KOFFIE-SOORTEN
DINSDAG 18 MAART 1930
VIERDE BLAD PAG. 11
EEN BEZOEK AAN DRESDEN
RONDWANDELING DOOR DE
WERELDBEROEMDE LEO-FABRIEKEN
HOE „CHLORODONT" ONTSTAAT
LEIPZIGER ALLERLEI
VEEL BELANGSTELLING VAN
HOLLANDSCHE ZIJDE
Intern. Pels- en Jachttentoonstelling
(Van onzen Berlijnsche correspondent)
Reeds meer dan 10 jaren bezoek ik de
voorjaarsbeurs der LeipzLger Messe en pre
cics even lang maak ik van daaruit een ge
noeglijk ontspartninigsreisje naar mijn lieve
Bngsstad Dresden. De eerste burgemeester
van de Saksische hoofdstad, Dr. Blüher, ont
vangt mij ieder jaar zeer gastvrij en het is
door 'z-ijn vriendelijke bemiddeling, dat ik bij
ieder oponthoud aldaar Ln de gelegenheid
ben onzen lezers iels van het historisch be
roemde „Florence aan de Elbe" te vertellen
Naast kunst, wetenschap en architectuur
mag de industrie niet vergeten worden. Door
heel Duitsohiand hoen hoort men de laatste
jaren klagen vor don algemeenon noodtoe
stand. Des te meer moet het den buitenlan
der aangenaam «zrijn, wanneer hij eens een
bedrijf ziet, dat zijn bloeitijd nog niet achter
lich heeft liggen.
Doof vriendelijke bemiddeling van goede
kennissen werd mij ditmaal de gelegenheid
geboden om de wereldberoemde „Lco-fabrie
ken" eens te bezichtigen. Ik kwam nogal
dikwijls door de Potsdammerslrasse langs
de groote bureau ramen. De daar aanwezige
hoeren gaven mij den goeden raad bij gele
genheid in Dresden eens met eigen oogen te
gaan zien, hoe het ook in Nederland en Ne
derlandscih Indië alom bekende Clorodon!
ontstaat
Ik noteerde de adressen in Dresden, diende
mij bij de directie aldaar aan en werd aller
vriendelijkst ontvangen. Ik vertelde van de
vele aangename herinneringe>n, welke mij
onafscheidelijk met Dresden verbonden en
van de vreugde, welke de voortreffelijke re
sultaten van een door kunstzinnige geslach
ten ontwikkelde cultuur bij ieder bezoek mij
hadden gegeven. Een bijzondere voldoening
was het voor mij ook Nederlanders veelvul
dig in de nationale „galerij" te zien vertegen
woord igd.
Toen ik in den loop van het gesprek ge
wag maakte, van de historische „Löwen-
Apotheke", naakte ik reeds de reden van
mijn bezoek aan. Juist aan deze nu hyper
moderne apotheek danken de Leo-fabrieken
haar naam.
Naast de machine-, chocolade-, clgaretten
en sigaren-industrie speelt in Saksen ook de
Chemisch-kosmetisehe industrie een groote
rol. Een bijzondere wereld reputatie hebben
de Leo-fabrieken zioh de laatste jaren ver
worven door het voornaamste product, dat
zij fabriceeren, nl. het chlorodont, dat dage
lijks door millioenen menschen wordt ge
bruikt.
In het Jaar 1907 werden de Leo-fabrieken
opgericht onder den naam „Lpo Laborato
rium". Op 1 Januari 1925 wera de onderne
ming in „Lco-Fabrieken A. G." veranderd.
Zij verschaffen wenk aan ongeveer
ployé's en arbeiders en fahriceeren zelf de
kosmetische, pharmaceutisohe en teohniscb-
chemisohe producten, daarbij inbegrepen het
hiervoor banoodigde verpakkingsmateriaal.
Men leidde" mij door de in het nieuwe ge
deelte der stad gelegen fabriekscomplexen,
welke allen met de nieuwste snufjes op het
gebied der techniek en hygiëne zijn toege
rust, en men toonde mij de ontwikkelings
gang van een chlorodont-tube vanaf het
ruwe metaatblok tot aan de gereedzijnde
tandpasta in het wereldberoemde
ka rton.
Zware loodblokken worden in speciaal
daarvoor bestemde ovens gesmolten,
vlakke 50 c.M. lange, 9 c.M. breede ei
M. hooge platen gegoten. Deze 12 K.G. zware
platen komen dan in pietmachines, waar ze
overtrokken worden met een laag bladtin.
Door het herhaaldelijk pletten onder persen
wordt het tin onoplosbaar met het lood ver
bonden en de plaat van een gelijkmatig
oppervlak voorzien. Nu gaan deze metalen
strookem im de stempelmachine, welke met
stempels automatisch ongetelde menigten
plaatjes ter grootte van een mark doet ont
staan. De schijfjes veranderen daarna in de
bekende tuben. De arbeidsters behoeven deze
plaatjes slechts in een matrijs te leggen,
waar ze onder den geweldigen druk van een
uit chroomnikkelstaal bestaande stompe
worden uitgezet. Hierbij doorboort een dor
het plaatje en vormt zoo de opening van de
toekomstige tube. Het metaal zelf word:
door den stempel in de hoogte gedrukt, d.w.z.
het glijdt in een dunne laag in de stempel
cilinder en vormt zóó het teere buigzame
en toch weerstand biedende omhulsel. Iedere
tuberipera kan Ln 8 uur 7 k S000 tuben sa
menstellen. De schroefdraad en de schr"'
hoedjes worden op automaten onafgebroken
door gefabriceerd. Het zilverachtig schijnen
de omhulsel gaat nu Ln een kleuren clruk-
machiine en komt geheel gereed als een ge
lakte tube er uit, of ze worden met een
papieren etiket beplakt en gedroogd. Daarna
kan de tube gevuld worden met dein toekom
st i gen inhoud.
De vulling van de tuben geschiedt even
eens op machinale wijze en gelijkt in zekeren
zin op de vvorstf abri cage. Nadat het vulsel
Ln een reeks groote mengmachines volgi
een ingenieus uitgedacht systeem van meng-
mothoden onafscheidelijk met de bindings-
stof is vermengd, gaat het smakelijk uitzien
de ceurig ruikende product door geweldige
metalen bakken naar de vul machines. Im de
(Van onzen Duitschen correspondent)
met 't voornemen
GANDHI EN BRITSCH-INDIE
ZIJN BETEEKENIS VOOR DE
TOEKOMST VAN ZIJN LAND
EEN BELANGRIJK BOEKJE
Het geheimzinnig waas dat eeuwenlang
naai uu heeft gehangen tusschen het Oosten en het
Leipzigcr Messe komt, om nu eens alle Hol-1 Westen 'begint te verdwijnen. Economisch
landers te bezoeken, dan komt men al gauwi,z>jn Oost en West reeds tot een eenheid ge
tot de teleurstellende ontdekking, dat zulks j worden,
een onbegonnen werk is; dit verbaast niet r"
slechts mij, maar ook andere buitenlandsche
gasten sterk, want van alle talen hoort men
tijdens de Messe naast Duitsch het meest Ne-
derlandsch spreken. De bezoekers, welke op
initiatief van ons blad de reis nar Leipzig
ondernomen hebben, zullen dat bevestigen.
Velen van hen erkenden dat de werkelijk
heid de totdusver door ons gegeven beschrij
ving overtreft. Ik hoop dan ook, dat bij een
volgende gelegenheid vele anderen zich tot
ïen bezoek aan Leipzig zullen melden.
Met buitengewone waardeering sprak de
heer Voss, directeur der Messe over de Messe-
.,De Rotterdammer" en ook
hij sprak de verwachting uit, dat hierdoor
in broeden kring de belangstelling onzer le
zer/ gewekt moge zijn. Waar directie en re
dactie het hunne hebben gedaan, daar moe
ten we het voor een volgenden keer aan onze
lezers overlaten, of ze hiervoor hun tijd en
belangstelling overhebben. Ongetwijfeld zou
deze bevorderd en gesterkt worden wanneer
jen eigen Hollandsch paviljoen, beter nog
machtige hall bezaten, waar alle Neder-
landsche firma's exposeeren. Waarom zou
den wij niet kunnen, wat de Tsjechen en de
Oostenrijkers allang bereikt hebben? Hoe
lang zal het nog duren, voordat onze regee
ring een eigen gebouw in Leipzig officieel
komt openen?
Den laatsten dag van mijn oponthoud in
Leipzig was ik te gast bij
de Ipa
die den 31 Mei aldaar een Intern. Pels-
Jachttentoonstelling gaat openen. Het is
eerste maal, dat in dien omvang in Duitsch-
land zulk een expositie georganiseerd wordt.
Leipzig als pelsmetropool. Dat is een apart
thema. Vijf groote en fraaie hallen zijn reeds
beschikbaar gesteld en voor de levende pels-
dieren wordt een afzonderlijk park inge
richt Reeds twintig vreemde staten hebben
toegezegd en Rusland schijnt hierbij den toon
aan te geven, want het heeft beslag gelegd
op 'n vlakte van 2000 M2. Dan pas volgen
Engeland, Frankrijk en de Ver. Staten. Van
de kleinere staten gaat Denemarken voorop
en daarna volgen Zweden, Noorwegen. Ne
derland, België, Hongarije, Spanje, Roeme
nië,, Polen, Argentinië, Brazilië Chili, Japan
Indië en Australië.
Met Italië en Zwitserland is men nog in
onderhandeling.
Tot de jachttentoonstelling hebben vele
voormalige vorsten hunne collecties ter be-
hikking gesteld en de kunstschilder Scli
uit München heeft de afdeeling „De jacht
in de kunst" voor zijn rekening genomen.
Men vertelde mij dat het er in den pels-
handel op 't oogenblik verre van schitterend
uitziet. Dat bracht juist op de gedachte, door
middel eener nieuwe rendabele organisatie
nieuw leven in het bedrijf te brengen. Men
denkt er over een „Amt des Brühls" op te
richten, een Leipziger Pelzamt, dat op eigen
beenen staat. Den pelshandel op straat, -
men moet op het drukste uur van den dag
eens op den hoek der Nikolaistrasse gaan
kijken - wil men geheel opheffen.
Gelijk met de tentoonstelling wil men een
Wereld-Pelscongres organiseeren en het zal
dus dezen zomer in Leipzig al even druk
toegaan als thans op de voorjaarsmesse.
DE LONDENSCHE AAPJES-KOETSIER AAN DE THEE
Reactie tegen de expansie van het Wes
ten wacht slechts op een aanleiding om tot
uiting tc komen. Sinds een Oostersch volk,
(Japan) een Westersch (Rusland) in den
oorlog versloeg, gelooft de Aziatische we
reld niet meer aan de onoverwinnelijkheid
van Europa.
En de wereldoorlog, waarin de Europee-
sche grootmachten elkander bestreden en
ten onder brachten, deed het prestige van
het Westen in het Oosten verloren gaan.
Het zelfbewustzijn ontwaakt, groeit tot
nationalisme en gaat een bedreiging vormen
voor het blanke r&s.
Het Westen staat thans voor de grootn
moeilijkheid om van de economische een
heid der wereld nu een geestelijke en zede
lijke eenheid te maken.
In den meest acuten vorm dringt zich die
moeilijkheid thans op in het uitgestrekte,
Britsch-Indië 'met zijn 320 milliocn rustige,
gewillige, landbouwende menschen, die
door het Britsch bestuur door middel van
onderwijs, taal en verkeersmiddelen tot een
vroeger ongekende eenheid zijn gebracht en
als zoodanig thans in intense aanraking
staan met de Westersche cultuur.
Ook tot hen, die hun millioen van strij
ders leverden aan het Engelsche leger,
drongen de gruwelen van den loopgraven
oorlog door. En ook door bun geest trok hel
ideaal van President Wilson: „zelfbeschik
kingsrecht der kleine natiën", al was het
de bedoeling van de Europeesche Staten,
dat dit gerucht de Oostersohe volken niet
bereiken zou.
Dan kwam Engeland in 1919, als beloo
ning voor dc geboden hulp, de geleidelijke
zelfstandig-wording van Indië aanbieden.
Maar vlak daarop kwamen de harde vre
desvoorwaarden van Turkije en rampen
van misoogsten, ziekten en ovei«stroomingen
stof leveren aan propagandisten om het
volk tegen Engeland op te zetten. De oor-
logscensuur werd, in Februari 1919, weer
ingesteld, met het eenig gevolg, dat de or.
tevredenheid opnieuw toenam en er zelfs
ongeregeldheden voorkwamen. In Amritsar
beging generaal Dyer de wreede domheid
rustig vergaderende menigte te
laten vuren en dit bloedbad wekte bittere
verontwaardiging, omdat er niets was ge
weest, dat het rechtvaardigde.
Hoe onder zulke omstandigheden den
ieuiwen staatsvorm in te voeren?
Een stortvloed van nationalisme overwel
digt de vreedzamen, die bereid waren aan
de hervormingen loyaal mee te werken.
En te midden van de verwarring staat de
an op, die zijn stempel drukte op de volks
bewegingen van damp volgende jaren. Die
is Mohandas K. Gandhi, bij het volk
Indië bekend als Mahatma (heilige)
Gandhi.
In het kort gaiven we hierboven weer den
inhoud van het inleidend, oriënteorenri
hoofdstuk van het boekje van Dr. Ir. H. G
Beusekom, getiteld „Gandhi cn zijn bo-
teekenis voor de toekomst van Britsch-
Indië". Dr. van Beusekom heeft reeds jaren
Ter eere van de oudste Landensche aapjes-koetsiers, 'n uitstervend ras, dat eertijds om
zijn „gevatiheid" beroemd was, wend dezer dagen een „thee" aangericht: De oude heeren
zien er ondanks den ondergang van hun beroep nogal opgewekt uit
zaal, waar de tuben worden gevuld, staat
machine naast machine. De tube wordt door
een arbeidster op het mondstuk gestoken,
waarna de chlorodontmassa machinaal in de
tube wordt geperst. Afsluitingsmaohines zor
gen voor de luchtdiohte sluiting der tuben.
Nadat de tuben nogmaals gepolijst tziijn,
wordt tenslotte de beschermende verpakking
er om heen gedaan, welke eveneens in de
Leo-fabrieken wordt gemaakt Uit de pakzaal
komt het karton ln de verzendruimte, van
waar de tuben dan in groote kisten hun reis
door alle werelddeelen aanvangen.
De Leo-fabrieken onderhouden naast een
groot aantal opslagplaatsen in geheel
Duitsohiand 45 eigen depots en agentschap
pen in het buitenland, natuurlijk ook in Ne
derland. Het pleit voor de kwaliteit van
chlorodont, dat het trots de scherpste con
currentie in bijna alle landen der wereld
benut wordt en zioh in een stijgende popula
riteit mag verheugen.
De stad Dresden organiseert dit jaar eeu
internationale 'hygiëne-tentoonstelling, welke
van Mei tot October zal duren.
Velen van onzen lezers gaan zooals gebrui
kelijk ook dit jaar naar de voorjaarsbeurs
te Leipzig. In de zomermaanden zal menig
een er over denken, waar naar toe te f.
Ik beveel u de wondei-sohoone stad Dresden
ten zeerste aan. Men beupeke de hygiëne-
tentoonstelling, waar de Leo-fabrieken een
toonaangevende plaats zullen innemen.
Vandaar uit ga men naar Saksisch Zwit
serland en wie eenmaal hier vertoefde, ver
geet de Saksische hoofdstad nooit meer!
SNOWDEN'S ZILVEREN
BRUILOFT
lang studie van dit onderwerp gemaakt en
zijn boek is van die studie de rijpe vrucht,
zooals de N.V. Zendingsboekhandel te Den
Haag, die het ons ter bespreking zond, op
merkt
Het boekje over Ghandi en zijn beteeko
nis voor de toekomst van Britsch-Indië ver
schijnt terech tertij d. Immers, dagelijks
brengt de pers berichten over de beweging
waarvan Gandhi de leider is en die op het
oogenblik in een kritiek stadium verkeen
nu de „mahatma" zijn „martelaren-tocht'
heeft ondernomen.
Er is onlangs een boek verschenen geti
teld „Lenin en Gandhi" en de mooie foto's,
die Dr. van Beusekom's werkje bevat, zijn
daaraan ontleend.
Het werkje, dat we hier bespreken, treft
geen vergelijking maar is een biografie van
deze hedendaagsche Indische figuur van
wereldbeteekenis.
Hpt is zeer belangwekkend deze levens
geschiedenis te lezen van den man, die als
kind schier mensohensohuw was en thans
de leider van zijn volk is. Wij lezen hoe
moeilijk hij het heeft als hij, om in de rech
ten te studeeren, in Londen verkeerde als 18-
jarige, en daar honger leed, omdat hij zijn
moeder beloofd had zich te zullen onthon-
len van vleesoh, wijn en vrouwen, hoe hij
n vegetarisme cn versobering des levens
oldoening begon te vinden.
Hij maakte in Engeland kennis met de
theosophie en begon de Bhagavad Gita te
lezen, een boek, dat hij zich schaamde niet
te kennen en dat diepen indruk op hem
maakte.
Dan kreeg hij ook den Bijbel onder de
oogen. Het Oude Testament kon hij niet be
grijpen, maar het Nieuwe Testament maak
te indruk op hem en vooral de Befgrede
ging, zegt hij, recht naar zijn hart.
Toch vond hij ten slotte slechts heil in
het Hindoeïsme en met alle waardeering
voor Christus en Zijn leer, blijft hij daarbij.
hét geloof, dat ieder m zijn eigen gods
dienst kan zalig wordeji.
Dr. van Beusekom geeft in zijn boekje
en belangwekkend en gemakkelijk leesbare
iteenzetting van Gandhi's levensbeginsc
len, zijn strijd om „swaray" (zelfbestuur),
de mislukking van zijn actie en zijn betee-
kenis voor de toekomst van Indië en be
sluit met de vertaling van eenige teeke-
nende alinea's uit Gandhi's auto-biographie
Uit het laatste hoofdstuk van het boekje
schrijven we deze alinea's over:
,Wij zien Gods Koninkrijk komen in In
dië. Op Zijn tijd zal Jezus bezit nemen van
het hart van het volk van Indië. God ge
bruikt daartoe middelen: één daarvan is de
trouwe arbeid van mannen en vrouwen in
de Zending en een andere de levenshouding
van den grootsten Indiër, Gandhi, wiens
voorbeeld het begrijpen gemakkelijker heeft
gemaakt".
Radio Nieuws.
HUIZEN (238 M.na 6 uur 1071 M.) NCRV.-uita.
.15 Tijdsein. 8.163 Morgenconcert. 10.30 Tüa-
oln. 10.30—11 Korte ziekendlenst te lelden door
V3. K. Prins. Geref. predikant te Naarden. 11—
1.30 Gramofoon-half uurtje. 11.30—13.30 Hurmo-
lumbespellng door den heer Al. F. Jurjaunz f
lilversum. 12.30 Tüdseln. 12.30—3 Middagconcert
lej. S. Pijlman, sopraan; Alej. J. H. Pijlman, alt;
e heeren J. H. G. Bley en Henk Pylman, hai-
nonlum en plano. 2 Tijdsein. 2—3.45 Eerste ge-
lalfuurtje. 6.30—6.40 Vaz Dlas: Ko<
heer Joo-Jt Sluis, 1
Pluimvee- en Voge
karspel. 8,10—8.40 i
Lohuls—Dra
renhnge. Ondcri
10—0.25 Concert
HTLVERRUM (1875 M l 10 Tijdsein. 1010 15
De Engelsohe minister van Financiën
Snowden vierde dezer dagen zijn zilveren
huwelijksfeest. Een foto van het Bruidspaar.
Uit Oost-Indië
oud. Over de bruikbaarheid van den bodem,
de bevischbaarheid van de Digoel-rivier, den
gezondheidstoestand van dc geïnterneerden,
de gegrondheid van de verbanning van
migen hunner, over het civiele en militaire
regime en den bewakingsdienst, over den
geest onder de bewoners van elk der beide
-kampen en over nog veel meer zijn van zeer
verschillende zijden inlichtingen ontvangen,
die niet alle met elkaar overeenstemmen.
Daardoor is het voor de regeering uiterst be
zwaarlijk ziioh op zoo grooten afstand ovei
den gang van zaken onder zoo uitzonderlijke
omstandigheden een helder oordeel te vor
men. Zij wenscht thans, nu de eerste jaren
voorbij zijn, bij zulke vorming de meest ge
zaghebbende voorlichting. De officieuse toe
lichting besluit:
..Zou de directie eener particuliere maat
schappij, die onder zeer bijzondere omstan
digheden, ver van haren zetel, drie jaar te
voren een onderneming heeft geopend, na
dien termijn niet als vanzelf sprekend een
harer bekwaamste adviseurs verzoeken daar
heen te gaan om de situatie eens persoonlijk
in oogenschouw te nemen?" (Aneta.)
db voedselschaarschte op
west-flores.
Batavia. Het rapport, door het onderhoofd
van de afd. Bestuurszaken der Buitengewes
ten, den heer van Lith, uitgebracht over de
voedselschaarschte in de onderafd. Mangga
rat in West-Flores, schrijft de belangrijke
stijging der sterfte in 't eind van 1929 toe aan
de lichamelijke weerloosheid der bevolking
voor dysenterie, mijnwormziekte, influenza
en longontsteking als gevolg van abnormale
ondervoeding tengevolge van vernietiging
het oogstrestant door de muizenplaag
Ook het eten van vergiftige boomwortels
heeft tot de verhoogde sterfte meegewerkt
Voedsel verstrekking en nieuwe aanplant en
inenting tegen dysenterie hielpen den nood
lenigen.
Het bestuur greep niet dadelijk in, omdat
het gewend was aan de jaarlijksche voedsel
schaarschte, welke een gevolg is van de
sinds vele tientallen jaren slechts economi
sche toestanden, die niet op slag kunnen
worden verbeterd. Wegneming van de die
pere oorzaken, n.l. van den alouden slechten
economisohen toestand, zal eerst op langen
termijn mogelijk zijn door de openlegging
van het land door den aanleg van verkeers
wegen en door voorlichting op landbouw
kundig gebied. (Aneta.)
MEDAN, 15 Maart (Aneta). De Delicourant
verneemt dat de administratie der Bataaf-
sche Petroleum-Maatschappij te Pangkalan
Brandan opdracht zou hebben gekregen om
veertig van de 400 Europeesche employe's te
ontslaan. Deze bezuiniging staat in verband
met den prijzenoorlog met de Standard Oil
Cy. of New-York.
lebten. 1215—2
12 Politie-
nt'ziek. fi THd-
•n. 7.45 Pollttehprleht.en. 8 Tijdsein. 8—8.3
irecltaJ 8.30 AVRO Ultvoerlne- Tn de rust
Persberichten. Na afloop: Gramofoon.
In de Ridder
sterker-Installatie
rkt weergeven der
irdlgden zijn zeer
kende werking va
radio en de visscherij.
In het doofste
ln het Valais-Kai
de toestanden in boven-dlgoel.
Batavia. Officieus wordt, ln verband met
de opdracht aan het lid van den Raad var
Nederl.-Indië, den heer W. P. Hillen, nar
Boven-Digbel ter voorkoming van misvet
standen meegedeeld, dat bij de reis van de
heer Hillen geen énkel welomschreven doe
is vooropgesteld. De oud-gouverneur van
West-Java vertrekt met een blanco opdracht
Hij gaat uitsluitend als deskundig, onpar
tijdig beschouwer den toestand ginds opne
men en zal van zijn bevindingen rapport uit
brengen aan den gouverneur-generaal. Dr
opdracht vindt haar oorzaak geenszins in
nieuwe, nog niet gepubliceerde, voornemen
der regeering, doch in Haren wensch or
verschillende factoren, welke op gindsoh
vestiging invloed oefenen eens in hun ondei
ling verband door een hooge autoriteit te
doen overzien en beoordeelen. De nederzet
ting in Boven-Digoel is ongeveer 3 jaren
ingezonden mededeeling.
n-lnstituut te Bo-uvere
Zwitserland, Is dezer df
tig-lnstallatle in gebrui
aantal speciale taoofdtel.
i door middel van èea
ker In de hoofdtele-
irbaar gemaakt.
Op het eiland Ceyloi
die zich uitsluitend I
strijd tegen de radio-storingen
in frankrijk.
Ook In Frankrijk wordt op het oogenblik een
hevige strijd gevoerd tegen de stoorders van de
radio-ontvangst Er bestaat een vereenlglng. de
„Anti Parasite Brigade" genaamd, die zich ten
doel stelt de radiostoringen tot een minimum
te beperken. Een succes van deze vereenlglng
was onlangs, dat een dame, die gedurende een
Jaar de radio-ontvangst van haar buurman he
vig gestoord had met een electrlschen motor,
veroordeeld werd tot een schadevergoeding
van 500 franca De rechtbank hield er rekening
de dame had geweigerd den mótor
dit 4
ivrfl i
•zocht had.
DE MEEST GANGBARE
bij Uw kruidenier zijn:
V. ROSSEM's
makkelijk van de particuliere zenders kunn
onderschelden. Zoo zal men in de toekomst d
de volgende aankondigingen kunnen hoorc
„Paris Radio Etat". „Lllle Radio Etat", enz.
van 100 M. hoogte. In het al;
dergelijke hooge antenne-ton
instrueerd. maar daar (jzeren i
energie absorbeer en. g
i het In Stuttgart
STER zacht, geurig, krachtig 65 ct. zeeschepen werken mede aan
-- - den meteorologis3hen dienst.
3tl de laatBte conferentie voor de veiligheid
No. I geurig, zwaar 55 cL
No. 3 geurig, zuiver 45 ct
No. 4 goed, zuiver40 ct.
per half pond.
FEUILLETON
Onder Zijn vleugelen
Door ZENOB1A BIRD.
Iaan het tuig te breken en z'n pooten te
raken. I-Iij steigerde en stoof over den weg
i schijnbaar de sneeuwhoopen niet achtend.
Levermore probeerde met beide handen
het dier te hanteeren en te kalmeeren en
Hilda hevig verschrikt klemde zich aan
hem vast, tot de slee op eens 'n krak gal
en omsloeg. De man liet het paard gaan
om het meisje te grijpen en haar in veilig
heid te brengen juist op 't laatste oogenblik
De volgende minuut was het heele boven-
gedeelte van de slee verbrijzeld daar het i
telegraafpaal sloeg. I-Iet paard1
Heel spoedig al hobbelde de slee in een
groot gat en over 'n hooge wal. Ik was zoo
in den deken gepakt, dat ik ca' niets aan
doen kon, maar uit de slee viel en als 'n
bal precies in 't groote gat rolde. Vader en
moeder hadden liet zóó druk mei de slee.
iet misten en ik moest zelf
„Lieveling, dat scheelde heel weinig! Ben
je gewond? of alleen maar heel erg ge-
I schrokken?".
j Hilda was moedig. Dikwijls was ze al I
uit een slede geworpen maar het gezicht
I van de verbrijzelde slede geen 5U voet van
hen verwijderd en de gedachte, dat zij
lachen toen ik eenmaal weer recht overeind beiden dood hadden kunnen zijn, wanneer
zat, dat ik niet boven 't geklingel der bel- ze niet op 't laatste moment er uit waren
len uitroepen kon. Ze waren een heel eina gesprongen, bracht haar totaal van streek, i
verder, voor ze mij misten. j Ze stond hem toe zijn arm stijf om haar
Toen hoorde ik moeders angstige stem: 'e slaan en voelde de noodzakelijkheid van 1
„Hiilda waar ben je?" en wac-htten ze tot ik j deze sterke ondersteuning,
weer bij hen was. j Ze waren pas 'n klein eindje gekomen j
Beiden lachten, maar 't scheen meer en toen hij plotseling stilstond, haar naar zich
meer waarschijnlijk te worden, dat hen toetrok 011 haar opgeheven gelaat met harts
van avond wel eens zoo'n zelfde geval kon tochtelijke kussen bedekte. Ze protesteerde
overkomen. Het- paard waadde door.de heel zwakjes. Nooit had ze kunnen droo-
sneeuw. Daarna echter was de weg weer men. dat hij zoo t zouzijn, maar protesten
goed begaanbaar tot op eens ze op de aller hielpen niet en zo was bang voor haar
ergste plaatsen stuitten. Met paard, 'n jong hulpeloosheid. Na een oogenblik kwam hij
sterk dier, was nog niet zoo heel lang ge- weer tot zioh zelf en met zijn gewone hof- i
wend voor de wagen en werd lastig. Toen felijkl.eJd hielp hij over de sneeuw en raap I
rif" nrrr 'rv groote daim «nrong scheen iets j te de pl"iïr" a op,
Toen lachte hij met 'n jongensachtige
lach. „Hoe voel je je?" vroeg hij.
Zij gaf hem geen antwoord. Hij kwam
dichter bij haar. „Vergeef mij lieveling
fluisterde hij, maar wil je ja zeggen van
avond? Ik heb zoo lang gewacht en gepro
beerd geduldig te zijn. Het is „ja", niet
waar liefste? Toe zeg nu dat je met me
trouwen wilt, Hilda, denk aan je vader en
moeder. Ik zou je vader zoo graag willen
helpen maar ik kan niet tenzij jij het me
toestaat. Je hebt me lief, is 't ndet, kleine
lieveling?"
Ze duwde hem zachtjes van zich af.
„Vraag me nu alsjeblieft vanavond niets
meer", antwoordde ze rustig. „Ik zal het je
spoedig vertellen, maar vanavond kan dat
niet".
Hij scheen diep teleurgesteld maar zei
niets meer. Ze wandelden naar de dichtstbij
zijnde boerderij waar hij iemand vond, die
hen langs een anderen weg naar huis kon
brengen, en korten tijd daarna, na een aar
zelende handdruk, verliet hij Hilda bij
haars vaders deur.
Hilda ging naar haar kamer en op haar
knieën vallend, bad ze opnieuw, dat God
haar leiden wilde en haar niet een fout
zou laten maken in deze zaak, die toch voor
hen beiden een levenskwestie was.
Ze bad, dat Hij Levermore toch niet het
cadeau zou laten geven, dat ze wenschte
ten zij het Zijn wil was voor haar.
Haar liart vol van het liefdevolle vertrou
wen in haar Ilemelsohen Vader, dankte ze
Ilem voor het antwoord, wat het dan ook
zijn mocht en rustig ging ze naar het land
der droom en.
HOOFDSTUK VIII
Hilda weet het
De morgen van den eersten kerstdag was
helder en mooi. Het gezin had, volgens oud
gebruik, een rustig ontbijt, zonder zelfs
even om 't hoekje te mogen zien naar de
stapel cadeautjes in de huiskamer, waar
alleen moeder ze maar mocht neerleggen.
Moeders eigen cadeaux mocht Vader daarna
in de kamer leggen, maar een schildwacht
aan de deur gunde hein nooit meer tijd
dan om gauw de pakjes neer te leggen. Dat
was een deel van het plezier en de cere
moniën, den avond vóór kerstmis.
Nadat het ontbijt opgeruimd was, ging
de familie, nu maar drie in getal, naar de
huiskamer, vol van blijde verwachtingen.
Er lag een groote stapel cadeaux op Hilda's
plaats en zij opende het eerst de hare op
haar vaders en moeders aandringen, uitroe
pen van vreugde slakend na ieder mooi en
nuttig geschenk, dat te voorschijn kwam.
Haai' oogen vielen spoedig op een doos
van een juwelier en haar hart begon pijn
lijk te kloppen. Hoe verlangde ze om het
mée naar haar kamer te nemen en het
daar open te maken. Ze bewaarde het voor
't laatst, en liet er op een nonchalante ma
nier een snoezige shawl over vallen, hopen
de dat het nog niet gezien was. Na al haar
andere pakjes geopend te hebben keerde ze
zich haastig naar haar moeders presenten
en riep: „Nu moeder!"
„Heb je er niet een gemist, kind?"
Moeders gezioht stralend van geluk keek
haar aan e- ze dacht er ndet aan naar
haar eigen i^-'eaux te kijker voordat Hil
da fr air laatste gezien ea bewonderd
en er zich behoorlijk in had verheugd.
„Ja, Hilda het ligt, net onder je shawl",
liielp vader.
Iiiilda had nu geen kans meer. Ze nam
het pakje op en begon het langzaam, o zoo
langzaam te openen. Toen één van de pa-
pieren er af was kwam er een doos tevoor-
sohijn met de naam van de beste juwelier
uit de stad er op. Ze hield haar adem in,
toen ze het deksel op tilde. Er hing zoo
vee! van af wat het volgende oogenblik te
voorschijn komen zou! De geopende doos
i toonde een snoezig fluweelen doosje en
j daarin, in een uitgezocht satijnen nestje
I lag de mooiste diamanten halsketting en
broche die ze ooit gezien had.
Ze kon later niet vertellen of het eerste
oogenblik pust of teleurstelling was. Ze was
I zich alleen bewust van een intens gevoel en
een grot verlangen om weg te gaan en al-
leen te denken. Maar daar was het nu de
j tijd niet voor. Vader'en moeder waren bijna
ademloos van bewondering en vreugde over
!de groote schoonheid en hooge waarde van
zoo'n cadeau. Niemand hoefde naar het
kaartje te zien. Eén kon hiervan maar de
afzender wezen.
j Hilda bewonderde het ten volle, maar ze
j zag, dat haar beide ouders haar angstig
j aanzagen en zich verwonderden over1 haar
gebrek aan enthousiasme over zoo'n konin-
j klijke gift
J „Had je iets anders liever gehad, beste",
vroeg moeder.
I „O nee, nee". Hilda kwam met een schok
I tot ziohzalf. „Het is zoo beeldig, dat ik me
afvraag wat ik er mee doen zal". Ze lachte,
een vroolijk, zenuwachtig lachje. Ze moest
hun blijheid niet bederven op deze geluk-
jkige dag. Toen kwamen moeders en vaders
geschenken en ln haar vreugde voor hen
kon Hilda zichzelf vergeten- en haar kalmte
herwinnen.
Zij zouden gaan dineeren bij een van haar
getrouwde broers dien dag. De middag en de
rest van den dag was zeer prettig, omdat
de gelukkige familie zioh verheugde ln naar
algeheele reünie. Hilda had geen oogenblik
voor zich zelf. Sommigen vroegen haar wat
ze van Levermore gekregen had. Heel rus
tig en eenvoudig zei ze: „een snoezige hals
ketting".
't Was laat voor ze thuis kwamen dien
avond en Hilda was heel erg moe. Ze wist
dat Levermore dien dag bij eenige verre
bloedverwanten had doorgebracht maar den
volgenden dag terug zou komen en ze wist
zeker dat hij haar 's avonds zou opflpken.
Dan moest ze voorbereid zijn.
„Moederlief, vind u het erg als ik morgen
niet met het ontbijt beneden ben?" vroeg
ze, toen ze op 't punt stonden naar bed te
gaan. „De opwinding van de feestdagen
heeft ons zoo bezig gehouden, ik voel dat
ik sinds ik vacanbie kreeg geen goede nacht
rust had. Zouden u en vader nu niet als u
blieft willen vergeten dat ik thuis ben mor
gen ochtend en me laten slapen zoolang
als ik kan en me op m'n kamer laten blij
ven tot de tijd van 't koffiedrinken? Ik ge
loof dat me dat veel goed doen zou",
j Ze lachte opnieuw, maar 't scheelde wei
nig of ze huilde.
„Natuurlijk, lieveling. Blijf in bed tot je
zin hebt op te staan. Je bent toch heusdh
niet ziek?" vroeg ze angstig.
.(Wordt vervolgd.)
