m
MAANDAG 21 JULI 1930 DERDE BLAD PAG. 7
N. C. S. V.
ZOMERCONFEERNTIE TE
NUNSPEET
Man schrijft ons:
Deze laatste conferentiedag werd geopend
Üoor Prof. Slote maker de Bruine, die
«prak naar aanleiding van Ezeohiël 1. Hier
liet Ezeohiël in een visioen den troon wagen
van God. Spr. vindt in dit visioen licht om
de kerk uitgestraald. Er was, aldus Ezcchi?)
een wagen; de geest der dieren was in dc
raderen. Dit is onmiddellijk op ons als le
alle kerken groote klacht, dat zij zoo dik
wijls stilstaan cfi zoo moeilijk weder in be
weging komen. Maar dat de raderen stil
stonden, dat konden die raderen niet hel-1
immers zij waren van nature stil. Maar
geest der dieren was in de raderen: zoo
dra dc raderen zich bewogen, wees gerust,
de dieren hadden zich bewogen; zoodra de
ideren stil stonden, wees verzekerd, de die
in stonden stil.
Wij gaan, aldus Spr. zoo straks weder te
rug naar ons milieu en naar onze kerkge
meenschap. Herinneren wij ons dit korte
woord van Ezechiël: „als do dieren gingen,
dan gingen de raderen, en als de dieren op-
n werden, dan werden de raderen
opgeheven". Wanneer in ons de geest Gods
werkzaam is, dan wordt door ons (d.i. de
dieren in het visioen) het raderwerk der
kerk in beweging gebracht.
Klaagt gij, aldus spr., over stilstaande
paderen, dat weet gij, waar gij uw klacht
idresseeren moet, nl. aan uzelf. Die zelf
janklacht moet gij omzetten in ccn gebed
jn kracht tot den Heiligen Geest.
De referent van dezen morgen was Prof
Dr. Th. L. H a i t j e m a, van Groningen, die
Jiet onderwerp
de Sacramenten
.Voor ons behandelde.
Ook de sacramentenleer behoort, aldus
ipr., tot de „beliefs Ahat matter". De tijd is
roorbij, dat de Christenstudent in gewaande
jvergeestelijkheid den staf brak over cere
moniën en sacramenten. Thans ziet men al-
lèrwege in, dat „all true religion sacramen
tal religion" is. De sacramenten nemen de
plaats in, die door het heilige der heilige
dient te worden ingenomen. Spr. heeft dus
een delicaat onderwerp te behandelen. En
niet alleen delicaat, maar ook moeilijk. Im
mers hij dient rekening te houden r t dc
mogelijkheid, dat wij met de cultus hgic
der Rittelmeijer-vrienden bij alle mogelijke
Êoorten Tan genade kunnen uitkomen, be-
bij bet Christelijk sacrament. Boven
dien is het onderwerp gevaarlijk: immers
verdeeldheid over de opvatting van het we
ren der sacramenten heeft maar al te vaak
splitsing der kerken ten gevolge gehad.
Na deze inleiding ging Spr. tot zijn eigen
lijk onderwerp over.
Hij wenscht de sacramentsvraag van de
kern uit te benaderen cn stelt daarom bet
sacramentsprobleem op 'den eenig juisten
achtergrond: de openbaring Gods.
Achtereenvolgens kwamen dc volgende
punten ter sprake:
a. de sacramenten en de Openbaring Gods
b. de sacramenten en het Woord Gods;
c. de sacramenten en de vereerijig Gods
in geest en waarheid.
a. De sacramenten en de openbaring Gods.
Noor de, oude Christelijke kerk was sacra-
Dimtum niets ajid-ers dan een vertaling van
hst Grieksche mystèrion. Paulus zegt: „groot
is het sacrament der godzaligheid" en hij
bracht do vleesehwording des woords. 1-Iet
Bethlehem-wonder is dus voor Paulus hèt
?roote, centrale sacrament in de Christelijke
kerk. De vleesehwording des woords is de
sacramenteele, mysterieuze openbaring Gods.
God als de verborgene wordt geopenbaard
in het vlcesoh, om ons in onze ellende te ont
dekken en te grijpen. God wordt mensch.
De Christus-openbaring ,jbricht herein" in
de van God vervreemde wereld. Dit gaat
dwars tegen Rittelmeijer en Rudolf Steinerin
Van deze oud-Christelijke kleur van het
.Woord sacramenten blijft aan het latere sa
crament nog altijd iets kleven. De zin der
sacramenten van de kerk, zooals zij zich
thans voordoet, gaat terug op het sacramen-
tum der oud-Christelijke kerk. Steeds moet
Bethlehem's kribbe in deze zaak op den
achtergrond staan. Ook Luther zag met
[Voorliefde de sacramenten in bet gezichts
veld der vleesehwording der Woords. Men
denke slechts aan zijn avondmaalsopvatting
{volgens hem zou het H. Avondmaal niet
anders zijn dan een voortzetting van de
[rerlicliamelijking wan het Woord.)
De sacramenten behooren tot de bedee-
ling des geestes, èn tot dc bedccling der
kerk, tot de dienstknechtsgestalte, die cle
Heilige Geest van Pinksteren af aan aan
nemen wil in het midden der Christelijke
kerk. De vleesehwording des Woords blijft
het centrale en fundamcnteele sacrament
Het direct hieraan ondergeschikte sacra
ment is dat van de sacramentwording van
den Heiligen Geest Verliest men dit laatste
sacrament uit het oog, dan belt men sterk
over tot een „ty.piseh-sscramcnteele kerk",
zooals de Roomsch-KaMi rtieke kerk zich
zoo gaarne noemt. Ook Luther helde in de
zen tot Rome over.
b. De sacramenten en het Woord Gods.
Dc hierbovcnbedoelde beide sacramenten
der Christelijke kerk kunnen slechts wor
den betrokken in de bedeeling der Woord
openbaring. Het sacrament wil daarom val
len onder het begrip woord. Augustinus
spreekt van een verbum visibile, een zicht
baar woord.
De bedccling der woordopenbaring is de
mei
daad
Gods.
Augustinus formuleert bet sacrament als
:n zichtbaar woord. De zinnebeeldige
spraak der sacramenten kan Spr. wegens
gebrek aan tijd heisas niet nader uitwer
ken. In die, door de sacramenten uilgespro
ken, teekentaai wordt heel de gestalte van
Christus cn al Zijn weldaden afgeschilderd.
Hier valt te herinneren aan Augustinus'
woord: „bij het element, dat tot sacrament
worden kan, dient eerst het woord te
komen; pas din wordt dat element tot sacra
ment.
[Dat woord is:
1. Het woord van inzetting, door Chris
tus gesproken. Dit wil natuurlijk niet zeg
gen, dat de enkele formule het element tot
geconsacreerd element verheft. Geen magi
sche kracht moet achter die formule wor
den gezocht Neen, alleen het feit, dat de
levende Christus zijn woord van inzetting
gesproken heeft, maakt bet element in
sacramenten tot geconsacreerd sacrament.
2. Het woord der evangelieverkondiging,
dat door de sacramenten bezegeld wordt.
Uiterst sober kan dit woord zijn, maar het
moet worden gesproken, wil het sacrament
innerlijke beteekenis hebben.
3.. Het woord Gods. dat" Gód alleen spre
ken kan in-de oogenblikken der sacraments
bediening. De inzettingswoorden (sub 1)
spreekt dc mensch; echter zonder het
hum dei. het woord van God zelf, zijn zij
niets waard. Over dit woord valt niet en
valt nooit te beschikken. Wel mag er ge
hoopt worden, immers wij hebben de
kondiging geboord, dat God zelf spreken
zal bij de bediening der sacramenten.
Slechts door dit woord Gods wordt het
symbool waarheid en wordt de vergev
der zonden ontvangen. Dan is de Heilige
Geest.sacrament geworden.
c. de sacramenten en de vereericg Gods
in gec-st en waarheid.
Spr. wenscht nog cén nieuwe zijde te 1>"
lichten. Tot dusver was er slechts gespro
ken over 't Sacrament als „Gods gift to us",
nu dient nog iets te worden gezegd over hu*
Sacrament als Our pledge to God" (Brown)
God geeft zich in Christus aan ons, maar,
van onzen kant hebben wij ons te wijam
.'i- d'enst van Cl ristus aan God en aan •!-
kander. Dit drukken wij uit in de Sacramen
ten van Avondmaal cn Doop: zij zijn de
betuigingen der persoonlijke toewijding aan
den dienst van liet Hoofd en van al eijn
Leden.
Is nu echter zulk een sacramenteel,
dienst der menschen nog wel een dienen
van God in geest en in waarheid? Dienen
de priesterlijke geloovigen vlak bij het doop
vont en aan de Avondsmaalstafel zelve God
wel in geest en in waarheid? Het amlwoord
hierop luide: zulk een dienst is Geestelijk
met een hoofdletter. Niet geestelijk met een
kleine letter, in humanistischen zijn. Déze
sacramenten-dienst is geestelijk, want dc
bedeeling vairi den Geest is ook de bedee
ling van het geloof. En zonder geloof, echt
spanningsvol geestelijk geloof, zal het on
mogelijk zijn het Sacrament echt mede te
viepen. Zóó gclooven, dat wil eeggen: Gods
heerlijkheid zien in menschelijk vlcesch,
wanneer Bcthlehems sier haar glansen
werpt. Ilct is Gods heerlijkheid zien en Gods
eigen slem hooren, als het doopwater wordt
gesprenkeld en het Avondsmaalsbropd ge
geten cn gebroken wordt. Juist de „Zeib-
werdung" van den Heiligen Geest in de
sacramenten waarborgt de werkelijkheid
van den opgamg des gcloofs van den zon
daar uit donkere diepten naar het he-
melsche, waar Chrstus is. Gelooven is niets
dan gelooven, vol eschatologische spanning,
dót is God dienen in Geest en waarheid.
En Die d i t geloof werkt door het Woord,
en sterkt door de Sacramenten. Die is de
Heere. dip Geest en waarheid is!
De avondbespreking leidde Dr. M. C. S1 o-
t e m a k e r d c Bruine, secretaris der
N. C. S. V. Spr. behandelde het onderwerp:
in spr.'s voornemen, datgene, wat tij
dens deze conferentie niet naar voren kwam.
thans nog aan te vullen,
liet programma van deze conferentie is
an een merkwaardige samenstelling ge
veest. De wig tot de Kerk heeft geloopen
over Rusland en China. En tóch lieeft deze
conferentie haar doel bereikt: zij heeft de
k in al haar bontheid cn geschakeerd
heid ons eens recht voorgezet.
Spr. wenscht als laatste referent op deze
imer-conferentie nog vier dingen naar vo
ren te brengen:
c. dc Kerk is het evangelie, dat er reeds
is. Dit evangelie wordt niet uitgevonden,
neen; het wordt uitgesproken als iets ouds,
iets reeds lang bestaands. Aan de kerk
wordt niet gevraagd, haar boodschap uit te
vinden, haar wordt gevraagd, haar evange
lie uit te spreken, zóó, dat een ieder het
erstaat. De groote kunst in het spreken
iver God is het oude te zeggen, zóó, dat het
ls nieuw den luisteraar in de ooren klinkt.
b. de kerk is het evangelie, dat onze hoog-
hartige eenzaamheid bedreigt cn breekt, dat
ons zet naast allerlei menschen, die wij
niet zouden gekozen hebben. De Kerk plaatst I
ons naast die menschen, en vraagt ons, of j
wij te samen met hen willen werken. I
c. de Kerk is liet evangelie, dat ingaat
in de werkelijke levensvorm, in het waar- j
achtige menschelijke leven. Spr. bedoelt dit:
elke kerk draagt aan zich het merk van
bepaalde en nationale en psychische eigen
aardigheden. Kerk is datgene, wat die
eigenaardigheden ten volle erkent en be
grijpt. Daarom hebbeji wij een typisch Ne-
derlandsche vroomheid. Kerk is datgene,
wat den mensch zoekt in zijn speciale ge
aardheid en mentaliteit.
d. Kerk is het evangelie, dat tot God te
rug komt in de liturgie, in de aanbidding,
en dat in dienst van dc menschheid, die
zich aan God geeft
Om God te zeggen, wat gezegd moet wor
den, heeft de enkeling andoren noodig, de
massa noodig heeft noodig al wat leeft voor
Gods aangezicht.
Kerk is het Evangelie, dat tot God terug
keert in het gebed, in bei lied. Niemand
kan bidden, zingen of schuldbelijden, zondér
in die verborgen kerk te staan.
De Voorzitter E. Jansen Schoon
hoven, sloot deze zomer-conferentie met
een enkel woord.
ANDERSEN
Voop Heeren.
Heeren die gewoon z:jn na het scheren zich
even te poederen, maken gaarne gebruik van
Purolpoeder, dat versachtend cn gezond voor
de huid is. Prijs 45 ct. per doos en evenals
Purol verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten.
Kerknieuws.
„De Kerk jen wij".
Ook al is er een heele week gesproken
over het thans nog eens door spr. te be
handelen onderwerp, toch acht spr. dit on
derwerp geenszins uitgeput. Evenmin ligt
ALGEMEENE SYNODE
DER NED. HERV. KERK
VIEKQS ZITTING.
De commissie voor de ontoereikende pen
sioenen heeft een concept-reglement inge
diend ter aanvulling van hei Rijks-emeri-
taatspensiocn.
Prof. Dr. Knappert wordt dank gezegd
den officieelcn gedenkpenning ter herinne
ring aan de aanbieding der Augsburgschi
Confessie in 1530 ten behoeve van het ar
chief: aan de ecne zijde staan de beeltenis
sen van Luther cn Melanchton, aan de an
dere „Augsburgschc Confessie 15301030"
en een geopende Bijbel met opschrift: Sola
Fide.
Een 4de druk van „De Reglementen 'der
Ned. Herv. Kerk" zal wegens uitverkoop
van den vorigen druk plaats hebben, weder
te bewerken door den president en den oud-
secretaris der Synode L. W. Bakhuizen
d. Brink.
Van Dr. Niomeyor, Dr. v. d. Mecne
Prof. Dr. Brouwer is een voorstel ingekomen
tot het benoemen een er commissie tot on
derzoek naar de mogelijkheid van het vre
dig samenwonen der verschillende richtin
gen in de Kerk (Modus Vivendi).
Op een verzoek der Verecniging Ned.
Herv. Stichtingen voor Zenuw- en Geestes
zieken om een lid aan te wijzen in het Alg.
Bestuur, wordt gunstig beschikt en de
secretaris, de heer Den Ereems, als zooda
nig benoemd.
In hehèndeUng komt het verslag over den
arbeid der geestelijke verzorging van Herv
Nederlanders in het buitenland. F.r is eer
tekort van ongeveer f 2000. Opnieuw were
steun ontvangen van II. M. dc Koningin,
H. M. dc Koningin-Moeder en Prinses Ju
liana. De arbeid te Duisburg, Ruhrort, Mül-
heim en Crefeld, die 25 jaar bestond, is be
langrijk uitgebreid door benoeming van een
tweeden vasten voorganger en een ver
pleegster, bij wijze van proef voor een jaar
aangesteld. Intusschcn heeft zij we
ziekte ontslag verkregen.
Van den Ned. consul te Duisburg werd
weder groote steun ontvangen, evenals van
den directeur der Ned. Arbeidsbeurs te
Oberhauscn.
Aan de Regcering is steun gevraagd
den arbeid onder dc Nederlanders in den
omtrek van Oberhauscn.
De arbeid te Emmerik, Kleef, Gronau,
Schöninghsdorf en Ileezeper-Tvvist werd ge
INGEZONDEN MEDEDEELING.
In de geboortestad van den sprookjesdichter JIans Christiaan Andersen, Odensee op het
Deensche eiland Fühnen, wordt Ier gelegenheid van de 125ste verjaring van diens
geboortedatum een herinnerings-zaal geopend.
regeld voortgezet, en nieuw begonnen te
Hamburg door de Zeemanszending.
Inzake een verzoek der Ned. Gustaaf
Adolf Vereen, ten behoeve der geestelijke
belangen van de Prot. Nederlanders in Bei
en Frankrijk. De president herinnert
het negatief resultaat der zending van
Dr. Smit, pred. te Heumcn c.a.. in opdracht
der Synode naar Noord-Frankrijk. De Ned.
Gustaaf Adolf Vereen, wil f 100 beschikbaar
stellen. Prof. Dr. Knappert, voorzitter der
Ned. Gustaaf Adolf Vereen., doet een ern
stig beroep op de Syn.de voor de geeste
lijke belangen der Ilerv. Nederlanders in
België en Frankrijk in de verstrooiing, om
zicli deze aan te trekken, evenals voor de
Nederlanders in Duitschland, door aanra
king te zoeken met de bestaande Kerken
aldaar en aan deze lichamen inlichtingen
i cijfers te vragen.
De besprekingen hierover worden niet ten
einde gebracht.
De president sluit de zitting met dank-
egging.
tan. A.s. herfst zal hij naar zijn
beidsveld vertrekken.
Ten slotte kwam aan de orde de kwestie
m den nieuwen vorm van eere-
ienst. De Synode aanvaardde het ad-
es der betreffende commissie, dat het be
sluit der Synode van 192S in dezen zal
den herzien op zulke wijze, dat de abso
lutie er uit weggenomen worde „bel ij de-
lis van zonden of boetpsalm (of beide)"
eranderd worde in „psalm van overgave
en toewijding of boete"; do Apostolische Ge
loofsbelijdenis worde weggelaten uit den
eersten dienst (komt voor in de orde
den tweeden dienst); dat de psalm (S) ach
ter het Credo weggelaten worde; dat de
bepalingen der nieuwe orde niet verplich
tend worden voorgeschreven, doch dat de
leeraars en kerkeraden wel zullen
sporen tot invoering ervan eenerzijds en
anderzijds geen veranderingen aanbrengen
anders dan die door de Synode zijn aan-
SYNODALE VERGADERINGEN
De Synode van de Chr. Geref. Kerk in
de Vereen. Stalen van Noord-Amerika heeft
bevestigend antwoord gegeven op de vraag
of dooi geloovigen a ;i n geno m en k i n-
en, van wier afk.mst men niets weet
of die uit niet-geloovige ouders zijn gebo
ren, beschouwd kunnen worden ais door
God in Zijn verbond opgenomen en dus
r c c h t ii e b b c n op d e u doop. Gronden
werden ontleend aan de besnijdenis zelf var.
Abrahams slaven en aan de doop van
heele gezinnen in den apostelentijd ais het
hoofd des gezins geloovig werd.
Drie afgevaardigden (Lr. Y. 1'. de Jong,
Ds. H. Keegstra eu ouderling Charles van
der Kooy) verzochten vermelding, dat zij
uiet.jm.ee dit besluit instemmen.
Vérder' besloot de Synode dat er tegen
het gebruik van hymns (gezan
gen) geen beginselbezvvaar bestaal. Wel
blijft het zingen van de 150 psalmen Da
vids vereischt, maar er moet vrijheid ver
leend worden, dat ccn grootcr aantal syno
daal goedgekeurde hymns in den openba
ren ecrec'ienst worden gezongen.' De com
missie zal een bundel samenstellen, die aan
voorwaarden van leerstciiic zuiverheid,
Nieuw-Tcstamcntisch karakter, waardiglieib
cn diepte van gewijden geest en duidelijk
heid en schoonheid van uitdrukking vol
doet cn zal gedrukte exemplaren daarvan
aan alle kerkeraden toezenden minstens
negen maanden vóór de volgende Synode.
Over koorgezang in den openbaren
eeredienst werd door de Synode e n afkeu
rend oordeel uitgesproken, omdat het go-
vaar bestaat, dat het zingen door do ge
meente zelf daardoor vermindert en de
moeilijkheid ontstaat om liet beginsel van
art. 69 der Kerkenorde te handhaven.
Tot afgevaardigden naar de Gene-
rale Synode der Geref. Kerken
in Nederland worden lienoemd Dr. Y.
P. de Jong cn Ds. J. dc liaan Jr. (secun
dus).
Voor de Jodcnzending in Chicago en
Paterson werden resp. jaarlijksche bijdr
gen van 19.250 dollar (1.10 dollar per ge
zin) en 5500 dollar toegestaan en voor het
Zeemanstehuis te Ilobokon 10.000 dol
lar (44 cent per gezin), op voorwaarde dal
er dan jaarlijks 2000 dollar op de schuld
worde afbetaald.
De revisie van het h u w e 1 ij k s f o r m u-
lier werd opnieuw in handen van de be
staande commissie gelegd om rapport op
de volgende Synode.
In navolging eencr belofte reeds door de
Synode van 192-1 gegeven werd candidaat
B. Bruxvoort als bedienaar des Woords
vooreen t ij d aan tl e Gereformeer
de Kerken in Zuid-A me rik a af-
INGEZONDEN MEDEDEELING
Radio Nieuws.
HUIZEN' 1071 M. (2S0 Kilocycle?
8.15 Tijdsein. 8.15—9.30 Morgei.c.
2.00 Godsdienstig' Halfuurtje door
5.00—6.00 Plater
de K. P.. O.-K
izlek. 7.30—l oo Spreker:
ser Pr. K. Post. Iterwr
Onderw
De toestand der Katholle
I in de zeventiende eeuw."
K. R. O..Klok. 8.00—11.V0 C
v.R.O.-Orkest. onder Icl.linp
Gerritsen. Solist Tjalko Veflil
tl art, plano. 11.0012.00 Plul
9.30 Nieuwsberichten van
HILVERSUM 1S73 M. S.00 A. V. R. O. Tijdsein
A.V.R.O.-Klok. 8.019.15 Graniofoonmuilek.
10.00—10.15 Morgrenwijding:. 10.30—12.00 Ochtend
L.V.R.O.-Klok. 12.
(viool). Egbert
Lgconcert door I
t in Café „Moderr
5.00—5.30 Gram
2.00—3.00 Grt
8.01—8.20
i Diepenbeek.
Radlo-Volksunlversitelt. Muzlekcursus
Sem Dresden. Medewerking van Hen
bergen (viool). Vioolmuziek van Beetl
Tijdsein A.V.R.O.-Klok. 8.01
van Sir A. Conan Doyle door
8.20 Concert door het Omrei
nesse 'e" Gerard^Henffevel
Programma. 9.009.30 Voort
9.30—10.30 Populair concert
orkest o.l.r. Nico Treep.
van Bellevue A dam. O!
der Kapelie Edelweiss.
Lotte r en Tanzkapelle
wisselend. 11.30—12.00
EEN DOOPDIT.NST IN EEN ZWITSERSCHE
KERK.
Dezer dagen namen wij uit dc „Banier"
een gedeelte over van den brief van Ds. J.
Gispen, van Groningen, aan zijn „vriend
te Jeruzalem", over wat hem op\iel bij een
doopdienst in een Zwitsersch dorp.
Een Zwitsersch leeer van ons blad schrijft
ons thans zijn bemerkingen, die wij ver
taald liier opnemen. Zijn schrijven luidt
aldus:
„In een uwer vorige nummers verscheen
on deze plaats een artikel, niet het opschrift:
„Een doopdienst in ccn Zwitscrsche Kerk"
Het zij een Zwitser en lid van de Z.vitser-
sche positief Gereformeerde Landskerk ver
gund naar aanleiding hiervan iets te ant
woorden.
Ik zou niet graag het speciale geval ver
dedigen hetwelk Ds. Gispen aanvoert. Ik
weet helaas maar al te goed, dat zulke din
gen in onze Kerk voorkomen. Maar ik ver
zet mij er tegen, dat na één ervaring direct
een oordeel gevormd en de Zwitscrsche
Kerk als geheel veroordeeld wordt.
„Dit gaf geen li oogen dunk van de vv
de, die de Zwitscrsche Evangelische Kerk
aan het doospformulier hecht. Trouwens
dat formulier wasslapper dan slap. Van
de Verbondsgedachte is er niets in uitge
drukt".
Hiertegen moet in dc eerste plaats gezegd
worden: het formulier doet het niet. Ook
een lang niet. En ten tweede: wanneer
van de verbondsgedachte niets in stond, dan
was het ook geen doop van do positief Gi
retourneerde Kerk of van een positieve
dominéé. Dan behoeft liet ook geon vcrwoi
dering te wekken, dat het formulier sla.
en leeg was. Ons Doopformulier
houdt de Verbondsgedachte in.
En de doop in tie positieve Kerk is een ver
bond met God. die dan later bij do belijdenis
door den doopeling zelf bevestigd wordt.
Zonder dat. zou het immers geen doop van
een Nieuwtestamentisch-positiovo Kerk zijn.
Vastgesteld moet worden, dat in on/e
Zwitsersehe Landskerk, a!s Staatskerk, dc
Kerken der positieve e n vrijzinnige richting
vereenigd zijn, en niet met elkander, doch
naast elkander arbeiden. Dat mos een lid
van de ..Gereformeerde Kerk van Neder
land" onmogelijk schijnen, maar het is zoo,
alhoewel ook vele van onze geloofsgenooten
zouden wonschen dat het nog eenmaal an
ders mocht komen.
De positieve Gemeente is een Gemeente
van Christus, „gebouwd op den grond der
apostelen en profeten, waarvan Jezus Chris
tus de hoeksteen is", Ephez. 2 vers 20. Z;j
i s een Gemeente, die leeft en werkt door
den Geest Gods. en vrucht afwerpt. Dat de
positieve en vrijzinnige Kerk nnast elkaar
werken, dat is geen toeval. Het is Godde
lijke beschikking. Het is dezelfde Goddelijke
beschikking, die het toestaat, dat bijv. in "eu
Hollandsch dorp van, 2650 inwoners 4 ker
ken staan van vier verschillende gemeen
ten, die echter toch alle positief-evnngeli
sche fundamenten hebben.
WAAR IS OSLO?
Vele luisteraars zullen opgemerkt hebben,
dat liet nieuwe 60 K.W. omroepstation to
Oslo den laatsten tijd niet meer op zijn oor
spronkelijke golflengte te hooren is. Wij
ernemen thans uit Noorwegen, dat de zen
der momenteel op een golflengte van 135 m.
erkt.
Ik mag er nog wel even den nadruk op
leggen: het bedoelde artikel wekt den in-
dn,'.. als zou de geheele Zwitsers he Kerk.
met haar predikatiën en Liturgieën, verwa
terd en slap zijn. Zij is dat niet. Ds. Gispen
heeft blijkbaar op een verkeerde plaats sc-
luisterd. En onze positieve Kerk is voor ons
net zooveel en geeft ons net zooveel als «te
„Gereformeerde Kerk" in Nederland.
Uit deze oorsa3k vinden wij elkaar in het:
Eén Heer is het, één geloof, één doop.
(Ephez. 4 vers 5)".
Kunst cn Letteren.
Mevr. DF.RSJANT-GLAUDEMANS.
Mevr. C. V. Dersjant-Glaudcmans i» uit-
genoodigd om op het Academische concert in
dc Michadskerk te Jcna op Dinsdag 5 Aug.
een sopraan-aria van Bach en Oud-IIollaud-
sche liederen te zingen.
MUZIEK.
Oranjemarsch.
Bij Joh. dc Heer Zn. te Rotterdam, is
zooeven verschenen „Oranjemarsch" voor
harmonie en fanfare, gearrangeerd door \V.
II. Schol tens, een pittig, gemakkelijk in 't
gehoor liggend stuk, waarvan voor het trio
de melodie van „In naam van Oranje doe
open de poort" is gekozen. Tegen het dit
jaar wel zeer bijzondere Koninginnefeest is
deze „Oranjemarsch" juist bijtijds versche
nen. Een eenvoudig muziekcorps zal weinig
moeite hebben dezen marsch na enkele re
petities dragelijk te spelen.
INGEZONDEN MEDEDEELINO.
Verhit en lidit gekleed
neem! U pl.vafs.
Een verkoudheid
is dan vaak het
gevolg. Neemt
dan te juisler tijd
Aspirin-TableHen.
^Aspirin
HSSeenig op de wereld
EEN GELE NAPOLEON
ARTHUR E. SOUTHON
(32
Vijf minuten lang hield Tulasi zijn waanzinnig gedraai vol cn
'toen werd de stilte verbroken. Do een na den ander ging ge
ëxalteerde kreten uitstootcn terwijl ze krampachtige bewegingen
maakten met hun eigen speren in dc lucht. De koning alleen zat
stil, en keek onbewogen voor zich uit. 1-Iij was nog niet gebracht
in den staat van absolute waanzin, welke Tulasi bedoelde op to
nvekkcn. Maar om zijn doel te bereiken verdubbelde de halfbloed
zijn dolzinnige pogingen. Heen en weer, voor- en achteruit
6prong en danste hij, zoodat zelfs Fane zich woest en bloed
dorstig begon te gevoelen, gemagnetiseerd door dat ideote gedans.
En Tulasi kroeg zijn zin. Ilct lichaam van den koning richtte
zich op cn zijn oogen begonnen te gloeien. Diepe klanken, dier
lijk m hun felheid, kwamen uit zijn keel en zijn blikken richtten
zich herhaaldelijk op het gebonden vrouwenlichaam, dat uitge
strekt lag op den grond voor het bronzen Beeld.
Het maanlicht viel op liet gezicht der vrouw, wier wijd open
oogen staarden met een doodelijke verschrikking, terwijl haar
lichaam zich baadde in het ijskoude zweet door een overmatige
panische vrees.
Fane kende die vrouwhet was des konings laatste vrouw
en zijn meest geliefde. Nu wist hij, waarom de vorst zoo bedroefd
gekeken had in het eerst. Het offer, dat de halfbloed hem bren
gen liet was schier te groot geweest, zelfs voor des konings
Éijgelooyige angst jegens Mimba-Karo!
Weer hervatte Tulasi zijn draaiende bewegingen, nu op het
punt van de groep, dat het verst van don koning was verwijderd,
en zijn snelheid werd zoo opgevoerd, dat niemand meer zijn
gestalte kon onderscheiden. Langzaam aan bewoog hij zich
dichterbij, totdat hij ten slotte was genaderd vlak bij het onge
lukkige meisje, dat zijn komst met een erbarmelijke angst had
afgewacht. Als nog maar waanzinnig wentelend, kwam hij zóó
dicht bij haar, dat zijn voeten haar bijna beroerden.
Toen, met dramatische vlugheid, nam hij een sprong in de
lucht en kwam vlak naast haar op den grond neer.
Zijn speer flikkerde omlaag, maar nog juist hield hij die vast;
hij liet ze sidderen boven het hart van de vrouw.
De koning boog zicli voorover, met gloeiende oogen «n wel
lustig gekrulde lippen. Bij het plotseling ophouden van den
dans en toen de speer omlaag gestooton werd, gilde hij, mot een
hooge, hysterische stem:
„Dood!"
Op dit woord hieven ook de aanzienlijken, onbewust, een ge
schreeuw aair en hun verwrongen gelaatstrekken alleen al lieten
zien tot welk een mate van waanzinnige razernij zij gebracht
waren door den Doodendans. Ilct einde was nu daar, en ze
kropen naar voren als één man, om te zien hoe het warm roode
bloed zou gutsen uit de wonde van den met klacht gestooten
speer
HOOFDSTUK XIII
Dc nederlaag van Mimba-Karo.
„Dood!"
Terwijl de echo van des konings doordringende stCL' nog «ta
trilde in de drukkende atmosfeer, richtte de priester zich lang
zaam op in zijn volle lengte. De speer hield hij gestrekt hoog
boven zijn hoofd. Geen enkel geluid gaven de aanzienlijken.
Toen daalde dc speeren op dat moment ging Fane's zware
revolver af met een knal als van een plotselinge donderslag.
Maar maanlicht is niet geschikt voor goed mikken en het
ineens opvlammende vuur maakte liet nog moeilijker. Fane be
doelde een doodolijk schot af te vuren, maar de buitengewone
spanning, cn de Doodendans hadden hem bijna evenzeer als de
hoofden van do wijs gebracht Ilij raakte het hart van den
halfbloed niet; dc kogel doorboorde slechts een van dc spieren
van diens rechterarm, waarmee hij dc speer omklemd hield. Dc
arm viel verlamd cn krachteloos omlaag.
De verrassing was zoo volledig en overweldigend, dat toen
Fane en do politiemannen uit liun schuilhoeken te voorschijn
traden, terwijl de vlammen weerkaatsten op hun blinkende bajo
netten, dc hoofden als lamgeslagen zaten. De eenige, die zich
bewoog, was Tulasi. Door do ooggaten van zijn masker had hij
den man gezien, dien hij haatte, en ook had hij gemerkt, dat de
politie stond tusschen hem en het geheime pad in. Aarzelen
was gelijk aan alles verspelen. Alleen snel handelen kon hem
redden; dus nam hij met ijsclijk gegil een dolzinnige sprong in
de richting van de politie. Toen deze mannen de angstwekkende
figuur, het evenbeeld des Doods, op zich zagen aanstormen, zonk
ook hen de moed in de schoenen en met schrille kreten van
bijgeloovige vrees vluchtten zij verschrikt op zij. Fane vuurde
weer, maar nu miste hij hopeloos.
De verschrikkelijke gedaante ging recht af op een hoek van
het Moeras, in een andere richting dan het pad naar Kwandi
gelegen en Fane achtervolgde haar. M eer stiet de halfbloed
doordringende kreten uit cn toen sprong hij in het moeras. Fanc
schoot z'n revolver ter plaatse leeg, maar geen enkel geluid
volste daarop, dat er op wees ol hij geraakt had ol niet. Vlug
laadde hij opnieuw en trachtte hij de achtervolging voort te
zetten. Voorzichtig zette hij zijn voet op de slijmerige oppervlakte.
Maar opeens kon het zijn gewicht niet meer houden en als
Achmed hem niet gegrepen had, zou Fane kennis gemnakt
hebben met de verzwelgende omarming van het doodelijke
moeras.
„Licht eens bij, een van jullie," schreeuwde hij op woest en
toon. „Er moet hier ergens een pad zijn cn ik wil dien duivel
in handen krijgen, al kost het dan ook een heelen nacht."
„Er is daar geen pad, Fcribu-ekun", zei Nadu op beslisten
toon.
„Hoe loopt die vent dan?" vroeg hij.
,,'t Is geen man; hij is heusch een duivel"; en de priesteres
huiverde over al haar leden.
„Toch veroorzaakte mijn pistool ccn schotwond. Waar komt
dat bloed anders vandaan? Fji kijk maar, hier «iet ge af
drukken van zijn voetzool."
„Tk denk", bracht Achmed In het midden, „dat de kéUPstcunt
op dc wortels van de planten; als hij hard doorloopt, komt hij
erover heen; maar zoodra hij stilstaat, zakt hij erdoor. En, hij
kan toch niet aan 't springen blijven! Hij zal wel eens een mo
mentje moeten rusten en dat zal zijn dood zijn."
Ten bewijze, dat hij het niet zoo ver mis had, weerklonken
ergens van uit het midden van het moeras hartverscheurende
kreten, onafgebroken. Fane's blood stolde in zijn aderen. Hij werd
er koud van. Telkens "n telkens gilde er iemand als in dood
strijd cn dnt gillen verstierf don langzaam tot ccn snikkend ge
huil.
(Wonlt vervolgd.)
