Het Vervoig-Conares der S.D.A.P.
BINNENLAND.
'mmmstiriedefem!
lOets.
Radio Nieuws.
G. BAANDAG 19 SEPTEMBER 1932
JnKlD.A,P. EN WELTER-RAPPORT
fej De Kamerfractie en de cumulatie
rifnJ LOON KWESTIES
BIJ DE N.V. ARBEIDERSPERS
gen d
i. wS
Zaterdag en Zondag heeft de S.DA.P. te
Utrecht haar vervolg-congres gehouden, in
lansluiting aan haar Haarlemsche Paasch-
d- Bfcongre^.
tein"l De voorzitter de heer J. Oudegeest van
ien tkmsterdam, hield een openingsrede waarin
'•m. iij er allereerst op wees, dat de strijd in
&k vijgen boezem, zoowel op de congressen als
n de partijbestuursvergaderingen zooveel
lijd had in beslag genomen, dat de afdoening
/an de werkzaamheden daardoor werd ver
ingeragd. Thans kan men trachten hrt ver-
betr(?rene weer in halen. Nadat spr. een over-
re wdicht had gegeven over den groei der partij,
;n enkele partijgenooten in het bijzonder
aad welkom geheeten, verklaarde hij het ver-
ïolg-congres voor geopend.
Naar aanleiding van de voorgelezen con-
res-agenda deelde de heer Oudegeest mede
er ten opzichte van de Arbeiders Vre-
iwacht een misverstand schijnt te bestaan,
iedert deze organisatie haar oorspronkelijke
hebli
opgegeven, stuit zij niet meer
h'anfP het verzet van liet partijbestuur. Dit betee-
ent echter geenszins, dat deze organisatie
Boor het, P. B. erkend wordt. Spr. waar-
Schuwt nog eens ernstig tegen de vorming
pan arbeidersweeren, die het parlementaire
<e™werk slechts kunnen bemoeilijken.
Over het weekblad „De sociaal-democraat"
%itspon zich eenige discussie.
arler De partij-secretaris C. Woudenberg
fleelde mede, dat er voor dit orgaan gebrek
aan belangstelling bestaat, en dat het lezers-
M vJal minstens zal moeten verdubbelen.
Cumulatie van inkomens
De afdeeling IJmuiden diende een motie
- ,a betreffende de cumulatie van functies en
estt|nkomens, waarbij de partij gen ootem die
c v»Tweede Kamerlid, wethouder, burgemeester
Df gedeputeerde zijn werden uitgenoodigd,
"mcwoorstellen in hun colleges aan de orde te
sfcrengen om aan deze cumulatie een einde
le maken, en reeds nu zelf van alle cumu
latie afstand te doen, en deze bedragen te
storten in de partijkas.
Ir A1 b a r d a zeide, dat dit voorstel prac-
tisch niet uitvoerbaar was. Het is niet de
er bfeedoeling der Kamerfractie, aldus spr., met
Juicinitiatief-voorstellen te komen,
il wi Veel beter is het een uitspraak der Kamer
ereeüit te lokken waardoor de regeering zelf met
foorstellen moert komen. De voorzitter is van
t «jneenin8 dat de partij zich niet kan bemoeien
3-met de persoonlijke inkomens en omstan-
digheden van de leden. Aangezien echter in
d eeL 0 S.D.A.P. a^e fuctionarissen door de leden
t rliw^den benoemd, ligt hier het middel om
t* "excessen te voorkomen. Spr. ontraadt de
egeikannemLng van alle desbetreffende voorstel-
jen die culmineeren in de motie IJmuiden.
c di OP verzoek van een aantal afdeelingen
A "wordt schrifteilijk gestemd. De motie-IJmui-
.®den wordt verworpen met 603 tegen 1214
stemmen en 75 stemmen blanco,
porei '*n rï0 Zaterdagavondzitting behandelde
diet Tweede Kamerlid Mevr. Su ze Groe-
Ti e w e g het rapport inzake Vakonderwijs en
er ele€rynS0Pleiding-
,e de Koloniaal Werkprogram
moo:
erin; De heer J. L. Stokvis, het vroegere lid
t 3-4 van den Indischen Volksraad, lichtte het
[Koloniale Werkprogram toe.
Het Koloniaal Werkprogram, aldus de heer
.Stokvis, berust geheel op het twee jaar gele-
geldjden goedgekeurde Koloniaal BeginseJpro-
j^gram. Het gaat hier niet in de eerste plaats
doe om een klassezaak, maar om een volksbe-
rusvrijding. een nationale zaak. Dat brengt mee,
n e^dat men zich moet ricJhten op de nationale
ontplooiing van het geheele volk. Als tegen-
go^wicht tegen het uitheemsche uitbuitende ka
pitaal, zal men in Indonesië ook als socialist
2—5de inheemsche kapitaalvorming moeten be
vorderen. Daarom eischt het werkprogram
ïeldfdan ook de bevordering van groot- en klein-
?lft«ndustrie en zelfs van particulier grondbezit
Lft»De practijk bewijst, dat bij het communale
sseigrondbezit het dessahoofd de feitelijke
rspitaacht in handen heeft en laat men niet ver-
[geten, dat waar het kapitalisme zich ont-
iwikkelt, ook liet socialisme opkomt. Uitvoe-
irt|rig zet spr. uiteen, waarom de commissie
laarfVoor de Indonesische volksmassa den eisdh
DuyiVan algemeen kiesrecht niet kon opnemen in
JjMhet program. Als overgang naar de nationale
y^onafhankelijkheid wenscht spreker een tijd-
-vajperk van zelfbestuur van beperkte afhanke
lijkheid, maar niet onder leiding van den
v jblanken exploitant. Contact met de nationale
^edbeweging in Indië zelf is zeer moeilijk, van-
vafwege de groote verdeeldheid, die in deze
beweging heerscht In een toegevoegde mo-
ua K e W0I"dt echter de wensch uitgesproken, dat
het Partijbestuur maatregelen zal treffen om
tot wederzijdsche in- en voorlichting van en
over de nationale beweging te komen.
Na eenig debat, dat door den heer Stok
vis wordt beantwoord, wordt het koloniale
werkprogram zonder wijziging aangenomen.
Zondagochtend heeft ir. J. W. A1 b a r d a
.heit woord gevoerd over de crisis-politiek en
hjbet Wel ter-rapport. Wat men de Commissie-
0™ Weiter mag verwijten is volgens spr. niet,
dat zij slechts bezuinigingen aangaf, want dit
was haar opdracht, maar wel, dat zij het
heele tekort op de staatsbegrooting door be
zuinigingen heeft willen overbruggen. Na
tuurlijk kan er bezuinigd worden, in de eer
ste plaats op de militaire uitgaven, die spr.
nutteloos acht. Spr. hekelt het feit. dat de
Commissie-Weiter niet heeft gedacht aan
conversie der staatsschulden, dat zij slechts
de werkloozenuitkeering en salarissen wil
aantasten en dat zij de uitbreiding van de
werkgelegenheid wil stopzetten. Natuurlijk
bevat het rapport ook enkele behartigens
waardige wenken. Zoo zullen, nu bij de sa
larisregelingen de gezinsbehoeften den door
slag geven, de bezoldigingen van de kloos
terlingen bij het onderwijs moeten worden
herzien.
Uitvoerig lichtte de heer Albarda de door
het Partijbestuur voorgestelde resolutie toe.
In deze resolutie protesteert het Congres
met verontwaardiging tegen het voornemen
der regeering om de plannen der commissie
jWelter, waarbij geen enkel volksbelang
wordt ontzien, over te nemen. De gedachte
aan vermindering van den werkloozensteun
wordt verworpen, terwijl in de eerste plaats
wordt geëischt vermindering van de militai
re uitgaven door nationale ontwapening, ver
laging van de rente der staatsschuld door
conversie of z.g. couponbelasting, terwijl tot
versterking van de staatsinkomsten heffing
van een progressieve crisisbelasting, verhoo
ging van de dividend- en tantièmerbelasting
en van de successiebelasting, belasting van
weelde-uitgaven en een heffing ineens van 1
pet. der vermogens ter bestrijding van de cri
sis-uitgaven wordt geëisöh.
Zoolang soortgelijke maatregelen niet tot
het uiterste zijn doorgevoerd, wordt verdere
verlaging \an de salarissen en loonen van
het overheidspersoneel, verminking van het
volksonderwijs, verzwakking van de sociale
verzekering en inkrimping van de sociale
wetgeving en van de zorg voor de volksge
zondheid, afgewezen, terwijl tevens 't stop
zetten van de Zuiderzeewerken en de ge
dachte van het rapport-Weiter om de auto
nomie der gemeenten aan nieuwe banden
te leggen, wordt veroordeeld. De resolutie
acht het verder noodig, dat een aantal be
drijfstakken dn overheidshanden zal komen,
waarbij in het bijzonder wordt gedacht aan
een tabaksmonopolie, een staatsverzekerings
bedrijf en een staatsh'ypotheekbanik, terwijl
voorts socialisatie wordt geëischt van die
bedrijfstakken, welke daarvoor in de econo
mische structuur van het land geschikt zijn.
De resolutie eindigt met een oproep aan de
arbeidersklasse om mee te helpen aan de
verwezenlijking van deze doeleinden.
Na eenige discussrie werd zij met alge-
meene stemmen aangenomen.
„ARTILLERIE"
VAN DEN G0DL00ZEN-B0ND
Vervolgens kwamen de loonsverlagingen
bij de Naaml. Venn. „De Arbeiderspers"
aan de orde. De heer Dobber (Amsterdam
ill) verkreeg 't woord ter verdediging van
een motie, waarin wordt uitgesproken, dat
de loonsverlagingen bij de N.V. „De Arbei
derspers" in de huidige politieke situatie
ongewenscht is en waarin het Partijbestuur
wordt opgedragen het daarheen te leiden,
dat deze loonsverlagingen ongedaan worden
gemaakt
Het personeel van de Arbeiderspers is
zich ervan bewust, zegt spr., dat het niet
in dienst is van een werkgever, wien het
om de winst te doen is, en is daarom bereid
indien zulks voor het bedrijf noodig is, zelf
vrijwiillig offers te brengen. De politieke
kant van de zaak acht spr. het belangrijkst
en juist daarom wil hij waarschuwen tegen
de loonsverlaging alleen voor typografen en
chemigrafen. juist de laagst betaalde groe
pen.
Dr. F. M. W i b a u t, president-commis
saris van „De Arbeiderspers" heeft erop
aangedrongen, dat deze zaak in het open
baar zou worden behandeld. Na de eerste
loonsverlaging voor de typografen niet te
hebben uitgevoerd was spr. van meening.
dat het voor de goede toepassing der collec
tieve contracten noodzakelijk was, zich de
tweede maal hiierbij aan te passen: anders
zou men de leden van het personeel ge
schenken geven. Met de bedrijfsuitkomsten
heeft dit niets te maken, want spr. is er
tegen, dat de loonen de sluitpost zouden
zijn voor mindergunstige bedrijfsuitkomsten.
Dit is ook de reden, waarom men aich
niet tot het personeel heeft gewend om een
vrijwillig offer. Natuurlijk heeft het bedrijf
onder de crisis geleden en zal over het jaar
1932 zeker een verlies geboekt moeten wor
den. Spr. is gaarne bereid, alle mogelijke
maatregelen met het personeel te bespreken
maar hij verzocht het Congres niet te wil
len komen aan de loonen, die bij collec
tief contract zijn vastgesteld.
In antwoord op de opmerkingen van den
heer Wibaut merkt de heer Dobber op,
dat de collectieve contracten alleen maar
minimumloonen aangeven. Nog een aantal
afgevaardigden voeren het woord en sluiten
zich in groote lijnen bij den heer Dobber
aan.
Dr. Wibaut beantwoordt de gemaakte
opmerkingen en handhaaft in hoofdzaak
zijn ingenomen standpunt, zoodat hij advi
seert, de door Amsterdam III ingediende
motie te verwerpen.
De motie wordt vervolgens met groote
meerderheid venvorpen.
Te ongeveer twee uur wordt het Congres
met een kort woord van den heer Oude
geest gesloten.
De godloozenbond stelt zich ten doel o.i
het Christendom te bestrijden; te bestrijden
met z.g.n. ,,w e t e n s c h a p p e 1 ij k e" wape
nen. We willen weer eens een staal ten
beste geven, waaruit inderdaad het maar
„s c h a p p e 1 ij k e"(!) van dit „w eten" bij
vernieuwing blijkt. Een staal, welke illu
streert, wat humbug men daar al aan
markt brengt, om als wetenschappelijke
artillerie tegen het Christendom te dienen.
Het Christendom zou gebouwd zijn op
een mythe. De „werken" van mevr. Luden-
dorff tegen het Christendom gericht, moeten
daarbij in den jongsten tijd „ernstig" werk
verrichten. Mevr. Ludendorff toch is op
den „snuggeren" inval gekomen (gelijk ik
onlangs reeds vermeldde), om het Christen
dom te verklaren uit Indische mythologie.
Jezus Christus zou niets anders zijn dan
een door Joodsche schrijvers uit de Indische
godsdienstliteratuur overgenomen figuur.
Christendom is dus eigenlijk heidendom,
Joodsch gewaad met een nieuw aureool; en
de Evangeliën bedoelen volksverleugenlng
om op naam van Jezus van Bethlehem het
al-Jodendom te propageeren; Duitschland en
heel Europa, ja heel de wereld, ten schade.
Vóór mij ligt een dier werken van Ma-
thilde Ludtwidorff, waarin de wanhopige
poging wordt ondernomen om den goedge-
ioovigen onbevoegden lezer toch maar in te
prenten („wijs" te maken), ciat het Chris
tendom, het christelijk Evangelie, uit Indiö
afkomstig is, uit Br^hmaansche en Buddhis-
tische literatuur is het Evangelie saamge-
flanst. Op de voorzijde der eerste blad
zijde staat nota bene te lezen:
„Von der Verbreitung des Inhaltes dieses
Werkes hangt die Befreiung des einzelnen
Deutschen, dés Deutschen Volkes, und aller
Völker ab."
Verbeelding genoeg, als 't nu maar
wetenschappelijk gegrond zij. We zullen
zien.
De wetenschappelijke verwerking van
Indische ideeën is eigenlijk begonnen met
Arthur Schopenhauer, den bekenden Duit-
schen wijsgeer.
Deze had zijn wijsheid ten deze op zijn
beurt geput uit het in 1801 te Straatsburg
in het Latijn verschenen boek (overgezet uit
't Perzisch) van de hand van den Fransch-
man Anquetil Duperron; waarin hoofd
denkbeelden van Indische bespiegeling en
pessimistische wereldbeschouwing waren
neergelegd. Sedert Schopenhauer heeft men
in de Westersche wijsbegeerte al meer aan
dacht aan Indië geschonken.
Als nieuwste bijdrage moge dan gelden,
zooals gezegd: het Christendom Ls ontstaan
uit Indische mythen
Dit is iets nieuws. Zelfs een Allard Pierson
heeft aan zulk een enormiteit niet gedacht.
Wel heeft deze Israël. Hellas en Rome ge
noemd als de geestelijke voorouders onzer
Westersche moderne cultuur. Israël op ge
bied van den godsdienst, Hellas op dat van
kunst en wijsbegeerte; Rome op dat van
staat en recht. Later heeft men gesproken
van 't Pan-Babylonisme. Men denke slechts
aan het tot nog voor enkele jaren opgang
makend: Babel und Bibel.
Ook dit is alweder versleten. Ja. zoo gaat
het met de moderne wetenschap, welke
zich tegen den Bijbel meent te moeten
keeren. Om de zooveel jaren (of weken!)
verandert men daar van stelling. Een ter
harte te nemen les voor z.g.n. „zoekers".
Ik vermoed, dat na niet vele dagen het dito
zal gaan met onze LudendorffscheI n-
dologen"(!). Vergeet het niet: De Bijbel
is if; de wetenschap nog niet! Men ap-
nlaudiseere dus zeer traag over haar nieuwe
vondsten.
Veeleer nog is sprake mogelijk van Baby
lonische invloeden dan van Indische op het
Westen. De Indische cultuur is jonger dan
die van Babel. Van Indischen invloed op
het Westen, verklaart de alleszins bevoegde
Indoloog Prof. Dr. J. S. Speyer (destijds
Hoogleeraar aan de Leidsche Universiteit),
kan zoo goed als geen sprake zijn tot op
den t ij d, dat Indië onder Enge
land is gekomen. De Indische invloed
op ons is in onze dagen begonnen; zoo
schreef deze geleerde in 1910. En dan
toch de Evangeliën ontstaan (dus reeds
eeuwen vroeger nog!) uit Indische invloe
den?
Mevr. Ludendorff, vermeldde ik een vorige
maal reeds, is geen Indoloog, zij is psy-
chiatrice; arts voor zielsziekten. Ik zou
haast uit mijn pen laten vloeien: „medicijn
meester, genees
Indoloog is zij in geenen deele. Dat blijkt
cok wel genoegzaam uit haar vaak onbe
kookt dilettantisme. Haar wijsheid ten deze
put ze (naar haar eigen zeggen) uit bron
nen als Th. J. Plange c.s.. over wien later
meer. Bronnen, die blijken zullen, niet al te
hoog te moeten aageslagen worden.
Betrouwbare, erkende Indologen als Speyer,
Schomerus, Oldenberg, Garbe en vele ande
ren, stemmen allen daarin met elkander
overeen, dat van een zoodanigen invloed
an Indië op de Evangeliën, als waarvan
mevr. Ludendorff's bespiegelingen droomen
- geen sprake kan zijn.
Eén citaat volsta hier. Zoo schrijft de
teer bevoegde Indoloog Oldenberg letterlijk
nis volgt; dat hij ten hoogste dankbaar zou
zijn, als iemand hem de historische kanalen
aanwijzen wilde, door welke 't Buddhisme
het cude Christendom heeft beïnvloed: ich
habe (ik geef het citaat woordelijk door)
mein Leben lang nach solchen Kanalen ge-
sucht, aber bis jetzt habe ich keine gefun-
den."
En dan zal me daar zoowaar eenpsy-
chiatrice komen vertellen, dat de Evangeliën
uit Indië ontstaan zijn. Ik hope van gan-
BCher harte voor de „ziel-zieken", die zich
in Duitschland onder behandeling van me\r.
Ludendorff mochten stellen, dat onze waarde
dokter cm medisch gebied wat meer in haar
caput moge blijken te bezitten, dan op dat
van de Indologie.
Inmiddels, indien daar sprake zou kunnen
zijn van Indischen invloed op het ontstaan
der Evangeliën, dan rijst vanzelf de gewicht-
volle vraag: vanwaar is dan die Indische
invloed; welke bron(nen) zijn daar voor aan
te wijzen? Het gaat toch niet aan, om (nog
wel in naam der wetenschap) zulk een stel
ling de wereld te verkondigen, op losse
gronden. Wie den Christus des Bijbels durft
voor stellen, gelijk mevr. Ludendorff het
waagt, als de oorzaak (horribile dictu) der
hedendaagsche volkerenellende zal daar
rekenschap t»an dienen te geven; en aller
minst kunnen volstaan met dilettantistische
phantasieën.
Om de gewraakte hypothese ingang te
doen vinden werd o.a. reeds voorlang beweerd
dat Jezus van zijn 12de tot zijn 30ste jaar
onder leiding van Buddhistische monniken
is geweest Een verzinsel, hetwelk nu juist
niet spiksplinter nieuw mag heeten. Om
slechts een voorbeeld te noemen: in 18S7
verscheen in Duitschland een Buddhistische
Catechismus, reeds vele malen herdrukt
uitgegeven op naam van een schrijver, die
zich noemt Subhadra Bhikschu .Later
Hollanders pasklaar gemaakt, in Neder-
landsche vertaling door mr. S. v. Houten.
In dezen catechismus wordt ook gezinspeeld
op dit z.g.n. verblijf van Jezus in Buddhis
tische sfeer.
In dezen catechismus wordt ook gefabeld,
dat de leer van Jezus oorspronkelijk Bud-
dhistisch is geweest, en later vermengd zou
zijn met dwalingen uit het wetboek van
Mozes. Wat zegt nu een wezenlijk Indoloog
en kenner van het Buddhisme n.l. Prof. Dr.
Speyer hiervan? Hij schrijft: „Deze zotte
klap werpt een eigenaardig licht op de
„bevoegdheid van Subhadra Bhikschu om
„zijn catechismus te schrijven. Het moei-
„lijke vraagstuk omtrent de betrekkingen
„tusschen Christendom en Buddhisme wordt
„niet met zulke even plompe als domme
„machtspreuken opgelost."
Nog vóór deze catechismus was versche
nen, had een Rus, Nicolas Notovitch, de
wereld willen bedriegen met dergelijk ver
telsel. Deze toch schreef in 1894 een boek
getiteld: „La vie inconnue de Jésus-Christ."
in welk boek hij betoogde, dat hij ant
woord kon geven op de vraag: waar is
Jezus geweest van zijn 13de tot zijn 3'
jaar?
Dit antwoord kwam hier op neêr: Jezus
heeft dien tijd doorgebracht in Indië. Hoe
wist Notovitch dit? Wel hij had daan-oor
een bron gevonden in een oud onbekend
handschrift, hetwelk hij zeide gevonden te
hebben in een oud, eenzaam gelegen Bud-
dhistisch klooster in Kaschmir.
In dit klooster zou hij toevallig terecht
gekomen zijn, doordien hij op een reis in
deze landstreek het ongeluk gehad had zijn
been te breken, door welk ongeval hij ge
dwongen was geworden in bedoeld klooster
toevlucht te zoeken, enz. 't Leek wel wat
verdacht. De bekende Indoloog Max Mliller,
zoo verhaalt Schomerus ons, in zijn jongste
werk, is op onderzoek uitgeweest En wat
bleek? Dat men in het opgenoemde oord
met geen mogelijkheid zich iets kon herin
neren van een Russischen reiziger, en dat
in de laatste halve eeuw in genoemd kloos
ter nooit iemand met een gebroken been
was opgenomen geworden!, laat staan daar
met behulp der „geleerde monniken" een
handschrift aangaande Jezus (Issas in het
Indisch geheeten!) had bestudeerd.
Is 't niet enorm? En diergelijke bronnen
zouden dan den christelijken „zwendel" moe
ten ontmaskeren!
Ik acht het geen overbodig werk, om
dergelijk godloozenbond's geschut nu onzer
zijds eens onder vuur te nemen.
Deze batterij is alvast vernageld. Mevr.
Ludendorf c.s. hebben echter nog meer veld
geschut. We hopen straks in een volgend
artikel er maar weer moedig op los £e
trekken. Ook deze nieuwe batterij, zij het
alreeds gezegd is een zelfde lot beschoren;
onafwijsbaar.
Apeldoorn, 16 Sept '32. G. WISSE.
DE VOORZORG, DE STRIJDER,
HET VOLK EN WIJ
De redactie van Het Volk speurt blijk
baar regelmatig in ons blad naar aartscon
servatieve uitingen en gezien in het roode
licht valt het vangresultaat n<*gal mee.
We deelen regelmatig in de vreugde dezer
jagers en laten ze meestal stil begaan; want
waarlijk, deze onze collega's hebben het
zwaar genoeg in deze dagen. Als men zelf
in Welterland woont, valt het niet mee al
tijd maar weer nieuwe woorden te bedenken
cm anderen de les te lezen: in het huis van
den gehangene spreekt men moeilijk over de
strop.
Echter, we moeten thans op één kostelijke
vergissing wijzen; waaraan evenwel de re
dactie van Het Volk slechts in zooverre
schuldig staat, dat zij zich blijkbaar niet de
tijd gunt een stukje behoorlijk te lezen.
Dezer dagen citeerden we een artikeltje
j Rekening houdend met de tegenwoordige eco
nomische verhoudingen is de prijs van Aspirin-
I tabletten in buisjes van 20 tabletten van 75 cent tot
verlaagd.
Daarnaast zijn vanaf heden in een bij
zondere hygiënische zakjes-verpakking
2 tabletten, ter vervanging van de dik
wijls zoo onhygiënische aflevering van losse
verkrijgbaar tegen den prijs v
Deze prijsverlaging
"'nTN tezamen met de nieuwe zakjes-verpakking stelt iedereen in i
staat, de eenig echte, werkelijke Aspirin-tabletfen te koopen. I
(bayer] Dus vanaf heden alleen nog echte ASPIRIN
in deze origineele verpakkingen.
Aspirin wordt uitsluitend door de BAYER-fabrieken vervaardigd. I
Elke tablet, die niet van het BAYER-kruis is voorzien, is geen Aspirin.
Een garantie voor echtheid en versche tabletten wordt
uitsluitend in deze origineele verpakkingen gewaarborgd.
van den heer J. Bakker, Chr.-hist. Kamerlid
uit de Voorzorg, waarin hij zich
klaart tegen verlaging van werkloozensteun,
vooral op het platteland. Aan dit citaat voeg
den we geen letter toe. We leidden het
slechts in met woorden, welke op instem
ming onzerzijds wezen.
In hetzelfde nummer van ons citeerden
we ook de Strijder, het orgaan der Chr.
Democraten. Daarin werd een korte beschou
wing gegeven over de algemeene vergade
ring van het C. N. V. waarop we niet
ingingen doch we schreven er dit com
mentaar bij:
Aangenomen, dat hier juist is weerge
geven, wat de meening der vergadering
was en veronderstellende, gezien de wijze,
waarop „De Strijder" deze zaak belicht,
dat de schrijver het met deze kwalificatie
eens is, zoucifin we gaarne de vraag wil
len stellen: Waar en wanneer bleek d i-
rect die oppervlakkige waardee
ring?
Wij merkten daarvan niets in de recht-
sche pers.
Nu had men echter bij het opmaken van
de krant de aardigheid om het commentaar
dat voor de Strijder bedoeld was, onder
het citaat uit de Voorzorg te plakken.
De volgende dag maakten we van deze ver
gissing melding.
De redactie van Het Volk zag deze
verbetering niet, las zeer vluchtig het stukje,
overdacht niet, dat de heer Bakker wèl in
de Voorzorg, maar niet in de S t r ij-
d e r schreef en gaf onder de ijselijke kop
pen: „Reactionaire rechtsche pers" en „Ka
rakteristiek" de volgende beschouwing:
In een anti-revolutionair blad vinden
wij vermeld, dat het christelijk-historisch
Kamerlid Bakker in „De Voorzorg", het
blad van den Christelijk-Nationalen Werk
mansbond, zich sterk verzet tegen ver
laging van werkloozensteun. Ook wraakt
hij daar „de oppervlakkigheid, waarmedo
de rechtsche pers direct klaar stond met
haar waardeering voor het Welter-rap-
port".
Het anti-blad is erg boos over die uiting.
Maar zij is treffend juist. Zelden kwam
het reactionnair karakter van haast de
heele rechtsche pers duidelijker aan den
dag dan in haar verrukking over dat rap
port.
Werd aan den heer Bakker hier niets ten
laste gelegd, we hadden deze wijdloopigc
verklaring niet gegeven; nu moest het wel.
Terecht schreven we aan 't slot van de
„verbetering":
Zelfs de opmerkzame lezer heeft waar
schijnlijk tevergeefs naar de oplossing
van deze puzzle gezocht.
Want, dat het commentaar op het citaat
sloeg als een tang op een varken, dèt had
men zelfs op het Hekelveld van 't roode
Welterland niet ontdekt.
VOOR JONGE MEISJES
Jaarverslag der Ned. Vereen, tot behartiging
van de belangen der Jonge Meisjes.
Het jaarverslag van de Nederlandsche
Vereenigmg ter behartiging van de belangen
der Jonge Meisjes herinnert aan het gouden
jubileum dat door «de vereeniging mocht
orden herdacht.
Op de extra-ledenvergadering te Utrecht
werden de nieuwe statuten met bijna alge
meene stemmen aangenomen.
Do Onderzoek-Commissin, die in haar rap
port als haai' overtuiging uitsprak, dat het
erk van de Union in dezen tijd noodzake
lijk is en haar eigen piaats heeft in het ge
heel van den arbeid voor de jonge vrouw,
meende, dat voor de dagelijksche leiding het
bestuur bijgestaan moest worden door vaste
secretaressen, die zich met al haar tijd en
krachten aan den opbouw van de vereeni
ging moesten kunnen geven.
In de statuten werd de taak van 't hoofd
bestuur en de afgevaardigden-vergadering
zóó geiegeld, dat zij voor het werk der ver
eeniging de volle verantwoordelijkheid zou
den kunnen dragen, terwijl de bevoegdheden
van de afdeelingen werden omschreven.
Uit het financieel verslag over 1931 blijkt,
21.30 i
:2.3n 1
22.45 I
l SEPTEMBER
sum VARA: Orkest
i R.: BBC-orkest
sum VARA: Orkest
i NCRV: Concert H. O. V.
sum VARA: Orgelspel
sum VARA: Symphonle-i
i VARA: Gramotoonmuzlek
19.10 Hl 1 ver
21.00 H u 1 z e n
geverdert
19 30 Hui sen. NCRV. Politieberichten.
19.45 Huizen NCRV: Persberichten
22.00 Huizen NCRV: Persberichten
22.30 Hilversum VARA: Persberichten
DINSDAG 20 SEPTEMBER
Hilversum AVRO: Kamerorkest
Hulzen KRO: Gramofoonmuziek
Hilversum AVRO: Orgelconcert
Langenberg: Populair concert
Langenberg: Concert
Hu i z e n KRO: Gramofoonmuziek
Hilversum AVRO: Solistenconcert
KRO: Gramofoonmuziek
um AVRO: Gramofoonmuziek
n i v e r s u m AVRO: Bojaren-ensemble
Huizen KRO: Gramofoonmuziek
Hulzen KRO: Orkest
Warschau: Orkest
Hilversum AVRO: Omroeporkest
H 11 v
10.01 1
10.30
12.01 I
14.00 1
19.15 1
HilvJr
Davent.
1 Hulzen KRO: Zeouwsehe avond
Kerkdiensten ei
turn AVRO: Morgenwijding
ng der Staten-Gene raai
u 1 z e n KRO: Vrouwenuurtje
11 versum AVRO: Ir S. L. Louwee:
itvoerlng van de Varkenasteunwet
i AVRO: Kinderuur
OPENING DER STATEN-KENERAAL
Verslag door ooggetuige
De heer D. Hans, voorzitter van den Ne-
derlandschen Journalistenkring, zal Dinsdag
a.s. voor de Avro-microfoon, des middags om 12
uur, een ooggetuige-verslag geven van de ge
beurtenissen, die voorafgaan aan de openmg
der Staten-Generaal.
Na het vertrek van H. M. uit de Ridderzaal
zal de heer Hans tevens de Troonrede voor
lezen,
DE NIEUWE HILVERSUMSCHE ZENDER
Gunstige ontvangst rapporten
By de uitzendingen met den nieuwen zender
der N.S.F. is reeds gebleken, dat het vroeger
bij de ontvangst optredende fading-verschijn-
sel thans vrijwel overal verdwenen is. De rap
porten uit Zeeland, Brabant en Limburg wyzen
er bovendien op, dat ook in de ontvangsterkte
"n aanmerkelijke verbetering is bereikt.
Deze verbetering is mede een gevolg van het
gebruik van den nieuwen zendmast en reeds
vóór den aanvang der officieele uitzendingen
door metingen vastgesteld.
dat de jaarlijksche bijdragen en de giften
geenszins de uitgaven dekken, zoodat de a
deposito gegeven gelden (f 1000.—) terug
genomen en een obligatie f 1000.— 6 Ne
derland verkocht moest worden.
Vermeerdering van de jaarlijksche bij-
drago blijft dus een eerste vereischte om het
werk te kunnen volhouden.
ITet verslag geeft verder een overzicht van
de verschillende terreinen van werkzaam
heid van deze vereeniging.
DE VAL VAN KONSTANTINOPEL
Door LEWIS WALLACE Naar het Engelsch door ALMA
jijJ Vrees niet, mijn zoon. God is te dezer
i plaatse en Hij is bezig de tarwe van het kaï
r te scheiden!
Mae het bloed dat vergoten zal wor
den komt voor mijn verantwoording, en de
Panagia
oo' De Prelaat bleef echter onwrikbaar. Nog
eet niet! Nog niet! 't Zijn Grieken; zij willen
ia£ het uitmaken. De dag begint pas en hoe dik-
<M wijls is schaamte de wonderwerkende moe
der van het berouw.
Konstantijn keerde naar zijn troon terug
en bleef daar staan.
30f Het razen en tieren duurde voort onder
en ^'O0ste gebaren en heen- en wederloopen;
het had er veel van alsof de lieden dronken
tof jyaren- Waar de strijd over liep was moei-
c lijk te bepalen. Voor zoover meri kon na-
gaan hield de eene partij het met den Pa
triarch en veroordeelde de onderbreking
j v&n de hoogheilige handeling, terwijl de an
dere onder de heftigste smaadredenen het
opdringen van ongezuurd brood aan de ge-
t« loovigen vervloekte, en het een duivelsch
I ontwerp noemde, Satan en zijn handlanger,
den Bisschop van Rome, waardig. Eensge-
zinden hielden luidruchtig te zamen raad.
terwijl tegenstanders elkander met rollen
de oogen, gezwollen oogen, gebalde vuisten,
J en schelle stemmen, hun ongelijk aan 't vjr
J» stand trachtten te brengen. De vreesachti-
31 gen in meer vredelievenden werden gedwon
gen om deel te nemen aan den strijd. In één
jj woord, het tooneel was zuiver Byzantijnsch
(128
en alleen daar ter plaatse mogelijk.
De opwinding sloeg weldra over naar de
galerijen, en zoo niet het meerendeel der
vrouwen tot de Grieksche partij behoord
had, zou men daar iets dergelijks hebben
kunnen aanschouwen. Thans echter verge
noegden zij zich met luide te roepen: azv-
miet! azymiet! De prinses bleef schoon
diep gegriefd en geërgerd, zitten totdat de
toestand zich dreigend liet aanzien; toen
stond zij op en keek onderzoekend rond.
Daar viel haar dwalend oog op de hoogo
gestalte van Sergius, die de menigte rustig
overzag van zijn plaats, vlak bij den door
gang in het koperen hekwerk. Terstond ging
zij weer zitten.
Wij begrijpen wat in de prinses omging en
welke aandoeningen haar bestormden. De
ernstige waarschuwing van den Patriarch
met betrekking tot de Werkelijke Tegen
woordigheid vond bij haar gereede instem
ming, want terwijl zij zich stip hield aan
Vader Hilarions onderscheid tusschen een
ware Geloofsbelijdenis en een vorm of cere
monie ter godsdienstige betrachting, was he1
haar. alsof Christus in verheerlijkte gestalte
daarginds onder den baldakijn stond. Is het
te verwonderen, dat haar verontwaardiging
over het gedrag der geestelijken, over hun
onzinnig brullen, en hun God-onteerende
woede, overging in geestverheffing en dat
zij het oogenblik gekomen dacht te zijn voor
het uitroepen der Oorspronkelijke, Kerk?
Plotseling had beneden een uitbarsting
van woede plaats, heftiger dan te voren;
van woorden kwam het tot handtastelijkhe
dende partijen waren slaags geraakt!
Toen gaf de Patriarch toe, en op een tec-
ken van den Keizer hief het koor nogmaals
't Sanctus aan. Statig rolden de tonen van
het verheven kerklied door de gewelven. De
duizenden hoorden het, lieten af, en zagen
in gespannen verwachting naar boven. Wat
moest dat beteekenen?
Hun verbazing steeg, toen tal van koor
knapen met brandende kaarsen, gevolgd
door nog andere met rookende wierookva
ten, blootshoofds, in witte gewaden, lang
zaam van achter het altaar verschenen en
door het open hek gingen. Daar verdeelden
zij zich naar rechts en links, en hielden
stand tegenover de menigte. Een breede,
met gouden franje afgezette banier aan een
gouden kruisstok, het boveneinde van den
stok omslingerd met guirlandes van levende
bloemen, de uitstekende punten van den
diwarsstok versierd met witte linten, wier
einden vastgehouden werden door even zoo
vele heilige mannen in wit wollen misge
waden, neerhangende tot op de bloote voe
ten, kwam eveneens van achter het altaar
te voorschijn, gedragen door twee Broeders,
bij iedereen bekend als deurwachters van
de heilige kapel op de heuvelen van Bla-
cherne.
De Keizer, de Patriarch, de bedienaren der
kelken en de overige dienstdoenden binnni
het hekwerk, vielen op de knieën, toen de
banier door de poort gedragen en neergezet
werd. De voorzijde was afgesleten en ondui
delijk door ouderdom, toch was de vrouwen
gestalte nog goed te onderscheiden, behalve
wanneer de dunne grij-ze rook uit de wie
rookvaten haar in een voorbijtrekkende
volk hulde.
Op dat gezicht jubelden verscheidene stem
men: De Panagia! De Panagia! o Gezegende
Madonna! Beschermvrouw van Konstantino-
pel!.«.Moeder Gods!Christus is hier!
Hosanna voor den Zoon van den Onbevlekte
Moeder!
Met deze en andere dergelijke uitroepen
stuwden zij elkander op, verdrongen zich
rondom het historisch symbool en vielen op
de knieën, ootmoedig en verslagen, zoo niet
overwonnen.
Door al dat opdringen was Sergius steeds
dichter bij den doorgang gekomen, zoodat
hij, toen de Panagia neergezet werd, door
zijn lengte de algemeene aandacht trok. Hij
bemerkte het, en om er. zoo mogelijk, een
einde aan te maken zette hij snel zijn hoed
af. Door die beweging 'aaktc zijn fraai blond
haar, dat in een rol onder den hoed verbor
gen was, los, en viel in lange lokken langs
hals en schouders neer.
Dit wekte echter het tegenstelde van het
geen hij bedoelde. Hieven de knielenden de
oogen op naar de Madonna, dan moesten zij
hem wel zien, en weldra begonnen de bijge-
loovige zielen elkander toe te fluisteren: Zio
maar het is de Zoonhet is de Heer
in eigen persoon!
De gelijkenis met het ideaal, dat de Grie
ken zich voorstelden, was inderdaad tref
fend.
Terwijl hij daar zoo stond zag Sergius
naar dr galerij, waar lij de prinses ont
dekte. die de stralende oogen strak op hem
gevestigd hield. Een schok voer hem door
de leden, toen hij haar \an haar stoel zag
rerrijzen. om hem met de hand toe te wui-
ves.
Hij becreep haar. TTet d'kwijls besproken
nocenhlik. lang reeds voorbereid, was einde
lijk gekomenhet ocgenblik om te spre
ken. Het bloed vloeide naar zijn hart terug
en een doodelijke bleekheid overtoog zijn
gelaat. Hij boog het hoofd, bedekte de oogen
met beide handen en beval zich Gode. In de
duisternis die over zijn oogen lag werd het
licht, en in het midden van dat licht aan
schouwde hij in vlammend schrift de Ge
loofsbelijdenis van Hilarion en prinses
Irenede Geloofsbelijdenis van onzen
Heer: Ik geloof in God, en Jezus Christus
Zijnen Zoon.
Dat was zijn th'ema!
Zonder eenige gedachte aan zichzelven,
sterk in het bewustzijn van zijn plicht, en
vol vertrouwen op God. hief hij het hoofd
op, baande zich een weg door de knielende
wachters der Panagia en plaatste zich voor
de banier, zóó dat aller oogen zoowel de Ma
donna konden zien. als hemzelven.
Was het ontzag, of verbazing, of voorge
voel, zooveel is zeker het weeklagen, snik
ken. bidden, omhoog heffen van armen, het
slaan op de borst, en alle andere uitwendige
teckenen van wroeging, droefheid en versla
genheid, belachelijk en droevig tegelijk, hiel
den op; het werd doodstil in de groote
ruimte, alsof een golf was binnengedrongen,
die alle leven had weggespoeld.
Mannen broeders, begon Sergius, ik
weet niet vanwaar ik den moed ontvang om
dit te doen, tenzij hij mij van Boven gege
ven wordt; noch op wiens bevel ik spreek,
tenzij dan van Jezus van Nazareth, die van
ouds wonderen deed in Gods kracht, en
thans hier is in Werkelijke Tegenwoordig
heid, hoorende wat wij zeggen, ziende wat
wij doen.
Zijt gij dan niet Jezus? vraagde een
hermiet, zich ten deele oprichtende, waar
door zijn hnrige mantel hem van de bloote
schouders gleed.
Neen, ik ben slechts Zijn dienstknecht,
evenals gij; zijn dienstknecht, die Hem In
Gethsemane niet alleen zou gelaten hebben;
die Hem aan het Kruis te drinken zou heb
ben gegeven; die gewaakt zou hebben bij
's Heeren graf, totdat de opstandingseng^l
hem te slapen zou gelegd hebben; zijn diëtist
knecht, niet bevreesd voor den Dood, dio
eveneens zijn dienstknecht is, en mij niet zal
voorbijgaan, zoo het werk dat ik thans ver
richt niet op zijn bevel geschiedt.
Deze woorden werden met trillende stem
en zoo nederig gesproken, dat er geen spoor
van pocherij was. Zijn gelaat was schoon
om te aanschouwen. Duizenden, nog nltijct
geknield, staarden hem aan, niet recht we
tende of zij zijn optreden zouden wraken, of
hem als een bode met goede tijding zouden
verwelkomen.
Mannen broeders, ging hij met vaster
stem voort, een knagend berouw \erteert u;
maar wie heeft u geeegd dat gij zoo zwaar
hebt gezondigd? Bemerkt gij niets van den
Geest, ook wel de Trooster genoemd, binnen-
:n u? Weest getroost, want er is berouw en
ergeving voor ons. Er waren lieden die on
zen dierbaren Heer sloegen. Hem bespuwden.
Hem aan het kruis nagelden; een van hen
doorstak Zijn zijde met een speer; en wat
deed Hij, de Heilige, do Rechtvaardige? O,
indien Hii hun, die in hun zonden roemden,
vergiffenis schonk, zou Hij dan ons, berouw-
vollen, minder genadig zijn?
(Wordt vervolgd)'
