Hoesim^sAB
ONZE JEUGD-PRIJSVRAAG
ZATERDAG 11 JANUARI 1930 "DERDE BLAD PAG.
DE HANDELSBELEMMERINGEN
De conferentie-Colijn over in- en in
voerbeperkingen.
ECOXOHISCU WERK TE CENiVE.
Dezer dagen vroeg één onzer lezers ons
Iiaar de beteekenis van do conferentie-Co
lijn. We hebben hem in de rubriek „Vraag
en Antwoord'' zeer kort ingelicht. Het. ar
tikel van Dr. Nederbragt in hot Herden
kingsnummer van „De Volkenbond" geeft
ons gereede aanleiding er nog even op terug
te komen.
De Volkenbond begreep onmiddellijk, dat
er iets tegen de handelsbelemmeringen
moest worden gedaan. Doch in de eerste ja
ren gebeurde er zoo goed als niets. Eindelijk
kwam in 1927 de grooto Economische-, eigen
lijk handelsconferentie. Ten aanzien van
het werk merkt Dr. Nederbragt in zijn arti
kel op:
lo. dat dit werk voor Nederland hoogst
belangrijk was, omdat liet de politiek der
handelsbelemmeringen betrof, welke ons
land niet toepast, maar onder welker toe
passing door andere lande, het Lijdt;
2o. dat het voor Nederland een eer werd,
omdat het door een Nederlander, onzen oud-
Minister-President Colijn, geleid werd op
een wijze, die bewondering afdwong;
3e. dat het voor Nederland bovendien een
voldoening werd, omdat het ging langs de
lijnen van een door den hoer Colijn reeds
tevoren ingediend exposé, waarin hij de
moeilijkheden ter zake vanuit Nederlandsch
standpunt belichtte".
„De resoluties, waarop het vooral aankomt,
▼ragen:
lo. dat de tarieven worden verminderd
door autonome actie der afzonderlijke sta
ten; door afschaffing van vechttarieven;
2o. dat ze eenvoudiger worden gemaakt.en
meer eenvormig (minder posten, geleidelijke
invoering van eenzelfde nomenclatuur);
3o. dat er meer standvastigheid in worde
gebracht (handelsverdragen op langen ter
mijn).
Daaraan zij toegevoegd, dat o.a. ook voor
een eerlijk toegepaste meestbegunstigings-
clausule werd gepleit. Onze handelspolitiek
is geheel met de principes der conferentie in
overeenstemming, zooals destijds de Minis
ter-President in Den Haag en de Minister
van Buitenlandsche Zaken te Genève heb
ben doen uitkomen.
Men heeft, aldus gaat Dr- Nederbragt ver
der, „in de laatste maanden van hetzelfde
jaar te "Genève den strijd tegen de handels
belemmeringen voortgezet in een diploma
tieke conferentie (op de conferentie van
Mei spraken de afgevaardigden niet nood
zakelijkerwijs het woord hunner regeerin
gen!) over de in- en uitvoerverboden cn
-beperkingen. Deze door den heer Colijn ge
presideerde conferentie heeft geleid tot een
conventie, die ondanks de tijdelijke uitzon
deringen, welke zij toelaat, en ondanks de
mazen die er daarnaast nog in het net dei-
conventie zijn, wel als een mooi resultaat
kan worden beschouwd.
Wat ons eigen land en zijn belangen be
treft valt op te merken:
lo. dat de kwestie van bedoelde verboden
en beperkingen van andere landen voor ons
niet van zoo overwegend belang is als de
tariefkwestie;
2o. dat niets tastbaars bereikt ia op het
gtuk van de hooge douanemuren om andere
landen, die voor ons de handelsbelemmerin
gen bij uitnemendheid zijn;
3o. dat de conventie ons het vrijwel
eenigc wapen tot verdediging tegen die
hooge tarieven van andere landen ontneem!.
Er is nog een speciale conferentie noodig
geweest om deze conventie in werking te
dom treden. Zij vond plaats van 5 tot 23
December j.l. en had zich te beraden over
de mogelijkheid van in werking treding on
danks het feit, dat het vereischtc aantal
ratificaties niet bereikt was.
Men is liet, in de hoop, dat de ratificaties
van Polen en Tsjecho-SÏowakije alsnog ver
kregen zullen worden, eens geworden over
conditioneelc in werking treding op 1 Janu
ari j.l-, roet dien verstande, dat men zich
c.q. nog weer kan terugtrekken. Zeer be
vredigend is dat niet, maar zoo is het al
thans geen afgesneden zaak geworden".
Huidon en beenderen.
EDWARD WILLEM BOK
GEEN GROOTE WEGBEREIDER
MAAR VOL ENERGIE
EES DERTIGJARIG REDACTEURSCHAP
..Int ii
as het niet waarschijnlijk,
dal. de conventie, zooeven bedoeld in wer
king zou kunnen treden als geen afzonder
lijke régeling getroffen werd voor de kwestie
van de huiden cn hoenderen, die veels:
aan uitvoerverboden en -beperkingen onder-
herig waren, omdat zij artikelen zijn, waar
van er een tekort in de wereld is.
Onder leiding van den heer Serruys, be
kei id Fransch econoom, tot voor eenigon tijd
leider van de Fransche buitenlandsche han
delspolitiek, heeft in Juli 192S een diploma
tieke conferentie plaats gehad om te gera
ken tot opheffing van de verboden en be
perkingen op den uitvoer dezer artikelen.
Er zijn een tweetal conventies ter zake tot
stand gekomen, die de iiitvocrrechten niet
alleen niet ophieven, tiiaar deze feitelijk
min of meer als compensatie van de verbo
den en beperkingen erkenden.
Ook voor deze conventies is nog een spe
ciale conferentie noodig geweest voordat ze
in werking konden treden. Zij vond plaats
van 29 Augustus tot cn met 11 September
j.l. en slaagde er in, de inwerkingtreding
op 1 October j.l. J,e bewerken, hoewel ook
in dit geval*de noodige ratificaties niet op
tijd waren verkregen.'
Dit laatste is een aardig succes geweest,
doch overigens merkt men in de handels
politiek der ons omringende landen nog niet
veel van de „geest van Gencve".
INKOMENS EN VERMOGENS IN
NEDERLAND
HET RAPPORT OVER DE JAREN 1915-1928.
Verschenen is een studie over Inkomens
cn Vermogens in Nederland vanaf de eerste
jaren na den oorlog tot 1923, samengesteld
door het secretariaat der Sub Commiss
voor de Economische Politiek. De statistische
gegevens over de Inkomsten- en Vermogens
belasting hebben daartoe als basis gediend.
Aldus ontstond voor hot jaar 191.V1916 de
som van 2380 millioon gulden, welke som in
het jaar 1927-1928 was ópgeloopen tot 5013
millioen. Volgens de berekeningen van het
rapport steeg het volksvermogen in dit tijds
verloop van 11.190 tot 21.714 millioen.
Intussehen kunnen de aldus gevonden ver
meerderingen geen rcëele worden genoemd,
aangezien daanbij geen rekening is gehou
den met de gedaalde kóppkraeht van don
gulden cn de toeneming der bevolking in
het onderhavig tijdvak.' In het rapport is
dan ook de Invloed dier beide factoren mede
in aanmerking genomen; aldus werd voor
de inkomens hier te lande sinds 1915 een
werkelijke stijging van ruim 7 gevonden,
terwijl anderzijds bleek, dat de omvang van
het volksvermogen in dezelfde periode een
daling van 3 hééft ondergaan.
BEZOEK AAN HET VATICAAN
Te Lnkewals in Florida is de bekende Ne-
derlandsche Amerikaan Edward Bok, stich
ter en uitgever van 't bekende weekblad
„Lady's Home Journal", overleden, iemand,
die zulk ce.n beperkt onderwijs genoten
heeft, dat 't geen naam mocht hebben en
die bestemd werd jaren achtereen te schrij
ven voor den grootsten lezerskring, dien
eenig Amerikaansch journalist ooit gekend
heeft.
In 1870 stapte de familie Bok van 't stoom
schip „The Queen" op Amerikaauschén
bodem én Edward Willem Bok, de jongste
uit het gezin, bracht dc eerste zes dagen
van zijn verblijf in dc Vereenigde Staten
in New-York door. Spoedig daarop vertrok
ken zij naar Brooklyn, waar het voor Ed
ward zou zijn weggelegd, bijkans twintig
jaar te. verblijven.
Reeds op zeer jeugdigen leeftijd begon
Bok zijn loopbaan van publicist.. Hij schreef
versbigjcs voor de Brooklyn Eagle en spoe
dig vulde hij twee a drie kolommen per
week. Instinctmatig voelde hij, dat hij
zijn schoolopleiding niet al 't voordeel trok,
dat er van getrokken kon worden en ver
liet hij in 187G op 13-ja'rigen leeftijd de
school.
Dorst naar zelfopvoeding.
Hoe tot zelfopvoeding to komen, werd
voor Edward Bok nu een alles overlieer-
srhend vraagstuk. Hij besloot om 't leven
van mannen, die, hoewel zij het voordeel
van schoolopleiding hadden moeten missen
toch op den hoogsten trap van de maat
schappelijke ladder waren gekomen, te gaan
lezen en hieruit leering te trekken.
Verscheidene - briefschrijvers kregen be
langstelling voor den jongen, die er zoo
vrijmoedig voor uitkwam, dat hij zich zelf
wilde opvoeden en vroegen hem om hen
eens te bezoeken. Tot zelfs bij de voornaam-
sten kreeg hij toegang en allen ontvingen
hem vriendelijk en stelden belang in
vraagstuk van zijn zelfopvoeding.
Het was gelegenheid voor hem om naar
alle kanten vrienden te maken. Hij kwam
in kennis met den beroemden Longfellow
en Ph i llips Brooks.
Het tfrantensyndicaat. waarvan hij zich
langzamerhand to leder had opgewerkt,
had Bok in aanraking gebracht met Fanny
Davenport, die toen op 't toppunt van haar
roem als tooneelspeelster stond en tever.s
met 't schouwhurgwerk. Wat van groot be
lang was, was de kennismaking met den heer
Cyrus LI. I\. Curtis te Philadelphia, uitge
ver cn eigenaar van 't aldaar verschijnend
„Ladies' Home Journal",
geredigeerd door mevr. Curtis. Curtis wou
graag zijn vrouw wan die taak ontheffen
en zocht een anderen redacteur. In Bok
meende hij den man te zien, dien hij noo
dig had. Bok is vaak genoemd als de man.
die het. „Ladies Home Journal" van niet tot
iet heeft gebracht. Hij moedigde zijn leze
ressen eau om zich per brief tot de redac
trices te wenden over welk onderwerp zij'
wilden en stap voor stap bouwde hij dezen
„dienst" uit tot een staf van vijf-cn-dertig
redactrices.
Bok betreurde 't vaak. dat hij zoo gebrek
kig onderwijs had kunnen, genieten en be
gon met aan meisjes, die een zeker aantal
abonné's wisten aan te brengen vrij onder
wijs aan te bieden. Dit werd steeds uitge
breid en aan 't. slot van 1919 waren 1455
studiebeurzen uitgereikt. Hét was hem ook
ter oore gekomen, dat het Amerikaansche
meisje in doornsnee 3lechts was voorbereid
voor 't moederschap en ook in deze behoefte
voorzag hij.
Toen het persoonlijk contact met de leze
ressen door de meer intieme rubrieken be
vestigd was, besloot Bok alle kracht te gaan
wijden aan den letterkundigen inhoud van
„The Ladies' Home Journal". De meest be
roemde auteurs van zijn dagen maakten hij
tot medewerkers, o.a. Rudyard Kipling, Mary
Anderson, Lewis Carroll, den componist
Arthur Sullivan en anderen. Teleurstellend
was het voor hem, dat Dumas fils en Verne
weigerden bijdragen te leveren.
Niet alleen ovor het geestelijke, ook voor
het sociale leven
had Bok een open oog. Overal waar hij was
geweest in de Vereenigde Staten, was hem
de miserabele manier van huizenbouw voor
den gegoeden burgerstad opgevallen. Op dit
gebied wilde hij verbetering brengen en
„The Ladies Home Journal" moest weer het
voertuig zijn om het publiek voor niet te
veel geld, goed uitgewerkte plannen voor
hiusbouw voor te leggen.
Den 2en October van het jaar 1896 trad hij
in het huwelijk met Mary Curtis, dié hem
twee zonen schonk. Toen hij veertig jaar
geworden was, nam hij zich voor, om zich,
zoodra hij de vijftig bereikt had, uit de
zaken terug te trekken teneinde in de rest
an zijn leven zijn algemeene kennis te
verbroeden en te verdiepen. Als een merk
waardig feit kan nog genoemd worden, dat
president Rooseveldt anoniem voor „The
Ladies Home Journal" geschreven heeft. In
dezen tijd kwam tot Bok het verzoek om
DE NADERENDE VLOOT CONFERENTIE
Van links onder tot rechts boven: Adams (Ver. St.); admiraal Burzali (Italië); Wakatsuli (Japan); Violette (Frankrijk); A. B.
Alexander (Engeland); "de voornaamste experts der vertegenwoordigde mogendheden. Rechts: het James-Paleis te Londen, de zetel
der toekomstige conferentie.
uit „lezen" te gaan en op uitnoodiging van
letterkundige vereenigingen in den lande
hield hij in het Zuiden en Zuidwesten en
in „the Middle West" een reeks lezingen.
De absolute heerschappij die dc Parijsohe
motiemaakster over de Amerikaansche
vrouw uitoefende, was oorzaak, dat het
„Ladies' Home Journal"
den strijd
tegen de Parijsche mode aanbond, die echter
verloren werd. Ook tegen de bandelooze
heerschappij der kwakzalverij in Amerika
greep hij de wapens op en hij zag dezen
kamp beloond met de totstandkoming der
Wet op de vervalsehing van levensmiddelen
en artsenijen. De predikant, dr. Lyman Ab
bott opende hem de oogen voor een groot
volksbelang, n.l. het feit, dat de volkskan-
ker der geheime ziekten noodzakelijk in het
openbaar diende besproken te worden.
Grooto ontstemming openbaarde zich, doch
Bok bleef voortgaan op den ingeslagen weg
en hij mocht de voldoen ng smaken, dat do
houding van het publiek tegenover dit volks
belang gewijzigd werd.
Toen in den aanvang van 1917 vrijwel
scheen vast te staan, dat Amerika aan dén
oorlog zou deelnemen, ging Bok overleggen,
welke invloed „The Ladies' Journal in den
oorlogstijd
zou hebben en bij zocht naar de snelste ver
bindingen met de re.geeringsdepartementen
van oorlog. Op het gebied van Rooden Kruis
werk, levensmiddelenvoorziening, kortom
op alle mogelijke gebied, werd het tijdschrift
de spreekbuis der regeeringsbureaux. Met
de „Young Man Christian Association"
werkte het samen om jongelieden uit te
zenden voor gestelijke hulp te velde.
Tegen het eind van 1918 besloot Bok ont
slag te nemen als redacteur en in Octohe:
1919, na 30-jarigen dienst, legde hij zijn
functie neer. Velen keurden, het af, dat hij
al op betrekkelijk jeugdigen leeftijd zijn
werk neerlegde, doch in dit opzicht was hij
Hollander gebleven en hij hield zich aan de
les: het. meest belangrijke in een mensohen-
leven Ligt niet aan den stoffelijken kant.
Geboortig uit eén nederig stadje als Den
Helder en opgeklommen tot een der voor
naamste plaatsen in het. Amerikaansche
leven, is deze man geen groote wegbereider,
geen geestontplooier geweest, want diep ging
zijn kennis niet,de intellectuoele bodem
was daar niet gunstig voor geweest doch
met heel zijn energie heeft hij de gave, die
hem sluimerde, ontwikkeld en niet ver
saagd als 's levens tegenspoed tegen hem
aanstormde.
DE BRANDWEER IN ZEELAND
EEN PROVINCIALE ORGANISATIE?
Nadat reeds eerder met den voorzitter van
de Kon. Nederl. Brandweervereniging een
onderhoud had plaats gehad om te bespre
ken de wijze, waarop de oprichting van een
gewestelijkcn bond voor Zeeland, als afdee-
ling van genoemde Nederlandsehc vereni
ging, het beste kans van slagen zou hebben,
had de Commissaris der Koningin, de heer
Jhr. har. J. W. Quarles van Ufford, dezer da
gen een bespreking met den burgemeester
van Goes; den voorzitter van het bestuur der
brandweer te Middelburg; den oud-comman
dant der vrijwillige brandweer te Vlissingen;
de burgemeester van Ziérikzee, van Neu
zen, van Oostburg cn van St. Philipsland.
De bedoeling was te komen tot de oprich
ting eener provinciale brandweerorganisatie,
die dan later lid zou kunnen worden van de
Nederlandsche BrandWeervereoniging.
Overeenstemming werd bereikt in dien
zin, dat werd opgericht een comité van voor
bereiding.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Bronchitis en Kinkhoest
S\ MR 4*1 Siroop per fleseh 1 gld.
Mny® i
DE POSTVLUCHTEN
HET ZESDE RETOUR VLIEGTUIG WORDT
OM 4 UUR OP SCHIPHOL VERWACHT.
Het zesde rotcurvliegtuig is gisteren te 9.15
uit Constantinopel vertrokken, te 13.10 te
Belgrado geland, te 14.10 weer opgestegen en
te 16.40 te Boedapest aangekomen. liet vlieg
tuig wordt heden te 4 uur op Schiphol ver
wacht.
BELANGRIJKE MEDEDEELINGEN
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Beste jongens en Meisjes! I
Nog een paar dagen en het laatste der 36
plaatjes van onze prijsvraag verschijnt La
de krant.
Dan hebben wij dus gedaan wat w
loofd hebben en is 't woord aan juli
We willen graag erkennen, dat we naai
den afloop" erg nieuwsgierig zijn. Temeer
omdat we wyten .dat er door vele jongens
meisjes hard gewerkt is.
't Kostte só'ms 'heel wat moeite om v
een bepaald plaatje te kunnen zeggen: hel.
staat in dat boek. Maar te grootcr was dan
ook de voldoening als men 't eindelijk ge
vonden had.
Door 't heelö land zijn de laatste maanden
onderzoekingstochten gehouden. We hebben
er van gehoord en 't deed ons groot genoe
gen. Bibliotheken wérden bestormd; op som
mige scholen was de heele klas in dc weer
om 't geheim te ontsluieren.
Een jonge vriend liet ons 't resultaat van
zijn ingespannen arbeid zien. Op
had hij ze allemaal gevonden. „Maar die vier
zijn dan ook niet te vinden", voegde hij er
een beetje mistroostig bij.
Niet zoo somber, jóh! Wapt een meisje
had die vier w e 1 gevonden, maarzij kan
een paar andere plaatjes, die jij hebt, nietI
thuisbrengen.
't Is bekt mogelijk ofschoon.wij dat nog
niet aannemen dat niemand allo 36 plaat
jes gevonden heeft-
Maar toch meedoen hoor, en opsturen wat
ja hebt!
Hoe je dat opsturen moet?
Dat willen we gelijk hier zeggen.
We verwachten vele inzendingen cn dat
zal ons wel een paar weken handen vol
werk geven- Maar dat is niets erg. Waar
jullie zóó je best hebt gedaan, hebben ook wij
er wel wat moeite voor over.
Maar toch is 't goed dat jullie allemaal
op g e 1 ij k e w ij ze je oplossing inzendt.
Vooral ook om vergissingen te voorkomen.
Daarom zullen wij einde volgende week
EEN VOORBEELD in ons blad afdrukken,
hoe jullie in moet vullen. Dit moeten jullie
dan maar op ecp. velletje goed papier over-
schrijven, want invulled op krantenpapier
is misschien te lastig.
Op dat lijstje komen 36 nummers met
ruimte achter elk nummer om den naam
van 't boek er achter te schrijven. Dus al
leen maar de namen der BOEKEN; die der
's c h r ij V e r s is n i et noodig.
En dan moeten die lijstjes ingevuld
L'ITERLIJK 25 JANUARI in ons bezit zijn.
Wje later komt, kan niet meer meedoen.
Zoo spoedig mogelijk lippen wij dan den
uitslag van dezen aardigen wedstrijd be
kend te maken.
Dus goed onthouden:
1. Goed je best doen pin van zooveel mo
gelijk plaatjes te kunnen opgeven in
welke boeken ze voorkomen.
2. De oplosing invullen op eén lijstje, zooals
volgende week in Ons blad wordt afge
drukt- (Dus niet op andere wijze
oplossingen inzenden).
3. Je kunt gerust meedoen, ook al heb je
niet alle plaatjes gevonden.
4. De datum van inzending is u i t e r 1 ij k
25 Januari a.s.
Knipt, deze mededeelingen uit en bewaart
ze maar goed. Ze kunnen je nog te pas ko
men.
Doet de laatste dagen nog maar eens flink
je best!
We zijn naar den uitslag bijna even
nieuwsgierig als jullie.
DE PRIJSVRAAG-COMMISSIE
FEUILLETON
DIE ZIJN LEVEN VERLIEST
Door T. P. RIKSEN
HOOFDSTUK I.
Hel groote BabeL
Met een lang gerekt, piepend geluid viel
het hooge ijzeren hek achter Van Eek eren
dicht. Deze wandelde langzaam, met de han
den In de zakken, tot het midden van den
straatweg, om zich dam om te wenden en
met een blik van welbehagen het huis te he
zien, dat zich een vijftal meters achter het
hek verhief.
Zijn bewondering gold echter niet zoozeer
het pand als wel clen winkel, welke over de
gehoele breedte er het onderste gedeelte van
vormde.
Men behoefde zich niet af te vragen, wel
ke handel hier werd gedreven, want al
glinsterden de groote spiegelruiten nog zoo,
de in de etalagekast uitgestalde meubelen
waren van den weg af waarnoembaar en
bovendien stond in kenitale. wit geschilder
de letters, welke een boog vormden, op he'
winkelraam te lezen: Piet van Eekeren.
complete meubileering.
Ja, als hij zijn zaak zoo eens rustig be-
echouwde, kon hij best begrijpen, hoe Klee-
pel, het hoofd der M.U.L.O.-school, er gister I gen arbeid, hij gevoelde heel goed, dat del hij had er zes was dezezij] -
toe kwam lot hem te zeggen: „een eigen "be- I hoog niet altijd gespannen kon zijn en dit j hem gevoelde hij zich het meest aangetrok. groene loover door do witte muien en ruode
3 deze zijn trots. Tot van het dorp. Wel schemerden tusschen het
en "macht waard, Van j te minder, daér zijn gestel er hem den laat- ken. met hem bemoeide hij zich 't meest en daken van de spaarzaam langs den weg ge-
aan herinnerde, dat hij de vijftig van een gewoonte w-as het hem een belmeite legmi nUa s, doch
drijf is toch
Eekeren, vooral als alles
gaat. Je kunt trotsch op je zaak zijn, man!"
Die woorden deden Van Eekeren goed en
de herinnering eraan vermocht nog een
glans van genoegen op zijn gelaat te voor
schijn te brengen. De menschen mochten
hem dan aanzien voor een man met een
vasten wil, een zelfstandig karakter, door
tastend en voortvarend, hetgeen hij inder-
naderde en niet meer hetzelfde van 'zJS j gewordeiT allerlei zaken met zijn oudsten j yerhinding met het
krachten kon vengen als een twintigtal ja-1 te bespreken - zelfs al raakten ze met üennenoord.
Dit had hem ertoe gebracht enkele uren
van den Zaterdagmiddag, wanneer de
knechts hun loon haddon ontvangen en wa
ren vertrokken, te bestemmen voor een wan
deling in de omstreken van Heideveld, het
daad was, het neemt, niet weg, dat hij, doch j dorp, waar hij woonde.
dit wilde hij zich niet bekennen, zeer gov
lig was voor lofspraak ook al overschreed
zij de grenzen der. .vleierij indien zij
slechts betrekking had op zijn persoon, zijn
werk, zijn zaak, zijn gezin, of.zelfs op zijn
familie en vrienden.
De uitspraak van Kleepel was echter niet
overdreven, want Van Eekeren had werke-,
I lijk .reden te over om tevreden te zijn, en hij
erkende dit gaarnevooral op dezen Zater
dagmiddag, nu~>r zooveel oorzaken waren,
eens aan het verleden terug te denken
Hij was er dan eens geheel uit. Het scheen
nem, of hij, zich van huis venvijderend, ook
de zoigen en vermoeidheid achter zich nel
en in staat was veel gemakkelijker allerlei
moeilijkheden te overwinnen.
Trouwens, de tijd, dat hij zich deze weelde
het bedrijf I De wandelaar kon nu alle richtingen uit
Daar waren verschillende oorzaken voor Vóór hem lag de effen grijze, bijna een rech-
deze verhouding te noemen. Wim had onte- j te lijn vormende macadamweg, welke naar
genzeggelijk veel, dat voor hem innam. Een j evengenoemd dorp voerde; rechts in de ver-
knap voorkomen, een helder hoofd, een te ontwaarde het oog een uitgestrekte heu-
flinke aanpak, een vrijmoedig en toch als velachtigo zandvlakte, \yelke straks in onaf
hij wilde beschaafd optreden, waren voor zieribar'e heidevelden overging en links ver-
Van Eekeren redenen genoeg, om zijn jon-1 hief zich het schier immer ruisohende ge-
gen als een model te beschouwen. t boomte van de zich urengaans uitstrekkende
Maar het meest verheugde Van Eekeren Veldhuizensc-he bosschen, welke eenerzijds
zich toch hierover, dat de jongen, zoowel door den straaweg én aan den anderen kant
wat zijn eigenschappen als karakter betrof, door de spoorbaan werden afgebakend.
zoo op hem geleek, waarom hij hem dan
niet kon veroorloven, lag achter hem. liet i ook, als hij liet over hem had en dat ge-
klei.no, rustige dorp, dat alleen aan de ont- beuixle niet zelden zoo gaarne zijn even
wikkeling van den modernen tijd werd lier- beeld noemde.
innerd, wanneer een auto door zijn hóobe-1 In gedachten verdiept, was Van bekeren
lige straten snorde, of het geronk van een j den Stationsweg, een der drie winkelstraten
liegtuig hoog uit de lucht tot de bewoners
ic uchimtj. m^iuig i.we «JUI ÜRi-t 'an Heideveld," waar ook zijn zaak geves-
Van Eekeren was nu éënmaal'niet iemand afdaalde, had toch niet kunnen ontkomen j tigd was, afgewandeld,
i tlie bevrediging kon vinden in een opper- aan de alles omvattende, steeds voortschnj-1 Hij versenlde zijn pas, om den overweg
vlakkig, doelloos leven, daarvoor bezat hij dende arbeidersbeweging. Ook hier was voor van het spoor over te steken, want het korte
Ieveel energie, een te krachtig temperament j werkplaatsen en fabrieken de vrije Zater- tweeklankig signaal waarschuwde hem, dat
j Zonder die eigenschappen had hij nooit de j dagmiddag ingevoerd. I de boomen dadelijk met het oog op den na-
hoogte kunnen bereiken, waartoe hij geko-1 Voor het overige kon hij de zaak gerust derenden trein zouden worden gesloten.
Geen wonder, dat Van Eekeren aanstonds
links afsloeg, om zijn weg te vervolgen langs
grillig kronkelende, eenzame boschpaden,
wélke vreemdelingen dikwijls tot vertwijfe-
üng brachten, maar hem te bekend waren
laten aan zijn oudsten zoon, Willem, Inderdaad had hij niet lang moeten wach- dan dat hij voor verdwalen behoefde te
Mochten zijn handen al een oogenhlik van die dan in een kantoortje, dat op den win- ten, want nog had hij den tweeden boom vreezen.
'den arbeid nisten. ziin geest moest steeds kei uitzag, de administratie bijwerkte en te- niet bereikt, toen de seinwachter zijn huisje Voor Van Eek eren was deze stralende zo-
bezigheid hebben, hetzij nieuwe plannen vens de enkele klanten, die op den Zater reeds verliet, om door middel van het hier merdag als ecu profetie. Waar de gansche
moesten worden overwogen, of zijn gedach- dagmiddag den winkel bezochten, bediende, nog met de hand bediende verbindingsrad natuur zong van blijheid en heerlijkheid,
Op dezen warmen Junidag moest echter
zoowel de gloed-afstralende Dennenoordsche
weg, als de schaduwlooze heide van een
wandeling afschrikken.'Zoover het oog zien
kon, was er dan ook geen mensch te beken-
non, terwijl daarentegen uit het liosch de
heldere echo van stemmen cn kindergelach
kwam.
den ten'--°!eid naar wat op den dag i Over dien jongen dacht en sprak Var de afsluithekken te doen dalen. Meteen kor moesten somberheid en zorgen wel vlieden!
if ook wel lang tevoren was geschied. Aan Eekeren gaarne. Alle toekomstidealen, wel- ten. rinkelenden slag vielen ze achter Van I En bovendien: waarom zou Van Eekeren
■fdachteloosheid had hij een gruwel. j ke hij koesterde, verpersoonlijkten zich in Eekeren dicht. |de toekomst met angst tegemoet zien? Daar
Doch hoezeer hij behoefte had aan gesta-|\Vim. Meer dan een zijner andere kinderen^ De overweg beteekende tevens het eindejwas voor zoover hij kon nagaan geen
enkele reden voor.
Vertoonde anderer leven eon dalende lijn,
i hij was er trotsch op, dat het met hem in
alle opzichten van kracht tot kracht g>ng
i en was er van overtuigd, dat hij het hoog-
j tepunt nog niet had bereikt.
I Met dat al was hij den tijd niet vergeten,
[toen hij zijn tegenwoordig bestaan voor een
j onbereikbaar iueaal hield en reeds tevreden
j was met een leven iu allen eenvoud, zonder
drukkende zorgen
Zijn huwelijk ,doch meer nog zijn verlo
ving met Mien Rengersbergeai had hem in
dertijd heel wat tegenkant mg van de zijde
zijner familie bezorgd en dat wel om zeer
bijzondere, redenen.
Zijn meisje nu zijn vrouw was het
kind van. eertijds gefortuneerde oudei's, docli
haar vader die een slap, onzelfstandig karak
ter had, midden in dc wereld loeide én tm-
i von allo dingen wist, dat hij rijk genoeg was
om niet te werken, had leans gezien in en-
jkele jaren het kapitaal, hetwelk i»ij bij liet
overlijden van zijn vader ontvi^f er door
te jagen. En te laat was hij tot de ervaring
gekomen, dat braspartijen en wedrennen
•den rijksten man kunnen verarmen, terwijl
het proces nog verhaast werd door de po-
i gingen, welke hij ten laatste aanwendde,
jom zijn verloren kapitaal door speculaties
'te herwinnen, hetgeen natuurlijk mislukte,
daar hij. als terzake onkundig, geheel van
Ihet advies van anderen afhankelijk was.
I Het kwam de eer der familie echter toch
i te na. hem aan den ondergang prijs te ge-
ven, al was 't alleen maar ter wille van de
'gedachte: wat zullen de menschen ervan
«zeggen?
(Wordt vervolgd.)
