BINNENLAND.
Radio Nieuws.
SAMBO EN JOCKO
OEN HET NOG DUISTER WAS
VRUDAG 22 NOVEMBER 1929 DERDE BLAD PAG. 9
DE PREDIKANT-DICHTER DS. P. HUET
Door A. M. WESSELS.
HOE ZIJN HOUDING WAS TEN konden vercooigan
lijke tegenactie begonnen.
OPZICHTE VAN CALVIJN
heime-
VAN DOMINEE TOT .C7>TRTTIST
Nauwelijks was in de Kerkelijke wereld
bekend dat Ds. Huet rust moest nemen
liij werd
te Veenendaal bsroopen,
met welk beroep hij zeer blij was.
Doch 'hoe gaarne Ds. Huet dit beroep ook
wilde aannemen, dit ging zoo maar niet
Immers hij was predikant van de Ned. Gcrcf
Kerk te Zuid-Afrika, zoodat hij eerst een
Collogium dictum moest afleggen,
Hervormd Predikant te worden toegelaten.
Dit „godgeleerd twistgesprek" zooals men
dit examen ook wel Vtiteldc, liep best
stapel cn in Maart 1870 was hij predikant
vnn Veenendaal. In deze gemeente bleef hij
Vfo jaar en ontving daarna twee beroepen
Tnam Dirksland aan.
In deze plaat3 bracht liij eenigc moeilijke
jaren door cn meende voor zich zelve, dat
bij het Evangelie niet bracht op eer
danige wijze als het behoorde en het
in zijn ziel zoo duister, dat hij bezwaren
togen zijn predikambt zag opdoemen. Hij
as een „verslagene" cn zat „buiten hope"
eer.
Daar hoorde hij op zekeren dag zeggen,
dat de toenmaals zoo bekende Evangelie
dienaar Paersall SmiLli in Engeland ver
toefde en te Brighton cenige grootc gods
dienstige conferenties zou leiden.
Dit was hem een lichtstraal in de don-
erheid cn Ds. Huet maakte zich op om ook
aar Engeland mee te gaan, vooral toen hij
imam, dat ook verschillende beroemde
Nederlanders, o.a. Dr. A. Kuyper, de hccren
Hovy en Schoch zouden gaan.
Er was veel belangstelling voor de ver-
schillende conferenties.
Talrijke toespraken werden gehouden, o'nt-
eend aan Gods Woord, maar met de ver
schillende uitleggingen kon Ds. Huet zich
niet vereenigen.
Hij zat naast Dr. A. Kuyper en maakte op
sommige zinnen aanmerking en vroeg aan
onzen onvergetelijken leider: „Is dit nu G
relormeerd? Dan weet ik het niet meer!"
„Ja", antwoordde Dr. A. Kuyper „dat is nu
jufof Gereformeerdr
Maar Huet kon het er niet uithouden, hij
oelde er zich niet thuis cn wilde maar
icver naar Holland terug, want zeide hij:
,op kosten van de Engelsche goedheid te
even cn het er toch niet mee eens te zijn
lat is niet eerlijk".
Hij deelde zijn bezwaren aan Dr. Kuypei
nedu. Deze vond hem onverstandig cn zei
,Dat is niet mannelijk, Huet, om weg te
oopen als je het er niet mee eens bentJe
lebt er de reis voor gedaan, dus behoort je
blijven tot het einde! En later mis je de
levoegdheid om er een oordcel over te vellen
daar je dan niet het geheel hebt mee-
femaakt".
Na deze terechtwijzing werd
Ds. Huet door Dr. A. Kuyper overtuigd
hit Jiij niet goed handelde cn bleef.
Later dankte hij er Kuyper vurig voor,
fant de laatste dagen der Conferentie brach-
:n hem licht en vastheid in het geloof. Dc
alige levensgemeenschap met Christus en
oor Hem met den Vader werd zijn deel.
Nu kon Ds. Huet verheugd en verzekerd
laar Dirksland terugkeeren.
Hij verhaalde op den kansel „dat hij in
e ruimte der kinderen Gods was gekomen,
ïaar op Dirksland wilde men daar zoo maar
liét aan. Verdenking was het bij de eene,
ervverping bij de andere cn slechts een en
kele wilde schroomvallig gelooven in do-
nine's bckeering tot het volle licht. Men kon
Dirksland „niet in komen", nog veel
Hinder begrijpen.
was voor Ds. Huet dan ook een uit-
omst, toen hij een beroep uit Nunspeet
ntving, 't welk hij ook dadelijk aannam. Er
vrong iets tusschen Dirksland en Huet, dat
in t goed onder woorden te brengen was.
Nooit heeft Ds. Huet in Dirksland meer
epreckt, ofschoon hij het zelfs meermalen
eeft verzocht er eens een Zondag tc mogen
ptreden. Ook zijn belofte dat hij' voor-
echter der Gezangen er geen zou laten
ingen hielp niet.
Met dc aanneming naar Nunspeet was het
ontact met Dirksland voor goed cn altijd
erbroken.
Hij kwam echter „van den regen m den
„■op" zooals men dat wel eens placht te
eggen. Ook in Nunspeet waren er velen die
iet zijn voorstelling van het Evangelie zich
Het tweede stuk stond in ons blad van
i'oensdag 20 November.
Het deed Ds. Huet natuurlijk veel verdriet,
dat hij niet begrepen werd.
Toch was hij er zelf ook veel de oorzaak
van. Toen hij in Engeland aan Dr. Kuyper
vroeg: „Is dit nu Gereformeerd?" bleek wel
uit bet antwoord van Kuper dat Huet kreeg,
dat hij zelf niet goed wist wat zuiver
Gereformeerd was.
Hij dwaalde al meer en meer van het Ge
reformeerde pad. Geen wonder datjn Dirks
land en Nunspeet velen zich afvroegen „Ds.
Huet is toch zeer rechtzinnig" maar het bij
nadere kennismaking niet vonden, vooral
toen Ds. Huet een stap verder ging en open
lijk het
Verschillenden konden 't echter niet goed
dc'üitverkicïfi'^iïto'wètA ,ie»?.™ <lat hij zoo'n ruime Evangelische
prediking voorstond, maar daar trok hij zich
evenmin als Budding, ook maar iets van
aan. Vijanden kende hij niet, hij bezocht
ieder. Of hij welkom was of niet. hij deed
zijn plicht.
Maar één ding was zeerverkeerd, en
deed velen hem den rug toekecren.
Hij begon n.l. scherp op te treden, tegen
de z.g. „Kuyperianen" zooals hij ze zoo gaar
ne betitelde. Hij werd derhahc een
Door deze openlijke daad sneed hij zich
(in die tijden zeker) den weg naar meerdere
beroepen af, want van Evangeliedienaren
die niets
moest men over het geheel genomen, nie~
veel hebben.
't Leek dus wel, dat Ds. Huet in Nunspcri
zou blijven.
Maar zie! Ds. Huet wordt op een Evange
lische Conferentie te Goes gevraagd om het
woord te voeren en deze met zijn ruime op-
vuttingen nam dit gaarne aan. Ook vc!a
Hervormden waren toegestroomd en ziet Ds.
Huet maakte zulk een goeden indruk op de
schare, dat hij op het alleronverwachts en
ongedacht het beroep van de Hervormde
Kerk van Goes kreeg.
Dut was natuurlijk een verrassing! Zoo
iets had hij niet durven denken. Huet be
greep het zelve niet, maar later toen hij
Goes kende, gaf hij de volgende verklaring,
die o.i. zeer terecht is:
„In Goes hcerschte een Evangeliegeest, zoo-
als op weinige andere plaatsen in het Va
derland. De oorzaak hiervan is de arbeid
var. Ds. H. J. Budding, die diepe sporen
heeft achtergelaten". Ieder heeft het in
ons blad kunnen lezen, op welke wijze dezo
.n Goes werkte en nog heden ten dage werkt
de Buddinggeest door in alle kerken.
Vooral de Hervormden waren Ds. Budding
welgezind. Van zijn dwaling, de verwerping
der Dneëenheid moest men niets hebben
overigens dweepte men met hem.
Toen dan ook Ds. Huet op de Conferentie
in oen Buddinggeest sprak cn dat met be
houd der Dricüenheid was de zaak in orde
en werd hij er beroepen.
Gaarne nam Ds. Huet dit beroep aan
li April 1878, werd hij door Ds. N. de Jonge
(uic door Ds. Budding tot het predikambt
was opgeleid, een zoon van den „Hcmelschen
Bakker") bevestigd.
Des middags deed Ds. Huet zijn intrede
in de fraaie Ncd. Herv. Kerk te Goes met
woerden „Ik schaam mij het Evangelie van
Christus niet".
Afgezien van zijn afwijkende gevoelens
van de uilverkiezing was de prediking van
Ds. Huet zeer indrukwekkend.
Vele zielen die de wereld waren toege
vallen, werden weder voor God en Zijn
dienst gewonnen. Do bekende vrijzinnige
predikant Ds. C. B. Oorthuijs van 's Heer
Ahiskerke, werd zoo door diens Christus
prediking getroffen, dat hij de moderne theo
logie vaarwel zei cn weer den Christus der
Schriften predikte.
Al spoedig verkreeg Ds. Huet veel invloed
in Goes. Hij wa3 evenals Budding een vrien
delijk man voor iedereen.
Door het aanschouwen der drankellende
werd hij een beslist geheelonthouder.
Er was eens een verarmd hulsgezin we
gens huurschuld op straat gezet. Nauwe
lijks hoort Ds. Huet het of hij laat een
Jcamer van zijn pastorie inruimen en nam
het gezin onder zijn dak op.
Dan weer deelde hij zijn laatste geld uit
om anderen te helpen.
Ook kon hij soms zeer typisch doen. Ir
Huet's tijd stond er in Goes ook een predi
kant Ds. C L. Laan. Deze kon uitstekend
preeken, maar-, had altijd de uitgesclirev»
preek voor zich. Dit kon Ds. Huet, die uit het
hoofd preekte, niet goed hebben en beschouw
dc dit als vrees van Ds. Laan.
Op zekeren Zondagmorgen was Ds. Huet
ook in de consistoriekamer cn zag kans bij
het helpen aantrekken van diens toga, de
geschreven preek weg tc moffelen en bij zich
te steken.
Welgemoed beklom Ds. Laan den kansel,
liet zingen, bad. Na het gebed nog een vers
en onderwijl wilde Ds. Laan zijn preek uit
zijn togazak opdiepen, maar natuurlijk niets
te vinden.
Wat nu? Naar de consistorie om dc preek,
dat was te gek. Op hoop van zegen begint
Ds. Laan te prediken en wist den dienst tot
een goed einde te brengen.
Als allen weer in dc consistorie zijn, haalt
Ds. Huet triomfantelijk de preek van Ds.
Laan uit zijn zak en zegt: „Als 't blieft,
broertje, hier is het vermiste. Laat nu ech
ter voortaan die krukken thuis hoor! Je
kunt het zoo ook!"
GEDENKPENNING DO X
INGEZONDEN MEDEDEEL1NO.
VRAAGT SPOOR/H
en hiermede betrad hij een terrein dat hij
niet had moeten betreden.
Dat Ds. Huet het niet met Calvijn eens
was. welnu het was jammer, maar dat is ten
slotte nog te respecteeren. Maar dat hij den
kansel gebruikte, om de leer der Uitverkie
zing enz. in een hatelijk daglicht voor te
stellen, dat zou men van den zoo gocdmoe-
digen Huet niet verwacht hebben.
Als een staaltje hoe hij den kansel daar
voor misbruikt deelt Ds. Taure mede dafhij
uitriep:
„Het is een verschrikkelijk stelsel,
uitverkiezingsleer! Ik ken die leer, ik heb
haar ook langen tijd geloofd en geleerd. Ik
heb er zoo onder geleden. Of er ook zielen
onder mijn prediking dezer leer zijn toe,
bracht? Niet zóóveel, voor zoover ik
weet!" en dan knipte hij hoorbaar de m
del vinger van elke hand tegen de duimen.
't Gevolg was, dat Ds. Huet met hen, die di
Gereformeerde levensbeschouwing en uitver
kiezing voorstonden in conflict kwam.
Een deftig prediker kan Ds. Huet niet ge
noemd worden. Van zijn toga, als ambts-
kleeding, trok hij zich niets aan. Ilij kwam
b.v. dikwijls in zijn overjas op den kansel
en trok die dan na den voorzang op den
kansel zelve op zijn gemak uit. Zooal;
zegd improviseerde hij bijna altijd.
Was er derhalve reeds een gespannen
houding, nu zou er in Goes iets met hem
gebeuren, dat verstrekkende gevolgen zou
hebben. Had hij door zijn scherpe Calvijn-
bestrijding vele vrienden verloren, thans ge
beurde er iets, dat nog meerderen hem deden
verlaten, n.l.
zijn ovei^ng tot het Spiritisme.
Deze overgang veroorzaakte een ge
dige opschudding.
De aanleiding tot deze stap was het vol
gende, door Ds. Huet in een zijner
schriften „Na vijf jaren" meegedeeld
waarvan wij een zeer kort resumé gevel
In Goes had zich in 1884 een pas gehuwd
echtpaar gevestigd. De vader van de jonge
man was het meisje zeer vijandig gezind
gaf dit vaak op ruwe wijze te kennen, waar
van natuurlijk de noodigc huiselijke scene'
het gevolg waren.
In dezen onverzoenden toestand stierf de
man en liet zijn zoon achter met de pijn
lijke vraag, wat te denken van het eeuwig
lot zijn vaders, die, hoewel in de gemeente
bekend als een „bekeerd" mensch, in
verzoenden toestand tegen zijn naaste
gestorven.
Op zekeren avond werd Ds. Huet geroepen
in dit gezin, daar de man zeer vreemd deed
en maar om den dominé riep. Ds. Huet ging
cn vond een treurige toestand, want
kwam hij in aanraking met wat men i;
taal der spiritisten een „manifestatie" noemt.
Geheel vreemd was het echter Ds. Huet
niet, daar hij ingeteckcnd was op een spi
ritistisch tijdschrift, ofschoon hij er zich niet
door bekoren liet.. Maar nu was hij onge
dacht en ongezocht en ongewenscht met de
practijk in aanraking gekomen.
Het was een droeve aanblik. In een ge
moedstoestand waarin medelijden en afgrij
zen om don boventoon kampten, sloeg Ds.
Huet dit gade.
De „geest van een afgestorvene" zoo werd
hem uit de angstige kreten duidelijk zocht
zich, door middel van dezen armen boeren
arbeider te openbaren en die rampzalige
meldde zich aan als de, eenmaal algemeen
geachte en godvrcezende vader van den
man wiens organisme hij overweldigde en
bracht Ds. Huet, die dezen vader goed ge
kend had, tal van kenteekenen bij, om Ds.
Huet te doen gelooven, dat het geen bedrog
was.
Ofschoon het onbekende en duistere gebied
hem volstrekt niet aantrok, kon Ds. Huet
zich niet losmaken.
Deze „manifestatie's" herhaalden zich tel
kenmale en ieder keer liep de wanhopige
vrouw om den dominé.
De gevolgen dezer bezoeken bleven niet u!t
en Ds. Huet aanvaardde liet spiritisme.
Hij beschouwde liet zoo, dat er voor dia
rampzalige geesten nog redding
mogelijk was. Hij zou dan niet alleen ttt
een zegen zijn voor allen op de aarde voer
zoover hij die bereiken kan, maar ook bui
ten de aarde.
Ds. 1-Iuet raakte er van overtuigd, dat God
hem
dc nltwerpnig der booze geesten
zou doen aanschouwen.
Het duurde dan ook niet lang of in zijn
prediking kwam dit uit. Wel bad men in de
stad Goes en het eiland Zuid-Boveland
reeds geruchten rondverteld, maar nu bleek
het officieel waar (e zijn; want in de preek
was het allen duidelijk geworden.
De gemoederen raakten in de Ganzcstad in
hevige beroering.
Weinige dagen later was het in geheel
Kerkelijk Nederland bekend, dat Ds. Huet
tot het Spiritisme was overgegaan.
Van heide en verre stroomden den Goe-
schen leeraar brieven toe. De spiritisten
wenschten hem van ganschcr harte geluk
met dezen stap en riepen hem een hartelijk
wolkom in hun kring toe, maar het geloo-
vige volk in Zeeland en daarbuiten, die Ds.
Huet kenden, waren zielsbedroefd.
Men smeekte hem terug te keeren van d:
heilloozc pad, doch het hielp niet.
In Goes stormde hot'in de Kerkelijke
meente. Verschillende wilden niet meer tc
Kerk gaan en deze „afvallige van het ge
loof" en „het instrument in de hand des
bozen" hooren.
Ds. Huet trok er zich niets van aar
tegendeel, hij greep dc pen en schreef tal
van spiritistische artikelen, waarin hij w
pleitte om het „Christelijk spiritisme"
beoefenen.
Hij twijfelde er niet aan of het spiritisme
zou als een nieuw veld voor de wetenschap
door geleerden en bovendien als een onwaar
deerbaar geschenk van God door de God
vruchtige lieden aanvaard worden.
Het spiritisme zou aan de modernen het
bewijs leveren en de werkeliikheid der
deren. Het spiritisme zou volgens Huet
doen erkennen. Het spiritisme was dc sleu
tel tot do kennis der Waarheid.
Van deze onjuiste beschouwingen was'Ds,
Huet niet meer te genezen.
Liever van het „Hemelsch Licht" dat hom
beschenen had getuigd, ten koste van naam,
eer on rust in Goes. Liever een levensavond
vol ruwe stormen met een goed geweten, dan
vereerd tc worden.
Liever alle smaad en verachting aanvaard,
liever den naam van den „Goeschen toove-
naar" gedragen, liever dc ongenade van zijn
medcmensch, dit alles liever, dan a'
zien van het Goddelijke spiritisme.
GEREF. MANNENVEREEN.
EN PATRIMONIUM
Een goede verstandhouding en
we^erzijdsche waardeoring
noodzakelijk
Ons werd plaatsing gevraagd voor de vol
gende Open Brief over de verhouding tus
schcn de Geref. Mannenvereeniging cn
„Patrimonium"; welk verzoek we meendeu
niet te mogen weigeren.
Hier volgt de
Open Brief:
„In d* „PUi
kxvai
ird"
Jioii'Ii 1
'eet 1-1 Ijk.) orsi
r R. Hagoort
radering der Utrechtflch.'
i houden op het op uw Verbor
adering te Groningen behandelde punt
t kerkelijk gekleurde Mnnnenvereeniglni
inderdaad hebbel
i Bond
wij btj a
op de aan we
n de Kamer,
reschlkt lijkcr
wij i
(Wordt vervolgd.)
AANBESTEDING
AANLEGPLAATSEN Z.H. EILANDEN.
Vanwege den Rijkswaterstaat werd heden
aanbesteed: le. hot onderhoud van tramweg-
havens en aanlegplaatsen op de Zuid-Hol-
landsclie Eilanden, gedurende dc jaren 1930
en 1031 in vier perccclcn.
Laagste inschrijvers waren:
1. Firma W. van Splunder, Ridderkerk
f 7-4GG; 2. L. Zoetemeyer, Briellc f 1248; S.
A. Spoon Gzn, Nicuwenhoorn f 3441; 4. L.
Zoetcmeijer Briclle f 1000.
2e. Het aanleggen van een tegelrijwielpad
met bijkomende werken, langs den rijks
weg Haagsche Schouw—Bodegraven, in de
gemeente Voorschoten.
Laagste inschrijver was D. Esser tc Delft,
>or f 31787.
het door u g
vel zal lelden".'
;rof. Mannenblad van 1 Octobi
van een cn ander gewag mankt
alle leden van uw Bestuur. d>
Terwijl wij al onze ledon opwekkei
u standhouding tusschen on
enlglngen en de afdeellngei
ook
i Geref.
I ..Patr
i", dat op
eel goed»
bevorde-
I mogelijk
oge u blijken, dat ook
Verbond1 "n ^onze
t te waarborgen. Hot
n, dat die goede vcr-
It gebracht door ec-n
gehouden werd door
lieer R. Hagoort to
van het verslag In de
ilc-t getwijfeld te wor-
ort tevens Utrechtsch
id .nrd" en dus er wel
i hij Zater-
over de in onze Geref.
ing onzer Oeref. Man-
sympathie wordt bo
ons blad en vroeger ontvangen sympathiebetui
gingen van o.a. Prof. Dr. H. H. Kuyper. Prof.
Dr. I'. W Groshoide. Prof. Dr. V. Hepp. Prof.
Dr. A. G. Honig. Prof. Dr. J. Ridderbos, en van
vele onzer Geref. predikanten e. a.), maar nu
door dezen broeder In den ban wordt gedaan, cn
10.30—11
J. G. Hooyer, Ncd Hérv.
K.R.O.: 11.30—12 Godedler
Tijdsein. 12.15—1.15 Lui
hoorn; «nej. Luise Lauenroth, plano rn kerk
orgel. K.R.O.: 7—7.30 Cursus in ach rittverbo-
terlng. V P.R.O.; Weekultzendlng 7.35 Pers
berichten. 7.40 Catechisatie. 7.15 Concert.
s. 9.30
loncert
HILVERSL'M (1071 M..
oor scholefl. 2 453 Genmo-
Maak-het-xelf-wui sus, 4.30—
5 30—6.30 Van Dijk» orlrl-
ATGIID.4G. 2.1 NOVEMBER.
HUIZEN' (1875 M.). K.R.O. 11.30—12 Godsdiei
«tig halfuurtje. 12.—Tijdsein 12.16—1.15 Luncl
nuzlrk 1.15—2 Gramofoonmuziek. 2—3.15 Kli
ieruurtje. 3.30—4 Cursus Esperanto voor begii
iers, door den heer P. Hellker uit Hoofddor
1—4 20 Knth. Nijverheidsonderwijs. Spreker Jo
f. Mnurcr. over: Welke waarde heeft het avon.
r J. J". v. d. Sloot te Ar
'r.onmuziek. 5.45—6 Jot
it Cf,.05 Beursbericht
—8 Kprek-r: Dr. Aus
p- Woningvraagstuk i
Tijdsein S—11 Concer
Ichtcn. 11—12 Vroolijk
HILVERSUM (1071 M.. i
4.305 Sportpraatje.
urtje. 5.308 Dultsch:
tie. 6.01—7.45 Coi
VARA Toespraak 8.15 VARA Concert
VPRO-uitzending. 10 30 VARA. Varia. Daa
OrkeetconccrL 11.15 VARA Gramofoonmi::
wordt beweerd, n.
on zo Kerk als onz
gelijk* organlsatl»
mannen, dlo goed
Geref. belijdenis.
rebaat zijn met
IL S. en on zo
nartn liggende
ilorof. Mannenvereeniging de gelegenheid en bi.i
consekwento toepassing van h«t daar geteerd.)
il wordt gcr
'eUJkc^orgun
lijn eigen Orgaan, r
inze Geref. nlet-wcrklieden niet meer z<v>
ympnthlek tegenover dit Werkliedenverbond
ouden komen te staan, als waarop het op grond
'an zijn inderdaad schoon streven recht zou
iet.ben.
Met brocdergroeten en he"hede verblijven vrij
R. COULANDER. Sec
Nadruk verboden).
VAN EEN LEEUW EN EEN AAP
35. Klets! Eén, twéé, drie! O wee. daar
tuimelt
De heele dapp're heldenschaar!
Hun neuzen drukken z' op d-e keien:
Ze liggen netjes naast elkaar.
De tram, die zooveel onheil zaait.
Heelt hen als halmen neergeinaaid.
36. En zonder blikken, zonder blozen.
Vervolgt de tram haar woest en tocht,
Maar op den hoek van een der straten
Ontspoort ze cn vliegt uit de bocht!
O foei! 't Gaat regelrecht naar 't huis
Des BurgemeestersWat een kruist
(Wordt Maandag vervolgd).
FEUILLETON
GUY THOBNE.
4 50)
«Noodlottig voor ons," antwoordde Schna-
0 op somberen toon. „Dat zie ik nu wel
L Dat meisje was aangezet om jou uit te
ooren. Zij zijn handig cn listig geweest
iiehacl Manichoe zit er achter. Zij wist het
érhaal cn Spence is uitgezonden om het
1 verifieeren. Hij is nu zeker alles tc weten
skomen door Ionides. De regc-enrg is er
an op dc hoogte gebracht. Dit is alles ge-
Burd in de laatste uren. Spence heeft een
col van het nieuws naar Europa gctclcgra-
*rd Hij zal vanmiddag terug komen. Nu
hij al uit Parijs vertrokken en waar-
pijnlijk reeds tc Amiëns. In dien trein
it ons doodsoordeel, dat door niets kan
Rcngchouden worden. Vnn avond nog
Drilt het nieuws overal heen verzonden en
én is het tegelijk ook in Londen bekend."
Llwellyn steunde weer.
.In dit moment was hij nog meer ontsteld
an Schnabe. Zijn gelaat was vaalbleek en
toffig geworden en hij vroeg: „Wat zou hot
Inde zijn?"
is nu gekomen," zei Schnabe, „wij
'orden misschien gehangen en krijgen an-
lers „levenslang" of wij worden dpor het
[emeeno volk verscheurd. Ons blijft niets
over dan de dood."
Llwelly rilde.
„Het behoeft nog niet uit te zijn," zei hij,
„ik kan mij vermommen en voor het avond
is kunnen wij uit Londen weg zijn."
„Maar zij zouden je overal herkennen en
oppakken. Men kan tegenwoordig niet meer
ontsnappen. Ik ga naar mijn landgoed te
Manchester. Den trein daarheen kan ik wel
halen en ik zal zorgen, dat zij mij niet le
vend in handen krijpen."
Hij stond op t.i ging heen zonder zelfs
een blik op zijn medeplichtigo to werpen
of hem vaarwel te zeggen.
Hij had reeds van het leven afscheid go-
nomen. Llwellyn steunde luid. Hij voelde,
dat hij verloren was en raapte al zijn moed
bijeen om nog tc kunnen ontsnappen. Hij
wou eerst gaan naar het huis van zijn
vrouw in Upper Berkeley Street.
Hij dacht er een oogenblik over na hoe
geheel anders zijn leven had kunnen zijn
als hij in eer en deugd met haar geleefd
had; nu had hij zijn eigen verderf en under-
gang bewerkt door zijn slecht leven.
Hij reed naar zijn eigen huis cn liep dc
trap op naar zijn kamers. Ofschoon hij er in
geen weken geweest was, „ag hij dat zij
keurig netjes in orde waren, gereed voor
zijn onverwachte thuiskomst.
Hij belde.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Do dood komt met één slag.
Sir Robert stond in het midden van de
kamer en keek haar aan.
Hij zag dat zij erg bleek was en er be
zorgd en vermoeid uitzag.
„Katc," zei hij op zachten toon.
Haar vermoeid gelaat verhelderde zich, hij
had haar in jaren niet bij den naam ge
noemd en zij kwam wat dichter naar hem
toe, keek hem in het gelaat en zag, dat hij
er bevreesd en angstig uitzag.
Zij begreep, dat het einde voor hem ge
komen was en de wroeging hem vervolgde.
Toch had zij diep medelijden met hem en
als wezenlijk het uur der wrake geslagen
was, dan wilde zij dc ellende met hem dee-
len. want zij had hem vroeger zoozeer be
mind cn had hem nog lief.
„Kate," herhaalde hij en snel ging zij naar
hem toe en sloeg de armen om hem heen.
„Robert," zeide zij, „nu is het einde ge
komen, ik wist wel, dat het eenmaal komen
moest. Nu zal ik je troosten, Robert, even
als vroeger, toen wij nog jong waren."
Hij beefde heftig en hij scheen zijn be
sluit om te vluchten vergeten tc zijn. Nu
had hij spijt, dat hij altijd zoo onaardig te- j
gen deze vrouw geweest was en te laat be
sefte hij, wat hij verloren had.
Hij vertelde baar alles, wat er gebeurd
as, hoe Schnabe hem tot liet kwaad ver
leid had door gelei en dat hij toen al in zijn
acht geweest was. Hij vertelde haar zijn
geheimen tocht naar Palestina en het be
drog, dat hij daar gepleegd had.
Eindelijk was het verhaal uit.
Zij scheen er van ontzet en nu had zij
lc.. moed verloren, haar liefde voor hein
nit haar hart verdwenen 11a dezo he
mu'ii'u. Geheel verplet ging 'ij heen als
■it'll droom. De deur viel zachtjes dicht en
hij bleef alleen achter. Geheel alleen.
Hij stond op, ging wankelend een paar
schreden voort en toen viel hij op den
grond neer en bleef bewusteloos liggen.
De namiddag was aangebroken. En hl
de couranten stonden dezelfde berichten als
de vorige dagen.
Omstreeks vier uur reden eenigc auto's
naar Downing Street. In den concn zat Sit
Michael Manichoe, Ds. Ripon, Spence en
Gortre. In een anderen zat de Engelsche
consul uit Jeruzalem, die met Spence uit de
heilige stad was meegekomen, Dr. Schinoul
der uit Berlijn en de hertog van Suffolk.
De auto's hielden stil voor het huis van
den eersten minister cn de heeren gingen
binnen.
Er gebeurde niets in het eerste uur, of
schoon er druk getelefoneerd werd. Na ver
loop van een uur kwam er een auto in
grootc vaart dc Parliament Street in. Hierin
zat dc directeur van de Times cn weldra
volgden meer journalisten. Ommaney was
een der eersten cn Folliott Farmer was hij
hem. Na een uur verlieten zij allen met
ernstig gelaat weer Downing Street.
Een paar minuten na hun vertrek ver
lieten Sir Michael cn z.ijn gezelschap ook
het huis. Zij waren vergezeld van de minis
ters en den commissaris van politic.
Het was nu ongeveer zes uur.
In Sir Robert's kamer was het nu geheel
donker. Heel wéihig licht viel door het
raam binnen van een gaslantaren huiten.
Vanuit Edgware Road klonk een dof geluid,
anders was de kamer heel stil.
Llwellyn lag niet meer op de plek. waar
bi', i "Tvnllon wac Hij was lnrnr bewus
teloos gi hieven cn niemand was er geko
men om hom tc helpen. Mr.ar het einde ia as
er nog niet. Hij was laat op den achtermid
dag bijgekomen, om zes uur ongeveer. Hij
had lipt koud, ijzig koud en opeens had hij
zich alles weer herinnerd. Hij was geheel
alleen.
Werktuiglijk trachtte hij op te staan cn
sleepte zich naar een divan en hij had een
gevoel, alsof alle levenskracht hem ontzon
ken was. Hij gevoelde zich als verlamd,
maar zijn brein werkte sterk.
Hij zag het woord Judas als in vurige
letters voor zijn oogen en toen hij wilde
opstaan had hij er de kracht niet toe.
Zoo verliep er een uur en steeds was hij
nog alleen in het donker.
Na een poos hoorde hij ccn .uid gedruisch.
Opeens begreep hij wat het was. De geheele
natie kwam wraak op hem nemen. Zij had
den hem dus ontdekt ou de geheele waar
heid was nu overal bekend.
Het kruis was weer in core hersteld maar
toch was de macht van den Vorst der duis
ternis nog niet geheel gebroken en woedde
die nog voort. Een lievige slag op dc voor
deur deed de muren trillen. Er ->lgde weer
een slag. Do deur ging zachtjes open. Lady
Llwellyn kwam binnen. Zij droeg een lang
wit kleed en had het kruisbeeld in dc hand
dat hoven haar bed gehangen hod. Haar
gelnat straalde van liefde cn medelijden.
„Robertzeide zij en haar -.tem klonk nis
die van 'n engel. Woedende stemmen wer
den op de trap gehoord cn toen het volk
binnenkwam vonden zij de beide personen
dood.
NEGENDE HOOFDSTUK.
Weer te Walktown.
IT- :ru.vr he-eilrie nik Walktown en het
was de lieve* ing van wat men reeds lang
vermoed had. was ecu kort telegram v§,u
Basil gekomen, dat hij terstond na z.ijn be
zoek op Downing Street had afgezonden.
Ds. Byars cn Helena waren steecls op de
hoogte gehouden van den voortgang van
het onderzoek en Ds. Byars had nooit ge
twijfeld aan den goeden afloop van tiet on-
dei-zoek.
Hij was een trouw geloovige gebleven,
want hij was overtuigd van de waarheid
I van zijn geloof. Toch was hem ook dikwijls
de moed in de schoenen gezonken en hij
had steeds gehoopt, dat God wel redding
Izou geven liet ongeloof had in den laatsten
tijd veld gewonnen te Walktown. Hij merkte
wel dat het kwaad wortel schoot en voort-
durend zond hij gebeden op voor de mis
leide menigte. Toen Basil hem het eerst ge
sproken had van zijn vermoedens was zijn
hoop herleefd en zijn geloof versterkt. Hij
j verheugde er zich later zeer over. dat Sir
Michael de zaken zoo steunde. Zijn preek on
werden weer krachtiger cn dc kerk stroom
de vol monschen.
I Toen de g.Mdzaken zoo achteruit pingen
kregen de rijke kooplieden te Manchester
j een heftigen schok.
Met den val van het Christendom viel hun
eigen fortuin en nu hoopte Ds. Byars ge-
legenhcid te hebben om Indruk op hen te
maken. De menschen bewonderden hem om
*ijn vast geloof, al deelden zij dit ook niet
met bom. Zij vonden het vreemd, dat hij zoo
vol vertrouwen was.
Fryda, een rijk advocaat, zei. dat 't juist
was, alsof Ds. Byors geheime Intlchtingui
had omtrent die ontdekking cn daarom aan
de waarheid daarvan twijfelde.
(Wordt vervolgd.)"
