v. ROSSEM's is de beste KOFFIE
DINSDAG 21 JANUARI 1930
DERDE BLAD PAG. 9
ÈM iin ut HüüFÖSTSO
STEDELIJKE TRuTS
Op den Groenburgwal, die in vroeger ja
ren de verversgrae'nt heette, vond men in
löLo een pas aooi? iheter de Keyser, zoon
yUKi utn tt.nu.aiaiMi bouwmeester riendrick
de xveyser, voltooid gebouw, bestemd voor
den zien moer en meer ontwikkelenden
Lakenhandel.
Du geouuw werd, in verband met zijn he-
6temming
Do Saaihal
genoemd wijl hier o.m. de lakehbeurs werd
I.........tii. op uö i.uutienveraieping bevond
rich bet verirek dei* keur- ol staalmeesters,
waarvan er eoingo door Keuibraindt in zijn
voortrehelqk doek „De staalmeesters" zijn
vereeuwigd.
Ken uici van het complex-geitouwen dat
eertijds te samen de Saaihal uitmaakte is
btïimuuen geo.even, al wisselde het wel
eens van bestemming. Tot het einde der
lutj eeavv tneei het contact met de Laken
handel. Daarna stond het fraaie gebouw
geronnen tijd leeg. In 181ü was er een soort
van laltoratorium gevestigd.
Wat aan de gebouwen ook veranderd
de
Iraaio renaissance-gevel
aan de Staalstraat is behouden gebleven,
ca \Uui' onktiii jaren ineeit men den ge-
pleisterden gevel van de ontsierende laag
Ou—«mi en i.ui opiueuvv kunnen verKvvik-
ken nun u-e si-uuono vomien van dit bouw
werk, ook in zijn details.
In 1897 nam de Geneeskundige- en Ge-
zc.. .,^t.oiiiv...si ui tut historische gebouw
zijn intrede, die bij de uitbreiding
Zijn taak echter zich moest behelpen en voor
weunge jaren een nieuw modem gebouw,
tan ue Achtergracht heeft betrokken.
Thans is weer de
G meetkundige- cn Gezondheids
bewoner van het perceel achter den fraaien
gevel, wijl er een zittingslokaal van dezen
dienst is gevestigd.
Natuurlijk is er nu voor wat het inwen
dige betreit, niets meer over, wat aan de
oude Lakenhal herinnert. Die oude gebou
wen zijn wat de in riediting betreft, zoo goed
als nimmer geschikt te maken voor de
eischen die onze moderne diensten stellen.
Maar in elk geval aan de Staalstraat is ge
bleven, als een der fraaiste gevels uit necl
de omgeving, het werk van Dieter de Key
ser, dut, als het kon spreken heel wat zou
hebben mee te deelcn, cn dat ook zwijgend
ons spreekt van een grootsch verleden en
van uen schoonheidszin onzer vaderen.
Het
nieuwe gebouw,
want zoo mogen wij met trots den ouden
gevel wel noemen is vorige weck in ge
bruik genomen. Zooals dat tegenwoordig
meer en meer gebruikelijk wordt, met eenige
pli itigheid en openbaar vertoon.
Ons gaat dit wel eens een beetje te ver.
Ee.i ii.e-u.wc school, welnu een openmgs-
tilechtigheid. Een nieuw badhuis, welnu eei.
ange rij genoodigden, autoriteiten, ambte
naren, die uit hun werk worden gehaald om
de plechtigheid bij te wonen. Een nieuw zit
ting slokaal van den Geneeskundigen Dienst
ophieuw een soort van feestvergadering.
Wij maken ons werk
wel eens wat al te gewichtig
en meenen dat alles wat wij doen bespro
ken cn bespeeoht moet worden. Want wan
neer wij zulke openingsplechtigheden ar-
rangceren, moet er natuurlijk gespeecht
betreffende dienst valt, en natuurlijk ook
de hoofden van dienst en wellicht ook nog
belangstellenden uit de omgeving.
Daar schuilt ongetwijfeld gevaar dn, want
de redenaars laten zich gaan, moeten aan-
'tooncn dat het
toch waarlijk heel belangrijk
is wat zij gedaan hebben en wat hun dienst
doet, moeten laten voelen dat ze nog veel
meer zullen doen als ze de gelegenheid
maar krijgen, spreken dus dikwijls al be
loften uit voor de toekomst, spreken in de
meeste gevallen althans een soort van
Hoog-Maleisch.
ixog pas hadden we een opening van een
Montessoricsohool, waarbij de Wethouder
n onderwijs zich buitengewoon vleiend
er deze methode uitsprak cn naar ons
oordeel er veel meer relief aan verleende
dan deze proefneming verdient.
En nu was liet de Wethouder voor de
Openbare Gezondheid, die aiaast een belang
rijk historisch overzicht ook gaf een
uiting van de stedelijke trots,
waarmede- men toch in het algemeen voor
zichtig moet zijn.
De Geneeskundige Dienst in Amsterdam,
staat op hoog peil. Dat te constateeren is
geen schande, het is trouwens plicht er
voor te zorgen en het is goed dat do Dienst
weet, dat nij waardeering vindt.
Maar het is een beetje te
kleln-chaavinistisch
dunkt ons, nu te gelijkertijd uit te spreken,
dat onze Geneeskundige Dienst de best ge
organiseerde is van heel het land en zelfs
van de wereld.
Laat liet zoo zijn; dat de Grieksche regie
ring voor een door haar te organiseeren
dienst advies heeft gevraagd aan Amster
dam is zeker te waardeeren, maar bewijst
niet zoo veel, Iaat het zoo zijn, maar dan
lijkt het ons niet goed, ons zelf zoo op te
kammen. o
Daar is veel goeds in de groote stad. Daar
Wdt veel gedaan en de lassten zijn hoog.
ver dat alles mogen wij iniet klagen. Maar
ook in het roemen, en vooral m het roemen
moeten wij maat 'houden.
AREND VAN AMSTEL.
NEDERL. BOND GEMEENTE
AMBTENAREN
Te Rotterdam vergaderde de afd. Zuid-
Holland van den Ned. Hond van Gemeente
ambtenaren onder leiding van den heer D.
Donkert, ontvanger van Oud-Beyerland.
Terwijl de leden zich van hun zetels ver
hieven, bracht de voorzitter eenige gevoel
volle woorden van hulde aan de nagedach
tenis van den te Amersfoort overleden heer
A. R. Veenstra, die vroeger secretaris van
Schoonhoven was en jaren deel uitmaakte
van het bestuur der afdeeling.
De secretaris van de a id eel mg de heer H.
de Boer, secretaris der gemeente Hardinx-
veld, bracht hierna een uitvoerig jaarver
slag uit, waaruit bleek, dat hef, getal leden
der afdeeling tot S62 steeg en dat vele acties
in het belang der ambtenaren bij het be
stuur en de administratie der gemeenten in
Zuid-Holland met succes werden gevoerd.
De door den penningmeester, den heer
Tolk, uit Alphen aan den Rijn, overgelegde
rekening werd gesteld in handen van
de oudera fdeelingen Voorne en Putten tal
onderzoek.
Na afloop van de vergadering hield de
heer C. Klippers, verificateur der gemeente-
financiën van Gouda, een inleiding over
de uitvoering van de nieuwe wet op de fi
nancieel-e verhouding tusschcn het Rijk en
worden. De Burgemeester moet dat doen of j do Gemeenten. Óp de rede van den heer
de Wethouder, onder wiens afdeeling de jKlippers volgde gedachtemvisseling.
HET KASTEEL HARDENBROEK
Hel kasteel Hardenbroek bij Driebergen bekend ook als conferentie-oord der N. C. S.
V. is door Baron van Hardenbroek van Lokhorst verkocht aan d' Auinale van
Hardenbroek van Hardenbroek. Het kasteel dateert uit de zestiende eeuw.
DE VOETBAL ROLT WEER!
WAT EENS OP
21 Januari
GEBEURDE
wedstrijd Pro-Patria—
VIERDE STUDENTEN-
ZENDINGS-CONFERENTIE
DR. FREYTAG OVER KAGAWA
EN SOENDAR SINGH
HET WEEK OP VALKENHEIDE
De Wereldfederatie en de Zending
Zaterdagavond behande-lde Dr- Fr
tag bij het tweede gedeelte van zijn v(
draoht allereerst Kagawa. Deze, in
jeugdjaren zwakke Japanner, wilde zooveel
mogelijk doen voor Christus. Wegens
Christendom wordt voor hem het ouderlijk
huis gesloten. Hij gaat nu in een kleim huis
wonen, en ontvangt veel bezoek uit de bi
"lenste laag van het volk. Tot voltooiing
van zijn studie reist hij naar Amerika. Bij
zijn terugkomst is de gemeente blijven
staan, heeft zelfs een zendeling uitge-zon-
Formosa. Wij kunnen den persi
Kagawa nader" leeren kennen uit eep
door hem geschreven roman „Auflehnung
und Opfer". Een thans uitgegeven bic
fie doet cle overeenkomst uitkomen tus-
scfhen den hoofdpersoon uit dit boek en
teur zelf.
Dr. Freytag sohetst. nu een beeld van
geestelijk leven van het volk, waan
Kagawa in aanraking kwam. Voor de
ding was hieruit te leeren, dat bet Zén-
cliiiigsdbject geen stuk hout is, waaruit men
'n bepaald beeld snijden kan, maar vaak als
brij. die onder 't omval ten tussclien de vin
gers doorglipt. Voor zijn bekeering zien- wc
in de gedachtenwereld van Kagawa een
vermenging van Buddlh'stische elementen,
va.n Marx en Tolstoi. Ook bij hem weer het
bergrede-standpunt, maar sociaal geïnter
preteerd. In zijn bekeering versohill.
trappen. Hij ziet Evangelisten en bewon
dert de durf om voor een standpunt uit te
komen- Ten slotte door Christus overwon
nen wil bij ook leven voor Christus.
In zijn optreden zien wij de volgende ont
wikkeling. Allereerst komt hij door
sociaal werk ill aanraking met de ellendige
toestand onder de havenarbeiders. Zijn po
sitie wordt daardoor zeer versterkt. Dr
overheid vraagt hem voortdurend om ad
vies. Ook bepleit hij de belangen van den
arbeider tegenover de werkgevers. Maar
om vrijer temidden van alle partijen te
staan, laat hij zich noch oamdidaat stellen
voor regeeringsposlen, noch neemt plaats
in eep partijbestuur. Hij deed dit, juist om
dat hij vertrouwensmensoh van allen was
Als zijn stadswerk goed loopt, gaat hij
werken op 't platteland. Zijn stadswerk
gaat door, gefinancierd uit de opbrengst
van zijn boeken. In één jaar heeft hij bijv.
57.000 medearbeiders gewonnen. A priori is
van velen echter het Christendom een mis
lukking, omdat het geen oplossing voor de
sociale kwesties heeft gegeven in het
Westen.
Maar zoo heeft men van bet Christendom
eerst een foutieve voorstelling gemaakt en
het daarna verworpen- Toch kan het
Christendom onmogelijk aan al deze vragen
voorbijgaan. De nationale bewegingen heb
ben echter hun hoogte-punt bereikt. Stèeds
meer wordt gezien dat deze zich omzetten
in de strijd, opgekomen uit de klasse-tegen
stelling. Iemand als Kagawa werkt door
zijn daad mede aan de oplossing.
Vervolgens ging Dr. Freytag over naar
zijn derde onderwerp: Sadhoe Soendar.
Singh. Spreker wil thans geen levensbe-
sch rij ving. geven. AJs we den Sadhoe zien,
dan is de eerste gedachte, deze man heeft
den vrede gevonden. Nader beschouwend
leeren we uit zijn uitingen, dat hij geen
vrede direct zocht door vergeving in
Christus' dood, maar door de nabijheid
Gods. De Sadhoe ziet daarbij steeds wel
de afstand tusschen God cn mensoh.
Heel sterk en bijzonder is zijn gebedsle
ven. Dit gebed is niet direot een vraag-
gebed, maar zuiver gemeenschap met God.
Inhoud van de extase waarin hij vaak ver
keert is alleen de vrede. Achter dit alles
staat zijn godsiidee. God niet ale een myste-
rium tremendum (R- Otto), maar de deus
tranqui-Llus (mystiek).
Wij vinden bij den Sadhoe niet een
sdhuldbesef. God richt de zondaar niet,
maar /de zonde richt de mensohen.
Te begrijpen, dat de zeer groote macht
van het syncretisme niet voorbijgaat aan
iemand als den Sadhoe.
In dat syncretisme vinden we een een
heid van alle religies, omdat zij verschillen
de gedachten van Eém God zijn. Daarbij ook
een Godsbegrip, dat absoluut verschilt van
den Vader van onze Heere Jezus, maar al
tijd iets onpersoonlijks heeft. Nu ziet ook
de Sadhoe het cliepe verschil tuSsohen het
Christendom en de andere religies niet.
Mede door zijn zon de-op vatting. Wel ge-
oelt hij dat het Christendom o.a. hierin
•erschilt, dat het aanbiedt bet heil door
genade.
Bij onze beoordeeling moet altijd voorop
staan, dat, wat daarbuiten opgroeit anders
moét zijn. Maar ook dat de waarde van elke
religie afhankelijk is van de werking
den Heiligen Geest. En Deze werkt alleen
door het Woord Gods. Tenslotte stelt de
Sadhoe zich ook op dait Woord- Nog
langs schreef hij (vermoedelijk is hij thans
gestorven) zoo ik iets geschreven heb tegen
het Woord Gods, dan neem ik het terug.
Hierin ligt toch de tendenz van de ware
zoekende.
Zondagmorgen hield Ds. B. J. C. R ij n-
era, Zendinzsclbtclor van Oegstgeest,
week.
leuze was Evangelieverkondiging en niet
kerstening, daarom was het eën bereikbaar
ideaal.
Gevolg van dit alles was een geweldig v,rcer op den troon van Frankrijk
»aantal academisah gevormde zendelingen. L - --
„volunteer „tethcjle", rt,v., dal vr?Wil-V»
zich aanboden.
Ieder huis, iedere straat, ieder plein heeft
zijn geschiedenis. En dit kan ten volle ge
zegd worden van het plein cle la Concorde te -
Parijs, waar op 21 Januari 1793 het scha
vot wend opgericht, op hetwelk liet hoofd
van Franknjk's koning, Lodcwijk XVI, viel.
Op datzelfde plein hadden, 30 Mei 1770, cle
feesten plaats ter gelegenheid van het hu
welijk van den dauphin, den laterea
koning Lodewijk den Zestiende, met Marie
Antoinette, aartshertogin van Oostenrijk,
Een grootsch vuurwerk werd op het piein
afgestoken en niemand vcimoedde, dat na
afloop er een vreeselijk drama zou plaats
grijpen. Door een geweldig gedrang wercl
een hevige paniek veroorzaakt, welke ein
digde in een bloedig drama.
In de donkerte van het plein vocht men
als wilde dieren. Alen sloeg er op in. Met
vuisten, met degens, met messen, met nagels
trachtte men een weg te banen. Wie viel,
stond niet meer op. De lijken stapelden zich
op. Dit verschrikkelijke voorval had aan
1200 menschen het leven gekost.
Geheele families waren verdwenen. Er wa
in weinig huizen, waarin niet over een ver
ongelukten bloedverwant of vriend werd ge-
de oprichting van deze Federatie is de Zen
ding gekoppeld aan cle studenten. In die
liogin-periode waren er slechts tweo zaken: ollffeIUK
Zending en Gebed. Uit die geweldige actie,ireviwi.
die begon met de zeven mannen van Cam-j jvoc]-, pjci.n za^ ncg andore drama's,
braise is de heels generatie, die lot voor lw» ,veKi ,hct standbeeld van Lom* XV
den Wereldoorlog de leiding m cle wereld-1 omV(M„re.jia4,irj
zending bad, ontslaan. Dat alles weid be- T.n 17(y> WPrri 0,. V(W ap
heersrihit door de leuze: de Evangelie nJ|-jiet sch;vot opgericht en viel het
deze generatie. Omdat de jihooffl van Lofrijk XVI onder do guillotine.
Tal van revolutionairen vielen: Dan,ton, Ca
naille Desmoulins en anderen.
Men vertelt dat later, in de dagen, dat cle
dochter van Lodewijk XVI, nooit langs de
plaats wilde gaan, waar eens de guillotine
had gestaan, waarop haar vader 21 Jan.
1793 het leven had gelaten.
den, vond geen aanhang in Hollani
De werkmethode van deze vo
organisatie was: le. om de vier j.
groote conferentie; '2e. Z endings stndiekrin-
gen (va.n zes man): 3e. het in dienst ne
men van de pers. Dit alles doorgemaakt in
cle Zendingsstudieraden en Zen lingsprofcs-
soraten. De ziel van deze beweging werd cn
is nog Dr. John Molt. Gevolg van de samen
werking in de studententijd was, dat cLit
ook doorwerkte als deze personen later in
het Oosten gingen werken.
Uit het heden van de Federatie-toestand D« gemeenteraad van Sr hagen besloot het
is ook weer wat te voorspellen voor de verhaal van premie voor Ket pensioen van
toekomst. Dat heden is niet zoo rocskleu-1 allo ambtenaren en werklieden der gemeente
rig. Thans zijn er zooveel heterogene ele-met ingang van 1 Januari 1930 op te heffen,
menton. Vooral in Amerika is de gehee'a
geest veranderd. Daar is meer sociale cn
algemeene vredesbelangstelling, rllo meer 1
in humanistische dan in Christelijke rich- INTERNATIONALE
DE GEMEENTEAMBTENAREN
VAN SCHAGEN
VERHAAL VAN PENSIOENSI'REMIE.
Des oniddags hoorden we e<
van den heer D. Noordam, Directeur van
Valkenheide, over zijn werk op dat ge
sticht.
Sinds 1901, bij de aanneming van de Kin
derwetten, heeft de gedachte van ..niet. straf
maar opvoeden" ook den arbeid in het ge
sticht beheerscht. Het slag jongens komt
meest uit gezinnen waar geon normaal ge
zinsleven is
Spr. nam willekeurig de staait van een
vijftal jongens. Ter illustratie hier één
daarvan: vader ruwe klant.; mishandelt
'zijn vrouw, die als een furie kan opstuiven;
thuis gedrukte, ontevreden stemming; ge
drag van jongen op school vrij goed, ver
der onbetrouwbaar, ruw, vol eigendunk,
vroeg rijp, ging chiek gekleed etc., verdien
de 6 per "week, sloeg zijn moeder, stond
onder invloed van een zuster, die profiteer
de van zijn diefstal; bij diefstal van twee
jassen gesnapt, ter beschikking van de re-
geerimg- gesteld, daarna aan het gesticht
overgegeven-
Spr. moest het droef verschijnsel consta
teeren, dat de zonde bij steeds jongeren
voorkwam. Vooral op zedelijk terrein. Dit
laatste, bij de meisjes intenser clan bij de
jongens.
Daar de jongen het opbergen in een ge
sticht meest wel als straf ook voelt, is do
stemming bij de aankomst meest een
bittere. Een vriendelijk woord heeft dan
groote invloed, omdat het niet verwacht
werd. Over het verleden wordt weinig ge
sproken. Wel laat men merken, dat het be
kond is. Maar ook, dat in 't komende leven
nog heel veel goed te maken is. In dat
eerste gesprek worden ook twee dingen
meegegeven: le. jongen, God ziet jou over
al; 2e. God wil je altijd helpen als jij goed
wil. Daarna volgt de vakkeuze. Na een
week willen ze vaak weer iets anders.
Meest wordt clit niet toegestaan. Veel moei
lijker dan cle vakkeuze is de vulling van
den vrijen tijd- Ook dan moet hij bezig zijn.
De jongens zijn nPeest wel vatbaar voor
godsdienstige invloeden. Maar- na 't ver
laten van bet gesticht is het percentage,
dat nog naar de kerk gaat minimaal. Het
gebedsleven blijft nog wel bestaan. Maai
de kerk heeft todh cle greep op dié massa
totaal verloren.
Des avonds sprak Dr. II. C. Rutgers
over de Wereldfederatie van de Christen-
Stu-denent-Vemen, en cle Zending. Vanaf
NATUURBESCHERMING
ting arbeidt Momenteel is in de Federal'1:
in bet Oosten de actie grooter dan in hel
Westen. In Holland is echter wel een Rij
gende belangstelling-
De voorzitter, de heer H. A. C. Hiklering,
sloot deze .conferentie. Veel was ontvangen.
Zien we daarin een sprake Gods. En voe-tionale Natuurbescherming deelt mede, dat
Ion we daarin de verantwoordelijkheid, die zij van den minister van onderwijs een brief
dat alles ons persoonlijk oplegt. heeft ontvangen, waarin li ij zijn belangstel-
ling en waardcering voor het slrcven der in—
ternatioiialè natuurbescherming uitspreekt
bedrag beschikbaar stelt ten behoeve
het Office International de Documen-
De Nedoi'lantlschc
HET GASBEDRIJF TE EDAM
WORDT NIET VERKOCHT.
De gemeenteraad van Edam heeft oe
voorstel van B. cn W. verworpen cm het g
meentelijk gasbedrijf te verkoopen aan c
Continental Gas Maatschappij.
tation et de Correlation pour la Protection
de la Nature te Biussel, welk bureau ge
sticht werd in October 1928 op aanstichting
der commissies van België cn Nederland en
met steun van particulieren uit verschillen
de landen.
HET ERNSTIGE MIJNONGELUK BIJ BEUTHEN
INGEZONDEN MEDEDEELING.
FEUILLETON
DIE ZIJN LEVEN VERLIEST
Door T. P. RIKSEN
(7
Echter wilde de een den ander niet be
kennen, hoezeer de komende verkiezing
reeds beslag op zijn denken had gelegd,
zoodat men, dit punt zorgvuldig vermij
dend, bleef doorpraten over onderwerpen,
welke hun feitelijk op dit oogenblik niet
zoo bijzonder veel belang inboezemden. Van
Eekeren en Kleepel hadden bovendien hun
reden om niet de eei-sten te zijn, die de
•aandacht op het beroep vestigden.
Ten slotte was het Needers, die de span
ning brak door op een oogenblik, dat het
gesprek hokte, met een ernst, welke niet
anders clan oprecht kon zijn, oji te merken:
„Wij leven thans in Heideveld wel in een
tijd, dat we met de apostelen mogen bid
den: „Heere, .Gij kenner der harten van
allen, wijs van deze éónen aan, dien Gij
uitverkoren hebt, om te ontvangen het lot
dezer bediening en des apostelschaps".
Wie over enkele weken de nieuwe dominee
van Heideveld zal zijn!*"
Men behoefde niet te vragen, of deze
kwestie bij de andere aanwezigen belang
stelling vond.. De stoelen werden wat dich
ter bii e''-anr geschoven, de onversob'iiige
houding, langzamerhand door een ge
deelte der visite aangenomen, veranderde
eensklaps in een opmerkzaam luisteren, en
de onderlinge gesprekken zelfs aan dc
zijde der dames verstomden, daar er
nu misschien iets nieuws te vernemen viel.
„Slechter dan aiu kan Heideveld het al
niet treffen," meende Ds. Kappelhoff lachend
In den tijd dien hij hier stond, was het
hem duidelijk geworden, dat hij met Hei
develd nooit één zou worden; hij gevoelde
I weinig band aan de gemeente en het inte-
resseerde hem niet bijzonder, wie zijn op
volger zou worden.
„U kunt dc zaak gemakkelijk vam een
minder ernst-igen kant bezien, dominee,"
antwoordde Van der Sluys,. „maar u zult
moeten toegeven, dat een ouderling, of zelfs
een gëmeentelid, dat zijn plicht in deze ge
trouw wil nakomen, niet zoo lichtvaardig
kan sjjreken." Dit had Van der Sluys met
|Dortveen gemeen, dat zij beiden altijd rond-
i uit, zander aanzien des persoons, voor hun
meening uitkwamen. Het was de eigen
schap, welke hen tot elkander had aange-
trokken cn de oorzaak hunner jarenlange
vriendschap.
I „Alsof een beroep naar Heideveld een
feit van wereldbeteekenis was," meende
Wim van Eekeren, „een gat van den der
den rang! Als bet nu nog Utrecht, of Den
Haag, Rotterdam of Amsterdam was!"
Het was bepaald of Van Eekeren op dit
punt met blindheid was geslagen. Al wat
Wim zeide, zelfs deze meer clan vrijmoe
dige opmerking, deed hem goed. Het kwam
niet in hem op zijn zoon later op het on
betamelijke' vfin rijn hoüding tè wijzen. Hij
gevoelde, niet, eens, dat wat cleze zeidp een
krenking was zoowel voor Ds. Kappelhoff
's voor de geboren Heidevelders.
„Dat mag het oordeel der jeugd zijn,"
zeide Dortveen, „maar het mijne is het niet.
Enfin, we kennen elkaar langer dan van
daag, Wim, cn we zullen maar denken aan
wat Salomo gezegd heeft over cle dwaas
heid en het 'hart van den jongen."
Bij deze woorden kreeg Wim een kleur.
Het scheen een oogenblik, of hij deze te
rechtwijzing op scherpe wijze wilde beant
woorden, doch hoewel het hem moeite kost
te, zweeg hij. Gevoelde hij, dat hij aanlei
ding bad gegeven voor de opmerking van
Dortveen. of besliste hier liet feit, dat deze
zijn oude leermeester was, die hij om zijn
rechtschapen, hoewel niet steeds zacht
zinnig optreden, acl)tte?
Het moet gezegd worden, dat Ds. Kappel
hoff op tactvolle wijze de aandacht van dit
incident, dat op de anderen een pijnlijke
indruk maakte, afleidde,
„Met de opvatting van Van der Sluys
ben ik het volmaakt eens," hervatte hij het
gesprek, „maar toch vraag ik me af, ls het
wel noodig om ons, wat Heideveld betreft,
zoo druk te maken?"
„Hoe bedoelt u dat?" viel Van der Sluys
hem in de rede. „U acht Heideveld toch
wel cle moeite waard?"
„Dat zeer zeker, maar ik bedoel, dat deze
gemeente in een bevoorrechte positie ver
keert Waarom zou men ver zoeken, wat
dichtbij te vinden is? Laat men Ds. Drost
beroepen!"
De emeritus-predikant Drast werd inder-
It.ijd in een naburige gemeente, we.gens lang
durige ziekte, van liet ambt ontheven, woon
de thans in Heideveld en ging af en toe,
de vaeantie van Ds. Kappelhoff, of wan
neer deze een vaeatureheurt had te ver-
rullen, in den dienst des Woords voor. i
„Beroep hem! Hij is nu toch weer zoo
goed alg hersteld, nog niet te oud, zoodat
hij waarschijnlijk nog jaren mee kan. Daar
bij' is het van algemeene bekendheid, dat
hij indertijd slechts noode emeritaat vroeg
en van ganscher harte begeert, zoo zijn
krachten het hem slec/hts toelaten, nog
eens een gemeente in het ambt te clionen.
Ilij is bij velen in de gemeente'geliefd, en
zóó zwaar is cle herderlijke arbeid in Hei
develd toch niet."
Onder het spreken van Ds. Kappelhoff
werd in Van Eekeren de gedachte levendig,
dat, indien hij Ds. Drost op het tweetal kon
krijgen, zijn neef zich als toekomstig pre
dikant van Heideveld kon beschouwen. Het
was waar, dat Ds. Drost bij velen hoog stond
aangeschreven, doch dat was niet zoo zeer
als predikant dan wel als persoon. Even
eens was het waar, dat hij gaarne opnieuw
het predikambt wilde waarnemen, doch de
jongeren in cle gemeente en ook cle nieuwe
bewoners zouden hem zeker niet kiezen,
daar zij ccn predikant begeerden, die
volle kracht aan de gemeente zou kunnen
geven, daarbij niet zoo ouderwetsch was en
zich meer bij dc veranderde tijden wilde
aanpassen. Ds. Drost tegenover zijn neef,
dan stond het voor Vaar Eekeren vast,
het zou worden.
Terwijl hij den kring zijner bezoekers
rand zag, wisselde Kleepel een blik van ver
standhouding met hem. Ook hij had dus
begrepen, dat de wenk van Ds. Kappelhoff
hun plan ten goede kwam.
Hierdoor aangevuurd, viel Van Bekoren
Ds. Kappelhoff spontaan hij,, om in ccivigc
welgekozen woorden de wensèhelijkheici van
liet beroepen van Ds. Drost te bepleiten.
Deze inval had aldus kwam hem on
der het spreken helder voor den geest
twee goede zijden: niemand zou later kun
nen beweren, dat hij met één woord zijn
neef had opgedrongen en niettemin diende
hij diens belang cloor Ds. Drost te steunen.
„Die idee van Ds. Kappelhoff li.ikt mij nog
zoo kwaad niet," zei Kleepel. „Ds. Drost is
ongetwijfeld een achtenswaardig man. en
ik geloof wel, dat zijn gezondheid, sinds
hij emeritus werd. boel wat verbeterd is,
maar toch zijn er mijns inziens bezwaren.
We moet niet vergeten, dat Vierhuizen,
waar hij vroeger stond, veel kleiner is clan
Heideveld, en dat hij het zelfs daar niet
kon bolwerken, cn dan, hij is reeds dicht
hij de zestig, dat moeten we ook niet uit
het oog verliezen
„Dat noem ik een aanbeveling met een
weerhaak," viel Dortveen hem lachend in
de re dg. „Eerst ten gunste van iemand spre
ken cn dan zooveel bezwaren opsommen,
dat er van de aanbeveling niet veel over
blijft."
„Ik was ook nog niet uitgesproken," ver
volgde Kleepel op een toon. waaruit duide
lijk zijn ontstemming sprak. „Ik laat liet
voorstel van Ds. Kappelhoff volstrekt niet
los, maar men dient toch fliet voor en het
tegen beide te overwegen, en we moeten
niet slechts rekening houden met wat een
bepaalde groep in de gemeente wenscht,
|maar met wat voor Heideveld als zoodanig
de gemeente
Ds.' Drost go-
•gerc geslacht
■oiu hi an niet
predikant o-f
het beste is. Do ouderen in
zullen me.t ile prediking van
noegen nemen, maar zal 't jo:
dit. ook doen.' Welnu, waa
naast Ds. Drost een jongere
een candidaat op liet Iweethl geplaatst? En
dat clan de gemeente door de stemming
aanwijze, aan wien zij de voorkeur geeft!"
„Dat is geen kwade gedachte," oordeelda
Dortveen, na een pauze van enkele oogen-"
blikken. „Tk voor mij zou in dat geval meer
voor een beroep van Ds. Drost gevoelen,
want het beroepen van een candidaat lijkt
mij in de gegeven omstandigheden een vrij
hopeloos werk. Avond aan avond lezen wij
in de courant voor hnevele heroën onze
ramlidaten moeien bedanken. Kurmen wij
dit vermijden door Ds. Drost te lei
laat ons dezen
dan
|Sl?.Wat het h»z'
Igaat," antwom-riiie
I streeks op
Dort'
Kleepel, thans recht-
n doel afgaande: „Tk.geloof
niet, dat we clit voor Heideveld zoo zwaar
behoeven te laten wegen. Ik ken tenminste
een candidaat, die door bijzondere omstan
digheden een eventueel beroep van onze ge
meente vrij zeker zal aannemen
„Wie dan?" vroeg Needers nieuwsgierig,
„Go kent hom net zoo goed als ik," meen
de Kleepel. „Tk bedoel candidaat Van Eeke
ren. den neef van onzen gastheer, die hie?
twee weken geleden nog gepreekt heeft en#
naar ik hoorde, allerwege een gunstigen in
druk maakte."
„Ja, dat is waar;" moest Dortveen toe
stemmen.
(Wordt vervolgd.), i
