ABONNÉ!
\£m\4ncl
aag
3
DINSDAG 13 JANUARI 1931
DERDE BLAD PAG 9
WAAR DE TSAAR MET
ZIJN GEZIN STIERF
EEN MUSEUM VAN DE REVOLUTIE
Kapitein J. de V. Loder bezocht dezer
dagen Jekateirinenburg, in den Oeral, de
plaats, die nu Sverdlofsk heet, naar den
eersten president van de Sovjet-Unie. 'n
deze Blad vond in de revolutiedagen d-3
terechtstelling plaats van het Russische
Keizerlijke gezin. y
Wat hij daax zag en hoorde, zal ook
hen daarbij vreemd gebleven te zijn.
Het is zonderling te ontdekken, dat de
heele episode wordt behandeld als een feit
in de geschiedenis der revolutie en met
bijna dezelfde nuchterheid alsof de
overleden Tsaar een figuur is even ver
verwijderd als Lodewijk XVI of Karei I. Er
wordt geen poging gedaan om de feiten tc
verbergen en er propaganda uit te maken.
Een ingelijst exemplaar van een plaatselijk
nieuwsblad, de „Uralski Rabotni", van 18
Juli 1918, bevat niet meer dan het bericht
over de omstandigheden, waaonder de te
rechtstelling plaats had. zooals .het wereld
kundig werd gemaakt den dag van de
executie.
In de laatste zaal van het museum hangt
de mededeeling, dat zoodra er tien perso
nen bijeenzijn, de zaalwachter hun de
1
plaats zal toonen waar Nicolaas II is dood
geschoten. Voor deze speciale gelegenheid
was de zaalwachter een meisje van ongeveer
18 jaar en onze groep, die samengesteld was
uit enkele werklieden, twee of drie boeren
vrouwen en een paartje, dat cr tamelijk
.Jrourgeois-achtig" uitzag en vermoedelijk
behoorde tot de technische specialisten
klasse, volgde haar buiten het huis naax
een zijdeur, vroeger klaarblijkelijk een in
gang voor dienstpersoneel.
Daar het huis op een helling is gebouwd,
geeft deze deur toegang tot een soort kelder.
De kamer, waarin de terechtstelling voltrek
ken werd. komt uit op een vestibule. Zo is
niet meer dan 4 of 5 meter in 't vierkant,
witgekalkt, niet een gewelfde zoldering en
een hoog aangebracht venster in de buiten
muur, juist boven het straat vlak. In de>-e
beperkte ruimte werden elf menschen, de
Tsaar, de Tsaritsa, hun vijf kinderen en vier
bedienden saamgedreven en. doodgeschoten.
Van de rnniur tegenover de deur is dc
pleistering verdwenen en men ziet daar dik
ke planken op afstanden vertooncn deze
dwarse gaten, waar de kogels uitgesneden
zijn. Deze gaten zijn alle laag: 1.25 M. of.
minder boven den grond. Iemand vroeg,
hoe dat kwam en de gids legde het zóó uit,
dat de slachtoffers in hun doodsangst saain
gedrongen larïïis den muur hadden gekro
pen. Enkele gaten in de vloerplanken wij
zen op schoten, die zijn gelost om bij en
kelen hunner een einde aan het lijden td
maken.
In antwoord op een andere vraag ver
klaarde de gids, dat imen wel wat moeite
had gehad om iemand te vinden bereid tot
de daad, maar dat drie ropde gardisten tcri
slotte gedwongen werden te schieten. Zij
stonden vlak bij de deur. De trompen van
hun geweren moeten minder dan ity Meter
van de sidderende gropp geweest zijn. Zij
hebben verscheidene salvo's moeten afvu
ren. Een ijzingwekkender tooneel kan men
zich niet voorstellen.
Ik ging heen, zeer bewogen, temeer mis
schien door de strenge zakelijkheid waar
op het gebeurde wordt meegedeeld.
DE RUSSISCHE KEIZERLIJKE FAMILIE
wordt aan Je Oeral-sovj tc Jekaterinen-burg
(Soerdlofsk) overgeleverd op SO April 1918.
DU is een reproductie van een schilderij in
het Museum, der Revolutie, vervaardigd door
een plaatselijk kunstenaar, die er blijkbaar
opggetuige van was.
menigen lezer van ons blad interesseeren
en we vertalen het daarom uit de „Daily
Telegraph", het blad waarin wij een arti
kel daarover vinden.
Lang, recht, breed en slecht geplaveid
ziin de straten, waarlangs houten huizen
staan.
Langs een zijde van een groot, slordig,
met balsleenen bestraat plein en tegiemover
een kerk, die thans als school gebruikt
wordt, staat een breed, laag, witgekalkt
steenen huis, dat eenmaal het woonhuis
was van eeu rijke familie, yier was het,
dat de Tsaar en zijn gezin gebracht werden
van Tobolsk, in April 1918, toen de Witte
legers, komende van Siberië, die stad na-
derden. Toen het huis gebruikt werd door
Sn de keizerlijke gevangenen, was het omge-
ven door een houten hek. dat later is ver
wijderd.
Behalve van de plaats der executie zijn
alle teekenen van hun verblijf verdwenen,
maar er is een aantal foto's van de kamers
zooals die er uitzagen in dien tijd
Het huis is thans een Museum van
Revolutie, met de gebruikelijke illustra
ties en symboleh van den groei der revo-
|u lonajre beweging en van de periode
■san dén burgeroorlog.
Eeu groot schilderij, van de hand van een
148^ plaatselijk kunstenaar, die blijkbaar oogge
tuige was, geeft de overlevering weer van
de Keizerlijke familie aan de Oeral-autorl-
teiten bij hun aankomst van Tobolsk.
De terechtstelling Werd, naar het schijnt,
uitgevoerd door de Oeral-Sovjet op eigen
verantwoordelijkheid en min of meer in
angstige haast.
Zij waren bang, dat de Tsaar in handen
van de contra-revolutionairen zou vallen,
waardoor zij zich den toom van Moskou op
den hals zouden halen. Mededoogen met
de Tsaritsa en de kinderen, die zij in het
lot van den Tsaar lieten deelen, schijnt
situa
ltndscbe onderwijs- en opvoedlngsorganiMatlr
bn stichtten bovengenoemd verband met de vol
gen do
1 Zoon. den Heorc on Verlos!
reformatorische belljdeniss<
jningr vai
Schoolnieuws.
CHR. ONDERWIJS
Internationaal Verband Yan Chr.
Opvoedlngs- en Ondorwijs-orQaAi-
saties.
In aansluiting
a/d Main onder
lid van dit Internatloi
Verband worden,
n. Doel. Op dezen grondslag streeft het i
DE PLAATS DER TERECHTSTELLING. Het huis vroeger bewoond door een rijke
fcmilie, thans het Museum der Revolutie waarin de Tsaar en zijn gezin gevangen
werd gehouden tot 17 Juli 1918, den dag waarop zij te zamen met vier bedienden,
werden vermoord. Het raam van de kleine kamer waarin zij werden neergeschoten is
met een kruisje aangegeven.
band. met handhaving van gewetens-vrijheid en
ouderrecht en met Inachtneming van het natio
naal karakter der organisaties, naar onderlinge
samenwerking tot bevordering ^an Christelijk^
evangelische jeugd- en volksopvoeding «n van
het Christel)jk-evangelischo onderwijs- on
doel bosc!
III. Middelen. Als middelen tot bereiking vai!
- - - iwt.het verband: Internationale
onderlinge schriftelijke ge-
J, zoowel al8 uitgave en ruiling
chrlften; alles, wat verder tot bereiking
;s g;r
doel diet
IV. nestuar. Voor het 3cstuur van het Ver
band benoemt Iedere aangesloten organlsa'le
hoogstens 2 vertegenwoordigers. Het C-root-
Comltó tot organisatie van Christelijke Schor
sen in Holland heeft het recht 5 ver-
iordlgers to benoemen,
ganisatiee kunnen ln bijzondere geval-
r hun vertegenwoordigers ook plaat--
'""tl'
brengt iedere vertegenwoordl
er Biecnts een stem uit.
Het Bestuur klost uit zijn midden een Isten
De leden van het liagalijksch Bestuur hebben
vier Jaur zitting. Om de twee Jaar treedt de
helft af, voor de eerste maal wordon deze oon-
gewezen door het lot.
l'. mjdrugen. De kosten van het ïnternat'o-
al Verband worden bestroden door doze om
te slaan over de aangesloten organisaties.
Tot deze kosten benooren ook do uitgaven dlo
I. ertogenwoordlgers hebben to doen door
deelneming aan de zittingen van het Bestuur
T aan andere vergaderingen, waarheen zij door
et Bestuur of hun organisatie worden afge-
ïardigd.
In bet Dagelijksch Bestuur werden gekozen:
Voorzitter de heer J. te Pierson. -Bllthovcn
(Holland); en tot Secretaris do beer J. Th. Ji.
idor.' Haarlem (Holland).
'ionaal Ctjrisie-
cn Onde.-wljs-
van het Jaar
1982 in het Wupperdal, Duitschland.
zijn de volgende organisaties tot
i. v.
latlos
onderwijze resse:
9. Do OostenrIJksche evang. OnderwiJzarsver-
eeniging; zetel: Weenen.
10. Ve.-eeniglng tot Stichting en instandhou
ding van Vlaamschc Christelijke scholen, zetel:
11. Evangelische schoolvereenlglng: Zetel:
en Opwekking.
L het 18de lovi
Het Verband spreekt er zijn diepe »ma-t uit
dat door dit verbod de eere Gods op zoo schrik
kelijke wijze gehoond en het rijk Gods tegen-
i den strijd tegen
land bedreigt,
alle Chrlstelljkc-s.-JSHPHHHHPr I
h ik-ZL-d'-iijlcr-n nnd der >.-u.ol in I'.usland
hun persoonlijk en gemeenschappelijk gebed te
godenken en zich zelf in de levensgemecnn<:hap
met den opgestanen en verheerlijkten Heiland
Jezus Christus te wapenen met het schild des
geloofs en het zwaard des Geestes, opdat zij
n dozen aanval van den antl-ehrlatelljkea
it sterken wederstand moge bieden tot heil
Jeugd.
-Toekt Ml*
INGEZONDEN STUKKEN
ïullen verantwoordelijkheid der Itedactle»
WAT DOEN WIJ NEDEnliATfDEIlST
absoluut alge
voor veel artikelen
eer ook voor wat betreft schoen ei
publiek zeer moeilijk is
Nederlandsch fabri
kaat of met buitonlandsch fabrlkat
ken hebben.
WU hebben herhaaldelijk zoowel r
op de
rellik is de naai
zijn.
amste bezwaren werden ons da:
it winkeliers er niet op gesteld ztJi
deelen van welken fabrikant tb' hu;
betrekken om hun coïicurrenton nie
-schlllendo soor
tegen het ver
jrlkanten, omdn
I zich j
hUnt
verbinding stelt,
niet tevreden is. deze achter
in den winkelier om zich recht-
den fabrikant van het artllcel in
»nd wordt beschouwd.
:arlaat van de Vereeniglng
•nngt hi
ie
- ..kin..
t zeer gaarne aan voortbreng-
eigen nijverheid de voorkeur
maar wij hebben ook de erva-
Het Bes
ndsch I
reeds verscheidene J
teitekenmerk voor lndusti
kende V.N.F. merk. doen
kanten kunnen van het Bestuur dér Vei
de vergunning verkrijgen de afbeeldlni
i brengen, nadai
het Bestui
.Nederlandsch Fabrllti
nerk op hui
dit ken-
•tlkelc..
ichter hiervan op veel uitgebreider
.ogenblik nog het geval is
aor de Nederlandsche industrie gebruik zou
orden gemaakt, zouden de bezwaren hierbo-
sn genoemd op zeer eenvoudige wHze zijn on
tvangen. terwbl het publiek don -jga
derlandsch fabrikaat 1
of het artikel i
H. F. R. SNOEK.
Secretaris-Penningmeester der Ver
eeniglng „Nederlandsch Fabrikaat''
s-Gravenhage. 10 Januari 1931.
Maak iemand
Hii zal hel alfiid
WAARDEEREN
Radio Nieuws.
Woensdag 14 Januari.
HUIZEN (298-8 M.) N. C. R- V. 8 Tijdsein; 8—
815 Schriftlezing. 8.159.30 Morgenconcert
10.30 Tijdsein. 10.3011 Korte Zlekondlcnst, te
leiden door L's. v. d. Wolf. Geref. pred. te Bus-
1112 Harmontumbespcllng door dhr. Jur-
met zang. 12 Tlldseln, 12-8-12.30 Gramo-
foonpl. 12.30 Tüda. 12.30-2 Concert Mw v Raven
y—Mollonkomp. zang; H Hermann, viool;
wat Wils.
VOOR GEEN GELD TE KOOP
Boer Peters had het door vlij* en spaar
zaamheid gebracht van een armelijk keu
terboertje tot een flinke, gezeten boer. En
zooals het zooveel voorspoedige inenschen
gaat: lij vergat, dat de zegen van Boven
kwam. Als een ander ziekte onder liet vee
had. liep zijn kudde vrij; als een ander mei
misgewas te worstelen had. bleef zijn land
gespaard; toen er een zware hagelbui over
de streek trok, die veel glas vernielde en aan
den oogst groote schade toebracht, lag zijn
tuin juist in dc zóne, die vrij liep. Als een
ander op de veiling kwam met jonge groen
te was de aanvoer groot, en de prijs blew"
laag. Peters trof het den volgenden dag, dat
er veel koopers waren en hij maakte nog een
flinken prijs. Zoo was hij van jaar tot jaar
vooruit geboerd. En met het toenemen van
den geldbuidel, was ook zijn borst gezwol
len van trots. Hij ging nu voor niemand op
het dbrp meer uit den weg. En velen keken
den rijken boer naar de oogen.
Lid van den Raad was hij al lang; een
paar jaar geleden was hij zelfs gekozen tot
wethouder. En nu was de burgemeesters
plaats vacant....
Zoolang boer Peters niet dacht aan zijn
dikke portemonnaie of aan .ijn groote brand
kast. of aan zijn talrijke kudde was het oen
beste man. Een gemoedelijke man. En al
waren de dorpsgenootcn verre van blind
voor zijn gebrek, ze mochten hem toch wel.
Trouwens, als het zoo pas gaf, kon hij ook
best wat missen. Wie hem in de stad op
marktdag in een café aajitrof, ging vast
niet „ongetracteerd" naar huis.
En zoo had Peters nog heel wat vrienden?
„Och, wie heeft ze, onder soortgelijke om
standigheden niet?
Op het dorp, dat we gemakshalve
maar Ergenshulzen zullen noemen, woonde
ook een oude, gepensionneerde onderwijzer.
Het was er nog een van den ouden stempel.
Hij had het openbaar onderwijs gediend in
don tijd toen er nog de Bijbel werd gelezen,
toen er nog geboden en gedankt werd op
school. Toen de openbare school 'practisch
nog niet godsdienstloos was. De oude mees
ter Zondervan had Peters als kleinen boer
gekend, en had hem zien toenemen in rijk
dom en invloed en in zijn overdreven gevoel
van eigenwaarde. Vaak als ze zoo eens
vriendschappelijk aan de praat kwamen,
had' hij Petei's tactvol op zijn fout gewezen,
maar de boer vond meester „een oude, on-
practische filezoof" en liet hem praten.
„Och, meester", zei hij oo zekeren dag.
toen de twee elkaar weer eens ontmoet had
den, na de gebruikelijke inleiding, waar
bij het bleek, dat ze het er roerend over eens
waren, dat het „mooi weèrtje" was, „och
meester, je zegt nou wel, dat geld niet
alles is, en dat je met geld niet alles leunt
doen, maar je mot nou maar eens bij me
komen kijken, naar mijn nieuwe steenen
6chuur en naar mijn nieuwen stal. 't Is alles
even mooi en doelmatig..."
De oude onderwijzer glimlachte en stak
een waarschuwenden vinger op. ,Heb je
nooit gelezen van den man. die zijn schuren
vergrootte, en lekker dacht te gaan leven,
en wiens ziel onverwachts werd o|)geëischt?
Geloof me, Peters, wat baat het den mcnsch
als hij alle schatten van de wereld wint en
schade lijdt aan zijn zieL.?"'
„Och wat, meesier, ik zeg maar zoo: met
geld kun je alles doen. Wat wonen we nou
niet beter dan vroeger cn geloof je niet, dat
dit aan de gezondheid ten goede zal ko
men....? Maar wat ik zeggen wou. die popu
lieren voor je ramen, die je zooveel lucht en
licht benemen en düe je huisje zoo somber
en vochtig maken, orndat er nooit de zon
binnenkomt, zouden die niet noodig weg
moeten?"
„Ja, dat zou zeker heel goed zijn, en mijn
I jicht zou er zeker door verminderen. Maar
ze zijn niet van mij, en om ze te vellen, zou
ik ze moeten koopen
„Nou en dat gaat niet, hè? Maar daarom
zal i k het doén. en het zal me plezier doen
als je jicht wat betert".
Meester Zendervan zei. dat hij het zeer op
prijs zou stellen, en Peters riep: „Zie je
wel, dat jc met geld alles gedaan krijgt?"
Waarop de meester ontkennend knikte.
De boer raakte echter op zijn stokpaardje
en sloeg geweldig door Meteen kwam de
postbode voorbij. Hij overhandigde Peters
een groote enveloppe. Met een lach van zelf
voldoening maakte de boer den brief open
en liep hem vlug door. Toen hield hij hem
den meester onder den neus.
„Zie maar eens hier", riep hij, „dat is
mijn benoeming tot burgemeester van Er-
genshuizen".
De meester wenschte Peters geluk met die
onderscheiding, die hij hem van harte gunde
en die hij ook wel verdiende.
„Verdienen? Och man, 't is het geld. Zou
ik de knapste zijn? De notaris is tienmaal
knapper dan ik. Of de braafste? Nou. ik
wil je niet in je gezicht prijzen, maar an
dorsEn of ik zoo verdienstelijk ben? Och.
er zijn er wel anderen. Neen, man, door mijn
geld heb ik invloed en daaraan dank ik
deze benoeming. Geld is alles!"
De meester keek ernstig en gooide het
ineens over een anderen boeg.
„Maar Teunis heeft je toch maar zijn
bond niet willen verknopen!"
„Dat dacht je maar!" lachte de boer. „Ja,
eerst hield hij zich stijf, hij wou van het
trouwe beest niet afl Voor geen tien, geen
vijftien gulden. Maar toen ik hem een brief
je van vijf-en-twintig voor hield, sloeg hij
toe, de arme drommel. Sinds gisteren
avond is de hond mijn eigendom".
Meester 7 r ,:n keek verwonderd op.
„Geloof t met? Kom maar eens mee.
dan zul jc t zien! 't Beest zal het nu beter
krijgen als bij zijn armen baas".
Al pratend wandelden de mannen de boer
derij van Peters op en liepen naar 't. hon
denhok.
Geen geblaf begroette hen. Aan het hok
bengelde nog een stuk van het doormidden
gerukte touw.
„Die ls weg", zei de meester; „naar zijn
arme baas. Als je hem houden wilt, zul je
hem iets anders moeten geven, dan wat al
leen met geld te koop is!"
H v d Horst Jr„ cello; Mevr. v. d. HorstHleek
rode, piano. 2 Tijdsein2—2.30 Gramofoonmu-
zielc. 2303 Lezen van Clir. Lectuur, door mej.
Wentink. te Hllvereum. 3 TUdseln. 3—4.30 Con
cert. Mevr, HeldermanSmit. plano; D. Vos,
viool: F. Meyerse. zang. 4.30—4.45 Gramofoon-
ek. 6 TUdseln. 5—6 Kinderuurtje, to leiden
mej. Groeneweg. te R'dara. Mevr. v Rens-
-v d Voorde, Bennekom, zang; mej. T Steinz
ersum. plano. 6 Tijdsein. 6—7 Uurtje voor
de Landbouwers, door dhr. Pllon. te Achterveld.
77.30 Gramofoonmuzlek. 7.308 Halfuurtje
voor de rijpere Jeugd. Spr. dhr Rauws, te Den
Haag. 8—10.45 Concert. Spr Dr Schoep, te Har
derwijk. 10 Persberichten Vaz Dlas» 10.45—11.30
Gramofoonmuzlek,
HILVERSUM (1875 M.) V.A.R.A. 8 Gramofoon
muziek. 9.15 Orgel. V.P.U.O. 10 Morgenwij
ding. V.A.R.A. 10.15 Gramofoonmuzlek. 10.3"
Onzo keuken. 11 Gramofoonmuzlek. 1105 Itadio-
Volksunlversltelt. 11.35 Gramofoonmuzlek. 12
Politieberichten. 12.20 Middagconcert. 2.30 Vrou
wenuurtje, 3.20 Gramofoonmuzlek. 3.25 Coope-
ratlekwartlertje. 3.40 Mank het zelf. 4.30 Plano
5 Kadervertellingen. 5.30 Vraaglialfuurije v.
kinderen. 6.15 Gramofoonmuzlek. 6.30 Mandoli
necursus. 7 Gramofoonmuzlek. 7.15 Voordracht,
7.45 Politieberichten. 8 Joodsch uurtje. 9 Con
cert 9.15 Hoorspel- 10.15 Concc-rt 10.30 Gramo
foonmuzlek. 11.05 Persberichten Var Dlas. 11.15
Gramofoonmuzlek.
OP DE MARKT
Tot de oude instellingen, die zich hardnek kig weten te handhaven, zelfs in onzen tijd. waarin zooveel verdwijnt, behoort de markt.
Dat blijft 't verzamelpunt van „boeren, burgers en buitenlui" en dc gewiekste kooplieden zorgen er wel voor. dat 't geen „dooie
boel" wordt. Ook is hier de plaats wie heeft 't nooit ondervonden? waar de ecli tc volkshumor hoogtijHert.
FEUILLETON
LIEF EN LEED IN DE PASTORIE
door BRIGITTE
(9
In rlè eerste 14 dagen had hij telkenc, wan
lieer hij een bezoek afgelegd had, het ge
voel; „Nu heb je weer wat doms gezegd,
wat de menschen verkeerd begrijpen kun
nen." Nu ging het hem al beter af en hij
was toch nog maar 3 weken hier, en hij wi!
d- nog veel leeron. Eén ding had hij al <;e-
leerd, met té, groote teederheld' was niets to
b?o"'nnen, een grofheid bracht hem vaiiK
nader aap zijn doel, dan veel, voorzichtig
Maar scherp mo.clit het niet worden. Bij
ïn hoofdonderwijzer had hij het al bedor-
sn, en. hij moest eerlijk bekennen, bij was
niet zonder schuld. Hij dacht zakelijk te zijn
alleen zakelijk maar Ring bad dnorn
een opzettelijk scherp zijn gezien. Op het
land moest men tijd hebben en geduld om
een zaak ruslig te loten overwinteren.
Hij probeerde het nu met den hoofdowbr
wijzer, de boeken had hij met oneindig ge
duld in orde gaman k't,-de noodige be wijn
stukken zelf uitgezocht, en alles georlond,
rt 't was een mopilijk werk gewenkt,
eigenaardig, zijn voorcr.ncor was een jaar
geleden met emeritaat gegaan, en sinas-
dien hadden de predikanten van de nabil
rige gemeenten vervangen, en in dien tijd
was het een rommeltje "eworden. Nu k'm-
te het weer. Ook het avondluiden was weer
ingevoerd, maar meester Ring maakte hei
hem moeilijk waar hij maar kmi
Hij had hem gevraagd voor Kerstmis met
de schoolkinderen iets in te studeeren. Hij
had bet onder nietige verontschuldigingen
van de hand gewezen.
Nu had meester 'l'ornow het op zich ge
nomen, maar de dissonant bleef.
Hans Frohlich was aan de pastorie geko
men en tuurde door het keukenraam, wijl
schelle stemmetjes uit de keuken opklon
ken, Maar de aanblik die deze liem bood,
was niet bijster opvroolijkend.
De drie jongens zaten allen op de keuken
tafel, voor Dörte, die in elkaar gedoken op
een stoel zat en jammerlijk huilde. Zou zo
heimwee hebben? Dat kon goed worden-
jüj opende snel de deur en ging de keu
ken binnen.
„Wat is er aan de hand, Dörte?"
Hot was moeilijk te verstaan wat ze er
uit snikte, maar Hansje diende als tolk.
„Ze zegt dat we nooit guld hebben,
moeten we nu allemaal verhongeren,
vader?" De kindergezichtjes keken angstig
naar hem op.
„Zoo erg wordt liet niet", troostte vader
„Maar Dörte's geld is ook allemaal op"
zei Hansli, „en vanavond hebben we niets
gehad. Zouden we met Kerstmis wat krij
gen? Ik wou dat moeder or maar was. Zoo
hebben we heeleniaal geen plezier."
- „Alles zal goed worden, hoor je, alles, en
God zal ons sturen wat we noodig hebben",
troostte Hans.
„Kwam pr dan maar ppn nieuw moeder
tje wanneer de oude niet meer terug kan
kompn". zei Frieder verlangend.
„Hans werd bitter treurig te moede. Daar
had hij nog nooit aan gedacht, dat de jon
gens ook al hun moedor misten, hij had
ze voor „te klein" gehouden.
Hij had gedacht dat zulke kleine men-
schen tevreden waren wanneer ze hun voed
sol maar kregen.
„Hebben jullie al gegeten, jongens? Ja?
Breng ze dan vlug naar bed, Dörte. Avond
eten heb ik niet noodig, ik hei) geen honger.
Kom, ik zal je helpen do kinderen naar
bed brengen en dan gaan we samen ceiis
pralen hoe we het beste zullen doen,
met het geld en dat je een hulp krijgt"
Dörte's gezicht klaarde op. „Ach, ja, e
hulp, als de tante van de jongens toch maar
kon komen! Maar u hoeft de jongens niet
uit te kleedcn, daar heb ik peen hulp voor
noodig. Dat kan u niet eens."
„Ik wil het en dus kan ik het Let op
jongens, hoe fijn dat gaat"
Ja, dat vonden de jongens ook. Vader
hiolp ze werkelijk alle drie bij het ultklce-
den en Dörte waschtè zo. F.n dan maakte
vader zelfs nog een goede scheiding in hun
haar. En tenslotte zaten ze alle drie in hun
nachthemdjes bij vader op schoot Hansli
op het rechterbeen en Frieder en Heller
moesten het linker samen deelen, cn zoo
luisterden ze hoe vader van den Heere Jezus
vertelde, Die de kinderen zoo had liefgehad.
Nu nog bidden en de nachtkus en Hansli
verkneuterde zich; „net of moeder er nog
Hans ging weg en riep Dörte in zijn
kamer. Hij gaf haar eerst terug, wat ze vaff
haar eigen gold betaald had en zag de af
rekening na. wat altijd heel moeilijk Week.
Maar Dörte beweerde trouwhartig: „Ik heb
het allemaal uitgegeven!"
„Dat geloof ik wel, maar, dat we nu
zoo veel noodig hebben, hoe komt dat dan,
Dörte?"
„F., denk omdat alles nu weer duurder is
geworden."
„Dan zouden we beter direct In kunnen
koopen, wanneer ik m'n traktement krijg."
„Dat kan ik zoo vooruit niet berekenen,
als de tante toch maar kwam, ik kom
ook niet klaar met het werk, er moet nog
zoo veel versteld worden."
Hans gaf haar de rest van hot geld, wat
hij nog hewaard had.
„Hoeveel brood, margarine en zoo kun je
daarvoor koopen?"
„Dat kan ik nooit zeggen."
„Voor veertien dagen?"
„Het kan we! zijn."
„Ga dan en koop alles en voor hot brood
betaal je vooruit. Ze moeten liet dan maar
opschrijven hoeveel we te goed hebben.''
We hebben ook nog ingemaakte groente
en vlcesch.
Kom, dan gaat het wel. Koop nu morgen
direct in. ook de melk betaal je vooruit,
begrepen?"
„Ja. en krijg ik hulp?"
„Ook dat", zei Hans kort besloten, „ik zal
m'n schoonzuster schrijven."
„Dat duurt zoo laaig. Wel tot Kerstmis,
dan heb ik juist hulp noodig. Ik kan nog
niet goed met het bakken terecht-"
„Heb je daar dan wat voor".
„Meel is er nog on rozijnen ook en suiker
en honing en wat er bij hoort. en marga
rine haal ik. Mevrouw had telkens wat ge
spaard voor Kerstmis."
F.n na een schuchtere pauze:
„Wanneer dominé eens telegrapheert aan
de juffrouw?"
Zoo kwam het, dat mejuffrouw Dr. Mari
anne Bergncr, juist toen ze met kerstvacan-
tio naar huis wilde reizen, het volgende
telegram kreeg:
„Je overkomen omgaand noodzakelijk.
Breng geld of geschenken voor jongens
mee. Hans."
En zuo gebeurde het, dat de weduwe Ds.
Bergner tevergeefs haar dochter wachtte en
inplaats daarvan een afschrijven ontving,
en dat zij, die haar dochter toch zoo on
gaarne wilde missen, zelde: „Geve God, dat
ze er voor altijd blijft".
En zoo stond Hans op een Dinsdagavond
om 6.22 buiten voor het station, daar hij
geen geld meer had voor een perronkaartje.
Er was geen telegram teruggekomen en hij
wasbezorgd of ze wel komen zou. Ja, be
zorgd, want eerlijk, hij zou nooit geloofd
hebben, dat zijn schoonzuster zoo verlangde
om hierheen tc komen, als hier naar haar
verlangd werd.
Hot onderhoud wat hij 's Zondags mot
Dörte gehad had opende hein de oogen voor
veel, wat hij anders niet gezien had. De
kleine jongens hadden vrougdelooze gezich
ten zc schooierden liever op de dorps
straat dan dat ze thuis speelden. Lichaam
en kleeding waren niet zoo helder als wel
noodig was. Aan het afrekeningboek was
geen doorkomen, alleen dit was wel ze
ker, dat Dörte sinds Ruth's dood geen loon
meer had gekregen. Ze had zich Hover van
thuis geld laten sturen cn dit ook maar ge
bruikt wanneer ze met het geld niet uit
kwam.
Neen, het was goed. dat Marianne kwam
Hij zelf had ook iemand noodig waar hij
zich tegen uit kon spreken. Ilij was veel te
alleen.
De trein dreunde binnen. De sohaar van
reizigers stroomde het perron op en één
voor één drongen ze naar den uitgang.
Daar zag hij ze. In een goedzittend blauw
costuum, met een eenvoudigen hoed en een
hoog gesloten overhemdblouse, maakte z»
een gedistingeerde indruk. Het frissche ge
zicht had een gespannen uitdrukking. Daa*
zag zij hem, en haar heele gezicht lichtte
op. Direct daarop stond ze naast hem.
„Wat aardig, dat je zelf gekomen bent
Je hebt toch zeker voor Kerstmis nog een
massa werk. Hoe maken de jongens het?"
..Dank je, ze kijken al verlangend naar je
uit. Heb je bagage?"
„Alleen wat ik in m'n hand draag.',*
„Wil Je maar zoo kort blijven?"
„Ja. beste zwager, ik heb toch ook nog
een ander beroep dan dat van tante."
Daar was het weer, wat hij in zijn schoon
zuster niet goed kon hebben. Het klonk al
tijd direct zoo onvriendelijk, wanneer ze iets
weigerde, wat voor haar een inbreuk op
haar persoonlijk leven scheen. „Ze moei van
beroepsheerlijkheid toch niet heel tckei
zijn", dacht Hans. wanneer zij dit altijd
verdedigt, zonder dat er een reden voor is.
Nu. Ruth heeft zich wel erg vergist, wan
neer ze dacht dat die zonder meer h:j hun
zou blijven, om de wille van de kinderen."
Zwijgend ging hij met haar naar den
wapen.
„Een wagen zelfs?" vroeg zc. „Jullie zijn
fjjne lui hier."
„Nu eVgert zij zich misschien aan de on-
nondlge uitgave, omdat ze weet. dat we geen
geld hebben dacht Hans, die niet wist.
welk onrecht hij haar deed.
£H'ordt vervolgd}
