luMIMidgl Wie was dat? KALEE RICHTER JLiï - Handwerken Een zelfgemaakte rammelaar Een rammelaar als op bijgaande af beelding, in den vorm van een takje bloemen, kunnen we maken op de volgende manier: Een stukje laiton, dat is het soort ijzerdraad, dat vroeger in hoeden werd gebruikt, wordt dubbel gevou wen om een beenen ringetje, zóó dat beide einden even lang zijn. Dit dub belgevouwen ijzerdraad wordt stevig met wol omwonden, totdat er een staafje is ontstaan van__ongeveer één c.M. dikte. Zet vervolgens met groene haakzijde of wol, in de kleur van een bloem steel, een eind kettingsteken op, even lang als dit staafje. Haak er zooveel toertjes vaste steken op tot er een lapje is dat om dit staafje kan wor den genaaid. Aan de punt alles goed dichttrekken, en eveneens bovenaan om den ring, en daar ook nog een paar maal den draad eromheen wer ken, opdat alles behoorlijk vast zit. De steel is nu klaar, en daaraan moe ten de vijf bloemen komen. Die be- staan elk uit een poesenbelletje, waar- j omheen een grooter of kleiner zarht rose kapje is gehaakt van vaste ste ken. Het laatste toertje van ieder kap- je wordt tot een ruim vallend kantje gehaakt De bloem het dichtst bij den ring heeft het grootste kapje en de volgen de zijn afloopend kleiner, totdat de laatste, onderaan den steel, slechts een knop is. De kapjes beginnen allemaal gelijk. Op een opzetsel van 4 lossen tot een ringetje gehaakt, komt een toertje vasten, namelijk op iedere losse wor den 2 vaste gehaakt Er zijn dus 8 vasten. Daarop komt een toertje van 2 vasten, 1 losse, enz. Die losse is voor het meerderen, dus mag er van de vorige toer geen vaste worden overgeslagen. liet grootste kapje heeft 11 toertjes; de knop juist zooveel als noodig is om een poesenbelletje in te sluiten. IterJolles, presidente; Mevrouw Zeldenrustde Jongh, secretaresse; Mejuffrouw Cla. v. d. Schalk, penning- meesteresse. Tenslotte werd in den breede bespro ken, op welke wijze aan de oprichting yan deze vereeniging bekendheid kon worden gegeven, zoodat zooveel moge lijk alle kringen van belanghebbenden bereikt zouden worden. Besloten werd circulaires te zenden aan de Neder- landsche huisvrouwen, de electrici- teitsbedrijven, fabrikanten van elee- trisehe apparaten en anderen, die daarvoor in aanmerking zouden komen. Het goede werk, dat op dit gebied kan worden verricht, doet vermoeden, dat deze vereeniging wel spoedig van zich zal doen spreken! n»3 $3S n De laatste toer wordt met een dubbe le draad stevig ingehaald, en daarna afgewerkt'Men kan nu zelf wel be denken, hoe de kapjes der vier ove rige bloemen moeten gehaakt worden. Als de belletjes stevig in de bloem- kapjes zijn bevestigd, worden de bloe men aan den steel genaaid, doch zóó dat de naald telkens ook door het oog van het belletje gaat. Vanaf den beenen ring hangen eenige eindjes groene kettingsteken, waar aan gehaakte groene blaadjes. Men kan er ook gewone rondjes van ma ken op een opzet van 4 lossen, waar op eenige toertjes stokjes, waarbij telkens ruim gemeerderd wordt Nu nog een rose zijden strik boven aan den ring, en klaar is de ramme laar. Zorg er echter vooral voor, dat het gebruikte materiaal kleur-echt is, want baby zal wel vaak in de verzoe king komen, zijn muziek-instrument eens in den mond te nemen. Van langs den weg Een nieuwe vereeniging opgericht! De electriciteit toegepast in het huishouden In navolging van de sinds eenige jaren in Engeland bestaande Electri cal Association for Women, welker u.iuctrice, Miss Hasiett, onlangs te Amsterdam het doel dezer vereeni ging heeft uiteengezet, is thans ook in Nederland op initiatief van de Provinciale Utrechtsche Electriciteits Maatschappij een soortgelijke ver eeniging in het leven geroepen. Daar toe had ten kantore van deze Maat schappij een samenkomst plaats, waarbij o.a. aanwezig waren Mevrouw Douwes Dekker, lid van het hoofdbe stuur van de Nederlandsehe Vereeni ging van Huisvrouwen; Mevrouw Wolthers Arnolli, lid van de Provin ciale Staten van Utrecht; Mejuffrouw ■Rosa Manus, en vele anderen. De directeur van de Maatschappij, de heor ir. Brunings, heette de aanwezi gen hartelijk welkom en sprak er zijn levendige voldoening over uit, dat de verschillende voorbesprekingen, om te komen tot oprichting van een vereeni ging als bovengenoemd, welke be oogt doeltreffender arbeidsmethoden in te voeren en te bevorderen, door middel van toepassing van electrici teit, hadden geleid tot het houden van deze definitieve oprichtingsvergade ring. De bedoeling is op zoo ruim mogelijke schaal uitbreiding en bekendheid te geven aan de tallooze toepassingen van electriciteit, die niet alleen de taak van de huisvrouw aanmerkelijk vereenvoudigen en verlichten, maar die ook op het gebied van hygiëne, ziekenverpleging en overal, waarheen de belangstelling der hedendaagsche vrouw uitgaat, van onschatbare waar de kunnen worden geacht De vereeniging stelt zich voor dit doel te bereiken door het dienen van voorlichting, het wegnemen van ver keerde begrippen omtrent gevaar, duurte enz. van electriciteit, het geven van cursussen en demonstraties, het houden van lezingen en tentoonstel lingen. het zoeken van contact met architecten en bouw- en woningbu- reaux, teneinde te komen tot doelma tiger inrichting van electrische in stallaties in woningen en bedrijven, enz. Nadat alle aanwezigen op enthousiaste wijze aan hun instemming met de op richting van deze vereeniging hadden uiting gegeven en als lid waren toe getreden, verklaarde de heer Brunings de vereeniging voor opgericht en werd overgegaan tot behandeling van de agenda. Allereerst werd een concept-statuten behandeld, waarna vervolgens het hoofdbestuur en het dagelijksch be stuur gekozen en als volgt werden samengesteld: Hoofdbestuur: Mevr. A. E. Douwes Dekker—Jolles, presi dente; Mevrouw W. ZeldenrustDe Jongh, secretaresse; Mejuffrouw Ch. v. d. Schalk, penningmeesteresse; Me vrouw Kappeyne v. d. Coppelo; Me vrouw W. J. WolthersAmoldi; Me juffrouw Rosa Manue Mejuffrouw Ir. A. S. van Reyn, leden; dagelijksch be stuur: Mevrouw A. E. Douwes Dek- Hygieia „Harden" Het harden van het lichamelijk gestel van het kind is een heel belangrijk ding, vooral in een klimaat als het onze, dat, we zagen het ook deze week weder, aan zeer groote veranderingen onderworpen is .Het kind in het bij zonder moet daartegen worden gehard, omdat dit met zijn teerder organisme veel meer dan wij, volwassenen, van deze temperatuursprong enschadc kan kan ondervinden. Tot de negende maand moet het licha melijk harden van kinderen achter wege worden gelaten. Zijn er mis schien ook eenige al te ijverige moe ders, die met te vroeg begonnen trai ning gunstige resultaten bereikten ,dan hebben we hierin slechts uitzonderin gen te zien ,die den regel bevestigen. De zuigeling is niet in staat op koude- prikkelingen naar behooren te reagee- ren. Hij moet zijn lichaamstempera tuur regelmatig behouden, vooral ook als hij niet al te 6terk is. Hardings pogingen op dezen leeftijd zijn stellig niet zonder gevaar. Een al te sterke afkoeling kan het kind ziek maken, ol erger nog. Eerst in de twaalfde maand behoort een doelmatig harden van het kinder- lichaampje te beginnen. Lucht ,veel lucht ,is het ideëele §n meest gezonde hardingsmiddel. Reeds in het wanne jaargetijde moet het kind aan dunne kleeding worden ge wend .We moeten dan beginnen met het zoo spaarzaam mogelijk te kleeden, en het veel in de vrije lucht laten ra votten. Krijgt het kind bij deze har dingspogingen blauwe lippen of een blauwachtige huidskleur ,dan moet zijn verblijf in de buitenlucht direct worden afgebroken. Deze koude-teekenen too- nen aan ,dat het kinderlichaam nog niet bij machte is om door warrnte- vereffening de chor de buitenlucht ver oorzaakte afkoeling weerstand te bieden. Een aanleiding tot verkoudheid is dik wijls de ondoelmatige kleeding voor huis of straat. In het koude jaargetijde is het absoluut noodzakelijk dat het kind als het van de straat in de ver warmde kamer komt, van zijn warme, wollen kleeren wordt ontdaan. Ook de lichtbehandeling is een belang rijke factor voor het behoud van het weerstandsvermogen en als bescher ming tegen infecties van allerlei aard. Het derde en niet minder goede har dingsmiddel is water. Als het kind drie jaar is geweest kan men met koude badcii en afwasschingen beginnen. Het krachtige wrijven met een badhaud- doek vormt een* doelmatig© training van de bloedvaten, en bevorderd de bloedsomloop. De mooiste sport, die eigenlijk alle hardingsmiddelen In zich vereenigt, zooals licht, lucht, zon en water, is wel de zwemsport. Ook de kinderen dienen we zoo jong mogelijk te leeren zwem men. Maar bij al deze hardings- en trai ningsmiddelen geldt natuurlijk als eerste voorwaarde, dat het kind licha melijk volkomen gezond moet zijn. eFËoet voor de Vrouw „Onze Middagtafel" Dit kleine, handige boekje, versche nen bij den uitgever J. Storm te Amersfoort, is een soort van eet- kalender, als we het zooeens mogen noemen. Op een overeenkomstige wijze als onze rubriek „Wat zullen we heden eten?" geeft het menu's voor eiken dag van het jaar. Dit is vooral gemakke lijk voor de kookster, die nog niet veel ondervinding in. het vinden van goede „combinaties" heeft, of die wel eens zou willen weten, bijvoorbeeld welke visch- of groentesoorten in een bepaald gedeelte van het jaar verkrijgbaar zijn. Op de linkerbladzijde vindt men steeds dezen kalender, rechts treft men altijd recepten aan. Het is een goede gedachte geweest, on* voor in dit boekje de verschillende ma ten en gewichten, die erin gebruikt worden, tot de meer practische, huise lijke vormen van gladafgestreken eet lepels, kommetjes en dergelijke te her leiden. Dat bespaart het vervelende en in de practijk toch kalikant uitloopende meten en wegen op de meer officieele manier. Een ding is er, dat wij bij eventueclen herdruk aan dit leuke, handig boekje graag zagen toegevoegd, namelijk een alfabetische inhoudsopgave. Deze zou het-hervinden der diverse recepten aan zienlijk vergemakkelijken. Doch dit is natuurlijk slechts een bezwaar van heel ondergeschikten aard. Het is een aardige, goed uitgevoerde, en zeer bruikbare uitgave. Bovendien geschikt ook voor smalle beürzen. Het schrijven der oude Chineezen Tafeltjes van bamboe, door leeren» riempjes bijeen gehouden) dienden in de oudste tijden tot na Confucius de oude Chineezen tot schrijftafeltjes. Oorspronkelijk werden daarop de lefe- terteekens gegrift, later er op geschil derd. De uitvinding van het penseel, of liever het algemeen in zwang ko men er van, valt in de derde eeuw vóór Christus. Intusschen schijnt men reeds vroeger gebrekkig gemaakte pen- seelen of stokjes voor het schrijven gebruikt te hebben, wellicht diende daarbij als inkt een dikke, op lak ge lijkende vloeistof. "De bamboe- of houttafeltjes werden gevolgd door fijngeweven zijde, of voor de minder weiges telden een an dere, grovere stof. Eerst in het jaar 105 na Christus wordt melding ge maakt van papier, vervaardigd uit boomschors, hennep, lompen, enz. De overgang van het eene materiaal naar het andere zal intusschen wel niet zoo plotseling zijn geschied. An ders had Fa-Shien in 418 na Christus zijn reisbeschrijving door de Boeddhis tische landen niet besloten met de ver klaring, dat hij zijn mededcelingen op bamboe-plankjes en zijde opgetcekcnd had. Hoe men eertijds gekleed ging! Een vorstelijke garderobe! Koningin Elizabeth van Engeland be zat op haar achtenzestigste jaar 99 staatsiegewaden, 102 Fransche japon nen, 67 kleeden zander sleep, 100 met sleep, 126 antieke gewaden, 136 cor sages, 125 rokken 96 mantels, 13 schorten, 85 omslagdoeken, 18 mantil las, 27 waaiers en 9 paar pantoffeds. Bij haar overlijden liet deze koningin niet minder dan 3000 kleedingstukkcn achter! 4 coöhja ,,9g ,55 ter - Bijblad van de Nieuwe Leïdsehe Courant Verschijnt des Vrijdags Bureau Breeslraat 123 Lei den- Tel. 2710 Postbox 20 Postgiro 58936 Florence Nightingale: de Dame met de Lamp Het was in den winter van 1854'55, den winter van den Krim-oorlog, toen Engeland en Frankrijk gezamenlijk met Rusland streden, dat aan Turkije den oorlog had verklaard. Duizenden gewonden vulden de hospitalen, en toen kwam de groote koude, want de winters op het schiereiland de Krim zijn streng. De 'arme soldaten, die de vesting Sevastopol belegerden sliepen in hun linnen tenten, en hadden bij hun uitrusting geen wollen kleeding, om ze althans eenigszins tegen het felle klimaat te beschermen. Vijf van de zeven nachten moesten ze dienst doen in de tochtige loopgraven, 36 uren aan één stuk, zittend of half liggend, met geen ander voedsel dan wat rauw pe- kelvleesch wat rum en wat beschui- tenl Veldkeukens waren er niet, men had er op gerekend dat de troep zelf zijn brandhout bijeenzocht, om boven het open vuur den pot te koken. Maar men was te overmoe voor zulk een extra-inspanning. Was het te verwon deren, dat cholera en dysenterie in de gelederen woedden, dat ieder transport opnieuw stumperds aanvoerde met bevroren ledematen? In het hospitaal te Scutari, een oude Turksche kazerne, welke als een mas saal vierkant gebouwencomplex op de hooge heuvels lag, met zijn eindelooze galerijen, vierde de ellende en de schrik van den krijg de hoogste triomf Wekenlang ging door de toegangs poort het transport op de draagbaren bijna onafgebroken in twee richtingen .voort: de gewonden en zieken, die werden binnengedragen; de dooden die overhaast naar een laatste rustplaats werden gebracht. Een jonge vrouw, van aristocratische geboorte, een heldin in den edelsten zin van het woord, stond aan het hoofd van dit oord van namelooze ellende, een van die dappere, onversaagde, kloekmoedige pioniersters, die de menschheid 'n schrede verder hebben gebracht. Ilaar taak was bijna on- menschelijk zwaar. Hulpmiddelen, verbandstof, kleeding en dekking wa ren in slechts zoor onvoldoende mate aanwezig. Soldaten, die hun ransel op het slagveld hadden moeten achterla ten, bleven liggen i.- hun vervuilde plunje. De ligplaatsen der mannen stonken. Zij waren ten prooi aan onge dierte, a«n de ratten, die welig tier den in deze ontzettende verblijven. De dekking bestond uit zakkengoed, zoo ruig, da. de zieken smeekten om enkel onder hun dekens te mogen liggen. Huisraar' of keukengerei scheen er niet te bestaan, het voedsel werd op groote vuren bereid, in kookpotten waarin yan alles door elkander werd gewor pen; was alles niet goed genoeg voor 'n soldaat? De doktoren en 't hospitaal personeel waren dfgewerkt, het was eenvoudig één hopelooze chaos. Zóó was het in het hospitaal te Scutari gesteld, toen deze jonge vrouw, Flo rence Nightingale was haatrinaam, er haar taak kwam' aanvaarden. Aan weerskanten van de schier eindelooze galerijen moesten de nieuw-aangeko- menën in dichte rijen worden neerge legd. Voor velen was er zelfs geen an dere ligging dan op den vervuilden grond. Miss Nightingale deed wat ze kon. Voor eigen rekening liet zij levensmidde len uitreiken, zij zorgde dat er hemden uit Konstantinopel werden aangevoerd, dat het beddegoed en het gebouw zelf werden ontsmet, dat er voedsel werd bereid, hetwelk'deze uiterst verzwakte ongelukkigen konden gebruiken. Tien dagen na haar aankomst had zij reeds een keuken in bedrijf, die voor een acht honderd manschappen de maaltijden gereed kon maken. Daarbij ging zij van bed tot bed, het scheen wel dai zij onvermoeibaar \vas, dat zij overal tegelijk aanwezig kon zijn, en wat nog beter is, met haar aanwezig heid scheen er rust en kalmte mede te komen.Zij arbeidde als wel geen ander. Het hospitaal had niet iets dat naar behoorlijke verlichting zweemde. Maar dikwijls zagen de zieken, laat in den avond, of reeds 's nachts, een kleine lamp, die door het donker werd voort gedragen, de lange zalen door.En ach ter die lamp verscheen, het gelaat van deze toegewijde werkster, die nog eens een laatste ronde maakte, om toe te zien, of er nog iets viel te doen, 'n on rustige patiënt met woorden te kal- meeren, 'n stervende te vertroosten of de oogen te sluiten. De mare hiervan verbreidde zich snel als de faam, en zoo ontstond die wonderlijke bijnaam, die als 'n oude legende klinkt, maar mooier is dan welke eeretitel ook: de Dame met de Lamp. Als er één men- schenkind is geweest, die met heel haar ziel getracht heeft de ellende en het lijden van haar medemenschen te lenigen, dan was het wel deze Dame met de Lamp: Florence Nightingale, die we wel de grondlegster mogen noe men van het hedendaagsche zieken huis-wezen, van de moderne verple ging. Er wordt verteld dat na dezen Krim- oorlog Engelsche officieren, die daar aan hadden -deelgenomen, in het Va derland een feestmaaltijd hielden. Een van degenen, die aanzaten aan het banket, deed het voorstel, dat ieder der aanwezigen op een strookje papier den naam zou schrijven van den perscon, die zich in de afgeloopen campagne het meest eervol had onderscheiden,wiens naam het langst zou blijven voortleven in de dankbare herinnering van het nageslacht. Dit voorstel vond algemeen bijval. En wat bleek toen men de pa piertjes opende? Allen, zonder één uit zondering, hadden denzelfden naam neergeschreven, dien van Florence Nightingale! Weinig grootsch komt er op de wereld tot stand, dat niet eerst langzaam, en heel vaak zelfs in het verborgen, een begin heeft genomen. Zoo ook Floren ce's levensarbeid. Florence Nightingale was een meisje van zeer rijke en voorname familie, dat aanvankelijk het leven leidde van de jongemeisjés van haar eigen stand in die dagen: een leven dat bestond uit niet zoo heel veel meer dan niets doen. Enkele ernstige ziektegevallen uit haar naaste omgeving waren de eerste aan leiding ertoe, dat zij haar levensdoel zou vinden. Zij ontdekte in zich de gave van het verplegen. Het verplegen van zieken, vooral als dit moest plaats hebben in openbare instellingen, gold destijds als een bij zonder minderwaardige arbeid. Vrou wen van het allerminste allooi, die tot niets anders deugden, die door haar verleden of haar losbandig leven zich nergens meer een plaatsje konden ver overen, dat waren de ziekenverzorg- sters dier dagen, zoo men dit mooie woord tenminste daaraan geven mag. De ziekenhuizen waren toen vervuilde, besmette gebouwen, waar zelfs de meest primaire begrippen van hy giëne onbekend weren. Wie met slechts onbeteekende verwon dingen, een gebroken arm of been bij voorbeeld, er binnen werd gebracht, liep groot gevaar binnen enkele dagen er dood te worden uitgedragen, zoo groot was de kans e. op besmetting. Vrouwen, die er noodgedwongen haar bevalling moesten afwachten, wisten bijna mei zekerheid, dat zij er niet door zouden komen, zoo hield de kraam vrouwenkoorts er huis. Dat elke zieke er een eigen bed zou De oude wilgen B.Conrads Co- Rotterdam Groote Marlet 8 Filiaal 's-Gravendijkwal 13 0 Dames Handwerken RH EU MATH IE K ischias, spit, spierpijn. Genezing door behandeling met hoogfrequentstraleri. Vraagt inlichtingen gratis over koop of verhuur van onze apparaten. RODENBURG, v. d. Takstraat 12 Telefoon 11977 - BOTTERDAM Onontbrandbaar waschmiddel dat alle goede eigenschap pen van waschbenzlne In verhoogde mate bezit maar niet gevaaTÜjk is. Dat ideale waschmiddel is Linola. Vlekken ver dwijnen er mede zonder de stof aan te tasten. Krimpen van het goed is uitgesloten, terwijl de nieuwe glans behouden blijft. Iedereen die Linola ge bruikt. dweept er mede omdat men er niets mede kan bederven. Probeert U bet dus ook eens. Een groote bus kost 1.40. Verkrijgbaar bij De weidewilgen spreiden gulden bloei! Ken najaarstooi van zoo subtiele schijning Dat ongeacht hun scheefgeknotten groei Z'in schoonheid staan van innigste verfijning. Zij zijn de wachters van het wijde veld, De goede zieners van de open luchten, De stoere dragers van zon's heet geweld, De trouwen, die geen stormgejammer duchten. Nu staan zü daar zoo zacht, zoo blij geschaard, Het bleeke groen, zoo feestelijk doortogen, Nijgt goudgesprenkeld tot de wachtende aard, Een milde lust voor moegeleefde oogen. De oude wilgen staan te najaarstijd Jn 't helle weidevlak als stille grijzen, Om wier wit hoofd, kroon van veel liefde en strijd, De avondzon een hemelsch licht doet rijzen. Uit: In U heb ik gevonden. Verzen yan Mien Labberton. Uitgave W. DE HAAN, Utrecht. Zien is alles maar alles is niets ZONDER zien. I C I E N S OPT Zwart lanstraat SI BOTTERDAM Voor uw groote wasch en voor uw f ij n e wasch Wasscherij „Tusschendijken" HUDSORSTR. 111. Rotterdam Prijzen voor iedere Beurs Vraag U ze eens aan FIJNE VLEESCHWAREN ZUIVELPRODUCTEN ALLEEN PRIMA KWALITEITEN Melk onder toezicht Contr.-Station J. C. BORST - ROTTERDAM v. d. SLUIJSSTRAAT 78, h. Obreenstr. SLAAGT U ZEKER 1

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1932 | | pagina 9