EEN NATIONAAL REVEIL
WOENSDAG 20 SEPTEMBER 1933 'DERDE BLAD PAG. 9
R0FFELR1JMEN.
Oranje-Dinsdag te Den Haag
DE OPENINGSPLECHTIGHEID
IN DE RIDDERZAAL
Een keurig en fleurig feestprogramma
De 19de September 1933, dag van de ope
ning der Stilten Generaal, is een dag van
bijzondere beteekenis geworden, Tien- en
honderdduizenden hebben voor Oranje ge
demonstreerd en daarmee aan het Nieder-
Jandfche volk iels willen zeggen.
Nationale zin en Oranje-gehechtheid heb
ben zich op overweldigende wijze geopen
baard. Van deze dag gaat een sprake uit,
die allen verheugt in wier hart de liefde voor
Vorstenhuis en Vaderland waarachtig bloeit.
De nationale gedachte heerschte in de Re
sidentie. De antii-nationale scheurmakers had
den te zwijgen en de revolutionaire onrust
stokers hadden met al hun brutaliteit niets
in te brengen. Zoo hoort het en zoo moet
hot blijven. Voorgoed. De mannen van gezag
cn vrijheid en al wat gezond nationaal voelt
'en denikt en zijn land en vorsten lief heeft,
laten zich niet meeir terugdringen.
De straat ro;et aan de demonstranten der
ontevredenheid en der intimidatie, maar aan
hen, die er voor alles recht op hetbben.
Dat is de beteekenis van den dag van gis
teren; een dag van echt-Nederlandsch
enthousiasme, waarop de nationale gevoe
lens, wortelend in een eeuwenoude traditie,
met geweldige kracht naar alle kantien zijn
uitgebroken.
Verheugend en bemoedigend is het, dat al
les hier en elders te zien en het te verstaan
in zijn diepen en rijken zin.
We durfden weer ons zelf te zijn, ons zelf
te laten zie» en aan onze Vorstin te toonen,
wolk een groote plaats zij in het hart des
volks inneemt. Het Ls alsof een nieuwe geest
van zelfbewustheid onder ons ontwaakt is
er in jonge kracht die breede plaats opeischt,
waarop hij aanspraak heeft.
Ziedaar Prinsjesdag 1933.
Tienduizenden zijn vol geestdrift naar de
Residentie getogen.
Extra tireineni, honderden autobussen en
auto's brachten in de morgenuren voortdu
rend nieuwe massa's feestelingen aan.
getal wordt geschat op 60 S0.000. Van
oogenbldk tot oogenbiik nam de drukte
in de binnenstad
snel toe. Bijna iedereen had zich met Oranje
getooid. Talrijke vlaggen woeien vroolijk
in den wind en het stadsbeeld was een en
al leven en kileur. Het werd te blijdeir en
stralender toen de zon mist en regenbuien
verdreef, zoodat de grauwe grijze lucht
plaats moest maken voor Jiet heldere blauw
en stralende zonneschijn den mieserigen re
gen verving. De feeststemming werd daar
door niet weinig verhoogd.
Op verschillen de punten in de binnenstad
trok de drukte zich samen. Bij het Paleis
in het Noordeinde, het Voorhout, op den
Vijverberg en het Binnen- en Buitenhof zet
ten geleidelijk groette massa's zich vast om
rustig het. uur af te wachten, waarop H.M.
de Koningin zach naar de Ridderzaal zou
De politie had extra maatregelen getrof
fen. De binnenstad was grootendeels voor
alle verkeer gesloten.
Toen de afzetting van den weg, dien de
Koninklijke stoet zou nament, zich had vol
trokken, bleef het steeds maar belangstellen
den stroomen, zoodat op de meeste plaatsen
het publiek wel een dertig rijen dak stond.
Eén zijde van lwit Lange Voorhout werd ge
heel ingenomen door de afgevaardigden van
een 400-tal vereenigingen met vaandels en
banieren.
Vóórdat de stoet van
het Paleis in het Noordeinde
vertrok, vertoonde de Koningin zich even
één der ramen, hetgeen aanleiding was
voor een luid gejuich van het publiek. Toen
cn later de stoet vertrok naar het Buiten-
>f en de Kon. Militaire Kapel zacht het
Wilhelmus hooren liet,
zong het publiek uit volle borst
mee, hetgeen op deze plaats nog
gebeurd was. Het gejuich plantte zich voort
langs den geheelen weg. Op het Voorho-ut
wemelde liet van vaandels, prinsenvlaggen,
oranjedoek enz. en de zon, die vroolijk
scheen, -toen de Koninklijke Familie pas-
fide, zette aan deze veelkleurige beweging
>g meer luister bij.
De aanwezigheid van een Oranjevereni
ging uit Zaandam met haar Oranjevlaggen,
weid met bijzndere vreugde door de vele
omstanders geconstateerd.
Een enthousiast gejuich steeg op bij het
naderen van den stoet. Dit bereikte zijn
hoogtepunt bij
Van alle kanten wuifden zakdoeken, vlaggen
werden hooggeheven. Kortom, de 'begroeting
was aller hartelijkst. De Koningin, die Prin
ses cn de Prins dankten met voortdurende
hoofdbuigingen voor dit huldebetoon.
Op het Binnenhof
stonden eveneens de belangstellenden vele
rijen dik om de komst van den Koninklij
ken stoet af te wachten. In een der hoeken
van het plein hadden de verpleegsters van
liet Haagsche Roode Kruis Ziekenhuis een
plaats gevonden. Overal was de belangstel
ling enorm. Alle ramen en vensters van de
Rijksgebouwen van het Binnenhof waren
dicht bezet.
De minister-president Dr. Col ij n werd, her
haaldelijk niet groot gejuich begroet toen
hij het Binnenhof overstak om zich naar de
Ridderzaal te begeven.
Verschillende socialistische Kamerleden
beijverden zich hun kennissen op het Bin
nenhof of aan de ramen van het Kamerge
bouw een goed plaatsje te bezoigen. De heer
K. ter Laan verleende deze diensten zelfs
aan met oranje getoode Zaandammers, waar
onder een raadsHd. Naast ons stond een lieer
met een kaart, waarop de naam van
soc. dem. senator, die den mond nog al eens
wat vol neemt.
Om kwart over één kondigde het naderend
gejuich de kefmst van de gouden koets aan.
De Eerewacht van mariniers presenteerde
het geweer en even later kwam het eerste
gedeelte van hst cavalcrie-escorte het Bin
nenhof oprijdien.
Tijdens de kinderhulde boden eeniqe meisjes
de jubileeren.de Vorstin bloemen aan, die
door Hare Majesteit vriendelijk werden
aanvaard.
Toen de Koninklijke familie op het Bin
nenhof verscheen barstte een luid gejuich
los dat ^eildra overstemd werd door de to
nen van liet Wilhelmus gespeeld door de
Marine-Kapel, dat door tallooze meegezon
gen werd.
H. M. de Koningin diroeg een licht grijze
robe terwi Prinses-Juliana in een bleu toi
let gekleed was, en de Prins droeg de admi-
aaLsuniiform.
Terugkeer
Ruim tien minuten over half 2 verlieten
'orstelijke personen de Ridderzaal.
Toen de goudion koets het Binnenhof rond
reed steeg wederom eon hartelijk en lang
durig gejuich uit de menigte op.
""ïer werd het Wilhelmus gespeeld
meegezongen. Overal zwaaide r
tig met hoeden en zakdoeken naar de Ko
ninklijke familie, die vriendelijk
Haar gebrachte hulde dankte.
Langs den geheelen terugweg werden de
>rstelijke personen spontaan toegejuicht,
overal klonken nationale liederen en bleek
een ongekend groot enthousiasme.
Teruggekeerd ten paleize vertoonden Ko
ningin, Prins en Prinses zich nog een
oogenbli'k voor één der zijramen. Het pu
bliek zong de Koninklijke familie het Wil
helmus toe. Het Kon. Gezin trok zich hierna
terug, waarna he.t publiek zich verspreidde.
De openingsplechtigheid
De openingsplechtigheid in de Ridderzaal
bood weder haar -bekenden schilderaehtigen
aanblik van kleurige, van goud, zilver en
•iddierorden schitterende uniformen, en
ambtsgewaden en keurige damestoiletten.
Vooral de achterzijde der zaal, waarii
zich de vakken bevonden, bestemd voor d
diplomaten met hunne dames en de opper-
hoofd- en vlagofficieren, alsmede de ruimte
tegenover den troon, waar de leden van den
Raad van State en de Ministers hadden
plaats genomen, vertoornde een rijke afwis
seling van kleuren, fonkeling van ordetee-
keiuen, en schittering van goudborduursel.
Daarbij werd het aspect van de zaal nog
fleuriger, toen de zon door de gebrandschil
derde ramen breede lichtbundels naar bin-
Zooals gebruikelijk hadden achter dn de
zaal ook de leden van de Rekenkamer en
den Hoogen Raad plaats genomen, on
der wie zich Mr. Donner, in zijn costuum
oud-Miniister -bevond. Ook waren daar
o.m. aanwezig de Burgemeester der Residen
tie, J'hir. Mr. Bosch Ridder van Rosenthal, in
ambtscostuum met den zilveren ambtsketen,
n de Commissaris der Koningin in de pro-
■incie Zuid Holland, Minister van Staat
De Koninklijke familie tijdens de kinderhulde in den tuin van het Paleis Noordeinde.
Jhr. Mr. Dr. H. A. van Karnebeek, in het
ambtsgewaad van Minister.
Een groot aantal Eerste cn Tweede Ka
merleden waren ditmaal ter zitting versche-
Onder hen viel op de heer Schaeper, als
ecaiiige soc. democraat De communisten had
den hun experiment van «rieden jaar niet
herhaald.
Omstreeks 1 uur kwamen de leden van
den Raad van State binnen, kort daarna ge
volgd door de Ministers. Voorop schreed de
Minister-President, Dr. Golijn, op wien de
overige Ministers in volgorde van de begroo
tingshoofdstukken volgden.
Is het steeds een plechtig oogcnblik, wan
neer de gedempte klank van het Wilhelmus,
door de Marine Kapel aangeheven, in de
zaal dot ••dringt, ten teeken dat de Koningin
in aantocht is, ditmaal werd de indruk nog
versterkt, doordat men het Wilhelmus door
die menigte buiten hoorde meezingen, wat
vroegere jaren mi-et geschied-de.
Allen stonden op, toen de klanken van ons
volkslied zich deden hooren. Kort daarop tra
den de schitterende stoeit hofdignatarissen
de zaal binnen, voorop de Kamerheer-Ceremo
niemeester, baron vanHardenibroek van Har-
denbroek.
De Opperceremoniemeester, Graaf Du
Monceau, achter de Kamerheeren binnenge
treden, hief zijn staf omhoog; de Kamerheer-
Ceremoniemeester riep: De Koningin! en
terwijl ponueuw allen zich van hun plaat
sen verhieven, traden de vorstelijke perso
nen binnen. De Koningin werd begeleid door
het Eerste Kamerlid Prof. Jhr. Mr. de Sa-
vornin Lohman, de Prins door het Tweede
Kamerlid Ir. Bongaerts, de Prinses door het
Eerste Kamerlid Prof. Dr. Kranenburg.
Op den troon gezeten van de microfoon
m de radio was niets te zien: deze was in
den troonhemel verborgen las de Konin
gin met tamelijk zachte stem de ditmaal vrij
langeTroonredevoor. Ongeveer 12 minuten
duurde de voorlezing: Onmiddellijk daarna
hief Generaal Duymaer van Twist een „leve
de Koningin" aan, welke kreet, gevolgd door
driewerf „hoera!" door de gansche zaal,
staande, geestdriftig werd herhaald, terwijl
de hoogwaardigheidbekleeders met hun
steken zwaaiden. Vriendelijk neigende ver
lieten de vorstelijke pe-rsonen, door dezelfde
leden der Commissie van in- cn uitgeleide
begeleid als bij hun komst, de zaal. De nieu
we zittingsperiode der Staten-Generaal had
een aanvang genomen, maar onder omstan
digheden, die onvergetelijk zijn.
Een geslaagd experiment
Volgens de voorloopig ontvangen berich
ten is de uitzending van de troonrede naar
Nederlandsch Indië en Ned. West-Indië een
succes geweest.
Indië berichtte, dadelijk nadat H.M. de
Koningin had uitgesproken, „uitzending
opening Staten-Generaal door H. M. de Ko
ningin zeer geslaagd; doorgegeven aan ra-
diovereenigingen te Bandoeng, Batavia. Se-
marang, Soerabaja, Medan en Makassar".
Uit Curaoao kwam het volgende bericht:
„ontvangst zeer goed, alles goed te volgen".
Alleen Suriname meldde eenige fading,
maar in het algemeen kon men de uitzen-
De Koninklijke stoet na de opening van
naar het paleis, op het Lange Voorhout.
verschillende afzettingen zorg droegen.
Te ruim twee i$ur nam het défilé een
vang. De Koninklijke Familie nam, staande
op het terras te midden van de vele bloem
stukken de bukfebetuiging op de meest har
telijke wijze in ontvangst; af en toe traden
enkele kinderen naar voren om H.M.
bloem ruiker^ aan te bieden.
De Burgemeester woonde met den Ge
meentesecretaris Mr. Dr. ter Pelkwijk en
enkele leden van het College van B. en W,
het défilé bij.
Bij het verlaten van den tuin werden de
kinderen onthaald op wafels en chocolade,
welke werde.i uitgereikt dooir padvindsters
van het Nederlands-die Meisjes Gilde.
Tot bijna kwart voor 4 duurde het défilé
voort. Na afloop werden guirlandes van
bloomen door jonge meisjes op de trappen
van liet terras neergelegd, voor welke aar
dige hulde H. M. speciaal bedankte. Ten
slotte onderhield de Koningin zich achter
eenvolgens met den burgemeester, met wet
houder v. d. Bilt, met den voorzitter en se
cretaris van het Ilaagsch Comité, de heeren
Ter Pelkwijk en v. d. Hevden en de heeren
Spoel en Zeldenrust, wien Zij allen haar
daink bracht voor de betuigingen va
pathie.
Alle bloemstukken en guirlandes worden
overgebracht naar de Ruigenhoek.
De plechtigheid werd besloten met het
Wilhelmus.
i Staten-Generaal op den térit rweg
NAAR HUIS....
ONVERGETELIJKE TOCHT
De wuivende hand van 'n eenzame net-
tenboetster, zóó uit haar werk weggeloopen.
maar ook in het smoezelige kleed getooid
met een frunnikje oranje, dat moet de laat
ste indruk zijn geweest, die de Koningin
heeft meegenomen van de reeks huldebetui
gingen, die Haar in deze dagen zijn te beurt
gevallen.
Die hand was een symbool.
Amsterdam met z'n wolk van volk in hel
stadion, met z'n juichende stad en z'n bloe
menhulde, het was geweldig; de rijtoer
ding goed volgen.
Dit is een volledig succes voor de Rijks-
zendere te Kootwijk, die de uitzending ver
zorgden.
De Kinderhulde in den Paleistuin.
Terwijl het Vorstelijk drietal zich van een
hoogen constitutioneelen plicht kweet, heb
ben in den Paleistuin zich ongeveer 20.000
kinderen, leerlingen van de hoogste klassen
van openbare en bijzondere scholen verza
meld voor het brengen van een zanghulde.
Nadat de Koningin van de plechtige ope
ning der Staten Generaal was teruggekeerd,
is onder auspiciën van het Haagsch Comité
voor Volksfeesten tezamen met vertegenwoor
dagers van vereeniigingen met jeugdafdeelin-
gen deze massale hulde gebracht aan H. NL
de Koningin, Prinses Juliana en den Prins,
die op het terras aan de achterzijde van het
Paleis hadden plaats genomen.
Ook in September 1898 bij de Kronings
feesten van H.M. had die Haagsche jeugd
haar te dezer plaatse een ovatie gebracht.
Ter herinnering daaraan werd thans door
de kind-eren gezongen het koraal uit de Can
tate „Gebed voor de Koningin".
Zoodra de Koninklijke familie op het bor
des verscheen begroetten alle kinderen haar
met de oranje programma's.
De kinderen waren opgesteld zoowel op
het achterpleön als op de daarachter gelegen
gazons; nagenoeg allen waren voorzien van
rood-wit-blanw-, oranje- of Princevlaggcn.
Voor deze kinderschaar waren meisjes op
gesteld met bloem en-guirlandes, terwijl ter
weerszijden die vlaggen van de provincies
n, hetgeen alles bijeen een bijzonderen
feestelijken indruk gaf.
Behalve l.et reeds genoemde koraal wer
den enkele coupletten van „Mijn Nederland"
gezongen van Richard Hol, het „Marsehlied"
van Brandts Buys en „Wij willen Holland
Houwen" van Arnold Spoel, welke laatste
ook den zang leidde.
Het Haagseh Harmonie Orkest onder lei
ding van cben heer Zeldenrust zorgde voor
do begeleiding, terwijl padvinders san do
Haagsche afdeelingen der Ned. Pad v in do
Vereeniging van de Katholieke Verken mors
en de Chr. Padvinders Vereeniging voor de
wel de kinderzang door
de gouden koets naar het Binnenhof onder
kanongebulder en met veel plechtstatigheid,
het was indrukwekkend, maar de tocht
naar huis, naar den Ruigenhoek, dat was
de laatste herinnering, die onze Lands
vrouwe van Haar volk meekreeg cn die in
druk was: „Wees gerust, Majesteit! Uw
volk staat om uw troon!"
Er is een zeer kleine minderheid in ons
'and geweest., die de laatste jaren getracht
heeft van den traditioneelen „Prinsjesdag"
een dag te maken van herrie en agitatie.
De grootschreeuwers hebben misschien
naar buiten ook nog wel eens meer de aan
dacht getrokken dan ze waard waren. Maar
nauwelijks kwam de oproep om van de dus
genaamde „roode Dinsdag" een oranje-
Dinsdag te maken of bij tienduizenden kwa
men de oranjegetrouwen op en als keffende
keeshondjes, naar wie men zich even om
gedraaid heeft, waren de Wijnkoopen en de
Roestam Effendi's druipstaartend verdwe
Oranje-Dinsdag is het geworden, niet door
dat heetgebakerde lieden naar buitenlandsch
voorbeeld er op los timmerden, Oranje-Dins
dag werd het omdat langs heel den langen
weg van het Noordeinde naar het Konink
lijk buitenverblijf de Ruigenhoek stond een
juichend volk van tienduizenden in allerlei
schakeering, maar bezield met één gedach
te: de Koningin te toonen, dat Nederland en
Oranje één zijn en dat als 't moet uit
alle oorden van het land een natie zal op
vliegen om den troon van Oranje te ver-
Van tienduizenden spraken wij, maar wie
zal schatten hoeveel het er geweest zijn, die
langs den weg stonden geschaard? Al da
delijk bij bet paleis aan het Noordeinde
stonden er duizenden. Men hing als trossen
uitgezwermde bijen uit de balcons en aan
de heggen en onafzienbaar waren de rijen
an huldebetuigende vereenigingen die met
aandels en banieren langs den weg ston
den geschaard.
't Werd kwart over vier aleer paarden
getrappel de komst van de Koninklijke Fa
milie aankondigde. Daar gingen de hoeden
van de padvinders op de stokken, de roode
livreien van de schitterend uitgedoste stal
knechts, die de paarden van het a la
Deaumont bespannen gala-rijtuig bereden,
werden zichtbaar en dan het groote oogen-
blik voor elk van die duizenden: de Ko
ningin, vriendelijk wuivend en buigend
als altijd, Prins Hendrik en Prinses Juliana.
Even een storm van gejuiphdan was
het weer voorbij.
Er reden achter het Koninklijk rijtuig
ook koetsen voor het gevolg, Grootmeesters
cn Kamerheeren in groot ornaat, een prach
tig gezicht, maar niet daarvoor was men ge
komen uit Zwartsluis en Kerk Avezaath,
uit Hoevelaken en uit Kloetinge, het ging
alleen om de ééne figuur die in den draf
der paarden voorbij flitste: de Koningin.
En de Koningin: ze zal heusch niet ont
dekt hebben, dat juist de jongelingsvereeni-
ging Obadja uit Woubrugge met het vaan
del groette en dat het muziekcorps „Klein
maar dapper" het Wilhelmus speelde,
heeft misschien de burgerwacht uit Pernis
niet opgemerkt en de Chr. huishoudschool
uit Den Haag over het hoofd gezien, maar
zij heeft stellig een indruk meegekregen dat
Haar volk in al zijn schakelingen haar
toejuichte omdat het zich met Haar Huis
verbonden weet.
Heel den langen weg in draf gereden
ongeveer een uur lang heeft een onafge
broken guirlande van oranjegezinden de
Koningin op Haar weg naar huis omringd.
In de binnenstad was het overweldigend
vol, maar ook in de buitenwijken van de
stad en in Scheveningen tot aan het v<
de duinen liggende Pompstation toe stond
het zwart.
De vele vaandels gaven kleur en leven
aan het huldebetoon.
Een volledige opsomming is ondoenlijk te
geven; zoo in de glimp zag men de tallooze
Chr. jongelings- en meisjesvereenigingen,
de pittige gymnastjes van het Chr. Gvm-
nastiekverbond, de Graalmeisjes in hun
wijde kleurige mantels, de kanten kappen
van Walcheren en Zuid-Beveland.
Bij flarden weerklonk telkens weer het
oude Wilhelmus, door muziekcorpsen
speeld, terwijl Patrimoniums muziekcorps
uit Den Haag de zegenbede uit Ps. 134 deed
hooren'. Correct salueerde Overschie's poli
tie onder de Princevlag, daverend deed een
padvindersband zich hooren, bij het Vredes
paleis stond een groote groep huzaren in de
houden, verderop zagen we de vereenigiing
Koninginnedag te Leiden en inderdaad ook
weer de Chr. Oranjevereeniging Amster
dam-Oost, die in de hoofdstad zoo keurig
voor de bloemenhulde heeft gezorgd, maar
die nu ook nog meegetrokken was naar Den
Haag, naar den Oranje-Dinsdag.
Aandoenlijk was de stoet der invaliden,
kranig deed het de Rotterdamsche burgei
wacht, met tal van oranjevereenigingen uit
de Maasstad rondom, luid juichten de ver
pleegsters van de Emmakliniek in uniform,
even verder stonden heel wat fascisten zon
der uniform met gestrekte arm te zingen
maar dan weer zwol de lawine van gejuich
aan ditmaal van kinderen, die vele oranje-
blanje-bleu vaantjes droegen. Op de Stad
houderslaan en verder de Promenade langs
tot ver in Scheveningen waren voor tal van
huizen vlagfestoenen aangebracht en oranje
lampions buitengehangen. Voor de woning
van den minister-president was nogal wat
belangstelling, maar Dr. Colijn zelf moest
in de Kamer zijn en de honneurs van het
huis werden dan ook door mevr. Colijn
waargenomen.
Scheveningen had in Scheveningen willen
opstellen en daar stonden ze dan bij do
grens der gemeente, de vele vereenigingen
met hun vlaggen.
En nog maar weer verder telkens op
nieuw de onafgebroken rij van onanjëgetrou
wen, de toejuiching zonder eind. Daar
zwenkten we dan de duinen in. Ook hier
menschen, menschen, menschen. De netten-
boetsters in hun wonderlijke kleedij met
overhuifde kappen vlogen voorzoover hun
rokken het toelieten naar hot hek, om mee
te jjuichen, heel in de verte, midden in het
nettenveld stond een badkoetsje met een
feestelijk vlaggetje er op en op een van de
bultjes van liet hobbelige terrein een oude
Scheveningsche, die niet zoo vlug meer naar
den weg had kunnen komen, maar ze wuil-
de en wuifde
Prinsjesdag
De trein is volwordt stampend vol;
Zoo komen w' in Den Haag;
Geen vlagje aan de buitenkant,
De Haagsche roode kraag;
We stroomen uit het station;
't Gejubileer begint;
Hier zie je 'n ouwe kennis en
Daar weer een verre vrind;
We sluiten aan, we sluiten op,
Versperren het verkeer,
En dan verspert een wagenstoet
Voor ons de heirweg weer;
We zingen, dan ivecr machtig mooi,
Dan saai, op halve kracht;
Een afgedwaalde dominee
Wordt seffens „thuis gebracht"
Dan zijn we op het schelpenpad;
Daar leggen we maar aan,
Daar moet en zal de gouden koets
Langs onze vaandels gaan;
We zingen en we jublen en
Met feestelijk gefluit
Blaast 't fleurige fluitistencorps
Het hoogste feestlied uit;
Er vallen jo7ige meisjes flauw;
Het roode kruis staat klaar;
Bananen op een sabelpunt
Gaan naar „die dames daar";
Een Noordwijksche oranjevlag
Verstoort m'n permanent;
Aha! daar heb 'k de Leidenaars
De C.O.V., herkend;
Daar komt Ze! Het Wilhelmus wint
Het ver van het gejuich;
Het ivordt één groot massaal gewuif,
Eén blij banierg ebuig
We zagen Haar,maar véél te kort;
We wachten drie kwartier;
Wéér zien we 't, als een tooverfeest
Van schoonheid en van zwier
Het is voorbij!Nog lange niet:
Naar Zorgvliet allemaal!
We mogen Haar nog eenmaal zien,
Nu zonder pracht en praal,
Nu vlakbij, in een open koets,
Nu in de blije zon!
Ik wist niet dat Septemberzon
Zoo gulden wezen kon
't Is weer Oranjefeest geweest;
Het Vaderland ontwaakt;
't ïFas tijd, o het was meer dan tijd
Dat het werd goed gemaakt!
(Nadruk verboden.) LEO LENS
Het eind kwam in zicht.
Bij het Pompstation hielden de rijtuigen
van het gevolg stop en de inzittenden na
men eerbiedig groetend afscheid van het
Koninklijk gezin. Als laatste huldiging had
zich op den zijweg naar den Ruigenhoek
een eere-escorte van ruiters en amazones
opgesteld. Toen zag men het Koninklijk rij
tuig snel de dalende weg afrijden, een hand,
de wuivende hand van onze vorstin scheen
te wenken naar de wuivende hand van een
oude Scheveningsche nettenboetster, die op
een duintje haar Koningin groette.
Dat visioen zal ons bijblijven ook na de
dagen van feest.
Nederland en Oranje blijven bijeen!
De taptoe
Vele duizenden hadden zich opgemaakt
naar het Plein 1813 en omgeving om daar te
genieten van de mil. taptoe, gebracht door
de Koninklijke Militaire Karvel benevens
door de met groot verlof z nde tamboers van
het regiment Grenadiers voor zoover laatst
genoemden zich hiertoe vrijwillig beschik
baar hebben gesteld, de hoornblazers van
het regiment Jagers, benevens de met groot
verlof zijnde hoornJblazers van dat regiment
eveneens voorzoover zij ziich vrijwillig be
schikbaar hebben gesteld, de trompetters
van het derde halfregiment huzaren en van
het 2e regiment veldartillerie te paard.
De taptoe ward ook dit jaar gehouden in
het oostelijk deel van de Sofialaan met het
front naar het Plein 1S13.
De taptoe stond onder leiding van den di
recteur der Koninklijke Militaire Kapel, ka
pitein Walther Boer.
Dertig fakkeldragers van hel derde half
regiment huzaren en evenveel manschappen
zorgden voor de noodlige verlichting van den
Onder de vele autoriteiten, die de taptoe
bijwoonden, behoorde minister Deckers.
De fakkelhulde aan de Koningin
Ook de fakkeloptocht, die door het Natio
naal Jongeren Verbond, afd. Den Haag was
georganiseerd om H.M. de Koningin ten Pa
leize Huis ten Bosch te huldigen, is een
groot succes geworden.
Meer dan 8000 leden von het N.J.V., de ver
eeniging „De Princevlag", Jonge middieinstan
ders; Kath. Jongeren; Oranjehond; Herv.
en Ger&f. Meisjesvereenigingen; de C.J.M.V.;
Padvinders enz. nagenoeg allemaal met hun
fakkels namen er aan deel.
De Koninklijke Familie toonde zdóh voor
eze spontane en massale hulde zeer erken
telijk.
De drukte langs den weg toas veel en veel grooter dan vorige jaren. Bereden
politie houdt het opdringende publiek buiten het afgezette gedeelte
