HANDWERKEN
H. BOTH
(leine kinderen: lastige kinderen
OTH
n"
KEUKEN-INRICHTING
let de Schoonmaak
Nieuwe Gordijnen!
/IT'S? A 'n Sroo'e keuze cn tegen
1 JL Iv/WJIL- voordeelige prijzen bij
55CHERSDIJK - ROTTERDAM - NOORDBLAAK
VOOR DE VROUW, No 13
VRlJT)Ars31 MAAR1 MM
Cretonnes en
QORDIJNSTOFFEN
Gegarandeerd lidvlechE
In g oole keuze en voordeelige prijzen bij
VISSCHERSDIJK - ROTTERDAM - NOORDBLAAK
ijnEoiiMüniunioiiiiiini^iuiiiiuflnDOiiiiQnmiiunMiniiuiinuiiiiiriiuiiLNiiiiiuuiiiL'uiuaiiiiiisfliiiiijiunuiniitiiiniiiiiiiioiaifliiiiinmaaL'iiiiinrinii;
Ve zouden bezoek krfjgcn.
Jong moedertje met haar eenige, een
ilje van nog geen drie jaar,'zou voor de
9ie maal bij ons;komen.
Iu weet je bij zoo iets nooit precies, wat
Ifi wachten staat. Ik herinner me ten-
isle uil mijn eigeti kindertijd, ik zal 'n
of veertien zijn geweest, dat bij ons
lis op een middag een mrfwter met een
iivelijk verwond, ecn.gst jongetj. een
ezoek" (bezoeking leek het meer) had
raciit, en ik, hevig onder den ini'd-ruk van
verbazing, hoe een zóó klein kind, zóó
ondeugend kon zijn voor zijn
ie moedertje, na afloop verzuchtte: „O
8, wat verschrikkelijk om zoo'n ondeu-j
d kind te hebbun, die moest ze klappen
ituurlijk ontging ik niet de behoorlijke 1
chtwijzing, dat kleine meisjes vnn zulke
gen geen verstand hebben, en er ook vol-
kt niet over obrdeelcn mochten, was ik
zelf vaak ondeugend, cn dim al „zoo
'of.'" Ik vond het echter maar wat
dat Lk even later „toevallig" hoorde, j
m'n moe Ier tegen mijn oudste zuster
„nee, ik heb van juMie alle zeven bij I
djaar nog niiet zoo'n last gehad als zij mei
ééne. Maar wat praAt je er logon: 't is j
slag, en dli-e heeft zij niet."
Is een slag", dal laatste snapte ik maar]
Beteekcnde het, dat zoó'n kind een
- - ire straf voor da moeder was? Tooh was I
maar een heel gewoon kin-dje, dal er I
ongelukkig uilzag of zoo. Alléén een
dje, dal altijd nèt niet wilde, wat zijn
ider vroeg, en altijd vvèl afdwong, wat
niet goed vond.
iet la.ng daarna op een scha atscn rij-mid-
gebeurda het nre, dat m'n grootere
ere, die de opdracht hadden meegekregen
af en toe 'n beetje op de been te helpen
hel „krabbelbaanlje", zich mijns inziens
te gemakkelijk vam die taak kweten,
elkens klonk het, na 'n klem oogon-
je helpen, weer gauw „nou maar 's al-
probeeren, dat is 't beste, 't Is 'n slag,
kan 'k je niet leeren, op 'n oogenblik
je "t vanzelf, en dan kiin je het."
ok toen, in 'n hulpeloos-doorsukkelen op
stijve schaatscnb'eenen, begreep ik de 1
kukkiing niet. Tot óp 't oogcnbli'k dat 'k I
't vandaan? inééns den
ig" vond cn op mijn maneer ovur 't j
nlje vlóóg. Toen wist ik wal „slag? was.
wist het wéér, toen onlangs hel be-
sle bezoek kwam Ln hel hp is waar, ik i
«Ijk vertoefde. I
V, ad el ijk na de begroeting, toen beiden vva-1
-ezelen, en een van ons ad tegen de kleu-
i'ou beginnen: ben jij ad zoo'n groote I
in, mag jij niet manmii-è mee uil.' ont-
het moedotje een klein vierkant pakje, 1
zij mee naar binnen, gebracht had, van j
papier, en daar kwam voor dén dag:
gewoon leg-blokkendoosje ge kent
1 en een wollen speelbeest. Ze leg-
lié twee voor het jongetje neer, cn zei: j
Koosje, maak jij nu je hondenhokje
een dankbaar gezichtje zette het kind f
bser overeind naast de blokkendoos, en
dan full speed aan hel bouwen. j
loudt hij zooveel van (Lie blokkendoos?"
ig nog iemand aan de moeder. j
)ch, ik nam maar mee. waar hij mee be-
dan wordt bij niet in zijn spel ge-1
ird, cn wij niet in ons gesprek. Ik wil
liefst zooveel mogelijk meenemen als
litga, maar hij hoeft niet alles te hooren,
gezegd wordt, U neemt me niet kwa-
lal het kind niet gewoon was „alles
looren", was wel aa.n hem te zien. Zonder
uisteren naar het gesprek,'ging hij rus-'
met zijn spel door. Na een goed kwnr-
stond hij zachtjes op, kwam bij zijn
der 9taan, en wachtte met het handje
haar schoot, tot zij was uitgepraat en
vroeg: „Wal ie er broer?"
let hok is heetemaal klaar, Moes! Kijk,
mooi. En 'n dak ook 'r óp."
i ja, ik zie heit 'n Fijn da k voor de re-
Beer vindt het ook mooi, zie- je wel?
wat ga je nu maken?'
keek hij met iet6 v
fcge kijkers, naar het
plaats zou moeten ruin
•iep hij blij: „ec
>an leg ik er een koekje in,-is dat goed?"
Ie d e gastvrouw.
Nou, en daar krijgt Beer óók wal van.
U-kijken, mevrouw!' glun-
le het ventje en uraaid-e de beer 'n hal-
dienstbode, of zelf haar bezoeken er om na
fce laten, Had zij bet kind geleerd mee op be-
.zoek te gaan. uus niet om met hem te „geu
ren". En toch, onbedoeld bereikte ze dat re
sultaat, Zonder onbescheiden vrijpostigheid
maar ook zonder verlegenheid antwoordde
het kind, wanneer hem iets gevraagd \verd„
cn als men niets vroeg, zweeg bij.
Ja, het is een slag.
Wat dood-doodeenvoüdig: voor de kleuter
n stuk speelgoed meenemen, waar hij zoet
mee blijven kan, voor iets oudere meisjes
kraaltjes om te rijgen, of matjes om te
vlechten, en toch: hoe weinigen die uit zich
zelf op 't idee komen, zooiets te doen.
„Maar is hel niet onbeleefd tegenover Je
gastvrouw?" vraagt iemand me. Natuurlijk
is het dal niet. Het wil toch niet zoggen, dal
gé vreest, da.t er in 't heele huis niets zal
zijn, om het; kind mede te vermaken? Neen,
de bezoekster drukt met die handeling al
leen uil, dat men geen extra moe'te voor
het kind hoeft te doen: dn-t zij niet van plan
is, bij haar bezoek haar kind de eerste viool
te laten spelen, maar zij zet het dadelijk op
het tweede plan.
Zoo komt er in waarheid een moeder met
een baby, en dat is toch heel wal beter en
beschaafder, dan dat er eon baby met een
moeder bezoeken aflegt, wat tegenwoordig
schering en inslag is. Dam kan de moeder
voortdurend onderbroken worden, omdat een
leuk babbelmondje van 3 of 4 jaar óók wat
zeg?en wil.
„Och. wat is daar nu eigenlijk tegen",
zegt menigeen.
Daar is alleen dit tegen, dat het in d-ezelf-
HERINNERING
Moeder, weet je nog hoe vroeger,
Toen ik klein was, wij tpzaam
Ied'ren nacht een liedje, moeder^
Zongen voor het raam?
Moe gespeeld en moe gesprongenj
Zat ik op uw schoot qn d'acht
In mijn nacht-goed, kleine jongen,
Aan 't geheim der nacht-
Want als wij dan gingen zingen
't Oude, altijd-cendre licdj
Hoe God alle, alle dii.gen,
Die wij doen, beziet
Hoe zijn ecuw'ge groote wond'ren
Steeds beschermend orh ons -zijn
Nimmer zong je, moeder, zonder
Beven dat refrein
Dan zag ik de sterren flonk'ren
En de maan door wolken gaan,
d'Ouden nacht met wijze, dónk'ro
Oogen voor me staan.
M. NIJHOFF.
Uit „Dichters van Dezen Tijd".
de lijn ligt als de opgeschoten jongen tegen
zijne moeder zegt: „"ch, wal west, u daai;
nu van. ik zal 't wel doen, zooals ik wil".
Er is alleen ddt tegen, dat men op die ma
nier zi'n eerste Christenplicht' verzuimt, h.-l.-
om hel kind gehoorzaamheid en onderdanig
heid te leeren, C.
a,n spijt in de le-
mooie hokje, .dat
ten voor wat aai-
n schip!"
TENERIFFEWERK
Het is al heel oud, hoewel het onder de
zen naam nog niet vele jaren geleden tuis
in ons land werd gebracht. Het dankt de
zen naam aan lipt.eiland Teneriffe. waar
het door de bewoners werd beoefend, ter
wijl het later naar Zuid-Amerika werd
overgebracht, waar het al spoedig even
enthousiast bewonderd en beoefend werd.
Detechnjek was toen eenigszins an dp li
ftten haalde dradén uit een stof, werkte
.döór~?.de öpeningéri andere, eh' zo.ü ontston
den do mooie sterren, die wij allen wel
eens gezien hebben, in do stof zelf. Het
werk werd toen ook wel solkant, d.i. zonnr-
kant'gpnoernd. omdat, hoewel vele varia
ties voorkwamen, het hoofdmotief toch al.
tijd bleef een stralenkrans van uit een
middelpunt.
Het Teneriffewerk, dat in onze dagen
hier beoefend wordt, is een op ./ichzell
staand kantwerk. We gebruiken er apane
vormen voor, die we wel zelf vervaardigen
kunnen van karton (wat vóór heeft dat we
dan naar elke gewcnschte grootte kunnen
varieeren), maar met het gewond mater i
aal, n.l. metalen of celluloid Wieltjes, schiet
met werk vlugger op.
Alle soorten van wol, zij of andere garen
kunnen worden gebruikt, weinig materiaal
is noodig, en het resultaat verrassend.
slag i
IVas hqusch geen'stijf, willoos of peuté-
kindje,r.maar een echte boy met cstralen-
kijkers en actieve handjes, toch wie
ld had 'eenige last va.n hem. Na die paar
uten 't,middelpunt van 't gezelschap te
geweest, werd hij weer geheel aan zich
overgelaten
3e vaak ziet men het, vooral in den
sten lijd, anders gaan.'Hoe vaak gebeurt
zelfs als volwassenen om elkander ko-
en.; niet eens, zooals hier, speciaal
gevraagd, het kind mee te brengen
den de kinderen van het huis een groot
n den tijd rlen boventoon voeren, en
«Kleren,,ma ar af en toe gelegenheid vin-
goheel.'buiten de kin deren om, iets te
!«n. Mt»n schijnt daar niet sens meer
onbeschaafds in te vinden. En hel ergst
alles is, dat op die manier het kind
het meest lijdt, om da.t men het zijn
kinderlijkheid ontneemt, en er oud-
ligheid -voor in de plaats geeft.
®zo jonge moeder, maakte geen paira de
ur van haar frisschcn jc-ngen, liet 'm
de heele rij langs kushandjes geven,1
'n hondje „kunstjes doen", geen versjes
fggen of aangeleerde „grappige" ont- j
•rdjss géven och. nee, niets
}n. Ook diot ze hem niet lui
Tionschen-gepraat, nog
ersta.ndiig prijzen van
'jn hoedanigheden gelukkig niet; want
gruwelijk eigenwijs worden kinderen!
«ar zonder eonig kunst- en vliegwerk,
«or de minste moeite of onaangen,aam-
had z:j toch bereikt, dut de kennisma-
cris alleman! w?\s meegeva.llen, dsit we
«r één oordeel hadden: een schattige jon-
eon w^1 opgevoed kind.
a-nt ware béachnvEng bestaat niet'in hét
d'fin en pootjes-geven, maar daarin, rht
onze rnederncnschcn zoo min mogelijk
en'"'onaangenaamheden aandoen. Al-
nnadat zij niet verkoos, het kind gere
tbijis te laten oncler Hoede van een j
We geven hier als voorbeeld een ster, die
op 50 puntjes wordt gewerkt. Over een
wieltje spant go eerst de stralen en zore;
vooraf dat de draad lang genoeg is, zoodat
ge niet behoeft af en aan te hechten.
Te beginnen in de middelste kern gaat ge
doorstoppen (met een speciale naald, die ge
et voor koopt, met platte omgebogen punt;.
Daarna werkt ge knoopstqken eerst over
vier draden, die ge telkens tot 'n bundeltje
saamtrekt, de tweede rondte onk vier dra
den bijelkaar nemen, maar telkens twee,
van één groep der vorige tner, cn do derue
rondte telkens over twee draden.
Dit is wel een van de eeiivoudigsto ster
retjes. Wilt ge meer ingewikkelde cn n.ig
mooier patronen, ook andere vormen en
kanten, dan vindt ge vele voorbeelden en
-een-zeer duidelijke verklaring van hei
werk in het Beijers handwerklioek „Tene
riffewerk". uitgave Van Wees en Weiss u-
Zeist,
I-Iier wil ik nu alleen nog laten zien, hoe
ge eqn gewone ruime .strook van lampekap
of randen van kleedjes, van zijden kragen
enz., kunt versieren met aangezette tene
riffe sterren.
In ons voorbeeld werd een „trapje" van
telkens drie sterren gemaakt, doch daar
zijn de sterretjes tamelijk klein. Met is
evengoed mogelijk, er telkens maar één-
naar boven te verspringen.
Ook bij de strak gespannen zijden kappen
van onze moderne electrische lampen
vooral bureau- of pianolampen kunnen
de sterretjes te pas komen. Wanneer wé ze
er gewoon luchtigopnaaien, vvordf liet
uiterlük van de eenvoudige kapoer 'toch.
dadelijk zeer door verhoogd.
\A/aar de „mode"
soms vandaan komt
Dit is een vraag, waarover velen zich
nogal eens liet hoofd „breken", zooals men
het uitdrukt. Zoodra hun navorschcn eenig
res'ultnat niag hebben, blijkt echter wel, dat
do'zaak "nooit zóó interessant is als het zoo!
op oog lijkt.
In Frankrijk is nl. een boek verschenen
(door dq Miomandre), dat geheel handeltl
over de Mode en in een enkel hoofdstuk af
zonderlijk het ontstaan der verschillende
modes verklaart.
Of -eigenlijk zegt hij juist zei f, dat de vele
veranderingen,-' de „grilligheden" der mode
iets totaal onverklaarbaar zijn. Hij zegt
„Het komt voor, dat een van de grooten J
dezer wereld om de een of andere min of!
meer persoonlijke reden, iets in zijn klee
ding gaat veranderen. Zoo b.v. Frans I; die'
Icróeg een verwonding aan zijn hoofd bij een l
vechtpartij in het kasteel Romorontin, en j
was daardoor genoodzaakt zijn haar te laten
afknippen; ziedaar de oorsprong van de!
mode om kort haar te dragen.
Teneinde een diep litteeken aan zijn hals
te verbergen, bedacht Hendrik II de dracht
van een z.g. fraise-kraag. Men weet, welk 'n
succes die uitwas van gestijfseld batist had.
Karei VII had leelijk gevormde beencn en
voelde dus niets voor de korte jas, die in
izijrï, tijd werd gedragen. Ilij liet zich weer
lange jassen aanmeten, en iedereen volgde
woHlrh. zijn voorbeeld.
Dé get» al in van Eduard VII kreeg op 'n
kwaden dag een steenpuist onder haar arm.
Zé was dus gedurende ecnigen tijd genood
zaakt ohi bij het geven van een handdruk
haar ellohpog zijdelings op te lichten, op 'n
heel ongelukkige, onhandige manier. En
jaren daarna nog bleef het mode onder lie
den van goede manieren om bij het handen
reiken die absurde houding aan te nemen,
welke als liet toppunt van welopgevoedheid
werd beschouwd.
En omdat Eduard Vlf in zijn tijd 'n buikje
had en daardoor den laatstcn knoop van zijn
vest liet openstaan, zag men toen brood
magere heeren, wicn het niet de minste
moeite zou hebben gekost om den ondersten
knoop van hun vest te sluiten, angstvallig
Edu&rd's gewoonte handhaven. Het is overi
gpjis'ren zeldzaamheid, dat vorston zich be
mppion met de mode op eenige andere
manier dan door die na te volgen.
Alléén van Hendrik II is het bekend, dat
hij zelf meewerkte aan het naken van zijn
kleejrcn, dat hij met, eigen handen zijn rond
geplooide fraise-kraag streek en zelfs de
modéllen van zijn -jjo-urpoints knipte!
Matir behalve in-dergélijke uitzonderings-
gevflillcn, ontsnapt -dé oorsprong der modes
meestal aan onze nasporingen."
"Voor handvat en-tuit laat men openingen
.vrij, en werkt daar dé guimpe-randen afzon
dérlijk met vasten af.
Nü gaat men het langs den onderrand wat
Inhaken voor den bodem. Daartoe wordt
eerst Wat strak één rand vasten omgehaakt
De,volgende- toer: een vaste, een steek over
.islaan,'een--vastc.in -de''derde van vorige toer.
enz.,1'Om den andere een vaste overslaan.
Men kan zoo nog enkele loeren doorgaan om
een platten bodem te krijgen,- óf men maakt
nog Ti kleinp guimpnliandje en sluit dat tot
een ronding voor den bodem.
Ntt komt langs den Box-ebrand van de
KANWARMER
Wie 's morgens bij 't ontbijt liever heeto
dan half lauwe melk drinkt, moét maar
nooit op zich laten wachten. Maar ja, denk
daar altijd een aan als je in den-vroegen
ochtend onder de wol je nog 's een keer
lekkertjes omdraait.
Er is ook wel iets aan te cloén, om te zor
gen, dat de melk in de kan wut langer
warm blijft, warm b 1 ij f t, niet warm
wordt natuurlijk, en in dien zin is de
term van kan warmer eigenlijk niet zoo
juist. Van muts kan men ook al niet spre
ken, omdat de hoes van onder dicht en van
boven te open is.
Op een dergelijke'manier is ook eenreen
voudig theemutsje te maken, dat onder nel.
schenken om hét theepotje blijft zitten. Wé'
geven dat een ander maal ook wel eens.
Nu de hoes voor de melkkan, natuui'iijk.
een kan met een deksel. Wie die niet heelt,
zou er 'n precies passend schoteltje öp' kun
non leggen, of een kopje zonder .oor. Het.
spreekt echter van zelf. dat men niet een
voudig die wol boven de wasem laat zit-'
ten, er moet een afsluiting zijn.
Voor een model als hierhoven afgebeeld,
worden twaalf afzonderlijke bandjes ge
haakt, lengte en breedte'daarvan, wordt be
paald door de maat van de kan, waar. 't
f oud raai omheen moet. Hier waren de hand
jes afwisselend in wit-cn blauw genom'-n
de blauwe 5 c.M. breed 'en de witte 3 c.M
de lengte-was 20 c.M.
Het model is gewérkt in guimpc-haak
werk, wat zeer aardig staat. Wie deze kunst
niet machtig is (we kunnen ze nog wel eens
apart behandelen hier) kan natuurlijk do
handjes ook in gewone vasteiifeercn haken
of zelfs breien. Wel blijft, het aardig, om ip
smalle bandjes te werken om de aardige-
kleuronstrepon te krijgen.
De bandjes worden eenvoudig aan elkaar
gehaakt met vasten, de .steek telkens door
twee witte.of'blauwe lussen halend.
hoes eerst 'n toer halve vasten in blauw,
daarna een toer heele vasten in wit. Hierna
kan men nu ccn gewoon kantje er aan
ken met'openingen om 'n koord door te ha
len, óf ccn gumpebandje, dat met vasten
afgewerkt wordt.
Door de openingen haalt men een blauw
wit gedraaid koord, dat aan de einden een
paar witte kwasten krijgt.
Het koord.
Neem 'n eindje wol van bepaalde lengte
(de maat vindl ge door ervaring „op de
gis")', grijp dat precies in 't midden en leg
de twee helften langs elkaar.
Met midden wordt nu door 'n ander vast
gehouden of ge legt het om een deurknop of
zoo iéts," en gaat dan, aldoor liet .dubbelt
eind strekkend, de twee punten over elkaar
draaien tussclicn duim en wijsvinger. Al
door in één richting draaien. Al gauw is
"clV spanning"zoo sterk, dat, wanneer ge het
maar even slap- laat hangen, de gedraaide
stukken nog. eens in elkaar draaien (dus
vier dik). Dan, haalt ge 't andere eind (het
óitddén van den draad dus) van de deur
knop af en neemt het samen met 't eind,
waaraan, ge gedraaid hebt. Maar zorg, ter
wijl dat ge 't midden van dit gedraaide stuk
even vasthoudt of vasthecht aan 'n knop,
en dat de gedraaide einden zichzelf
nog eens in elkaar draaien. Zoo hebt ge 'n
stevig koord.
Kwastjes kunt. ge nu maken, door om
twee of drie vingers 'n aantal slagen (hoe
veelheid naar de gewcnschte dikte van de
kwast) wol te winden. Di n neemt ge ze van
de vingers af en haalt 't uiie.inde van don
draad een'; paar keer héél stevig door de
ring heen, dan'legt', ge de windingen naast
elkaar, als een strengetje dus, oil bindt ze
aén de gehechte kant nog eens dubbel sa
men, door oen losse draad wol, die ge ,'n
keer of zes er stevig omheen draait én dan
knoopt of afhecht. Van onderen wordt de
streng nu doorgeknipt en gclijkgélcnipt.
.Een massa vrouwen zeggen: „Dat vele
rnoken ic niet goed voor je, manlief!" En ze
bedoeleni voor de gordija-en.
NIEUWE HANDSCHOENEN
Sommige menschen kunnen alles zoo
lang en. ui zoo onberispelijke conditie blij-1
ven dragen, dat men er jaloerscli op wor
den zou. Anderen trekken kousen, hand
schoenen enz. soms reeds de allereerste
maal stuk. Uok dit is een „slag". Het is
daarom, dat in de Vrouwenrubriek van
het „Hbl." op een klacht over liet inscheu
ren van nieuwe leeren handschoenen no;
eens uitvoerig béschreven wordt op welke
wijze men deze artikelen moet behandelen.
Wij herhalen het gaarne voor onze leze
ressen, want: Het is een feit, dat heel wat
handschoenen al den eersten keer, dat wij
ze dragen, bedorven worden, enkel en al
leen omdat 7.e niet goed zijn aangetrokken.
Hoe ongelooflijk dat ook lijkt, het is toch
inderdaad Waar.
Vooral niquwc handschoenen aantrekken
is een kunst, die slechts door een goed ge
schoolde verkoopster gekend wordt: het
verdient daarom aanbeveling dit aan haar
over te laten. Aangezien ons een gedien
stige handschoenen-verkoopster voor dd
moeilijk experiment niet altijd ten diens'.:
staat, willen we hier eenige wenken geven.
Onze eerste en voornaamste opmerking
is: koopt nooit handschoenen, die te nauw
zijn. Afgescheiden van de mogelijkheid,
neen, de waarschijnlijkheid, dat dezp spoe
dig overal barsten, ziet een hand in een
te nauwen -handschoen er gewrongen e.o
nimmer elegant uit. Men krijgt door te
nauwe handschoenen geen kleinere han
den, maar wel leeljke handen. Nieuwe
handschoenen moeten, voor ze gedragen
worden, voorzichtig met den handsc.hoe-
nenrekker worden opgerekt. Om hot ge
makkelijk aantrekken te bevorderen, wordt
er wel eens een weinig speksteenpoeder ii
gestrooid. Dit heeft echter het nadeel, d;
dit poeder bij het aandoen der handscbo
nen tusschc» de nagels gaat zitten. Mc
ga voorts bij het aantrekken nooit haastig
te werk. Kalm steekt men de vingers ir
den handschoen en strijkt deze met d'
noodige behoedzaamheid over de vingci
toppen.
Het gevaarlijkste moment is echter het
inbrengen van den duim en de mu:s d-,
hand. Als hierin' niet de noodige voorzfci
tiphei(1 wordt betracht, dan kan het modi
van den handschoen, of nog erger, door
plotseling inscheuren de handschoen zelf
voor goed zijn bedorven.
Ook bij het vastknoopen zij kalmte hei
parool, niet omdat hier ernstig gevaar
dreigt, maar omdat het lastig is als er
knoopjes afspringen en men op 't punt van
uit te gaan nog naald en draad te .voor
schijn moet halen.
Wil men de handschoenen uittrekken,
dan geldt hetzelfde parool: haast u lang-
Probeer nooit een handschoen met
ruk uit te trokken, zóólang,de vingers nog
niet los zijn; beschadigen cn uit z',n mo
del rukkerl is hiervan het gevolg. Kérst
na voorzichtig de vingers te hebben bé-,
vrijd, kan men den handschoen verder ai
schuiven. Het verdient aanbeveling, de
handschoenen nadat men ze heeft uitge
trokken, eenige oogenhlikken binnenste
buiten tp laten luchten; eerst daarna berge
men ze, glad gestreken, weg. Er zijn dames,
die haar handschoenen parfumeeren. D>t
moet over het algemeen ontraden worden
daar niet elk parfum harmonieert met den
reuk van het leer.
De geneeskundige kan alle gevaar bij de
geboorte van het kind voorkomen, mits hij
vooraf de omstandigheden kent Daarom
moet de jonge vrouw zich vroegtijdig tot
haar dokter wenden, liefst vóór hot huwelijk.
Een slroohalm blijft op het water drijven,
een diamant zinkt.
Menigeen zou niet zoo luide bevelen, als
hij niet zwijgend moest gehoorzamen.
PRAKTIS3H MEUBELTJE
In zoo'n groote, gezellig-vollc kamer zag
'k in een vergelen hoekje tusschen piano
en raam in, zoon gezellig laag bankje
staan, dat met z'n vroolijk kussen als uit
lokte tot 'n zitje. Je kon zoo fijn nèt uit het
raam kijken, zonder zelf hoog en heelemaal
„te kijk" te zitten.
Ge weet wel: die forsche vierkante „bank
jes" met bekleede zittingen zijn niet zoo
goedkoop. Hier echter werd me, al dadelijk
nadat 'k er op was neergedaald, verteld,
dat ilt (in mijn kwaliteit van „kranten-
schrijfster", die zich voor-alles interesseert,
werd me het geheim „toevertrouwd'.') straks
maar 's i.ispecleeren moest, wat 't was,
waar ik op zat.
En'natuurlijk stond ik dadelijk overeind
met liet bankje in mijn handen.
Zal ik mijn lezeressen eens te raden ge
ven wat het was?
Och nee, als ge het niet reeds weef, dan
zult ge ook nooit op het idee; komen.
Het was oorspronkelijk 'n gewoon houten
kistje, zcoals je voor 'n paar dubbeltjes of
kwartjes bij den kruidenier krijgt, 'n beetje
hoogcr en sterker, dan ze doorgaans zijn
natuurlijk.
Daar was een deksel op vasi getimmerd,
'n paar stevige latten voldoen ook. De ge-
heele kubus werd dan overtrokken met. 'n
stevige katoenen of andere, stof, waarover
heen nog een overtrek van donkerblauw
laken (blauw was do hoofdtint in die ka
mer).
Op het bankje lag 'n blauw, kussen van
dezelfde stof, dat met 'n paar aardige fi
guren (in wol)was opgewerkt, 't Geheel
maakte 'n heel aardigen en gezellige» in
druk.
Het overtrekken zal niet veel moeite op
leveren. Zaak .is natuurlijk, te zorgen voor
een niet al te ruwe kist, cn vooral moeten
alle spijkers zóó diep geslagen worden, dat
er niets uitsteekt, anders is uw stoffen over
trek dadelijk dóór. Ook door den bodem en
de zijkanten slaat ge nog wat extra spij
kers, opdat 't zaakje stevig in elkaar zal
zitten.
Voor omtrek zou ik eerst 'n lap knippen,
die n centimeter of 4, 5 (voor inslagen)
breeder is dun uw kist hoog is, en zoo lang
als 2 maai de breedte 2 maal de lengte
van de kist -f 'n paar centimeters inslag.
Die lap wordt om de vier zijkanten ge
legd, en de einden (rnet 'n inslag aan eén
kant) op elkaar vastgenaaid. Ge kunt dit op
de hand doen, en 't dan daarna om de kist
heen trekken: de naad liefst op 'n hoek
laten vallen.- Zorg dat het niet te los komt
te zitten.
Dan knipt ge twee. evengroote rechthoe
ken voor. boven- p» ondervlak, met 1 ot 2
centimeter voor oipslag. (aan alle zijden)
t,néér en .-gaat die, slokken vastnaaien
op de randen van de zijkanten. Eén recht
boek 'is natuurlijk wel weer op de band te
werken, als ge het overtrek weer van de
kist afschuift, maar de onderkant zal men
op de kist zelf af moeten werken. Het bank
je dat ik zag, was aan den onderkant zon
der bedekking, maar. dat zou^ ik niemand
aanraden, om het „gezjciil" bij liet optillen
niet, maar ook om het vloerzeil te sparen.
Op precies dezelfde manier .wérkt ge het
tweede overtrek, dat ge natuurlijk ge.ijk
met liet eersto knippen kunt. Ook kan
worden volstaan met één overtrek, als de
kist niet al te ruw is, desnoods beplakt ge
de hoekrandén vooraf met papier.
Binnenkort geeft 'k hier nog ccn heel
aardig kussen, dat juist voor deze bankjes
ook goed geschikt zcu zijn, maar het inor.t
nog even wachten, omdat er dan de afbeel
ding bij kan.
Wie gaat een bankje maken? Het m'öet
ook heel aardig staan midden in 'n kanier,
bij 'n haard, of bij 'n laag, open boeken
kastje, en vooral in 'n serrehoekje bij 'n
klein leestafeltje. Overal kan het te pas
komen, cn jonge meisjes kunnen bet zelf
voor tiaar eigen kamertje maken. Als iets
niet duidelijk is, schrijft men maar, en zal
ik 'n volgend maal wel weer 'n teekening
ei bij geven.
In aansluiting bij de artikelen over werk
besparing geven we hier nu ook eens een
afhee ding van een ideaal keuken. I-let woorn
„ideaalis misschien wel wat te sterk, wam
te verbeteren blijft er altijd.
E:n groot voordeel is, dat de ruimte ondei
dén gootsteen geheel vrij en open is. D»
kastjes die men in ons land nog meestal on
der gootsteenrn vindt, zijn toch a tijd man>
pen zeer vochtige bergplaats en die ruimte
wordt, wanneer zo open en droog blijft, ve.-I
gemakkelijker scboongeliouclen.
In de echt moderne buit; nlandsche keuken
(waarvan onzo foto een voorbeeld geeft),
worden onze MoUandsche rechtbanken niei
meer gevonden. In do plaats daarvan krijg-
men aan weerszijden gerlchclde drongbonbv.
op den eenen kunt zet men de vuile vatenbnoi
aan den anderen kant la,at men hetgeen ni
gewasselien ia, uitl leken. Natuurlijk is dm
hoe: wat handiger dan hot vuile en schooi:.-
op één aanrecht bij elkander te hebben, wr
wel e ns verwarring geven kan en in pIk
geval ruimtedekort. De borden zijn afloopend
naar den gootstenn'en van hard hout, zoodat
ze niet gauw rotten.
Onder het rechterdroogbord zien we eeS
plank voor kete.s en er boven een lat waar-
achter men deksels bergt en die tevens hakoa
beeft voor kannen, maatjes enz. Boven het
raam (practise» is ook die lichtval op den
werkho.k) vinden we, met een plank, inii.ir
I a t w e r k, waarop omgekeerd de pannen
kunnen bewaard wurilen. Links zien we »og
groote rekken, waar schut- ls, schaien, bonlen
en kopjes kunnen gepaatst worden. M.-ii
ziet dus: alles beantwoordt urm net bcg.iisel:
open en friscli. Geregeld li-eti de frissriiè
tucht toevoer in de open pannen en schalen,
wat vee. gezonder is dun oiis systeem om;
hod op elkaar in dichte kasten te zet'-.u.
Natuurlijk is die open berging bedoeld voer
dingen, die geregeld gebruikt worden.
We laten u deze afbeelding met zien, om
dat we denken, dat ge nu e n, twee. drie uw
keuken zult gaan veranderen naai d.t sy
steem. We zijn iiu cent-naai-''bijna allen aan
huurhuizen gebonden 'en hoeven niet pr cies
te vertellen, hoe wé liet nebben willen. Maar
daarom kan h.t toch zijn nut hebben, er ons
van op de hoogt te ste ten, hoe de dingen
ook, en beter kunnen. Wie weet, in hoeverre
we dan soms nog in een bepaalde richting
iets kunnen bereiken.
In dm tcgeuwoordigen tijd .miners, maken
onze huisvrouwen zich wat drukker om die
dingen dan vroeger, toen men toch alics a^a.
dienstboden overliet, en het lieuscli niet inv
rekenen ging of er wut meer ot minder stap
pen gedaan moesten worden van keuken
naar eetkamer of naar buitend; ur. of'men
l>ij het vaten wassclien of koken gerege.d
van den eenen hoek der keuken naar deu
ander. n te loopen had.... alles kwam toch we»
k!aar.
Maar nu betaalde hulp steeds zeldzamer
wordt en dus de huisvrouw veel meer zelf :u
de keuken vertoeft, en daarbij tijd mo t wiu-
nen voor hiwir vc e andere liu.slioiKlelijk®
arbeid, nu voell zij maai al te goed zelf de
voor- en nadeelor van ccn praktische ot on
praktische- keukci,inrichting. Nu beseft zij
onk het groote belang ervan. Want daarvan
hangt niet alleen af. of zij moer ot miwHr
v'ug opschiet. tii<1 tpkort komt «.f overhoudt,
maar ook, of zli zich meer of minder moa
maakt voor h Izclfrle werk - ot er meer ol
minder gosfooten en gebroken wordt, wat
i vaak van de berging kan 'afhangen.
