Nieuwe Leidsche Courant | 1930 | 19 november 1930 | pagina 5

iJeAkadeA (&eMikultje6

TWEEDE KAMER

FEUILLETON

De veldwachter van Randijk

WOENSDAG 19 NOVEMBER 1930

TWEEDE BLAD PAG. 5

RIJKSBEGROOTING 1931

REPLIEKEN

VERKLARING VAN DEN HEER
ALBARDA

BUITENLANDSCHE ZAKEN 1931

OVERZICHT

Replieken zijn maar replieken herinnerde
mr. Heemskerk onlangs. Maar een repliek
zoo lijn als hij die gistermiddag gaf, zouden
we niet gaarne missen. Helaas drong niet
alles wat hij sprak tot de perstribune loor
Wat het groote punt uit het debat betreft
toonde hij aan, dat de ontwapenaars met
al hun dikke woorden zich in de grootste
tegenstrijdigheid verwarren.

Duidelijk werd voorts gemakt, dat de Re
geering er mee te rekenen zal hebben, dat
de heer Albarda thans -erklaard heeft, dat
dc s.d.a.p. wel aan 't behoud onze" ationale
onafhankelijkheid wil meevr -ken, maar de
gewapende landsverdediging verwerpt

Dat wil niet zeggen, dat dc ontwapenaars
in hun burgerrechten geknot moeten worden
gelijk dc heer Kersten schijnt te willen en
ook de heer Marchant beweaide, «lat in de
bedoeling lag, nadat hij op zijn gebruike
lijke manier vooraf de woorden zijner tegen
standers verwrongen en tot een carricatuur
gemaakt had.

Wat de heer Albarda nu met de noodige
groote wóórden heeft uitgesproken komt er
op neer, dat de soc.-dem. indien de mis
daad van den oorlog teg?n ons volk ont
ketend wordt en wij ons te weer willen stel
'en. niet mee doen. Dat komt er op neer, j
lat zij zich in de ure des gevaars tegen de
Regecring keeren, haar aftreden zullen
eischen, maar daarmee meteen een burger
oorlog ontketenen en het gevaar vergrooten i
dat, we in een oorlog wor len meegesleept, j

Deze dingen zijn duidelijk, maar tevens,
dat daarin verraad is gelegen aan ons eigen I
volksbestaan.

lAsze positie hebben de ontwapenaars zich
thans zelf gekozen.

De soc.-dem. voelden, dat ze met de hou-
ding van hun geestverwanten in het buiten j
land spaak loopen. Maar om dat te mas- i
keeren beriepen ze zich op tn\ zg. groeiend
nieuwe zedelijke bewustzijn onder de vol-
ken. Afdoende lijkt ons dat te minder,
omdat in hun rijen de man geëerd wordt,
die in Augustus 191-i de eenige Ne lerlander
geweest is die openlijk aangt hitst heeft tot
het door Nederland deern *.nen aan den
oorlog. En de heer de Visser herinnerde aan
de houding der soc.-dem. in Duitschland.
die voor een pantserkruiser zorgden en
aan het optreden van soc.-dem min sters in
Pruisen, die communistische bladen ver
bieden en ook aan ambtenaien het recht
om lid te zijn van bepaalde politieke par
tijen ontnamen.

Dat zijn feiten. Plaats daar tegenover nu
het gebral van den heer Ai nar da over ver
meende belaging van hem en de zijnen in
een land, waar zii de grootst mogel'ike vrij
beid genieten! En dan durven zulken nog
aan de nnti-rev. en chr.-hist. partijen ver
wijten, dat deze bij onderdrukking steeds
vooraan gingen! Vervalschir.g van de waar
heid op groote schaal is dat, welke dienen
moet om het revolutionaire deel der S.D.
A.P. tevreden te stellen.

In verdere beschouwing'.n kunnen we
over deze dingen niet treden. Onze ruimte
gedoogt het niet.

Slechts enkele opmerkingen mogen nog
worden toegevoegd.

De heer Kersten, die de arbeiders naai
de armenverzorging zou willen sturen
maar bij de Zuidcrzccvisschers daarvan
niets weten wilde en gisteren zich voor
premievrij pensioen verklaarde werd door
Dr. Schokking tot de orde geroepen over
zijn onverdedigbare taal in verband met
den nood in den landbouw. Inderdaad
wat de heer Kersten daarover zeide, is
in ongeveer gelijke bewoordingen gekomen
uit de monden van de heeren de Visser en
Wijnkoop. De heer Kersten speelt daarmee
gevaarlijk spel en blaast volop wind >n de
zeilen der communisten, al verbeeldt hij
zich misschien het tegendeel.

De motie-v. d. Tempel is ten doode opge
schreven. Dr. Nolens acht haar op het unge.n
blik ontijdig. De Katholieke fractie zal er
dus tegenstemmen, ondanks al het misbaar
uit een bepaalden kring in haar midden. De
heeren Moller en Guit maken weer een ge
weldige plof.

Dat een ook nog ten tooneele verschenen
motie-Lingbeek over de salarissen der kloos
terlingen-onderwijzcrs thans ecnig succes
zal hebben gelooft ook hij zelf niet. Dat is
ook de bedoeling niet.

Heden wordt het debat beëindigd. Het Ka
binet zal rustig kunnen vnortwerken "n de
storm tegen minister de Geer. waarmee in
de Katholieke democratische pers gedreigd
werd, heeft nauwelijks iels van een licht
briesje gehad.

VERSLAG

ItCKClIng

i werkzaamheden

Besloten werd de Arbeldsbesrrootlng te be
handelen na de wet op dc middelen en op de
agenda tevens te plaatsen het wetsontwerp tot
toekenning van kasvoorachotten aan den Kon.
Holl. Lloyd.

Daarna werden de replieken over de

RUksbcgrooting 1IK tl

voortgezet.

De heer Rutgers v. Rozenburg (c.h.)
bestreed het denkbeeld van een Industrlebank
zoo'n bank Is niet noodig cn ware voor den
Staat al te riskant.

Daarna was het woord aan den heer Albar
da (s.d.). Deze vroeg den minister-president,
hoe h(j de uitwassen vnn het kapitalisme dacht
te bestrüden en stelde voorts tal van andere
vragen, die zich om dit punt laten concentree-
ren. De heer Albarda meende, dat dit pogen
vruchteloos zou zl)n. Alleen socialisatie kan
helpen; die zal het kapitalisme overwinnen.

besprekende merkte htJ op, dat hU op 13 Sept.
jl. en daarna daarover niets nieuws gezegd had
De S.D.A.P. heeft in Oct. 1920 het beginsel der
gewapende landsverdediging vaarwel gezegd.
In April 1928 werd omtrent mobilisatie een be
slissing genomen. Onderschelden worden mobi
lisaties \an onderscheiden omvang en strek
king.

Vanwaar de actie tegen de S.D.A.P.?

Men is geschrokken van hun ontwapenings-
actie .verklaarde de heer Albarda. En onze
houding wordt van te grooter belang nu het
oorlogsgevaar toeneemt.

Men zal er ons echter niet onder kr'dgen;
we zullen ze terugdringen, luidde het met ver
heffing van stem.

De congrosrcsolutie van 1928 beantwordl alle
gestelde vragen. Vormen en middelen der actie
die de partü onder zekere omstandigheden
noodig zal achten, zUn niet aangegeven. Maar
dat is ook iets onmogelllks.

Van gewapendo landsverdediging willen de
soc.-dem. om rnorcele cn verstnndelllkc redenen
niet weten. Elders denken soc.-dem. anders.
Maar voor ons land is nationale defensie natio
nale zelfmoord. Wc kunnen tegen de ontzag-
Ujke machtsmiddelen der groute staten niet op
en moeten daarom van gewapende vetdediglng
afzien.

Mobilisatie voor gewapende landsverdediging

KRABBENDIJKE'S NIEUWE BURGEMEESTER

"Woensdag had de installatie plaats van Jhr. Mr. Strick van Linschoten lot Burgemeester
van Krabbendijke. Deze foto werd genomen, toen de nieuwe Burgemeester aan het
Gemeentehuis arriveerde. Links: Wethouder Hirdes, in 't midden: Jhr. Mr. Strick van
Linschoten; rechts: de heer Elenbaas, gemeentsecretaris.

zal door de S.D.A.P. nimmer worden goedge
keurd. Komt onze nationale zelfstandigheid in
gevaar, dan is de S.D.A.P. bereid allee te doen
lot behoud of herstel der nationale onafhanke-
lükhcld. Maar nimmer door gewapende verde
diging.

Dat was het antwoord op de door den minis
ter-president gestelde vragen.

De Regeering mag. vervolgde de heer Albar-
dn. het volk niet wagen aan een oorlog, die tot
ondergang leidt.

Zullen dwangmaatregelen genomen wo-den
tegen dc S.D.A.P." Zal de vrilheld van spreken
en schrtlven worden Ingeperkt" Zullen tegen
ambtenaren en werklieden maatregelen worden
genomen? Men .probeere het eens! Hel za' niet
gelukken. Zelfs Bismarck verloor zulU een
strlid.

Met dwangmaatregelen kr'iigt men de a-bei-
dersheweging er niet onder. Tegen dc on-wik-
kollng der geesten, tegen het vernieuwde ze
delijk bewustzijn baat geen dwung.

Tn dc wereld der volken werVcn sterke span
ningen. gevaarlijke spanningen De arbeiders
klasse zal de wereld beschermen en redden

Maatregelen zouden de arbeid' rsklasse dwin
gen tot den strlid. Z(l vreest dien niet. maar
zal dien winnen. (Bravo's bil de soc.-dem i

Vriiwel onverstaanbaar wan de volgende
spreker, de heer Knotte nbelt (iib.). We
\ingon op. dat hll maatregelen tegen revolu
tionair verzet bij mobilisatie een elementairen
eisoh van nationaal zelfbehoud acht.

De Liberalen ziin nog zoo kwaad niet; zij
?iin het die het initiatief tot onze sociale wet
geving namen.

Dat de revolutionaire heer De VI si
(comm.) van oordeel was, dat zijn rede nnaan
,,-ovochten was gebleven, spreekt van zelf. Er
Is wat oppervlakkig gepraat tegen geweest.
Maar daar houdt het ook mee op. Mr Marchant
werd, niet ongeestig, gepromoveerd tot soc.-
dem.. In buitengewonen dienst. Do vrliz.-dem
verschillen niet veel van de menschon met bet
i.seudo-sociallsme der sociaal-fiscisten, die bet
laatste steunpunt vormen voor de burgerlijke
staatsorde. De heer Marchant heeft het warm
voor hen opgenomen. Dat is liet beste tceken
van de verwording van de soc.-dem.

De motie van den heer v. d Tempel is
vorm van politieke onderkruiperij, maar de
communisten zullen er voor stemmen, nu de
moties van het proletariaat niet in behande
ling konden komen.

Daarna kwam de heer Albarda onder het
mes: Deze noemt nu den oorlog een misdaad
Maar wat is dan de heer Vliegen, die in 1914
rechtstreeks tot oorlog ophitste en In 1920 ont-
wapenaar werd omdat er toch geen oorlog
meer kwam? Anders moest h(J zich nog eens
bedenken. De soc.-dem. zullen zich weer be
denken! De Regeering kan op hen rekenen.

In Duitschland wordt vandaag de pantser
kruiser A te water gelaten, waaraan de soc.-
dem. hun stem gaven. De socialistische minis
ter Severing verbiedt thans het verschllnen
van het communistische blad in Duitschland.
HU doet wat de soc.-dem. hier afwüzen voor
zich zelf.

Arbeiders en ambtenaren moeten opposltie-
comité's vormen, nu de Regeering niets doen
wil.

Dr. Nolens (r.k.) achtte overleg van het
Kabinet, dat vrij staat van alle partUen. met
alle groepen ln de Kamer niet ongewenscht.
Wat de heeren Heemskerk en Schokking wil
len. kan de RK. Kamerfractie niet aanvaarden

Als de Instelling van den Economischen Voor
Uchtlngadienst aan de orde komt. zal een uit
voerige toelichting noodig zlln, om den samen
hang met de verschillende departementen vast
te kunnen stellen.

De spoorwegtarieven zullen commissoriaal
worden bekeken. Maar het algemeen belang
zal dan ln het oog moeten worden gehouden.

De Instelling van een Economische Raad had
in beginsel de Instemming van den heer No-
lens.

Voor een Industriehank zag de minister-pre
sident geendringende aanleiding; de zaak is
echter wel eenige aandacht waard.

Wat de salariskwestie betreft, meende de
heer Nolens, dat het Georg. Overleg moet
werken tot tevredenheid van alle betrokkenen
Om dat te bereiken vroeg hö een onderzoek.
Voor de onderwijzers werd gehoopt op een
bevredigende regeling.

Het periodiek onderzoek omtrent de salaris
sen bedoelde ln bepaalde jaren zekere rust te
verkrUgen.

De verlaging der pensioenpremie achtte de
minister van financiën onder bepaalde omstan
digheden wel voor bespreking vatbaar; ook
meende hij. dat men het er wel over eens zou
kunnen worden.

Het oogenblik van thans Is niet het beste
om de zaak te behandelen, maar. is de crisis
voorbü dan zou het kunnen. De heer Nolens
vatte de uitlating van den minister op in dezen
zin. dat hU in gunstiger tUd wilde trachten
over de zaak tot overeenstemming te kernen en
ook bereid was tot eenige partleolo herzienin
gen.

Voor de arbeldscontracters zal ook zekere
toestand van evenwicht moeten wordon ver
kregen.

De motie-v. 6. Tempel zal thans geen doel
treffen. Ook los daarvan zou zU Dr. Nolens'
stem niet krijgen.

De heer Heemskerk (a.r.) was van oor-,
deel, dat een van de belangrükste vragen waar
voor de Regeering staat. Is de werkloosheid
en de bestrüding er van o.a. door werkver
ruiming. In dat licht zie zU den steun aan de
bietencultuur.

De motie-v. d. Tempel besprekende ,wees de
heer Heemskerk er op. dat de heer v. d. Tem
pel twee stellingen had: we kunnen wei wat
uitgaven doen en er is een ernstige economleche
crisis. De laatste stelling is waar. de eerste
niet. En op die eerste was dc motie gebouwd.

Wat het vraagstuk der landsverdediging be
treft. is de eisch van den heer Albarda. dat
de Regeering zal afzien van alle daartoe strek
kende handelingen.

Als een aanrander zich tegen ons opmaakt,
zal dat wel zijn ln het kader van een oorlog
met anderen. En dan moeten we maar niets
doen?

Volledige eenzijdige ontwapenaars worden in
een internationaal gezelschap zelden ontmoet
en men neemt ze er nauwelllks ernstig.

Niemand wil de S.D.A.P. belemmeren in haar
actie. Van persprocessen wil de heer Heems
kerk ook niets weten.

Zelfs de communisten hebben het hier zoo
goed als nergens elders. Het Is hier nog beter
dan in den theoretischen soc.-dem. heilstaat

In Pruisen is dóór een soc.-dem. minister ve.
boden aan ambtenaren om lid te zb'n van de
comm.- en natlonaal-socialistische partij. Wü
denken nan zoo Iets niet.

De anti—rev. streden altijd voor de vrüheld
van Ieders recht. Men kan het deze partli niet
verwijten, dat z(j bii onderdrukking steeds
vooraan staat. Een beroep op 1903 en 191S.
toen revolutionair optreden gekeerd moest
worden, is in dit opzicht misplaatst. Men zou
kunnen vragen: Waak lk of droom Ik? als men
do heeren Albarda en Marchant zulke dingen
hoort zeggen.

De heer Marchant kan het karakter van zL'n
politieke tegenstanders moeilijk juist zien. HU
vond Westarp een verstandig conservatief; het
Is de vraag of ook het omgekeerde het ge
val zou zUn en Westarp den heer Marchant
een verstandig vrijz.-dem. zou vinden. (Hila
riteit).

Na 30 Jaar In de Kamer te hebben gezeten
begrb'pt de heer Marchant nog niet het verschil
tusschen conservatieven en anti-rev. Deze laat
sten trekken op geestelijk gebied de grenzeu
enger, maar op sociaal gebied ruimer.

De antl-rev. hebben ook internationaal steeds
voor den vrede gewerkt. Dit feit is niet onge
daan te maken, door op hoogen toon hot tegen
deel te beweren, gelük de heer Marchant ge
wend is.

De S.D.A-P. zal niet tot mobilisatie meewer
ken en de middelen van verzet op het beslla-

Mr. TH. HEEMSKERK

sonde oogenblik bepalen. Zoo stond de zaak
nog nooit cn daarom kan de Regeering haar
ln dezen vorm nog nooit hebben overwogen en
waren de gestelde vragen niet vragen naai
den bekenden weg.

Deze vragen waren van pas. Want wanneer
op het oogenblik van het ontketenen van du
misdaad van den oorlog tegen .pns. revolutie
wordt gepleegd, moet dat tot bloedvergieten
lelden want er zou een Regeering moeten
abdiceeren en vergroot het gevaar, dat we
ln den oorlog worden meegesleept.

Het Is ook zeer de vraag of. indien er een
socialistisch bewind was. dit zou terugtreden
Indien zulks werd gevraagd op het oogenblik
dat het land In gevaar was.

Afkeer van den oorlog ontwikkelt zich, zegt
de heer Albarda. maar anderen betoogen met
een. dat het oorlogsgevaar vergroot. Dat gaat
niet samen.

Juist de revolutionaire geest, die do heer
Albarda blijkbaar in zijn partü niet baas kan
vergroot 't oorlogsgevaar en dat gevaar wordt
grooter door de weigering der S.D.A.P. om aan
mobilisatie mee te doen als we daartoe ge
dwongen worden. Dat laatste komt geheel voor
rekening van de S.D.A.P.

De heer L 1 n g b e e k (h.g.s.) kwam nog
eens betoogen. dat het Kabinet een verkapt
Roomsch Kabinet Ie. HU diende ten slotte een
motie in om, ten einde verbetering te bren
gen ln de salarissen der leeken-onderwUzera
de salarissen dor kloosterlingen-onderwilzers
In overeenstemming te brengen met de begin
aeien van het Pacificatierapport-Bos c.s.

De heer v. Vuuren (r.k.) kon niet aanvaar
den do stelling, dat begrootlngssaldl niet vonr
nieuwe uitgaven mogen worden gebruikt. HU
meent van wel en zal daarom voorlooplg niet
meewerken aan eenige belastlngverhooglng.

De heer K e r s to n (s.g.p.) kwam op zijn
eigen eerste rede terug, die hU belangrUk
noemde. HU begreep niet, dat niemand er aan
dacht aan geschonken had, deze keer en trad
daarna ln een bestrüding van wat bulten de
Kamer tegen zUn beschouwingen ie aangevoerd
Een antl-rev. beweerde hij, ken art. 36 niet
onderschrUven.

Voor salarlsverhooglngen voor ambtenaren la
het nu de tUd niet. Zelfs moet gevraagd of niet
over de geheele Unie verlaging moet worden
Ingevoerd. De ambtenaarssalarissen zUn soms
tergend hoog.

Gestemd zal worden voor de motle-LIngbeek
maar tegen de motie-v. d. Tempel, al is de
s.g.p. voor premievrij pensioen.

Het ongcrUmde standpunt van den heer Al
barda Is onaanvaardbaar. HH wil met ziin partU
In den bangsten nood ons volk in den steek
laten. Dat Is verraad aan het belang van land
en volk. Kunnen zulke menschen ln overheids
dienst blijven7 De Regeering zU niet slap.

De vrijheid der onderdanen heeft grenzen
Geen vrijheid "oor revolutionaire en Godlooche
nende geesten. Genève beschaamt.

De lasten van den landbouw moeton verlicht
worden. Het volk wordt uitgemergeld door de
sociale wetten. Ondersteuning van behoeftlgen
moet weer worden ingevoerd.

Het platteland moet geholpen worden en In
lasten verlicht.

Dr. Schokking (c.h.) merkte op, dat de
heer Kersten niet rekenen moet op bespreking
van zUn denkbeelden, indien hü begint met te
decreteercn, dat alleen maar discussie er over
mogelUk Is op zön voorwaarden.

HU ziet de zaak veel te simplistisch. In do
partjj van don heer Kersten zelf ls er geen
eenstemmigheid over; hU moet met kracht die
afwükingen onderdrukken. De tUd ln de Kamer
ls te kosthaar om dien te verspillen aan een
debat dat te voren tot onvvruchtbaarheid ge
doemd Is door het optreden van den heer Ker
sten zelf.

Wat deze zeide over uitmergelen en op het
hart trappen van de boeren door de Regee
ring Is op de grens van aanranding van het
gezag. Er klinkt daarin een revolutionaire
toon, niet minder dan In wat van uiterst llnk-
sche zUde wordt uitgesproken. M.a.w. de heer
Kersten en de heer de Visser spreken op dit
punt gelijk.

Gevraagd word qan de Regeering om bü het
organlseeren van den economischen voorlich
tingsdienst den landbouw de aandacht te geven
waarop hü recht heeft.

Als wil niet alleen ln Nederland tegen Rus
sische dumping kunnen optreden, kan dan
niet internationaal omtrent de zaak worden
overlegd?

De motle-v. d. Tempel betreft een onderwerp
waarover het nutteloos is op dit oogenblik van
gedachten te wisselen. De motie-LIngbeelc
valt onder hetzelfde gezichtspunt, al ls de zaak
zelf van belang*.

Wie verklaart zUn afgelegden c-cd of belofte
op een bepaald oogenblik te zullen breken, be
hoeft niet naar de gevangenis. gelUk de heer
Marchant, na een caricatuur van Dr. Schok-
king'B betoog gegeven te hebben, meende dat
de bedoeling was. De vraag zou kunnen rllzen
of een lidmaatschap van een publiek college
van Iemand, die dat zegt, niet moet eindigen

BU een mlsdadlgen aanval op ons land zullen
ongetwUfeld de heeren Marchant en Albarda
toonon zich een met ons volk te gevoelen.

Laatste spreker was de heer B 1 e r e m a
(lib.) HU meende, dat de motie v. d. Tempel
nog minder van pas is dan verleden Jaar. De
salarisverlaging der ambtenaren ls meer dan
gecomposeerd door de verlaging van het lndex-
cü'fer sedert 1920. In dezen malaisetüd is zeker
aan verhooging niet te denken: vele groepen
der bevolking verarmen en daarvan profitecren

weer de ambtenaren.

Toch meende de heer Blcrema. dat de on-
derwUzers wel wat misdeeld zön. met name
hun beginsalarissen. Laat do Regeering dat punt
nog eens overwegen; ook de gedachte uit de
motie-Lingbeek, voor wiens motie de liberalen
zullen stemmen.

De minister-president zal heden antwoorden.

AVONDVERGADERING

In de avondvergadering werd voorgegaan met
de begrooting van

Bultenlandsche Zaken

De heer Lovlnk (C.H.) besprak de onbe
vredigende resultaten der Geneefsche handels-
conferentie. Met een onderhandelmgstarief krö
gen we geen uitkomst. Wel neme de Regce-
ring anti-dumplngsmaatregelen ln overweging.

De heer Joekcs (V. D.) betoogde dat een
regeling met België elndelü'k haar beslag moet
krtjgen. Uitvoerig werd gesproken over het
Volkenbondswerk. Aangedrongen werd op een
arbitrageverdrag met Japan. De minister ls te
Genève zelden gangmaker voor de ontwape
ning. Hem ontbreekt, evenals den heer Schou
ten. het geloof In deze zaak.

Ook wö moeten aansturen op herziening der
vredesverdragen.

De Europecsche Unie van Briand moet ge
trokken worden binnen het kader van den Vol
kenbond. Dit standpunt der Regeering is juist.

De heer Llngbeek (H.G.S.) betwistte niet
dat de Paus als een mogendheid ls te beschou
wen. Maar als opperpriester van Rome is hti
niet als onschendbaar te beschouwen. We n
ten niet ln verwarring vervallen.

De heer Knottenbelt (Lib.) verklaarde
het oneens te zUn met den heer Bongaerts
wiens verbinding met het Belgische Albert-
kanaal zou neerkomen op verwezenlUking
het MoerdUkkanaal.

De binnenwateren moeten flink verbeterd
worden, ook die de verbinding met de Schelde
vormen.

Na de handelsbetrekkingen met Duitschland.
die zich onbevredigend ontwikkelen, te hebben
besproken, werd het mogelUk maken van over
gang van het consulaire naar het diplomatieke
corps bepleit

Dr. Beumer (A.R.) schonk aandacht aan
de nationaliteit der gehuwde vrouw en de Co
dificatie-conferentie. Voor ratificatie der c
ventie maakte de Regecring, ter wille
handhaving van de eenheid van het gezin,
ecnlg voorbehoud.

Herinnerd werd aan het optreden der Ame-
rlkaansche vrouwen tüdens de Haagsche con
ferentie. Er was van die züde zoo iets als tain-
derlük volgen van de conferentie-leden. De
dames hebben geen succes gehad.

Zonder bohoorlUke kennis van zaken is
over het gebeurde geschreven in sommige bla
den. Ook ln Genève zUn de dames slecht weg
gekomen.

De eenheid van nationaliteit is in het gezin
te handhaven met het oog op de eenheid van
het gezin. Met deze stelling koos Dr. Beumer
positie tegen de vrUhelds-theorieën van mevr.
Bakker-Nort, wier beroep op Prof. Struycken
op gedocumenteerde wijze als onjuist In het
licht werd gesteld. Do beste regeling, prin
cipieel en practisch Is, dat de nationaliteit var
den man beslist. Tal van autoriteiten van voor
ultstrevende richting deelon deze opvatting.
O.a. Prof. Molengraaf, Prof. v. Oven. Deze rede
was bedoeld als eenlg licht tegenwicht tegen
over de Indrukwekkende redevoering welke
Mevr. Bakker den minister had laten onder
gaan.

Na de heer v. R a p p a r d (Lib.) en v
Voorst tot Voorst (R. IC. verdedigde
de heer v. D U k (A.R.) met een kort woord de
heer Schouten tegenover Mr. Joekes.

Eindelijk kon daarna

de Minister van Bnitenlandsche

aan het woord komen.

Hij verklaarde bedacht te zullen zön op ver
betering van dea persdienst; is inderdaad
mogelijk.

Geboorte ls niet beslissend voor opnan.; In
den dlplomatleken dienst. De vrouw toelaten
tot diplomatieke betrekkingen acht de minis
ter voorshands niet wenschelUk. Diplomaten
vrouwen bewijzen groote diensten, maar we
moeten ze nle* tot ambtenaressen verlagen.

Het voorbehoud ln zake de nationaliteiten-
conventie Is noodig met het oog op de gezins-
eenheld. We behoeven niet eigen rechtsbegin
selen prUs te geven ter wille van afwökende
opvattingen ln andere landen.

Wat ln de Kamer is geoorloofd te zeggen
over den Paus stoat ter beoordeeling van den
voorzitter der Kamer.

De grensregeling bU de Eems heeft 's minis
ters aandacht. Ook over andere vraagstukken
wordt nog steeds onderhandeld.

In zake België acht de minister goede ver
houdingen clsch van goede politiek. In bUzon-
derheden wil de minister niet treden.

Do Maas heeft wel eens te weinig water om
de kanalen bU Maastricht te voeden. Maar do

Ruwe Huid ion!
Ruwe Handen]

Regcering is diligent. Met de verbeterde ver
binding Luik-Maastricht moet gerekend wor
den; met de belangen van Maastricht wordt
ernstig rekening gehouden. Langer ultblUven
van een bevredigende regeling is voor beid®
landen schadelük.

Op de verbetering van do tusschenwateren
heeft de Rünvaartcommissie geen pcessle ge
oefend. ZU zou daartoe ook onbevoegd zUn.

Een nrbltrageverdrag met Japan wenscht
ook de Regeering. In Japan ls de zaak ln stu
die. Onderhandelingen over arbitrage zön
steeds zeer tüdroovend vanwege de nlteen-
loopende opvattingen over arbitrage.

Het economische werk van den Volkenbond
bevredigt ook den minister niet: de oorzaak
is grootendeels te zoeken bU de vechtpolltiek
van sommige landen.

Onze handelspolitiek lichtzinnig veranderen,
brengt groote gevaren. De strUders voor ac
tieve handelspolitiek mogen daaraan denken.
Intusschen ls de Regeering ln dit opzicht niet
ltJdelük; we bereiken nog wel eena niet sulka
slechte resultaten.

Met het oog op de meestbegunstlglngaconclu-
sle wenschen we met de Scandinavische landen
te Uveren voor een ruime handelspolitiek. Dit
samenwerken is van moreele beteekenis.

De Geneefsche handelsconventle nu ln de
Kamer te gaan bespreken waren niet wensche
lUk, nu zU 'e Genève weer aan de orde ls.

Dubla betreffende het plan-Briand worden
beter gepreciseerd d- n onder algemeenheden
verborgen. Er ls een streven tot loyale mede
werking. De samenwe-king der Europeeache
staten zal binnen het raam van den Volken
bond tot bevordering van den vrede kunnen
büdragen.

De veiligheid wordt niet altUd gezocht op de
goede plaats. De wedstrijd In bewapening ls
het groote gevaar; de weerlooze wordt alttjd
ln deze onvolmaakte wereld het kind van de
rekening.Eerst moet het wantrouwen weg. moet
de moreele ontwapening doorwerken, zal de
materlecle ontwapening succes kunnen hebben.

Er werd gerepliceerd.

Bij de artikelen verdedigde de heer Kupers
(s.-d.) een amendement om de subsidie aan den
Xederlandschen Bond in Duitschland van f 4700
te verhoogen tot t 5000. Voorts bepleitte hij een
betere steunverleenlng aan Nederlanders 'n
Duitschland. die aan dien steun behoefte heb
ben. Nederlandsche arbeiders kunnen ln Dultscli
land heel moeilijk emploie Inden, terwijl ons
land openstaat voor alle Duitsche arbeiders. Hij
zou hier reciprociteit willen in dien zin. dat bij
overeenkomst met Duitschland de Nederland
sche arbeiders aldaar op gelijken voet worden
behandeld ais wij de i-'uitschers ln ons land
plegen te behandelen.

Een amendement v. d. Bilt (R.K.) om aan
de Vereeniging Nederland, die gelijk doel be
oogt. maar R.K. is f 800 meer te geven.

De Minister meende, dat do Ned. Bond wel
wat zuiniger kon zijn zonder haar doel ook
maar Iets te schaden. Vandaar zijn voorstel om
het bedrag van f 5000 te verminderen met f 300
ten gunste van de Vereeniging Nederland, die
Inderdaad wel wat weinig subsidie genoot.

Beide amendementen werden afgewezen.

De heeren Kupers en Van d e Bilt hand
haafden echter hun amendementen, waarover he
denmiddag 1 uur gestemd zal worden.

De Voorzitter verdaagde te 1 uur de ver
gadering tot Woensdag 1 uur.

ARBEIDSINSPECTIE

VERZOEK VAN HET N. V. V.

Het bestuur van het Nederlandsen Verbond
van Vakvereenigingen heeft aan do Tweede
Kamer verzocht, rie docr den Minister van
Arbeid voorgestelde uitbreiding van het aan
tal ambtenaren der arbeidsinspectie goed te
keuren. Het meent dat reedt thans het per
soneel der arbeidsinspectie niet voldoende in
aantal is, om de Arbeidswet naar bthooren te
handhaven, en dat het dus, nu een uiLbrcidbig
van de werkingssfeer der wet tot stand zal
komen, noodzakelijk is, dat ook het aantal
ambtenaren der arbeidsinspectie wordt uitge
breid. De kosten van de voorgestelde uit
breiding, f 65.900, acht adressant een meer
dan gerechtvaardigde uitgave.

EEN ZWAAR VRACHTJE

Gistermorgen is ran de werf ..Gusto" te Schiedam een bok vertrokken met een draag
vermogen van 400 ton. Deze sleep, met bestemming naar Marseille, slaat onder de
bekwame leiding van L. Smit Co.'s InternSleepdienst.

Door K. STUURMAN

Hij haefld heit zóó niet langer uit! Weg-
loopen zou hij, zoodra hij de kans kreeg en
hij loerde al een Iheelon tijd op die kans.
Daarom was 't dat hij zoo goed oppaste!
Dan zouden ze vanzelf niet meer zoo op
hem letten. Er was eigenlijk maar één dong
bezwaarlijk voor zijn vlucht; zijn gestichte-
kleeren. Daaraan zou iedereen hem direct
herkennen. Maar al liep hij de kans spoe
dig gepakt te worden, probeeren zou hij hel
tóch! In ieder geval was het eens een pret
tige afwisseling in zijn eentonig beslaan.

Weinig droomde hij dat de groote kans
zioh binnen een paar dogen zou voordoen.
Want twee dagen later, op een Vrijdag
middag werd het rustig werken der jon
gens plotseling verstoord door luid ge
schreeuwdat van den onderen hoek van
den grooten tuin kwa.m. Toen aJAen dien
kont uit keken, zagen ze twee jongens in
gevecht, cn zoonis het zich Met aanzien,
was het meenens ook! Het waren Borend
Bruin en Glel Drop, die ervoor bekend otnn
den dnt ze elkaar n'et konden uitstaan. Het
was tussohen die twee altijd harrewarren,
maar zoover nis nu was het nog nooit ge
komen. Had mijnheer Telders zooiiets kun
nen vermoeden, don had hij ze wel uit el
kaar gehouden. Nu liep hij zoo spoedig

mogelijk naar de vechtenden toe, om hen
te schenden. Ook d>e jongen6 liepen er heen,
opgeschrikt uit hun gewone doen en niéuws
gierig hoe dat zou aifloopen. In een oogen
blik was dat gedeelte van den tuin, waar
Kees werkte, geheel verlaten, op Kees zelf
na. Eerst wilde hij de anderen volgen, maar
ploseling schoot hem een idee in. Geen
menech, dlie nu op hem lette! Missdhien kon
hij nu wegkomen!

Maar de muurl

Het gesticht was van de buitenwereld af
gesloten door een muur, wel bijna twee
meter hoog. Daar kwam je zonder hulp
niet over heen, zelfs een kwieke jongen
ran veertien niet!

Snel dacht hij na.

In een schuur, maar een meter of tien
van hem vandaan, stond een ladder. Na
afloop van het werk ging die schuur op slót
natuurlijk, maar nu was ze nog open. Al6

hij nu de gelegenheid eens waarnam

de ladder haalde en over den muur klom.
het was zoo gebeurd. Zijn hart sloeg bij le
gedachte dat dc groote kans er was. Ze zou
den hem misschien wel gauw missen, maar
I bullen kon hij zich allicht hier of daar ver-
I beigett. Vooruit maar, niï of nooit 1
I Hij keek in de richting van het tumult,
I en zag hoe mijnheer Teldens de jongens van

elkaar haalde. Niemand keek zijn kant uit
Hij rende naar de schuur en in een omme-
I zien had hij de ladder tegen den muur ge-
j plaatst Nog keek niemand naar hem. Het
•volgend oogenblik zat hij met heftig klop-
j pend hart op rlcn muur, schopte dc ladder
om en liet zich daarna van den anderen kant
i naar beneden vallen, waar hij vrij onzacht
op den grond terecht kwam. Zijn been en
ziin hand had hij een beetje bezeerd, maar
1 hij had er nauwelijks erg i<n. Als een gejaagd

diier rende hij voort langs den muur naar de
breede laan, die naar den Zandweg voerde.
Daar gekomen, Mep hij, nu gedekt door de
dichte boomen, nog steeds haastig voort. Ban
nen een paar minuten had hij den Zandweg
bereikt.

Hij was vrij!

Maar kon die vrijheid wel leng duren? Ze
zouden beau binnen een minuut of vijf of
hoogstens binnen een kwartier missen, en
dan zouden ze hem zeker weer gauw genoeg
te pakken hebben.

En dan: z'n kleeding!

Gelukkig was er nog niemand te rien,
maar ieder oogenblik kon er iemand komen
opdagen. Hij moest een klein gedeelte van
het dorp door, om van den Zandweg op de
Langewtg te komen. De Langeweg was een
zamer en dien kant uit kende hij den weg
beter.

Toen kwam hij tweemaal iemand tegen:
eerst een boer en daarna een vrouw met een
kind bii zich. In beide gevallen wiet hij zich
bijtijds te verschuilen. Na een angstige tien
minuten was hij het dorp bijna door. N tg

een of twee stille stratenen het grootste

gevaar was voorbij.

Piotseling zag hij voor een de<r huisjes, te
gen een hek van het tuintje, een fiets staan.
Ale hij daar eens op weg kon komen! Dan
z.ou hij in een oogenblik een eind weg zijn,
en zijn vervolgens op een dwaalspoor kunnen
brengen. Waarom zou hij het niet doen? Er
was geen enkele reden om die fiets niet te
nemen. Zijn vrijheid zou daardoor van len-
geren duur zijn.

Maar a.ls ze hem bij het wegnemen snap-

j ten?Enfin, dat moest hij wagen

I En zonder zich verder te bedenken, liep
I hij snel op de plek toe waar de fiets stond,
1 greep 'm beet, sprong er op, en zette er

oogenblikkelijk de vaart in.

Niemand bad den diefstal gezien.

HOOFDSTUK VI
Remmers krijgt het druk

„Vrouw," zei Remmers, die in zijn over
hemd zich etonid te wasschen voor de goot
steen van de groote, vierkante keuken,
„vrouw, zijn nu ai de vlekken uit mijn pak?"

„Ja Bemens, je kunt er niets meer van
zien. Ik heb het goed afgeborsteld, zoodat
je er weer mee voor den dag kunt komen.
De scheur in je broek is nu ook genaaid."

De vrouw ran den veldwachter noemde
haar man altijd: Remmers. Dat had een bij
zondere oorzaak. Zij beschouwde haar man
namelijk als een buitengewoon mensch. Zij
zag tot hem op, want hij was in haar oogen
dorp. Niemand kon die betrekking zóó ver
in de eerste plaats de veldwachter van het
vullen ais hij, dacht ze. Was hij niet de
grootste, de flinkste, en, op de burgemeester,
de dokter en de notaris na, de gewichtigste
man van Randijk? Moest men niet tegen
hem opzien, daar de veiligheid ran de dorpe
lingen in zijn handen lag? Als rnen hem over
den weg zag gaan, geuniformd en gesabelrt,
•rechtop ails een kerel uit één stuk, moest
ieder dan niet trotsch zijn op zoo'n orde*
I bewaarder? Ja, Bartje zag tegen hem op on
'dat was de veldwachter niet onwelgevallig.

Maar nu wilde het geval dat Remmers
geen mooie voornaam had. Het was een
naam, gewoonweg pietluttig, belachelijk, om
medelijden mee te hebben bijna. Bij die voor
naam noemde zijn vrouw hem nooit. Had hij
Re in ie r geheet-en of Richard, of zelfs maar
gewoon Klaas of Piet, dan was dat zoo gek
niet geweest voor een politieman. Maar wie
1 heette er nu Stoffel? Veronderstel dat er

iemand bij was en ze zou zeggen: „Stoffel,

•wil je men ditof: „Stoffel, wil je even

datdan zou ze hem in ieders oogen be
lachelijk maken. Daarom wilde ze zioh dien
naam niet aanwennen en noemde hem van
haar trouwen af al: Remmers. De veld
wachter zelf vond dat ook beter klinken.

Remmers plaste en proestte geweldig on
der de kraan en toen hij zioh afgedroogd en
zijn weinige haren gekamd had nam hij jas
en broek van de stoel en bekeek een en ander
nauwkeurig. Er mocht niets aan mankeeren
Nu, het viel hem mee, je kon niets meer van
de vuile vlekken zien en hij kon er zich dus
gerust in vertoonen, zonder vrees, dat brt
aan zijn waardigheid te kort zou doen.

Intusschen liep Bartje bedrijvig heen en
weer om voor hun beiden nog een kopje thee
te zetten, vóór Remmers zou vertrekken.
Even later, toen Remmers aJ in het gereinia
de pak gestoken was, zaten ze dan ook bei
den aan tafel, ieder met een kopje thee t oor
zich.

Juist toen de veldwachter een opmerking
wikte maken over dien vervelenden land-
looper, dien hij nog altijd moest opsporen,
zag hij de drie bekende jongens voorbij het
raam komen. Zij liepen zijn tuintje door en
naar de deur van het huis toe. „Wat moeten
dié hier?" dacht hij, en zijn vrouw, die het
zelfde dacht, zei:

„Die komen bepaald met een boodschap."

„Misschien wel," antwoordde Remmers,
„op theevisite zullen ze wel niet komen. Mis
schien heeft Rob een boodschap van zijn
vader."

Bartje haastte zich nu om open te doen. In
de gang begonnen de jongens al druk te pra
ten. Remmers hoorde dat ze het over een
fieds hadden en over dien bekenden strooper
Verduin. Hij werd echter niet lang nieuws

gierig gelaten want Bartje kwam nu binnen,
met de jongens aohter zich aan. Z'n vrouw
was blijkbaar verlangend het groote nieuws
het eerst te brengen, want z» begon a.l di
rect:

„Wat zeg je daar nou van, nou is Rob z'n
•fic-its gestolen. Dat heeft zeker die schooier
.van een landlooper gedaan, 't Is toch wat te
zeggen, hoor."

Remmers sprong op.

„Wat zeg je? Je fiets gestolen Rob? Hoe is
dat gebeurd?"

„Hij i6 gestolen terwijl hij voor het hekje
van liet huis van Verduin stond. Wij waren
met z'n drieën binnen," legde Rob uit. En
•toen volgde het heele relaas, dat gouw ver
teld was. Remmers was weer in zijn stoel
teruggevallen en luisterde kalm naar het
verhaal, dat de andere jongens hier en daag
aanvulden.

Toen ze alles een paar maal verteld had
den, trok Remmers zijn gewichtigste en be
denke! ij kate gezicht, gevleid als hij was, dat
z.: direct naar hem toegekomen waren en dat
ze blijkbaar verwachtten, dat hij hier zou
weten op te treden Hij hield wel niet van
die buitengewone gevalletjes, maar nu het
eenmaal gebeurd was. wat het zijn plicht om
het zaakje op te knappen.

„Stiil nou, Bartje," ze.i hij tegen z'n vrouw,
die zich in het e esp rek wilde nengen. „dit
•is een ernstig geval. Ik zal er direct werk
ran maken. Is jammer dat jullie er niets
van gezien hebt. De fiets was geloof ik, groen
gelakt?"

..Ja. groen gelakt en het was een Drie
kleur."

(Wordt vervolgd).