Federatie van Diaconieën in de
Hervormde Kerk
93; DONDERDAG 17 NOVEMBER 1932
TWEEDE BLAD PAG. S
DE WERKLOOZEN EN DE
DIAKONIE
DE WARE ZIN VAN HET DIAKONAAT
„WAT IK HEB, DAT GEEF IK U..."
Onder voorzitterschap van Prof. Dr. J. R.
IS lote maker de Bruine vergaderden
3te Utrecht do diakenen in de Ned. Herv
■Kerk.
De voorzitter las ecnige Schriftgedeelten,
■baarna hij de aanwezigen welkom heette.
llVij zijn hier bijeen, aldus Spr., als een
■lichaam met groote saamhoorigheid, waar-
|£>ij tevens de enkeling zoo groote beteeke-
pis heeft. Deze beide punten zijn de grond
r voor het diakonaJe werk.
Er komt echter hoe langer hoe meer be
hoefte van alle leden van eenzelfde lichaam
Dm elkaar te ontmoeten. En daarom ben ik
blij dat hier velen gekomen zijn, die niet
diaken zijn.
Daarom heet ik allereerst welkom de ver
tegen woo rdiger van de Synode van de Ned.
Herv. Kerk Ds. v. d. Meen e, verder de
Vertegenwoordigers van de provinciale en
tlessicale kerkbesturen, ook van de kerk
voogden en predikanten.
Daarna sprak Prof. Dr. J. R. Slotemaker
de Bruine over:
de ware zin van het diakonaat.
Men kan zeker niet zeggen, dat de huidige
Iisting de Kerk onbewogen laat. Imtegen-
eel is er een levendig zoeken naar de
lieuwe taak, die in deze dagen den diako-
aalen arbeid wenkt
Er is thans een extra reden om zich op
(iet wezen van het diaconaat te bezinnen,
langezien het o verheids werk op het ter
rein van vei zekering en steun elementen
teat vertoonen, die de diaconie op een zij-
neg zouden kunnen lokken.
Een deel van 't verzekeringswerk vraagt
tonveel steun van de Overheid, dat de zui-
fere verzekeringsgedachte sleohts met moei-
le kan worden bewaaid. Er is bivcndicn
tllerlei „steun", die een combinatie is van
individueel en van massaal verzorgen. Spr.
lenkt er niet aan, om in dezen kring hei
jangedu.ide proces te beoordeelen. Maar de
Jiaconie moet zich thans laten waarschu
wen, dat zij nuet harerzijds terugvalt tot de
Iroeger ook haar niet onbekende methoden
ran 'n massaal bedeelings-instituut. Even-
jiin mag zij zich laten verlokken tot veler
lei aanvullend werk en dubbele bedeeling.
'De zin van het diaconaat sluit in, dat de
tui ver-indi vidua Mseeren de methode moet
[ehandhaafd blijven; dat het massale moet
eweerd blijven. Evenzoo moet de kerk haar
igen geestelijken aandrang tot den arbeid
ilijven beseffen, die op broederlijken sa-
aenhang berust
Spreker ging op een en ander breedvoe
riger in.
Discussie.
Ds. Bal jon (Houtrijk en Polanen) on
derstreepte wat Prof. Slotemaker gezegu
had over den nieuwen tijd, waaraan de Dia
conieën zich moeten aanpassen. Zooals de
nieuwe rijken niet geaccepteeid werden door
de bestaande rijken, zoo worden ook de
nieuwe armen niet aanvaard, ook door de
diaconieën niet.
De heer Visser (Almelo) vroeg hoe
gehandeld moet worden als een diaken zeli
bedeeld moet worden. Spr. vroeg of samen
werking van diaconie en overheid voor be
paalde gevallen niet toegelaten mag worden
(ziekenhuisverpleging bijv.).
Ds. Kanis (Stolwijk) vroeg of het Juist
is, dat een diaconie een gezin, dat verzuim
de zijn attestatie in te leveren, en dat van
overheidswege te geringen steun ontvangt,
aanvullend helpt.
De heer Adriani (Utrecht) sprak uit,
dat de kwestie van samengaan met over
heidszorg nie; kaïn doorzien worden, zon
der dat men ziet wat beide beoogen. De
overheid bedoelt de grootst mogelijke wel
vaart voor alle mensc-hen. Dat beoogt de
diaconie niet. Spr. ziet als gevaar, da: men
in die lijn gaat, omdat de stoffelijke noo-
den van dezen tijd e>r heen dringen. Daar
aan heeft de geestelijke zijde van het dia
conale werk in cleze tijden bijzondere be-
teekenas.
De heer Van Asselt (IJsselmuiden)
vraagt hoe de diaconie moet doen" met de
anmen, die aan een andere gemeente bu
il ooren, maar die hun attestatie niet hebben
opgevraagd.
De heer Schooneveld (Kethel) vroeg
nader naar de gewaagde proefnemingen.
Ds. Israel (Bemmel) vroeg of bij de
persoonlijke instelling van de s'.eunverlee-
ning de overheidshulp een factor wordt Is
er ook een norm voor de minimum-be
hoeften?
Ds. Don on (Pijnacker) vroeg of het
thans juist is gereserveerd te blijven tegen
over een gezin, dat pas in een gemeente ge
vestigd is en om steun vraagt
De heer Mandersloot (Almelo) vroeg
naar de mogelijkheden om het meerde-re
werk, dat erin dezen tijd is te doen, ook
in geestelijk opzicht
Prof. Slotemaker de Bruine, de
vragen beantwoordend, wraakte het woord
„bedeeld", dat in het debat gebruikt was.
Spr. meent dat de figuur, dat iemand zelf
beslist hoe hij geholpen moet worden, niet
wel mogelijk is. Het feit dat het aantal dia
kenen niet uitgebreid kan worden, omdat
men niet wil het aantal ouderlingen, dat
daarop correspondeert, acht Spr. rampzalig.
De diakenen kunnen zich in hun werk la
ten helpen. Het lijkt Spr geen goede ge
dachte om, als men een persoon om be
paalde redenen niet voor zijn rekening kan
nemen, het geval met de overheid te deel en.
De Kerk moet wel oppassen, Spr. zei dit
in verband met de steunnormen van de
overheid dat zij door haar daad niet cor-
rigeerend optreedt op de overheid. iDe over
heid steunt voor het normale. Als er nu
ie.s abnormaals is (ziekte, geboorte e.d),
dan, kan de Kerk optreden. De diaconie moet
niet alleen helpen, maar ook opvoeden. Ip-
daen er behoefte is, spreekt het niet van
zelf, dat er geldelijk geholpen moet worden.
Wat het lJsseinvuidensche geval betreft,
Spr. zou deze mensohen niet kwijt wiJlcn.
Voor steun komen zij wel degelijk in aan
merking. Dat er nieuwe anmen zijn, die de
diaconie „niet accepteert", weet Spr. niet.
Wel wee: Spr., dat er nieuwe armen zijn,
die onder de invloeden van den oudeii
naam der diaconie niet "aar haar toe
willen. Er is geen „norm" voor minimum-
steun. De crisis waaronder de wereld zucht
kan niet financieel, econ unisch of sociaal,
maar alleen geestelijk worden opgelost,
MIDDAGVERGADERING.
Mr. Dr. S. Rozemond te Amsterdam
sprak over:
„De werkloosheid en wij".
•De vraag moet betreffen bei wezen en de
grens van dde taak, waarbij allerlei kwes
ties rijzen, bijv. moet de hulp van de kerk
van stjffelijken of geestelijken aard zijn,
niioet hulpactie een individueel of massaai
karakter dragen?
Voor de beantwoording dezer vragen is
noodig, da: men zich rekenschap geelt van
den waren aard der werkloosheid.
Met uitgangspunt moet zijn: werkloosheid
is gemis aan werk, met al de vruchten en
zegen daaraan verbonden, hetgeen Spr. na
der uiteenzette.
Bij werkloosheid vallen de vruohtcn van
den arbeid weg. De levenskrachten, die in
mensch en maatschappij opbouwend werk
ten, schrompelen ten deele weg en zoeken
ten deele destructieve uitwogen in 't leven
van enkeling en gemeenschap. Velen vin
den nu tijd en ruimte om te grübelen over
de groo.e, onoplosbaie levensvragen, ande
ren vluchten voor alle problemen in een
blinden drang naar activiteit, waarbij de
zedelijke en de rechtsnormen verzwakken
of verdwijnen.
Tegenover dezen nood moet men in de
eerste plaats staan met diep-doorleefde so
lidariteit.
Het mcest-noodige: arbeid, zal veelaJ naei
te verstrekken zijn. Zoo noodig moet de ont
brekende koopkracht worden verstrekt o!
aangevuld. Alles moe; gedaan woidcn om
de werkloozen geestelijk en lichamelijk fit
te h >udcn en de jongeren onder hen zoo
veel mogelijk in staat te stellen zich gees
telijk, lichamelijk en maatschappelijk te
vormen. Ook aan de indircct-ge.iroffonen,
b.v. de vróuwen der werkloozen, moet hier
bij aandaoht worden gesohonken. De hulp
moet z )owel stoffelijk ais geestelijk zlj'n.
Bij al dat wenk zijn echter volkomen on
ontbeerlijk geschikte persoonlijkheden en
leiders. En zelfs als de kassen uitgeput
mochten zijn, zullen deze de kracht vinden
van Petrus aan de tempelpoort: Zilver en
goud heb ik niet, maar wat ik heb, dat geer
ik: in den naam van Jezus Christus den
Nazarener, sta op en wandel!
Bespreking.
Ds. Ba IJ on uit Houtrijk en Polamen ziet
ondanks de problemen bij dezen tijd toch
met optimistische blik, omdat er leven in
de brouwerij is en het niet meer zoo dotnl
is. Welke praktische mogelijkheden liggen
eo- voor de diaconie? Want wij moeten boven
de filosofie en de theorie uit
Mr. Haeck uit Arnhem vroeg of de
referent gelooft, dat de geestelijke crisis wel
voorbij kan gaan. Of dat het voor ons een
blijvende moeilijkheid zal zijn, en dus een
blijvende taak. Kan een kleine groep als de
diaconie ten slotte is, wei een oplossing
brengen? Hoe zal de diaconie zich veroor
loven een eventiueele oplossigg te financie
ren?
Ds. Oberman uit Utrecht zei dat we
de werkloosheid moeten zien als de zwarte
ziekte, waarvoor boete- en bededagen go-
houden moeten worden. Moet im ons land
naet overwogen worden jonge menschcn te
laten emigreeren naar de koloniën? De dia
oomie kan hier ook veel werk doen. Wat
het niet eén prachtig getuigenis zijn, als
alle kerken hierin gelijkelijk samenwerkten'
Mr. Boze mond deelde mee dat nog
een schriftelijke vraag is mgekomen, nl. of
het ndet ongehoord is, dat een werklooze
liever voor f 18 steun trekt dan voor I 15
werkt.
Natuurlijk, aldus de referent, is dit een
afschuwelijke miskenning van de arbeid.
Maar het kömt niet zoo vaak voor als ge-
1 ofd wordt. En als het voorkomt is het
veelal de schuld van ons allen Er is geeu
persoondijk contact tusschen werkgever en
werknemer. Wij moeten de mensohen weer
laten werken als menschen en niet als werk
krachten.
Wat betreft de praktische mogelijkheid
voor de diaconie, dat is de individueele taak
vam elke diaconie. Men moet zich allereerst
in de nood en beh >efte der werkloozen in-
wei-ken, om te zien wat gedaan moei en
kan worden.
Met is een klacht vam de leiders vam de
Chr. vakbeweging, dat men overal onder
den indruk is van werkloosheid en crisis,
behalve op den kansel. Referent meende dat
er zeer groo:e kans is dat er altijd werk
loosheid zal blijven. N g nooit is er een
tijd geweest, waarbij zoozeer de aandacht is
gespitst op 't probeeim van de werkloosluuo.
Op de vraag of wij met een kleine groep
wel iets kunnen uitrichten, wil de referon'
het vdgende zeggen. Het is waar dat alle
arbeiders als een haas er van door gaan
als de Kerk zich met hen gaat bemoeien.
Toch kan de Kerk, als zij put uit 't Evan
gelie. meer di°.n wie nf ww rr>k aan de werk
loozen iets geven. In deze zin is het waai
dat de Kerk toch nog ongelooflijk veel kan
doen. De kracht die achter de Kerk staat,
kan ook in deze moeilijke tijd verbazend
veel d-en. De groote beteekenis van een
mensohenleven is dat hij in staat is de roe
ping Gods te vervullen. Dat kan ook een
werklooze. Maar wee den rnensch, die met
iets minder dan 100 prt. afhankelijk gevoel
van God zou zeggen dat de werklooze een
roening Gods vervult.
De heer Van Ge el en, directeur van
het arbeidsbureau, wilde wat de praktische
armenzorg betreft, nog een opmerking ma
ken.
Het heeft hem ontsteld, dat er in deze
vergadering de vraag is gesteld of het im
moreel is dat een arbeider liever f 18 steun
trekt dan voor f 15 te arbeiden.
Spr. wil er op wijzen dat het maximum
bedrag wat iemand in werkloosheid kan
krijgen maar 65 pet van zijn normale loon
is. Het is dan ook onm.^elijk, da< iemana
die f 18 steun trekt, een loon aangeboden
zou krijgen van f 15.
Bovendien, uit Spr.'s ervaring weet hij dat
het niet waar is, dat men 't allerliefst steun
trekt. Als er een baantje te geven is, staat
men uren te voren al in queue. (Applaus.)
De heer Hennes stipuleerde nog de
praktische mogelijkheid der diaconie. G>n-
tact moet men zoeken met overheidsorganen.
Hierna werd met dankzegging gesdoten.
UIT KET SOCIALE LEVEN
LOONSVERLAGING EN ONTSLAGEN
TE HELMOND
Bij de N.V. van Vlissingen katoenfabriek
te Helmond is op verschillende afdeelingen
weer een nieuwe loonsverlaging aangezegd,
loopende van 15 tot 28
De arbeidersorganisaties zullen over het
voorstel vergaderen.
Het depot van de Amstelbrouwerij te Hel
mond, welke firma ook een ijsfabriek exploi
teert. wordt met 1 Jan. opgeheven.
Het personeel is tegen dien datum ont
slagen.
ONDANK IS VWEBELDS LOON
ider dit opschrift vertelt ..Pepermolen
*>rgaan der roomsch-katholleke slagersge-
in, van een geval dat zich In Amersfoi -
t voorgedaan:
len slagerapatroon had twee knechts, wel
ROFFELRIJMEN
Onder vrinden
De heer D u tJ s (s.d.tup.) vulde het
ma xfm u nf-" n el h e I d f e e n d k I h t° 'o v e r
onvoldoende ..dimmen" en over
slordige fietsers en een pleidooi
voor verzekerlngepllcht. ZUn ver
wijten aan het adre* van de flet-
eera lokten nogal wat protesten uit.
ook van zUn fractiegenooten en de
heer Wijnkoop riep: ..Ziin auto la
hem ln zUn bol geslagen!"
Mijn vriend Jan Duys, de cumulator*
In-plano der S. D. A. P.,
Heeft zijn vrind en collega Wijnkoop
Nu niet bepaald in alles mee;
Dat rood de allermooiste kleur is,
En dat de grootste mond het wint,
Daarin, daarover en daaronder
Zijn ze geweldig eensgezind;
Dat de Regeering alles fout doet,
En al wat rood is alles puik,
Daarin is 't naar het oude spreekwoord3
Twee (roode) handen op één buik,.»
Intusschen is de kameraadschap
Van deze twee nog niet zoo breed
Daf Jan met Daaf en Daaf met Jantjé
Niet graag een keer de spreekbuis meet]
En ook elkaar een vlieg afvangen,
Een roode bromvlieg vielverstaan,
Dat hebben ze sinds lange jaren
Bepaald geweldig graag gedaan.
Dat is de strijd der proletaren
Met geestig geestelijk geweld,
De „ring" der roode kameraden,
Waarin nooit één raakt uitgeteld.
Kijk boven eens, dat kleine knipsel:
Daar heeft Daaf Jan weer bij z'n staart
Als hij de fietsende proleten
De oorlog met z'n Buick verklaart
't Figuur der autoproletaren
Is nagenoeg al even dwaas
Als van den zwartsten fietsenhateri
De hoofdwegmijnende bourgeois.
(Nadruk verboden.) LEO LENS*
STAKING BIJ DE WERKVERSCHAFFING
,JAijn leeren is spelen...." Was t Vader Van Alphen niet, die deze plechtige betuiging een wilde rakker liet zeggen
't Is de goede Hieronymus wat vaak verweten. En toch is zijn zeggen uitgekomen. De kleuters op onze tegenwoordige
bewaarscholen brengen een groot gedeelte van den dag spelende door, en al spelende leeren ze orde en netheid en
een heele boel andere dingendie ze straks op „de groote school" goed te pas komen.
Marktdag in Venlo. Bedrij
vigheid in het groenten-
en bloemenhoekje, dat al
tijd veel belangstelling
heeft.
Beriijn eert Gerhard Hauptmann. Maandag had in de tentoonstellingshallen een
Gerhard Hauptmann-herdenking plaats. Geheel rechts de dichter.
De Zuid-Westkust van Engeland, die voort
durend door zware stormen geteisterd wordt.
Moderne oorlogsschepen in de oude haven. Te Chattam had dezer dagen de te water*
lating plaats van een nieuwe onderzeebootde JSeahorae".
Een „aardig" vrachtje. Vijf meisjes van de
„Triplex Ltd."-fabrieken te St. Helena
(Eng.) kunnen door een plaat onbreekbaar,
glas gedragen worden.
