r DINSDAG f6 DECEMBER 1930 1
DERDE BLAD PAG 9
DE KERSTMARKT 1930
SCHEEPSBRAND
(Van onzen Duitschen correspondent)*
De Kerstmaand is al halfweg. De spaarpot
moet voor den dag gehaald worden. Het ver
langlijstje wordt aan nauwkeurige kritiek
onderworpen en men vraagt zich af, of men
bij machte is, om aan de geuite vvenschen
ook maar halverwege tegemoet te komen.
Moeder de vrouw ziet de eerstkomende we
ken minstens met. evenveel angst en beving
tegemoet als haar man, die zijn aandacht
overwegend aan de politieke aangelegen
heden wijdt Maar ook de huishoudelijke
problemen moeten tot een oplossing worden
gebracht en daar is allereerst geld toe
noodig.
Het.geld is echter schaarsch en het ziet
er niet naar uit.' dat we betere tijden tege
moet gaan. Integendeel, ruim 40.000 ambte
naren en geëmployeerden ontvingen de
droeve tijding eencr loonsverlaging en
nieuwe contracten worden alleen tegen,
lagere tarieven afgesloten. De groote werk
loosheid en de verlaging van inkomsten
werkte verlammend op de koopkracht en
de kooplust. Op de gebruikelijke gratificaties
kan slechts door weinigen gerekend .worden.
De meesten moeten reeds blij zijn,.wanneer
zij het verdiende geld op den aangegeven
dag volledig uitbetaald krijgen.
In Amerika heeft men een spaarsysteem,
dat wij in dien vorm nog niet kennen. De
Christmas-club in New York omvat 11 mil-
Iioen leden, die per week of per maand
een bedrag deponeeren, om dit tegen Kerst
mis ineens uitbetaald te krijgen. Dezer da
gen heeft men aan de spaarzame yankees do
kapitale som van 1.56 milliarden gulden
uit te betalen. Dorgel ijke spaarbanken zijn
in Amerika vrij algemeen. In Duitschland
kent men particuliere vereenigingen, welke
er een spaarpot voor Kerstmis op na houden
maar hier hoort men zelden het 'bedrag, dat
iedereen uitbetaald krijgt en met de spaar-
clubs van U.S.A. kunnen ze niet vergeleken
worden. Iets dergelijks zijn alleen dè'Kon-
sum-Vereine, die tnen overal in Berlijn ont
dekt. Ze kunnen vergeleken worden- met
onze „Eigen hulp" en „de Hoop". In Berlijn
keert, de grootste Konsum-Verein de niet
onbelangrijke som van 4 millioen mark kort
voor Kerstmis aan zijn duizenden vaste le
den uit.
Wat Sinterklaas voor onze Noderlandsche,
kinderen beteekent, dat. is. de We.ihnachts-
xnann voor de Duitschc jeugd. Ik vermoed,
dat het weinige beschikbare geld dit jaar
wel overwegend voor de jeugd gespendeerd
za! worden. Want de zorgen, welke op eiken
volwassene drukken, mogen aan kinderen
de Kerstvreugde niet nemen. Duizenden
vlijtige handen zijn bezig, om hun een ver
rassing te bereiden. De étalages staan vol
met aantrekkelijk speelgoed. Het Duitschc
speelgoed was eenmaal toonaangevend voor
de gansche wereld. Maar door den oorlog
zagen de vroegere buitenlandsche klanten
zich genoodzaakt, in 't eigen land naar speel
goed uit te zien. Door den hoogen tolmuur
wordt Duitschland thans in zijn bewegin
gen leelijk belemmerd en ik vermoed, dat
bijvoorbeeld een stad als Neurenberg met
vreemde naties weinig handel meer kan drij
ven. Duitschlands wereldmonopolie omvatte
eenmaal op dit gebied de halve wereld, maar
na don oorlog hebben juist de speelgoedfa
brikanten een zware existentie.
Gelukkig is Duitschland zelf rijk aan kin
doren en wordt dus hier nóg heel wat speel
goed gekocht Vergelijkt men den speélgoed-
verkoop van voor den oorlog-met thans, dan
komt men tot de ontdekking, clat.het totale
bedrag van 191-11929 is gestegen van 30 tot
100 millioen mark over gansch Duitschland.
Men is niet meertevreden niet .poppen en
kinderkeukens men. beweegt zich óp het ge-
gebied der techniek en zorgt ervoor, dat de
kinderen van hun speelgoed iets positiefs
kunnen leeren. Zij kunnen knutselen en
bouwen, alles, wat ze op school gehoord eh
geleerd hebben, praótisch benutten en zoo
doende kan het speelgoed tot hun verdere
ontwikkeling iets bijdragen. Naast het hout
wordt het metaal, vooral blik, benut en ook
gunnni is in do mode voor het speelgoed,
want van blik en gummi kan men massa-
artikelen gemakkelijk fabriceeren.
Uit de vele boschrijke streken van het
grocite Duitschp rijk komen de kerstboomen
reeds binnen. Ze mogen pas enkelé weken
voor Kerstmis op een nader vast te stellen
datum ten verkoop worden aangeboden. Men
beweert, dat ze goedkooper zullen uitvaller!
dan het vorige jaar. In een voortuin aan
den Kamperplatz zag ik reeds een statigen
denneboom met electrische kaarsen des
avonds schitteren en ook bij de Gedflchtnis-
kirche worden twee groote, schitterend ver
lichte kerstboomen tot reclame-doeleinden
benut op een wijze, welke mij nogal beden
kelijk toeschijnt
Kunst en Letteren.
SINCLAIR LEWIS.
'De Amerikaansche litterator Sinclair Le
wis heeft zijn landgeiiboten hoogelijk ont
stemd door bij de aanvaarding van den No
belprijs te Stockholm voor een uitgelezen
publiek een rede te houden, waarin hij het
peil der Amerikaansche beschaving heel
laar taxeerde en met name sprak over „De
Amerikaansche angst voor litteratuur".
Zooals men weet, heeft Lewis in zijn boe
ken waardoor hij den Nobelprijs kreeg,
nooit anders gedaan dan gespot met de
Amerikaansche cultuur. Zpo heeft hij in de
ln de haven van Blyth^brak brand uit in het 25000 ton groot Engelsche stoomschip
„Empress of Scotland". Voor den oorlog behoorde dit schip, dal toen den naam 'droeg
van „Keizerin Augusta- Victoria", aan Duitschland. 't Schip werd gr.ootendeels verwoest.
■figuur van Babbitt den Amerikaan van de
middenklasse geteekend en als een bekrom
pen, maar verwaten heerschap voorgesteld.
In de .Ver; Staten zelf was men daar al erg
verstoord over geweest, maar dat deze din
gen nü nog eens zijn herhaald bij de prijs-
aanvaarding te Stockholm, dus ten over
staan van de intellectueeelen. litteratoren
on andere kunstzinnigen van de heele we
reld, heeft men in de Ver. Staten aan Sin
clair-Lewis eeer kwklijk gehomen.
Bijna allo groote bladen in'de Unie roe
pen den schr er daarover ter vërantwöor-
ding. Zij vinden, dat Lèwis in zijn voor een
internationaal publiek uitgesproken L'ede,
veel te ver is gegaan. Thuis zou het mis
schien nog te verdragen zijn geweest, in 't
buitenland had 't achterwege ^móeten,: blijj-
G HARRIJ BROOKS. HANDSCHRIFT EN
KARAKTER, volgens de methode Saudek.
Uitgever H. P. Leopold's U. M. Don Haag.
Prijs f 2.25.
Ik heb eens een beoordeoling van iemands
haUdsclirilt'goiezen, en de inzender van dat
hanuseiu'ilt was een oud-leerling van me,
-toentertijd een jong zakenman, *nu moet ik
erkennen, dat de vleiende opmerkingen in
de beourdeeiing ten deele ad rem waren. En
kele waren er giad nadst, en sommige, m.L
gewensehte, ontmaken. Dat. nam niet weg,
dat me dit handsclmitlezen toch iTappeeruc
Tot dat oogenblik toe had ik er den spot
mee gedreven, ook al omdat ik m'n eigen
schrijiwijze in iyü2 totaal had veranumu
zonder te kunnen beweren» dat ik m'n ka
rakter in dat jaar aan een grondige herzie
nmg had onderworpen.
Nu is m'n oordeel over het karakterlozen
wel wat gewijzigd. Ik spot ör niet meer meè.
maar ben -het daarom tooh piet eens met al
ue conclusies, uie de 1 leeren' uit 's uiens.chen
schrift meenen te mogen trekken. En m'n
schrijfleoraarshart komt heelemaal in op
stand, wanneer de pavolgegs van goed loo-
pend schrut (en nAtuurnjk in; de reei'$te
plaats de auteurs van die methoden) den
wind van voren krijgen. Die zijn oorzaak,
dat. de Nederlandsope handschriften zullen
uitdrukken: „een bdkrompeti schoolmeester
aohtigheid; een slaafsche mentaliteit, pedan
terie".
Hallo! daar kun je het dan voorloopig meè
doen.
Die ontboezeming,! of liever: die uitval had
achterwege moeten blijven. De heer Brooks
-vindt het misschien;ellendig en lastig soort
gelijk schrift te moeiten 'karakteriseeren. Ze
ker menschen, cjie een zelfde methode
voor'loópend, betamelijk vlug schrift óndei
de knie hebben, zullin viel Aehnlichkeit teo
nen in den vorm hunner letters en haar ver
bindingen. Maar dat is niet erg. Veel erger
is, dat merischen zeejr regelmatig onleesbaar
schrift leveren. Ik vind 't laatste een fout
der onwellevendheid. Iemands schrift, moet
duidelijk én net zijn. Bovendien, ik zie bij
tientallen menschep wierl ik schrijven heb
geleerd volgens een, zelfde; methode, toch
verschil.
En juist daaróm heb ik wel eenig, crédiet
voor Saudeks. systeem. Laat ik daarom een'
paar woorden over den inhoud schrijven.
Op blz. 29 staat éeij tabel ter bepaling- van
het. schrijftempo. Daarin komen voor 8 ken
merken van snelheid en even zooveel van
langzaam;schrift Opmerkelijk is, do-t in de
voorbeelden van het boek op een enkele
uitzondering na beide kenmerken tegelijk
voorkomen. Hier liggen de belangwekkende
psychologische vraagstukken. Ongetwijfeld
boeit het, en het is interessant, al deze oor-
zakon en gevolgen, al die aanzettende en
remmende factoren na te speuren en te on
derzoeken of de schrijver er in slaagde, baas
te worden over de tegengestelde neigingen,
öf er weerloos aan is overgeleverd en stuur
loos slingert tusschen twee uitersten.
Maar dat is, behalve boeiend, uitermate
lastig. Ik wil wet den lezer niet het verloop
van een geheel schriftonderzoek volgen. Al
leen enkelo Conclusies voorhpuden. Sommige
menschen beginnen hun letters met een krul
letje, of andere opvallende of ingewikkelde
manier van „stellen" aan het begin van
woorden of leltergrepeh. Dit nu wijst er op
in 'primair siieT schrift, dat de sohrijyer „zijn
plannen grondig of breedvoerig overlegt,
doali ze daarna vastberaden en met lust. ten
uitvoer brengt, zóSdra hij éénmaal een be1-
sluit heeft-genomen.-
Zörgvuldige uitvoering, der lettervormen
in snel schrift bewijst, dat de schrijver reke
ning houdt met den lezér, zin heeft voor de
tails en een..consentieus 'en grondig werker
ia. Zakkende régels .zijn een teeken van
chisché depressie, misschien ook slechts
een voorbijgaande ontstemming, enz.
Het hierbij, gedrukte voorbeeld wordt ge
karakteriseerd: Uitgesproken langzaam óh
onnatuurlijk. Ruiinteyerdeéling slecht. Het
Radio Nieuws.
9.30 Morgenconcorl. 10.30 Tijdsein. 1
Korto zioUendlenst, te leiden door Ds. L.
Gerei'. Pred. te Laren (N.-H.) 11—12 Har
aan. 12—12.30 PoUtid
12.30—2 Middagconcert; Mevr.
waay.—Million kamp, zang. H. He:
M. F. Jurjaanz te Hil-
Neerden—ünger,
hten. 12.30 Tüd-
Horst—Bleekrode, pli
;e gedeelte van 1
Annie Hennes.
Haleoma, piano. 2.45-
door tnoj. M.
no. 2 Tijdsein
ït concert, te &e
alt. G. Botha,
3.15 Lezen van t
Wentink, te H
Ttldsein. 6—ti Kinderuurtje, te lolden ao
MoJ. B. v. d. Veer. Zang: M^. C. J. A. Ge
an, beiden uit Utrecht 6 Tijdsein, 0—6.
- rijpere Jeugd. Spreker: de heer A. do
Directeur Chr. tc Vluardïngen.
CrP: „Planten en dieren bfi hot komen
n vin Ier"'. 7.15—7.30 Gramofoon. 7.30—S
urinaal \CnVanclaaq
E I c h wat Wil5_l!
VADER EN ZOON
8.10—8.45 Concert. 8.45—9.15 Spre
"i. C. A. Bout to Zeist Onderw
dos Evangelies zagen".
„Hoe w(f do kr;
-10 Vervolg c<
in Vaz Dias te Amstt
AUO—11.30
HILVERSUM (298 M.) VARA. 8 Gramofoon.
VPRO. 10 Morgenwijding. VARA, 10.15 Gra-
•--foon. 10.30 Onze Keuken. 11 Radio-Volksuni-
-altelt 11.30 Concert 11.55 Gramofoon. 12
Middagconcort. 1.30 Onderbfeking vo-r verzor
ging van den zender. 2 Vrouwenuurtjo. 3 Maak
het zelf. Cursus. 4 Instrumentaal Concert.
MuZlek cn Sprookjes voor kinderen. 5 Vr
halfuurtje. 5.45 Concert 6.30 Mandoline-cu.
7 Concert. 7.20 Rede door den heer W. H. Vlie
gert, 7.45 Concert VPRO. 8 Tijdsei». 8.01 Cf
lorkgeec'nledei
élilsatle.
Onderwerp: Kruistochten. Spreker: Ds. F. tv.
J. v. d. ICieboom, Bergen (N.H.). 8.30 Concert.
9 Lezing. Onderwerp; Ethiek c-n Zakenleven
Sprekeri Dr._J. Paardekooper
11 Gramofoon. 12 Sluiting.
KKOEtBOtTWERS t
:ooht ons, om het hoor- ên wederhoor
•n, thans ook ovtr to nc
e s b van. 6 December
'recht te do<
men uit R a d i o-E
1930. 'het volgende:
VV'Ö gelooven dat de Nedorlandacho Radiohan-
ael op een heel verkeerden Weg is.
Kortgeleden verscheen in do pers een mede-
deellng over een circulaire Welke gericht was
tot een categorie van personen, die niet erg
vriéndelijk als „knoelbouwers'' wèfd aangeduid.
te° °»d|8ing, dat ZiJ hun bedrijf dien-
Ie zijn dio
neh, dio zonder
houden, toestellen in elkaar
particulieren, zeer vaak getrouw haar sc'ne-
zooals die door diver-c groote firma's wor
flen^ uitgegeven ter bevordering van den ohdcr-
door hen, die
deélenverkoop.
Door de betiteling, hun ge
zich ...bona-fide'' handelaai
hot publiek ge3uggi
woord Letter spreekt voor zich zelf. In den
tekst zien wij, dat, met uitzondering van
het wpofd Teleg'raaf, alleen in de in het oog
loöpende -hóófdletters en in opvallende slot-
letters (g en ij) versieringen voorkomen; de
rest is heel gewoontjes. Er zijn nog andere
aanwijzingen in het schrift; waaruit de on
betrouwbaarheid en leugenachtigheid van
den schrijver blijkt, enz.
Maar genoeg. Met nadruk wijst de schrij
ver er, gelukkig, op, dat een psychologiscne
conclusie nimmer mag worden gegrond op
één enkel kenmerk van het handschrift,
doch dat zij moet uvorden afgeleid uitege-
heele groepen van kenmerken, welke elkan
der bevestigen, versterken of aanvuiien.
Daarom raad ik aan: maak eei^ beschei
den gebruik van de regels van dit boek.
Want, hoewel ik heel goed weet, dat de gra-
phologie niet vari gisteren of eergisteren dag
toekent, toch is het ook waar, dat er nog
groite leemteh in het systeem voorkomen.
Dat ontkent de sehrijvér trouwens ook niet.
Maar 't is een eerlijk boek, aat waard Is
bestudeerd te worden.
R. J.M,
Ge®ff y
ons
vanavond ook eens
enke.e adressen voor
proefnummers op?
die
klein
inderdaad prutsers zouden zijn, dio te<
knoeiwerk levereh. Het 1s ter wille van de
•held noodiff, daartegen op te komen. Veler
ler maken zelfs zeer goed werk. cn welkt
te voordeelen ook aan den koop van merk-
ellen vorbonden mogen ztfn, dikwijls kun-
speciale kwalitelts- en selectlvlteltseischer
beter vervuld worden door dio; gelegenheids-
In werkelijkheid wordt hun dan ook het knoei
Hum niet opgedrukt- wegons hun technisch!
prestaties, maar omdat z(J „den handel ver
knoeien"; dat is ook alweer oen uitdrukking
iling behoeft, want het ls
twijfel onderhevig, of „knoelhandoi*
lp waarover men het algemeen eens zou kunnen
.worden. Wat onder den naam „knoeihandelbo-
atrlldlng-" doorgaat ie vaak niet anders "dan een
boging tot kartelvorming, uitschakeling van
bonr.ale concurrentie, kunstmatig hoog houden
$-an prijzen en winsten. Het koopend publick
ziet jcELo„e.ihandel daar, waar-in Nederland ge-
fahrj^eor'de" artikelen- ovepal in Let'biijfenland
goedkooper worden verkocht,.dan ln-olgtJn land
waar. de import van goedkoopero buitenlandsche
Waren wordt, belemmerd en door allerlei af-
■sprukén de goede uitzonderingen niet to na
iketi het bUIlenlandsch product zbó
jëiiouden,. dat men het goedkooper bU één
Etuk tegeliik zelf van over de grenzen kan lak
ten kómen.
Een Nederlander, die in een Puitsché stad is
gevestigd als radiohnndelanr schreef ons deze
week over het verschijnsel, dat in toenemend
aarttal pai ticulleren uit Nederland bestellingen
doen ln Duitschland „Laat de Nedorlandsché
Rgdiohandel dit teeken verstaan"; in die woor
den kunnen wü samenvatten, hetgeen hfl er van
ssegt.
Maar do Noderlandsche Radlohandel scheldt
j monde vun eenlgo avontuurlijk; aangelegde
leiders, zön afnemers vun onderdeelon uit voor
knoe.ibouwcrg. Het is alsof sommige leiders van
radlozAkcn, in plaats van zich op de hoogte to
houden van de steeds wisselende tochnlsche mo
gelijkheden, al hun HJd bostodei
Lachman had 't van cunvoudig drukkere
gezel gebracht tot drukkerspatroon on had
ook de uitgeverij ter hand genomen. Ilij
zelf leefde nog ton volle in den gedachtcn-
'iring van het materialisme, maar zijn
•rouw had haar Heiland gevonden. Gcid
er d ionen was voor Lachman hoofdzaak.
En zijn penigo zoon Jaap drukte de voet-
slappen vah zijn vader, met dit verschil,
dat va'der Lachman 's avonds graag rustig
t.hui$ doorbracht en zoonlief de vermalten
van liet nachtloven prefereerde. Jaap had
do- Ilóogere Burgerschool doorloopcn, want
zijn vader gevoelde dagelijks hoeveel hij in
hvikkeling te kort kwam en wilde zijn
zoon beter Toegerust liet leven doen ingaan
De jongeman maakte zich door ijver en
•bekwaamheid tot de rechterhand van zijn
vador., cn zoolang hij zijn werk goed deed
werden heen zijn nachtelijke uitspattingen
door vader gaarne vergeven. Moeder leed
er onder cn vermenigvuldigde baar gebed
vöor haar afdivalenden zoon.
Lachman, die alles drukte, waarmee
te verdienen was, had eens een werk
godsdienstige strekking oijder handen en
Jaap zou het corrigeeren. 't Was een v
dat zich tot hart cn geweten van dén lezer
richtte cn Jaap werd ei, al corrigeerencle,
zóó door aangogrepen, dat het hem tot na
denken bracht. Om kort te gaan: de gebe
den zijner moeder werden verhoord en
samen sterkten deze twee elkaar en ver-
eenigden zich in gebed voor den man en
vad,er, die met de verandering van zijn
zoon volstrekt niet ingenomen wos.
Integendeel!.
In dien tijd maakten de werken van Vol
taire grooten opgang en Lachman wcnschte
dat zijn zoon zich met een vertaling zou
belasten, die hij da.n wilde uitgaven.
Jaap maakte een moeilijken tijd door.
Maar na gebed en bespreking met zijn
moeder vroeg lïij zijn vader van dit werk
venschoond te mogen blijven. De werken
van Voltaire zouden geon zegen brengen
aan do lezers en aan hun verspreiding
wilde hij liever niet meewerken.
Vader Lachman was woedend. Hij 6telde
zijn zoon een termijn en toon deze op den
gezetten tijd nog niet was begonnen gaf hij
hem een som gelds en wees herii de deur,
zonder hem zelfe in do gelegenheid te stel
len afscheid van zijn moeder te r.emen.
Daar stond de arme jongen, als een dak-
looze op straat! Maar zijn hart verhief zich
tot God cn na erri6tig overleg besloot hij
naar Leipzig te gaan, waar de boekhandel
bloeide, 't Was nog in den tijd van de dili
gences. Onderweg maakte hij kénnis fnet
een heer, die zijn vertrouwen won cn aan
Mon hij zijn geschiedenis verhaalde. De
heer, maakte zlcü bekend .als baron von
Breitonbach, een geloovig C-hristcn. Nabij
zijn landgoed lagen uitgestrekte heidevelden
en de bewoners leefden daar in onkunde
en in allerlei boosheid. De dochter van den
baron trachtte doof huisbezoek en onderwijs
aan de kirfderen invloed ten goede uit te
oefenen, maar de ruwe heidebewoners
aren overigens aan zich zelf overgelaten-
De baron bood zijn jongen reisgezel een
erkkring aan onder deze menschen. En
Jaap ging graag op dat voorstel in. Ann-
1 ankelijk scheen zij:i werk een hopeloos
ploegen op rotsen. Maar met tact wist bij
eerst het vertrouwen daarna de liefde van
de kinderen te winnen. Door de kinderen
bereikte lïij de ouders. Er ontstond een
g naar het Evangelie en zoo werd
.een school gesticht en daarna werd
begonnen met eenvoudige samenkomsten,
Bijbellezen op Zondag. Het gerucht van
deze verblijdende veranderingen drong naar
buiten door. De vijanden van Christus Ucll-
n er mee en op zekeren dag kreeg Jaap
n brief van zijn moeder, waarin deze met
droefheid mededeelde, dat vader Lachman
zich ontzettend boos had gemaakt, over
zijn zoon, die zijn opvoeding zoo weinig
waardeerde, dat hij zich voor zulk wek
leende. Ilij was nog dezelfde hardnekkige
vijand van vroeger,
Intusschen zat h t o-geloof op de heide
ook niet stil. Er ontstond een groote vijand
schap tegen Jaap en hét gansche gezin
van den baron. Men ging zich zelfs organi-
seeren en de heide van Breikeribach wei d
berucht vanwege de misdaden, die er ge
pleegd werden. Menig reiziger werd des
nachts overvallen en uitgeschud en meu
deinsde ook voor het ergste niet terug. Het
schoen alsof de hel zich voor een vrees»-
lijke worsteling had toegerust om het
werk Gods te vernietigen.
Een brutale terreur werd toegepast op al
Ion, die de Bijbellezingen bezochten, en
zelfs de kinderen, die het onderwijs op
school volgden, werden niet ontzien, {let
werd oen ultgieterij van allerlei boosheid.
Op zekeren nacht werd er aan het kasteel
aangeklopt.
Jaap, die daar gastvrij was opgenomen,
werd er door gewelct, cn onraad vermoeden
de stond hij op en kleedde zich zoo snel mc
gelijk aan en kwam naar beneden. Een vier
tal vrienden werden door den huisknecht
binnengelaten. Ze droegen het lichaam van
iemand, dis was overvallen. Hij bad zich
verdedigd, er was oen handgemeen ont
staan en toen de mannen op het hulpge
roep toesnelden, bleken zij te laat gekomen
Dc rooveis waren met den buit verdwe
nen, bun slachtoffer zieltogende achterla
tende. Wat .luest inen met den man begin
nen? Naar het kasteeli was de eenige ge
dachte. Zoo ergens, dan zou men hem daar
kunnen helpen.
De stervende werd voorzichtig op een bed
neergelegd en Jaap wilde zich wijden aan
het verbinden der wonden.
Toen pas nam hij den ongelukkige wat
nauwkeuriger op, en met onbeechvijfelij
ken schrik herkende hijzijn vader!
Zonder dat het bewustzijn terug was ge
keerd blies de ongelukkige Sen laatston
ad-em uit in de armen van zij;i verstooten
zoon!
iiitsél
u dikko
ichtelo.
kral
len die vóór eh i
blind op on raken ten achter. Heeft mei
Wel eens opgemerkt dat de namen vin serleuK'
zakenmonschoa niet zoo dlkwUla worden ge
noemdT
Elk vak ook het radiovak j- heeft betani
bij hot bestaan van een goed geftindeerden. ge
iortdtn handolastand. Daarvoor ia noodig, ziek
toverschtjnsolort ale aoodanlg te herkennen.
DE MEXICAANSCHE HOND
Er zijn nog steeds ontvangtoestellen ïn de
handel, waarbij men een zeer onaangenaam ge
"echenk it^gt in den vorm van dort Moxlcaan
mooi zijn ge^
rasitoerende ba»
twijfeld afvragen Er zijn buitenlandsche f
brikanten, die zich niet ontzien hebben toest»
len ln den handel to brengen, d' burenstorl
gen kunnen verwekken. Nog afgeziei
feit. dat deze t
j toestellen
schredo teruggebracht. Wanm
adlotoestel gaat koopen, doet rr
h te overtuigen of het geen 1
Uit het Sociale Leven.
GEEN LOONSVERLAGING BIJ HET
BANKWEZEN
Aan „Het Volk'- wordt gemeld, dat in een
vergadering 'van de Arnsterdamsclie Bankiers-
verëéniging een voorstel van Dr. Van Aalst
om met 1 Januari de salarissen van de bedien
den op de banken collectief te verlagen, na uit
voerige bespreking is verworpen,
UIT HET MIJNBEDRIJF
In de contactcommissie voor het mijnbedrijf
werden verschillende zaken behandeld.
In verband met het eindigen van de voor 1929
en 1930 getroffen regeling betreffende het
janrlijksche verlof met behoud van loon, ver
klaarden de directies zich bereid deze regeling
tot einde 1931 te verlengen.
Eenige der door de vakbonden Voorgestelde
wijzigingen in de verlofbepalingen meenden de
directies niet te kunnen overnemen, evenmin
als een verzoek om loonsverhooging.
Ten aanzien van de opnieuw door den Ned.
en den Protestantsch-Ghristelijken Mynwer-
kersbond gevraagde doorbetaling van loonen
op Christelijke feestdagen verwezen de direc
ties naar. het standpunt dat zij bij vroegere be
raadslagingen innamen.
Naar aanleiding van het verzoek van den E.
K. Mynwerkersbond, den Prot.-Christelijken
Mijnwerkersbond en de Centrale van Werkne
mers in het Mijnbedrijf om uitkeering van
Kerstgratificatie aan de arbeiders, deelden de
directies mede dat evenals het vorig jaar
iedeven arbeider boven 18 jaar f 5 zal worden
uitgekeerd, verhoogd voor de gehuwde arbei
ders met f 1 voor elk kind beneden 14 jaar
waarvoor geen toeslag wordt verstrekt. Voor
de arbeiders beneden 18 jaar bedraagt de uit
keering f 2-50.
De directies verklaarden niet te kunnen vol
doen aan den wensch om deze uitkeering ook
tot de gepensionneerden uit te strekken.
Gemengd Nieuws.
AUTO IN BRAND.
Vermoedelijk door liet terugslaan in clen
carburateur geraakte de auto van II. uit
Arnhem op den Amhemschen weg te Iv.l-i
in brand. De geheele wagen werd door (te-
vlammen vernield. Verzekering dekt de
schade, voorzoover betreft de auto. De in
den wagen aanwezige goederen waren niet.
verzekerd.
BLOEDIGE VECHTPARTIJ TE OSS.
Te Oss ontstond een twist tusschen'een
hnnnonicn-spcler mot zijn vrouw en een
zekeren Fransen uit Sittard, eveneens har
monica-speler, die eenige opmerkingen tegen
de vrouw had gemaakt, welke haar echtge
noot niet bevielen. De man trok zijn mes
en bracht Fransen daarmede een ernstige
verwonding in het onderlijf toe. In levens
gevaarlijken toestand werd de inan naar
het ziekenhuis te Oss vervoerd. Zijn toe
stand is zeer ernstig. Het echtpaar, dat on
der den invloed van sterken drank verkeer
de, werd gearresteerd. De man heeft be
kend de'daad te hebben gepleegd. Hij is ter
beschikking van de Justitie te Den Bosch
gesteld.
BRAND BIJ EEN BANKBESTORMER.
Tc Groningen ging een bewoner van de
Lingestraat zijn echtgenooto aflossen, die lu
de rij stond voor het gebouw van dc Nuts-
spaarbank, om daar zijn geld weer op te
eischen.
Gedurende hun afwezigheid is er brand
ontstaan ln hun woning. Er was i\cmand
thuis. Het vuur woedde in'een kleerkast,
welke zich bevindt onder de trap. die leidt
naar dc bovenwoning. Toen de brandweer
ter plaatse kwam, hadden de buren de vlam
men reeds gedoofd. De brand is vermoede
lijk ontstaan, doordat de man, vóór hij zijn
vrouw ging aflossen, met een brandende pijp
in de kleerkast is geweest.
FEUILLETON
De veidwacliter van Rendijk
Door K. STUURMAN
„O, ja, dan zal ik het eens vragen, mijn»
k Zij slofte weg, maar hét duurde niet'lang
of ze kwam met het antwoord terug:
„Remmers is ztch aan het eoheren, mijn
heer, en dan moet bijdirect uit. H-jj heeft
nou geen tijd, zegt-ie."
„Nou ja. kan het vanmiddag dan met? Ilij
kan naar mij toekomen of ik wil Ook we»
hier terugkomen."
...fa, dat weet ik niet. Ik zal het hem nog
maar eens gaan vragon."
Maar dat hoefde niet, want Remmers was
naar voren gekomen en slond met half ge
schoren wancen achter zijn vrouw.
\hmijnheer .Remmers", richtte de
rechercheur zich nu tot den veldwachter,
„goeJ dat ik u zelf éven'Zie. Ik wou ugraag
eens spreken".
„Ja. nu kan 't nlote.cn dan waar
over gait 't eigertlijk?"
„We konden misschien samen eenige
klaarheid brengen in dc historie van die
landlooper". 1
„Dacht ik wel", bromde Remmers nu juist
niet vriendelijk. „Vrouw", vervolgde hij,
maar naar binnen".
De goede vrouw gehoorzaamde direct, /.ij
vermoedde niet, wat die rechercheur kwam
doen, want daar rij zich weinig buiten de
deur begaf, had ze van d-e geruchten, die er
Over Remmers liepen, ni.t veel gehoor!
Toen ze over het beetje dat zo vvifii, met
haar man sprak, had deze van kwaadspre
kers en lastertongen gemompeld, waar zo
zich.mee tevreden gesteld had. Dat iemand
in ernst Remmers ergens van verdenken
kon, kwam niet in haar op.
Tnen z'n vróuw naar binnen was gegaan,
wendde Remmens zich tot den rechercheur:
„Wanneer?" vroeg, hij kórtaf.
„Laten we zeggen: vanmiddag*', was het
rustige antwoord. Er lag niets vijandelijks
in de stem van den rechercheur. Maar
Remmers was wat korzelig.
„Goed", zei hij, „vanmiddag dan. „Laat
eens kijken, om twee uur li'kt roe 't.best".
.Uitstekend. Om twee uur dan bi, mij
op m'n kamer. U vraagt maar in „De ver
gulde beker" naar rechercheur Van Geyn.
Thans zal ik u niet. langer ophouden. Tot
vanmiddag dan".
Van Geyn vertrok. Hij begaf zich naar
het raadhuis én telefoneerde naar de politic
van verschillende naburige plaatsen. Hij
deelde mede dat do bewuste misdadiger-
landlooper waarschijn lijk weer In de buurt
ivndzwierf en /erzocht zijn aanhouding. Hij
kon wel geen signalement geven, maar hit
beste zou wel zijn iedere zwerver aan te
houden en te o"derzooken wie hij was cn
vanwaar hij kwam.
Daarna begri de heer Van Geyn zich naar
zijn kamer, waar hij de koffie gebruikte en
dé'vérdere"tijd tot tviee uur ernstig .over de
zaak nadacht
Om twee uur precies, jui&t toon de
rechercheur een pijp tabak had opgestoken,
meldde de veldwachter rich aan,
Hij kwam wat aarzelend binnen, en, naar
het den rechercheur voorkwam, met wan
trouwend gelaat Maar Van Geyn stond- op
en stok hem de hand toe:
„Remmersik,ben.blij, dat je gekomen,
ben. Ik twijfel niet, of wat we samen be
spreken zullen, zal de vreemde dingen, dlè
hier in Raüdijk gebeuren, aan het licht
brengen.
Van Geyn geloofde niet dat de man die
daar voor hem stond, een sK-cht karakter
had. I-Iij kon een fout be-gaan hebben, maar
een 6churk was Lii niet Daarom en ook om
's mans vertrouwen te winnen, sprak hij
zoo vriendschappelijk mogelijk met hem.
Remmers beantwoordde cve.a den druk
van zijn hand.
„Mijnheer de rechercheur", zei hij wat on
willig, „ik had het u beloofdmaar an
dersik houd er niet van verhoord te
worden.
„Wie spreekt er van een verhoor, m'n
waarde? Ik zei: .samenspreking". Gaat u
'zitten en steek een sigaar op".
En de rechecheur schoof een beker met
6igaren naar hem toe. Remmera bedankte,
terwijl hij plaats nam en bijna scherp op
merkte:
„U moet dc zaak niet verkeerd voorstel
len. De zaak is, dat ik; als veldwachter van
Randijk, opdracht kreeg dien schooier en
Kees Bink op te sporen. Ik slaagde hierin
niet tot nu toe. Er kwamen wat lasterpraat
jes bij van menschen, die ongunstig bekend
staan, maar die men nochtans meer geloof
schonk dan mij. En nu 'Vnoet u, mijnheer
de rechercheur, niet alleen mijn taak over
nemen. maar bovendien mijn gangen na
gaan. alsof ik een boosdoener ben. Ik ben
meer dan vijf en twintig jaar veldwachter,
mynheer. Ze moesten me vertouwen".
„In sommige opzi hten is de schijn tegen
Je, Remmers", antwoordde de rechercheur,
en daarna vervolgde hij, met nadruk:
„Maar ik wil je volkomen, vertrouwen, als
je me de ven, kering geeft, dat je in 't ge
heel niets gedaan hebt dat met Je plicht
in strijd is".
HIJ zweeg en zag den veldwachter aan,
ih afwachting van een duidelijke verkla
ring. Maar Remmers idde het hoofd en
zei kwaad:
,,'t Zou geen verhoor zijn, hebt u gezegd.
't Lijkt er al aardig op. Maarik begrijp
niet.... Ze zeggen toch, dat de zwerver zich
op de eenzame hoeve verborgen houdt, en
dat ik dat weetWelnu, mijnheer de
rechercheur, waarom gaat u niet eens op
onderzoek uit? Dat is toch het eenvoudig
ste, nietwaar?"
„Ik ben al op die plaats geweest, maar
heb daar niemand gevonden".
Het antwoord van den rechercheur bracht
een gToote verandering op het gezicht van
den veldwachter, wat door Van Geyn on
middellijk werd opgemerkt. Zijn strakke
trekken ontspanden zich, de onwil ver
dween uit zijn oogen, 't was of er een pak
van zijn hart viel En er lag zelfs iets op
geruimde in zijn 6tem, toen hii zei:
.Maai* mijnheer, dan ziet u toch zelf, dat
èr van die kletspraatjes niets waar 16".
„Ge moet goed begrijpen, Remmers, er -s
n u niemand meer daar. Maar misschien
is hij er wel geweest. De man kan gewaar
schuwd zijn".
„Welja en dat heb i k dan zeker weer
gedaay?"
„Dat weet ik niet. Maar Ik weet wel, dat
ik er dit gevonden heb".
En bij deze woorden haalde de recher
cheur een blauwen beker uit zijn zak en
hield deze den veldwachter voor.
„Kent u dit, voorwerp?"
De rechercheur verwachtte niet dat Ram
mens hierop „ja" zou zeggen, of dat hij al
leen door hot zien van den beker met een
bekentenis voor den dag zou komm. Hij
lette alleen op de uitdrukking van Rem
mers' gelaat, wan de man kon zijn Inner
lijke gevoelens maar i-lech^verbergen. En
de ervaren rechercheur bedroog zich niet.
De veldwachter had even geslikt,'even ge
aarzeld vóór hij antwoord gaf en dat was
voor Van Geyn genoeg.
„Nee", zei Remmers toen onverschillig,
„dat ding heb ik nooit gezien".
„En als,ik dan eens bij uw vrouw infor
meerde?" vroeg de ander kort.
Remmers wond zich op:
„Mijnheer, u hebt gezegd, dat dit geen
verhoor is. Als dat zoo is, als het slechts
een geheel vrijwillig onderhoud is, ook van
mijn kant, dandan zou ik ons gesprek
willen eindigen".
Hij verwachtte dat do rechercheur zicji
hiertegen vei-zetten zou. want hij zaj hem
aan met een vijandigen blik.
Maar Van Geyn stond op, en hij leek een
heel kalm, gemoedelijk bultenmannetje,
toen hij bedaard zei:
„Zooals u wilt".
Maar toen do veldwachter vertrokken
was, kwam er een eigenaardige flikkering
ln de anders zoo matte oogen van den
rechercheur, en hij zei bij zichzelf:
„Een gooi kerel, tr>u\v en eerlijk..,.
Maar hij heeft een fout begaan...."
Hij greep zijn hoeJ van de canapé, wierp
een blik op zijn horloge, en verliet het huis.
Hij had besloten Mingel en Jasper Goossen
een bezoek te brengen.
HOOFDSTUK XX
Ds terugkeer.
Door de weilanden, die zich achter de
eenzame hoeve uitstrekten, in dc richting
van den Zandweg, welke met een bociu
naar Randijk voerde, liep eon jongen L>
dwalen. Het was nog vroeg in den middag
en prachtig zomerweer, hoewel niet bijzon
der warm.
Do jongen zag er niet zeer zindelijk uit.
Op het grauwe pak dat hij aanhad, waren
n ie Regens taii nde de donkere tint, vuile
vlekken te zien, on een flinke scheur in het
buis viel direct aan ieder op, die hem zou
ontmoeten. Er was echter maar weinig
kans, dat hij iemand zou tegenkomen, want
hij liep dwars door liet land, sprong over
sloten en klauterde over hekken, zomter
zich daarvoor veel moeite tc geven. Soms
stond hij even stil, zag dan aandachtig rond
en veranderde al of niet von richtimr. Hij
wist, dat daar ergens in de verte de Zani-
weg moest liggen, maar daar was nog nieis
van te ontdoken. Gimleche rij boomen kon
misschien den weg voor hem verbergen,
want do Zandweg had gedeeltelijk boomon
maar zeker was dit niet.
De jongen had honger, 't Was zijn plau
om hij de eerste de beste woning oen poging
te wagon om aan voedsel te komen. Hij lier»
zoo recht mogelijk op de boomon toe maar
de afstand viel niet moer. Toe hij ér ein
delijk vlak bij was, zag hij een boerenhopvp
waarlangs een weg. De Zandweg? Do jon
gen was er bijna zeker van. Het leek hem
't beste om 't eerst dien weg te bereiken
en van daar af bij de woning aan te klop
pen om wat eten en drinken.
Maar het viel tegen.
-»«rusu La i-m '(Wordt vervclgd}
