j~jet Communisme in de Practijk
Lrhaal Van\4inclaaq
WOENSDAG 8 JULI 1931 DERDE BLAD PAG. 9
(Nadruk verbodenJ
Objectieve mededeelingen en critische beschouwingen
15.07*
WIJZIGINGEN IN DE LEIDING VAN HET ten eenenmaüe ontbreekt, maar ook een
ROODE LEGER groote praotische kennis. Want het ligt in
de bedoeling, de kinderen op school voor te
>653M ov9nP^aai,s^nTen en ontslagen in de bereiden tot hun later werk in de sowjet-
248% bevelvoering, van heit roode leger, die reeds industrie, het eenige toekomstbeeld, dat men
eenigen tijd geleden begonnen waren, wor- in Rusland thans kent, en hot onderwijzend
Juli den nu voortgezet. De opperbevelhebber, personeel eou derhalve ook op deze gebieden
7.36*: Moeklewitoh, is ontslagen en in zijn plaats cen zoodanige kennis en ervaring moeten
■3-32H is benoemd Orlof, voordien admiraal van hebben, dat het in staat zou zijn aan de
wiu 'de Zwarte Zéevloot. In goed ingelichte krin jeuRd in djt opzicht leiding te geven. De
u gen wekt dit ontslag opzien, daar Moekle- jCOrte cursussen, gedurende een paar maan-
i, witch beschouwd werd als een trouwe aan- den, waarin de onderwijzers eenige alge-
hanger van Stalin. Voorts heeft er natuur- rneenhedon wordt bijgebracht, werken na
6g_ lijk een heele opschuiving plaats gehad tuurlijk niets uit. Zoodra de kinderen met
3r»"l7Rdoor de promotie van Orlof, wiens plaars vragen komen moeten de onderwijzers het
3^8711 wordt ingenomen door Kozjanof, admiraal j antwoord schuldig blijven. Dit heeft na-
i .27ij van de Baltische vloot, enz. tuurlijk, bij de zelfstandigheid, die men aan
I2.l0)t I de kinderen op school heeft gegeven en bi]
2'PROMOTIE VOOR DE DIENAARS DER de inmenging in schoolzaken door de pio
WETENSCHAP niers- en komsomol-organisaties, een zeer
I slechten invloed op de verhouding tusschan
4^40 xje commissie van het uitvoerend comité onderwijzers en leerlingen. De laatste heo-
]t23j,der sovjets, die tot taak heeft de geleerden ben te controleeren of de onderwijzers op
28!— bij te staan, heeft een papieren succesje te ideologisch gebied wel voldoende sowjet-ge-
0,80Jjboekcn. Op haar aandrang heeft het volks-zind zijn.
1.00 commissariaat van levensmiddelenvoorzie-De conferentie kon dan ook geen andere
,i99^ning erin toegestemd het aantal groepen oplossing aan de hand doen dan den
*.49 van de mannen der wetenschap wat betreft wensch uit te spreken, dat de opleiding van
verzorging van levensmiddelen gelijk te i sowjet-paedagogen krachtiger moest wor-
T stellen met industrieele arbeiders. Dit voor- j den doorgezet, vooral van de leeraren mut
recht geldit dan voor werkelijke leden derspeciale vakkennis voor het voortgezette
I2.08Hacademies van wetenschappen, professoren,1 onderwijs. Natuurlijk verschuift men daar-
assistenten in belangrijke laboratoria en mede slechts de moeilijkheid, want men
«'If nóg eenige andere personen. De overigen staat precies voor dezelfde vraag: Hoe kan
4&14 staan dus. in de oogen der sowjet-fegeer- J- 1 bfgs 1
2.48*ders, niet eens op een lijn met de arbeiders.
54.95 En toch wil men de wetenschap tot ontwik-
56.53 keling brengen, op een hooger peil dan in
56.62 Westersche landen. De geleerden moeten
het dan maar met geestelijk voedsel stellen,
stoffelijk voedsel schiet er voor hen niet
L*over.
N.
EEN NIEUW VOLKSCOMMISSARIAAT.
tEen commissie is bezig de reglementen
27.25uit werken voor het volkscommissariaat
'der gemeentehuishouding, dat binnenkort
kronwzal worden ingesteld. In tegenstelling met
*f°n««&e beginselen, welke in bijna alle andere
6 «enilanden heerschen, iaat men liet beheer der
getan«remeenteiijke instellingen niet aan de ge-
er8ch«decentraliseerde locale bestuurders over,
«•rhnvaar stelt daariboven een centraal lichaam
!voor toeziclit en regeling. Al heeft het geen
nut voor de gemeentehuishoudingen in de
'sowjet-unie, het helpt tenminste weer dul-
Santizenden aan goed betaalde baantjes, waar-
is- tciaan niets is verbonden dan dikdoenerij en
mhurjggpraat. De gemeentelijke huishouding zal
nomiitoch Plaatselijk beheerd moeten worden, het.
kalm volkscommissariaat ^an voorschriften stu-
i. Paciren, controleeren wat anderen doen en meer
ordlgivan dat hóógst nuttige werk verrichten, te'r-
schejwiji het fouten natuurlijk wijt aan hen, die
tegende instructies niet hebben opgevolgd.
at om
Maxim Gorki schrijft in de sowjeUpers
'een open brief aan de buitenlandsche ar-
(▼m.!beiders, die in de sowjet-unie werkzaam
i7.o«zijn. Hij begint minachtend te spreken over
ov1de cultuur van het Westen, van Berlijn en
'Rome, waarvan de arbeiders kruimeltjes
'krijgen, om dan te zeggen: Bij ons, in Mos-
Hoif-kou is S5 procent der huizen van hout of
ondeiof heeft maar één verdieping, is zeventien
uiognijaar lang niet onderhouden, de straten zijn
ran ««verwaarloosd, de menschen zien er ellendig
enva!uit- dat dQet jullie vermoeden, dat hier geen
odzak«cultuur heerscht.
Gij, zoo gaat hij voort, vindt, dat onze ar
beiders niet behoorlijk werken, niet zoo
goed als gij dat kunt, maar ge vergeet.dat
G1m. ij onder het werk moeten nadenken over
moto!de moeilijkste problemen in onzen staat.
mogeiHij wekt tenslotte de buitenlandsche arbei-
schitders op tot onverzoenlijke haat tegen de
'^.^bourgeoisie, en zegt, dat ze daardoor de
gfïbjsowjet-unie zullen leeren begrijpen,
lertaki Niet zoozeer deze gewone communistische
n, ellioplossing is interessant, als wel het feit, dat
r- men Gorki op deze wijze laat ageeren.
rnmJ. Daaruit blijkt wel hoe diep de ontcvreden-
ie botheid en teleurstelling ls onder de buiten-
n dilanders, die door mooie voorspiegelingen
uchteimisleid, hun toevlucht hebben gezocht bin-
™a£*Jnen de sow jet-grenzen.
Soort ONDERWIJSPROBLEMEN.
aan <J-
is ge- gen conferentie van de betrokken instan
agnacties bij het volkscommissariaat van volks-
r«n enontwikkeling heeft zich bezig gehouden met
ificaaihet vraagstuk van het onderwijzend perso
neel. Men kan wel van hoogerhand voor-
Beur ®chrijvendat op een zekeren datum het
in m«analfabetisme moet verdwenen zijn en dat
vlot tide aigemeene leerplicht wordt ingevoerd,
maar dè praktijk heeft getoond, dat daaraan
..allerlei onverwachte moeilijkheden zijn ver
ten tijd een voldoende aantal onderwijs
'krachten te vormen, vooral van de noodige
j^^öntwikkeling, die in staat zijn het onaer-
ng geWijs te leiden op de manier, zooals de sow-
schadjet-regeering dit wenschl Zou dit werkelijk
Ihet geval zijn, dan moest het onderwijzend
ezer ijPersoneel n'et alleen een grondige paedago
:ouwetK'sche ontwikkeling moeten hebben, die nu
men aan de krachten komen, in staat on
derwijzers op te kweeken, die geschikt zijn
voor de sowjet-verhoudingen? Ook hierbij
heeft men gebrek aan menschen, die de
vereischte kunde bezitten, en de weten
schap, die de sowjet-regeering wenscht, is
slechts in eenige oppervlakkige brochuretjes
aangegeven; elke handleiding daartoe ont
breekt. Een behoorlijke opleiding van onder
wijzend personeel zou zooveel kosten, dat
het geheele budget van het volkscommis
sariaat van onderwijs daardoor alleen al
zou worden opgeslokt
Het zijn echter niet alleen deze factoren
van onkunde bij het onderwijzend perso
neel, die de resultaten van de schooi
slecht beïnvloeden, maar daarnaast bestaan
ook meer materieele oorzaken. De beslissin
gen van de conferentie laten aan duidelijk
heid in dit opzicht niets te wenschen over.
De onderwijzers moeten op tijd hun salaris
uitbetaald krijgen, zij moeten woonruimte
hebben, zij moeten in de coöperatieve win
kels iets kunnen krijgen voor het armzaiig
beetje roebels, dat zij ontvangen. De over-
heidswinkels zijn verplicht om de credieten,
die zij voor onderwijs ontvangen, ook wer
kelijk daarvoor te besteden en het onder
wijs niet als stiefkind te behandelen, dat
slechts kruimeltjes krijgt, wanneer alle an
dere eiSchen, die aan de schatkist worden
gesteld, zijn voldaan.
De rechterlijke macht is te hulp geroe
pen om de schuldigen, die deze voorschrif
ten overschrijden, te vervolgen. Maar dal
is het geval met alle bevelen van de regec-
ring en hoezeer de justitie ook haar best
doet, zij kan niet alles vervolgen, temeer
daar deze plaatselijke autoriteiten de meest
tegenstrijdige bevelen ontvangen en. zich
vopr het niet opvolgen van het eene steeds
op een ander kunnen beroepen.
Zooals de meeste dezer conferenties in de
sowjet-unie is ook deze. geëindigd met hot
uitspreken van een rij. wenschen. die aan
de werkelijkheid in geen enkel opzicht iets
zullen veranderen.
PLANTAGE-OPZICHTERS
Gel-ijk wij vroeger roede mededeelden,
maakt d>e eowjet-regeerlng gebruiik van ar
beiders, die hum carrière trachten te ma
ken, om op het ptatteOand haar maatrege
len ten uitvoer te brengen. Het zijn die z.g.
25.000, een groep im d«e centra geschoolde
communisten, die naar de dorpen zijn ge
stuurd. Deze groep wordt voortdurend aan
gevuld met nieuwe krachten. Op het ooger.-
bQlk worden ongeveer 100 man vanuit Le
ningrad naar -Tunkeslam gestuurd om toe-
ziidht te houden op de inzameling van den
katoenoogst In Turkestan, waar de boe
renbevolking, naast dli» van den Kaukaeus,
het heftigst im verzet is gekomen tegen de
collectivietisdhe maatregelen, wiü men blijk
baar door volkomen vertrouwd toezicht dien
oogst verzekeren.
De toestanden in Tunkeetam vormen im
\iebe opzichten een parallel met die in Oost-
Imidiië ons het cuiltiuuTsteHtseJl. Met davang
wordt die bevolking ertos gebracht bepaalde
producten te kweeken, hier katoen, dat zij
tegen een prijs, ver onder de marktwaarde,
aan de regeering moet afstaam. De bevloeide
gionden zijn grootendeefls voor de katoen-
teelt in beslag genomen, zoodat de bevol
king geen grond en evenmin landbouw
werktuigen heeft om producten voor edgen
gebiuiik te teeden.
Evenads zulks im Nederland en Imdiië on
der het cultuurstelsel het geval was wordt
het voorgesteld-, alsof dit elites maatregelen
zijn in het belamig dier bevolking en met
haar iinstemmlmg genomen. Het zenden van
dieze nieuwe brigade „vertrouwde partij-
menschen" is edhtar zeer welsprekend voor
de stemming, diLe er omider de Turkeetam-
6che boeren heeirooht.
DE PHOENIX HERRIJST
BIJKOMSTIGHEDEN
Men is op het oogenblik bezig de oogst-
campagne voor te bereiden in de sowjet-
unie, die in sommige gebieden reeds im
Julii begint. Ook het volkscommissariaat van
gezondheidswezen moet daarin zijn taak
vervullen, die daarin bestaat een groot aan
tal posten van eerste hulp te organiseeren
benevens kinderbewaarplaateen voor ver
over het müHiocn kinderen.
Het is niet zoozeer vam beilang, dat de
uitvoering van die maatregelen te wenschen
overlaat als we/1 het feit, dat die maatrege
len genomen moeten worden. Duidelijker
kan de houdiiing der sowjet-regeerimg tegen
over haar onderdanen moeilijk gedemon
streerd worden.
Watten, ver handstof f en en de eenvoudig
ste medicijnen, zooals iiodauim, aspirine en
chinrime, zijn im het oog der regeerimg blijk
baar weeldevoorwerpen. Nu men, tijdens
den oogst, geen handen zal kunnen missen,
nu wordt het allernoodzakelijkste tijdelijk
naar het platteland gezonden. Is de drukke
tijd echter voorbijdam aoht men het niet
meer van belang of de landelijke bevolking
ziek wordt dan wel ziah verwondt; dan gaan
deze voorraden medicijnen en verband-
matardaa.1, alsmede het verpdiegend perse
need, weer naar de oentra terug, om onder
h t beheer van do noodige ambtenaren vei
lig in staatsmagazijnen te warden opge
borgen.
ZoaaJs de tractoren en machines, zoo
moet ook de mensahalijke arbeidskracht
onioniderbroken gedurende den oogsttijd ter
beschikking 6taan. De madhinies moeten
evonwel ook im de tusedhcnpariioden worden
nagezien, maar die menschen zijn im diit op
zicht voordeediigar voor de regeering. Die
kan men im den tussohentijd aan hum lot
overlaten, zij zorgen er zelf wed voor,
zij tegen de volgende campagne min
meer paraat zijm.
De tot nu toe z.g. particuliere vereenigimg
„Aviaohiiim" zal binnenkort worden omge
zet in ren officieel volkscommissariaat
de luchtvaart Een d>ar bestuursleden dier
vereeniigüing wordt als nieuwe volkscommis
saris genoemd. Dit staat vermoedelijk icr
verbamd met de reorganisatie van de op
perste legerleiding. De vereeniging „Avia-
chiim" droeg een half militair karakter.
Een deel harer werkzaamheden wordt over
gebracht naar bet militaire opperbestuur,
terwijl de burgerlijke luchtvaart onder toe
zicht van het nieuwe commissariaat Komt
te staan.
Wetenschap.
DE LEIDSCHE STERREWACHT.
Het 300-jarig bestaan.
De Leidsche Sterrewacht bestaat in
driehonderd jaar.
Dit feit zal, naar wij vernemen, niet onge
merkt voorbijgaan. Er bestaan althans plan
nen om dit derde eeuwfeest op plechtige
wijze te vieren.
De eerste Sterrewacht te Leiden werd in
1632 gebouwd. Na 184 jaar boven op het dak
dezer academie te zijn gevestigd geweest,
werd die Sterrewacht in 1816 afgebroken
en op het dak der Academie herbouwd.
Prof. Dr. F. Kaiser (1808—1872), deed in
1837 daar zijn eerste waarnemingen van
blijvende waarde.
Op den duur bleek echter deze Sterre
wacht niet meer aan de eischen te kunnen
voldoen, waarom enkele particulieren het
initiatief namen om te trachten een meer
aan de eischen voldoende Sterrewacht
E I c h wat Wils 1
EEN HERS- EN SINNEL00S SCHRIFT"
Put is diep. (Dat is de tekst; de verklaring
Frans Baltensz. was in het midden der 'uidt):
zestiende eeuw boekverkooper in de Nieuwe „Dat is de hooge of edele, of rechtgeloovige
Kerkstraat te Dordrecht V' Oh luer \oren beschreven, sprack tot deu
't Was dezen merkwaardigen heer niet Heere hooge of edele, sy den Heere soo
voldoende boeken te verkoopen, wat voor *t j noemende van sijn vriendelijcke aenspruke,
overige een alleszins achtenswaardige bezig- haer over de Prophecije of te voren belofte,
heid is hij wilde ook boeken schrijven.1 of afbeeldinghe of water Jacobs, daer uit
Zijn vader was ouderling bij de Hervorm-syn, dat de rechte Iloogheyt of edelheyt is,
de Gemeente en Frans in een min of meer en glieschiet niet to zijn eenighe Propliccije
kerkelijke atmosfeer grootgebracht Zoo leg- j tot verlichünghe er uyt zijn, de Prophecije
de hij, als auteur zich toe op wat men of te voren belofte en afbeeldinge, of water
indertijd „bijbelstoffen" noemde. I Jacobs, daeren niet medragen, haer te huys
In 1635 gaf hij zijn eerste boekje uit: „Gul J tot aenbiddinge over in de reynigingh of
krijgen.
Dit initiatief ging in de eerste plaats uit
van baron Gevers van Endegeest. Het resul
taat bleef niiet achterwege en in de jaren
1858 tot 1860 werd vanwege het Rijk eei
nieuwe Sterrewacht gebouwd op het terrei
waarop deze thans nog staat en dat daartoe
in den Hortus werd onttrokken.
Later is de Sterrewacht herhaaldelijk uit
gebreid en zeer aanzienlijk bij de laatste
reorganisaties gedurende 1919 tot 1924.
De Sterrewacht omvat thans drie afdee-
ngen: die voor fundamenteele astronomie
(instrumenten, nicndiaankijker, zenithteles-
coop, passage-instrument, azimuth-instru
ment, universaal-instrument), die voor astro
physica (instrumenten: 27 cm. visueele re
fractor, 33 om. photografische refractor, 10
:.m. dubbele photografische camera met
beweegbare plaathouder; en die voor theo-
-tlselio astronomie.
Belangrijk is de sedert 1923 in werking
zijnde samenwerking met de Sterrewacht
te Johannesburg, waar door Leidsche waar
nemers waarnemingen worden gedaan, die
te Leiden worden uitgewerkt. Deze samen
werking zal eerlang nog aanzienlijk worden
uitgebreid met behulp van de in 1930 ont
vangen gift van 110.000 dollar van do Rocke
feller Foundation.
Aan prof. Kaiser, de grondlegger van de
Leidsche Sterrekunde, herinnert nog de Kai-
serstraat, welke gelegen is tusschen de
Steriewacht en de Universiteit.
Sedert het overlijden van Prof. Dr. H. G
van de Sande Bakhuyzen staat de Leidscht
Sterrewachl onder directie van Prof. Pr.
vV dr Siiter cn het was ender zijn directo
raat, dat de laatstn grojle reorganisatie: in
de jaren lüJfc tot 1924 is tot stand gekomen.
den. Kleinoodt", streckende ter verclaringh
het Xllle Capittel des Evangeliums Jo
hannes".
Daarvan beleefde hij niet veel genoegen.
Want de kerkeraad bemoeide zdGh met zijn
werk en bevond dat het een hers- en sinne-
loos schrift was, daaruit geen verstaat in '1
ai-derminste koude gevat ofte geraept wor
den, noch van den Kvangeliste noch van zij
nen uitlegger selve en daer geen ander
vrucht van kan genoten worden als een
openbare bespotting van Christelijke religie"
Baltensz moest voor de broeders verschij
nen. Hij werd omtrent de bedoeling van
zijn boekje ondervraagd en zijn antwoorden
waren zoo onvoldoende, zoo verward, dat de
examineerende heeren eenparig verklaarden
„dat hij een persoon was seer swack ende
kranck van hersenen". Hij moest zijn werk
intrekken en men verbood hem de „verkla
ring" van andere kapittelen, die hij reeds
had bewerkt uit te geven.
Toen zweeg hij, dertien jaren. Dat moet
hem wel moeilijk gevallen zijn; hij
immers op weg naar den onsterfelijken
roem!
En daarom gaf hij in 1648 een vervolg van
zijn Gulden Kleinoodt onder den titel: „Sa-
mantone ofte Spieghel der Godtvreesentheyt
en Eerbaerheyt".
Hij behandelt daarin volgens het vierde
hoofdstuk van Johannes het bekende gesprek
van Jezus met do Samaritaansche vrouw
op deze manier wij slaan over wat men
als te profaan zou kunnen aanmerken.
,JJe Vrouwe scyde tot hem: Heer ghij hebt
Gemengd Nieuws.
BRANDEN
Te Doetinchem brak brand uit in de woning
van den dagiooner H. Joiink, in de Kruisberg
De menschen lagen reeds te bed en moesten
uit het brandende huis vluchten met achter
lating van hun kleeren. De buren redden de
beide koeien en een drietal varkens benevens
de kippen. Een oude grootmoeder van 92 jaar
werd met levensgevaar gered.
Alles is slechts laag verzekerd.
Te Princenhage (N.-Br.) ontstond in den
stal van den hovenier A. G., brand, naby de
stoomboot. De stal brandde af en ook de wo
ning brandde geheel uit, terwijl de inboedel
verloren ging.
Te Wildervank <Gr.) ontstond door onbe
kende oorzaak brand in de rywielzaak van
G. O. Heel de voorraad rijwielen en gramo-
foons werd met t huis 'n prooi der vlammen
EEN DRIELING
In het gezin van den werkloozen arbeider
J. van H. aan de Hoogstraat te Eindhoven
is een drieling geboren. Het zijn alle drie
jongens. Moeder en kinderen maken het wei
DIEVEN-HUMOR
Kippendieven hadden te Ruurloo by den
landbouwer K. hun slag geslagen. Een 40-tal
jonge hennen werd medegenomen.
,Op een achtergelaten briefje hadden ze ge
schreven: De dames hebben we meegenomen
doch de heeren achtergelaten.
EEN „ZWARE TAAK"
Te Amsterdam zag 's nachts een politie
agent een achterdeur openstaan, weike toe
gang geeft tot een winkel in de Kalverstraat
Achter de deur zag hij een brandkist liggen
vergevingh de rechtgeloovige in syn,
rechtgeloovige Wijf van Samarie of uyt
Jacob van Sichar, daer alleen in stieren, di©
in Sichar te wereken bij die in de recht
gelovige in Sichar, dat in vertrouwen hadden
die het tot gaen voor haer Landt en Stadt
dat in de Prophecije Jabobs is, en te ver-
krijghen hij dat medragen haer uyt syn uyt
die afbeeldingh of water Jacob daer te ver
klaren haer dat uyt zijn uyt te stieren haer
in Sichar".
Oef! Dat gaat zoo verder nog ettelijke
regels in denzelfden volzin. Maar men loopt
gevaar van hoofdpijn door dat te lezen, of
nog erger, over te schrijven. En de geëerde
iezer zal nu wel begrepen hebben dat Frans
Baltensz als een „zwak en hersenloos
menschbarren onzin schreef.
De kerkeraad verbood ook de Samaritane.
De schrijver deed een beroep op de classis
van Zuid-Holland, die het eens was met
den Kerkeraad en den magistraat van Dor
drecht verzocht de verspreiding van het
boek te verbieden.
Het werd dan ook verboden, maar.....
't was intusschen gedrukt en verspreid.
Anders zouden we er niet van kunnen heb
ben spreken.
De „oude schrijvers" worden nog steeds
door zeer velen bemind.
Dat is verblijdend, want onder hun pen-
nevruchten zijn juweeltjes aan te wijzen.
Van de dooden niets dan goeds, zegt een
bekend spreekwoord.
Maar 't valt inderdaad moeilijk iets goeds
te zeggen van de geestelijke nalatenschap
niet waermede ghy putten meucht cn de van den Dordtenaar Frans Baltensz.
nog ongeopend. Blijkbaar is deze „taak"
eenige inbrekers te zwaar geweest. In de kast
was f 5000 geborgen.
VERDRONKEN
Te Bergen op Zoom geraakte de 60-jarige
J. A. °P een wandeling in de .Zoom. De man
is verdronken.
Te Maastricht is de 33-jarige arbeider P.
H. G., vader van zeven kinderen, in de Maas
verdronken.
Te Oldehove (Gr.) geraakte een 8-jarig
meisje voor de ouderlijke woning in 't kanaal
Het kind is verdronken.
Radio Nieuws.
Donderdag 9 JalL
HUIZEN (298.8 M-) NCBV. 10 TtJdeein. 10—
10.ló Zang door het NCRV Dameskoor. 10.16—
10.45 Korte ziekendlenst, te lelden door Dn J
v. d. Woude, Gej-ef. Pred (H.V.) te H1V
10.4511 Zang do< "1
TUdseln. 2—2.16 Gi
Fraaie Handwerken
3.15- 3,46 Vrouwenh
NCRV. Dameekoor. 2
2.16—3.15 Cursue
door MeJ. G. Ably
wenhalfuurtje. d. i
Amsterdam. Ambtenares
Onderwerp: „TtJdeltJke
ringen van moelltJke meisjes". 3.454 Verzor
ging van den zender. 4 Tijdsein. 45 Zleken-
uurtje te lelden door Da. W. Faber. Gerer.
Pred. te Hoogevecn. Muzikale medewerking
verleenen: J. H. Smit Duyzentkunst, bariton
en harmonium. H. Smit Duyzentkunst harm.
idlng. 6 Tijdsein. 5—6.
Jeugd, door den
arbeid
Stelnvot
notitie-boekje". 5.456.45 concert
„The Columbia Thre
—8 üramofooi
r hot Instituut ENSAID l
—7.30 Vragenhalfuurtje 7,30
:h. 9—9.31
te Rotterdam,
sn de Woning".
de heer Jos. de Jonge
Jan Rosekri
10—10.10 Persberiphten van Vai ütas. 10.86—
11.30 Gramofoon.
KRO. 89.15 Morgenconcert 1111.80 Gra
mofoon. 11.8012 Godedlenstlg halfuurtje. 12
1.30—2 Gra-
—10.30 Gramofoon. 10.30—1130 Kwax
—12 Lezing. 12 Tijdsein. 12.15—1 Kwartet
Gramofoon. 32.30 Relspraatje. 2.303 Rust
foncert 4.30—5.30 Zlekenuur. 6.30—6 30 Om-
roeporkeet, 6.307 Sportpraatje. 77.30 Om-
•oeporkest. 7.458.15 Radlo-Volka-Unlversltelt
Amsterdam. 10.16— in. 30
Vaz Dlae. 10.30—12 Or-
8.15—10.15 Muziek
Nieuwsberichten vt
kest 13 Sluiting.
KAPITEIN KLAKKEBOS OP DE LEEUWENJACHT
21. Intusschen was kapitein Klakkebos
hoe langer hoe bloeddorstiger geworden. Hij
had een afbeelding van een leeuw gekocht;
met vier punaises bevestigde hij die aan een
dikken boom, zette zich schrap, mikte, en
22. Pang! De kogel vloog netjes langs den
boom heen, doorboorde het struikgewas en
beroofde een arme, onschuldige koe van haar
schoonste sieraden: één hoorn en de pluim
van haar staart vlogen er ris! af. Gelukkig
was de operatie pijnloos!
(Wordt Vrijdag vervolgd.)
"DE STER VAN HALALAT
Ootk Reeplha wiet ziclh im dliie taai] behoor
lijk uit te drukken en antwoordde: „Het ie
soo; maar Abdoioëon ie niiiet haeir, doah daar
pindB aam de andere zijde vam den stroom,
waar bij zijm bazar heeft."
irsUat „Zijt' gij zijn döohtar?"
„Reepha ie de doahter zijne ba-oedens!"
betaal „Reepha, het verheugt mij, dat ik u
laatst een drie net kom bewijzen."
Tsum „Heer, ik- ben u damkbaair, zoolang ik
„_teef". En een blók udt baar ootgen bevestigde
's wa.t zij zeMe.
AoMramu wa6 gelukkig, edmdiedoos geluk-
:t. m«lkrig, toen drie sohoone oogen op hem ruet-
iten. Zoo had Tana hem adtijd aangezien,
afc hij haar een gesohenk ba-acht
j Gan „Heer", epnak- zij weder, „ik vrees, dat
gij u im drie beide jonge mannen bittere
vijanden bobt gemaakt!"
„Zij kennen mij ndet"
s aai „Maar zij kunnen uw naam te weten ko-
mhaio men, evenals zij vennamen, dat ik im dat
huis woom."
„Hoe weet gij dot?"
„De buren hebben mijn broeder gezegd,
döt er in d'e laatste dagen venscndiilonde
personen im deze woningen geweest zijn.
dik? allies nagevorscht hebben. En hoewel
zij het zeer voorzichtig aanlegden, vied het
toch op."
11.60! Adhiiiramu werd bleek van schonk. Een
motor «ngstig vermoeden steeg in hem op. Hoe,
70—w
ails Taimarrit voornemens was, düt Joden
mensje in da harean des komings te bren
gen? Daartoe was 6iledhts noodig zekere
peiisonen met haar buitengewonte schoon
heid im kenmiis te stellen. Hij meende daar
om veapdikiht te zijn Resphë. te waajrsohu-
„Reepiha, boven uw hoofd trekken don
kere wolken saamen, waaruit een geweldig
onweer drerigt Gij moet u nooit, noodt, on
dier geen enkefl voorwenidseQ laten verled-
den, het huis ook maar één oogenhldk te
verlaten of het te openen voor lieden, düe
gij nriet heed goed kent!"
„Heer, Respha zad uw raad opvolgen."
Daar werden buiiten eleepende voetstap
pen hoorbaar.
,,'t Is Seflllaö, onze oud» dienaar."
„Reepha, ik verlaat u; maar walt ge mij
veroorloven, een amd'ermaall terug te ko-
„Heer, di» hiurie behoort Abimoëm en ik
kam u niets toestaam, al wddde ik zulks nog
zoo gaarne."
„Reepha, gevoelt gij, dat Aóhiramu, se
dert hij u voor de eerste maal zag, u niet
kam vengeten?"
Het meisje kleurde hevig.
„Heer, spreek niet weer dergelijke woor
den! Anders zoudt ge Reepha later niet
meer in diit huis vinden."
De dienaar had mensohélijke stemmen
vernomen; hot voorthemgsel werd tea-zijde
geslagen, en langzaam kwam hij in het ver
trek. Reepha 6ohrok, maar wist ziidh te be-
heen-scben.
j „Sedlei", sprak zij, „d»ze was de heer,
j die kort geileden im de andere straat de bed
de Baibyloinriers verdreef. Hij will ons waar
schuwen. Gij moogt niemand binnenlaten,
I diien gij ndet kent"
De oude boog het grijze hoofd in pleats
vam te antwoorden. Toen sprak hij vrij
nonsdh tot Aahriramiu: „Hebt ge andeais nog
eenig verlengen?"
„Ik wilde vam uw meester verschillende
zaken voor mijn huis koopen."
„Wiet gij niet, dat hij hier geen bazar
houdt?"
„Ik wiet h»t niet en daaht hem hier te
zullen vrimdien. Maar ik wü mij naar de ba
zar begeren."
Nog een laatsten blik op Reepha en hij
verliet de woning. Kort daarna gingen
beid» ©laren in gölljkmatigen pas, met den
niet ad te zwaren last op d» eohouders,
door de straat.
Al was de tocht ook ndiet geheel doelloos
geweest, de jonge Sippananer gevoelde zich
toch niet geheel bevredigd. Het was duide
lijk, dat het meesje in hem haar weldoener
zag, anders niets. Hij, de hartstochtelijke
jonge mam, had echter veel meer gewenscht
„Zij i6 geen echte Babylonische; anders
was zij niet zoo terughoudend geweest, toen
ik haar mijn hart opende. Zij is ook niet
zoo als de andore meisjes vam haar volk.
Zij is een godin; zij is ongenaakbaar ais
Istar van Arbela, de godlin van don krijg,
zij, im haar edo.le trot6dhlh»id! Indien ik
noot wist, dat Abimoëm haar oom wa6, zou
ik haar een dochter dier oude Jooiische
komingen achten."
,^ch," zuchtte Respha, toen zij alleen
wa6, „waarom is die jongeling uit het. ko
ninklijk paleis raiiet in ons huis gekomen
in plaats van deze jonge Babylondör! Ach,
dat ik hem ndet eens bij naam ken! En bi-oeder verstrooid aan.
toch is het mij, alsof ik hem ©edert mijn „Dan is er vandaag iets gebeurd."
kinderjaren kende en beminde. Zou hij ..Gij hebt het geraden, Goddrie. Ik denk
nog aam het Joodeche meisje bij de poort j er elk oogenhlik aamt"
van het palede denken? t Is waar, een
©luier bedekte mijn gelaat Maar ware bij
gekomen, kndiiien hij mij gezien had? Gad-
dds zegt dikwijls dat rik schoon ben, schoo
ner dam de Babylonische meisjes, vooral
tegenwoordig, nu iik drie prachtige kJ cede
ren draag. Wellicht zou deze jonge, goe-
dlige man mij diam evenmim vergeten als
Adhiiramu, de Babylonicr!"
Langzaam beklom het mensje de trap
naar het vlakke dok van het huis. Onwil
lekeurig liep zij tot aan de tinnen.
„Zoo dikwijls heb ik haer reeds gestaan
en gemeend, dat bij toch een enkele maal
deze ©traat zou paeeeeren, oils hij naar de
6tad zijns volks ging. Maar hier schijnt hij
noodt te komen! En zoo was derhalve mijn
hoop giIs e»n dauw, weLke im den nacht valt
en 's morgens door de zon opgedroogd
wordt; dan is ze iriet meer. En komt deze
den eeretvolgenden nacht terug helaas,
d» komend» dag neemt haar eveneens wag".
Het werd avond. Gaddis kwam met oom
Abimoëm naar huis. Sedert een dag of wat
bleef deze geen enkele nacht meer im de
bazar. Reepha ontving beiden even vrien
delijk als altijd, toen ging zij om met de
bereiding d»r 6pijzen voor het avondmaal
voort te gaan.
Abimoëm zette zich aan tafel, nam uit
een trommel een aantal beschreven perka
menten en legde deze voor zich noer.
Een poos later kwam Respha binnen.
„Respha, gij ziet er heden heel anders
uit dan gewoonlijk. Zijt gij ziek?" vroeg
Gaddris.
.Ik ben niet ziek." En Respha zag haar
„Wat is hert?"
„Er kwam vandaag een jonge man, drie
mij voor de twee personen waarschuwde,
welke mij op straat mishandelden."
„Wat zoudt gij van hen te vreezen heb
ben?"
„Een hunner is de zoon van den opper
hofmeester van het koninklijk palede."
„Dat is fcliml"
„O, ik ben zoo angstig."
„Bedaar, lieve zuster! Wij, mijn oom en
fk, zuiden nriet dulden, dat men u leed doe"
Hert was reeds tamelijk laat geworden.
In de straten van die Jodervwijk wyis het
still. Geen leven merkbaar. Bij de duisternis
welke thans heerechtc, had men op kor
ten afstand zelfs nriet den man bemerkt,
dri» bijna onhoorbaar af en toe een woord
sprak tot twee pensonen, die hem met een
draagstoel volgden. Hier, im Haladat moest
de voorzichtigheid, waarmee di» drie man
nen zich door de straat bewogen, opvallend
zijn. Ln d» overige gedeelten der stad. zoo
rijk aan liefdesa vonturen, had men ze
hoogstwaarschijnlijk nauwelijks bemerkt en
de voorbijganger zou het drietal allicht een
betee-ken-isvo! taohje gegumd hebben, om
dan weer zijns weegs te gaan.
De voorste bleef ©taan 'bij het huls van
Abimoëm. De anderen zetten de koets neer.
„Dit is het huis. klop!"
Een der bedde dragers klopt» aan. 't Bleef
©til daar binnen.
„Ki p nogmnals!"
Zij hoorden iets. Daar naderde iemand.
„Wie wil midden im den nooht nog bij
Abimoëm zijn?" bromde een stem.
„Maak open; dan zult ge het vernemen."
„Daar zal ik mij wed voor wachten,"
©prak dezelfde brommrige stem.
„Open, in naam des konimgs!"
„Bij nacht kan zelfs de koning nremond
bevelen, ons huis binnen te da-ingen. Ik
zaJ niet openen."
„Zijt gij Abinoëm?"
„Die slaapt!"
„Goed; haal hem!"
Een geluld van voetstappen, die f*n
oogenblak tot oogenblik mdnder duid^fc
hoorbaar waren.
Het duurde niet lang. of men kon hoo-
ren, dat twee personen naar de deur gingen
en kort daarop riep een 6tem:
„Abinoëm vraagt, wat de koning van zijn
dienaar verlangt!"
..Maak open; dan zult ge het hooren. Het
zal u duur komen te staan, als ge ons den
toegang weigert!"
„Wie zijt gij? Ik kan 's nachts niet Ieder
een in mijn huis toelaten!"
..Ik ben Tamarit, Bel bni's zoon."
Bij het hooren ren dien naam, echenen
de personen daar binnen do-uk met elkan
der te overleggen. Men hoorde nu deze, den
weer die stem heftig een en ander zeggen.
Eindelijk ©prak hij, die het laatst aekómen
was:
..Ik moet noaroaals vragen, wat Tamarit
van ziin knecht verlansrt F.eret dan. wan
neer ik dit weet. kan ik besluiten, of k zijn
wensch ml bevredricen."
„Maak open, in naam dee konóngs! Ta
marit •"•ranUt nriet traarne zooveel woorden
adR hij NabunoihVe bevalen volbreng»
Nog overloflde men d«nr binnen Daar
riep Tamarit tot zijn begeleiders Werat
"»n Wjd en slaat d« deur in!"
(Wordt vervolgd)
