De Middenstand in nood
DINSDAG 19 SEPTEMBER 1933"
EERSTE BLAD PAG. 3
De grondwet van de Duitsche Evangelische
Kerk en de Duitsche Gereformeerden
Eenheid van grondslag.
Het eenheidsstreven, zooals dat in de nieu
we kerkwet tot uitdrukking komt, wil
eenheid van grondslag schenken
aan de Duitsche kerk. Het onaantastbare
fundament zal immers zijn „het Evangelie
van Jezus Christus, zooals het ons in de
Heilige Schrift is betuigd en in de belijde
nissen van de Kerkhervorming opnieuw aan
het licht getreden is".
Wij zijn ervan overtuigd, dat alle bijhel-
sche christenen, luthersclien zoowel als ge
reformeerden dit artikel voor de kerk een
groot voordeel zullen achten. Een schrif
tuurlijke prediking zal er door bevorderd
worden! Wanneer er met de handhaving
van dezen grondslag althans rechten ernst
wordt gemaakt!
Dat een zekere religieuse groep in Duitsch-
land dit voelt aankomen is onder meer te
nierken uit een Open Brief,1) welken prof.
Hauer onlangs richtte aan het Duitsche
evangelische kerkbestuur en aan de Rijks
leiding van de geloofsbeweging „Duitsche
Chrictenen". Prof. Hauer spreekt daarin na
mens hen, die zich „op grond van hun over
tuiging niet meer aan de reformatorische
belijdenis kunnen laten binden, 'noch zich
uitsluitend op het O. T. en N. T. vastleggen;
ja groote gedeelten daarvan, en daaronder
ook de centrale, Nieuwtestamentische uit
spraken over Jezus op grond van een an
dere geloofsovertuiging moeten opgeven."
Aan elke poging „zulk een sektenkerk (be
doeld wordt de ééne Duitsche Evang. Kerk)
op te richten, moeten zij onheil voorspellen".
Zij streven daarom aan op een religieuze
arbeidsgemeenschap van drie groote reli
gieuze gebieden (Bereiche): de katholieke
kerk, de evangelische kerk en de Duitsche
geloofsgemeenschap. Deze laatste stelt zich
dan tot taak „het religieuze erfgoed van
Germaansch-Duitschen aard tot gelding te
brengen".
Wanneer aan vertegenwoordigers van zulk
een „religieus gebied" in een evangelische
kerk het spreken verboden wordt, zal daar
over wel niet één schriftuurlijk- christen, hij
rij dan luthersch of gereformeerd, een traan
laten vallen.
Alleen moeten we de verwachting uit
spreken, dat met de toepassing van de
tucht vóllen ernst wordt gemaakt, en bijv.
ook wordt opgetreden, wanneer „de onaan
tastbare grondslag" wordt aangetast door
hen, die in de ledenlijsten der Duitsche
Christenen" zijn ingeschreven, op de radi
cale linker pagina, maar die krachtens
hun uitlatingen evengoed in de registers
yan prof. Hauer konden staan! Met het reli
gieus erfgoed van Germaansch-Duitschen
aard dwepen immers ook veel z.g. „Duitsche
Christenen".
Eenheid van organisatie.
Het eenheidsstreven van de nieuwe
grondwet wil ook brengen eenheid van
organisatie, waarin de gedachte van
het ééne Rijk zal overheerschen. Ook hierom
zullen de gereformeerden niet treuren! In
tegendeel, enkele bepalingen van de nieu
we kerkorde kunnen de ontwikkeling en
.versterking van het gereformeerde leven
zeer ten goede komen.
In art 2 heet het immers: „Kerkgemeen
schappen, die in belijdenis verwant zijn,
kunnen aaneengesloten worden", hetgeen
nog nader in de toelichting wordt uitge
werkt als volgt: „De samenvoeging van tot
nu toe bestaande kleine Landskerken
{volgt, doordat men den wil daartoe te ken
nen geeft of door de wet. De belijdenis
stand moet daarbij gehandhaafd worden.
Afzonderlijke gemeenten van een bepaal
de belijdenis (enclaven) kunnen zich aan
sluiten bij een Landskerk, welke in belijde
nis verwant is, ook wanneer zij niet in net
geografisch bereik liggen."
Krachtens dit art. zal de kleine geref. kerk
Van Lippe Detmold bijv rich mogen aanslui
ten bij de geref kerk van Hannover2); en
mogen geref. kerken, die als een eiland in
een overwegend luthersche- of unierte omge
ving liggen (in Oost Pruisen bijv.) zich voe
gen bij een krachtige geref. landskerk, al ligt
die ook in het Westen van Duitschland.
Het kerkelijk samenleven van de gerefor
meerde belijders, over heel I^hiitsohland ver
spreid wordt hierdoor ten zeerste gediend.
Dit springt nog te meer in het oog, door-
'dat het geref. lid van het Geestelijk Ministe
rie (Opperkenkbestuur) krachtens art. 7, 3b
ook verplicht is „de gemeenschap tusschen
degenen, die tot gelijke belijdenis (h. b. de
gereformeerde) behooren te versterken."
Ook gerefoxmeerde groepen, in streken
waar een luthersche, of geünieerde kerk de
heerschende is zoodat een geref. kerk niet tot
openbaring kon komen, vallen onder de zorg
Van den gereformeerden minister (kerkbe
stuurder.) De gemeenschap binnen zulk een
geref. groep en met een bestaande geref.
landskerk heeft hij te versterken waarbij hij
echter niet vergeten mag, dat er tot de
overige leden van de Duitsche Evang. Kerk
FEUILLETON
WAT EEN KIND VERMAG
Naar het Engelsch
van FLORENCE MONTGOMERY
De aanraking van deze kléine handjes
deecj John Ramsey weer mensch worden.
Hij durfde zich niet bewegen, uit vrees, dat
het kind ze weg zou nemen.
„En toen u eindelijk terugkwam", ging
Gillie voort, „waarom bleeft ge toen zoo lang
in Londen? Waarom had u het zoo schrik
kelijk, schrikkelijk druk, dat u niet thuis kon
komen?"
Nog eenige vragen van den heer Ramsay,
benige antwoorden van Gillie en er begon
eenig licht te komen in het verduisterde be
gripsvermogen van den heer Ramsav.
Uit het verwarde net van onduidelijke be
schrijving en karakteristieke tegenstrijdig
heid van een kind, maakte hij op, wat hem
een vreemd en onverklaarbaar feit toescheen
ml., dat hij al die jaren voor zijn broeders
kinderen de held uit een tooversprookje ge
weest was, die hun jeugdige verbeelding ge
boeid had. Neen, meer, dat de afwezige oom
in Indië, die hard werkte om het fainilie-
goed terug te krijgen, door den vader aan
zijn jongens was voorgehouden niet alleen
als iemand, die belangstelling opwekte en de
verbeelding sterk kon doen prikkelen, maar
ook als een voorbeeld, als een model van wat
noeste vlijt en volharding kunnen bewerkstel
ligen. Dat de kinderen zelf, bij alles wat zij
pmtrent hem .gehoord hadden, hun eigen
vindingrijke gedachten gevoegd hadden en
Het wil ons voorkomen ,dat artikel twee,
paragraaf drie en artikel zeven paragraaf
drie voor de gereformeeden schoone per
spectieven openen. Hex werk van den Refor-
mierten Bund; versterking van het gerefor
meerd bewustzijn, kan, neen moet dan met
kracht worden voortgezet en is meteen in
kerkelijke banen geleid. Veel zware arbeid
wacht echter nog!
Wantdeze opmerking moet ons hier
uit de pen, we hebben tot dusver altijd ge
sproken van gereformeerden, en dan denken
wij in Nederland direct aan belijders, die op
den grondslag van de drie formulieren van
eenigheid staan. In Duitschland is de naam
„gereformeerd" veel wijder van omvang; tot
de „reformierten" behooren ook wel die wij
in ons land theologisch en kerkelijk liberaal
zouden noemen.
Reformie. t was daarom wel zoo goed door
„hervormd" weer te geven. Alleen de oud
gereformeerden3) uit Bentheim en Oost-
Friesland ,d;e kerkelijk met de Geref. Ker
ken van Nederland medeleven, en ook de
kern van dén Reformierten Bund staan met
de Nederlandsche Gereformeerden op één
lijn.
De aaneensluiting van de Duitsche refor
mierten zal dus ongetwijfeld ook gevaren
met zich brengen: de gereformeerden Simson
zou door reform'irte Filistijnen overwel
digd kunnen worden.
Artikel twee van de kerkelijke grondwet,
met den onaantastbaren grondslag zal dp
vrienden van den Feidelherger, het belijde
nis geschrift der Duitsche gereformeerden,
dan sterken ruggesteun bieden; alleen...
van de handhaving ervan zal dan zoo heel
veel afhangen!
Voordeelen voor 'e Duitsche gereformeer
den heeft de nieuwe grondwet dus onge
twijfeld.
In een slotartikel willen we wijzen op en
kele gevaren en op enkele eischen,.die de
gereformeerden o... mogen stellen.
(Slot volgt)
Oldeboorn. F. DRESSELHUIS.
„Flugschriften zum geistigen und reli-
giösen Durchbruch der deutschen Revolu
tion", Heft I.
2) Zooals de lezers van ons blad in het
nummer van 12 Sept. j.l. hebben kunnen le
zen heeft de regeering van Lippeland deze
aansluiting verboden, o.i. in strijd met de
nieuwe kerkelijke grondwet.
Dat deze landsiegeering door Berlijn reeds
tot de orde zou zijn geroepen lazen we tot
dusver nog niet!
3) Over hen handelen wij in deze artikelen
niet, omdat zij buiten de Duitsche Lands
kerken staaiWij vreezen zeer, dat zij na
korter of langer tijd ook met den bisschop-
pelijken kromstaf in aanraking zullen
komen.
WAT VAN DE REGEERING
GEVRAAGD WORDT
Het bestuur van den Koninkl. Neder!.
Middenstandsbond heeft in de omstandig
heid, dat de regeering geen gehoor geeft aan
de dringende verzoeken der middenstands
organisaties om maatregelen ter verbetering
der positie van het zelfstandig midden
standsbedrijf en tot leniging van den crisis
nood te treffen, aanleiding gevonden tot hel
bijeenroepen van een groote demonstratie ,-e
vergadering.
Deze landelijke bijeenkomst zal morgen in
Den Haag in de Dierentuin gehouden wor
den. Verschillende sprekers zullen de nooden
en wenschen van den middenstand uiteen
zetten en o.m. pleiten voor: bijzondere cro-
di et verleening aan door de crisis getroffen
middenstandsbedrijven en steun aan nood
lijdende middenstanders; opheffing van
knellende bedrijfsbelastingen en herziening
van drukkende crisismaatregelen; herzie
ning van de Winkelsluitingswet voor dip
bedrijfsgroepen, welke zulks behoeven; wet
telijke regeling van het cadeaustelsel; repe
ling van het uitverkoopwezen; eenvoudige
gerechtelijke incasseering van kleine vor
deringen-
Het bestuur van den Bond heeft in ver
band met deze vergadering aan de pers een
toelichting gegeven van de grieven, be
zwaren en verlangens van den middenstand.
Zoowel de voorzitter van den Bond, de
heer Ed. J. Schürmann, ails de heer A.
Ingenool Jr., directeur van het Bonds-
bureau en de heer F. L. v- d. L e e u w,
redacteur van het Bondsorgaan waren de
tolken van hetgeen in middenstandskringen
leeft.
Bij de gevoerde besprekingen werden dc
zooeven genoemde punten stuk voor stuk
behandeld.
Men meende er zich met recht en reden
over te kunnen beklagen, dat de Midden
stand door de Regeering wordt achtergesteld
bij andere groepen der bevolking. Ook is in
den loop der tijden wel een en ander be
loofd. dat echter door het vorig kabinet
nooit is verwezenlijkt.
Hoe het met de
Het bedrag er van stijgt nog steeds.
Te Aalsmeer is er een bedrag aan uit
staande vorderingen van f 500.000; Boskoop
spreekt van f 200.000; de Langendijk meldt
3y2 ton en het plaatsje Andijk alleen U/2
ton. De Streek tusschen Hoorn, Enkhui
zen en Medemblik slaat echter alles.
Daar wordt het bedrag aan schulden aan
den middenstand handeldrijvenden en
industrieelen
op 2V2 millioen geschat.
Het zijn deze streken vooral, die zwaar
getroffen zijn door de afsluiting der Duit
sche grenzen. Men kan de producten er niet
meer kwijt. De toestand is er zeer donker
en de zooeven genoemde vorderingen wor
den dan ook komt er geen hulp vrij
wel als verloren beschouwd.
Hiet moet wat gebeuren. Er is een
noodtoestand ontstaan, die nog voortdurend
ernstiger wordt. Zooals gezegd: de tuin
bouw wordt gesteund, maar in beperkte,
onvoldoende mate. Die steungelden worden
deels gebruikt voor aankoop van meststof
fen en bedrijfsbenoodigdheden, een ander
deel wordt door den fiscus en gemeente
besturen in beslag genomen, zoodat er
nadat in allerlei behoeften des levens eeni-
germate is voorzien vrijwel niets over
blijft om van oude schuld aan winkelier
en ambachtsman iets af te doen. Men mag
dan ook gerust zeggen, dat met name in de
Streek en aan den Langendijk absolute ver
arming is ingetreden.
De eigenaardige verhoudingen ter plaatse
maken het bovendien onmogelijk iets te
ondernemen tegen de schuldenaars. De men
schen zijn veelal familie van elkaar; wie
er een aanpakt, krijgt een heele familie te
gen zich. Ook zijn velen voor elkaar borg.
Valt er een, dan valt een heele groep mee
en wordt het een debacle.
Met de ambachtspatrcons is het in vele
opzichten nog slechter gesteld dan met de
winkeliers. Alle werk heeft vrijwel opge
houden. Personeel houden ze niet meer en
zelf hebben ze ook vrijwel niels te doen,
want niemand laat meer iets doen. Wat ze
beziten teren ze in, totdat de armoede haar
intrede doet. Reeds zijn er naar de werk
verschaffing. Anderen roepen om navolging
van Duitschland: strijd tegen warenhuizen,
eenheidswinkels en vestiging van nieuwe
winkels.
Nu de omstandigheden zoo geworden en
verworden zijn, zal men met credieten al
leen niet eens meer kunnen volstaan en zal
ook een steunregeling in het leven moeten
worden geroepen. Vooral nu door de Plaat
selijke Crisiscomité's op dit gebied nage
noeg niets voor de middenstanders kan
worden gedaan. Een mogelijkheid in dit
verband is misschien credieten yan de Re
geering aan de gemeentebesturen voor her
stelwerkzaamheden, waarbij de kleine am
bachtspatroons aan het werk kunnen wor
den gezet.
De tijden dringen den middenstand tot
handelen. De Regeering behoort ook hier
in te grijpen. En om dat duidelijk te ma
ken is de demonstratieve bijeenkomst van
a.s. Woensdag bijeengeroepen, in de hoop,
dat de Regeering voor de ernstige roepstem
men, die tot haar zullen worden gericht,
niet langer het oor volkomen gesloten zal
houden.
ANTI-DUITSCHE PROPAGANDA
De direotie der Ned. Spoorwegen deelt
aan het pnsoneeil mede, dat het voorgeko
men is, dat in een van de stationswachtka
mers strooibiljetten neergelegd waren, be
vattende een opwekking tot boycot van Duit
sohe voortbrengselen.
De diirectie wijst, naar aanleiding hier
van, het peisonee] erop, dat de verspreiding
van dergelijke pamfletten, alsook van andere
geschriften met politieke strekking, nim
mer in de wachtkamers den- stations mag
worden toegelaten.
DE OPENING VAN DEN PRUISISCHEN STAATSRAAD
Op initiatief van den Prui-
sischen minister-president
Hermann Göring werd de
Raad van Vijftig onder
klokkengelui en muziek-
fanfares aan de Berlijnsche
bevolking voorgesteld.
(Van onzen Duitschen correspondent)
De kern van den vroegeren staat was
veertien jaar lang het parlementaire sy
steem. Hoewel tegen zijn persoonlijke over
tuiging moest reeds de voormalige keizer
Wilhelm II aan den eisch naar medezeg
genschap in het saatsbeleid zijn volk tege
moetkomen. Op den voorgevel van het leeg-
gebrande Wallot-huis staat nog altijd met
groote letters te lezen: Deni Deutschen Vol-
ke! De beteekenis van 't parlementaire sy
steem heeft afgenomen, naarmate de in
terne politieke verdeeldheid vruchtbare sa
menwerking der partijen onmogelijk maak
te. Het is dus begrijpelijk, dat de leiders
van het Derde Rijk aan dit systeem een
einde hebben gemaakt
Men kan begrijpen, dat de gansche we
reld benieuwd was naar hetgeen de na
tionalistische regeering in de plaats wil
stellen van de vroegere volksvertegenwoor
diging in rijk en staten. Men beweert, dat
het ontwerp van een staatsraad, hoewel ge
heel liggend in de lijn van het nationaal-
socialistisch bewind, oorspronkelijk is uit
gegaan van Hermann Göring en het is dan
ook opmerkelijk, dat onder zijn leiding het
nieuwe instituut aan de bevolking der rijks
hoofdstad wordt voorgesteld. Göring's lieve
lingsidee moet het geweest zijn, vijftig pro
minente mannen, waaronder Hindenburg's
vriend en tijdgenoot generaal-veldmaar-
schalk von Mackensen, de hoogbejaarde ge
neraal Litzmann en de vriend van den
voormaligen keizer Admiraal von Trotha,
biieen te brengen en tot staatsraad te be
vorderen. In het historische Neue Palais te
Potsdam zal deze Raad van Oudsten ver
gaderen en zijn eerste ziting zal geen open
haar karakter dragen. Professor Carl
Schmidt, docent in het staatsrecht, behan
delt ter inleiding het thema „Staatsbeheer
en communaal bewind in den nationaal-
socialistischen staat" en hetzelfde thema
zal op die eerste samenkomst door staats
raad Terhoven worden behandeld.
Hitier heeft zijn 10-jarigen bondgenoot on
langs in het openbaar voor dit baanbre
kend werk geprezen. Volgens den kanselier
is Göring niet de man, die voor een moei
lijke opdracht terugschrikt. Hij heeft de
noodzakelijkheid erkend, in de eerste plaats
het Pruisische staatsbewind te hervormen,
want juist in dezen machtigen staat heeft
de landdag bewezen, dat het parlementaire
bewind niet meer aan zijn oorspronkelijk
doel beantwoordde. Van den vroegeren Prui
sischen staatsraad merkte de bevolking
slechts weinig, want hij was niet veel meer
dan een aanhangsel geworden van de pro
vinciale vergaderingen der elkaar met inkt
kokers en stoelen bevechtende volksverte
genwoordigers. De grootste verdienste van
deze Pruisische landdagen waren hun lan
ge vacanties!
In den staatsraad ging het weliswaar
niet zoo bont toe, maar ook hier waren de
communistische agitatoren Torgler en Koe
nen den laatsen tijd toonaangevend en de
sociaal-democraten hebben niet bijtijds in
gezien, dat ze hun laatste kansen door een
al te groote verdraagzaamheid verknoei
den. Men vergaderde zoo nu en dan in de
statige zalen van het vroegere „Herren-
haus" en in ditzelfde gebouw staken Braun
en Severing angstig de hoofden bijeen,
toen ze door een handige geste van von Pa
pen indirect uitgeschakeld waren uit het
staatsbewind. Hun vlucht naar het rijksge-
recht te Leipzig verhoogde ten slotte het
jammerlijk effect van hun optreden. Onder
zijn laatsten voorzitter, dr. Adenauer, toen
nog eerste burgemeester van Keulen, heeft
de voormalige staatsraad nog enkele- malen
een vergadering uitgeschreven, maar zelfs
de allang ontworpen parlementaire hervor
mingsplannen der vroegere regeering zijn
nooit in behandeling genomen. Het einde
van dezen staatsraad was al even jammer
lijk als dat van den Pruisischen landdag
tijdens Braun en Severing.
De nieuwe Pruisische staatsraad heeft
met zijn voorganger slechts den naam ge
meen. Zijn opbouw, program en samenstel
ling laat zien, dat Göring hier aan eiken
staatsraad hooge eischen stelt en vrucht
dragend werk verwacht. Slechts uiterlijk
wordt men herinnerd aan het vroegere Her
renhaus en den fascistischen senaat in
Ttalië. Niets herinnert meer aan het vroe
gere parlementaire systeem. De benoeming
der leden en hun staatsrechtelijke bevoegd
heid is geheel in overeenstemming met de
gedarhtenwereld van de nationaal-sorialis-
tische beweging. Men moet dezen raad van
vijftig zien als het uitgangspunt van een
nieuw beheer van den' Pruisischen staat.
Göring wees er kortelings op, dat sedert
den tijd van Frederik den Groote de lei
ding van het staatsbewind niet meer zoo
sterk in de hand van slechts enkelen was
gelegen. Hij liet het aan ons over, of we
dat dictatuur of leidersprincipe wilden noe
men. Het nauwe contact tusschen den te-
genwoordigen leider-volkskanselier Ado'.f
Hitier en de overgroote meerderheid van
het Duitsche volk wijst er volgens Göring
op, dat het plichtsbesef der leidende man
nen algemeen wordt erkend, zoodat de door
hen uitgeoefende macht naar alle waar
schijnlijkheid voor het volk een zegen zal
blijken.
Administratieve cn legislatieve macht
zijn in dezen provisorischen staatsraad
waartoe ook de ministers gerekend moe
ten worden eng met elkaar verbonden.
Het feit, dat Göring als minister-president
zelf als voorzitter optreedt, beteekent voorts
een wijziging in het grondwettelijk recht.
Staat en nationaal-socialisine zijn hier
thans een en hetzelfde, want alle leden heb
ben zich onder de hakenkruis-vlag een
drachtig geschaard.
Provisorisch is deze eerste Raad van vijf
tig in zooverre, dat hij op initiatief van
Göring voorloopig als een Pruisische con
stitutie is gedacht, maar ben ik welinge
licht, dan zal men binnen afzienbaren tijd
in nieuwen vorm het vroegere Herrenhaus
uit zijn asoh zien herrijzen. Het ligt in den
aard der zaak, dat van zulk een hoog in
stituut de voorzittcrszetcl zal worden inge
nomen door rijkskanselier Hitier.
Berlijn, 15 September.
Land- en Tuinbouw.
VARKENSPRIJZEN
OPNIEUW VERHOOGD MET VIER CENT
De Nederlandsche Varkenscentrale maakt
bekend, dat met ingang van 18 September, de
prijzen welke door haar voor de varkens wer
den behaald verhoogd zijn met 4 ct. per K.G.
Deze prijsverhooging is mede mogelijk in
verband meb de prijzen welke op dit oogen-
blik op de buitenlandsche markt gemaakt
worden. Aangezien het geenszins zeker is dat
deze prijzen zich zullen handhaven zal er
rekening mede moeten worden gehouden dat
van een verdere prijsverhooging door de Ne
derlandsche Varkens Centrale in den eersten
tijd geen sprake zal kunnen zijn. De voor
waarden waaronder de varkens aan de Ne
derlandsche Varkens-Cen';rale kunnen worden
geleverd zijn ongewijzigd gebleven. Ook de
prijzen van het spek, hetwelk door de Neder
landsche Varkens Centrale wordt overgeno
men zyn met 3 cent per K.G. verhoogd.
Deze prijsverhooging geldt voor varkens
geslacht na 17 September.
EEN RIJKSROGGEBUREAU
Naar het Alg. Hdbl. weet mede 'ce deelen
zal een afzonderlijk Rijksroggebureau inge
steld worden, dat de verschillende wettelijke
maatregelen met betrekking tcL de roggesteun
moet ten uitvoer brengen. De heer H. W.
Verbrugge zou directeur worden, zegt men.
EEN TUINBOUW-TEELTBEPERKING?
Op de vergadering van de (R.K.) Baro-
neesche Tuinbouw voor Breda en Omstr.
werd door Minister Verschuur een rede uit
gesproken waarin deze met het oog op den
tuinbouw o.m. zeide: Gelooft toch niet dat
deze geweldige crisis in eenige jaren tot het
verleden zal behooren en gelooft toch niet
dat wij de groote leveranciers van land-,
tuinbouw- en zuivelproducten van Europa
zullen blijven. Er staan nog zware tijden
te wachten, zoodat in de komende jaren de
grootste soberheid zal zijn geboden.
De minister hoopte, dat ook in dezen
moeilijken toestand en in de toekomst de
land- en tuinbouw aohtet de regeering zul
len blijven staan ook al zou deze niet volle
dig te begrijpen, hard-schijnende maatrege
len moeten nemen, zooals wettelijke voor
schriften voor teeltbeperking enz.
Gemengd Nieuws.
EEN MOORDAANSLAG TE BERGHEM
Zondagmiddag om 4 uur kwamen twee
voetbalsupporters uit Berghem bij Oss
(N.Br), van een in Haren gehouden wed
strijd op den terugweg per fiets door de
Harensche Steeg. Daar ontmoetten zij een
zekeren Megens, supporter van een andere
voetbalclub, die met een kapotte fiets langs
den weg stond. Een der beide supporters
uit Berghem trok plotseling een revolver en
richtte twee schoten op M. Ze misten echter
doel. De beide fietsers maakten zich daarop
snel uit de voeten.
In verband met dezen aanslag heeft de
politie Zondagavond laat te Berghem een
zekeren J. B. gearresteerd, die van den aan
slag verdacht wordt. Hij Is te Oss opge
sloten.
HET DRAMA TE MUIDEN
De Amsterdamsche advocaat Mr. Dr. Benno
J. Stokvis zal optreden als verdediger van den
Muidenschen strand fotograaf Ibelings.
Burgemeester J. L. de Raadt, die gister-
rond voor het eerst na den moordaanslag
Radio Nieuws.
hem hadden veranderd in een soort van too-
verprins, dien zij eens in levenden lijve zou
den zien en wiens terugkeer in Engeland
het toppunt van al hun wenschen was.
Deze wonderoom, de eigenaar van Fortu-
natus' beurs zou al hun jeugdige droomen en
wenschen vervullen.
John Ramsay herinnerde zich nu, naar
mate het verhaal zich ontspon, die onbe
grijpelijke woorden van zijn broeder: „Mijn
kinderen verlangen zeer den onbekenden
oom te zien, van wien zij hun geheele leven
zooveel gehoord hebben".
Zijn hart deed hem pijn, terwijl hij luister
de, maar zijn hoop verlevendigde zich.
Onwillekeurig was hij getroffen door zijn
broeders edelmoedigheid jegens hem, want
kennelijk had deze zijn kinderen nooit ver
teld welk een ellendigen. inhaligen vrek hij
had ontmoet in plaats van zijn eigen
vleesohelijken broeder, dien hij had verwacht.
Hij had hem voor de afkeuring der kinde
ren bewaard door zijn gedrag op te helde
ren met de verontschuldiging, dat hij Lon
den niet kon verlaten, omdat hij het zoo
schrikkelijk, schrikkelijk druk had.
„Maar eindelijk zijt ge dan toch geko
men!" besloot Gillie met een zucht van vol
doening.
„Daar zijt ge wezenlijk". En de woorden
werden gevolgd door een tweede liefkoozend
tikje op de knie.
„Maar nu", voegde hij er met een treurige
stem bij. „nu is Jock naar school gegaan
en en
Het aardige gezichtje betrok, hetgeen den
heer Ramsay geheel deed ontstellen.
De verandering was zoo groot en kwam
7.00 plotseling, dat zij hem smartelijk aan
deed. Het was als een zonnig landschap,
dat eensklaps bewolkte.
Dc donkere oogen stonden treurig en wer
den door tranen beneveld.
„Arme Poesje is heel ziek", zeide hij pein
zend, en zijn lief mondje beefde, „ik vind
het zoo naar, dat hij ziek is", voegde hij er
snikkend bij.
„Hij zal wel beter worden", zei de heer
Ramsay haastig.
„O ja, natuurlijk", zeide Gillie, „dat weet
ik ook wel."
„Hoe weet gij dat?" vraagde John Ramsay-
niet wetende wat te denken van de volle
overtuiging die er uit zijn toon sprak, en
vermoedende, dat het kind bijzonderheden
wist, die de huishoudster niet gehoord had.
„Moeder zegt het", was het antwoord. De
heldere oogen, die als twee sterren schitter
den, keken recht in de zijne en ook zij druk
ten het vertrouwen uit, dat er uit zijn stem
sprak.
Op dit argument was kennelijk geen an!
woord te vinden.
De heer Ramsay zeide niets.
„Maar", voegde kleine Gillie er bij
„hot zal nog lang, heel lang duren mis
schien nog meer dan drie weken. En dat is
een schrikkelijk lange tijd, vindt u niet?"
En weer beefde zijn stem.
„Wat maakte hem zoo ziek?" zeide hij
eensklaps, zijn oom strak aanziende, „weet
u het?"
John Ramsay bewoog zich onrustig in zijn
stoel, maar zeide niets.
„.Tane zegt, dat alles de schuld is van dien
naren huisheer", ging hij voort. „Ik weet
r'et goed waarom, marr dat zegt Jane. Ge
loort u, dat het waar is, wat ze zegt?"
Een lange stilte; maar het kind nam 0-
stilte als een toestemming op.
„God /.al heel hoos zijn op dien onaar
digen man, niet waar?" zeide hij, zijn mooie
oogen met hun treurige uitdrukking tot he'
beschaamde gelaat van zijn oom opheffend
Iets zeer onverstaanbaars was het an!
woord. Maar het kind zag er weer een be
vestiging in.
„Hij moet wel een wreed man zijn", zeide
hij klagend. „Ik houd volstrekt niet van
hem. En God zal ook niet van hem hou
den, zou Hij wel?"
„Houd op!" riep John Ramsay uit
De uitroep ontsnapte hem, vóór hij er zich
van bewust was.
Hij was gestreeld geworden door de vrien
delijkheid van dit vroolijke ventje, en dooi
de ontdekking, dat hij voor een held door
ging, en deze wending in het gesprek was
hem alleronaangenaamst.
De vragende ogen deden hem verwijten, de
onschuldige woorden, die hem in onwetend
heid berispten, deden hem pijn.
Hij kon het niet uitstaan, dat dat zachte
stemmetje hem zelf, zonder het te weten,
den wreeden huisheer noenule, en nu door
boorde hem deze laatste pijl het hart.
Onbemind door God of menschen! Ja, on
getwijfeld. het was waar, maar al te waar.
Intusschen was de stemming van het kind
weer veranderd.
Zijn jeugdige gedachten waren temgge
keerd naar het meer aangename punt van
uitgang, en voor de tweede maal sloe? hii
zijn oom met belangstelling en oplettendheid
gade.
„U verandert, alles wat u aanraakt in
goud, niet waar", zeide hij vol bewondering.
„Dat zegt Jock ten minste".
..Ja", dacht John Ramsay bitter, alles in
iets hards, iets kouds, iets onbevredigends,
zijn eigen hart en dat van anderen evenzoo.
Hard, koud, wreed goud! Terwille van het
Toud, uit vrees gevaatrd te worden er af
stand var te doen, had hij verdriet gebracht
over het hoofd van dit lieve, vroolijke schep
seltje, cn smart veroorzaakt aan al de zij
nen' Hij had de hand uitgestrekt naar oen
gelukkig tehuis en alles was koud gewor
den, toen hij het aanraakte.
Onwillekeurig legde hij voor een oogen-
blik met een smeekpnd gebaar een berouw
volle hand op het blonde haar van het kind.
„Misschien zal u mij ook in .goud veran
deren"., zeiüo het knaapje lachend, toen hij
de aanraking on zijn hoofd voelde.
„Jongeheer Gilbert, jongeheer Gilbert",
riep juffrouw Pryor on het terras buiten.
„Waar ziit ge, waar zijt ge?"
Gillie schrikte op, glimlachte, en met een
vroolijk: „Het was in het geheel niet waa
wat zij vertelde, ik moet het haar gaan zeg
gen", sneide hij naar het open raam en ver
dween op dezelfde wijze, als hij binnenge
komen was.
En zoo was in een oogenblik de heerlijke
verschijring verdwenen en was John Ram
sav weer alleen.
Maar zij moest wel een goudpn spoor h-M>
ben achtergelaten, want het leven zag er
niet zoo ledig, dor en onheteekenend uit.
als het te voren gedaa had.
Ondanks de treurige gpdachtpn. door het
gesnap van het kind opgewerkt, voelde
John Ramsav zich zachte- gestemd, meer
mensch en met nieuwe hoon bezield.
Ook voelde hij zich minder eenzaam.
De bibliotheek scheen hem niet zoo stil
en ledig toe.
Het 6cheen alsof de vroolijke verschiinin--
daar no? toefde. Hij kon nauwelijks geloo
ven. dat hii eeheel a'leen was.
Hij scheen - '"e donkere oogen met hun
peinzende odd ••••''Ving te zien, die naar h?ni
onkeken; h"i e~i.-«n f|0 aanraking van die
ine lied 00-""'in |ie"dnn nog te rrevoele-
de knieën, waar zij zoo vol vertrouw»*
hadden gerust.
WOENSDAG "O SEPTEMBER
I til zen (296 Ml N.C.K.V. 8.0n Schril
8 15 Morgen concert 10.30 Morge
7.15 Ned. Cbr. I'e
- 6.00 Lmidboi
luis VoO Uitzend'iti
s Hells 9.80 Gramc
V.l'.H o. 10 uo Morgenwttdlns
Irussel (Vlnamsch) (397 8 M.) 12.20 Orkest
1.20 Gramofoon 6 50 Zang 7.10 Grarno-
foon 8.20 Concert 'J.05 Gramofoon
ia™ U554.4
6.35 Zang
trgel 1.05
r 1634.9 M.) 8.20
lofoon 2.05 Gramo-
- 3.50 Concert 5.40
Orkest -
Orkest 5.05 C
Concert 10.20
foon6— 3.201 "orl
Concert 0.30 C
C (I I li ir H tl r i li (i IbX i M.) 12 20 ('fineert -
3.20 Gramofoon 3.50 Concert 9.30 Zang
10.35 Orkest
i g (472.4 M.) 6,20 Gre
-0 --
.51
- 8.20 Orkest
I.) 12.20 Concert 1.05
;est 8.50 Concert
weer in de raadsvergadering van Muiden waa,
is met een toespraak van wethouder J. M. van
Klooeter verwelkomd. Herdacht werd het ver
scheiden van het slachtoffer Veth.
Benoemd werd tot waarnemend gemeente
secretaris de heer G. Delfos, gemeente
secretaris van Weesperkarspel. In de plaats
van wethouder Hottentot werd tot tijdelijk
wethouder benoemd het gemeenteraadslid El-
fers (c.h Zooals men weet treedt wethouder
H. van Klooster (r.k.) als waarnemend burge
meester op, daar burgemeester de Raadt nog
.liet geheel hersteld its van zijn wonden.
LIEFHEBBERS VAN BOTER
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
hebben dieven zich door verbreking van
oen kelderdeur toegang verschaft tot de
stoomzuivelfabriek St. Petrusbanden aan
den Rijksstraatweg te Heesch. De indrin
gers hebbeu een partij van 140 pond boter,
benevens een bedrag aan contant geld buit
gemankt. Waarschijnlijk hebben de man
nen de boter per auto vervoerd.
Eenige kilometers verder, aan den Rijks-
dc gemeente Nulnnd, is eveneens in een
stoomzuivelfabriek m gebroken. Onbekend
gebleven personen hebben zich door verbre
king van een ruit, toegang tot den kelder
van de stoomzuivelfabriek St. Jan weien ie
verschaffen. Hier werd onge\eer 160 pond
boter gestolen.
EEN MISLUKTE DEMONSTRATIE
Zondagmiddag kreeg de commissaris van
politie te Arnhem bericht dat een troep van
ongeveer 100 „bruinhemden" zich van de Duit
sche grens naar Arnhem begaf. Daar geen
vergunning voor een demonstratie was ver
leend, nam de politie tydig maatregelen.
Eenige tientallen agenten werden geposteerd
op den nieuwen weg naar Westervoort, juist
op de grens der gemeente Arnhem.
Weldra naderden de nationaal-socialisten,
die allen op rijwielen waren en onder leiding
•itonden van Dr. E. H. van Rappard. Het ble
ken Nederlanders te zijn, die in de Duitsche
grensplaatsen Cleef, Emmerik, Elten e.d. woon
achtig zijn.
De politie heeft den troep halt laten houden
en onder het oog gebracht, dat zy beter deden
terug te keeren, hetgeen de „bruinhemden" dan
ook deden.
Incidenten kwamen niet voor.
^uicÜl4A^ Si
ló -est* ;J
DEN HAAG: Groote Marktstraat/hoek Spui
HOOFDSTUK VII
Nut en verbeelding.
Toen de heer Ramsay den volgenden
morgen naar beneden ging om zijn ontbijt
te gebruiken, verkeerde hij in een zeer on
gewone stemming. Het bcin>b. n ;,t in het
inorgenblad scheen hem geen beiang in ie
boezemen. Zijn aandachtdwaalde af toen
hij het las, en hij legde het veel gauwer
dan gewoonlijk ter zijde. Hij scheen in af
wachting te zijn van de dingen, die komen
zouden.
Het geringste geluid buiten op het terras
deed hem opschrikken; elke liclne voetstau
op de trap of in de gang deed hem luister-u
- bijna liad ik gezegd: gretig luisteren
als zulk een uitdrukking kon worden toe
gepast op zulk een koel man.
Het gesprek van den \origen avond in de
bibliotheek had in zijn gemoed de hoon
~'L die in het bosch bij hem wes
yorden. Alles, wat voorafgegaan
hoop den hodein in te slaan,
iseht, door dc vrijwi hge daad
iaap: door het feit, dat hij hem
uit zul. zelf had opgezocht. Zijn innem-nj?
manier; ,''1 bewonderenswaardig vertAu-
John Ramsav nog voor don
geest en hij voelde zich niet lange*- zon-ler
hoop tot "ij iels met den knaap po,neen
had- Lij den wensch om te deelen in den
zonneschijn, die het kind omga' w»!k
gevoel eerst \an vol komen zelfzuchtige.!!
eest wa« kwam nu he' besluit,
zoover het hem mogelijk was, hij
willen gedragen :n overeenstem-
iet de meening, die het kind om-
i hac, en dat dc kleine jongen iets
van fjatgene, wafc hjj
te verwachten.
(Wordt vervolgd.)
elcerd had,
