelijke goede vrouw in Engeland
die haar in huis wil nemen en lief voor
haar wil zijn, als zij maar besluiten kon
om te gaan. Nu stel ik me voor haar over
te halen om te schrijven of mij te laten
schrijven aan die zuster; als die twee maar
weer bij elkander waren! Het is zoo vree-
selijk te denken dat zij hier alleen moet
sterven en zij heeft zulk een akelig leven!"
„Hoe, kleine heilige, wilt gij probeereh on
Ka^r in uw madht te krijgen? Ik zou zeg
gen dat zij een te verstokte zondares voor
u was."
„Och, Alwynl Zij was zoo aangedaan,
hoewel zij haar best deed om ziclh goed te
houdën. Ik verlang niet te doen wat gij
denkt, ik wou haar alleen bepraten om haar
zuster hier te laten komen. Ik ben over
tuigd dat het overige dan van zelf volgt."
„Als cr een zuster is, did nog meer doet
Üïan gij, gij kleine toovwheks" zeide hij.
Alice drong er voor .et oogenblik niet
Jverder op aan, maar een paar dagen later
toen zij wist dat hij een afspraak gemaakt
had, maakte zij dat Nuttie bij de vrouw va'.i
den geestelijke kon zijn, en vrodg toen ver
gunning om met den trein naar Mentone
te gaan en 's avonds terug te komen. Hij
vond het niet aangenaam en zij ook niet
want zij was volstrekt niet gewend om
alleen te reizen; maar zij had een diep
besef van heiligen plicht, nog versterkt door
haar afkeerigheid om in te denken hoeveel
aan mevrouw Houghton verschuldigd
i. Zij telegrafeerde dat zij kwam en
vond haar vriendin nog meer aangedaan
door het feit dat zij haar kwam bezoeken
deze wilde bekennen. Mevrouw Hough
ton verklaarde dat zij- wonderlijk veel
macht over Ahvyn Egremont kon uitoefe
nen, als zij wist hoe die te gebr-rlten. Alice
voelde dat het niets dan vleierij was met
het doel om elk ernstiger onderwerp te
weren. De ongelukkige vrouw was zoo
bezorgd, als mijnheer Egremont zou hebben
kunnen begeeren om den goeden naam
harer jeugdige vriendin niet te benadeelen.
Alice had zich vast voorgenomen dat zij
één goed maal zou hebben, maar zij wilde
or niet van hooren ergens in het publiek te
eten, waar een van beiden herkend kon
worden, daarom werd' het eten in een af-j
zonderlijke kamer van het hotel gebracht.
Zij wilde Alice weer niet mee naar haar
woning nemen en wilde ook haar zusters
adres niet opgeven. Er scheen geen grond
gewonnen te zijn, behalve dat zij een vloe.d
van echte tranen stortte, toen Alice er op
stond haar een kus te geven.
Maai' bij het volgende bezoek van haar
echtgenoot te Mentone ging Alice weer. Hij
stelde tot op zegere hoogte belang in haar
pogingen en wenschte werkelijk de onpe
lukkige vrouw onder de hoede harer be
trekkingen te zien, i'nplaats van onder
vreemden een eenzamen dood te slerven.
Deze keer moest Alice haar vriendin zoe
ken op een akelige vierde verdieping van
het hooge huis met de vuile steenen trap
pen. Het was een sombere, ledige kamer
waar mevrouw Houghton in een chamber-
cloalc, die wel van een heer scheen, en met
een gescheurde kanten das bij wijze van 'n
kapje over haar dunne haar over een pot
met kolen zat, die1 Alice's Engelsdbe longen
benauwden.
„Weer hier!" riep zij. „Wel, ik zal waar
lijk beginnen te denken dat de engelen en
goede geesten alleen op liet tooneel bestaan!
Mooi vrouwtje! Laat mij u eens aankijken.
Waar hebt ge dat allerliefste hoedje opge
daan?"
„Och, het Is zeer eenvoudig!"
„Dat is zoo. Het (komt door het gezicht
dat er in is. Als sommige menschen, zuster
Anne bij voorbeeld zoo iets opzetten, wat
zouden ze er ongekleed mee uitzien. Die
arme oude Anne! ge moet weten dat zij
veel voelde voor opschik, maar zij wM
volstrekt niet hoe ze 't moest aanleggen. De
geheele Latijnsche school amuseerde zich
met de bochten van haar crinoline, riet
was bepaald een comedie om haar zijde
lings onze kerkbank in te zien gaan en
eens nam zij, zonder het te weten, den hoed
van een heer op haar sleep mee."
Zoo ging zij voort bij afwisseling pratende
en hoestende, over 't algemeen ging het op
een half spottenden toon, als wilde zij de
teerhartigheid braveeren, die in weerwil van
haar zelf bij haar opkwam; maar het was
altijd over haar ouderlijk huis en vooral
over haar zuster. Alice waagde het te
„vragen of zij dikwijls van elkaar hoorden.
„De goede ziel schrijft me altoos met
Kerstmis en met mijn verjaardag. Ik weet
zoo goed als zeker dat ik een brief postc
restante zal vinden op de plaats vanwaar
zij 't laatst van mij hoorde en ik schaam te
zeggen in hoelang zij dat niet gedaan
heeft. Ik geloof waarlijk niet sedert ik haar
liet weten dat ik Ivy Lodge in Dockforth
onmogelijk kon aanhouden, toen zij mij te
Monaco geschreven had op het lezen in do
courant van het doodsbericht ,van den
armen Houghton."
Zoo praatteNzij voort, van den hak op den
tak springende; Alice luisterde goedhartig
en medelijdend, zij deed geen moeite om
haar te overreden maar deed alleen al wat
zij kon om de ongelukkige vrouw genoegen
te geven. Zij 1^1 onderweg vruchten en
gelei en wat goeue Engelsche thee gekocht,
waarover mevrouw Houghton lachte, zeg
gende: „Er was een tijd dat ik het katte-
kost noemde! Het zal me nu hot levens
elixer schijnen, zelfs zonder melk, riekende
naar de dagen toen we jong waren."
Toen vertelde zij iets van haar lange, pijn
lijke, akelige nachten en deelde Alice haar
op zachte wijze mede hoe haar oude vrien
din, mevrouw Nugent, aan slapeloosheid
leed en een voorraad vertroostende j>salmen
en gezangen in haar geheugen had. Zij be
gon even te lachen. „Dat is voor zulke goede
menschen als gij. Ik heb zoo iets niet in
me! Par exemple!" Alice begon het eerste
gezang dat zij zich herinnerde op te zeggen
het vers beginnende met: „God, die aarde
en hemel schiep."
„Dat is een van uw toovermiddelen, is 't
niet? Het zou niet kwaad voor me zijn als
mijn oude versleten geheugen het co kon
nemen. Zeg bet nog eens."
Alice had gewoonlijk een klein rabeden-
boekje met „Oude en Nieuwe Gezangen" er
bij ingebonden, in haar zak. Het was een
geschenk van Mary Nugent geweest en zij
was er aan gehecht; maar zij rnocht deze
gelegenheid niet verloren laten gaan, zij
haalde het dus voor den dag en zeide dat
zij haar een grooter zou brengen in ruil
voor dit kleine. Toen zij ten laatste afscheid
ging nemen, zeide zij met een kloppend
hart: „Weet gij, dat gij het adres uwer
zuster verraden hebt? Ik zal baar nu
schrijven."
„Als gij dat doet riep mevrouw
Houghton op een dreigenden en gelijk
smeekenden toon, maar tevens met iets
van haar vreemden scherts er in. Alice was
vast besloten om het te doen, en vond er
iets oneerlijks in niet vooruit kennis te
geven van haar voornemen. Zelfs nu wist
zij niet zeker hoe de dame heette, maar zij
rekende er op dat haar echtgenoot de vroe
gere geschiedenis van mevrouw Houghton
kende; en niet te vergeefs. Mijnbeer Egre
mont amuseerde zich er mee de avontuur
lijke onderneming zijner vrouw belachelijk
te maken en vroeg of Flossy Houghton een
veelbelovende bekeerlinge was; maar hij
bekende aan zichzelf zeer blij te zullen zijn
als zij van de arme stakker af waren, zeide
dat het hoog tijd werd dat haar eigen
familie voor haar ging zorgen en herinner
de zich gelukkig haar familienaam. Na tal
rijke proefnemingen om de gepaste woorden
té vinden, werd de brief verzonden, waarin
de ziekte en de kwellingen van mevrouw
Houghton, die zij te' trotsoh en te beschaamd
was om zelf aan haar zuster mee te deelen,
werden beschreven en onmiddellijk beant
woord met eenige wéinige woorden J'an op
rechten dank en met de verzekering dat
juffrouw Reade zich gereed maakte om
dadelijk op reis te gaan. Kon mevrouw
Egremont liaar ontmoeten en haar zuster
voorbereiden?
Tot spijt van Alice kon dit niet Mijnheer
Egremont had eenige vrienden op zijn villa
genoodigd en wilde haar niet missen. Zij
kon alléén een briefje schrijven om juffrouw
Reado te verzekeren dat volgens haar mee
ning die voorbereiding meer kwaad dan
goed zou doen, en wachtte met verlangen de
toekomst af. Er kwam met de post een
briefkaart waarop in mevrouw Houghton's
krabbelschrift niets stond dan: „Ondeugend
klein ding!" maar dit gaf haar hoop. Do
lente naderde met rassche schreden en
mijnbeer Egremont maakte haast om to
vertrokken, maar Alice kreeg permissie om
nog eens naar Mentone te gaan, en klau
terde nog eens de donkere en vuile trap
op naar de kamer, waar de welbekende
stem op haar kloppen antwoordde: „Kom
binnen! Ha. daar is zij, die ondeugende
kleine engel!"
Een welvarend, klein, dik, bedrijvig
vrouwtje kwam haastig, met tranen in dé
oogen en met uitgestrekte handen naar haar
toe. „Och, mevrouw Egremont kan ik u ooit
dankbaar genoeg zijn?"
„Dat kunt ge niet Anne, beproef het dus
niet. Daarmee zult gij aan alle partijen een
goed werk doen", bracht mevrouw Hough
ton tusschcnbcide. „Aan gevoel mag men
hier niet toegeven".
