HET ISOLEMENT VAN DE
ALBLASSERWAARD
Gemengd Nieuws.
KOFFIE-SOORTEN
Radio Nieuws.
DINSDAG 11 MAART 1930 DERDE BLAD PAG. 9
HOE KAN ZIJ DAARUIT VERLOST
WORDEN?
Bespreking van den geprojecteerden
Rijksweg Rotterdam—r-Elst
EEN MOTIE AAN DEN MINISTER
Dooi* de Commissie tot bevordering van
'den aanleg van den Rijksweg Rotterdam—
Eist was gisteravond ln het Sociëteitsgebouw
te Kinderdijk een openbare vergadering be
legd.
De voorzitter, de heer F. M. A. v. d. Ro-
aart, Bprgemeester van N,-Lekkerland,
heette ie talrijke aanwezigen welkom, inzon
derheid het Tweede Kamerlid den heer
J.,M. Krijger en de vertegenwoordigers van
Gemeentebesturen uit de Alblasserwaard.
De voorbereidende werkzaamheden zijn
oorbij, zoodat thans deze belangrijke zaak
oor openbare behandeling vatbaar is.
Nadat de voorzitter nog mededeeling heeft
gedaan van ingekomen brieven van hen,
die verhinderd waren deze vergadering bij
wonen, geeft hij een beknopt overzicht
den voorbereidenden arbeid der Com-
Een urgent vraagstuk.
Het wegenvraagstuk in de Alblasserwaard
ln verband met liet Rijkswegenplan vraagt
reeds lang de belangstelling van velen. Ver
schillende vooraanstaande personen in de
Alblasserwaard werden uitgenoodigd en be
reid gevonden aan de besprekingen deel te
In een conferentie, 11 Dec. j.l. te Dordrecht
gehouden, werd besloten mede te werken
om zoo spoedig mogelijk een vaste verbin
ding met Rotterdam te verkrijgen, opdat do
Alblasserwaard uit haar isolement zou ver
lost worden. Uit verschillende conferenties
is gebleken, dat nog geen keus is gemaakt
uit de vijf voorgestelde tracé's. Daarom
hoeft de Commissie getracht in verschillen
de plaatsen, o.a. te Tiel en te Leerdam, een
actie voor deze belangrijke zaak te ontwik
kelen.
Het pontverkeer is geheel uit den tijd,
daarom moeten er vaste bruggen komen. De
Alblasserwaard is voor 't grootste deel aan
gewezen op autoverkeer. Vandaar dat goede
wegen van zeer groot belang zijn. Door het
veer PapendrechtDordrecht werden het
laatste jaar ruim 89.000 auto's overgezet,
door het veer GorinehemSleeuwijk ruim
48,000 en door het veer Schoonhoven—Groot
Ammers ruim 18.000 auto's. Deze cijfers zog
gen genoegzaam hoe urgent deze zaak is.
Het doel der actie.
De heer Ir. J. C L. Smit gaf vervolgens
een uiteenzetting van het doel der actie tot
bevordering van den aanleg van een rijks
weg Rotterdam—Eist 't Is moeilijk om met
cijfers de belangrijkheid van deze zaak dui
delijk te maken.
Op 't oogenblik is er een spoorverbinding
van Dordt naar Sliedrecht. Maar vele plaat
sen, b.v. die langs de Lek, hebben hiervan
niet 't minste nut Het veer bij Dordt en
ook 't nieuwe Veer moeten zeer gebrekkig
genoemd worden; evenzoo staat 't met net
yeer over de Lek. Het verkeer met vracht
auto's over deze veren kost veel aan geld en
tijd.
Daarbij komt nog, dat de dijken zeer ge
vaarlijk zijn en «zich absoluut niet voor snel
verkeer leenen.
Door een weg recht door de Alhlasser
waard zou reeds zeer veel bereikt zijn, van
daar ook dat de Commissie tracht dit plan
zoo spoedig mogelijk te verwezenlijken.
Voor landbouw en industrie zou 't van
groote beteekenis zijn als de verbinding met
Rotterdam beter was. En zoo is 't ook met
't personenvervoer. Om in Rotterdam den
vroegen trein te halen, is men thans ver
plicht den vorigen avond van huis te gaan.
Nog eens, zegt Spr., 't is o zoo moeilijk
dit alles in cijfers aan tc tonnen, maar de
ervaring van allen leert, dat de toestand
zoo niet langer kan blijven.
Welsprekende cijfers.
De heer P. van Rees, Burgemeester van
Papendrecht, zegt, dat ieder van de urgen
tic van deze zaak overtuigd is. Als allen in
de Alblasserwaard er nu ook maar van
overtuigd zajn, dat de verlangde weg er ko
men moet, dan heeft men goede kans.
Spr. geeft eenige cijfers, die voor zichzelf
spreken.
De veren kosten niet alleen tijd en geld,
maar zijn bovendien veel te beperkt voor
de groot-industrie.
Door het veer Dordrecht—Papendrecht
werden vervoerd: in 192-1: 29.630 auto's, in
1924: 51.240 auto's, in 1925: 60.750 auto's, in
1926: 59.879 auto's, in 1927 67.477 auto's, in
1928: 76.S05 auto's, in 1929: 89.360 auto's.
Er is gevraagd of de weg over de Noord
door de Alblasserwaard van beteekenis zal
zijn? Rotterdam kan in het Oosten van 't
land moeilijk komen, zegt Spr.
In de week van 49 Nov. heeft hij een
telling laten houden van vierwielige mo
torrijtuigen, die door het veer Panendrecht
werden overgezet. Dit bleken er 3668 te zijn.
Hierbij waren 1515 auto's van Alblasserdam
naar Papendrecht en omgekeerd. Tevens
bleek uit deze telling, dat 41 auto's uit an
dere provincies waren doorgekomen.
Nu was dit jaargetijde voor toeristen- en
reizigersverkeer niet bijzonder gunstig.
Daarom wil 't Spr. voorkomen, (fat maar
één weg openstaat: ons resoluut uitspreken
•voor den weg naar Rotterdam. Wanneerwij
met elkander een weg zoeken in deze rich
ting. zouden wij voor de Alblasserwaard een
werk van beteekenis hebben totstand ge
bracht
I Dr. A. de II a a n, van Alblassrda-m, pleit
I voor een onmiddellijke verbinding met den
Linker Maasoever van Rotterdam, dat voor
vele industrieën van groote beteekenis zou
zijn. De toekomst van Rotterdam's melk voor
ziening ligt bovendien voor een groot go
deelte in de Alblasserwaard. De weg over
de Noord verdient daarom ook de meeste
aanbeveling.
De heer Smit zet verder nog uiteen, dat
leder tracé zijn speciale verdedigers heeft:
over de verschillende plannen wordt een
scherpe strijd gastreden. Laten wij onze
handen niet in dit wespennet steken, zegt
Spr. Wij willen niet voor een bepaald tracé
ijveren, maar uit ons isolement verlost
worden.
Een motie.
De Voorzitter stelt hierna namens do
Commissie de volgende motie voor:
„Do Camimissie tot bevordering van den
aanleg van den Rijksweg Rotterdam—Eist,
met genoodigden in vergadering bijeen op
Maandag 10 Maart 1930 te Kinderdijk;
PELIKANENCONCERT
Lentemaand zet dit jaar bijzonder goed in en mensah en dier koestert zich
heerlijke voorjaarszonnetje. Wie nu buiten wandelt en geen Nurks is, zou zoo wel willen
zingen. Maar als groote menschen met al onze zwarigheden en gewichtigheden gaat dat
nu eenmaal niet Onze gevederde vrienden denken er echter anders over en geven aan
hun levensvreugde lucht in een lustig liede ke. Zóó, als op bovenstaande kiek, trof onze
fotograaf op een wandeling door de Rotterdamsohe Diergaarde de pelikanen-familie aan
overwegende, dat de Alblasserwaard, Vijf-
heerenlanden en Betuwe nog steeds versto
ken zijn van een goeden primairen verkeers
weg met vaste oeververbindingen;
dat aldaar verschillende takken van be
langrijke industrie, handel, land- en tuin
bouw en veeteelt, hij gemis aan goede ver
keerswegen met bruggen over de rivieren
in de richting van groote steden, niet to;
voldoende ontwikkeling kunnen komen;
dat het verkeer naar het Oosten en het
Westen in gemelde landstreken veel zorg
dat vooral hot autoverkeer op de smalle
kronkelende rivierdijken en binnenwegen
groot gevaar oplevert, zoowel voor de auto
mobilisten als de overige weggebruikers;
dat voorts op meerdere tijdstippen \an
het jaar de verbinding met steden en plaat
sen onderling verbroken is tengevolge van
mist, ijs en modderige, bijna onbegaanbare
wegen
dat overigens de veren, welke in «Ie gege
ven omstandigheden niet gemist kunnen
worden, zijn aan te merken ais echte ver
keersobstakels en oeververbindingen van de
primitiefste soort;
dat het derhalive gebiedend noodzakelijk
is, dat de rivieren op verschillende plaatsen
ten spoedigste overbrugd worden, opdat de
Alblasserwaard voorgoed uit haar ecuwen-
oud isolement verlost worde;
gehoord de besprekingen;
spreken bij deze uit:
lo. dat een en ander eischt, dat do Re
geering onverwijld maatregelen neemt tor
aanleg van een z.g.n. primairen weg dooi
de Betuwe, Vijfheerenlanden en Alblasser
waard, loopend van Oost naar West met
een of meer bruggen, hetzij over de rivieren
de Lek en den IJssol of over de Noord en
Nieuwe Maas. welke een rechtstreaksche
verbinding geeft met Botterdam en de al
daar samenkomende ooerige „primaire we
gen"; cn
2o. den wenSch, dat de Regeering, teneln
de tot in punt 1n. genoemd doel te geraken,
de noodige gelden uittrekt op de Staatsbe-
grooting 1931;
besluiten deze motie ter kennis te bren
gen van Zijne Excellentie den Minister van
Waterstaat en van heeren leden van ü-t
Staten-Generaal;
gaat over tot de orde van den dag".
De heer J. Jonker, wethouder van Al
blasscrdam, stelt o. m. voor deze motie
te zenden aan de diverse gemeentebesturen
ter adhaesie-betuiging.
De heer G. v. d. Koog, van Alblasser-
dim. wijst op 't boziwaar van bruggen dicht
bij elkaar.
De heer F. Looijen, Gorinehem, is van
meening, dat te veel de locale belangen naar
voren komen. Het brug-systeem zal vooral
in schcepvaartkringen groote bezwaren ont
moeten. Na ernstige overweging kan Spi.
geen voorstander zijn van het plan brug
over de Noord.
De motie wordt hierna met algemeenc
stemmen aangenomen.
Opwekking tot medewerking.
Na de pauze sprak de heer Smit een
opwekkend woord om de Commissie bij haar
arbeid behulpzaam te zijn. Voorgesteld
wordt een adres aan den Minister van Wa
terstaat te zenden, verzoekende rechtstreek
sche verbinding met Rotterdam en de pr:
maire wegen. Daartoe zullen handteekenin
gen van inwoners on lijsten worden verza
meld. Wanneer die lijsten bij de Commissie
zullen zijn ingekomen, zal bij den Ministe'
een audiëntie worden aangevraagd.
Tot deputatie om met den Minister over
deee zaak te gaan spreken werden benoemd
de heeren Swart Voorspuy, Looijen, Smit en
de Rovaart.
Een commissie uit de verschillende ge
meentebesturen zal met deze deputatie voe
ling houden.
Nadat nog eenige zaken onderling zijn be
sproken en de voorzitter verschillende per
sonen, die zioh voor den arbeid der Com
missie verdienstelijk hebben gemaakt, lieert
dank gezegd, sprak de heer J. M. Krijg
nog een kort slotwoord, waarin hij opwekte
eendrachtig samen te werken tot verwe
lijking van de op deze vergadering bespro
ken plannen.
MEN ZIJ OP ZIJN HOEDE!
Een man van middelbaren leeftijd houdt
zich onledig met het doen van bestellingen
bij neringdoenden in Den Haag, ten behoeve
van personen in het Westland. Deze bestel
lingen zijn echter gefingeerd en de Haagsche
winkeliers die het bestelde komen afleveren,
ontdekken dan bedrogen tc zijn.
De vorige week verzocht de man iemand
uit de Regentessclaan te Den Haag om 1
hem te komen, waarna zij samen een or.
zouden gaan verkoopen in De Lier. Toen
man in De Lier kwam, vund hij evenw 1
nergens zijn opdrachtgever.
Te Ylissingen is op de Scheepsb. Mij. „de
Schelde" bij het ophijschen van een liftko
ker de strop gebroken. Do luchtkoker
naar beneden en kwam terecht op twee
beiders. Een hunner werd op slag gedo
terwijl de andere zeer ernstig gewond n;
het ziekenhuis moest worden overgebrach..
Men vreest voor zijn leven. Beide slachtof
fers zijn ongehuwd!
HET HEENGAAN
VAN GROOTE MANNEN
NIEUWE KLINIEK TE FinEN
IS EEN VOLK DANKBAAR
VOOR HUN DADEN?
VON TIRPITZ EiV SCHACHT
(Van onzen Duitsohen correspondent
Twee mannen van groote beteekenis he'
ben een oogenblik dc aandacht der gansche
■crcld op zich gevestigd. Twee mannen zijn
heengegaan, met wier persoonlijkheid en
werk Duitschlanils geschiedenis nauw ver
bonden zal blijven. Beiden hebben hun le
ven gesteld in den dienst van het alge- j
meen belang. Beiden hebben de harde er
varing opgedaan, dat do dankbaarheid van
het Duitecho volk een zeer relatief begrip is.
De oudste van hen bekleedde een leiden
de positie in de harde jaren van den oorlog
en geen geschiedschrijver zal aan hem kun
nen voorbijgaan. Pas veel later zal met ze
kerheid vastgesteld kunnen worden, welke
beteekenis zijn arbeid had voor het Duit-
scho rijk.
De ander trad pas op den voorgrond in
den kritieken tijd, toen Duitschland's pres
tige onder den druk der financieele lasten
zwaar gehukt ging. Beider optreden was
voor het Duitschc volk van ingrijpend be
land. Een hunner is heengegaan voor goed.
De ander trok zich terug uit het politieke
leven, wijl hij het beleid der rijksregeering
niet langer in het belang der staatsaange-
legenheden achtte.
Groot-admiraal von Tirpitz
overleed op 81-jarigen leeftijd nog vrij on
verwacht in een sanatorium bij München.
Zijn schitterende carrière begon en eindigde
met den keizerlijken tijd van Wilhelm II.
Bekend zijn de vele foto's, waar men den
keizer in marine-uniform zag staan, in ge
zelschap van Von Tirpitz en Von Moltke.
Ging men op deze kieken af, dan zou men
de verhouding tusschen den keizer en Von
Tirpitz voor uitnemend gehouden hebben.
Dat was ze ook in den eersten keizerlijken
tijd. Later werd het anders, maar merk
waardig genoeg duurde zijn bewind in mari
ne-aangelegenheden tot 1916. Hieruit blijkt,
dat des keizers respect voor Von Tirpitz'
enorme kennis en diens toute plannen
grooter was dan zijn ontstemming over
diens onomwonden formulcering in geval
zijn zienswijze een andere was dan die des
keizers.
In zijn condoleantie wijst de keizer de we
duwe van den groot-admiraal op diens on
overzienbare beteekenis voor het ontwerpen
ecner onoverwinnelijke vloot Aan zijn zoon
Oscar heeft hij zijn vertegenwoordiging bij
de begrafenis opgedragen.
Deze waardeerende woorden doen helaas
niets af aan het betreurenswaardig feit, dat
keizer Wilhelm met den autocratischen Von
Tirpitz al even spoedig in conflict geraakte
als met Bismarck, Von Bülow, Von Hinden
burg en de weinigen, die ver boven de
middelmaat uitgingen. Toen de keizer aan
het bewind kwam, was Tirpitz reeds kapi
tein ter zee. Zijn ontwerp tot de samenstel
ling, van een groote vloot dateert uit 1897 en
mén' weet, hoe de keizer alles deed. om dit
grootsche plan tc realiseeren. Uit dien
tijd dateert des keizers uitspraak:
Unsere Zukunft liegt auf dem Wasser!
Helaas beantwoordden later de feiten ter
zee geenszins aan de gekoesterde verwach
tingen en merkwaardig genoeg begon de re
volutie onder de marine. Reeds tijdens den
oorlog, maar meer nog daarna, werd Von
Tirpitz' tactiek aan scherpe, deels goed ge
documenteerde kritiek onderworpen en ook
al trachtte hijzelf door de publicatie zijner
mémoires, nog later door die van brieven
en documenten, zijn optreden te rechtvaar
digen de gebeurtenissen tijdens den oor
log stelden hem geenszins in het gelijk.
ln tegenstelling tot de meesten zijner
tijdg'enootcn, dacht hij er na den oorlog
weer ernstig over, in het politieke leven te
rug te keeren en men zag hem tusschen
1924 en 1927 zoo nu en dan in den rijksdag.
Maar hij herinnerde tezcer aan een voor
bije periode en wat hij wilde, was tezcer
gebaseerd op een systeem, dat men niet
meer wcnschte. Met recht of ten onrechte,
INGEZONDEN MEDEDEELING
DE MEEST GANGBARS
bij Uw kruidenier zijn:
L V. RCSSEM's
STER zachl, geurig, krachtig 65 ct.
No. 1 geurig, zwaar 55 cL
No. 3 geurig, zuiver 45 ct.
No. 4 goed, zuiver40 ct.
per „air pond.
11 .v.aart a.s. zal Ie Leiden een nieuwe Kliniek voor Huid- en Geslachtsziekten worden
geopend. Deze kliniek, waarvan men op bovenstaande foto het exterieur ziet, is £en
ondcrafdeeling van het Academisch Ziekenhuis te Leiden.
Dr H.NANNING'S
KINADRUPPELS
EETLU51-0PWEKKEND 1.30 p. fl
1071 M.) (Ultsl.
8.1ÓSrMori
11.30—12.30 Hai
N'elly Huguee, alt; de
12-30 Tijdsein
Rob C. Tol. ten.
de hee
i Berghout, viool; de
werd aan Von Tirpitz naast Wilhelm II het INGEZONDEN MEDEDEELING
tragisch verloop van den oorlog verweten.
Aan het graf van den groot-admiraal I
staande, zal men moeten erkennen, dat hij
niet minder dan Hindenburg, von Macken-
sen, von Bülow en zoovele anderen het
beste voor zijn vaderland gewild heeft. Pas
lang na onzen tijd zal vastgesteld kunnen
worden, wat zijn arbeid voor den Duit-
schen staat hècft beteekend.
Dr. Schacht.
Waar wij met onze zorgen nu eenmaal in
het heden leven, daar spreekt het vanzelf,
dat Schacht's ontijdig heengaan veel ster
ker effect heeft dan von Tirpitz' overlijden.
In anderen vorm werd de oorlog voortgezet
en de groot-admiraal op het veld der finan
cieele politiek heet dr. Schacht,
'terlijk optreden veel minder effe
>n Tirpitz, ook in zijn formuleering veel
voorzichtiger, niettemin voor de buiten
wereld in zijn oordeel over den huidigen
toestand toonaangevend. Een belangrijke
conferentie zonder Schacht kon niemand
zich voorstellen en men zal zich de op-
schuddding herinneren, welke diens aan
vankelijk wegblijven van de Haagsche con
ferentie wekte. In Berlijn wist men reeds
lang, dat hij het met de tactiek der rijksre
geering niet eens is. Men hoopte echter, dat
hij zou aanblijven, tot het Young-plan offi
cieel was aangenomen en Moldcnhauer
heeft gedaan, wat binnen zijn vermogen
lag, om hem hiertoe over te halen, maar
Schacht's bezwaren tegen de eischen der
entente en de onoverzienbare gevolgen daar
van voor Duitschland hebben den doorslag
gegeven.
De motieven van zijn heengaan wil dr.
Schacht in een memorandum weergeven en
ze zullen den onzekeren toestand stellig
niet beter maken. In alle deelen van het
Duitsche rijk beproeven de communisten
onder Russischen invloed, het tegenwoor
dig bewind ten val te brengen en al slaagde
de schupo er in de meeste gevallen in, om
do orde te handhaven, toch is de crisis ern
stiger dan het buitenland vermoedt. Dr.
Schacht verklaarde reeds, dat hij onder den
indruk van de tweede Haagsche conferentie
tot zijn besluit was gekomen en waar Rey
nolds de leider der Amerikaansche groep
banken, aan zijn bezwaren niet tegemoet
wenschte te komen, hield dr. Schacht het
oogenblik voor gekomen, om als directeur
der Duitsche rijksbank af te treden.
Beweerd wordt, dat hij door dit ontijdig Hilversum (1875 m.) 10 Tödsc._.
aftreden den tegenstand dergenen wil ver- I fhten.12Ts—23 °mm dapconcertf2—sPRa
sterken, die het Young-plan voor een ramp I Kinderkoorzane. 34 Naaicursus. 4—4 3
houden. In anderen vorm herhaalde hij met
3.15—4
6.40 Va;
lej. M. Wer
Tijdsein. 4—5 Kir
:cht, piano. 6 Tüds«
Mej. Wat
6.30 Cur-
8 Tijdsein. 8—D.45 Pre
Geref. Predikan
ee mensen van 1
sending 1
ndsche Indu:
3 fabrieksgeboi
1 de N.V.
>ek: Vot
Kettingovens; Wafel-
Cake-cr
voor de microfoon op»
Prof. Ben Ali Llbl, bene-
es uit één der fabrieks-
-aars moeten het volgendó
Witte
HorstBléekrode,
deze daad het protest, dat in den Haag door
hem tegen de consequenties van het Young-
plan werd uitgesproken.
Tot een held zal hij stellig niet gepromo
veerd worden, nu hij op een beslissend
oogenblik een zeer verantwoordelijke posi
tie aan een ander overlaat Men vraagt:
aan wien? Reeds hoort men den naam van
den voormaligcn rijkskanselier dr. Luther
fluisteren, een voortreffelijk staatsman, aan
wien wij in Berlijn de aangenaamste her
inneringen behouden hebben. In ieder ge
val komt het er op aan, dat dr. Sohacht's
opvolger spoedig de leiding in handen neemt,
opdat het geschokte vertrouwen binnen en
buiten Duitschland's grenzen herwonnen
kan worden.
Uit de Antirev. Partij.
„ZIJT NUCHTEREN EN WAAKT".
Daartoe uitgenoodigd door de Centrale
A.R. kiesvereeniging te Aalten (omvattende
de kiesvereenigingen dorp, Noord en Zuid)
trad Ds. J. Goslinga, N», Herv. Pred. te
Utrecht op met het onderwerp: „Zijt nuchte-
ren en waakt". Na het bijzondere karakter
van onzen tijd geschetst te hebben, wees spr.
er op hoe zich over de geheele wereld een
groote zedelijke verwording openbaart, waar
fi-30 Voortzetting diner
ofoon. 6 45—7.15 Cursu.
7.15—7.45 Cursus Ita
7 45 Politieberichten.
:lek. 6 Tüd-
rzlek. 6 30—
Italian web:
j duidelijk gebleker
telUke open
rericht was aan
schappil. "Hierin
«ebben In de lec
de literatuur.
tegenover hij de taak schilderde, die de
Christelijke politiek te vervullen heeft Eon
teeken van dezen tijd achtte spr. mede het
optreden van H.G.S. en S.G.P. Spr. vraagt
of een ieder het voor Gods aangezicht kan
verantwoorden om de antirev. partij te ver
zwakken en het regeeren onmogelijk te
maken.
Het was een warm woord van een trouw
strijder, waaruit groote Liefde voor onze hei
lige beginselen sprak.
FEUILLETON
Onder Zijn vleugelen
Door ZENOBIA BIRD.
Toen Ruth opkeek om hem te bedanken
joh rok ze van de teedere blik in zijn mooie
donkere oogen. Ze sloeg de hare neer voor
een oogenblik en toen ze opnieuw naar zijn
gezicht opkeek was er alleen dezelfde, vrien
«lelijke interesse die ze er altijd in gezien
had en ze dacht, dat ze zich misschien ver
gist had.
Ze was een weinig verbaasd over haar
ontdekking maar, verstandig meisje als ze
was, zette ze het vlug uit haar gedachten
en alleen met een klein beetje verhoogde
kleur betuigde ze haar verheuging over het
clan. mits de meisjes er in toestemden.
11 ij had haar vriendelijkheid betoond in
ke*-l veel kleinigheden, maar dit zou de eer
gi» keer voor hen zijn samen alleen uit te
tij 1. Mn ar ze vond hem aardig en had altijd
al zijn mooi hoogstaand karakter hewon-
en bij was een wondervol Bijbelver
klaarder. Ze had er nooit aan gedacht dal
hij op eenige speciale manier voor haar
voelde.
Zc traden samen op de boekentafel toe en
omdat Ruth niet begon, zei Ds. Tiegan-
„Dames Carroll en Southern, heeft u zin
in een ritje? Het is een prachtige avond en
mijn auto staat voor de deur. Ik zou bet
heel prettig vinden om u en mej Birmie mee
te nemen voor een ritje door het park en u
beiden dan naar huis te brengen. Het zal u
niet veel tijd kosten. Zullen we gaan?"
Als Jean aarzelde, Hilda deed het niet.
Ze nam de uitnoodiging heel blij en geluk-
dig aan voor alle drie en dankte hem. Haar
vreugde om het pleziertje, dat hun geboden
werd, maakte dat ze een haastige dankbare
blik kroeg van don heer Tiegan.
Spoedig zaten ze in de auto. Hilda en Jean
achterin, hoewel Ruth niet wist hoe her
kwam dat voor haar de plaats naast den
chauffeur was opengelaten.
Op de een of andere mauler had de heer
Tiegan haar laten voelen dat de meisjes op
dit ritje even goed haai gasten waren als
dc zijne en hen natuurlijk het eerst in de
auto geholpen.
De rit was voor allen een vreugde, de
meisjes stemden er al heel gauw in toe om
het een beetje te rekken en ze volgden nu
die op en neer gaande wegen voor auto's in
het groote stadspark, zoo ver mogelijk van
de srlad om „het maanlicht te zien", zooals
de heer Tiegan zei.
liet was een buitengewone avond, met een
volle maan schijnende op het dunne laagje
sneeuw dat daar smetteloos lag in de groote
uitgestrektheid van het park.
De twee meisjes dankten hem hartelijk
I toen hij ze tenslotte verliet bij hun pension
1 en wegreed met Ruth Birnie. Ze waren er
niet zeker van of hij niet een neg langere
IV.
Een spannend avontuur.
Toen Robert Tiegan, Hilda en Jein (ken
avond achterliet bij hun pension, had hij
geen andere gedachte dan recht terug te
gaan naar de school. Welke ingeving was
het die hem bewoog om, zoo gauw toen hij
die twee meisjes goeden nacht had ge-
wenscht, te besluiten langs een veel langere
weg naar huiis terug te keeren?
Hij wist dat het laat werd en ze konden
terug geweest zijn in een paar minuten.
Maar één blik op het lieve gezichtje van
Ruith Binnlie naast hem en de man nam een
plotseling besluit.
I11 al die lange maanden samen op ds
school was hij nooit eerder in staat geweest
Ruth alleen voor zichzelf te hebben. Was
heit omdait zij hem wenschte te ontwijken
of waren he«t alleen maar de omstandighe
den en die nabijheid altijd van and-ere meis
jes, diu-t hen gescheiden hield?
Hij wist het niet. Zijn vroege huwelijk, zoo
kort daarna gevolgd door den dood van zijn
'geliefde jonge vrouw, en dan de jaren van
bard werken op een moeilijk zend-ingsveld,
-leden hem ouder schijnen dan hij werke
lijk was.
Hij had een natuurlijke reserve en een
waardigheid die dikwijls ten onrechte voor
koelheid gehouden werd.
i Misschien dacht ze alleen aan hem ails
eon van de leeraren en had ze zelfs nooit z'n
I geheim gegist.
Maar vanavond! Hij had Ruth nog nooit
zoo opgewekt, zoo bekoorlijk, zoo onbewust
vriendelijk en zoo ten volle op haar gemak
gezien in zijn nabijheid. En hij had haar al
leen aan zijn zijde! Welke man zou het ge
lukkkre uur ntea rekken? HU wiet wel dat
het beteekende Ruth la-ter thuis te laten ko
men dan ze mocht zonder speciale toestem
ming. Maar hij rekende op zijn eigen positie
als waarborg genoeg om haar te verontschul
digen als d-t no^l-ig bleek. Vart bloten
i keerde it;j maag het pairk en bet open lag.i
j daar ach-ter. De maan s>tond nu vol en boog
j en hij wiet dat het land achter de helle
I stadslichten bijna even licht was als bij dag.
Zé kwamen door heit park en de rustige
voorstad, voordat Ruth ontdekte waar ze
j heengingen. Ze verheugde zich dezen avond
zoo. Ze had zich zelf te veel bepaald tot a.l-
S leen haar studie en bet zendingswerk, dat
j een deel was van de praktische oefening der j
school. Ze had ziohzelf niet voor vanavond j
gerealiseerd dait bet een heele tijd geleden
j was sinds ze veel buiten geweest was, of
weg was geweest uit het hartje van de stad
met al haar plezier, gehaast en gewirwar.
En, bekende ze zichzelf verlegen, ze hield
i van deze sterke, bekwame man naast haar.
Ze had hem al-tijd a-1 bewonderd, hoew el ze
erg bang voor hem was, maar ze had hem
nooit geziicn zooals ze hem varnavamd zag,
zoo vriendelijk en onderhoudend, Ln een
woord zoo verrukkelijk.
I Ze kwamen nu over een heel eenzame
weg, aan d-e eene zijde een stuk bosch en aan
de andere kamt het open veld. Op het land
lag nog steeds een beetje sneeuw en het
maanlicht schitterde zoo ver in het rond er
op da-t het bijna dag was. De heer Tiegan
minderde z'n vaart een beetje, het schouw
spel vóór hen was zoo buitengewoon met
die wintensohoonbeid. Ruth begon nu te pro-
testeeren dat ze terug moesten gaan. tot op
eens ze plotseling opschrikten door iets dat
in d« sneeuw aan de kant van de weg over-
eind zat en een oude man scheen te zijn.
De eerste gedachte was aan bandieten,
want «r waren den laatsten tijd verschillen
de aanrandingen gebeurd en ze waren ver
van eonig huis vandaan De man aan «te
kant van den weg ken op den uitkijk ge
weest zijn of een voorwendsel om hen te la-
iten ppen. Met een stil «""bed, nauwe
lijks. meer dan een schreeuw om hulp en
veiligheid was, zette Robert Tiegan ailte
snelheid in werking en vloog langs d-e plek,
maar niet vlug genoeg dan dat ze beiden den
man smeekend hoorden roepen: „Help, 0,
help tooh al-s 't u blieft".
Ze waren een ha-lve mijl verder voor een
van hen sprak en de auto iets langzamer
liep.
,,'t Isl tooh een beetje hard om zoo weg vte
gaan, wanneer hij gewond of ziek of in
moeilijkheden is, vind u niet?" vroeg hij, de
onuitgesproken gedachte van hen bei-eten
form ute ere n-de.
„O. mijnheer Tiegan, dat dacht ik ook. Zijn
we niet net aJs d-ie menschen in de geschie
denis van don barmharligen Samaritaan,
om weg te gaan en hem daar te laten Lig
gen?"
Tiegan keek plotseling naar het meisje,
het was juist iets voor Ruth om ad 1e din
eren in hei licht van don Bijbel te bezien.
Hij liet de auto stil staan.
„Vindt u dat we terug hoorden te gaan?"
vroeg hij langzaam. „U weet, dat er mede
plichtigen va*> hem kunnen zijn, die zich
verschuilen in het bosch daar recht tegen-
„Ja, da-t weet ik. maar hij riep zóó smee
kend om hulp. Misschien heeft hij zich be
zeerd. Hij scheen-een net gekleede man
„Maar wat ka-n hij daar gedaan hebben,
zoo ver van a.llea op dit uur van den avond".
,,'k Weet het niet. H Lijkt erg vreemd".
Mijnheer Tiegan keek naar Ruth met groo
te angst in z'n gezicht cn i-n z'n stem.
„Ais ik alleen was", zei hij langzaam, „zou
ik teruggaan, maar ik kan het niet verdra-
een u iets te laten risk e eren of in eenig
mogelijk gevaar te brengen. Weet u soms
ook een buis waar ik u kon laten en de man
kon gaan balen? Als het maar niet zoo laat
was!"
„Nu werkelijk, ik ben niet bang, beusch
niet". Ze glimlachte geruststellend in het
angstige gezicht van d-cn man. „Laat ->ns
vertrouwen in Gods zorg over ons en terug
gaan. Het is verschrikkelijk koud voor hem
om dtaar in de sneeuw te zi-titen en het kan
wed een uur of nog langer duren voor u
iema-nd gevonden heeft, die met u mee terug
wil gaan en hij lijdt misschien verschrikke
lijk".
„Ik zou het niet erg vinden om alleen
terug te gaan, Ruth, ads Lk jou in veiligheid
kon achterlaten". Hij had haar voor het eerst
bij den -naam genoemd en scheen het onbe
wust gedaan te hebben.
„Nu, laat mij ook mee teruggaan, U kunt
me noodig hebben. Laat ons bidden m God
vragen ons duidelijk te maken wat ww doen
moeten". Plotseling hield ze Ln, verrast door
de gedachte, dat zit had durven voorstellen
aan Ds. Robert Tiegn-n om te bidden. Ze
dacht eraan hoe hij haar „Ruth" genoemd
had een paar minuten eerder.
Hun avontuur met de vrees en angst er
in, brak heel spoedig de reserrve in hun
verhouding, die het leven op school tot nu
toe eerder had vergroot dan verminderd.
Mij keek haa, dankbaar en met groeiende
bewondering aan. Hij wist dat ze niet an
ders dan de natuurlijke taal van haar hart
had gesproken. Maar wat hem een schok v ui
vreugde gaf. was, dat zij voor een oogenhl k
vergeten had. dat hij een van -ie leeraren
was en tot bem gesproken had als een
vriend en gelijke.
„Ja, laat ons voor een oogenblik bidden".
(Wordt vervolgd.)
