Paaschcongres der S.D.A.P.
DINSDAG 29 MAART 1932
Geen bemiddeling en ver
zoening,maarveroordeeling
en uitbanning
Het partijbestuur behaalt
een Pyrrhusoverwinning
Een nieuwe partij gevormd
Samenvatting
De stille Zaterdag en de verheven Paasch-
dagen heeft cïe S.D.A.P. misbruikt om de
crisis in eigen huis met geweld af te breken
en de oppositie tot zwijgen of heengaan te
dwingen. Het is tot het laatste gekomen.
Ruim drie kwart van de afgevaardigden heb
ben zich achter het partijbestuur gesteld; een
klein vierde deel ging daar niet mee accoort)
en ten slotte is er in een andere zaal in
Haarlem een nieuwe socialistische partij
gevormd, welke onder leiding staat van de
opposanten in de oude S.D A.P., en die, naar
het zich laat aanzien, van lieverlede een
vierDc deel van de partij tot zich trekken
zal; om dan, versterkt met eenige communis
tische elementen naast en vaak tegenover de
moederpartij te opereeren.
De heer Vliegen, een der oud-gedien-
den, had de leiding van het machtige con-
gTes; de eigenlijke voorzitter, de heer Öude-
geest, was ziek, al kon hij dan ook aan 't
W. II. VLIEGEN
eind nog een kort slotwoord spreken. Al
licht kwam het heel goed van pas, dat Oude
geest „op medisch advies" de zware taak
aan den bedaarcten Vliegen moest overlaten;
want in Vliegen huist meer de bedaarde
oude geest der voortrekkers, terwijl Oude
geest nog al opvliegend van karakter is en
dus wel eens gevaarlijke dingen zegt; op
het congres werd niet ten onrechte herinnerd
aan zijn revolutionaire taal te Rotterdam.
Neen, dan was het beter, dat Vliegen de
openingsrede sprak en de leiding had. Zijn
voorwoord gaven we Zaterdag reeds weer.
Daarop volgden eenige vriendelijke woorden
van de Haarlemsche vrienden en vervolgens
werd de dagorde opgemaakt.
Die opzet was goed. Eerst zou de heer
A1 b a r d a het standpunt van het partijbe
stuur uiteenzetten tegenover de oppositie;
dan kon een woordvoerder van de linker
vleugel zijn zaak verdedigen en ten slotte
zou de discussie algemeen worden. Nu,
daarmee kan de Zaterdagmiddag en de Zon
dag wel gevuld worden.
Eerst was dus het woord aan Ir J. W.
A1 b a r d a, die na Troelstra de feitelijke
partijleider geworden is; de man van de wis
kundige logica, die in klare taal zijn mee
ning zegt.
REDE ALBARDA
De resolutie van het partijbestuur
wordt door den partijleider toegelicht; want
bet P.B. wenschi strenge maatregelen tegen
de uiterste linkerzijde, tegen de Fakkelgroep.
De crisis, die de geheele wereld heeft aan
getast, heeft ook de partij niet onberoerd
gelaten, en heeft de geschillen in eigen rijen
zoodanig verscherpt, dat velen c)a eenheid
in gevaar achten. Dit Congres is bijeengeko
men om een beslissing te bereiken, en het
zou dwaasheid zijn, het nemen van een be
slissing thans te willen uitstellen.
Ir. J. W. ALBARDA
De strijd gaat erom, of thans reeds naar
buiten-parlementaire middelen moet worden
gegrepen, of de strijd om de macht op straat
kan worden gevoerd.
De critiek op de partijleiding geldt de af
wijzing van deze revolutieplannen.
Een dergelijke beweging zou het fascisme
oproepen en de arbeidersbeweging vernieti
gen. Wij moeten den moed hebben, zegt de
heer Albania, om te zeggen, dat de staats
macht door ons niet op de straat veroverd
kan worden, I-Iet arbeidersbloed is te goed
do beweging staat voor een te groote taak,
zij heeft een te schoone toekomst om haar
krachten aldus te verspillen.
De linkervleugel verwacht van de door
haar aangeprezen taktiek, dat zij daardoor
de partij aantrekkelijk zal maken voor de
onderste lagen der arbeidersklasse, de onge
schoolde groepen, die nu naar de communis
ten gaan. Maar meer dan de partij aan werf
kracht naar dezen kant zou winnen, zou zij
aan werfkracht naar den anderen kant in
boeten. De massa der Nederlandsche arbei
ders, die voor de socialistische beweging ge
ien moet worden, staat niet links, maar
staat rechts van de partij.
Thans hebben partij en vakbeweging al
haar krachten noodig om de arbeiders te be-
bermeir tegen de gevolgen van de crisis. De
tactiek van de partijleiding is erop gericht,
dit verzet zoo lang mogelijk te kunnen vol
houden. Dit is een ondankbare taak; posi
tieve winst blijft in een dergelijke periode
uit en dat wekt ontevredenheid bij velen.
Wat tot nog toe gebeurd is, de programs
die zijn ontworpen, zijn te abstract en spre
ken niet genoeg tot de massa.
Sprekend over de oppositie zelf, zegt de
heer Albarda, dat een beweging als de so
cialistische vrijheid van meeningsuiting en
van critiek noodig heeft. Maar deze vrij
heid is wat anders dan bandeloosheid.
Afzonderlijke groepeeringen kunnen hier
bij niet geduld worden. Daardoor wordt de
critiek stelselmatig en niet opbouwend en
'ordt de strijdkracht der partij bedreigd.
Het optreden der oppositie
Ir Albarda schetst de verschillende vor
men, waaronder de oppositie nu al meer dan
es jaar in de partij optreedt. Eerst het or
gaan „Eenheid", onder redactie van Schmidt
en Fimmen, toen het deelnemen aan de Liga
tegen Imperialisme en andere zoogenaamde
planeten van Moskou, daarna de Open Brief
en tenslotte in October 1928 het orgaan „De
Socalist", waarmee de eigenlijke vorming
van een partij in de partij begon. Later, o.a.
ook op het Congres der S.A.I. te Weenen,
bleek deze groepsvorming zich ook al inter
nationaal te hebben doorgezet Zoowel het
P.B. als de congressen hebben zich altijd zeer
tolerant getoond en de grootste lankmoedig
heid getoond. Sedert 1929 houdt de linker
vleugel haar conferenties, week-ends en bij
eenkomsten en voert zij in haar organen een
critiek, die de critiek van „De Tribune" in
1909 in de schaduw stelt
In 1931 bood het P.B. de oppositie het or
gaan „De Sociaal-Democraat" aan, in de
hoop, dat daardoor een brug tusschen de
beide groepen geslagen zou kunnen worden.
Een geweigerd artikel over het tcxtielcon-
flict in Twente was voor de beide linksche
redacteuren echter aanleiding, om uit de
redactie te loopen, en om een futiele kwestie,
het schrappen van eenige totaal overbodige
riendelijkheden aan het adres der commu-
isten uit een radio-rede van Schmidt, was
x>r deze aanleiding, om het lidmaatschap
an het P.B. neer te leggen.
Deze twee daden werden bekroond door de
oprichting van het nieuwe oppositie-orgaan
„De Fakkel". En nu, terwijl het Congres te
Haarlem bijeen is, houdt de oppositie in de
zelfde stad een bijeenkomst, die spr. niet
anders kan zien dan als een schaduwcongres.
Het geheele P.B., met uitzondering van het
zachtmoedige lid Mr van Eek uit Leiden, was
van meening, dat hieraan thans een einde
moet komen en 6taat achter de voorgestelde
resolutie. Het voorstel van afdeeling Am
sterdam XI, om de oppositie de beschikking
te geven over een geheel onder haar redactie
staand orgaan, door de partij uit to geven
als gratis bijblad voor alle abonnees op de
Arbeiderspers, is een onverdiende bevoor
rechting van de oppositie. Het Congres staat
thans voor een beslissing en moet den moed
en de doortastendheid hebben om een be
sluit te durven nemen. (Lufd langdurig ap
plaus).
REDE P. J. SCHMIDT
De Fakkelman aan 't woord
Het woord is thans aan den heer P. J.
S c h m i d t, die spreekt namens de redacteur
van „De Fakkel" en beschouwd kan worden
als de woordvoerder van den linkervleugel.
Spr. is het met Albarda eens, dat de zaak
P. 3. SCHMIDT,
thans moet worden afgedaan. Ook geeft Spr.
toe, dat de linkervleugel op het oogenblik
te Haarlem bijeen is Dat is haar recht en
haar plicht, want als het Congres het aan
stonds door het aanvaarden van de P. B.-
resolutie den linkervleugel onmogelijk
maakt, in de partij te blijven, dan moeten
zijn aanhangers bijeen zijn om te beraad
slagen, wat de oppositie te doen staat.
Het is niet waar, dat Spr. uit het P. B.
is getreden om de kwestie van da radio-
censuur alleen. Hij heeft een verklaring
afgelegd, waarin de vier punten staan, die
hem zijn besluit deden nemen indien het
alleen maar zou gaan om het uitgeven van
een eigen krant en om de weeends, zou het
een krankzinnige onverantwoordelijkheid
scheuring te maken.
Maar het P. B. kan niet hebben, dat de
linker-vleugel zich met de crisis-politiek
van de partij bemoeit. De crisis-opvatting
het P. B. is, dat wij tijdens deze crisis niets
kunnen doen dan probeeren, zooveel moge
lijk de arbeidsvoorwaarden te handhaven en
wachten op betere tijden opdat men dan kan
terugvoroveren wat nu verloren gaat.
Indien de Partij den arbeiders niets
ders te zeggen heeft, heeft zij voor hen
slechts dezelfde boodschap als de bour-
goisle,
•«SMS* De weensche resolutie.
Op het Congres der S. A. I. te Weenen
heeft men in Augustus 1931 resoluties aan
genomen, waarin het socialisme juist nu in
crisistijd als urgente noodzaak aan de orde
wordt gesteld en die derhalve in tegenstel
ling zijn tot deze resolutie van het P. B.
Als men deze opvatting heeft dan kan men
niet anders dan alles nalaten, wat het her
stel van het kapitalisme in den weg zou kun
nen staan.
Men heeft hier gezegd, dat straatdemon
straties bloedige botsingen met de politie
tengevolge zouden hebben, maar tot voor
kort geleden heeft de leiding zelf met
straatdemonstraties gedreigd en het alleen
maar niet gedaan. Onder den indruk van
het Rotterdamsch Congres lieten verant
woordelijke leiders zich verleiden tot revo
lutionaire uitingen. Maar de Interpellatie-v.
den Tempel ging de arbeiders in het land
onopgemerkt voorbij. Toen de Bourgeoisie
weigerde iets voor de werkloozen te doen
had de Kamer-fractie
door obstructie
■ten zorgen dat er ïn die Kamer niets
andera aan de orde had kunnen komen
oordat er iets voor de werkloozen gedaan
was. En juist in die omstandigheden, toen
de Bourgeoisie het masker der liefdadigheid
voor deed en overging tot het stichten van
s-comité's wist de leiding niets beters
te doen dan daar eveneens zitting in te
nemen en de mogelijkheid van een groote
actie te breken. Men voert de politiek van
het kleinste kwaad, die, zooals in het bui
tenland gebleken is, het grootste kwaad
voorbereidt,
Albarda heeft gesproken over de weerga-
looze lankmoedigheid, die de Partij tegen
over den linker-vleugel heeft getoond. Maar
het is juist de linker-vleugel geweest die
zich steeds weer heeft onderworpen. De
Partij-pers wordt door de meerderheid ge
redigeerd en de linker-vleugel heeft niets
dan het cene orgaan, dat men hem thans
wil ontnemen.
De weigering van het artikel over het
Textielconflict was een verbod om de arbei
ders de waarheid over een stuk klasse-
strijd te zeggen. Geen Textielarbeider heeft
dit artikel als een aanval in den rug ge
voeld. De linker-vleugel vraagt slechts hand
having van „De Fakkel" en kan in
uiterste geval accoord gaan met een orgaan
als wordt voorgesteld door Amsterdam XI,
maar dan zonder uitzonderingsbepalingen
en met. intrekking van de reeds uitgespro
ken politieke royementen.
De Linker-vleugel moet de vrijheid hebben
om zijn propaganda te blijven voortzetten,
als het kan in de Partij, als het moet, in
naam van het socialisme, er buiten. (Luid
applaus.)
ALGEMEEN DEBAT
Bijna 70 sprekers.|ngeschreven.
Na een korte pauze wordt de discucssie
algemeen. Hierbij mag niet alleen het bran
dende vraagstuk worden besproken, maar
ook het beleid van het P. B. en de redactie
van de roode pers.
Dat de overgroote meerderheid der spre
kers aan de laatstgenoemde dingen zelfs
niet dacht, is te begrijpen. Dat wij de spre
kers, die ieder 10 minuten.kregen, niet op de
voet volgen, spreekt ook vanzelf. Er vielen
later ook enkelen af.
Wij bepalen ons tot de figuren, die door
het Congres met bijzondere belangstelling
werden aangehoord of die een speciaal stand
punt vertegenwoordigden.
De heer R e i n a 1 d a, wethouder van Haar
lem, is van meening dat Schmidt de men
taliteit der massa niet kent en het kapita
lisme te beperkt ziet in zijn huidige ge
daante.
Een afgevaardigde uit G o rs s e 1 verklaart
dat noch rechts, noch inks een bevredigende
oplossing voor het Landbouwvraagstuk heeft
gegeven.
De heer B. C Franke (Amsterdam VI)
heeft namens tal van Amsterdamsche afdee-
lingen, die zich niet tot „De FakkeE'-groep
rekenen, critiek op de geringe actie van het
P. B. dat o.a. bij de werkèloosheidsactie heeft
nagelaten centraal organiseerend op te tre
den. Dit heeft na het Rotterdamsch Congres
teleurstelling gewekt.
Nadat nog anderen hebben gesproken
wordt de vergadering geschorst tot acht uur.
Eerste spreker was de heer C. de Dood
(Amsterdam V) die verklaarde ook tot
oppositie te behooren, maar tot die groep,
die zich niet achter „De Fakkel" schaart.
Het P. B. heeft de leuzen niet kunnen
den, die het volk pakken, maar ook de
linkervleugel is niet positief genoeg.
De Fakkeliedacteur.
De heer J. de Kadt, redacteur van
Fakkel", zegt, dat de geheele politiek
de partijleiding uitgaat van de gedachte van
het geleidelijk ingroeien in het socialisme.
Dit is niets dan fantasie en een illusie, want
het is een illusie, dat het kapitalisme ons
gelegenheid zal geven voor de verdere ont
wikkeling van het socialisme. We leven in
een ondergangsperiode van het kapitalisme,
al zullen in deze periode natuurlijk korte
perioden van opbloei nog afwisselen met pe
riodes van verscherpte crisis. Engeland is
er een voorbeeld van. Sedert het einde van
len wereldoorlog is men daar niet meer uit
de depressie geraakt
Er is een radicaal socialisme noodig, en het
goede in de resolutie van het P. B. is, dat
zij de radicale frase, waarmee de reformis
tische leiders zich nog wel eens tooien, vooi
goed overboord werpt. Men kan op het oogen
blik de arbeidsvoorwaarden niet verdedigen
zonder het kapitalisme aan te tasten, zon
der het credietwezen te beheerschen en zon
der den bodem te socialiseeren. Bij het pro-
pageeren van de noodzaak van het socialisme
zal men den nadruk moeten leggen op de
buiten-parlementaire actie. (Applaus).
De heer Van Gessel (Haarlem II) zet
uiteen, hoe de linksche elementen het wer
ken van sommige afdeelingen door hun
voortdurende critiek onmogelijk hebben ge
maakt, waardoor deze afdeeling reeds tot
een aantal royementen is overgegaan.
De groote econoom.
De heer S. de Wolff verklaart, geen
gemakkelijke taak te hebben, nu hij tus
schen twee scherp afgebakende standpunten
in staat. Al acht spr. de opvatting van den
linkervleugel onjuist, hij begrijpt volkomen
dat men, indien men dee opvatting heeft,
geen andere politiek kan verdedigen dan de
linkervleugel doet. Onder hilariteit van het
Congres herinnert spr. eraan, dat tijdens de
hevige crisis van 1894 de theorie van de
doodsstuip van het kapitalisme verkondigd
werd door niemand anders danHenri
Polak.
Nu doet het Spr. genoegen, dat het P.
de door hem verkondigde crisistheorie, wat
betreft de komende periode van hoogconjunc
tuur, aanvaardt, maar men zegt er meestal
niet bij, wat spr. hieraan heeft toegevoegd,
dat deze nieuwe hoogconjunctuur tevens ge
paard zal gaan met de felste concurrentie
strijd en de hevigste oorlogen, die liet kapi
talisme ooit heeft gekend, Maar juist omdat
de partijleiding kan weten, dat de komende
economische ontwikkeling de thans bestaan
de geschillen zal wegvagep, kan zij den lin
kervleugel een stuk tegemoet komen. Spr.
eischt ook voor den linkervleugel vrijheid
an het woord. Het artikel van Schmidt
over het textiel-conflict behoefde niet gewei
gerd te worden, maar veel eerder het arti
kel van Mansholt, waarin deze in „De So
ciaal-Democraat" loonsverlaging als middel
tot oplossing van de crisis aanbeval.
Het woord wordt nog gevoerd door gede
legeerden van verschillende afdeelingen. De
afd. Rotterdam IX bij monde van den heer
Sandifort en Oude Pekela scharen zich
achter de P. B.-resolutie,
Hierna wordt het Congres verdaadgd tot
Zondagmorgen 9 uur.
De zitting van Zondag
Zondagochtend voerde een reeks van spre
kers het woord tot ongeveer één uur, toen
voorzitter Vliegen door een motie van orde
liet. besluiten, dat de overige sprekers van
de 69, die zich hadden opgegeven en nog
niet aan de beeurt waren geweest, van het
woord zouden afzien.
Het woord werd o.a. gevoerd door den heer
J. van Santen (Enschede), die, als ver
tegenwoordiger van een afdeeling, die bijna
geheel uit textielarbeiders bestond, verklaar
de, dat het niet waar was, dat de textielar
beiders zich door het artikel van Schmidt
in den rug aangevallen voelden. Hij had
dan ook van zijn afdeeling opdracht geltre-
om tegen de P. B.-resolutie té stemmen,
nadat deze door Albarda in Enschede ver
dedigd was.
Direct na hem sprak de heer Renge-
link, voorzitter van den Textielarbeiders-
bond „De Eendracht", die verklaarde, dat de
linkervleugel het conflict in Twente een be-
teekenis trachtte te geven, die het niet heeft.
De heer K. R. van Staal (Gouda) he
kelde het zitting nemen van partij gen ooten
in de plaatselijke en in Nationale Crisisco
mité en noemde de werking .van deze comi-
té's schandelijk.
EEN BEMIDDELINGSVOORSTEL
De middagzitting
heeft, althans in de eerste helft, eenige mo
menten van dramatische bewogenheid ge
bracht.
Er was nl. van 97 partijleden een bemid
delingsvoorstel ingekomen. Ernstig
heeft daarover het partijbestuur beraad
slaagd, maar toen de eerste spreker, de
grijze Frank v. d. Goes, één van de
„twaalf apostelen" der S.D.A.P. het woord
nam, begreep men direct, dat bemiddeling
ayerd afgewezen; want spr. begon: zoo is dan
nil het oogenblik gekomen, waarop ik U
voor het laatst als partijgenoot zal toespre
ken". Nu hij zoo terugblikt, heeft spr. toch
eigenlijk een wonderlijke politieke loopbaan
geha,d, met een royement bij hot begin
een royement aan het einde. Indien hij zijn
politieke memoires zou willen schrijven,
hij dat kunnen doen onder den titel „Tus
schen twee royementen". Toch was
royement, juist 40 jaar geleden uit den ouden
Soc. Dem. Bond, waaruit hij als scheurmaker
werd verwijderd wegens zijn aanmatigende
critiek van jong broekje op een leider als
Domela Nieuweühuis, het begin geweest van
de S.D.A.P.
Spr. heeft niet om zijn royement gevraagd,
maar dit zal onafwendbaar het gevolg zijn
van het aannemen van de P. B.-resolutie.
De voorzitter deelt mede, dat er een bemid
delingsvoorstel is ingekomen, onderteekend
dpor 97 afdeelingen.
Het voorstel verdedigd.
De eerste onderteekenaar, de heer Van
der K i e f t (Bussum) licht het voorstel toe.
Op de basis van dit voorstel kan een Ronde-
Tafel-conferentie plaats vinden tusschen het
P. B., eenige leidende figuren van den lin
kervleugel en eenige onderteekenaars. Spr.
doet een hartstochtelijk beroep op de gedele
geerden om dit voorstel te steunen. Als
iemand als Van der Goes zoo spreekt als hij
zooeven gedaan heeft, is het toch duidelijk,
dat de ramp van scheuring voorkomen moet
worden (instemming).
Vervolgens voeren verschillende leden van
het Partijbestuur het woord. Mr. Van Eek
(Leiden) bepleit als minderheid in het P.B.
aanvaarding van het bemiddelingsvoorstel
en voorkoming van scheuring.
Dr. Wibaut wil lijmen.
Ook Dr. F. M. Wibaut blijkt tot de min
derheid in het P. B. te behooren, hoewel
zijn vriend Van der Goes hem zijn taak om
aan te toonen dat scheuring niet noodzake
lijk is, niet heeft vergemakkelijkt. Er zijn
Dr. F. M. WIBAUT
twee stroomingen in de sociaal-democratie
die uit haar wezen voortkomen, de revolu-
tionnaire ströoming omdat zij een omwen
teling wil, reformistische strooming omdat
zij wil hervormen. Juist in dezen tijd, nu
de kwestie van het constructieve socialisme
aan de orde moet worden gesteld, hooren
deze beide stroomingen meer dan ooit bij
elkaar. Eén Deventer is mij genoeg. Twee
Deventers zijn mij er twee te eel" (applaus).
Ds. W. Banning zegt, dat hij na al wat
gezegd is, nu juist het eene verlossende
woord nog niet heeft gehoord, dat meer
waard is dan papieren resoluties, omdat het
de bemiddeling een moreele basis geeft, n.l.
dat de oppositie bereid is de kameraadschap
pelijke verhouding tot de partijleiding en de
partijmeerderheid te herstellen.
De heer J. W. M a 11 h ij s e n critiseerde
de crisistheorie, die De Kadt had verkon
digd.
Tenslotte verdedigde de heer E. Boek
man zijn beleid als hoofdredacteur van het
weekblad „De Sociaal-Democraat" en deed
hij een beroep op Van der Goes, wiens leer
ling hij is, om niet uit de partij te treden.
«aSWBS' Avondzitting van Zondag.
Des avonds spreekt allereerst de partij
secretaris, de heer C. Woudenberg, Hij
ijl den linkervleugel dat ij tenslotte als
partijsecretaris geen daad meer kon verrich
ten zonder te moeten vreezen, dat er uit
eigen rijen de felste critiek op zou worden
geoefend. Op deze wijze maakt men het
P. B. het geven van leiding onmogelijk en
hier dient een einde aan te komen.
De heer J. F. Ankersmit verdedigde
zijn beleid als hoofdredacteur van „Het
Volk" ten aanzien van wat hij had geschro-
over het Crisis Comité, terwijl, de heer
J. J. de Roode zich als chef van d^re-
dactie Buitenland van „Het Volk" verdedig
de tegen de opmerkingen die Van der Goes
gemaakt had.
De hoofdleiders repliceeren.
Dan komt de heer Albarda weer aan
het woord. Hij betoogt, dat de linkervleugel
program gaf. Tengevolge van de crisis
is er met schrikwekkende snelheid een vijfde
stand aan het ontstaan van ongeschoolde en
wanhopige arbeiders. Deze vertwijfelden
mogen ons niet op dwaalwegen meetrokken.
Het bemiddelingsvoorstel houdt in de
stichting van een nieuw weekblad „Tactiek
Beginsel", onder redactie van redacteu-
van verschillende richtingen, die elk
zouden beslissen over plaatsing van stukken
van inzenders van hun eigen richting. Ver
der zou de partij regelmatig plaatselijke en
gewestelijke week-end) en bijeenkomsten
moeten beleggen, waar referenten van ver
schillende richtingen aan het woord zouden
kunnen komen en waar de linksche stroo
ming tegen-referenten aan zou kunnen
wijzen.
Spr. is van meening, dat deze bemidde
ling niets anders is dan een eenzijdige con
cessie aan den linkervleugr 1, waardoor de
richtingsstrijd in de partij eerder wordt ge
accentueerd dan dat hij verdwijnt. Hij doet
voorlezing van een brief van den heer Edo
Fimmen, waarin deze als voorzitter van de
Orgaancommisie van „De Fakkel" mede
deelt, dat de linkervleugel het voorstel-Van
der Kieft acceptabel acht als middel om de
eenheid der beweging te bewaren. Het par
tijbestuur moet het bemiddelingsvoorstel
echter afwijzen. Spr. waarschuwt een ieder,
dat er voor een nieuwe socialistische partij
buiten de rijen der S.D.A.P. in Nederland
geen mogelijkheid bestaat, en als de scheu
ring onvermijdelijk mocht zijn, doet hij een
beroep op alle leden om door krachtige
actie de partij te versterken en te maken tot
de grootste m cht in Nederland (Luid, lang
durig applaus, dat overgaat in de Inter
nationale).
De poging afgewezen.
Blijkbaar was het congres overtuigd, dat
men er nu met bemiddelen niet meer zou
komen. Met handopsteking werd het voor
stel verworpen.
Dan krijgt om half 1 de heer Schmidt
nogmaals liet woord. Hij constateerde, dat
het partij bestuur de scheuring wilde. Hij
mocht zelfs niet verklaren, dat de linker
vleugel het bemiddelingsvoorstel acceptabel
vond. Hij zegt, dat de S.D.A.P. op het oogen
blik bezig is, met de „,Fakkel"-groep het
zelfde ie doen als de R.K. Staatspartij heeft
gedaan met St. Michael. Men herinnere, zich,
hoe deze groep gehoond is om haar onder
worping, niet het minst in de sociaal-demo
cratische pers. Spr. verklaart, dat de linker
vleugel niet de karakterloosheid zal hebben,
om op dezelfde wijze te capituleeren. (Luid
applaus, vooral op de tribune, waar
gedeelte van de aanwezigen zich verheft
de Internationale inzet).. De voorzitter
hamert om stilte, maar kan het gezang niet
overstemmen. Terwijl ook hier en daar
de zaal groepjes afgevaardigden zich verhef
fen van hun plaatsen en het lied meezingen,
wacht de overgroote meerderheid van het
Congres zwijgend, tot het gezang beëindigd
De resolutie aanvaard.
Dan wordt tot de schriftelijke stemming
overgegaan over de P. B. resolutie. Pas
tegen half twee wordt de uitslag bekend,
waarop verreweg de meeste afgevaardigden
zijn blijven wachten.
Het voorstel van het Partijbestuur blijkt
te zijn aangenomen met 1599 stemmen
tegen 460 stemmen en 5 stemmen blanco.
Hierna wordt de zitting verdaagd.
DE ZITTING
VAN PAASCHMAANDAG
Veel huishoudelijks.
De zitting van gisteren was bijna geheel
huishoudelijk, wanter moesten verschil
lende voorstellen inzake de Arbeiderspers
besproken worden.
Naar wij vernemen werd bij den aanvang
van de zitting een ingekomen schrijven
gelezen van de Orgaancommissie van „De
Fakkel", waarin deze mededeelde, collectief
uit de partij te treden.
Pas in den namiddag werd het Congres
weer openbaar.
Bestuursverkiezing.
Het Dagelijksch bestuur en het Partij
bestuur werden in hun geheel herkozen. In
de vacature ontstaan door het uittreden van
den heer P. J. Schmidt werd na herstem
ming tusschen de heeren K. Vorrink en G.
Zwertbroek (omroepsecretaris van de Vara)
laatstgenoemde gekozen.
Als leden van de Executieve van de SAI
werden herkozen Ir. Albarda en Dr. Wibaut.
Om ongeveer half 5 sprak de partijvoor
zitter, de heer J. Oudegeest, een slot
woord. Helaas had men een groep partijge-
nooten verloren, die men liever behouden
3. OUDEGEEST
zou hebben, maar zij hebben dit zelf onmo
gelijk gemaakt en wenschten zich niet te
onderwerpen aan de noodzakelijke orde
maatregelen. Met de betere middelen, waar
over men beschikt en met het vasthouden
aan de beproefde tactiek, die gisteren met
zoo overweldigende meerderheid is goedge
keurd, zal men het geleden verlies spoedig
inhalen en nieuwe winsten boeken. (Luid
applaus).
Onder het zingen van de Internationale
ging hierna het Congres uiteen.
DE SCHEURING IN DE S.D.A.P,
DE LINKERVLEUGEL TREEDT UIT
De Onafhankelijk Socialistische Partij
Gister werd in den Schouwburg aan den
Jansweg te I-Iaarlem onder voorzitterschap
van den heer Edo Fimmen een bijeen-
EDO FIMMEN
«&gf
komst gehouden van den linkervleugel dei
S. D. A. P., die bezocht was door 406 perso
nen uit ruim 50 verschillende plaatsen uit
het land.
De heer Fimmen deelde mede, dat naaf
aanleiding van het in het Partijcongres der
S. D. A. P. gevallen besluit de orgaan-com
missie van het links-socialistische weekblad
„De Fakkel" een schrijven aan het Partij
bestuur had gericht, waarin mededeeling
werd gedaan, dat de leden der Orgaan-com
missie collectief uit de S. D. A. P. traden.
Vervolgens hield de heer P. J. Schmidt
een inleiding, waarin hij zeide, dat nu het
den linkervleugel onmogelijk was gemaakt;
zijn strijd voor het Socialisme in de S. D.
A. P. voort te zetten, hij. dit zou moeten doen
in een nieuwe partij, die men meteen diendè
op te richten.
Toen alle aanwezigen hiermede bleken in
te stemmen verklaarde de heer Fimmen
onder geweldig enthousiasme van de aan?
wezigen, de' O n a f h a n k e 1 ij k S o c i a 1 i s?
tisch e Part ij voor opgericht.
Zoo spoedig mogelijk, vermoedelijk om
streeks Pinksteren, zal het eerste congres
der nieuwe partij worden gehouden, hetwelk'
de statuten on het beginselprogram defini»
tief zal vaststellen. Er werd
een voorloopig bestuur
gekozen, waarin zitting hebben de heerenï
E. Fimme n, voorzitter; P. J. Schmidt,
secretaris; J. H. Oldenbroek, penning»
meester; J. d e Kadt, tweede voorzitter; R;
S t e n h u i s en K. R. v a n Staal, oud-wet-
houder van Gouda, terwijl verder in het"
Partijbestuur werden gekozen de heeren F,
van derGoes (Laren), J. M o u r i t s (Rol*
terdam), G. Bol and (Zwolle), J. van
Santen (Enschedé), F. G i e s, lid van dén
gemeenteraad van Zutfen, J. Molenaar1
(Den Haag) en als vertegenwoordigers van
eenige groepen jongeren J. Koom en en
Mej. Mr. St. de Z e e u w, die een dochter is
van oud-wethouder A. B. de Zeeuw te Rot
terdam. Zij is geassocieerd met Mr. Donker,
de voorzitter van de S. D. A. P.-raadsfractie
te Rotterdam.
Omtrent de houding, die de leden van dé
O. S. P. tegenover de vakbeweging zouden
moeten aannemen, werd de volgende resolu
tie met algemeene stemmen goedgekeurd:
„De vergadering van links-socialisten, doof
de beslissingen van de S. D. A. P. verplicht
een revolutionair-sociaaldemocratische partij
op te richten,
overwegende, dat de huidige omstandig
heden meer dan ooit omvangrijke en in elk
opzicht goed toegeruste vakvereenigingen
vereischen als materieele basis voor een suo
cesvollen strijd der arbeidersklasse.
overwegende, dat de moderne vakbonden
aan bovenomschreven materieelen eisch vol
doen. en deugdelijke strijdorganen der arbei
dersklasse kunnen zijn, mits zij zich revolu
tionair orienteeren,
besluit:
1. Alle leden der Onafhankelijk Socialisti
sche Partij te verplichten lid te zijn van den
modernen vakbond in het bedrijf waarin zij
werken;
2. alle krachten in te spannen om de vak
beweging te brengen op het geestelijke en
moreele peil, dat in een revolutionair tijd
perk moet worden geëischt;
3. het P. B. der Onafhankelijk Socialisti
sche Partij op te dragen zich te wenden tot
N. V. V. en S. D. A. P. om opname der On
afhankelijk Socialistische Partij in den Al-
gemecnen Raad;
4. de afdeelingen op te dragen, zich te
wenden tot Bestu"rdersbond en S. D. A. P.-
afdeeling ter plaatse om opname in den
Plaalselijken Raad.
Tenslotte werd besloten, het weekblad „Dé/
Fakkel" althans tot aan het Congres onder
de tegenwoordige redactie in zijn huldigen
vorm te handhaven, en werd de tekst goed»
gekeurd van een manifest, dat in grooten
getale onder de arbeiders en boeren in het
geheele land zal worden verspreid.
Uit het Sociale Leven-
HET LEDENTAL VAN HET C. N. V.
- mvanko-
leid. Het totaal ledental bedroeg»
i. maar 103.2-18. Het ledental van
102 en dat van den Bond vata
ajisportarbeiders 20 hooger wor-
bedoelt predikanten
Inzake de christelijk-AocalL
il betreffende de chriete
■doellng dit
i bet C.N.V. be
stellen. dat spe-
'liehtrig te scherj--
beweglng. Het
- - reede liter
jcht zinnige
hun Intrede doen, uit to reiken.
1 bevat-
_e zenden
He candidaten, dié
