be/duxc&ó OwxxmOijCLckeAjS
iaal\£üA4ndaaq
Ned. Ghr. Gymnastiekverbond
WEET U WEL,
Uit Oost-Indië
FEUILLETON
De veldwachter van Randijk
MAANDAG 29 DECEMBER 1930
TWINTIGSTE JAARVERGADERING
DUIKER TIEN JAAR PRESIDENT
Medische keuring
Zaterdag werd te Utrecht de 20ste Jaar
vergadering gehouden van het Ned. Chr.
GvmnastiekverboncL
De heer K. Duiker uit Groningen, de
voorzitter, heetie allen hartelijk welkom,
jn het bijzonder den oud-bonds6ecretarie,
den lieer van Hinsbergcn.
In zijn openingerede herdacht de voor
zitter het overlijden van het eerelid, den
heer Bruiningen. De woorden aan hem ge
wijd werden staande door de aanwezigen
beluisterd.
Spr. stelde vervolgens de vraag: Ie er
van het Ned. Chr. Gymn. Verbond kraebt
uitgegaan"? Met schaamte zullen wij van
onze onvolkomenheid overtuigd zijn, aldus
spreker.
Toch zijn er redenen tot tevredenheid,
al6 men b.v. ziet naar het keurige bonds
blad „Lichaamsoefening".
Spr. hoorde vaak de opmerking, dat de
Bond de verkeerde kant opgaat, omdat
jongens en jneisjes van moderne levens-
opvating geen plaats hij ons hebben. Wij
willen echter principieel blijven en in on
zen Bond een plaats in blijven ruimen voor
den Vredevorst. Het Hoofdbestuur wil
niet medewerken aan de verzwakking van
den grondslag. De uitvoering van de regie
menton laat dikwijls te wenschen over.
Hoe zijn de jaarlijk6che uitvoeringen?
Moet worden meegegaan met het streven
van den modernen tijd t o. van de klee
ding?
Spr. wekte op niet lauw te zijn, maar
met heilig vuur voort te gaan op 't pad
van des Heeren dienst. Moge ons werk
6taan in eeuwighoidslicht, want dan zal er
een geweldige kracht van onzen Bond uit
gaan, aldu6 besloot epr.
Jaarverslagen.
Na goedkeuring van de notulen van de
vorige jaarvergadering werden de jaar
verslagen in bespreking gebracht.
Stonden het vorig jaar ingeschreven: 48
Bondsafdeelingen en 8 gewestelijke leden,
rnel een otaal aantal leden van 817 heeren
829 dames, 729 jongens, 723 meisjes, thans
tellen we: 47 Bondsafdeelingen en 15 ge
westelijke leden. De Bondsafdeelingen mot
903 heeren, 1050 dames, 785 jongens, 846
meisjes
De gewestelijke leden met 227 heeren.
227 dames, 137 jongens, 162 meisjes. To
taal 1130 heeren, 1277 dames, 922 jongens,
1008 meisjes.
Voor het 2e halfjaar 1930 hebben we ook
opgave ontvangen van het aantal jongens
en meisjes beneden den leeftijd van 14
jaar. Deze aantallen bedragen: voor de
bondsaf eelingen: 167-1 jongens, 1661 meis
jes; voor de gewestelijke afdeelingen: 338
jongens, 386 meisjes, totaal 2012 jongens,
2047 meisjes.
In totaal zijn er dus 4337 turners en turn
stère, klein en groot, die onze Bondsbanier
volgen, en 4062, die dit ook wel zouden
willen, doch het in verband met de regle
menten nog niet kunnen.
Als Bondslid traden dit Jaar toe: „Hou
.Vast" te Woerden en „T.L.J." te Leiden.
Afgevoerd werden: „Jahn" te Groningen.
Deze vereeniging werd gewestelijk lid.
„Hestia" te Leiden, welke afdeeling zich
met „F.L.J." tot de Chr. Vereen, voor Lich.
'Opv. vereenigde.
„D.O.S." te Bodegraven, dat om financi-
jsele redenen meende te moeten bedanken.
Met deze vereenigingen is men nog in
correspondentie om haar te bewegen als
nog op cfit bedanken terug te komen.
Als gewestelijke leden traden toe: ..Jahn"
Groningen, „S.S.S.", Apeldoorn, „Stadska
naal", ^Stadskanaal „Kracht en Vriend
schap", Hoogkerk, „Dindna", Enkhuizen,
„Vlugheid, Kracht", Huizum, „Excelsior",
.voorburg.
Van de gewestelijke leden deden „Vlug
en Vaardig" te Amsterdam, „S.S.S." te
Apldoorn en „Stadskanaal" reeds het ver
zoek om met ingang van 1 Januari als
Bondslid to worden ingeschreven. De
secretaris van bet Noordergewest bericht
te mij, dat ook de „C.J.O." te Groningen
spoedig zal volgen. Bovendien is aan
„Jahn" te Amersfoort bericht, dat zij met
ingang van 1 Januari 1C31 als Bondslid
moet toetreden.
Naar alle waarschijnlijkheid beginnen
we dus 1930 met: 52 Bondsafdeelingen en
10 gewestelijke leden. Het gaat dus steeds
excelsior. Dit stemt ons tot blijdschap en
geeft hoop voor de toekomst.
Het jaarverslag werd goedgekeurd.
Vervolgens kwam het verslag van don
bondstechnischen secretaris, den heer G.
Burgwal in bespreking.
In dit verslag werd nog herinnerd aan
de herdenking van het 20-jarig bestaan
dat een aanbeveling van
een vrouw zoo heel veel
kan uitwerken?
A OOK VOOR DIT BLAD.
HET KERSTFEEST DER ARMEN
Samenspreking, met de overige sportbon
den in on6 land benoemd was voor den
N.C.G.B. de heer de Man van 's-Gravcn-
hage.
Na rondvraag werd de vergadering met
gezang en dankgebed gesloten.
G. J. VAN HOVEN t
BATAVIA, 27 December (Aneta). Hedennacht
ls op 74-jarigen leeftijd overleden de heer G.
J. Hoven, oud-admlnlstratcur van de Glas- en
Electrlcitelts-Bedrliven te Batavia en oud-
plaatsvervangend vertegenwoordiger van de
Nederlandsch-Indlsche Gas Maatschappij. Wijlen
de heer Hoven was gedurende 43 jaren ver
bonden aan de Nederlandsch-Indlache Gas
Maatschappij.
REIS VAN DEN LANDVOOGD
SEMARANG. 27 December (Aneta). Heden
morgen half tien arriveerde het Ujntoostel van
do K.MI.L.M. met het Landvoogdelilk gezel
schap en den directeur van de K.N.l.L.M. den
heer Nieuwenhuls, begroet door Gouverneur
van MIdden-Java en andere autoriteiten. Het
toestel vloog met een pnelheld van 200 K.M.
ner uur en arriveerde oen half uur te vroeg.
De Gouverneur-Generaal dankte den piloot
Watrin met een handdruk.
I-Iet Leger des Hells houdt in Berlijn een groote Kerslfeestviering om onder de armen
van de wereldstad levensmiddelen en warme hleedereri uit te deelen.
van den Bond door het houden van Bonds
wedstrijden te Den Haag.
Aan de turnmarechen namen deel 34
vereenigingen. Aan de eerste marsch na
men deel 962, aan de tweede marsch 669
en aan de derde marsch 538 turners. De
vaardigheideproevcn zijn grootcndeels ge
regeld en geadministreerd.
Na eenige di6cus6ie werd dit verslag
goedgekeurd. In 't verslag werd vermeld,
dat de heer Burgwal zich niet meer be
schikbaar zou 6tellen als B. T. C.-secreta-
ris. De voorzitter mocht echter met vreugde
raededeelcn, dat de heer Burgwal zich
voor het volgde jaar toch weer beschikbaar
wilde stellen (applaus.)
Ook het finantieel verslag van den pen
ningmeester, den heer M. Z. de Pag ter
werd goedgekeurd. Het eindcijfer bedroeg
3386,52, terwijl er een batig 6aldo was
van 66,72.
Vervolgens werd de begrooting voor
1931 vastgesteld. O.a, bevatte deze een post
van f 200 voor uitbreiding van hel bor:ds-
6ecretarlaat.
De voorzitter wekte daarbij allen
op, indien de liefde voor den Boud er is
en daar twijfelde spr. niet aan, meer te
geven, daar dan ook meer gedaan kan war
den.
Ook het jaarverslag van den rubriek
redacteur voor het gymnastisch gedeelte
in Lichaamsoefening, den heer De Vries
werd goedgekeurd.
Bestuursverkiezing.
De bestuursverkiezing bad tot resul
taat, dat gekozen werd de heer J. d c Man
uit Den Haag en tot technisch hoofdbe
stuurslid de heer Jongejans uit Sneek.
Voorsteilen.
Vervolgens werden vereenigingsvoor-
stellen behandeld.
Het vooretel-Leiden van de C.V.L.O. om
de slotalinea van art, 4 der Statuten als
volgt te wijzigen: „Het bevorderen van een
lichamelijke opvoeding, die rekening houdt
met de beginselen, neergelegd in art. 2 der
Statuten", Art, 2 houdt in: ,De grondslag
van den Bond i6 de erkenning van het
Oude en Nieuwe Testament als het Woord
vaji God en ven ouzen Heere Jezus Chris
tus als _een Algenoegzamen Zaligmaker en
God geo'penbaard in het vleesch".
Het hoofdbestuur kon zich met dit voor
stel vereenigen, daar een nadere omschnj
ving van het doel van den Bond in de
praktijk wenschelijk is gebleken. Nadat
door den heer De Bruin het voorstel
toegelicht wa6, werd overgegaan tot stem
ming.
Met 37 stemmen voor en 37 tegen werd
het voorstel verworpen.
Het voorstel van „Fraternitas" te Utrecht
om over te gaan tot vorming van een mid
dengewest, ondervond een langdurige dis
cussie. De vorming van dit gewest zou de
propaganda in de provincie Utrecht en om
streken ten zeerste in de hand werken.
Het Hoofdbestuur was van meening, dat
op dezelfde gronden als vorig jara afwij
zend geadviseerd moest worden.
liet voorstel werd met groote meerder
heid van stemmen verworpen.
Jubileum voorzitter.
Daarna kreëg de heer De Vries van
de Vereeniging „Oranje-Naesau" te 's-Gra-
venhage gelegenheid om den heer Duiker
toe te spreken", die tien jaren lang het
presidium, van het Verbond gedragen
heeft,
Spr. hoopte, dat het N.C.G.V. nog lange
jaren den heer Duiker tot voorzitter mag
hebben ca .bood bem namens de vergade
ring twee prachtige schilderijen aan.
(langdurig applaus). Ook Mevrouw Duiker
mocht een schitterende bloemenmand in
ontvangst nemen.
De heer De Man, die in de middagver
gadering het presidium had, sprak na
mens het Hoofdbestuur en de Technische
Commissie den jubilaris toe en bood bem
een voorzitterehamer aan. (applaus).
De heer Duiker dankte Ln enkele wel
gekozen woorden voor dit huldeblijk en
hoopte, dat de Hoofdbestuursleden en de
leden van het Verbond elkander zullen
blijven vinden in het Kruis van Christus,
(applaus.)
Verdere voorstellen.
Daarna werd verder gegaan met afhan
deling van de vereenigingsvoorstellen.
De vereeniging ..Kracht en Vriendschap"
te Groningen stelde voor het huishoude
lijk reglement te wijzigen, zoodanig, dat
niet alleen de leden van 14-16 jaar maar al
le leden onder de 16 jaar voor het ad6pi-
rant-lidmaatschap van het Verbond mee
geteld worden, terwijl voor de adspiranten
tot 13 jaar een contributie van f 0.10 per
japr betaald wordt.
Op dit voorstel volgt een breede bespre
king. De heer De Vries wees er op, dat
indien adspiranten onder de 12 jaren er
kend worden, het Verbond zich op het ter
rein van de school begeeft. Spr. ontraadde
de aanneming van dit voorstel, daar bet
gaat in de lijn van Prof. Waterink, die de
lichamelijke oefening niet in de 6chool,
maar door de vereenigingen wil zien ver
richt. Indien dit voorstel aangenomen zou
worden, dan gaat dat onder protest. om
dat op de Christelijke scholen de lichame
lijke oefening verwaarloosd wordt, (ap
plaus).
Het voorstel werd daarop verworpen. Het
voorstel van den heer Ouwerkerk om
adspiranten van 12—14 jaar te erkennen
tegen een contribuie van 10 ct. per jaar,
welk voorstel door de Technische Commis-
missie gesteund, werd, werd aangenomen.
Het voorstel van de Chr. Ver. v. L. O. te
Leiden stelde voor nu het Verbond zich in
principe voor kringvorming heeft uitgespro
ken niet die kringleden eerst nog eens lid
te maken van het gewest, doch deze na
den va6tgestelden termijn dadelijk bonds
lid te laten worden.
Het bondsbestuur adviseerde tot aanne
ming van dit voorstel. Verschillende hee
ren achtten echter de splitsing in deze
groepen niet rijp en de vergadering ver
wierp dan ook het voorstel.
Naar aanleiding van een rapport i.z. de
medische keuring
door de Bondstechnische commissie samen
gesteld wa6 door deze Commissie de vol
gende motie ingediend:
De vergadering gehoord het rapport der
Commissie i.z. d° medische keuring en ge
let op wat in de discussie over dit rapport
naar voren werd gebracht.
spreekt al6 overtuiging uit, dat het op
grond van God6 Woord en op grond der er
varing
plicht
van iedere bondsvereeniging i6 zoo maar
even mogelijk is een begin te maken met
medische keuring."
In aansluiting aan deze motie deed de
commissie het volgende voorstel:
„De jaarlijksche alg. vergadering ver
zoekt de Bonds-Technische Commissie in
het
wedstrlj dreglement
een artikel op te nemen waarin de medi
sche keuring verplicht wordt gesteld voor
alle loopwedstrijden uitgeschreven door een
der corporaties van het Verbond en tevens
die wijzigingen aan te brengen, welke uit
het nieuwe artikel voortvloeien.
De motie en hex vooretei werden aange
nomen.
Het voorstel van het Hoofdbestuur om de
schuld, die ontstaan is bij de overname
van „Lichaamsoefening" af ie lossen, zoo
danig dat iedere vereeniging f 5 stort werd
met algomeene stemmen aangenomen.
Op een desbetreffende vraag deelde de
voorzitter mede, dat in de commissie tot
UIT DE INDISCHE BLADEN
lek wat Wil5_l!
SCHOENEN VOOR BOB
EEN RADJA-VERKIEZING ONDER
DE TOBA-BATAKS
In de „Deli-Courtinf worden bijzonderheden
meegedeeld over een radja-verkiezing ondc-r dc
Toba-Bataks op Sumatra In een negerl (dorp)
b(] Prapat, waaraan \vU bet volgende Ontlecnen
In een klein huisje, in het midden opgericht
werden de stemmen uitgebracht; de candidatcn
die netjes op een ril op stoelen zijn gezeten,
worden zorgvuldig gescheiden van do kiesge
rechtigden en die weer van het overige volk.
Do candidatcn, negen in getal, droegen in
hun knoopsgat elk èen tak met blaren, alle
takken van verschillende soort. Dit ls nl. hun
kenteeken; aan de stembussen had men overeen
komstige takken bevestigd: diegene die nu
bijv. aan de tjemara zlJn hart had verpand,
wist in welke bus hU het stembiljet moest
«verpen.
De verkiezing stond onder leiding van den
controleur van Toba, den heer v. Zanen, terwjjl
mede aanwezig was, assistent-resident Mid
dendorp.
Er waren een 207 stemgerechtigden, waar
na or Diet minder dan 290 waren opgekomen
Een opkomst. welke stemdwang ten eenen
male overbodig maakt.
De heer Middendorp, uitstekend kenner van
't Bataksehe volksleven, vertelde dat de ora-
kooping bij dit soort verkiezingen soms ge
weldig kan zjjn. Het verhaal wil, dat zoo'n
verkiezing aan de voornaamste candldaton
oms niet minder dan 4000 gulden kost.
De canöidaten heben zich tijdens de stem
ming van ieder contact met het publiek te
onthouden en mogen do omheining niet verla
ten. In alle hoeken ziet men weer zeer kunstig
geconstrueerde hokjes, voor een gebruik, dat
wel to raden valt. Hierin kunnen z(J zich dan
naar believc-n afzonderen zooiets kan toch
oorkomen, nietwaar?
Er ls hartstocht bU deze verkiezing men
ziet het aan de merkwaardige gezichten van
deze lieden, die bU het Inwerpen van hun stem
biljet soms even in de bladeren van den tak
grijpen, een gebed murmelend.
Dat is hun zegen
En een nieuwe vraag zal opkomen: wat bc-
teekent deze radjaverkiezing voor de betrok
kenen?
In de eerste plaats gaat het aldus de hoer
Middendorp om de macht. Want deze verkie
zing mag nu wel zoo voor het oog een zeer
democratischen indruk maken in werkelllk-
held gaat het toch om lieel ander principes.
Trouwens, het systeem van omltooping. dat
hierbij in zwang ls. duldt daar ook wel op.
De radja's ln de Bataklanden krligen be
halve de adatgiften ook een boloonlng, varl-
eerendo tusschen 80 en 150 gulden per Jaar.
Door het ^Gouvernement wordt jaarlijks voor
de Bataklanden voor dat doel een bedrag van
0.000 gulden uitgetrokken.
Bovendien krligen ze nog collecte-loon van
de belastingen (aéht procent, dat echter ge
deeld moet worden met andere functionarissen
o.a. met de kep.ila kampongs), vier procent van
den afkoop van hecrendlensten en vier procent
an de slaehtbelasting.
Soms is de toestand ook zoo. dat de In-
landsche Gemeenteordonnantie van toepassing
ls verklaard op sommige negerlën. die dan 'n
eigen kas hebben, waaruit de radja zlin be
zoldiging ontvangt, en een eigen begrootlng.
De verkiezing van een radja in de negeri
by Prapat was nog nauwelijks afgeloopen of
er kwam reeds een appél-verzoek binnen In
protest tegen den uitslag van de verkiezing.
HOE EEN BATAKSCHE, CANDIDATEN-
LIJST ER UIT ZIET
Btl de verkiezing van een radja onder de
Toba-Bataks op Sumatra wordt ook een ean-
dldatenliist gebezigd. Echter Is het geen ge
wone lijst, zooals men b(j andere verkiezingen
altijd ziet. Want niet alleen de namen der
candidatcn worden hierop vermeld doch tovens
hun geheele stamboom! Die stamboom spoelt
een zeer belangrijke rol bü zoo'n radja-verkle-
zing, belangrijker dan men denken zou.
Deze stamboom ging niet minder dan «es-
tien geslachten terug! Als men nu rekent, dat
ongeveer gemiddeld de Batak tot den leeftijd
van 25 jaar gekomen, weer nakomelingen kan
hebben, dan beteekent dit. dat deze menschen
zich hun voorouders tot 400 jaar terug kunnen
herinneren. Er zullen heel wat Hollandsche
adellijke geslachten zlin. die een dergelijke
stamboom niet meer zouden kunnen opstellen
En een zestien graden (iu het Bataksch soen-
doet) vèrspringende stamboom is hier heel iets
gewoons.
HET VERSCHIL TUSSCHEN DEN KARO-
EN DEN TOBA-BATAK
Volgens de „Dell-Courant" pleegt d® Karo-
Batalc vruchtafdrijving op groote schaai
hU zal het verre van prettig vinden, moer dan
zes kinderen te krUgon. De Toba-Batak zal
zUn kinde-rental zoo hoog mogcltik doen stUffen
Terwijl het bU den Karo-Batak ultgosloten
is. dat de eene volksgenoot bij den anderen
als slaaf dient.-is dit bil den Toba-Batak geen
fundamenteele ovortredlng.
De winter was buitengewoon koud, zóó
koud. dat zelfs mijnheer Stecnhart op zijn
kantoor vuur had laten maken. Dat deed
hij anijers nooit, want zijn stelregel was, dat
men zichzelf en dus ook zijn ondergeschik
ten, moest harden tegen de kou. Van weeke
papkinderen hield hij niet. F.r waren nog
meer dingen, waar hij niet van hield. o. a.
van dc schoonmaak. En daarom zag zijn
kantoor er ook uit als een stecnkolenpak-
huis. De muren waren niet behangen
daar liiold mijnheer Stecnhart ook al niet
van maar de oorspronkelijke kleur: wit,
of liever grijs, was reeds sedert jaren schuil
gegaan achter een laag vuil. Van den rook
kwam dat niet, want mijnheer Stecnhart had
bepaald een afschuw van rooken en duldde
het evenmin van zijn personeel. We moeten
dus wel aannemen, dat het een laag stol
was, die op den vochtigen muur als een
korst zat vastgekleefd.
Wat mijnheer Steenharts positie in de
maatschappij was, is niet gemakkelijk pre
cies te zeggen. Het was een soort zaakwaar
nemer, en hij nam stellig nogal heel wat
zaken waar, want hij had een paar kan
toorbedienden en een loopjongen, Bob, die
den ganschen dag werk hadden mijnheer
Stecnhart hield volstrekt niet van stilzitten.
Van het liecle personeel had Bob natuur
lijk het meest van de koude te lijden. Al
zorgde de heer Stecnhart wel, dat de warmte
niet te groot werd in 't kantoor daar
hiêld hij heelemaal niet van de men
schen zaten althans buiten den wind en
buiten de sneeuw en ze hadden een dak bo
ven het hoofd. Maar Bob was het grootste
1 deel van den dag buiten. En zijn jasje was
dun en versleten en zijn schoenen, nu ja,
die waren wat men noemt turfdicht. Dc
arme jongen liei> den ganschen dag met
koude, natte voeten, tot groot verdriet van
zijn moeder, die het zoo anders had gekend,
maar als weduwe met vier gezonde kinderen
blij was als allen op tijd de maag vol kre
gen. Doch ook zelfs daar mankeerde, althans
wat haarzelf betreft, nog wel eens iets aan.
De dappere vrouw schaamde zich naar dia
conie of armbestuur te gaan cn trachtte zelf
zoo goed mogelijk in het onderhoud van haar
gezin tc vorzien. Haar hoop had ze geves
tigd op God, d. w. 7..Ï heel vaag stond haar
iets voor van een woord, dat God de Vader
is der weezen cn een Man der weduwen.
Helaas moeten we zeggen, dat deze hoop
niet de voornaamste was. Er was nog iets
of iemand anders, n.l. oom Klaas, een broer
van haar man. Vaak had ze de kinderen
reeds verteld, hoe die oom vijftien jaar ge
leden op dc walvischvangst was uitgetrok
ken en weinig van zich had laten hooren. Hij
had eens een rijken Deenschen heer het le
ven gered en die had hem vooruit geholpen
en hij moest nu een rijk man zijn. -Maar
oom Klaas liet niets van zich hooren
Bob besloot eindelijk de stoute schoenen
aan te trekken, om in het bezit van een
paar nieuwe te komen. Hij had ergens een
paar schoenen zien staan, stevig en toch
niet te plomp. Met zes gulden zou hij de
gelukkige bezitter zijn. Hij vroeg dia som
in voorschot bij mijnheer Steenhart Deze
keek hem echter ten hoogste verbaasd in
het gezicht (naar zijn voeten keek hij niet)
cn legde Bob uit, dat hij heelemaal niet
hield van het verstrekken van geld in voor
schot. Wie betaalde hem rente van zulk
geld on danZOu het wel ooit geheel
binnen komen? Al 7.011 hij het kunnen, dan
zou hij het nog om des beginsels wille niet
willen doen.
Bob was hevig teleurgesteld. Voelde dien
dag zijn voeten erger dan ooit en sliep dien
nacht onrustig. Hij droomde, dat hij nau de
haven stond en dat er verscheiden walvisch-
vaarders binnenkwamen. Op een der voorste
schepen zag hij een deftig hoer staan, die
veel op vader leek. Dat moest oom Klaas
wezen. Zijn hart sprong op van vreugde. Nu
was er een eind aan de ellende. Vol blijd
schap begon hij te wuiven en te roepen, om
de aandacht van Oom te trekken. En zóó
levendig was hij in zijn droom, dat moedor
en broertjes cn kleine zus er allemaal wak
ker van werden, en vermoedelijk hebben ze
in het verdere van dien nacht wel allen min
ot meer visioenen gehad van den rijken oom
Klaas.
De volgende morgen was intusschen even
grauw en koud als anders. „Droomen is be
drog", zei moeder, maar Bob had uit den
tijd, dat hij nog op de Zondagsschool was,
een herinnering behouden aan de droomen
van den schenker cn den bakker, door Jozef
uitgelegd. Het was toch mogelijk, dat God
een droom zond, en waarom zou zijn droom
dan niet kunnen uitkomen?
Zoo kinderlijk overleggende, dwaalde hij
naar de haven. De min of meer verwachte
walvischvaarders waren er niet, wat Bob'
wel wat teleurstelde.
Daar voelde hij een hand op zijn schou*
der. Opziende, keek hij in 't gelaat van den
oudsten klerk, Sperwer geheeten.
„Bob, ga dadelijk met me mee."
Bob vreesde een misslag te hebben begaan
en was ten hoogste verbaasd, toen Sperwer
hem vroeg, waar hij dc schoenen gezien had,
die hij had willen koopen. Ze trokken naar
den winkel en toen ze weer huiten kwamen
staken Bobs voeten in liet zoo vurig begeer»
de schoeisel. „Heb je al gegeten?" vroeg
Sperwer, en op Bobs cenigszins aarzelende
bevestiging gingen ze een restaurant binnen,
waar ze zich te goed doden aan biefstuk en
aardappelen en nog pudding toe. Sperwer
was wel zoo vriendelijk mee te eten. .Jlet
geld komt wel in orde", had mijnheer Steen-
hart gezegd.
Toen naar notaris N. Daar was moede*
ook inmiddels aangekomen. De notaris deel»
de haar mede, bericht te hebben ontvangen,
dat oom Klaas dood was, en dat zij dai
eenige erfgenaam was.
„Och, arme oom Klaas. Die beste man",
riepen Bob en zijn moeder. „En vannacht
in mijn droom zag hij er nog zoo gezond uitl
Hoe 01.gelukkig!" voegde Bob er bij.
„Ik heb nog maar weinig 'erfgenamen ge»
zien als deze", dacht de notaris: „tien dui
zend gulden rollen hen zoo maar in den
schoot, en dat noemen ze ongelukkig!"
LONDEN IN DE MIST
Een typisch beeld van de Londensche nevel. In de stralen worden pekfakkels ontstoken,
waardoor het mogelijk wordt gemaakt, dat het verkeer tenminste voetje voor voetje
vooruit kan komen.
Door K. STUURMAN
„Inderdaad, die hebben we. Althans, er
zijn zware vermoedens. Maar het is mijn
taak niet, u die uit te leggen. Ik heb u al
leen maar in arrest to stellen."
„U bent gek, mijnheer!" stoof Mingel
woest op. „Ze liegen.... ze liegen allemaal"
Hij was van zijn stoel opgesprongen, maar
opeens bedwong hij zich, zette zich weer
neer, voor 't uiterlijk heel kalm nu. Maar
van binnen stormde het. Ilij kon zijn ge
dachten niet goed meer bij elkaar houden.
Alles wirwarde dooreen. Wel zag hij in .dat
tecensland bieden nutteloos was.
Als hij tot het laatst bleef ontkennen, was
misschien alle hoop nog niet verloren.
„Ik zal meegaan," zei hij, terwijl hij p-
etond. „maar laat mij u vast zeggen, dat er
hier een vergissing plaats heeft, waarvan
ik de dupe ben. Donk daaraan"
Even glimlachte de politieman. Ilij had
er al zoovelen gearresteerd en in de meeste
gevallen zeiden ze dat ze onschuldig varen
Hij was blij dat Mingel gewillig meeging.
Toen de rechercheur met zijn arrestant
het erf verliet, werden ze nagegaapt door
juffrouw, Mingel en Jozef, welke laatste uit
don 6lal te voorschijn gekomen was Van
Geyn had aan Mingel gelegenheid willen
geven om van zijn vrouw afscheid te nemen,
maar deze had norech gezegd, dat 't niet
nood.ig was. Hij had zijn vrouw, terwijl hij
baar voorbij ging, geen woord toegevoegd.
Met grimmig gelaat keek hij voor zich. De
rechercheur had haar echter een paar woor
den ingefluisterd, waarop ze verbaasd en
met open mond het tweetal bleef nastaren.
Ze kon zich zoo gauw niet indenken, wat
haar was meegedeeld, maar toen het einde
lijk tot haar doordrong, was ze meer ver
wonderd, dan verschrikt Zooicts had ze
niet achter hem gezocht
„Wat is er met oom, tante?" vroeg Jozef,
op haar loeloopcnde.
,,Ik weet het niet, jongen", antwoordde
ze, nog wat in de war, „maar ik geloof, dat
ze hem verdenken van diefstal van een
portefeuille van den burgemeester. Denk er
om, Jozef, je praat nergens over, hoor, te
gen niemand".
Jozef schudde het hoofd en keerde naar
zijn werk terug. Ook hij kon zoo gauw niet
verwerken dat zijn oom een dief was en
naar do gevangenis moest Of hij het naar
vond, zou hij niet zoo direct hebben kunnen
zeggen, maar in ieder geval voelde hij iets
als blijdschap, dat de man, voor wie hij al
tijd zoo n groote vrees koesterde, voorloopig
niet in de buurt zou zijn.
En den rechercheur was hij dankbaar,
dat hij op het juiste oogenhlik gekomen was
om te verhinderen dat Mingel zijn woede
op hem koelde.
HOOFÖSTUK XXIV
De bekentenis
Zoodra Mingel veilig opgeborgen was, be
trad de rechercheur het raadhuis, om, ln te
genwoordigheid van den burgemeester, een
onderhoud met Remmers te hebben. Het
doel daarvan was om den veldwachter tot
een volledige bekentenis te brengen. Want
al stond bet nu wel vast dat hij den boef
had geholpen, nog altijd kende men daar
de reden niet van.
Dc landlooper, die er slecht aan toe was
en het er misschien niet bovenop zou ha
len, kon tot heden niet worden verhoord.
Zoodra de geneesheer een verhoor zou toe
staan, was er kans achter de geheele waar
heid tc komen.
Van Geijn begroette den burgemeester,
die nog alleen was, want Remmers wachtte
in een andere kamer. Hij deelde hem de ar
restatie van Mingel mee.
„Zoo.zoo"... zei de heer Vervoorde, „is
hij al gearresteerd'? Nougedaan heeft-ie
't wel, denk ik, maarof 't bewijs sterk
genoeg is, dat betwijfel ik*'.
„Hij loopt in de val, dut beloof ik u, mijn
heer dc burgemeester. Hij valt wel door de
mand, dat zult-u zien. Maar we zullen dat
nu maar laten rusten, en nu eerst Remmers
hier laten komen, met uw verlof".
„Jaehmaar vooraf wou ik u zeg
gen, het is mijn wensch, a 1 s Remmers iets
misdaan mocht hebben, hem zoo mogelijk
disciplinair te straffen. Als het kanlie
ver geen vervolging
„Ik hoop, dat het laatste niet noodig is,
mijnheer, cn om dat vast tc stellen, zou ik
den veldwachter thans hier willen ontbie
den".
„GoedHeel goedwat ik u verzoe
ken mag, neem de leiding van het onder
zoek op u".
Dc rechercheur verliet het vertrek en
keerde een oogenblik later met Remmers
terug. Oud, gebogen en met schuwe oogen
betrad de veldwachter het vertrek. Zijn
anders zoo kloeke gestalte, die in zijn keu
rige uniform steeds zoo goed uitkwam, was
nu van een armzalig uiterlijk. Lag er den
laatsten tijd nog een trek van vastberaden
heid, van koppigheid om zijn mond, ook dat
was thans verdwenen, en hij maakte nu
geheel den indruk van een man, die alles
verloren had. De burgemeester merkte het
op met deernis en betreurde het dat de
man hem niet in zijn vertrouwen genomen
had. Misschien had hij hem uit zijn moei
lijkheden kunnen helpen.
De heer Vervoorde zat bij een tafel, die
bij het raam stond, en speelde met een
ivoren vouwbeen. Remmers stond midden
in het vertrek en de rechercheur tegenover
hem.
„Wel, Remmers," begon de laatste, „zou
het. nu de tijd niet zijn om 'te spreken?
Mijnheer de burgemeester en ik, we ver
wachten thans een openhartige bekentenis."
Remmers opende even zijn mond, alsof
hij iets wilde zeggen, maar bleef toch zwij
gen.
„Zooals je weet,'* vervolgde de ander, „ls
de landlooper thans gearresteerd en wc
weten nu veel, maar nog niet alles. Het
zou werkelijk het beste zijn, dat je ons
alles vertelde, van het begin af."
Nog bleef Remmers zwijgen, hoewel een
zenuwachtige trek om den mond verried,
dat hij aan een heftige gemoedsbeweging
ten prooi was.
De rechercheur lceck hulpeloos naar don
burgemeester, alsof hij van deze medewer
king verwachtte om den man aan 't spre
ken te krijgen. Het was duidelijk dat de
veldwachter niet onwillig was een beken
tenis af te leggen, maar dat hij het rechte
woord niet kon vinden om te beginnen.
Toen sprong dc burgemeester van zijn
stoel op cn liep op Remmers toe. Hij legde
zijn hand op diens schouder, en sprak zoo
vriendelijk uls hem mogelijk was, hoewel
toch op zijn kort-afgebroken manier:
„Remmerskereleens heb ik je
gevraagd me te vertrouwentoen kon je
daartoe niet komenIk vraag het je nog
maalsJe zult in mij geen harden rech
ter vinden. Ik weet dat als Remmers iets
misdaan heelt, hij daarvoor ernstige reden
gehad moet hebben. Een schurk ben
je niet. Al zou je het zelf zeggen, dan
geloof Ik het nog niet. Maar spreken
moet je nu."
Het was Remmers aan te zien dat hij
een innerlijke strijd voerde. De woorden
van den burgemeester maakten grooten in
druk op hem. Met veel inspanning be
dwong hij zijn ontroering, en hot gelukte
hem zelfs vrij kalm te antwoorden:
..Ik zal spreken. Alles is nu toch ver
loren, nu dc man gepakt is. Maar, heeren,
ik verzeker u, dat als dat laatste niet het
geval was, ik niet zou bekennen, ook nu
niet Maar het heeft geen zin meer om nu
nog langer tc zwijgen, helaas!"
De burgemeester schoof een stoel bij.
„Ga zitten, Remmers, en deel ons alles
kalm cn rustig mee; het zal je zelf ver
lichten, als jo van het geheim af bent."
Remmers zette zich op den stoel neer, en
ook dc burgemeester nam weer plaats. Al
leen dc rechercheur, die dc laatste oogen-
blikkcn een zwijgende rol vervuld had, bleef
staan, met de handen op den rug, en zijn
oogen op den veldwachter gericht, blijkbaar
in spanning diens bekentenis afwachtend.
Toen deed Remmers zijn verhaal:
„Laat ik dan direct maar beginnen met
t.e zeggen, dat de man, die ze nu gevat
hebben, die landlooper, die misdadiger kan
ik wel zeggen, m ij n broer is, mijn eigon
broer. U begrijpt wat het voor mij was toen
ik tot die ontdekking kwam. Maar als u
denkt dat ik mijn plicht verzaakt heb uit
medelijden of genegenheid, dan \crgist go
u. Lk zou hem niet verraden hebben, maar
evenmin zóu ik hem geholpen hebben zoo
als ik nu deed, als daarvoor geen bijzondere
reden bestond. Luister, en veroordeel mij
daarna, zooals ik waarschijnlijk znl ver
dienen.
Ik heb, wat u misschien nog niet eens
bekend is, mijnheer de burgemeester, nog
een oude vader in leven, die thans tachtig
jaar is. Hij woont in I.ooshoorn, dus vlak
in don omtrek. Vader had een goeden in
borst, maar in de opvoeding zijner kinde
ren was hij hard en strong. Juist omdat hij
zo zoo graag in het goede spoor wilde hou
den, trad hij zoo strong op. We waren met
ons driedn thuis, alle drie jongens. Mijn
broer Hendrik cn ik waren de oudsten.
Beiden zagen we tegen ouzen vader op en
geen van beiden durfden we hem weer
streven. We moesten dan ook erkennen,
dat we in menig opzicht do blijken onder
vonden, dat vader het in den grond niet
zoo kwaad met ons meende. En het was
gelukkig, dat we ons konden schikken on
der zijn gezag.
(Wordt vervolgd)*
