Tegen het PseudoMoerdijkkanaal
W. A. HOUTMAN Co's PIANO- en ORGELHANDEL Schiedam
DONDERDAG 24 MAART 1932
DERDE BLAD PAG. 9
Nederlandsche
mag de eigen
De eigen
Regeering
Nederlandsche havens niet
gaan benadeelen
Een protestvergadering
waarvoor Rotterdams
grootste zaal te klein bleek
Rotterdam, 23 Maart.
Een vergadering, waarin een bij uitstek
technisch onderwerp behandeld werd, als t
graven van een kanaal, bleek in staat te
zijn, om groote groepen der Rottordamsche
bevolking te hoop te deen loopen.
Zij, die meenen, dat alleen enkele haven-
ondememers „amok" maken om een nieuw
ScheldeRijnkanaal op Hollandsch gebied
hebben gister kunnen leeren!
Odeon, Ro'terdams grootste zaal, bleek te
klein te zijn om alle belangstellenden te
bevatten en suppoosten moesten tegen het
aanvangsuur kettingsgewijs den aandrang
weerstand bieden.
Onder de aanwezigen waren de Kamer
leden Brautigara, Ter Laan en mej. Meyer,
terwijl later ook de Burgemeester, mr. P.
Droogleever Fortuyn ter vergadering kwam.
Voorts merkten we op de kopstukken van
handel en scheepvaart en vele andere voor
aanstaande burgers.
De voorzitter van de afd. Rotterdam van
het- Nationaal Comité inzake een Ned'ir-
landsch-Belgische overeenkomst, mr. W.
Suer mondt Lzn., hoefte bij den aan
vang autoriteiten en verdere belangstellen
den welkom. Spr. stelde er prijs op te ver
klaren, dat de protestvergadering togen het
pseudo-Moerdijkkanaal niet berust op een
emeer of minder vijandelijke stemming tegen
over onze Zuidelijke buren, maar uitsluitend
ingegeven wordt door de levensbelangen van
onze zeehavens en Zuidelijke provinciën.
Toenadering moet er zijn, maar deze mag
•niet geschieden ten koste van Nederlands
welvaart
Mr. W, F. C Baars, gemeenteraadslid
Tan Rotterdam, die als eerste spreker op-
tpad, zeide dat het
ernstjge bezorgdheid
is over de wijze,
waarop de kanaal-
onderhandelingen ge
voerd worden, die
tot deze samenkomst
'eidde. Het doet goed
dat zoo velen aan
den oproep hebben
gehoor gegeven.Men
doet het in België
voörjiomen, dat 't is
'n „une grocupe hos
tile et intéressé©"*
een kleine gcïntcrcs-1
HHPHiH- geerde en vijandige!
groep van wie de j
actie tegen het voorgestelde kanaal uitgaat,
maar thans blijkt wel, dat heel de Rolter-
damsche burgerij met zorg over de onder
handelingen is vervuld.
Spreker zegt het Prof. De Sarvonin
Lóhman na, dat het pijnlijk is te moeten
eonstateeren, dat het Nederlandsche volk
niet moet worden opgéroepen om achter
zijn Regeering te staan, maar dat met
angst en bezorgdheid wordt toegezien hoe
de eigen Nederlandsche Regeering de vitale
landsbelangen gaat behandelen, (applaus).
Bij het in 1925 voorgestelde kanaal heeft
de stem van Rotterdam lang gezwegen en
men heeft er ook in de Kamer ten on
rechte uit geconcludeerd, dat er weinig
verzet tegen was. Nu er reden is om te ver
onderstellen, dat. de onderhandelingen weer
gaan in de richting van een gesloten kanaal
willen wij reeds b;i voorbaat zeggen, aldus
spr., dat een voorstel daartoe niet gedragen
wordt door groote groepen van de R-"tter-
dam sehe en Nederlandsche bevolking (luid
apnlaus).
Spr. gaat de gevoerde onderhandelingen
na. Het .tractaatvan 1839 behoefde indier-
daad op verschillende punten herziening,
ma ar het in'1925' voorgestelde Moerdijk
kanaal viel buiten het kader. Dit kanna!
door een minimale meerderheid in de
Tweede Kamer aangenomên, werd in de
Senaat met groote meerderheid verworpen.
Ieder begreep, dat narï'en nieuwe onder-1
handelingen over wijziging van het tractaat
zoiK.cn moeten volgen. Maar met alle goe
den wil tot het betrachten van goede na-
bmi-schan moest toch gerekend worden met
de essentieele belangen van Nederland, zoo
als die door volk en volksvertegenwoordi
ging werden gevoeld.
In het Memorandum van 12 Januari 1929
heeft echter de Belgische regeering de hou
ding aangenomen alsof er in 1927 geen ver
drag was verworpen. Men vroeg ongeveer
hetzelfde als in 1925, een waterweg met
dezelfde kenmerkende eigenschappen. Kloek
was het antwoord op 7 Mei 1929 door onze
Regeering gegeven, waarin toegeven aan de
Belgische eisehen een politieke onmogelijk
heid werd genoemd cn 't vasthouden daar
aan werd betiteld als het najagen van her
senschimmen.
Dit antwoord was eenvoudig, klaar en
duidelijk cn spr. zou met nadruk nu nog
willen onderschrijven, wat Min. Beelaerts
to-ui zeiac „Iedere Ncdorlan Ische Regee-
ring. die zou \ergetcn, dut zij de belangen
de-- e.'g-n havens niet mag benadeelen. zal
u<;< r de natie gewraakt worden!" (lang
durig applaus).
Hilaas kwamen in 1931 de stellige ge
ruchten opduiken, dat tóch overeenstem
ming bereikt was over een pseudo-Moerdijk
'kanaal. Prof. de Savornin Ichman, die er
over interpelleerde, gaf weer, wat ieder ge
voelde' het moest een mystificatie zijn, een
Belgische canard, doch na het vage ant
woord der Regeering werd meer en meer
duidelijk, dat do geruchten waarheid be-
Indien nog nader mocht blijken, dat de
Minister is afgedrongen of afgegleden van
zijn oorspronkelijk ingenomen standpunt, in
dien een zelfde kanaal mocht worden voor
gesteld als in 1925, dan is noodzakelijk een
felle en aaneengesloten actie van het Ne
derlandsche volk] Die zal er dan ook komen.
In de Belgische Senaat stelde de Antwerp
sche wethouder in uitzicht Minister van
Caneghem te zullen voordragen als eerebur
ger van Antwerpen wegens diens ijveren
voor het Albert-kanaal in het belang van de
haven. Hier in Rotterdam worden wij er
zeer gemakkelijk voor bewaard zoo iets voor
te stellen op grond van hetgeen de Neder
landsche Regeering doet voor haar eersto
havenstad (applaus en homerisch gelach),
Terwijl Hamburg en Antwerpen door hun
regeering'en op alle mogelijke wijze worden
gesteund, zien we hier iets anders. Ant
werpen moge met sterke steun van de Re
geering zijn tunnel onder de Sdhelde bou
wen, in Rotterdam is het zollX niet moge
lijk een bijdrage los te branden voor het
vooronderzoek naar de mogelijkheid om 't
zelfde onder die Maas te doen. (T^ekenen
van afkeuring). Surtaxes d'entrepot, Aus-
nahme-tarieven, gratis sleepdienstwe
missen da' alles. 't zij z^o: we hebben pr
bij neer te-leggen, dat de Nederlandsche
Regeerinsr nu eenmaal niet vesel voor deze
belangrijke werkstad doet
Maar er komt een grens aan ons aan
vaarden, wanneer wij zien. dat niet alleen
buitenlandsche Regeeringen hun eigen ba-
•ens met kunstmatige middelen trachten te
helpen, maar ook onze ei een Nederland
sche Regeering daartoe gaat meewerken- en
daarmee de c:gen Nederlandsche havens
gaat benadeelen (stormachtig aan
houdend applaus).
Het Rotterdamsch gelold
De tweede spreker, de heer Jan Sch i 11-
huis. wilde het Rottcrdamsche havenge-
liiid doen hooren. Rotterdam moet voor
leven van het-Rijnverkeer cn de bloei van
de haven zou in groot gevaar komen, in
dien Antwerpen een kunstmatigen Rijn
mond kreeg. Geen wonder, dat Rotterdam
in 1929 herademde, toon 't Moerdijk-kanaal
was afgewezen. Onbegrijpelijk is de hou
ding van Minister Beelaerts. Deze noemt
de bezwaren van Rotterdam overdreven,
dpch waarom zou België toch telkens op
nieuw een kanaal eischen. indien het niet
overtuigd was veel meer Rijnverkeer te
krijgen ten koste van Rotterdam? Antwer
pen is stukgoedhaven, maar laat Rotterdam
dan houden het massagoed. Het kanaal zal
het restant van Rotterdams voorsprong
moeten wegnemen. Als 1 millioen ton erts
overslag over Antwerpen goedkooper wordt
dan over Rotterdam, dan geldt dit ook
voor de overige 3 of 5 millioen.
Als het knnaal-Beelaerts er komt, tal het
overdrijven der wereld-crisis in Rotterdam
geen verbetering brengen. Werkgelegenheid
zal blijven ontbreken, lecge havens zullen er
hlij\en evenals de financieele moeilijkheden
van Ro'terdam, maar Antwerpen zal de
bloeiende grootste haven van West-Europa
zijn en daarvoor den Nederlandschen Minis
ter Beelaerts steeds dankbaar moeten zijn.
Daartegen protesteert Ro terdam geheel
terecht Het kanaal, dat Minister Beelaerts
aan België wil toesta'•n. gaat veel verder dan
wat in het memorandum van 1929 als uiter
ste concessie werd üusc.ireven èn Rotterdam
verzet zich daartegen. Ook Amsterdam zal
ten zeerste worden geschaad, omdat het ka
naai Beelaerts niet slechts als zuigpomp zal
werken op het Rijnverkeer, dat. de kern
vormt van Rotterdams bestaan als groole
haven, maar ook op de nieuw te graven
Amsterdamsche verbinding met den Rijn,
waarvan Amsterdam immers toeneming van
zijn Rijnverkeer verwacht
De stem alt Brababt.
Dr.H.W.E. Moller, lid
der Tweede Kamer,
met applaus öjgroet,
zei de «Ie stem van
Brabant te wil'-m
zijn. In 1S39 heeft
een vreemde natie
ons rechten over
onze eigen waterwe
gen afgedwongen en
we moeten oppassen,
«lat deze verkregen
rechten niet gevolgd
worden door nieuwe
afgedwongen rech
ten (applaus).
België heeft destijds het recht vastgelegd
dat de Zeeuwsche wateren te allen tijde in
hevaailiun-n staat zonder worden geh.iud-.-n.
Toen dc souiverbinding hier wijziging in
bracht .moest ien gerieve van België het ka
naal van Zuid-Beveland worden gegraven.
Er rust cus een erfdienstbaarheid op onze
Zeeuwsche wateren. Gaan we nu buiten die
tusschenwateren om nieuwe Belgishce rech
ten vastleggen, dan beteekent dat 'n nieuwe
erfdienstbaarheid op Nederlandsch gebied.
Wij moeten België geven waar het recht op
heeft, maar w ij hebben uit te maken of de
bevaarbaarheid van de Zeeuwsche wateren
voldoende is gebleken, vergeleken bij 1830.
Het vormen van een nieuw sluk Rijn zou
hetcckenen,- dat de Internationale Rijnvaart
commissie over een nieuw stuk zegging
schap over Nederlandsch grondgebied zou
gaan beschikken.
Het voorgestelde kanaal zou Brabant en
Limburg afsluiten van de zee en groo e stuk
ken verloren land vormen. Brabant zou met
z'n industrie nog meer aangewezen zijn op
Antwerpen, Zeeuwsch-Vlaanderen word ge
heel geisoleerd.
Uitvoerig bepleit spr. uitvoering van hei
plan v. Konijnenburg, een zoetwaterkanaal
op lager peil. Met kracht roept spr. de Re
geering toe: Breng ons niet naar Antwerpen!
'applaus).
Do fout bij de onderhandelingen is geweest,
dat men niet van meet af zich heeft afge
vraagd: „hebben wij behoefte aan een Ka
naal?", maar alleen: „wat wil België"?
(applaus).
Het kanaal v. Konijnenburg is in het
Brabamtsch belang en we kunnen bij de uit
voering daarvan overwegen, of ,we ook nog
iels voor; België kunnen doen, daarbij dan
voor ons het recht opcischcnde ora het be-
zwaronde onderhoud van de Zeeuwsche
stroomen te verminderen (applaus).
Brabant moet Rotterdam en Rotterdam
moet Brabant steunen, maar heel Nederland
moet zichzelf helpen (luid applaus).
Arbeiders en werkgevers één.
De heer- A. Kievit, lid van den gemeen
teraad zegt dat de arbeidende bevolking ook
ongerust is. Hoeveel
verschil er ook op
inder terrein moge
zijn tusschen spr. en
vele anderen in de
zaal vertcgcnwoor-
woordigd, één zijn
we in deze dingen
b r a v o's en a p-
!i l-au s). Er is nieu
we ongerustheid ge
komen en dit is niet
'e verwonderen. In
Rotterdam zijn 10.000
havenarbeiders
rechtstreeks aange
wezen op het haven
bedrijf en daarbij "korncji nog veie anderen
uit aanverwante vakkon. Dat het de haven
goed gaat, is ook een belang voor de ar
beiders.
Hamburg is het troetelkind van de Duit-
sche Regeering en naar het schijnt is Ant
werpen nu niet meer alleen het troetelkind
van de Belgische en Fransche- Regeeringen,
maar ook van ortze Regeering (applaus).
Spr. acht dit onjuist. Bij goede internatio
nale verhoudingen hebben wij belang, maar
België voert een nationalistisch streven dat
op den duur kan leiden tot wrevel, met als
gevolg daarvan internationale wrijving.
Waarom was er bij de onderhandelingen i
zooveel geheimzinnigheid? Waarom licht de
Regeering ons niet in? Werden de onderhan
delingen beïnvloed door de verderfelijke
ovcrwinnaurs-sfeer van kort na den oorlog?
Indipn niet zuiver liet belang van beide
vo-xkeu op don voorgrond stond, moeten wij
voor de gevolgen vieezen. Onbegrijpelijk is,
dat-in geen enkel opzicht overleg is gezocht
met ons stadsbes uur. Rotterdam komt toch
wel tot omwikkeling denkt men blijkbaar en
men schenkt Antwerpen een kanaal, uat de
zelfde ontwikkelingsmogelijkheden bieut ais
Rq.terdam verkieeg door oen Nieuwen Wa
terweg. Spr. uit den wensch, dat net moge
lijk zal blijken overeenstemming met liolgie
te bereiken zonder liet belang van de Rot-
terdamsclie haven en daaimee van de Rui-
teraamsche bevolking te scnaden (appiausj
Geen valsch internationalisme.
Aan de tegenstanders van 't Nederlandsch
1U25 weed .verweten,
aldus Mr. H. van
.idermgen, de
.aatste spreker, dat
zij niet voldoende
doordrongen waren
van den geest van
internationale sa
aien werk. ng, die uit
de weeën van den
groo ten wereldoorlog
geboren was. Zo Mi
.aster Van Karne-
oeek bij zijn verdedi
ging van het trac
taat en de Kanierie
den, die zijn stand
punt deelden, zoo
ook de Belgische voors timers.
Nog laatstelijk in 1930 bracht Minister
Hijmans in zijn rede in den Belgischen
Senaat de regeling der Belgisch-Nederland-
sche betrekking in rechtstreeks verband
met de zich in onzen tijd alteekenende be
weging van coöperatie en solidariteit dei
volkeren.
Ook tegen de actie, die gevoerd wordt
tegen het njeuwe plan, waarin het Ant-
werpen-Moerdijkkanaal in gewijzigden vorm
weerkeert, zal het verwijt worden gericht,
dat deze in strijd is met de internationale
toenadering en de samenwerking der vol
keren.
Doch dit verwijt is gelukkig onjuist.
Wanneer vaststaat en dat doet hat.
voor ons ©enerzijds dat België geen recht
kan doen gelden op het kanaal, dat het
begeert en anderzijds dat een dergelijk ka
naal onze nationale welvaart zeer ernstig
zou aantasten, dan draagt de weigering
van dit kanaal nimmer het karakter van
inbreuk op de internationale gfklachte. Im
mers deze gedachte verwerkelijkt zich als
een internationale rechtsordening als
een rechtsregeling van wederzijdsche be
langen, niet als een soort internationale
philantropie, waarbij het eene.land zich
wegcijfert ten behoeve van het andere. In
tegendeel, het volk, dat in de volkerenge
meenschap iets wil beteekenen, zal aller
eerst zelf iets moeten zijn. (Applaus.)
Z <nder naties is er geen internationale vol
kerengemeenschap denkbaar. Wie dit uit
het oog verliest, kweekt een internationalis
me, dat slechts een illusie is, die door de
werkelijkheid wordt weggevaagd.
Alle landen vechten voor hun levensbe
langen. België niet het minst Dit kwam
tot uiting in de bepalingen van het Ver
drag van 1925 en in de maatregelen, die
het sindsdièn ten behoeve van zijn haven-
belangen nam.
De opoffering van de bevoorrechte po
sitie van Rotterdam als Rijnhaven, zia in
strjjd zijn mat een gezond internationalis
me, zou zelfs het internationalisme in dis-
orediet brengen. Vroeg of laat zou deze
onredelijke concessie tot internationale
mei lijk heden aanleiding geven.
Wij hopen, dat de Regeering en degenen,
die namens haar onderhandelen, zioh niei
zullen laten bedwelmen door het parfum
van een valsch internationalisme, doch
mannelijk en sterk zullen zijn! (Applaus.)
Een motie.
Nadat de voorzatter het welslagen van
den avond had geconstateerd en den spre
kers had dank gezegd, stelde hij voor de
volgende motie aan te nemen.
De vergadering gehouden door de afdee-
ling Rotterdam van het Nationaal Comité
inzake een Nederlandsch-Belgische Overeen
komst in het gebouw Odèon,
hoewel doordrongen van de groote wen-
srthëiijkheid om met België tot een nau
we re.ee, nonyiscihe samenwerking te komen,
spreekt er haar ernstige bezorgdheid over
uit, dat de Nederlandsche Regeering inzake
de verbinding tusschen Rijn en Schelde zoo
zeer wil tegemoetkomen aan de Belgison»
eischen, dot daarbij veel verder wordt ge
gaan dan in het Memorandum van 7 Mo»
1929 als uiterste concessie was omschreven:
protesteert tegen ieder plan. dat leiden
zou rot een ges Wen rechtstree-ksche ka
naal verbinding met heft" havengebied van
Antwerpen»
GROOTE BRAND TE DRUNEN
ZES HUIZEN IN DE ASCH
GELEGD
ONMOGELIJKHEID TAN BLUSSCHINO.
Men meldt ons uit Drunen (N.-Br.):
Woensdagmiddag omstreeks kwart over
twee is in de Grootestraat alhier brand ont
staan in de schuur van het café, annex
kolenhandel van M. Pullus. In korten tijd
stond ook het woonhuis, dat met riet was
gedekt, in lich'er laaie. Het vuur is daarop
overgeslagen naar een vijftal andere wonin
gen n.l. de boerderij van den landbouwer J.
Klomp, de vleeschhouwerij van A. J. Wil
lem», de wagenmakerij van J. van Delft, de
boerderij van L. Visser en het aan de over
zijde van de straat gelegen café van A. van
der Veer, die alle Ln de asch werden gelegd.
Behalve de brandweer van Drunen en die
van Wolfshoek, welke met handspuiten ver
schenen, werden nog gealarmeerd die van
s-Hertögenbosch en Waalwijk, die beide een
qaotorspuit stuurden.
Machteloos door watergebrek.
Wegens gebrek aan water stond mei.
machteloos tegenover de vuurzee. Twee per-
ceclen, die met pannen waren gedekt, kon
den behouden blijven. Van de afgebrande
huizen staan nog alleen de muren overeind
Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor.
Een varken is in de vlammen "omgekomen,
terwijl een paard ernstige brandwonden op
liep. De schade bedraagt f 35.000 en wordt
c'oor verzekering gedekt. Men vermoedt, dat
kinderspel den brand heeft veroorzaakt
Nader wordt gemeld: De eenige spuit in
het dorp is er een van het model, waarbij
oen man of tien aan de pomp moeten wer
ken. terwijl de daarbij verkregen druk maar
gering is. Bovendien kan slechts met één
slang water gegeven worden. Het wa:et
moest gepompt wórden uit hier en daar aan
wezige putten, welke na betrekelijk korten
♦iid uitgeput bleken. Hei caié brapdde reeds
volop eer de brandweer er in kon slagen
water te voorschijn te brengen.
De vonken vleien halzen ver.
Dat het huis zelf aJ niet meer te redden
was bleek ai spoedig en-daarop werd het
dunne straaltje water gericht op het belen
dende huis, de slagerij van den heer Wil-
lems. Hier bewees het pannendak zijn bruik
baarheid, want dit huis liep geen oogenblik
gevaar, evenmin als de daarnaast staande
sigarenwinkel van den heer Klerks.. Toen de
brand in het café zijn" hoogtepunt had be
reikt, klonk plots alarm vóór het op 25 nie
ter afstand gelegen huis van den heer J.
Klomp. Over twee winkels heen waren de
vonken op het rieten dak gevallen, waaruit
spoedig eveneens de vlammen hoog oplaai
den. De brandweer stond voor de moeilijke
keuze, op welk huis den eenlgen straal te
richten.
Het café werd opgegeven en de straal op de
woning van K. gericht Deze was inmiddels
één vuurzee, terwijl de vlammen ook al
waren overgeslagen op de wagenmakerij
van den heer J. van Delft Ook hier laaiden
binnen enkele oogenblikken de vlammen
hoog op. Dit alles had zich in een tijdsver-
loon van misschien twintig minuten afge
speeld.
De eepige brandslang kon tenslotte maar
op één punt tegelijk worden gericht en de
overige panden moesten vóór de oogen der
vetwijfelden bewoners afbranden. De be-
t lendende huizen werden inmiddels door het
uitstorten van water uit emmers en melk-
kannen zoo goed mogeliik natgehouden. Met
t groot gevaar werden de brandende huizen
'ontruimd en toen plots het geheele rieten
J dak van de woning van v. Delft brandend
1 naar beneden schoof kon de zoon van den
I eigenaar, die nog in het huis aanwezig was,
j zich slechts met de grootste moeite dwars
door de vuurzee redden.
IDe brandweren van VHertogenbosch en
Waalwijk waren ter assistentie opgeroepen
maar kónden weinig uitrichten door gebrek
aan water.
I Inmiddels was het vuur opnieuw overge
sprongen op de boerenwoning van Visser,
j hetgeen beteeken'de dat ook dit huis tot den
grond moest afbranden. To<n een motorspuit
uit Waalwijk was gearriveerd.; welke even-
j min iets kon uitlichten, bleek aanvankelijk,
dat de brand nu zijn grootsten omvang be
reikt had, want haast het huis van Visser
lag op behoorlijken afstand de met pannen
gedekte woning van dr. Seters.
Een nieuw gevaar.
Ook de brandspuit uit Wolfshoek was
inmiddels met vele gewillige helpers gearri
veerd en begon met de inmiddels, zoover
ajs de watervoorraad toeliet, vrijwel uitge-
hrande eerste drie huizen nat te houden en
de nog overeind staande gevels omver te
Plots weerklonk weer het naargeestige
hoorngeschal, waarmede voor de brandwéer
verzamelen werd geblazen, voor een nieuw
gevaar. Wat niet verwacht wend was ge
beurd. De vonken waren over den straatweg
Radio Nieuws.
vrijdag 25 maart
VARA; Septet
KRO: GramofooainuzieJi
15.20 Dev
16.01 H 11 v
16.35 Dev
16.55 W a r
17.00 H 1 v
21.10 K al u
wijde muziek
o Tg: Omroeporkest
i R-: Concert.
10.00 H 1 1
.00 H
gramma uit Den Haag.
KRO: Pastoor Parquln: Goed®
-■--'-ten
VPRO; Morgenwijding
VPRO Goeoe Vrijdag-pro-
VARA: Hautwlu^rkJ®»
Pol i tieber! daten
KRO: Politieberichten
KRO: Persberichten
DE WELDYNE B
en Halske's f!
beproeving dei IHBVB
luidspreker Weldyce B. Deze luidspreker Is i
het electro-dynamlsch systee®. d-ar 5.cös enkele
Jaren bezig Is de luidsprekers van het alectro-
magnetlsch type te verdringen, wijl ze over bet
algemeen veel groot ar mogeJi ikhedeo bieden.
Tuesc-ben de electro-dynamlsche luidsprekers
onderling Is uitteraard nog een zeer groot on
derscheid ln kwaliteit van geluidsproductie - Dis
hangt af van allerlei technische voorwaarden,
-aarop tve hier niet kunnen Ingaan, "nsaar
aarbij het type eindlamp, waar achter de luid
spreker staat, veelal een belangrijke rol var-
vult De Wejdyne B, het n!euw?te product van
Telefunken, heeft d^ zeer welkome eigenaardig
heid. dat hij geschikt Is voor schakeling na ver
schillende typen van elndlampen. De kooper
ontvangt een „gebruiksaanwijzing", die hbhs
met ëén oogopslag leert op welke wijze .hij' de
omschakeling voor verschillende lampen kan
verrichten, om tot de beste ontvangst-resultaten
het magnetlaeflï
de Weidyne B op te trekken wordt
direct u!t hei wisselstroom-lichtnet genomen.
De gelljkrlchter Is Ingebouwd
bljbehoorende gelljkrlchüamp. De luidspreker
is ln een volkomen rammel vrijen bakaUettn
kast uit één stuk Ingebouwd en aeae heeft e^c
de Weldj-ne B
De resultaten welke wij
hebben gehad, zijn buitengewoon goed-
'- -- a66 rstuurge
tal® muzjak
Ew! dat wij rnc
:e zijn ge wee _JBi
de diepste bastoon even duidelijk uit
oe hoogste v.oolflageolet-toon of het spichtigs!®
piccolovgeluldje. Geen toon overbeerscht en de
k. ank kleur van elk instrument komt teer tref-
xljn recht. Bijzonder goed !s ook de
:e weergave te beoordeel en aah de
•egzlnlerende bekkenalagen-
i hoogtepunt ia d»
Gesterkt en gekalmeerd
worden Uw vermoeide en overprikkelde
zenuwen dóór het gebruik van'
Mijnhardt's Zenuwtabletten -
Glazen Buisje 75 cti Bij ApotÜL en Drogisten
overgewaaid op het dak van het café van
den heep v- d. Veer Het dak begon te ix*>
ken en daarmede was ook voor dit huis het
vonnis peteekend. Toen na veel moeite de
brandspuit juist naar deze nieuwe bedreigde
plek was gedirigeerd, raakte tot overmaat
van ramp de waterput leeg, zoodat de be
woners lijdelijk moesten toezien, hoe' hun
bezitting in vlammen opging. Dok hjer werk
ten de buren koortsachtig met emmers en
vaten om him bezit tenminste te behoeden.
Een ondraaglijke hJtte=
Gelukkig waren eindelijk de Bossche en
Waalwijksche spuiten er in geslaagd van
aanzienlijken afstand, ongeveer 1000 meter
water aan te voeren, zoodat men er nu 'te'p-
minste in slaagde het vuur'te bestrijden.
In slordige wanorde dooreen gestapeld lag
het huisraad van de zwaar getroffen gezjp-
nen in de1 dorpsstraat biieeru'Door de ont
zettende hitte, veroorzaakt doorhét hran-
dende riet en den zwaren rook. was het ver
blijf in de straat, waar ovr-r een afstand van
een 100 M een vijftal huizen tegelijk in lich
te laaie stonden, onmogelijk.
Een groot geluk was het, dat er he-tpek-
kelijk weinig wind was. daar de ramp an
ders niet te overzien was geweest.
Circa zes uur kon de Bossche brandweer
de plaats van de ramp verlaten en bleef er
van de getroffen woningen nie's meer <ïan
één smeulende puinhoop over. De Drunen-
sche brandweer heeft den geheelen avond
nog moeten nablusschen.
firrtiriin-CfftinuiAn C®Ui®rlrM®ii®» MnnnUn»,
gutupRdjaA ofiz oaa noopioA tam 'napag
Groote Keoze
sLigei iH—116, TeieL 68871 Grotrian-Steinwcg - Schiedmaijer Mannborg e.a. Aba»o*otLeeGaranMÏ
DE VAL VAN KONSTANTINOPEL
Door LEWIS WALLACE Naar het Engeïsch door ALMA
De- Vorst liet langs de Azitatische kust
roeien, totdat zij den toren van het Witte
Kasteel, dien schrik der Christenen, nader
den. Er waren dichtbij wel eenige huizen,
sommige zelfs vlak aan den oever, maar de
toren lokte hem meer aan, en in het geval,
dat de Gouverneur van het Kasteel hera den
toegang weigerde, welnu, dan was ihet meer
genoemde riviertje: de Zoete Wateren van
Azië, er nog. Eenmaal daAr zou hij beveiligd
zijn voor de woede van wind en golven. Hij
beval dus met luide stem: Naar het Witte
Kasteel! Als we er zijn vooordat de storm los
barst, zal ik uw loon verdubbelen.
We zullen het wel halen, maar
Welnu? vraagde de Vorst.
De duivel huist er. Menigeen is niets
kwaads vermoedende die vervloekte poorten
binnengegaan, maar is er nooit weer uit
gekomen.
De Vorst lachte en zei: Met praten verlie
zen wij tiidVoorwaarts! Als er een dui
vel in het Kasteel is, wacht hij niiet op ons,,
dat verzeker ik u.
Zoo begon dan nu de wedren met cïen
storm. Lael had zich geheel in Nilo's manie]
gewikkeld en 'leunde met haar hoofd tegen
den Vorst, die zijn arm zwiigend om haar
heen sloeg. De rooters roeiden met inspan
ning vaji alle krachten, zij za^en niet naar
rechts of link.s. nrtar hielden de oogen strak
op Am Vorst gericht, om op zijn gelaat te
lezen o! hij tevreden was en of zij kans wan
6lagen hadden. Nu en dan riep hij den man
nen toe: Goed zob! Flinkl Vooruit maar, wij
zullen het halen!
Niets verraadde zijn opgewondenheid dan
de ongewone gloed zijner oogen. Eenmaal
wierp hij een blik ronc)jm zich. Zijn boot
scheen de eenige te zjjn die nog in beweging
was. Zelfs de rroo'e schepen waren veilig
opgeborgen. Maar neen, daar kwam nóg een
bootje met snelle vaart langs de Aziatische
kust Mzt zekere voldoening zal hij dien
mededinger in den wedloop aan.
De groene heuvelen van Alom verloren,
terwijl de Vorst er naar keek, hun kleur,
alsof een hand uit *>3 wolk er plotseling een
dun wit gordijn voor had gesohoven. Hij over
zag den afgelegden weg, toen vestigde hij
den blik weer vooruit Reeds werden de
schietgaten in den toren duidelijk zichtbaar.
Met hoe groote snelheid zij ook gegaan wa
ren, meer spoed werd vereischt, De helft van
den afstand bleef n g overen de vijand
was geen vier mijlen meer verwijderd.
Sneller, mannen! riep hij. De storm is
losgebarsten op den berg, ik hoor hem razen.
Onwillekeurig keken zij om, en berekenden
met één blik het nog af te leggen eind en de
snelheid, waarmee i)a vijand naderda Maar
'ook het gevaar maten zij. Zij ook hoorden
!de waarschuwende stem, het gesmoorde
loeien, alsof rotsen en hoornen opgenomen cn
tot stof vermaald werden. Een briesje, zacht
maar ijskoud, rimpelde et- klaps bet water
rondom de boot.
De uitwerking daarvan op de bemanning
was sterker, dan ©enig woord van hun mees
ter had kunnen zijn. Gelijktijdig haalden zij
sterk aan, en terwijl de riemen vooruit vlo
gen, sprongen zij gezamenlijk overeind, sta
ken de riemen dieper in, uitten een kreet,
zóó langgerekt, dat hij een droevig gekerm
scheen, en zonken, de riemen optrekkend,
tegelijk terug op hun banken. Dit was een
uiterste krachtsinspanning.
Op deze wijze bleven de roeiers voortwer-
ken, met ïed3ren slag opstaande en neerval-
lende, vlug. gelijkmatig als een machine. Bij
de minuut kwarn de toren nader. Niet alleen
waren de ramen en schietgaten zichtbaar,
maar zelfs de voegen der steenen waren te
j onderscheiden.
Plotseling werd de aandacht van den
I Vorst afgeieit) door een troep ruiters, die
langs den oever der rivier naar het kasteel
galoppeerden. In de voorhoede reden twee
«Tiandrigs naast elkander, de een met een
groene, de ander met een roode vlag. Hij
behoefde niet te vragen waartoe ze behoorden
/ii spraken van Mekka en Mohammed. Op
d« roode vlag meende hij de* oude Ottomani-
sche symbolen te onderkennen, dichterlijk
van be'teekenis .schoon in hun eenvoud. De
1 niiters waren Turken. Maar wat deed de
't groene vlag er bij? Waar die wapperde
voerde een, hooger in rang dan het Opper
hoofd van een santek, hooger dan de gouver
neur van een kasteel zelfs van een pro-
v'ncie, den troep aan.
Het aantal gewapenden dat de vlaggen
volgde was niet minder geheimzinnig. Zij
waren te talrijk om tot het garnizoen te be
boeren, daarenboven waren de horstwerin-
Igea van bet Kasteel reeds met soldaten be-
{eet. Daar de Vorst de ruiters zelfs niet
j durfde noemen, uit vrees dat de schrik zijn
I roeiers om het hart zou slaan, zweeg hij,
maar kon toch een glimlach niet onderdruk-
j ken bij de gedachte, dat ook zij met den
storm in 't perk getreden waren. Wie zou
overwinnaar blijven?
Nu zag hij naar de andere boot. Zij vor-
I derde goed. Er waren vijf roeiers in, en
j evenals de zijne gingen zij bij eiken haal op
en neer. Op de bank onderscheidde hij twee
personen, vrouwen, naar hij meende.
1 Een donderslag uit de wolk boven hun
i hoofd verschrikte de bemanning. Majestueus
rolde hij over de wateren. Voor dat gerom
mel schenen zij te vluchten. Lael dook op
uit haar schuilhoek, maar kroop even haas-
tig weer weg, en drong zich dichter tegen
den Vorst Om haar gerust te stellen zei hij
luchthartig: Vrees niet. kindlief, wij houden
harddraverij met die donkere wolk daar-
ginds. Wij zullen het winnen en dat behaagt
haar niet Er is volstrekt geen gevaar.
Regelmatig en krachtig vlogen de riemen
door het water, en telkens weer klonk de
kreet der rooiori, als maatslag voor eiken
riemslag. Zij deden hun best Wel mocht de
'meester hun toeroepen: Goed! Goed!
Want ook dc wind trok zijn wolkenwagen
1 met kracht voort, elk oogenblik kwam het
geratel zijner wielen dichterbij. De hoornen
op de heuvels achter het Kasteel zwiepten
j reeds heen en weder, en niet alleen rondom
j de bpot, maar zoo ver men zien kon, was
;het watervlak heftig bewogen dopr losse
windstooten.
Thans kw-im de monding der kleine rivier
in het gezicht Het Kasteel lag vóór hen, de
•toren kwam los van de zwarte lucht, e.
stond daar speokaebtiger dan ooit ^Tak by
hen waren de vlaggen en de ruiters, en ook
do andere dappere kleine boot naderde met
sjjped vaoi dèn tegenovergostelden kant.
j Thaois kreeg de bezetting van het Kasteel
de booten in net oog en aanstonds kwamen
eenige soldaten buiten en snelden naar den
oever. De wind sloeg tegen het kasteel, en de
opgezweepte nevelen onttrokken den toren
j aan het gezicht.
I Wij winnen! Wij winnen! riep de VonsL
'Moed gevat, haast udrievoudig loon!
De boot schoot de rivier in tot bij de aan
legplaats van het Kasteel op het oogenblik,
dat do storm over de geheele streek los-
I barstte. Tegelijkertijd verdween de voor-
hoede van het leger binnen de muren en
i legde ook de andere boot aan.
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
In het Witt* Kasteel
De landingsplaats wa- geheel bezet door
donkerkleurige, zwaargebaarde mannen met
witte tulbanden, wijde broeken, aan de en
kels saamgebonden, en wapenen van allerlei
soort: bogen, spietsen, kromzwaarden. De
Vorst herkende hen dadelijk voor Turksche
soldaten. Hij was nauwelijks uit de boot ge
stapt, of een officier trad op hem toe en zeide
op gebiedenden toon: Gij volgt mij naar het
Kasteel,
I De Vorst bedwong zijn ongenoegen en ant
woordde met waardigheid: De Gouverneur
is zeer beleefd. Breng hem mijn dank en zeg
I hem dat ik. toen ik met het oog pp den
storm besloot door te roeien, er niet aan
twijfelde, o." hij zou mij een schol'nlaats ver-
W-en totdat het weder bedaard zou zijn.
ik vrees nu evenwel dat wij h m overlast
aandoen, en daar de rivier tegen den wjpd
beschut is, zal ik met zijn goedvinden liever
I hier blijven.
Het antwoord luidde echfer onverandep(J:
Mij is bevolen u naar het Kasteel te brengen.
Bij deze woorden hieven een paar dar
roeiers oogen en banden ten henjel andere
sloegen een kruis en riepen in wanhoop: "o
Heilige Moeder Godsl
De Vorst bedwong zich nog. Hij zag dat
tegenspraak nutteloos was. en zeide ora de
roeiers genist (e stellen: Ik bp met u. De
Gouverneur zal redelijk zijn. Wij zijn onge-
lukkjgen, door den storm hier voor zijn poor-
ten gebracht, en ons onder zulke omstan
digheden gevangen te nemen zou strijdig zijn
met een iX>r eerste en heiligste wetten van
den Profeet. Het bevel zag niet op mijn
roeiers, zij kunnen dus hier blijven.
Het gesprek was in het Grieksch gevoerd.
Lael had dus alles vers'aan en was doods
bleek geworden. Toen de Vorst zich op de
wet beriep wierp de Turk hem een verach
tenden blik toe, als of bij zeggen wilde: On-
geloovige hond! Wat vermeet gij u een ge
zegde van den Profeet tn den mond te
nemen?
i Toen liet hij zijn oogen over Lael en da
roeiers gaan en zeidde kortaf: Gijzij
allen moeten meegaan.
Daarop keerde hij zich tot do passagiers
van de andrre hoot on riep hun, daor wind
gierde en loeide, met verheffing van ste.m
toe: Stapt uit cn komt meel
