Uit de Pers.
BINNENLAND.
Begrafenis van den Franschen Generaal Pau
Aanvallen van den Waterwolf
ZATERDAG 9 JANUARI 1932
TWEEDE BLAD PAG. 5
DE SOCIAAL-DEMOCRATEN EN
DE VRIJHEID DER GEMEENTEN
Gisteren namen wij uit de soc.-dem. pers
het verhaal op over den dwang opgelegd
aan alle soc.-dem. burgemeesters, wethou
ders en raadsleden inzake de loonen en
6alarissen van het gemeentepersoneel.
Dit verklapte geheim werpt een fel licht
op de waarde, welke de sociaal-democraten
heeten te hechten aan gemeentelijke zelf
standigheid. Waarschijnlijk is dit de aller
nieuwste democratie, maar tót dusver had
dit woord een andere beteekenis.
Over deze onthulling zal het laatste
woord wel niet gezegd zijn. Minister D e
Geer kon nooit beter hulp verwacht
hebben.
De Amsterdamsche oorrespondent van-de
K Rott Crt. schrijft erover:
Met waarlijk verbijsterende openhar
tigheid, die slechts verklaard kan wor
den uit ontsteltenis over het feit, dat nu
ook de sociaal-democratische wethouders
van de groote havenstad meewerken aan
loonsverlaging, bekent het roode partij
orgaan, dat er een afspraak was
voor het geheele land. Op 1 Nov.
1.1. had, op initiatief van het partijbe
stuur, te Amsterdam een bijeenkomst
plaats, ter vaststelling van een gemeen
schappelijke houding ten aanzien van
de regeeringsvoorstellen, die op verla
ging van de gemeenteloonen gericht
waren.
„Deze bijeenkomst kwam tot een een
stemmige opvatting in zake de houding
aan te nemen jegens de door de regee
ring door te drijven gemeentelijke loons
verlagingen. Algemeen was het inzicht
dat onze vertegenwoordigers in de ver
schillende gemeenten te dien opzichte
schouder aan schouder moesten staan.
„Niets zou door eenige raads
fractie i n d e z e n m o g e n g e s c h i e
den buiten het part ij bestuur
om. waarbij op grond van de
besprekingen in deze bijeen
komst de algemeene leiding
zou hebben te berusten
Van gemeentelijke autono
mie gesproken! Niet de sociaal
democratische fractie in elke gemeente,
niet de sociaal-democratische wethouders
hebben dus meer voor hun deel uit te
maken wat geschieden zal, maar partij-
bestuur der s.d.a.p.1
i
En de Nederlander:
I
Dat is: deze kring zonder eenige pu-
I blieke verantwoordelijkheid legde aan
1 verantwoordelijke burgemeester, wethou-
ders, raadsleden een marschroute voor,
I waaraan zij zich ter plaatse van hun
V verantwoordelijkheid zouden hebben te
1 houden: zelfs tegen hun persoonlijke
overtuiging in.
Dit gaat zóó ver, dat het gedrag der
Rotterdamsche wethouders, die overeen-
1 komstig Inzicht en overtuiging handel-
ken..
Men zal zeggen, dat niet thans voor
het eerst deze partij-idee en discipline
idee wordt naar den voorgrond gescho-
Inderdaad.
Doch zelden werd de eisch zóó naakt
en zóó brutaal gesteld als thans.
Vooral iets anders moeten wij eohter
zeggen.
De sociaal-democratie maakt voor en
na zich op om de parlementaire demo
cratie en het parlementaire stelsel te
verdedigen tegen eiken fascistischen aan
val. Laat ons haar echter mogen zeggen
dat zij met haar methoden het fascisme
krachtiger steunt dan wie ook.
Immers, wat blijkt nu?
Dit: dat een burgemeester in Goor, een
wethouder in Vlissingen en een raadslid
in Groningen niet handelen en stemmen
naar hun overtuiging, gegrond op den
economischen toestand in hun gemeente.
Maar dat zij het bevel van een in Am
sterdam gehouden vergadering volgen;
ja, dat zij daaruit iets van zich laten
„vorderen".
Wanneer men hoort reeds den hoon
der fascisten wanneer zeggen de
heeren en dames nu datgene, wat zij
meonen? Wanneer praten ze met een
effen gezicht dwars daartegen in? Wan
neer is de verantwoordelijke èn wan
neer is de demagoog aan het woord?
Onlangs heeft Het Volk onze opvat
ting inzake parlement, partij, beginsel
aangeduid als „burgerlijk individua
lisme".
Over dien naam twisten wij niet Maar
vast staat, dat onze volksrechten en
volksvrijheden, dat gansch ons parle
mentair bezit alleen veilig zijn, wanneer
de partij en de discipline teruggedron
gen blijven naar het tweede plan; daar,
waar ze middel en geen doel zijn. De
plaatsen op het eerste plan moeten ge
reserveerd blijven voor beginsel en over-
tuiging.
Die het anders doet, ondergraaft onze
instellingen en bereidt den weg voor de
dictatuur.
Want wat moet die vergadering van
Raad en Staten en Kamer, die is saam-
gesteld uit niet-oprechte ja-broers?.
Laat men ze afschaffen!
NIET BELANGRIJK. WEL
GEVAARLIJK
Dr. H. W. van der Vaart Smit hield
onlangs te zijner plaatse een lezing, waar
van het verslag ons raar dee>d opzien. Wij
vroegen ons af, of de spreker dan een
vreemdeling is in Jeruzalem en niets be
speurt van de werkelijke geestesgesteld-
heod der sociaal-democraten in ons land.
Thans lezen wij in De Gids van het
Christelijk Nationaal Vakverbond het vol
gende over deze rede, onder bovenstaand
opschrift:
Blijkens een 'dezer dagen door het
Christelijk Persbureau te Zwijndrecht
medegedeeld persbericht, is door dr. H.
W. v. d. Vaart Smit (den leider van
dezen persdienst) een sociale rede ge
houden.
Hel gebeurt natuurlijk wel meer, dat
door een dominee een „sociale" rede ge
houden wordt. Gewoonlijk worden daar
over geen speciale persberichten ver
strekt De leider van den Christelijken
Persdienst zal echter van oordeel ge
weest zijn, dat de door dr. v. d. Vaart
•Smit gehouden rede zoo belangrijk was,
dat een verslag in den gegeven vorm
wereldkundig gemaakt moest worden.
Of deze rede dan zoo belangrijk was?
Voor/oovoi uit het verstrekte persbe
richt een oordeel gevormd kan worden,
was zij dat niet. Waarom wij er dan aan
dacht aan schenken?
Omdat deze rede niet belangrijk, doch
wel gevaarlijk was.
Gevaarlijk, omdat dr. v. d. Vaart Smit
zijn hooruers trachtte te suggereeren.dat
allengs de tegenstelling tusschen chris
tendom en socialisme overbrugd wordL
De spreker bleek van oordeel, dat het
tot een nieuwe sociaal-politieke oriën
teering zou komen. Hij zeide o.m. het
volgende:
„De klassenstrijdleer is vanzelf voor
het christendom als dogma niet te aan
vaarden en verplichtte tot gescheiden
organisatie. Maar voortgezet revisio
nisme en gezamenlijk front tegen het
communisme overbrugt toch allengs
de tegenstelling en maakt practisch
reeds menige samenwerking mogelijk
(zie Engeland). Allicht heeft de toe
komst hierin nog mogelijkheden, die
zoowel bij roomsch-katholieken, als bij
ons, in de verte vermoed worden. De
strijdfronten toch verplaatsen zich en
nieuwe omstandigheden en nieuwe
tijden geven ook aan nieuwe groepee
ringen het aanzijn."
Het nieuwe licht, dat hier ontstoken
wordt, is een dwaallicht en daarom ge
vaarlijk.
De strijdfronten zouden zich verplaat
sen. Men moet wel blind zijn. om dit te
beweren. De strijd tegen de beginselen
der sociaal democratpn gaat onvermin
derd voort. In wezen is de sociaal-demo
cratie in geen enkel opzicht veranderd.
En daarom is van een overbruggen der
klove geen sprake. De sociaal democra
ten bondgenooten van de christenen in
den strijd tegen het communisme? Maar
weet dr. v. d. Vaart Smit dan niet, dat
de „socialisten" slechts de voorloopers
zijn der communisten, dat de commu
nisten de conspquente socialisten zijn?
En als het er op aankomt, volgen de
socialisten de leiding, die de communis
ten geven.
De scheidingslijn blijft: of het is libe
ralisme, socialisme of communisme, het
woord van Groen van Prinsterer blijft
van kracht: „Tegen de revolutie het
Evangelie". Van een overbrugging der
kloof kan geen sprake zijn.
De verwijzing naar Engeland is er
naast De geschiedenis b.v. van de Engel-
sche vakbeweging bewijst, dat. wanneer
men niet staat op den rotsvasten bodem
van het eeuwig en onveranderlijk blij
vend Woord van God, men op drijfzand
bouwt en revolutionaire beginselen in
gang vinden en zich almeer doen gelden.
De nieuwe orienteering van dr. v. d.
Vaart Smit ligt geheel in de lijn der
internationale Stockholmer-kerkenbewe-
ging, welke wil trachten de arbeiders
massa, die zij het socialisme wil laten,
weer terug te brengen tot de kerk.
Een ijdel pogen.
Wij kennen er meer dan één, arbeiders
die stonden in de socialistische beweging
en die bekeerd werden, maar die dan
ook instinctief gevoelden, dat zij niet
langer in de socialistische beweging thuis
behoorden.
Het licht door dr. v. d. Vaart ontsto
ken. is een dwaallicht
En daarom: zijn sociale rede was niet
belangrijk, maar wel gevaarlijk.
In dit verband is het hoogst merkwaar
dig te zien, wat de vrijzinnige professor
mr. J. A. Elgeman over Socialisme
en Christendom schrijft in de N.we
Rott Crt
Het is geen toevalligheid, dat op één-
zelfden dag twee sprekers in hun Kerst
rede, ir. J. W. Albarda te Amsterdam en
dr. W. Banning te 's-Gravenhage. hun
bezorgdheid te kennen gaven over het
feit, dat zooveel jongeren den rug heb
ben toegekeerd aan de socialistische
idealen en dat de oude gloed der socia
listische beweging niet meer zoo leeft in
de harten van hun eigen kinderen (N.R.C
27 December 1931, Ochtendblad).
De leider der soc. dem. Kamerfractie
constateert, dat bij velen, vooral onder
de jongeren, de verleiding komt om in
ongeduld andere wegen in te slaan dan
de leiding heeft afgebakend Hij mis
kent niet de waarde van hun onstuimig
enthousiasme, maar zij dienen te leeren
dat de strijd van het socialisme beleid
en volharding eischt. ook in tijden van
tegenspoed. De gevaren van crisis en
oorlog werpen hun schaduwen over het
bestaan der menschheid. En deze geva
ren aldus ir. Albarda zouden ons
alle vertrouwen in het leven ontnemen,
als het socialisme ons niet met hoop op
en vertrouwen in een betere toekomst
vervulde.
Dr. Banning is meer positief in het
aangeven der remedie tegen de sociale
kwalen. Met grooten nadruk zegt spreker
tot de christelijke wereld, dat de eenige
maatschappelijke beweging, welke de
oude, grootsche gedachte van het „in de
menschen een welbehagen" van de hei
ligheid van het menschelijke wezen en
van de gerechtigheid tot werkelijkheid
wil maken de socialistische beweging is.
Zich tot het officieele Christendom rich
tende, dat zooveel spreekt van hemel
schen vrede, riep dr. Banning uit: „Wij
zouden het niet kunnen harden in den
hemel, zoolang er zooveel menschen in
de hel moeten crepeeren!" Spreker zeide
niet te begrijpen, hoe een mensch. die
innerlijk leeft met zijn God. en die zich
buigt voor het Christuskind in de kribbe
het uithouden kan in deze schijn-heilige
burgerlijke samenleving, waarin men
spreekt van vaderlandsliefde, terwijl de
oorlogsindustrie door haar internationale
organisatie winst maakt uit den massa
moord.
Alzoo Christen en socialist tegelijker
tijd.
Het ideaal is mooi en gauw neerge
schreven. Maar hoe komt het dan, dat
de jongeren, die zich in hun stormachtig
ongeduld te vroeg op den eindstrijd voor
bereiden. dit ideaal den nek toekeeren,
Ruwt Huid
Ruwe Handen
Ruwe Lippen
PUROL
ROFFELRIJMEN.
en hun eigen weg willen gaan? Naar
mijn opvatting: omdat zij de
combinatie van christendom
en socialisme als een onwerke
lijkheid aanvoelen. Een socialist
kan geen christen en een christen kan
geen socialist zijn. Tenminste als wij
onder socialisme verstaan het socialisme
van de S.D.A.P., zooals dit in het hui
dige Beginselprogram omschreven is.
Wij gelooven, dat Prof. E i g e m a n het
socialisme in ons land beter begrijpt, dan
Dr. v. d. Vaart Smit
Hoe deze laatste tot zijn optimistische
beschouwing kwam, en dat in een tijd,
waarin dubbele waakzaamheid is geboden,
is ons niet duidelijk.
BOEREN. PAST OP!
COMMUNISTISCHE ACTIE ONDER
BOEREN EN TUINDERS.
De landbouwende bevolking heeft tegen
woordig ooren te weinig om te luisteren naar
de propagandisten, die boeren en tuirders in
hun net trachten te vangen. Allerlei nieuwe
bonden en politieke partijen moeten gevormd
worden om de boeren te helpen; meestal van
de wal in de sloot
Het gevaarlijkste blijven echter de Moskou-
sche communisten. Het is eenvoudig onbegrij
pelijk, dat deze op sympathie van de landbou
wende bevolking durven hopen, maar ze gaan
rusteloos voort onru=t te zaaien. Thans is m-n
in Friesland en Groningen bezig. En in de
daar verschijnende dagbladen leest men oproe
pingen voor vergaderingen, uitgaande van
boerencomité's, die middelen zullen beramen
om beterschap te brengen voor de werkende
boerenbevolking.
Daarom roepen de heeren alle werkende,
noodlijdende boeren en ook de landarbeiders
m aan dit alles de grootst mogelijke be
kendheid te geven dorpsvergaderingen te hel
pen voorbereiden enz. en zich op te geven bij
de heer De Vos in Tjalleberd of bij de Pro
vinciale Strijdleiding der Noord-Hollandsche
tuinders, per adres H. de Weerdt, Horstermeer
polder, Nederhorst den Berg
Deze laatste mededeeling, zoo schrijft De;
Standaard, sluit alle twijfel of wjj hierj
met de bekende communistische actie onder de
boeren en tuinders te doen hebben uit. Want
zooals men zich zal herinneren, was de heer J
de Weerdt een der voormannen in de bewe
ging, die destijds door den bekenden Commu-
nistischen dr Koch ui4 Amsterdam op hoog
bevel uit Moskou in den Horstermeerpolder
werd ingezet, de beweging, die ten doel had
PERFECT RECEPT
Baas Jansen had het in z'n buik",
Hij moest als je me toestaat
Aanhoudend rennen naar de plaats
Waar zelfs een vorst tevoet gaat.
Dat gaf wat consternatie in
't Gezin van Jansens vrouwtje!
Zij sprak maar van loslippigheid
En een inwendig houtje".
Die diagnose liet den baas
Volkomen onbevredigd:
Hij voelde zich zóó ziek. zóó naar,
Zoo absoluut ontledigd,
Zelfs na z'n twintigste beschuit
Dat dokter maar moest komen
De dokter kwam; op stel en sprong
Na zes uur binnenstoomen;
Eerst voelde hij de pols, de tong,
Gewichtig wijs en zwijgend
„Opzij! o! o! daar komt het weer!"
Riep vader Jansen hijgend
En zette er de beenen in,
Den dokter straal negeerend;
Na vijf minuten kivam hij weer,
Zich tamelijk geneerend.
„Ah!" zei de arts, ,,'t is duidelijk!
Ik weet al wat de kwaal is:
'k Meen dat de vaste regelmaat
Der stoelgang aan de haal is.
't Recept kan zeer eenvoudig zijn:
Géén voedsel meer gebruiken
Vóór ik je weer bezocht heb, man!
Ik kèn de mannenbuiken".
Had Jansen zich aan dit recept
„Volmaakt dieet" gehouden,
Dan vrees ik, dat de Jansens lang
Al om hun vader rouwden,
Want: dokter, die zoo door-en-door
De kwaal had opgenomen,
Is na die dag ('t is nu een maand!)
Niet meer terug gekomen.
(Nadruk verboden.) LEO LENS
van de moeilijke omstandigheden, waarin de
boeren en tuinders verkeeren misbruik te ma
ken en zoo een communistische agitatie onder
neutrale vlag te wekken.
Wij twijfelen er niet aan, of Dr. Koch zal
bereid zijn In overleg met hen, die zich bij
genoemden heer De Weerdt opgeven, spreek
beurten te komen houden, Indien gewens ht
zelfs In boerenpak. Misschien zal hij zelfs
zyn ouden naam .Simons" wel willen gebrui
ken. Doch en dit is het eenig doel dezer
publicatie men z\j gewaarschuwd. Dit is
niets anders dan de reeds een en ander maal
gesignaleerde „communistische actie onder
neutrale vlag*. Waarvoor men nu weer nieuwe
slachtoffers zoekt.
Vertegenwoordigers van Duitsche Handelskamers
brachten een bezoek aan Maastricht en bezichtigden
o. m: de schutsluis in het Rnsschrrveld.
Maandag 11 Januari i
Teunis Bruin en Arendje Dijkhui
zen, wonende Kolenwagenslag 29,
Scheveningen, hun 60-jarige echt-
vereeviging te herdenken.
De hulpbrug over de ScUpbeek, naast de in aanbouw zijnde Toornemansbrug bij Colmsgats
wprd dsor den Inatsten storm totaal verivorst.
De Japansche Keizer Hirohito, op
wim een aanslag irrrd aeplrpqd.
