NIEUWE LEIDSCHE COURANT
WAT DE BLADEN ZEGGEN.
van
VRIJDAG 24 AUG. 1928
TWEEDE BLAD.
Gebroken waan.
Onder dit hoofd schrijft de Tele
graaf:
De heeren, die sinds jaar en dag in
hun partijblaadjes burgers in hun per
soonlijk leven laten aanranden en
overstelpen met niet meer goed te ma
ken laster, zijn dezen keer erg ge
schrokken.
Om gemakkelijk te bevroeden rede
nen is Dr. Zimmerman voor dit krin
getje politieke tinnegieters een nacht
merrie geworden. Geen figuur .in
de hedendaagsche staatkunde achten
zij voor de handhaving hunner posi
ties zoo gevaarlijk als den man, die in
opdracht van den Volkenbond, Oosten
rijk saneerde.
Vandaar dat Dr. Zimmerman door
de sociaal-bourgeois vogelvrij werd
verklaard en nu reeds gedurende vele
jaren wordt bekogeld met niets ont-
zienden laster. Schaden kan dit niet.
De laatste vondst tegenover Dr. Zim
merman was ditmaal een kinderach
tigheid. Stralend van genoegen na
men de S. D. blaadjes kennis van het
geestige woordenspel, dat Oostenrijks
ex-dictator een „Zehn-zimmerman"
noemde, wijl hij tijdens zijn verblijf te
Weenen als Hooge Commissaris een
woning van tien kamers betrok.
Wat in het Zuiden een goede „Wie
ner Witz" was, waaraan niemand aan
stoot behoefde te nemen, werd in ons
landje door de sociaal-bourgeois ge
bruikt als een gelegenheid om per
soonlijken haat te koelen en in van
verontwaardiging gloeiende betoogen
werd het Dr. Zimmerman als een mis
drijf aangerekend, dat hij dorst te be
staan als Hooge Commissaris van den
Volkenbond een woning van tien ka
mers te betrekken.
De gelegenheid was te aardig: wij
konden ze niet laten voorbijgaan en
stelden deze beschimpers en beleedi-
gers van medeburgers even aan de
kaak.
Het is immers maar al te bekend,
dat de leiders van het politieke socia
listen dom zich in blakenden (vaak: in
de „beweging" verworven) welstand
verheugen en tientallen van deze lei
ders zonder dat zij Volkenbondscom
missaris zijn, woningen van tien en
meer kamers betrekken.
Bezwaar daartegen hebben wij geens
zins. Alleen moesten naar onze mee
ning lieden, die in zoo gezegende po
sitie verkeeren, zich wel wachten een
medeburger om zijn alle verhoudin
gen in aanmerking genomen be
scheiden woning te hoonen en aan te
randen in zijn persoonlijk leven.
Wij wezen op de laagheid en on
voorzichtigheid der aanvallers en
drukten als bewijsmateriaal een paar
foto's af van de statige woningen der
partijgenooten Wibaut en Polak.
Toen bleek, dat onze fotograaf zich
ten aanzien van den heer Polak had
vergist, verzochten wij dezen heer ons
tot volledige rectificatie de gelegen
heid te geven.
Deze werd ons geweigerd!
Wij knoopen daaraan geen commen
taar vast, doch zien ons door deze wei
gering genoodzaakt hier nog een paar
foto's af te drukken ter illustratie on
zer stelling, dat het terrein der sociaal-
bourgeoisie dik bezaaid is met „Zehn
und Mehrzimmermanner" en het tien-
kamerverwijt dus wel zeer onvoorzich
tig is.
Ontroerend is het te zien, hoe de hee
ren, die tegenover niet-medestanders
elke laagheid geoorloofd achten, in
beroering gekomen zijn door het bij
wijze van représaille constateeren van
de mate, waarin zij zich zelf schuldig
maken wat zij aan anderen verwijten.
Al te lang hebben zij geleefd in den
zoeten waan, zelf buiten schot te kun
nen blijven, terwijl zij medeburgers
laten belasteren.
Dat aan dezen waan thans wellicht
een eind komt, moge wreed zijn, eenig
nut zal deze tien kamergeschiedenis
toch wel vermogen af te werpen.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Bedankt: Voor Winschoten (Ned.
Herv. Evangelisatie), P. J. van Veen, te
Nieuwe Pekela.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Nieuweroord (Dr.), J.
S. Schaafsma, te Gasselternijveen.
Aangenomen: Naar OosterendHij-
daard, F. Guillaume Jr., cand. te Amster
dam.
CHR. GEREF. KERK.
Beroepen: Te Utrecht, G. Salomons,
te Amersfoort. Te BussumNaarden, J.
L. de Vries, te Rijnsburg.
TEGEN HET MATERIALISME.
Aan de universiteit van Berlijn is een
vereeniging van studenten gevormd, wel
ke den naam „Pan-Ergon" draagt en die
ten doel heeft, een band te leggen tus-
schen de religieus-voelende studenten op
den grondslag van interconfessioneele
samenwerking, ten einde gezamenlijk het
theoretisch en practisch materialisme te
bestrijden. Behalve Protestanten en R.K.,
zijn ook veel Joodsche en zelfs enkele Mo-
hammedaansche studenten lid. De ver
eeniging zal den komenden winter voor
lezingen en andere bijeenkomsten zorgen.
IN HET VOETSPOOR VAN LAUSANNE.
Een algemeen protest, godsdienstoefe
ning is de vorige week in het Waadtland-
sche Romain-Mötier gehouden. Het eerste
deel werd naar gereformeerd gebruik aan
schriftlezing en leerrede besteed, het twee
de deel vormde de bediening van het Hei
lig Avondmaal volgens den Anglicaan-
schen ritus en in de Fransche taal.Aan
beide namen deel predikanten en gemeen
teleden zoowel uit de Waadtlandsche als
uit de Geneefsche Nationale Kerk en uit
de Vrije Kerken uit de Anglicaansche, de
Schotsche, Oud-Kath. en Grieksch-Kath.
Kerk. In de verschillende talen zong
men: „Een vaste Burcht is onze God". De
bevolking uit de omliggende dorpen toon
de veel belangstelling.
INTERNAT. STUDENTENCONFERENTIE
De internationale Studentenconferentie
te Parijs heeft tot president gekozen den
Engelschman Bagnatt in plaats van den
Italiaan Maltini, die dit tot nu toe was.
ONGEOORLOOFD SCHOOLVERZUIM.
Dezer dagen is gemeld dat het hoofd
eener openbare lagere school op het Frie-
sche platteland bij de Commissie tot we
ring van Schoolverzuim klaagde over het
vele verzuim van leerlingen voor en na
de zomervacantie, door het mee op reis
nemen van kinderen, uit logeeren gaan,
enz. enz.
Sinds 1925 was dit verzuim steeds toe
genomen, met het gevolg, dat de klassen
aan zijn school gedurende drie weken
voor en na de vacantie ver van bezet zijn.
De commissie was met dezen toestand
niet bekend, het schoolhoofd had geen
dier verzuimen opgegeven.
Met goedvinden van het schoolhoofd be
sloot deze commissie over deze zaak met
den betrokken inspecteur van het l.o. te
confereeren.
Deze bespreking heeft thans plaats ge
had; ook den inspecteur was van den toe
stand niets bekend en hij begreep niet,
waarom die verzuimen niet bij de com
missie waren opgegeven.
Naar zijn meening school hier de fout
bij het schoolhoofd.
Door den vragenden ouders verlof te
geven was hij verder gegaan dan zijn
competentie strekt, wijl de Leerplichtwet
duidelijk voorschrijft, dat voor verzui
men, van meer dan 10 schooltijden in acht
dagen de toestemming van den Inspecteur
noodig is.
De Inspecteur oordeelde, dat dit geval
alweer het gevolg is van gebrek aan be
kendheid met de artikelen van de Leer
plichtwet bij het onderwijzend personeel,
welk gebrek helaas niet sporadisch voor
komt.
Ook elders in zijne inspectie waren der
gelijke gevallen van verzuim, vooral voor
de zomervacantie, voorgekomen, hij had
daar op grond van de wet ingegrepen en
het kwaad in korten tijd uitgeroeid.
Ook in dit geval zou hij afdoende maat
regelen nemen.
EXAMENRESULTATEN IN
SOVJET-RUSLAND.
De Izwestia klaagt over de slechte re
sultaten, die de toelatings- en overgangs
examens voor verschillende instellingen
van middelbaar en hooger onderwijs, wel
ke de afgeloopen maanden zijn gehouden,
hebben opgeleverd. Bij de grootste tege
moetkomendheid van de zijde der examen
commissies is het toch niet mogelijk ge
weest meer dan 10 pet. der zich voor toe
lating tot genoemde onderwijsinrichtin
gen aanmeldende candidaten toe te laten.
Speciaal het vak „politieke kennis" (alias
Sovjet-staatshuishoudkunde en -staatsin
richting) leverde voor velen een struikel
blok op; werkelijk verbluffende onwetend
heid op dit gebied werd door verschillen
de candidaten getoond; zoo waren er ver-
scheidenen, die niet het verschil wisten
tusschen de Russische Sovjet-republiek en
de Sovjet-unie. Voorts hebben de examen
commissies zich verwonderd over de ab
normaal slechte bekendheid met de Rus
sische taal, door verschillende candidaten
aan den dag gelegd. Het blad geeft in dit
verband eenige voorbeelden van spel- en
stijlfouten in het examenwerk gemaakt,
die werkelijk verbluffend moeten worden
genoemd.
HET INTERN. PERSCONGRES TE
KEULEN.
Dr. C. E. Hooykaas, Ram. Pred. te
Rotterdam en godsdienstig medewerker
van het „Hbld.", schrijft aan dit blad
uit Keulen eenige indrukken betreffende
bovenstaand congres. Men houde bii de
liezing daarvan in het oog, niet slechts
dat Dr. H. niet een der onzen is, doch
ook dat men onder „Chr. Pers" in
(Duitschland iets anders verstaat dan
bii ons; men bedoelt er mede: de gods
dienstige bladen en zelfs ook de rubrie
ken „godsdienstig leven" in de „neu
trale" en liberale bladen.
Een der resultaten, aldus Dr. Hooy-
kaas, van de wereldsamenkomst te
Stockholm tot vereeniging der Kerken,
is de instelling geweest van een Presse-
Kommïssion; een eerste optreden de
zer commissie naar buiten is het Pers-
congres, van 19 tot 21 Aug. op de Pres-
sa gehouden. Een deel der congressis
ten zal nu verder trekken ter vredescon
ferentie van Praag (24 Aug.), maai'
niet zonder de bevredigende gedachte,
dat men nu reeds één geslaagd congres
achter den rug heeft. Sommigen tellen
zelfs, zooal niet nog meer, dan toch
zeker twee congressen; 15 theologen
toch, waaronder aartsbisschop Söder-
blom en professor Aulén, hebben vóór
Keulen reeds een week lang og de
Wartburg vergaderd en naar zijzelf
getuigden werd gewerkt, tot over
leg omtrent het centrale leerstuk der
Christenheid: de christologie. Vandaar
reisde men naar de Pressa, van hier
weer naar Praag; zoo leven vele*lei
ders in een zomersch congresverbaod.
De Eerste Chr. Pressekonfeirenz is
goed geslaagd. Ten naastebij 200 deel
nemers uit ongeveer 15 landen, daar-
bri .ook uit Sofia en Athene eenige ver
tegenwoordigers der Oostersche kerk;
voorts onvermijdelijke Amerikanen; dan
Engelschen en alle mogelijke Continen
talen; uit Nederland ongeveer 10,-waar-
bri vrijzinnigen en rechtzinnigen gelijk
verdeeld. De Standaard en het Handels
blad, de Zuid-Hollander, De Stroom.
Ofschoon bepaaldelijk de Christelijke
pers bijeengeroepen was en het Han
delsblad dan ook zeker niet officieel
vertegenwoordigd moet heet:n, bestond
er toch groote belangstelling voor de
plaats van het godsdienstige element
in de openbare pers in Nederland.
Overal bleek men vrij geneigd a priori
te veronderstellen, dat ae toestand vooa*
de verkondiging van de godsdienstige
overtuiging zoowel in de Chr. organen
en in ae Kerkelijke alsook in de „we-
neldsche" pers in Nederland zeer gun
stig was, en dat men zich bij den arbeid
hier de weelde van een uiterst gediffe
rentieerd individualisme veroorloven
kon, dat in 't buitenland, en vooral in
Duitschland, onverdedigbaar zou zijn.
Onzerzijds leerden wil, zoowel van de
Evangelische Sonderschau als uit ge
sprekken, hoe knap en zorgvuldig de
Chr. pers in Duitsche landen georga
niseerd is. Een systematiseering van het
werk, die wij zeker niet kunnen nooh
willen navolgen en waarvan men tea on
zent toch aanstonds zal kunnen leereQ.
In Duitsche landen alleen bestaan 32
J'ress-Verbande, die een geregelden
dienst van uitgaande en inkomende be
richten, artikelen enz. ten dienste van
de aangesloten bladen hebben ingesteld
en die onderling weer georganiseerd
zijn tot een centraal Nachrichtennetz.
Daarnaastis er een foto- en chché-
oentrale enz. enz.
Een Nederlandsch spreker, die in de
vco b:r id ng van zij 1 ledeop 't congres
lichtzinnig verondersteld had, dat de
chaotische toestand van Je Chr. pers
in Nederland haar equivalent wel ju 't
buitenland zou hebben, zag zich ge
noodzaakt, dit zinnetje bijtijds te schrap
pen en daarentegen, met verwijzing naar
de straffe organisatie elders, de betrek
kelijke waarde van de Nederlandschje
„wanorde" wat nadrukkelijker dan hij in
zijn schets gedaan had te betoogen.
Inderdaad hebben wri reden om
trotsch te zijn op 't vele dat wij kunnen
preste eren, al kunnen wij ons voorstel
ten dat de mededeeling omtrent het
vele en velerlei ten onzent op 't gebied
der Christelijke pers bestaat, aan de
vergadering een uitroep van verbazing
ontlokken. En al kunnen wjj in de
toekomst véél loeren van wat elders
bereikt is.
Het congres begon met een gods
dienstoefening op Zondagmorgen in de
zeer interessante Evangelische Kerk,
die uit staal, koper en gebrand glas op
de Pressa gebouwd is. Zij moge meer
interessant dan schoon zijn, deze Stahl-
kirche, zij is toch in ieder geval uiterst
belangrijk als proef tot het vinden van
allerlei oplossingen op het gebied van
moderne Protestantsche kerkbouw, en
als zoodanig misschien de monumentaal-
ste „inzending" van de geheel© Pressa.
„Bin Versuch zur Ueberwinding der
Zeit", verklaarde een bewonderaar van
't geheel, toen ik uitsprak dat het ge
bouw me eenigszins ijzig aandeed. De
wanden bestaan geheel en al uit gebrand
glas, in donkere tinten beschilderd, 't
chaotische suggereerend, dat naar de
altaarzijde heen allengs in een voor
stelling' van do Apocalypse culmineert
met het Lam, den aartsengel Michaël,
de 4 engelen die de winden vasthou
den, de 7 engelen met do bazuinen
enz. enz. De Brlösungs-bedürfnis {ver
lossingsbehoefte) wil geponeerd zijn, met
een vage heenwijzing naar de uiteinde
lijke verlossing door het Lam.
In do reusachtige en fraai betimmer
de Hal der Pressa werd Maandag eern
Volksavond gehouden, door eenige dui
zenden bijgewoond, waar de beroemde
geleerde Deiszmann, die aan het gehee-
le congres een werkzaam aandeel nam,
en aartsbisschop Söderblom en onze mi
nister Slotemaker de Bruine het woord
veerde; de laatste hield zijn hoorders
ademloos geboeid en sprak buitenge
woon goed. Er zullen wel hoorders ver
baasd geweest zijn over het feit dat
deze Staatsminister van Arbeid u.s.w.
zoo'n beste dominee bleek te wezen.
Dinsdagavond werd het congres be
sloten met een maaltijd, door de stad
Keulen aangeboden, waar burgemeester
Adenauer, Süderblom, Slotemaker de
Bruine en afgevaardigden uit Genèva
en Sofia ofïicLele tafel red men hielden
en waar men in keurig gezelschap lang
en feestelijk bijeen was.
En nu de congreszittingen zelve. Zo
waren lang en druk. Met een korte
Andacht voor en na erbij was men tel
kens volle vier uren van 91 zonder
zweem van onderbreking met elkaar
aan het werk. Amerika liet zich als
practisch gelden, de De Diaspora-gem.
(b.v. de Protestanten in Spanje) lieten
hun klachten hoorem. Engeland was
kruidig-vermanend tegen een godsdienst
op viltpantoffels; „het moet niet on
denkbaar zijn dat O. L. Heer plezier
heeft in de Punch en in Pickwick", vele
getuigen, zooals Griekenland en Boe
dapest gingen vèr buiten het gebied der
journalistiek om. Een Zürichsch journa
list, Dr. Müller, geroutineerd in de pers
concentratie, was verreweg het prac
tisch en kreeg tot loon de opdracht
torn samen met het congresbureau, de
Congres-resolutie vast te stellen.
Wat méér van de congreszittingen
te zeggen? Ieder had de gelegenheid
zich zelf uit te spreken, en naar velen
werd met belangstelling geluisterd;
maar tot eigenlijke gedachtenwisseling
kwam het uiteraard brj een zoover uit
eenloopend gezelschap niet. Maar de
gedachte aan Stockholm beheerschte de
sfeer, die in haar karakter door den
weiwillendeu en werkzamen voorz., prof
Hinderer van Berlijn, uitstekend be
lichaamd werd. Overigens: men heeft
elkaar gezien, relaties aangeknoopt, de
eenheid beleden; achter dfc schermen
wordt er door een kleinen kring van it*-
gewijden eenig practisch werk gedaaxv
en buiten het congres hebben alle be
zoekers van de verbazingwekkende
mooie, rijke en leerzame Pressa geno
ten. Dit een en ander moge niet zoo
heel veel te beteekenen hebben, het is
toch iets.
UIT DE OMGEVING.
ALPHEN AAN DEN RIJN.
Feesten Wilhelmin a vereenig ing.
(Slot).
„Een droeve morgen een blijde dag",
werd geenszins Woensdag bewaarheid op
den tweeden dag der feestelijkheden, ge
organiseerd door de Wilhelminavereeni-
ging.
De regen, welke in den morgen onop
houdelijk neerstroomde, bleek een ge
duchte spelbreker, zoodat de kinderspe
len, welke te half elf zouden aanvangen,
moesten worden uitgesteld en nu gehou
den zullen worden op 31 Augustus.
In den middag werd het gelukkig wat
beter, behoudens een geweldige stortbui,
welke de feestgangers ijlings een goed
heenkomen deed zoeken.
Te half drie vingen onder veel belang
stelling de windhonden-rennen aan achter
het kunsthaas, een nummer wat voor onze
omgeving ongetwijfeld iets nieuws was.
Bij de opening werd met de deelnemende
renhonden een défilé gehouden door de
arena, daarna werd aangevangen met „De
Rijnstroom-ren" (vlakkebaan-rennen).
Handicap (verguld zilver medaille) be
haald door „Wanda" eig. M. Blom, 2e pr.
zilver med. „Laboreur-Echevary" eig. mej.
L. G. Zorge de Raumonde, 3e pr. bronzen
med., „Snel", eig. P. Mulder, alhier.
De Koningin Wilhelmina Ren (hinder-
nisrennen) was niet minder spannend,
ook deze ren ging over een afstand van
300 en 305 Meter. „Wanda" werd weer
eerste prijswinner, terwijl de als voren
genoemde honden weer tweede en derde
prijswinnaars werden.
Nummer drie van het programma gaf
aan „de Djiguiten-ren" (springconcours
handicap afstand 300 tot 310 m&ter).
„Snip" eig. W. van Renswoude, behaalde
den eersten prijs, een bedrag ad 25, 2e
prijswinner 15. behaalde „Laboreur-
Echevary", terwijl als 3e prijswinnaar 10
„Madonna-Echevary" uit het strijdperk
trad.
Hierna volgde „de Olympiade ren", heat
voor alle prijswinnaars met hindernissen
over een afstand van 300 meter. De 3 eerst
aankomenden in deze heat, kampten teza
men om den gouden Olympiade medaille.
Deze moest driemaal worden gewonnen,
of tweemaal achter elkaar, door denzelf
den hond. „Wanda" eig. M. Rlon, was
hierbij weer de gelukkige. Een speciale
prijs, aangeboden door de Ned. Greijhound
Club te Amsterdam, bestaande in een zil
veren Sierkurk, werd behaald door La-
boureur-Echevary, terwijl nog twee spe
ciale prijzen werden gewonnen door Duck
eig. M. P. Nigten te 's-Gravenhage. Na af
loop werden den prijswinnaars door den
ren-leider oranjelinten overhandigd, op
welke linten de prijzen vermeld waren.
Het inleggeld voor de deelnemenden be
droeg ƒ2; de leider zorgde echter voor
een verrassing, door allen 2.50 voor
vergoeding der kosten terug te betalen.
De kinderspelen vielen in den middag
door den regen, voor het meerendeel in
letterlijken zin inhet water. Te vermelden
valt: blaastrappen voor jongens. Ie prijs
winnaar werd D. de Jong, 2e. P. Bezemer,
3e. Th. Kooistra, 4e. L. Tuinenburg.
Kuipje steken, wat behalve de regen
nog menigeen een extra nat pak bezorg
de, werd ruimschoots vergoed door de
flinke geldprijzen, hiervoor beschikbaar
gesteld. Ie pr. ƒ20 W. Bummerman, 2e pr.
ƒ15 J. Houtman, 3e pr. ƒ7.50 C. de Jong,
4e pr. ƒ5 W. Lenling, 5e pr. ƒ2.50 G. van
Wijk.
Na de uitreiking der prijzen ving eeni-
gen tijd daarna het avondfeest aan, waar
bij door de plaatselijke muziekverenigin
gen een concert werd gegeven. Omstreeks
9 uur had een bioscoop-voorstelling plaats
terwijl de feestviering eind goed al goed
met een schitterend vuurwerk onder een
helderen sterrenhemel werd besloten.
Ondanks het minder gunstige weder,
mag de W. V. toch nog op een goedge
slaagde feestviering terugzien.
Door een passeerende kaasbrik werd
FEUILLETON.
God is mijn heil.
n) -o_
Iemand die zijn naaste vrij durft aan
zien. laat zijn geheele gezicht niet zoo
hegroeien. Ik wilde wel, dat de ko
ning mij eens met mijn dragonders de
straten liet schoonvegen, dan zouden
ai die verdachte personen wel spoe
dig den aftocht blazen zonder ooit
weer berug te komen".
„Ik denk", zeide de heer Van Steen
dorp, „dat onze generaals, indien
men eens handgemeen werd, hetgeen
God verhoede, bewijzen zouden, dat zij
spoedig het volk beteugelen kunnen".
JPrittwitz laat niet met zich spot
ten", antwoordde de overste.
„En onze officieren dragen allen
bet hart op de rechte plaats", voegde
de majoor Von Knebel er bij.
„En de soldaten ook"; zeide Wil
lem, „als vrijwilliger hoor ik hen dik
wijls spreken en zij branden van ver
langen om de democraten, die het
hoofd zoo beginnen op te steken en
hen lang niet altijd even beleefd be
handelen, eens van naderbij te ont
moeten".
„Gij jongelui moej maar niet te
voorbarig zijn", zeide de heer Von
Oeser, „het. is gemakkelijk het vuur
aan te blazen, maar moeilijk het te
biusschen", 4
„Maar het is toch beter de knoop in
ééns met het zwaard door te hakken
dan er jaren lang tevergeefs aan te
plukken", sprak de overste Hohrfeld.
De muziek hield juist op. De gasten
begaven zich naar de welvoorziene
buffetten om zich te verfrisschen, de
jonge dames rustten uit op gemakke
lijke stoelen en canapé's, terwijl de
heeren haar allerlei ververschingen
aanboden.
Hedwig had zich met de meisjes
Berghedm en Emma Rohrfeld op haar
oude plaats neergezet en was zeer stil,
ofschoon de anderen een levendig ge
sprek voerden. Zij behandelden een
belangrijk onderwerp, namelijk wie
hunner dansers zich het dapperste
zou gedragen als de oorlog eens uit
barstte.
Emma dacht jonkheer Van Haller.
,,'t Is maar jammer dat hij niet meer
in dienst is", zeide Helena, „nu zal
hij geen gelegenheid hebben om zich
te onderscheiden".
„Wat moet het heerlijk zijn om nu
soldaat te wezen", zeide haar zuster
Johanna, „de mannen ziillen nu gele
genheid hebben om allerlei ridderlijke
deugden ten toon te spreiden, die se
dert lang in onbruik zijn geraakt,
vooral dapperheid en zelfverlooche
ning".
„Van al degenen die ik ken vind ik
mijnheer Van Rothfels de ridderlijk-
ste", zeide Helena, „hij is deêelijk en
niet zoo los als de meeste anderen".
„En hij is zoo interessant omdat hij
arm en trots is en zich zoo weinig om
het oordeel der wereld bekommert",
zeide Johanna.
„Ik ben overtuigd", antwoordde He
lt na, „dat hij zich voor zijn beginselen,
voor zijn geloof en zijn liefde voor va
derland en koning zou opofferen. Wat
zegt gij er van Hedwig? gij kent hem
het best van ons allen".
Hedwig had nog nooit haar mee
ning over Willem uitgesproken; zij
vond het vreemd het zoo openlijk te
coen; maar zij antwoordde bedaard:
,.ik geloof het ook".
„Hedwig schijnt er niet in te kun
nen berusten dat mijnheer Van Haller
riet den heldenrol vervult", riep Em
ma levendig uit.
Deze trachtte zich te verontschul
digen, maar bloosde onwillekeurig*
hetgeen de plagerijen niet deed ver
minderen. Tot haar geluk begon juist
de cotillon; haar danser kwam haar
afhalen en brack- haar op haar plaats,
ook de andere jongedames zetten zich
in den kring neder en zoodoende
kwam er een einde aan het gesprek.
Willem had zich naast mevrouw
Van Steendorp neergezet en praatte
met haar over de oude mevrouw, over
haar kinderen, den verloopen zomer
en Schönheide, waar hij hoopte in het
voorjaar weder eenigen tijd met haar
door te brengen. Zij keuvelden zeer
genoegelijk, hoewel zij vaak in hun
gesprek gestoord werden, want Willem
was onder de dames zeer gezien, en
werd menigmaal voor extra toeren
afgehaald.
Eindelijk naderde Hedwig hem ook
schoorvoetend. Sedert zij te Schönhei
de met de kinderen allerlei spelen ge
daan hadden, was dit de eerste maal,
dat zij weder met hem dansteen, en 't
Sv heen haar toe alsof die gelukkige
dagen waren teruggekeerd, toen zij
tegen hem aangeleund de ruime zaal
doorkruiste.
Het extra toertje scheen hem ook
goed te bevallen, want hij rekte het
zoo lang mogelijk. Toen hij haar naar
haar plaats terugbracht, zag Hedwig
hem aan met den schuchteren blik
van een kind, dat vergeving vraagt,
zonder recht te weten wat het misdre
ven had.
Willem zag haar vriendelijk aan,
zoodat haar bezorgdhei spoedig ver
dween. Hij gaf zijn dame wel is waar
ongaarne aan den heer Van Hailer
over, maar dit kleine voorval had
l.em welwillender gestemd jegens al-
ltn en ook jegens dezen, en hij veront
schuldigde zich beleefd zoo lang met
Hedwig gedanst te hebben.
De heer Van Haller nam de excuse-s
met een koel hoofdknikje aan, maar
kon toch niet anders dan tevreden
zijn over den extra toer, want zijn da
me werd van dat oogenblik af veel
spraakzamer en zij vonden beiden, dat
do cotillon zeer pleizierig was geweest.
Toen het bel gedaan was bracht de
heer Van Haller Hedwig naar naar
moeder terug liet niet af vóór
dat zij hem toestond haar naar het
rijtuig te brengen, om haar zooals hij
zeide tegen nieuwe beleedigingen van
het grauw te vrijwaren.
Het sierlijke rijtuig van jonkheer
Van Haller met twee prachtige paar
den bespannen, die in de vorige week
alle kenners in verrukking hadden ge
bracht, stond ook voor de deur. omge
ven door een aantal nieuwsgierigen of
belangstellenden. Eenige politieagen
ten hielden het volk op eerbiedigen
afstand, zoo dat er niets verder ge
beurde. De rijtuigen rolden snel door
de flauw verlichte straten en voerden
de vermoeide, afgematte gasten naar
huis, terwijl eenige jongelui zich nog
naar een oesterhuis begaven. De heer
Van Haller sloot zich hij hen aan en
zond zijn rijtuig weg, ook Willem
voegde zich bij hen, met zijn vriend,
den graaf Van Bergheim. Hoewel hij
anders zelden zulke plaatsen bezocht,
voelde hij zich heden te opgewonden
om reeds naar bed te gaan en hij vond
het zeer aangenaam nog wat te kun
pen napraten.
Langzaam volgde hij met Bergheim
het troepje jongelui, dat voor hem
uitging en .dat grootendeels uit offi
cieren bestond, waaronder de heeren
Van Ramsleben, luitenant Van Rohr
feld, zijn neef Van Borkstedt en diens
broeder de advok&at.
(Wordt vervolgd)*
