NIEUWE LEIDSCHE COURANT.
van
DONDERDAG 29 SEPT.'27
TWEEDE BLAD.
Wflï DE BLADEN ZEGGEN.
Weerzinwekkend gedoe.
De socialistische pers, zoo lezen wij
in de Maas- en Scheldebode,
heeft het nog maar steeds niet zoo
ver kunnen brengen den banneling te
Doorn met rust te laten.
Geen gelegenheid wordt ongebruikt
gelaten om den ex-keizer van Duitsch-
land te kwellen, en te belasteren,, en
te bespotten.
Nu werd Hindenburg w%pr aange
vallen door de sociaal-democraten,
omdat hij het heeft durven wagen den
ex-keizer, die hem een telegram ge
zonden had, daarop een antwoord te
rug te seinen, zonder eerst dat ant
woord te publiceeren.
Hoog geeft „Het Volk'" op over de
humaniteit van het moderne recht,
waarbij de misdadiger als. psycholo
gische patiënt behandeld wordt en
-van straf in clen vorm van vergelding
geen sprake meer is.
Maar als het den gewezen Düit-
•chen' monarch betreft valt het socia
lisme plotseling terug in de fout der
middeleeuwen, den tijd toen men nog
geen hooge opvattingen over recht en
straf had en den; misdadiger in het
schandhout op cle publieke markt
sloot, en het der lieve jeugd vergunde
het slachtoffer op allerlei wijze te sar
ren.
De socialistische dubbelhartigheid
komt niet alleen uit in de toepassing-
der straf, doch ook bij de rechtspraak
zelve.
Ofschoon hoogstaande rechtsgeleer
den de schuld van Sacco en Vanzetti
bewezen achtten, vond de S.D.A.P.
geen schuld in deze menschen en
sprak van het „moord-proces". Als
'het échter betreft een vorst, als ex-
keiwer Wilhelm, dan spreekt het roo-
de orgaan van den „weggeloopen mo
narch, die zoo onnoemelijk veel on
heil heeft gesticht".
■De historie heeft nog geen uit
spraak gedaan over de schuldkwestie
Van den oorlog, maar „Het Volk" is
'met zijn oordeel klaar.
De Keizer van Düitschland heeft het
gedaan!
Weerzinwekkend gedoe!
Het is te begrijpen, dat bij zulk een
meten met twee maten alle respect
.voor de „verlichte" opvatting der so
ciaal-democratie verdwijnt.
KERK EN SCHOOL.
NED. E3av. EE3K.
Beroepen: te Stedum (Gröii.), E.
£A. Lazonder, te Warns (Fr.). 5 Te
Sommelsdijk: S. GoVerts, te Oldebroek.
Aangenomen: naar Garmer-
,wolde: L. de Baan, te Drachtstercom-
pagnie.
GEREF. KEREEN.
Beroepen: te Gees (Dr.), P. Mel
ius, cand. te Groningen. Te Alm-
kerk: W. Seinen, te Opperdoes.
bevestiging, intrede en
S AFSCHEID.
De heer G. W. van Deth hoopt
zich 30 Oct. a.s. aan de Geref. Kerk in
Hersteld Verband'te Zaandam te ver
binden. Bevestiger is Ds. J. J. Buskes,
van Amsterdam-Zuid.
Zondag 9 October a.s., des nam.
2 uur hoopt Ds. E. Bar g e r afscheid
te riemen van de Ned. Herv. Gemeen
te te Tienhoven.
Zondagmorgen had de bevesti
ging plaats van Ds. de Jong, beroepen
predikant bij de Geref. Kerk van Bel-
lingwol de-Nieuwe Schans door Ds.
Prins met een predikatie over Spr.
13 17. Na het uitspreken van de ze
genbede werd door de gemeente den
nieuwen predikant staande toegezon
gen: Dat 's Heeren zegen op U daal.
Zondagsmiddags deed Ds. de Jong
zijri intrede. De tekstwoorden voor de
irrtreê-predikatie waren ontleend aan
Ps. 1248. Aan 't slot sprak Ds. de
Jong woorden van dank tot Ds. Heer-
sink als vertegenwoordiger van de
FEUILLETON.
EBBA EN HELENE.
O—
En was dat niet een onnatuurlijk
iet-s voor een jong meisje?
Of was het verlangen naar vrijheid,
naar kennis, zelfstandigheid, met eer
zuchtige gevoelens verbonden?
Een groote onzekerheid kwam over
haar. Ze was bang, misschien iets te
zeggen, wat dwaas zou klinken. Ze
Wilde het dolgraag clen ouden man
duidelijk maken, want, of dit dringen
de gevoel, dit verlangende zoeken
zlechts algemeen vrouwenleed was of
'haar eigen leed, voor haar alleen be
staande: het brandde in haar en riep
om bevrediging.
„Nu?" zeide de oude man aanspo
rend.
Ebha stond op.
„Papa," begon ze, „u wilt dat ik u
zal zeggen, wat ik wil, opdat u me
weerleggen kunt?! U zijt dus mijn te
genstander, zonder mijn begeerte te
kennen? Waarom zou ik ze dan eerst
zeggen? Vertrouw me en laat me zelf
mijD weg zoeken! Als een jonge man
haai" cle universiteit gaat, weet hij ook
niet altijd, waar hij zal aanlanden."
V<óór de professor kon antwoorden,
kwatn er stoornis. En Ebba, die zoo
naar dit ernstige gesprek verlang 1
had, was blij om deze storing. Wat
Was dat gesprek moeilijk, buiten alle
classis en voor zijn consulentschap
voor Bellingwolde-Nieuwe Schans; tot
Ds. Prins voor zijn bevestigingspredi
katie, die Ds. de Jong op dezen voor
hem zoo gewichtigen dag zoo gesteund
had. Voorts nog een woord van' dank
aan clen burgemeester en cle afge
vaardigden van de Herv. Evangelisa
tie en Baptistengemeente voor hun te
genwoordigheid bij cleze gelegenheid.
In 't bijzonder dankte Spr. den Kerke-;
raad voor alles wat deze voor Ds. de
Jong en zijn echtgenoote gedaan had,
en voor het. vertrouwen aan hem ge
schonken.
De lieer Van Dijk zei namens den
Kerkeraacl, dat liet liern zëer verheug
de, dat.Ds. de Jong bereid was,, den
herdersstaf op te nemén. Niemand
van ;de gemeente, niémand van de
classis, ja niemand uit de omgeving
had het, volgens Spr., ooit- kunnen of
durven denken,-, dat zoo spoedig de zoo
vurig door allen begeerde wensch, een
eigen predikant te krijgen, vervuld
zou worden. Wij mogen God daarvoor
danken.
JUBILEUM.
Gisteren was het. 25 jaar geleden,
dat Ds. M. J. A. Bouwers zich als die
naar de.s Woords aan de Ned. Herv.
Gemeente te Hardegarijp had verbon
den.
PROTESTANTEN TE DOUR (BELGIë)
Te Dour in de Borinage, -de streek
waar indertijd ook Vincent van Gogh
als evangelist werkzaam was, is de hon
derdste verjaring van hét béstaanvan
de Protest. Kerk gevierd. De Burge
meester en een delegatie van den ge
meenteraad was daarbij aanwezig.
Dour is een der zeldzame gemeenten
van Bel°ië; waar de Geref. Godsdienst
zich, sedert de i6e eeuw, ononderbro
ken wist te handhaven.
De geschiedenis wijst op de aanwe
zigheid van protestanten te Dour en
omstreken van 1548 af. In de 17e eeuw
werden herhaaldelijk bijbels en andere
protestantsche boeken in beslag geno
men en talrijke „ketters'' uit het. ge
bied verdreven. Fenelon, aartsbisschop
van Kamerijk, kwam "in" eigen persoon
een onderzoek instellen, maai' vermocht
{evenmin als zijne voorgangers de her
vormde leer uit de Borinage te bannen.
Het was eerst onder Josef II, in 1781,
dat de protestanten van Dour het
waagden openlijk hun geloof te belijden
en een kerk te bouwen, die later ineen
smidse werd herschapen. De huidigs
kerk werd opgericht in 1827 met. den
steun van Kening Willem) I der Neder
landen.
LEGERPREBIKANT.
Uit Indië wordt gemeld, dat Ds. G.
van Duinen, em.-Pred. der Geref. Kerk
van Schiedam, thans legerpredikant in
{Nefd.-Indië,1 daar Magelang tot stand
plaats heeft gekregen. In het benoe
mingsbesluit is bepaald, dat de functio
naris voor alle zaken, welke de geeste
lijke verzorging van het legerpersoneel
betreffen, onder de bevelen staat van
iden legercommandant, door wien hij
van een instructie zal worden voorzien,
tierwiil hii bevoegd is over alle aange
legenheden, zijn dienst betreffend, in
briefwisseling te treden met alle burger
lijke en militaire autoriteiten, met uit
zondering van den Gouverneur-Generaal
HERINNERINGEN UIT KERKELIJK
AMSTERDAM.
Een oud-Amsterdammer schrijft aan
het „Hbld.":
Als de ..toeloop van een predikant af
nam, lieten in vroeger jaren de Amster-
damsche Kerkvoogden in de avondgods
dienstoefeningen wat minder gaslampen
aansteken. Dat heette op „heel1 en half
licht gezet worden" en daarop zinspeelt
een van de Gene3tet's bekende leekén-
gedichties. Nu bespeurde zeker bekend
Amsterdamsch predikant bij 'liet begin
der winteravondbeurten, dat hij voor
het -eerst op .halflicht gezet was. Hij
zei daarover aanvankelijk niets, maar
preekte dien avond bijzonder kort, - en
'eindigde zijn toespraak met deze woor
den: „gelijk de Kerkvoogdij spaarzaam
is met haar licht, zal ik het zijn met
mijn woorden. Amen".
Mijn vader was ouderling en nam in
een niet druk bezochte middag beurt een
v^n mijn -neven, een student, die bij
ens- gelogeerd was, mee naar de kerk.
Neef was overigens z&sr onkerksch. Nu
was het in dien tijd de gewoonte om
verwachting! Tijd om haar gedachten
te verzamelen, leek haar nu zeer ge-
wenscht.
De professor en de beide jonge meis
jes kregen zoo zelden bezoek, dat
vrouw Vosz, die overigens slechts in
den voormiddag van elf tot twee uur
aanwezig was, in het geheel niet afge
richt was op het aandienen of belet
geven. Ze.liet de bezoekers eenvoudig
aankloppen en binnengaan.
En nu werd er ook geklopt, en bij
na tegelijkertijd ging de deur open en
trad de weduwe van den handelsraarl
Heldingen, cle schoonzuster van den
professor, binnen.
De meisjes snelden haar tegemoet,
niet juist innerlijk zoo verheugd, maar
toch met het gewone vriendelijke glim
lachje.
Men ging in volkomen vreedzame
familiebetrekkingen met elkaar om en
stelde ook dientengevolge belang in el-
kaars aangelegenheden. Men werd het
zich ook nauwelijks bewust, dat deze
oppervlakkige harmonie eigenlijk de
meest volkomen innerlijke vreemd
heid bedekte. De meisjes waren lede
ren 'Woensdag de gasten van de vrouw
van den hanclelsraad, die van haar zij
de voor de beide „arme wurmen" deed
wat ze kon: n.J. steeds veel ongetrouw
de heeren uitnoodigen. Ze nam ze ook
tusschenbeide mee op kleine uitstap
jes en gaf haar allerlei nuttige dingen
cadeau. Ebba en Helene namen dii
met kinderlijke dankbaarheid aan en
voor 't overige .viel bet haar nooit in,
oude Bijbels en Psalm- en Gezangboeken
waarvan de bladen door den tijd af-
gévreten waren te herstellen door
die af gevreten gedeelten met wit papier
bji te plakken. Ongelukkigerwijs had
mijn neef een op die manier behandeld
Gezangboek voor zich. En teen er nu
gezongen werd, maar ohz? student niet
meezong, en mijn vader hem toefluis
terde dat hij mee-zingen moeBt, luidde
zijn antwoord: „Ik kan niet, Oom, ze
zingen in mijn renonce".
I11 de_ Oude-Zijds-kapel zat een ma
troos, die aan het passagieren was ge
weest en, nu zijn geld op was, dat kerk
je uit verveling was binnengeloopen.
Trouw aan zijn plicht kwam de koster
hem in den tusschenzang een dubbeltje
vcor zijn plaats vragen. Maar ziin ant
woord, dat ik zelf gehoord heb, luidde:
„Wat een dubbeltje voor die plaats?
Als ik dat had, zat ik hiér niet".
DE BEURS EN DE KERK.
Es. C. A. Lin|beek, Herv. Geref. lii
der Tweede Kaine_r, is in d.' politiek
gekomen via „het wondere amot". Maar
eer hjj ..theologie ging studecren is Ijij
een tijd lang beursbezoeker geweest
vcor een firma te Amsterdam.
Hij vertelt dit zelf in zijn „Herinne
ringen uit den tijd der Doleantie" in
JStaat en Kerk". 't.Was een koude dag
met sneeuwjacht in Januari 1886, toen
de niet-ge3chorste predikanten der Her
vormde Gem. als -gewoonlijk hun ver
gadering „wilden houden in het beken
de aangebouwde lokaal van de nieuwe
Kerk. Onder groote belangstelling:
van het publiek, waaronder, vele be
zoekers van de Koopmansbeurs op den
Dam, ook de latere Ds. Lingbeek, 'werd
den dominees de toegang tot hun lokaal
gieweigerd; binnen zaten de heeren A.
F. de Savornin Lohman en Dr. F. L.
Rutgers.
„Neg zien wij de predikanten, met ds
parapluie beven het hoo-fd. eenigszins
■zenuwachtig heen en weer loopen: den
langen Ds. Posthumus Meyjes, den grij
zen dichter J. J. L. ten Kate en zoovele
anderen. Maar de vergadering ging niet
door. De predikanten trokken weldra
noodgedwongen af. Het beursvolk, dat
den geschorsten niet welgezind wa3,
mekte".
Dit laatste dcet levendig denken aan
De Genestet's:
„Want door al dit nieuwe licht
- Was d' Effectsnhoek ontsticht"
Maar daar, bij de Geriestet, is ver
zet tegen nieuwigheden van links be
doeld. I
Of de zakenwereld ook een conservee-
rend element vormt in de maatschappij.
DE BETEEKENIS DER MEDISCHE
ZENDING.
In „Onze Zending", hefc maandbericht
der Doopsgezinde zending, vertelt de
tiendeling-arts Ds. K. P. O. A. Gramberg
thans met Europeesch verlof in ons land
p.anwez-ig, van 'zijn ervaringen in het
Eendjngsziekënhuis te Kelet. Hii laat
daarin duidelijk uitkomen, van weikeen-
lenorm belang de medische zsnding voor
de iplandsche bevolking is.
Hij schrijft o.m. hoe door hem, om
eens een indruk te krijgen van de wer
kelijke mate van besmetting met malaria
van de bevolking in de streek van Tajoe
een onderzoek werd ingesteld naar de
miltvergreot-ing (een teeken van mala
ria-infectie;) yan pl.m« 6000 inwonerw
(de helft van de bevolking daar). De
z.g. milt-index was ontstellend. De ge
zondste dessa had een milt-index van
60 pet., de ongezondste van 96 pet., een
gemiddelde van 85 pet. De kinderen
waren soms tot iöo pet.., geïnfecteerd.
Zeer groote miltgezwellen zag: hij .er
imëer dan 200.
Een zoo g&teisterda bevolking vis na
tuurlijk op het gebied van werkpresta
ties geheel minderwaardig. Europeesche
cultures, die in een dergelijke streek
zich willen vestigen, zullen dit probleem
zeer zeker onder de oogen moeten zien,
want een zoo doorziekte bevolking pres
teert geen 50 pet. van den arbeid dien
zij zou kunnen yerrichten, wanneer het
volk gezond was.
Dr. Gramberg's conclusie is, dat het
(dringend noodig is dat het gouverne.1-
ment zoo al niet direct begint met gron
dige assaineering ,(want daarmede' zjjn
millioenen gemoeid) dan toch ten minste
de ergste misstanden op het gebied van
irrigatie en afwatering wegneemt en
'zoodoende al het zijne doet om te be
vorderen dat de milt-index belangrijk
eens te onderzoeken, of ze werkelijk
veel van tante hielden.
Bij deze zorgen voor de twee zor
gen, die de tante voor „moederlijke"
hielcl moest de zending, waarvoor
ze nu hier was, haar als een belooning
voor haar moeite toeschijnen en haar
een groote voldoening geven.
Haar gezicht straalde. Het was groot
en lang; een te klein, fijn neusje zat
daarop. Ze droeg een lorgnet met dun
ne zwarte omranding, met een koordje
achter haar oor. Dit in verband met
een scheeve scheiding, die het grijze
haar in twee ongelijke helften ver
deelde^ gaf haar een ongewoon vor-
schend uiterlijk. Een capoteboed van
pareltule sierde haar hoofd; de krans
van asters daarop zat als een diadeem
en op zijde wapperde een volle bos
zwarte paraclijsvogelveeren, licht en
beweeglijk als dons.
De professor stond voor deze statige
vrouw, hield haar hand vast en zeide
beklemd, dat hij heel blij was haar te
zien. Gedeeltelijk kwelden hem de
zich heden juist opstapelende zwarig
heden, gedeeltelijk drukte hem zijn be
sluit, een stuk te willen verkoopen,
wat zijn. schoonzuster, Louise Herlin
gen, zooals hij wist, een „dwaasheid"
zou noemen.
„Ge kunt denken, waarde zwager,
dat ik alleen in een hijzonder geval
vóór tafel uitga."
Voor haar was het nog vóór tafel,
en ze wijdde aan haar keuken steeds
een bijzonder groote 2org. „Wat heeft
daalt en mitsdien grooter welvaart ver
kregen kan worden.
OOK VERZEKERINGSPREMIE ENZ.
Het bestuur van de Chr. school te
Monnikendam was bij de Kroon in be
roep gegaan van een besluit van den
gemeenteraad, waarbij vergoeding ge
weigerd werd voor de kosten van brand
verzekering, waterschapslasten en ou
deravonden.
De Kroon heeft beslist, dat al deze
[uitgaven volgens de Lager Onderwijs
wet, door de gemeente moeten worden
vergoed. Alleen mogen de op de ouder
avonden gemaakte verteringen niet
aan de gemeente in rekening worden
gebracht. 1
BINNENLAND.
WAT IS EEN TELEFOONOPROEP
BERICHT?
Het Persbureau van het Hoofdbe
stuur der Posterijen en Telegrafie
schrijft ons:
Een telefoon-oproepbericht is een
verzoek van den afzender van het be
richt aan den geadresseerde om zich
op de in het bericht aangegeven wijze
met hem in telefonische verbinding te
stellen. Het bericht kan zoowel bevat
ten de mededeeling dat de afzender
den geadresseerde op een bepaald uur
zal opbellen, als bét verzoek aan
laatstgenoemden om den afzender op
een bepaald tijdstip op te bellen. Het
is daarbij geen eisch dat beide of zelfs
een van beide een telefoonaansluiting
bezit; 'in laatstbedoeld geval zal het
gesprek vanuit een publiek telefoon
station kunnen worden gevoerd.
Telefoonoproepberichten zijn zoo
wel in het locale Rijksverkeer als in
het interlocaal verkeer toegelaten en
voorts eveneens in het internationaal
verkeer, indien zulks tusschen de- be
trokken Administratiën is overeen-,
gekomen.
Voorziet reeds in hét binnenlandsch
verkeer het oproepbericht in een be
hoefte, nog sterker wordt dit gevoeld
in het internationaal vèrkeer; belt
men b.v. in de stad iemand op en
krijgt men geen gehoor, dan probeert
men het na eenigen tijd nog eens, tot
dat het doel bereikt is. In het buiten-
landsch verkeer is het als regel een
groot financieel nadeel indien men de
gewenschte persoon niet thuis tref.t.
Meer en meer wordt daarom gebruik
gemaakt van de oproepberichten (de
z.g. avis d'appel in het internationaal
verkeer) en van voorberichten (de z.g.
préavis). Een voorbericht heeft ten
doel een geabonneerde te waarschu
wen dat de aanvrager zijn gesprek
wensebt te voeren hetzij met een aan
gewezen persoon, hetzij met een be
paalde nevenaansluiting.
Oproep- en voorberichten bevatten
alleen de volgende aanduidingen:
le. naam van den aanvrager en
eventueel zijn telefoonnummer of
-letter;
2e. naam en volledig adres van den
aangevraagde (ingeval van ëen op
roepbericht) of de voldoende aandui
ding van den persoon of van de ge
vraagde nevenaansluiting (ingeval
van een voorbericht);
3e. eventueel het tijdstip waarop de
aanvraag zal worden opgeheven.
Oproep- en voorberichten worden
zoo spoedig mogelijk overgebracht en
per telefoon medegedeeld aan den ge
abonneerde, voor wiên zij bestemd
zijn. De bestelling van oproepberich
ten voor personen, die niet telefonisch
zijn aangesloten, heeft plaats op de
voorwaarden door de Administratie
van bestemming vastgesteld; hier te
lande geschiedt aflevering op dezelf
de wijze als voor telegrammien is be
paald.
Voor het totstandbrengen van een
gesprek met voorbericht wordt als
volgt gehandeld. Zoodra het kantoor
van bestemming het voorbericht heeft
ontvangen, informeert het bij het aan
gevraagde nummer of de gewenschte
persoon of nevenaansluiting gereed
is om te spreken; luidt het antwoord
bevestigend, dan worden de noodige
maatregelen getroffen om de verbin
ding tot stand te brengen, zoodra de
beurt van afwikkeling gekomen is.
Indien de gewenschte persoon of de
nevenaansluiting het gesprek niet kan
of wil voeren, dan wordt de aanvra
ger hiermede in kennis gesteld en de
aanvraag ambtshalve ingetrokken.
een eenzame verouderde weduwe an
ders dan een beetje goed eten?" placht
ze te zeggen.
„Zeker.... zeker...." mompelde de
professor. Ze keek de meisjes aan.
„Zal ik ze wegsturen? Ach wat, de
oude is geen man. Dat kon Kunowsky
niet weten, toen hij mij vroeg, den pro
fessor eens te polsen," overdacht ze.
„Nu," zeide zij, „laten we eerst eens
allen gaan zitten."
Ebba nam haar de cape af, van wel
ker stof men, door al het oplegsel,
niets meer zag. Nu zat tante, in haar
nauwsluitende Engelsche japon, die
slecht paste voor haai* groote, 'weel
derige gestalte, breed en gewichtig
neer.
„Mijn opdracht is eenigermate di
plomatiek," begon ze, de meisjes vroo-
lijk aankijkende.
Ebba kreeg een hevige hartklopping.
„O," dacht ze, „zou hij zich aan haar
geuit hebben
Zou hij daartoe in staat zijn? Zou
hij niet zelf voor haar, oog in oog. het
woord uitspreken, dat ééne, waarvoor
ze sidderde?
„Maar wat is diplomatiek? We zijn
hier allen familie onder elkaar. Waar
toe die geheimzinnigheid? Dus Ewa-
ger: ik heb zoo iets als een huwelijks
aanzoek in den zak."
Ebba werd vuurrood. Toch! toch!
En hij; de trotsche, mannelijke, op
rechte hij bediende zich van een
tusschenpersoon? Ze kon het niet be
grijpen. Haar hart riep „neenl" En in
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 29 Sept. 1927.
Het reisseizoen ligt weer achter
ons. Velen hebben hun vacantia be
nut om in een buitenlandsche reis
kracht en frischheid op te doen voor
de hervatting van den arbeid.
Er zijn er, vooral onder de ouderen,
die maar niet begrijpen waarvoor bet
noodig is steeds naar het buitenland
te trekken. En dat terwijl algemeen
geklaagd wordt over den slechten
tijd. Is ons eigen land dan niet mooi
genoeg, vraagt men.
Het antwoord op deze vraag kan de
nieuwe Baedeker voor Holland geven,
die dezer dagen verschenen is.
Over de reis- en verblijfkosten lezen
wij daarin:
„De reiskosten zijn voor Holland
hooger te ramen dan voor Düitsch
land. Men komt gemiddeld met een
gulden Liet verder dan in Düitsch
land met een mark. Wie de lunch in.
een restaurant, den avondmaaltijd in
zijn hotel neemt en in clen trein 2de
klasse reist, heeft op 1520 gulden
daags te rekenen; in de allereerste
hotels in Amsterdam/Den Haag en
Scheveningen moet men het benoo-
digdé op 30 gulden en meer begroo-
ten".
De reis- en verblijfkosten zijn in
Holland alzoo hooger dan in Düitsch
land. En we kunnen er aan toevoe
gen: ze zijn in Düitschland nog weer
hooger dan in Frankrijk en in Frank
rijk hooger dan in België.
Ziellier de verklaring, waarom juist
vele kleine luyden in onzen tijd 's zo
mers naar België trekken.
OBSERVATOR.
Mocht de aangevraagde persoon het
gesprek niet dadelijk maar wel latei-
kunnen voeren dan \yordt het gesprek
zoo spoedig mogelijk na het door be
trokkene opgegeven tijdstip, Waarna
hij „te spreken" is, tot stand gebracht.
Heeft na verloop van 2 of 3 uur het
kantoor van bestemming van het
aangevraagde nummer geen inlich
ting ontvangen, wanneer de ge
wenschte persoon het gesprek kan
voeren, dan wordt het verzoek om in
lichting opnieuw gedaan in geval de
aanvraag bestemd is b.v. voor hotels
of familiepensions.
Krijgt mien bij oproep van den ge
adresseerde van een voorbericht geen
gehoon, dan moet deze later uiter
lijk, een half uur na den eersten op
roep t— nog eens worden opgebeld;
krijgt men ook dan geen gehoor, dan
wordt de gespreksaanvraag ingetrok
ken» de aanvrager ingelicht en wor
den de kosten van het voorbericht als
mede de inschrijvingskosten in reke
ning Gebracht.
I-Iet InternationaalReglement be
paalt dat voor oproep- en voorberich
ten een taks verschuldigd is, welke is
vastgesteld op 1/3 van de kosten van
een gewoon gesprek van 3 minuten,
met een minimum van 25 cent (50
•centiemen). In het binnenlandsch
verkeer kost een oproepbericht steeds
20 cent.»
J. J. TIJL. f
Men meldt uit Zwolle:
Gistermorgen is de heer J. J. Tijl
overleden, directeur der drukkerij en
uitgeverij van de Erven J. J. Tijl, een
zeer bekende persoonlijkheid niet al
leen in Zwolle, maar ook in dé uitge
verswereld in ons land.
Hij werd 18 Juni 1860 te Zwolle ge
boren- en werd in 1889 deelgenoot in
de zaak, door zijn vader gedreven.
Na diens dood, op 3 Maart 1900, werd
hij hoofd van de Provinciale Over-
ijsselsche en Zwolsehe Courant, van
cle uitgeverszaak en de boek- en steen
drukkerij. De overledene was o.a.
voorzitter van het district Zwolle van
de Federatie van Werkgevers in het
Boekdrukkersbedrijf. Daarnaast was
hij bestuurslid van cle Vereeniging „De
Nederlandsche Dagbladpers" en van
de Locale Pers. Hij was onder-voorzit
ter van de commissie tot overbrug
ging van den IJssel.
DE ARNHEMSCHE HUURVER-
ORDENING.
Men meldt uit Arnhem:
Naar we vernemen is ook de Arn-
hemsche huurverordening door de
Kroon vernietigd.
gedachte zeide ze telkens tot zichzelf:
Ik zal „neen" zeggen. In den storm
moest de liefde en het geluk tot haar
komen. Maar niet als een aardig
nieuwtje, uit tante Louise's praatgra
gen mond.
De vrouw van den handelsraad trok
de schouders op en neer. Er drukte
haar ergens een naad.
Toen allen zwegen, riep ze:
„Niet eens nieuwsgierig?!"
„Voor wie? Van wien?" vroeg de
oude man en keek angstig de beide
zwijgende meisjes aan.
Tante zette zich nog gemakkelijker,
maakte zich nog breeder.
„Verder, is het niet jui9t een aan
zoek, maar een polsen, of hij het aan
zoek cloen mag. Want natuurlijk, een
blauwtje wil hij niet loopen. Hij wil
vooruit weten, waar hij aan toe is."
„Hij weet het niet!" dacht Ebba, „hij
heeft het niet gemerkt, niet begrepen,
geen voorgevoel heeft het.hem gezegd.
Hoe is dat mogelijk? Neen, dat 19 geen
liefde.
„Wie?" vroeg de professor met het
ongelukkigste gezicht van de wereld.
„Wel. cle heer von Kunowsky," zeide
tante op een toon, alsof iedereen dien
naam verwacht zou hebben.
Maar voor Ebba kwam het ais een
groote schrik, als een plotselinge stil
te. Gelukkig! hij was het niet! Hij deed
niet zoo'n zakelijk voorzichtig aan
zoek! En toch was het, alsof ze een
kleine teleurstelling ondervond.
(flterdt ysreolflcU
