Nieuwe Leidsche Courant | 1931 | 14 februari 1931 | pagina 9

VAN LIJDEN, LEED EN LIEFDE

ZATERDAG 14 FEBRUARI 1931 DERDE BLAD PAG. 9

VIER MONUMENTEN VAN CHR.
BARMHARTIGHEID

VOOE IDIOTEN EN ACHTERLIJKE
KINDEREN

III

Terug op Groot Emaus.

Voor ik verdsr ga moet ik eerst een be
lofte inlossen.

Toen we na ds rondwandeling op Groot
Emaus terug kwamen, arriveerde juist bij
de Centrale Wasecherij een vrachtauto met
waschgoed van de andere stichtingen- De
chauffeur wordt steeds flink geholpen door
een verpleegde, die de welluidende naam
van Kieteka draagt.

Zoodra deze mij zag, luchtte hij zijn ver
ontwaardiging over een bekend hoofd van
een der Christelijke Scholen in Den Haag,
die een aardig verhaaltje over Kieteka heelt
geschreven, doch tot heden in gebreke
bleef het beloofde boek te zenden.

Ik heb plechtig toegezegd, dat ik dit
•choolhoofd op zijn plicht zou wijzen en ik

doe het langs dezen meer en meer gebruike
lijke weg.

Ja, in de Centrale Wasecherij van Groot
Emaus gaat heel wat om. Want hier komt
de wasch van alle stichtingen. Hoeveel dat
is? Och. zoo ongeveer 1000 dekens per dag
«n de rest na venant. Reken het nu maar u'L

Ook hier. ik behoef het niet meer te zeg
gen, verleenen vele verpleegden hulp.

Wat de andere werkplaatsen betreft:
Groot Emau6 krijgt binnenkort een flinke
nieuwe school voor vakonderwijs;
waarlijk geen overbodige weelde. De werk
meesters zitten met hun leerlingen in gansch
onvoldoende lokaliteiten.

Ook de school voor buitengewoon lager
onderwijs is zeer sober: zoo iets bouwt men
tegenwoordig niet meer. Maar de heer
L e e n e verricht er met de andere dames en
heeren opgew kt zijn arbeid, gelijk de heer
Krijger en de zijnen dat op 'e Heeren'oo
doen-

Nauurlijk verschilt bet onderwijs hier ge
heel van dat op de gewone lagere school.
Daar klinkt de eisch: zóóver moeten de
leerlingen komen: hier heet het: we moe
ten zoover komen, als mogelijk is.

Trouwen, de school is het begin var
Groot Emaus. In 1907 begon de heer v. d.
Wart doar als hoofd der 6Chool met acht
leerlingen. En hoezeer dit werk slaagde,
bleek reeds in 1910 od de Tentoonstelling :e
Brussel, waar de Groot Emau6school een
zilveren medaille voor onderwijs kreeg.

Mede door de Kinderwetten, welker ze
genrijke werking gedurende 25 jaar we on
langs herdacht hebben, groeide Gr. Emaus

spoedig uit. En thans is de school met
na 150 leerlingen een onderdeel der Stich
ting.

Hoewel ik alle klassen gezien heb, van

de Bezinkingsklasse

af tot de hoogste toe, waag ik mij niet aan
een beschrijving. Ik verwijs naar de foiu.
welke u duidelijk maakt, hoeveel gedu;d
lijdzaamheid het onderwijzend personeel
noodig heeft om iets vooruit te komen en
hoeveel blijdschap er heeischt, wanneer
sommige leerlingen behooriijk leeren Iszi-n,
rekenen en schrijven-

Achterlijke kinderen hebben vaak wel een
goed geheugen, maar hun aandachlsconcen-
tratio is onvoldoende: ze zijn suf en c'of ut
druk en ongestadig. En dat maakt het geven
van onderwijs zoo moeilijk.

Gelukkig zag men al 6poedig in, dat h:er
de oefening der handen van even grootó
beteekenis ie als het leeren met het hoof i:
het vakonderwijs begint feitelijk reeds ;n
de bezinkingsklasse, waar de mate van
achterlijkheid gepeild wordt en het gaat al
tiid door.

Want opleiding voor het maatschap
pelijk leven is op Gr Emaus (gelijk ook le
Noord wijk) het groote doel; terwijl in de
andere ceetichten verzorging het jor-
nnamste ie. En daarom is de directeur van
Gr. Emaus zoo blij, dat hij zonder overdrij
ving concludeeren mae. dat 40 der pupil
len e e h e e 1 6laagt voor het leven en 21
gedeeltelijk.

De kinderen komen dan ook niet van de
andere stichtingen, doch worden recht
streeks door de ouders gezonden of door de
Regeering ter beschikking gesteld. Er :s
een groote groep, die onder voogdij 6taot.
Wanneer de kinderen echter meerden
zijn. moet de stichting ze los laten. Dat i6
soms zeer pijnlijk. Omdat dan r
dan eens het kind. dat op de stichting ?oo
goed oppaste, z e d e 1 ij k verongelukt door
de schuld der ouders-

Want. het is een eigenaardig vprsch'jnsel
op dit terrein bestaat er feitelijk nog mets
anders, dan deze Christelijke inric:
gen. Er zijn hier en daar wel ..neutrale"
dagscholen voor achterlijken; maar gi-en
inrichtingen als Croot Emaus

Vandaar, dat er een geestelijk zeer ge
mengde bevolking is. Ja. de groote meerder
beid komt uit gezinnen, waar men óf onv r
schillig, óf vijandig tegenover de godsdienst
staat. Toch teekenen Joden en heidenen, om
zoo te zeggen, de verklaring, dat zij accourd
gaan met een opvoeding in

Protestansch-Christelijken geest.

Dit kan alleen, omdat de ouders in 't al
gemeen zóó overdankbaar zijn voor de goede
verzorging, welke hun ongelukkige kin
ren genieten. Er worden dan ook bandon
legd, welke niet slijten. .Meer dan eens
zoeken oud-verpleegden de 6tiching, en,
dien eenigszins mogelijk, dan vinden ze
daar een gastvrije ontvangst: enkele slaap
kamertjes worden zelfs voor dat doel be
schikbaar gehouden.

Hoezeer ook anderen, die maar eens een
enkele keer de stichting bezoeken, vaak
meeleven, blijkt voldoende uit het feit, dat
de meeste kinderen z.g. pleegouders heb
ben; dat zijn families, die zorgen, dat hun
„pleegkind" bij verjaring enz. een verras
sing ontvangt-

Doch ik heb eenvoudig verbaasd gestaan
over 't verhaal

der Lekkersauto's,

welke een paar keer per jaar de stichting
bezoeken.

Op initiatief van een dame, werkzaam in
de Amsterdamsche Bijenkorf, die Gr
Emaus bezocht had, bracht het personeel
van dit warenhuis door op allerlei niet-
noodzakelijke uitgaven te besparen, jaar
lijks een flink bedrag bijeen en dan k.vain
men in een vrachtauto naar Ermelo om te
tra kteeren.

Toen door ziekte en andere omstandighe
den, dit in zeker jaar niet kon, bracht "eer

eenvoudig vakarbeider f 600 bijeen en de
auto kwam tóch! Maar dat lieten de Bijen
korveërs niet toe. en nu komt er met La
chen een auto met lekkers en met Prnk-
leren een niet geschenken.

Wat een heerlijk meeleven en dat, zo lus
gezegd, met alleen van Christelijke, aocii
evenzeer van andere zijde.

Te Ermelo zelf is een dameskrans, di'
elk jaar voor een bazar zorgt en op die
ijze gelden verzamelt voor zomerreisjes op
erre afstand.

Een ciub. Ontspanning en Ontwikke.mg,
zorgt regelmatig voor muziek-, zang- en
filmavonden: kunstenaars stellen zich vaak
zonder vergoeding beschikbaar.

Na het bericht in ons blad, dat een Jubi-
leumgave gevraagd werd. zonden groot
ouders van een verpleegde 5 ouderdoms
rente; een Chr. ineisjesvereenigi-ng in
klein, modern Noord-Hollandsen pla«
liet eerst tien bonbockjes en vlak er op
25 van 7.50 komen.

Van de

Weldadigheidspostzegels

ontvangt de Verecniging vaak ongev
J 8000. Wist gij dat wel?

Ge kunt gelooven hoe al dit meeleven
hen, die op de stichtingen arbeiden,
blijdt-

Doch grooter blijdschap

smaken zij. wanneer blijkt, dat het hart van
hel achterlijke kind niet onvatbaar is voor
hel Evangelie. Als het Kerstfeest, het hoag-
tepuni op de stichtingen niet te vergeels
gevierd wordt en het Christelijk onde
en de Catechisatie van Ds. Timmer zegen

Benige jaren geleden verscheen bij J. H.
Kok te Kampen e-cn kleine brochure
Cleopa6, waarin ik mag het nu
zeggen één der leiders van Gr. En
beschreef het heerlijke sterfbed van een
pieegde. En de directeur bewaart een stapel
brieven van oud-verpleegden, die meer dan
eens betuigen, dat Gous Woord macht'
dingen doei bij zwakken van geest. Er
vaak ..het verachte uitverkorene".

Dat is de grootste belooning voor deze
arbeid onder achterlijken, die echter hïp.«l
dikwijls toen

Iets geheel aparts

hebben.

'k Heb zitten bladeren in een geschrev
roman van 2212 bladzijden, handelend ov
Walsie in het Foelieslop- Echt romantisch
van begin tot het eind, want het slot is, dat
de held en hoofdpersoon tusqchen de Nour-
sche fjorden met een trein in de diepte stort.

'k Heb een penteekening van een wintel-
landschap meegenomen, zóó fijn, dat de
teekenaar op een tentoonstelling een prijs
won. De teekening is helaas te fijn voor op
name in de krant

Er was een jongen met een getallengeh-ju-
gen zoo enorm, dat hii in een minimum
tijd zoo uit zijn hoofd kon opzeggen, welk
nummer de vele verpleegden hadden. Van
zijn straat, waar hij eenige tijd woonde,
noemde hij huisnummers zonder hapei
op inet de namen van de menschen, die
woonden.

Weer een ander speelde op zijn vingers
allerlei bekende wijsjes: zoodra hij begon
nen was. zong men bijna mee.

Ja, er is een jongen geweest, die van elk
willekeurig jaar en elke willekeurige datum
kon opgeven welke dag der week het was.
Hoe zulks mogelijk was. is steeds een raad
sel gebleven.

Ik verbaasde er mij dan ook niat ov»-r,
dat in één der zalen, waar een jongen mij
onophoudelijk naliep om zijn doos roet
prentbriefkaarten te toonen. en anderen
ullerei dwaze dingen deden, éen der patiën
ten mij met gebaren en woorden duidelijk
maakte, dat zijn makkers „niet goed wijs

Ja, Dr. Kuyper heeft wel naar waarhtUd

gezegd, dat idiotisme en genialiteit vaak
wonder dicht bij elkaar liggen en daarom
heb ik te Ermelo zoo velen ontmoet, die
morgen directeur van een stichting wor !*»u,
of compagnon van de fabrikant, waar ze
werken; of grootgrondbezitter en veehouder;
doch voorloopigmoeten ze nog op de
stichting blijven.

Yyaaa ze gelukkig goed verzorgd worden-

Mijn hoop, om dit onderwerp in twee.
hoogstens drie artikelen af te doen, ie helaas
niet verwezenlijkt. Doch spoedig komt toch
het slot: een bezoek aan de stichting te
Noord wijk.

Land- en Tuinbouw.

RUSSISCH GRAAN EN HET CENTRAAL
BUREAU.

Begin van deze week nemen wij uit de
N. R. Ct. het bericht op, dat het Centraal
Bureau zijn houding ten opzichte van Rus
sisch graan had prijsgegeven en voedergerst
uit Rusland afkomstig had aangekoent

Sindsdien vonden wij gelegenheid een
nader onderzoek naar de waarheid van het
bericht in te stellen.

Wij hadden ongeveer een jaar geleden
het toen genomen besluit op hel Centraal
Bureau, geen graan uit Rusland afkomstig
aan te koopen, zeer toegejuicht en konden
niet anders dan thans de mededeeling als
zoodanig wantrouwen.

Willem de Wichers

in de turnclub ten. Ze waren vroolijk, de zusjes. Geen wem
een van de beste krachten, 't Was een lust der. Een kennisje was jarig geweest en
hem te zien werken: rustig en zeker. Bij de daar hadden ze den avond doorgebracht,
vrije en oive-oclen men i irccies in Veel zoets genoten dat is nu eenmaal
de maat, lenig, onbewegelijk als 't moest een zwak van zusjes! en ja, ze hadden
Een prachtlid, waar de club trotsch op was. werkelijk ook een paar advocaatjes met
En nu had Willem zich op een voor hem huid en haar verslonden. Dies waren ze
Fpnïiik xrezeed wii geloofden het niet I noS nieuwen tak van sport toegelegd: het m een jolige stemming. Hun lachen en
Maar toen ^Ubii^ de directfe van het Cen- loopen. Men bcgrijpe dit niet verkeerd: Wil- kwetterende stemmetjes echoden ver weg
t™MB, ?PRu7nf ™erdS bleèr het ons lent was volstrekt niet achterlijk geweest onder het nog zware loverdak.

wnnrhpTrt tp 7iin en had zelfs maar heel kort een "Platie" Ineens ziet zuster Lotty iets bewegen op

Maar «5k bleek ons dat deze waarheid nie genoemd kunnen worden. En al fietste hij den weg. Ze houdt zuster Lissy staande.
rnïSï nwr heriropM'p don de dSe zelf i dagelijks veel, het heel gewone, alledaag-Beiden turen nog eens goed.
m^vii ^Pten dat het deze heel wat gekost sche, platvloersche loopen, zooals de heele l „Een ontvluchte!" zegt zuster Lotty en
en wij weten dat het deze heel watgeKosi dt beoefent was hij- toch niet Ver- meteen zet ze den pas er in. Zuster Lissy

heeft het o.r mooie standpunt te verlaten ™reta JU w||lom v;Nu sla,„ ze'op deB rijksWB„. 0p

en cicn s.even w wennen. I beoefenen moet in sportieven zin worden kiemen afstand voor hen uit loopt een man.

Gedwongen door den drang der omstandi0 0p„evat beteekende loopen volgens Hei moet een patiënt zijn. die in zijn nacht

he5en- Af iimMwhs rontrnfli n„ vaste regels en omvatte zoowel snel- als kleuren is ontvlucht. Duidelijk zijn de stre-
Begin Maart 19u0 schreef het Centraal Bu Iane:(jurjp joopen. De sportkoorts was VV.l- pen van zijn pyjama te onderscheiden. Hij
reau: het is van algemeene bekendheid, Jat ]em- njet 7(X) jn bloed gedrongen, dat j heefi zeker haastig een paar kousen of sok-
op de Ned. markt den laatsten tijd belang- I vj?:(1 ,,,n za.T van het triiminhiraat I ken aangeschoten, en over de pijpen van
rijke hoeveelheden Russische granen veel b-j Marathon-wedloop, maar toch dacht zijn pjjama heengehaald. De man liep met
gerst, rogge en mais en tevens yoederkoeken we] over een geuesteliik kampioenschap, e<>n kalm gangetje, alsof hij het nog niet

en erwten, worden aangevoerd, welke hier zelfS( na eenjgen tijd, over het natio- gehee eens was met zichzelf wat te doen
door het handelsorgaan van de Russ. Sovjet- nale kampioenschap. j en waai Leei. te gaan. Lotty denkt hem ge-

republiek verhandeld worden. Hij wist heel goed, dat hij zich dan lang- makke. ,k le kunnen inhalen en verhaast

De wijze, waarop de Sovjet zich deze arti- ,jUI-ip en geregeld te trainen had. Maar dat haar tred. zonder al te opvallend te doen.
kelen verschaft en haar optreden daarbij, I vvas geen bezwaar. Wilskracht bezat hij ge Maai een kranke is achterdochtig; onge-
met name ten opzichte van de landbouwers noeg gn zoo pjng hij dan al spoedig met twijfel heeft bij de zusters opgemerkt, en
in Rusland, is volgens de berichten hierover I (je eerste oefeningen beginnen. Hij verzorg- nu gaat het ineens als een pijl uit den
stuitend. Voorts bestaat er reden, om aan de zjjn ledematen, vooral de onderste, zoo- J boog. Lotty is al gauw buiten adem, maar
te nemen, dat de gelden, welke voor deze I a[s ^at voor wedstrijden gebruikelijk als een goede verpleegster, vol verantwoor-
voederartikelen worden ontvangen,-niet aan j hij vette ze in en masseerde ze, enfin, dit delijkheidsgevoel, mag ze en wil ze de
de Russische verbouwers ten goede komen, j deel van het program was al dadelijk tip- achtervolging niet opgeven. Lissy is al lang
doch door de S vjet-machthebbers in hoofd- top in orde. En toen schoot hij in zijn mooie, achtergebleven en staat bij een boom uit
zaak worden gebruikt, om in andere landen nieuwe wandelsportcostuum. Het was een te blazen. Zij kon niet meer. Maar Lotty
van Europa onrust te zaaien en een toestand i stof in de lengte gestreept; breede strepen, houdt vol. Nu mindert de patiënt weer zijn
van revolutie voor te bereiden. in de kleuren ongeveer van zijn club, liepen vaart Hij heeft echter te veel voorsprong

Op grond 'hiervan besloot het C. B geen van de schouderen af omlaag en zetten zich gekregen. Maar zuster Lotty kent nu z.jn
Russisch graan en koeken meer te koopen. nog \oort in het korte tri cot-broekje, dat tactiek en ze zal hem wel vangen. HppI
Dat was een daad, die te meer sprak, om de beenen bijna geheel vrij liet voorzichtig, zoo weinig mogelijk gerucht

dat het Ceniraal Bureau een 400-tal Ciöpe- Zoo begaf Willem zich naar den grooten makend, én zich in de schaduw houdend,
ratieve Aankoopvereenigingen omvat en het i rijksweg, waar hij de ruimte had, en waar snelt ze met vernieuwden ijver vooruit. De
vorige jaar b.v. voor ruim 2S mil-lioen gul- nu, op den laten avond, het verkeer niet man blijft kalm doorloopen, alsof niemand
den aan voederartikelen aankocht. j druk meer was. Deze weg lag langs een in hem op de hielen zat. Dan is het. alsof hij

De beteekenis van deze daad was dus niet j richting, waar honderden patiënten oud en zich den toestand bewust wordt Hij maakt
gering, en algemeen werd het toegejuicht, jong, verpleegd werden wegens allerlei gees- aantalten om opnieuw met een vaartje voor
al waren er dan ook, die het meer „gevoel- I telijke defecten, die ook op het lichaam zeer uit te snellen, maar eer het zoover komt,

vol" dan „zakelijk" vonden. vaak hun hcilloozen invloed doen geldeni springt zuster Lotty te voorschijn. Ondanks

De secretaris van de FIoll. Maatschapnij heftig bonzen van haar hart, tracht ze

van Landbouw schreef om- 'f Was een heerlijke avond in 't begin haar stem rustig te beheerschen, en op den

,J)e vraag rijst, of het Centraal Bureau van September. De lucht begon al dat prik- toon van welwillend medelijden maar toch
met deze daad, hoe sympathiek ook op zich- 1 kelende te krijgen, 't welk den herfst zoo met onvermurwbare vastberadenheid zegt
zelf veel zal bereiken. Als het de voeder- eigenaardig en aangenaam kenmerkt De ze, terwijl ze haar hand krachtig op zi n
stoffen niet koopt, zullen wellicht de han- maan scheen helder en haar zachte, mat- schouder legt: -Waar gaat dat zoo laat

- 3 gehon- blanke licht hulde alles m een ietwat on naar toe, vriendje?

'zekeren droomerigen glans, 't Was opmer- De man staat stil en kijkt haar verbaasd
kelijk stil in de na.uur. en pleohdg koepely aan. Ze herkent zijn gezicht niet als dat

den de boomen boven de breede laneni van een patiënt Maar dan merkt ze, dat

Daar klonken heldere, vroolijke, hooge hij geen nachtgoed maar een sportcostuum
damesstemmen. Een paar zusters, in stem- I draagt!

mig costuum, die een „avondje" hadden I Ze was o zoo gauw binnen de bescher-
gehad. keerden naar het oord der ellende mende omheining der stichting!
terug, waar zij hun prachtig werk verricht-1

delaren het doen, deze zijn niet
den aan ideëele overwegingen als een boe
rencoöperatie en ongetwijfeld zullen er boe
ren en wellicht ook aanknopverecnigingei.
zijn, die de Russische voederstoffen zonder
gewetenswroeging aan 'hun vee wenschen
te voederen.

Het wil ons da.n ook voorshands voorko
men, dat de daad van het Centraal Bureau
vooral als een uitdrukking van solidariteit
met de Russische boeren moet worden be
schouwd".

Als zoodanig hebben wij het ook opge
vat. En dat „door den drang der omstandig
heden", zooals de Directie zich uitdrukt,
thans het standpunt is prijs gegegeven, doet
o. 1. niet af van de kracht der organisatie,
al meent het „Algem. Nederl. Handelsblad"
dat het prestige van den geTganiseerden
landbouw er niet door versterkt zal worden.

't Lijkt ons dat het feit, dat men het zóó
lang heeft kunnen volhouden tegen de elke
coneurrentie tartende lage prijzen der Rus
sische producten, voldoende bewijs is voor
dp sterkte der organisatie.

Het droeve feit. dat men toch de veel
g^edkoopere Russische voederartïkelen moet
koopen. zij voor de burgers het beste bewijs,
dat de toestand in het boerenbedrijf tot het
uiterste is gedaald.

Zóó moet o. i. het hesluit van het Centraal
Bureau opgevat worden. Zóó en niet an
dors!

Kunst.en Letteren.

EEN DELFTSCH „VAN SPEIJKBORD"

ihrtlft or

Radio Nieuws»

ZONDAG 15 FEBRUARI

Geref Predikai

i. 147 2a en 6b. 7 Tweede gedeelte der
raak. 8 Zingen: Gezang 39 1, 3 en 7. 9

öfdo N.M. Kerkdle

uit de Ned. Hei

Kloots, Ned Herv. Predikant aldaar. Organist
do heer W. Oranje. 1 Orgelspel. 2. Votum en
Zegen. 3 Zingen: Psalm 103 6, 4 Voorlezing

der Apostolische Geloofsbelijdenis. 5 Schrift»
lezing: Romeinen 6 114. 6 Gebed. 7 Inlei
ding en voorlezing van den tekst: 1 Petrus 3
21—2S. 8 Zingen: Psalm 65 2 en 8. 9 Eerste
gedeelte der prediking. 10 Zingen: Gezang
130 6. 11 Tweede gedeelte der prediking. 13
Dankgebed. 13 Zingen: Pa&lm 119 88. 14 Ze
gen. 15 Orgelspel.

MAANDAG 16 FEBRUARL

HUIZEN. N.C.R.V. 298.8 XL (1004 Kilocycles).
8.Ou Tijdsein. 8.00—8.15 Schriftlezing. 8.15—9.30

i Zlekendlenst,

.30 Tijdsei

Herv. Predikant t
~hr_ Dectu^

Tijdsein. 2.00—124.36 Vltze
Spreker: Drs -

H. Schilp, Directeur Christ.
Delden. Onderwerp: Huidver
zorging en Kleedlng'-; 2 353.15 Gramofoon-
musiek. 3.158.45 Cursus Knippen en Stofver-
aieren. te geven door het Instituut E.N.S.A t.D
Tolsteegsingel 54 te Utrecht. 3.454 Verzor
ging van den zender. 4 Tijdsein. 4—5 Zieken,
uurtje, te lelden door Ds. Kr. Tollenaar. Geref
l'reo. te Den Helder. Muzikale medewerking
verleenen: MeJ. C. de Jager. zang. H. N. Masten
broek, harmonium. 5 Tijdsein. 5—5.45 Cursus
Handenarbeid voor onze Jeugd, door den heer
H. J. Steinvoort, te Hilversum. Onderwerp:
„Een puntbakje van dun karton." 5.457 Con-

Haar traditie getrouw, heeft de N. V. TCo.
ilnkltJke DelfUch Aardewerkfabriek „De Por-
leleyne Fles", voorheen Joost Thooft en La.
louchere, ter gelegenheid van de onlangs ge-
ïoudon Van Speök-herdenklng, haar bekende
,erie kostbare en smnnkvolle historische Delft,
gedenkborden met een .Van Speökbord'1 i

„De Schatten dei

Vocaal

uit: Mevr. Willy Canté
MeJ. Nelly Hugues.
>omcnbergh,
7 Tijdsein

irderd.

'lof

den heer

W. G. de Bas .die een speciale »UUio vt
Van SpeUk's leven en dood heeft gemaakt.

Evenals de heer de Bas was de Direct
van oordee; zich tot één model te bepalen
Wegens beswaren ook van financieelen aai
werd besloten een voors elllng <gé<
decoratieve -omposltle) te gevan van de kanoi
neer boot N", 2, ^worstelend op de Schelde teg<
jj «_a ogen dikken vóór

specteur der N.V.
rlng-Socleteit. Om

n vriendin
It tenslotte

irtl, 8.30—8.40 Mn:
vertaling.
N.C.R V.-Orl

wel animo *ön

Schoolklasse Groot Emaus.

stranding bö bet

volle en nistoriscl

De

de bel

fier do Nedei

srpschen toreo. links het fort

„HEEMSKERCE".

I Blykens bij het. Departement van Defensie
ontvangen telegram is de „Heemskerck", die
een kruistocht maakt door de Middellandsche
Zee, op 12 dezer Capri gepasseerd op weg
naar Nice. Aan boord was alles wel.

genwljding. 10 3012 Concert 12 Tijdsein. 12.30
i 2 Concert 2.2.30 Rustpoos voor het verzor
eg van den zender. 2.30—3 Gramofoonmuz:ek
—4 Orgelconcert. 44.30 Loetafoon-varla. 4 39
-5.30 Kinderuur. 5 30—7 Concert. 7—7.30 Boe-
enhalfuur. 8 Tijdsein 8.01—9 45 Concert 9.45

10.1511 Voortzetting Coi

TEDDY'S KNOOP

door AMY LE FEUVRE.

te komen, tonder dat ze ons zien. We moe
ten door het hooge gra6 kruipen, of in een
boom klimmen, of ons tusschen do strui
ken verstoppen. We zull#n natuurlijk aller
lei avonturen hebben

„En als we niemand ontmoeten?"
„Daarom ben ik juist dezen kant uitge-
.gaan. Er zitten hier altijd --en massa men-
Ischen :n de rivier te visschen. Kijk r»u zo»d

Blijf jij maar staan. Ik zal het wbl opknap

pen!"

Vlug en handig toog hij aan het werk en
weldra had hij het klaargespeeld.

De boer sliep nog altijd door, en Teddy
vloog proestend van het lachen naar Nan
cy toe, die zachtjes in haar handden stond I
te klappen-

al6 hij nu wakker wordt en voelt, dat J

„Zonder Mij kunt gij niets doen," heeft Urt, praat niet te hard en loop vooral heel j h ?t weg kan! Ik wou, dat ik het zien.

zachtjes. Denk er nu bij, dal de eerst-:, die
on6 ziet, ons dood zal wilien schieten"
„Maar dat doen ze niet."

„Je moet net doen, alsof ze het zouden
willen doen."

Teddy's toon klonk gestreng, en Nancy
had te -veel moeite, om haar hoed niet te
verliezen, terwijl ze onder de heesters door
kropen, om er veel tegen in te brengen

Een oogenblik later zagen ze een vsscher
op het pad langs de rivier zitten Het was
een groote zware boer, die blijkbaar een
dagje vrijaf had genomen, want Lij zat te-

onza overste Leidsman gezegd. Als
der Hem strijden is het mis."

„Als ik Ipse soms eens zijn zin laat doen,
is dat overloopen naar den vijand?"

„Als je dat doet. wordt je zeker en vast

„Maar als ik dicht bij Hem blijf, dan zal
de Heer toch niet toelaten, dat Ik versla
gen word."

F.n zoo praatten zij, het ong°!ijke paar;
maar de kleine jongen had een geloof, dot
de oude man hem wel benijden mocht.

Niet lang daarna hadden Teddy en zijn QJ_ t,

vrienden een heerlijken middag in het g-en een boom geleund. De restanten
jyv=c\ Het was Zaterdagmiddag en zij speel een stevig maal lagen nog om hem iin>u.
den hun geliefkoosd 6pel: oorlog. Teddy Hij had zijn hengel nog in zijn hand, maar
was als altijd natuurlijk de aanvoerder. I de lijn hing niet in het water, en hij zat
Er waren ook een paar van de meisjes achterover geleund, met open mond t« sla-
bij, en daaronder natuurlijk ook Nancy, j pen.

Haar achting voor Teddy nam steeds toe, j „Stil," zei Teddy fluisterend, „als hij wak
hoewel ze nog 6teeds even bij de hand en fcer wordt is het met ons gedaan. Laten we
onafhankelijk wa6. Eindelijk kondigde T^d- dus op onze teenen voorbij zien te konen."
dy aan. dat hij op een expeditie tot verken- in veiligheid werd dit volbracht, maarmaar "moeder zou zeggen, dat het heel qn
ningvan het terrein dacht uit te va an, en j toen ze voorbij waren. 6tond Teddy stil, en I deugend was. en ik ben bang. dat mijn Ka
daar Nancy er op stond, om mee te gaan, zijn ondeugendheid nam hem te pakken. pitein, mijn overste Leidsman, het niet
verlieten ze samen het bosch en gingen den j Met oogen, tintelend van pret, keek hij 'goed zal vindon. Ik zal terug moeten gaan
kant van de rivier op- Nancy aan. en hem iocmaken-"

„Wat moeten we doen?" rroéf Naney. .Als we hem eens gevangen namen en „O, maar dat moet je niet doen." riep
„Je zult zien. wat een pret we hebben'hem met d«« üjn van zijn hengel aan don Nancv uit. „Je zult hem wakker maken en
zullen ledereer dien wij tegenkomen ishoorn vasi; inden! Hij is een vijand; ik ge
onze vijand en ckiar moeten we langs zien loof, dat het onze plicht is, om het te uocn.

maar gauw mee. Het is boer Groen;1
hij is zoo driftig als iets. Laat6t hééft" hij j
Sam toch zoo afgeranseld, omdat d^e een
oude pan aan den staart van een van zijn
varkens gebonden had. Hij weet naituunijk
niet. wie het gedaan heeft, en ik heb den
knoop flink stevig aangetrokken."

Zij renden weg, maar zij waren nog niet
ver gegaan, toen Teddy op eens stilhield Al
de vroolijkheid was uit zijn gelaat verdwe-

„Wat scheelt er aan?" vroeg Nancy. „Heb
je pijn in je zijde?"

„Ik ben bang, dat ik met Ip6e zal moe
ten strijden."

Bijna fluisterend kwam het er uit, en Nan
cy keek hem met verbazing aan.

,.Ik had het niet mogen doen," zei nlj, na
een korte pauze.

„Ik heb wel ergen zin, tenminste Ipse
heeft ergen zin, hem zoo te laten zitt>

Teddy schudde het hoofd, en 6loop zacht
jes terug, terwijl Nancy hem op een eer
biedigen afstand volgde.

Het bleek moeilijker werk te zijn, om de
knoopen l06 te maken, dan om ze er m te
maken, maar eindelijk wa6 Teddy er mee
klaar en begon hij de lijn los te winden.

Helaas, het dutje van boer Groen vas
voorbij. Opeens keek hij klaar wakker om
zich heen, en toen hij zag, wat Teddv netn
geleverd had, kende zijn woede geen gren

Te vergeefs trachtte hij zich lo6 te maken;
het gelukte hem nieL

„Als u stil blijft zitten, zal ik de lijn gauw
afwinden en haar ook niet breken,' zei
Teddy onvervaard.

„Jou kleine 6chelm, hoe durf je je hier
nog te vertoonen, nadat je zoo iets hebt uit
gehaald? Je bent de plaag van het heeie
•dorp, en je zult een flink pak van me heb
ben. zoo waar al6 ik Jonathan Groen eet."

Teddy zag beurtelings rood en wit, het
was zoo'n grappig gezicht, ora hem laar
die lijn los te zien winden, terwijl de boer
zich in a-Ile bochten wrong en raasde cn
tierde, dat Nancy het uitproestte.

Lang duurde het niet. voordat boer Groen
weer op zijn voeten stond, en terwijl hij Ted
dy bij den kraag greep, schudde hij hem
eerst flink door elkaar, haalde daarop, zon
der hem los te laten een e.ind touw uit zijn
zak en bond hem aan den boom vast-

„Ziezoo, kereltje," zei hij, nu heb je een
le6je gehad dat ie niet licht zult vergeten.
Het Is goed, dat ik dat eind touw bij mij heb
Je kunt er nu eens kalm over nadenken,
waaraan je dat door elkaar schudden ver
diend hebt"

Daarop bond hij Teddy's handen bij el
kaar met zijn zakdoek.

Nu kwam Nancy echter verontwaardigd
aangeloopen.

Pa6 zag boer Groen haar, of hij riep:
„Zoo, waren er twee van jullie? Nu, dan
zal ik jou, dunkt me hetzelfde lot laten dee
len. Je zult dan wel afleeren om nog eens
I zoo'n schelmenstreek uit te halen."

„Je bent de slechtste man, die er bestaat,"
riep Nancy woedend ,Hij was je toch aan
het losmaken, toen je wakker werd. Mij
dunkt, dat het aardig van hem was. Ik wou
dat hij je vastgebonden had laten zitten!"
I Boer Groen gaf geen antwoord op dien
uitval. Met groote voldoening bond hij
Nancy ook aan een boom vo6t. Toen nam
hij hengel en mandje op en riep hun alleen
nog maar uit de verte toe:

„Al6 het mij gelegen komt, zal ik jullie
wel weer efcns losmaken- Leer om leer, ont
houdt dat maar goed."

„Zeg, Knoopjongcn," vroeg Nancy op be
zorgden toon, „heeft hij je pijn gedaan?"'
want Teddy had al dien tijd geen woord
gezegd.

Hij keerde het hoofd nu om en keek haar
aan.

„Hij heeft me wel heel erg door elkoar
geschud. Ik voel het nog; maar ik heb niet
zoo'n heel erge pijn- maar ik heb spijt, .lat
ik het gedaan heb en ik heb het aan mijn
Kapitein verteld en gevraagd, of Hij het
mij vergeven wilde"

„Zouden we hier den beelen avond tn
der heelen nacht moeten blijven, denk je'"
„Welneen: hij zal ons wel gauw komon
losmaken. Het is niet eerlijk, dat Jiij jou
ook vastgebonden heeft Je had hem niets
gedaan."

„Ik had hem uitgelachen en ik had ge
zegd, dat je hem liever vastgebonden moest
laten; maar het kan mij niets schal'«. tt

hij mij vastgebonden heeft. Maar zeg, Ted
dy, je hebt me nog niet verteld, of de Heer
ook zeelieden heeft of enkel soldaten; want
ik wil wel onder jouw Kapitein staan, maac
ik wil geen soldaat wezen."

„Ik heb het aan moeder gevraagd, en d!9
zei, dat je vader een zeesoldaat is, Int s
dan toch ook een soldaat Ik denk, dal jij
du6 ook een soldaat zult moeten worden;
een krijgsknecht noemt de dominee het"

„Nu. maar, zeelieden vechten ook, i6t
weet ik heel zeker. Grootvader heeft me
pas nog van Admiraal Nelson voorge!er.«-nt
en me loten zien, hoe zijn mannen den vij
and doodden. Ik wil liever een zeeman zijn,
alc die toch ook vechten."

Hun gesprek werd gestoord door de komst
van twee heeren en een dame, die blijk
baar aan het visschen waren geweest, en
nu op weg naar huis waren.

Vol verbazing bleven zij staan, toen ze de
twee kinderen daar vastgebonden zagen.

Teddy sprak het eerst. Hij herkende :'n
den nieuwaangekomene kolonel Graham,
den heer van het dorp, en zijn vrouw. De
derde was een logé van hen.

„Meneer, zou u ons. alsjeblieft, los willen
maken?" vroeg Teddy.

De kolonel lachte hartelijk.

„Zoo. zoo. hebben ze nu jou eens te pak
ken gehad?" z»i hij. „Lady Helen, dit de
aanvoerder bij alle kwajonsrenslrpken die
hfer in het dorp worden uitgehaald- Ie zou
het anders niet denken, als je hem aan
kijkt"

„Wat een engelen gezicht je." ze! Laiv He
len vol bewondering. ..En wie is die klein»
meid? Die heeft meer van een Zigeunerin*
netje."