NIEUWE LEIDSCHE COURANT
van
DINSDAG 13 SEPT. 1927
j TWEEDE BLAD.
WAT DE BLADEN ZEGGEN.
Stuiptrekkingen van de Sovjet-
macht.
i' E>e vereenigirtff van Russische uit
gewekenen zond "het volgend schrij ven
aan $e redactie van „Ik zal hand:ha:
ven" het orgaan van den Nationalert
i Bond tegen de Revolutie.
Alles nier op aarde is onderhevig
aan moeheid. Menschen en paarden
worden moe; machines verliezen aan
kracht en gaan rammelen; ook de
Russische beul wordt moe en de guil
lotine slijt af.
De woedende, in de geschiedenis
nog niet gekende terreur, die de bols-
jewiki in 1918 begonnen zijn, de ter
reur, die het oude instituut tot uit
moorden v. gijzelaars deed herleven,
daardoor de geheele wereld een uitda-
ging in het gelaat slingerend, de ter-
reur, waarmede men bewees honderdl
duizenden menschen te kunnen ver-
moorden, zonder gebruik te maken
ivan het „bourgeoisistisch vooroordeel'
van een rechterlijk proces, de terreur
die zich uitrekte tot' lange „Bartholo-
meus''-jaren en Rusland in één ge
meenschappelijk massagraf verander
de, deze terrear kon zijn. eigen span-
nin^ niet behouden en moest onver
mijdelijk verzwakken en uitgeput gera
ken. Zij was echter niet aan het einde
van haar bestaan, niet als hulpmiddel
der overwinnaars afgeschaft, ze was
slechts gekalmeerd, verborgen achter
den sluier der sovjet-,,rechf'-banken
Hoe doorschijnend en vol gaten deze
sluier ook was, dfë betrekkingen met
de bolsjewiki we/rden niettemin aan
geknoopt*
Het Russische graan uit hongeren
de goiwernemjenten begon naar Euro
pa te stroomen.; Russische suiker, naf
ta, bcilken en planken bij elkaar
geroofd van Russische en buitenland
se he firma's, geëxporteerd; in het ge
heim werd/en naar de Europeesche
markt meï bloed bevlekte keizerlijke
„regaliën'* en kostbaarheden gesleept.
Tezamen, met dit gestolen goed, dat in
Europa 'zijn afnemers zocht en vond.
stroomde ook naar de Europeesche
landeu in de onaantastbare gezanten
kof Iets, de eenige aan de sovjetmacht
werkelijk behoorende waar de
schriftelijke propaganda voor de. we
reldrevolutie, clen oproep behelzende,
de/elfde macht, door welke de Sovjet
vertegenwoordigers geaccrediteerd wa
r*3n, omver ie werpen; een propaganda
die brutaai en schaamteloos was en
niets en niemand eerbiedigde.
Met onverklaarbare mildheid heeft
Europa deze brutale uitdaging over
zich heen laten gaan, daarop slechts
met tusschénpoozéri reageerende met
nota's in vredelievemden toon.
Tsjang .Tso Lin, de wilde" Chi-
neesche aanvoerden-, heeft het 't eerst
aangedurfd, het tegen de Sovjets op
te nemen, en daarna pas volgde het
besliste Londensche ingrijpen.
Toevallig en klaarblijkelijk zonder»
eenige voorbereiding viel kort hierop
het .Warschauvver schot van.Kowerda
en sprong de Petersburger bom..,Want
Tsjang Tso Lin, Baldwin, Kowerda
en de Petersburger wraa'knemers heb
ben met elkander waarlijk' niet afge-
sproken om een gemeenschappelijk
complot te smeden. De slagen op da
Sovjetmacht vielen van alle kanten te
gelijk, alleen omdat diezelfde Sovjets
in Rusland; en in alle deelen van da
wereld een. atmosfeer hadden gescha
pen, die niet langer te dulden was.
Hoe heefc de Sovjetmacht op deze
verbluffende slagen .gereageerd: Zoo
als altijd met haar gewoon en eenig
middel met terreur. Om te begin
nen heeft zij in haast naar het middel
gegrepen, da.t naar Russische begrip
pen het eerst voor de hand lag: zij
neeft de bonte menigte der opgeslote
nen in de 'Sovjet-gevangenissen, het
overblijfsel van de Russische bour-
geosie, vermoord, een groep, die in
geen enkel verband stond noch met
Kowerd?.., noch met een der anderen.
En &eze herleving der terreur is
FEUILLETON.
Nifjts menssheiijks vreemd
Een. episode uit de geschiedenis van
de Christenen op het Sinaïtisch
Schiereiland omstreeks het iaar 300.
75 o
Be Blemmyers waren in groo-
te menigte komen opdagen, en
huii aanval, dien de Phara-
nieten eerst slechts in schijn moesten
ontwijken, *was zoo geweldig, dat èn
1 deze èn da strijdgenooten, die zich
imet hen in de vlakte vereenigden,
niet in staat waren weerstand te bie-
den, en teruggedrongen werden tot
daar waar de kloof van den ijl weg
smaller werd.
„Het gaat niet, zooals wij gewenscht
hadden", zeide Stephanus.
„En die laffe lioop, dat vee", riep
Paulus woedend, „laat de muur on
verdedigd en lastert God, in plaats
van te waken of te strijden".
De Anachoreten zagen zijn gebaren,
gelijk aan die van een vertwijfelende.
„Verlaat ons dan alles? riep Sergius
uit. „Waarom ontsteekt het doorn
bosch zijn vuur niet, om de misdadi
gers in zijn vlammen te verteeren?
Waarom zwijgt de donder? Waar
zijn de bliksemschichten, die den top
van den Sïnaï omgaven? Waarom
daalt er geen duisternis neer, om de
heidenen te verschrikken? Waarom
splijt de aarde niet, om hen te verslin
den als de bende van Kora?"
zonder twijfel slechts een begin, 'de
eerste stap slechts' na de uitgeruste
en zich met nieuwe kracht verheffen
de bloedige onderdrukking,
De verbleekte sprookjes over evo
lutie ten spijt, gluurde opnieuw van
onder de voor "de „parada" aange
trokken Europeesche" frak die zoo
net voor de Genèver „raout" werd ven
nieuwdi de knersétandende Sovjet-
bek.
En toch ziet men in. deze gruwe
lijke daad niet meer. de uitvoering
van het welbedachte en vaste voor
nemen: he.t is slechts een teeken van
zwakte en radeloosheid, een opsprin
gen in den doodsstrijd, misschien wel
de laatste stuiptrekking. i
Wien zou deze'nieuwe aanval van!
terreur 'schrik' kunnen inboezemen
Wij hebben .leeren begrijpen, dat
een massamoord, met veel rumoer ge
pleegd, niet afschrikwekkender is, dan
een stille en .langzame uitroeiing der
beste krachten van een volk.
En Europa? Zal het misschien nu,
nadat het afgedaan heeft me: het slaap
liedje over de evolutie en nolens vo-
lens de commercieele droomen varen
liet, eindelijk, getroffen door het ro
chelen van de slachtoffers, wier bioedi
opnieuw vloeide in het Oosten, zich
voor goed van de Sovjets afkeeren?
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERB..
Beroepen: Te Kielwindeweer: J.
B. van Kleffens, te De Wilp (Gr.). Te
Muiden, B. G. C. Steenbeek, te Wier
den. Te Groningen (Vrijz. Herv. Ver.)
H. N. Ysbrandi, te Heerenveen. Te
Surhuizen, O. Groenewoud te Parrega.
Aangenomen: Naar Eelde, J. G.
Franck, te Goevorden. Naar Rolde, H.
T. A. J. Westrik, te Holwerd.
Bedankt: Voor Stedum, O. W. C.
v. d. Veen, te Stadskanaal. Voor Grost-
liuizen en Avenhorn, A. Priester, te
Nieuw-Helvoet.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Zetten-Elst, G.
Staal Jr., te Culemborg. Te Baambrug-
ge, P. Melles, cand. te Groningen. Te
Tzum, K. Holwerda, te Westerlee.
CHR. GEREF. KERK.
Bedankt: Voor Amsterdam-Oost,
N. Bijdemast, te Roterdam-West. Voor
Steenwijk, L. H. Beekamp, te Ilarlin-
gen.
BEVESTIGING, INTREDE EN
AFSCHEID.
De vacature hij cle Ned. Herv. Gem.
te Hoogeveen, omstaan door het over
lijden van Ds. J. Kat op 15 Mei 1920,
werd Zondag weder vervuld door de
komst van Ds. H. H. van Ameide, van
Dinteloorcl, Na des morgens bevestigd
te zijn door zijn plaatselijken collega
Ds. A. Meijers met een predikatie over
Ef. 2 20—22. had in de avond-gods
dienstoefening de intrede plaats. Naar
aanleiding van 2 Cor. 5 20 hield Ds.
van Ameide een prediking, waarin hij
wees op het gewichtig ambt van den
Evangeliedienaar en de boodschap,
die hij van Godswege te brengen heeit.
Aan 't einde van den dienst werd al
lereerst een woord van weemoedige
herinnering gesproken aan wijlen Ds.
J. Kat, wiens plaats hij thans inneemt.
Voorts werden bijzondere toespraken
gericht tot Kerkeraad en Kiescollege,
zijn bevestiger en collega, Ds. A.
Meijers, Kerkvoogden en Notabelen,
Eurgemeester en Wethouders van Hoo
geveen, de aanwezige ambtsbroeders
uit den ring, voorlezer, koster en or
ganist, allen die het Chr. onderwijs
dienen en ten slotte tot heel de ge
meente.
Namens het classicaal bestuur en
den ring Meppel werd de nieuwe lee-
raar door Ds. J. Kooiman van Hol-
landscheveld en namens Kerkeraad en
gemeente door Ds. A. Meijers een har
telijk welkom toegeroepen, onder toe
bidding van den zegen des Heeren.
Gezongen werd Psalm 119 9. Beide
diensten was het ruime'kerkgebouw
geheel gevuld.
TOEGELATEN TOT DE EVANGELIE
BEDIENING.
Het Prov. Kerkbestuur van Over-
.ijsel heeft tot de Evangeliebediening
,De kracht Gods',, riep Doelas, „legt
de handen in den schoot. In welk een
twijfelachtig licht stelt de Heer niet
onze vroomheid, daar hij zich ge
draagt als waren wij alle zorg on
waardig!"
„Dat zijt gij ook", schreeuwde Pau-
ius, die de laatste woorden vernomen
had, en den kranken Stephanus naar
den onbewaakten oostelijken muur
meer droeg dan geleidde. „Dat zijt gij
ook, want in plaats van Zijn vijanden
te weerstaan, lastert gij God en ont-
eert gij u zeiven door uwe ellendige
lafheid. Ziet dezen kranken grijsaard,
die zich gereed maakt om u te ver
dedigen! Volgt thans zonder te mor
ren mijn hevelen, of bij het bloed der
heilige martelaars, ik sleur u bij de
haren en ooren naar uw posten, en
wil u
Maar hij sprak niet verder, want
zijn bedreiging werd door een krach
tige stem afgebroken, die bij den voet
van den muur zijn naam riep.
„Dat is Agapitus!" zeide Stephanus.
Breng mij naar den wal en laat mij
daar naar beneden."
Eer hij de wensch van zijn vriend
nog vervuld had. stond de bisschop
in zijn hov-ge gestalten aan zijn zijde.
Agapitus, de Cappadociër, was in
zijn jeugd soldaat geweest. Hij had de
grenzen van den ouderdom ter nau-
wernood overschreden, en was een
waakzaam herder zijner gemeente.
Toen de geheele jongelingschap
van Pharan de Blemmyers tegentrok,
had hij geen rust in de oase, en na-
in de Ned. Herv. Kerk toegelaten den
heer J. Faber, cand. aan de Rijksuni
versiteit te Utrecht, te Doetinchem.
Ds. G. T. v. d. POL.
Te Werkendam is, in den ouderdom
van 79 jaar overleden Ds. G. T. van de
Pol, emerituspredikant der Ned. Herv.
Kerk, die hij van 1879—1919 te Baby-
loniënbroek, Garderen. Veen en Wer
kendam heeft gediend.
H. P. v. d. PLAATS.
In den ouderdom van bijna 63 jaar
is overleden de heer H. P. v. d. Plaats,
in leven Evangelist te Drouwener-
mond.
GER. KERKEN BINNEN HERSTELD
VERBAND.
Dr. J. G. Geelkerken, die Zondag te
's-Gravenhage in Pulchri Studio de
morgengodsdienstoefening der gerefor
meerde kérk in hersteld kerkverband
leidde, heeft bij deze gelegenheid me
degedeeld, dat binnenkort ook te 's-
Gravenhage tot beroeping van een
eigen predikant zal worden overge
gaan.
In den eersten zeer druk bezochten
dienst heeft de bevestiging van een
lidmate plaats gehad.
AVONDMAAL OP AANVRAGE.
In het confessioneel weekblad „De
Gereformeerde Kerk" deelt ds. J. A.
ten Bokkel Huinink het volgende
mede:
„Het is bekend, dat het met de
Avondmaalspraktijk in vele gemeen
ten treurig is gesteld. De Schriftelijke
kerkvisitatie brengt droeve dingen
aan het licht.
Maar wat dunkt u van 't volgende?
In eene vacante gemeente werd door
den consulent bekend gemaakt, dat
het Avondmaal zou worden bediend,
indien men van te voren zich bij den
kerkeraad aanmeldde, dat men daar
aan deel wenschte te nemen.
Iemand, die hij deze afkondiging in
de kerk was, vertelde me dit.
Waar ik meen, dat zoo iets maar
eens in het publiek moet gesignaleerd
worden, dank ik u voor de opname".
Het is inderdaad ontstellend. „Doop
alles, wat in. het doophuis komt".
Maar het avondmaal, nu ja, als men
het vraagt.
EEN V/EEK VAN ERNST.
Ook dit jaar zal te Harlingen. even
als vorige jaren, in de laatstedagen
van September een week van ernst
worden gehouden in de Ned. Herv.
Kerk. Als sprekers zullen optreden: 26
Sept. ds. C. C. G. Visser, Luth. pred. te
Rotterdam^ 27 Sept. ds. J. Jongeleèn,
Chr. Geref. pred. te Hilversum; 28
Sept. ds. B. A. Knoppers, Geref. 'pred.
te Amsterdam; 29 Sept. ds. L. D. Poot
Herv. pred. te Haarlem; 30 Sept. ds. F.
C. Willekes, Herv. pred. te Drogeham
(Fr.).
UITERLIJKE WELVAART.
Dr. J. van Lonkhuizen te Chicago,
die onlangs eenigen tijd in ons land
vertoefde, maakt in „Onze Toekomst"
enkele opmerkingen over de Geref.
Kerken vroeger door hem gediend.
„Het kerkelijk leven, zoo schrijft hij,
is heel wat veranderd in de laatste 13
jaren. Het is uiterlijk tot een onge-
kenden bloei gekomen. Op tal van
plaatsen ziet ge nieuwe kerkgebouwen
Inderdaad vaak schoone gebouwen.
Met torens er op of ernaast. De predi-
kantstractementen zijn met reuze-
schreden vooruitgègaan. Over het al
gemeen genomen schijnen ze mij, naar
de koopkracht van het geld gerekend,
hooger toe dan de Amerikaansche in
onze kringen geldende. Tal van pre
dikanten vond ik niet thuis. De fa
milie was een reisje naar Zwitser
land gaan maken, of was aan zee er
gens in een bekende badplaats. Of had
een landhuis op de Veluwe. Al deze
dingen waren zoo goed als onbekend
in mijne dagen. Een enkele professor
mocht toen eens naar Zwitserland
gaan, thans gaan heele scharen van
predikanten en onderwijzers in den
zomer daarheen. De predikanten heb
ben veelal een maand vacantie. Er zijn
plaatsen, waar men 3 kerken en 4
predikanten heeft; dat wil zeggen, dat
elke predikant om de 4 weken een
vrijen Zondag heeft. Op sommige plaat
dat hij de presbyters en diakenen be
volen had met de vrouwen en achter
geblevene mannen in de kerk voor de
strijders te bidden, was hijzelf, geleid
door een gids en vergezeld van twee
acolythen, den berg opgestegen, om
hij den kamp tegenwoordig te zijn.
Den anderen priesters en aan zijn
vrouw, die trachtten hem terug te
houden, had hij geantwoord „Waar
de kudde is, daar moet ook de her
der zijnl"
Zonder dat iemand het had gezien
of gehoord, was hij tot aan den muur
van het kasteel genaderd en getuige
geweest van Paulus' hevige woorden.
Thans stond hij met rollende oogen
tegen over den Alexandrijn en verhief
dreigend zijn krachtige hand, terwijl
hij hem toeriep: „Waagt het eeri uit-
gebannene zóó tot zijn broeders te'
spreken? Wil een handlanger van Sa
tan den strijders des Heeren bevelen
geven? Dat zou een vreugde zijn,
wanneer gij met uw athletische ar
men den roem kondet winnen, die uw
door zonde en schuld ontzenuwde ziel
heeft verspeeld. Hierheen, mijn vrien
den. de Heer is met ons en zal ons
behoeden!"
Paulus had zwijgend den bisscshop
laten uitspreken, en hief even als de
andere Anachoreten zijn handen op,
toen Agapitus in hun midden trad en
een kort en haastig gebed uitsprak.
Na het „amen" wees de bisschop als
een veldoverste aan ieder, ook aan de
oudsten en zwaksten, zijn plaats aan
bij dsn muur §n achter de werpstee-
sen bestaat de gewoonte, dat de pre
dikant dezelfde preek in de andere
kerkgebouwen der gemeente houdt.
Hij behoeft dus maar één preek te ma
ken per Zondag. Want den volgenden
Zondag preekt hij diezelfde preek in
een ander kerkgebouw. Dit wordt ge
daan om het „naloopen" te voorko
men. of tegen te werken, en den predi
kant tijd te geven voor herderlijken ar
beid. Die „herderlijke arbeid" is echter
nog al ruim te verstaan. Want er zijn
predikanten in groote steden, die er
nog een tractement bij verdienen met
schrijven en lezingen te houden.
„In vele gemeenten heeft men kin
dergeld, of studiegeld. Er wordt mede
gerekend, dat het eene predikantsge
zin meer behoeften heeft dan het an
dere. Iets wat m.i, wel in de lijn. ligt
van de belofte in den beroepsbrief ge
daan, dat de prediker onbezorgd van
het Evangelie zal kunnen leven. Ook
is er in velé classes een voorbeeldige
regeling van emeriteering, waardoor
de predikant na 40 dienstjaren, of zoo
noodig eerder, een flink pensioen ont
vangt.
INNERLIJKE ACHTERUITGANG?
Dr. van Lonkhuizen behandelt ver
der de vraag of er nu ook een evenre
dige bloei is van het geestelijk leven
in Nederland.
Over den wortel, zegt hij, wil ik
niet oordeelen. Maar de openbaring
van het geestelijk leven kon m.i. over
vloediger zijn. De schaduw van de
Geelkerken-zaak ligt nog op de ker
ken. Er is een vreeze om zich te uiten.
De Vrije Universiteit is mede door de
Geelkerken-zaak in een moeilijke po
sitie. Enkele niet-theologische profes
soren behooren bij dr. Geel kerk en's
gemeente. Iets wat de Gereformeerden
in het land zeer hindert en de contri
butie achterwege doet blijven.
„Dat het leven onder de jeugd meer
en meer verwereldlijkt, bleek mij uit
het feit, dat jongere meisjes uit Geref.
kringen zoowel sigaretten rooken als
clie uit wereldsche kringen. Nu waren
dit wel meisjes uit de zoogenaamde
hoogere kringen en misschien zijn de
ze enkelen maar uitzonderingen, maar
het feit, dat het saam schijnt te kun
nen gaan met het lidmaatschap der
Geref. Kerk maakte op mij een diepen
indruk.
„En zoo zoudt ge meer voorbeelden
op kunnen noemen, welke doen vree
zen, dat bij uiterlijken bloei de inner
lijke kracht bij de geref. Kerken ver
dwijnt. Ik trof over het algemeen ge
nomen niet meer dien geest van een
voud, van godsvrucht, van wereldver
zaking aan als in vroeger jaren. „We
hebben een reformatie noodig", zeide
een der vooraanstaande predikanten
tot mij. Moge het reformatorisch werk
der vaderen niet verloopen, maar in
tegendeel doorgezet en verdiept wor
den. Want in het tweede en derde ge
slacht moet het blijken of een refor
matie metterdaad wortel geschoten
heeft".
BE BIJBEL NOG STEEDS HET
MEEST GEVRAAGD.
Hoewel er een achteruitgang voor
het jaar 1926 is te eonstateeren in den
verkoop van bijbels, is volgens mede-
deeling van het „Britsche en buiten-
landsche bijbelgenootschap", de Bijbel
nog steeds het hoek. waarnaar de
meeste vraag bestaat.
De complete bijbel werd in 144 ver
schillende talen verspreid, het Nieu
we Testament in 138 talen, terwijl som
mige hoofdstukken zelfs in 311 talen
werden vertaald.
De meeste vraag voor bijbels komt
uit China, dat gedurende het afgeloo-
pen jaar ruim vier millioen exempla
ren ontvangen heeft, clan volgt Euro
pa met anderhalf millioen en Indië
met 800.000 bijbels. Japan kreeg 2CO.OOO
stuks en Korea importeerde 640.000
duizend bijbels. De cijfers voor Afrika
zijn alle ongeveer 400.000.
Het is dus geen overdrijving, als
men vaststelt, dat geen boek den ver
koop van den Bijbel evenaart.
Dr. H. KRAEMER.
De heer Kraemer, de oriëntalist in
dienst der zending, wiens breede ken
nis van het Arabisch en den Islam er
kenning vond in een uitnoodiging der
regeering om op te treden als advi
seur voor inlandsche en Arabische za-
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 13 September 1927.
De Notenkraker heeft in zijn laatste
nummer een plaat over de terechtstel
ling van Indische communisten. Een
dikbuikige man met hoogen hoed op,
een schitterende dasspeld op de borst,
en een ring, met een schitterende dia
mant versierd, aan den vinger, wan
delende tusschen planten welker bla
deren guldens zijn. In de linkerhand
houdt hij een emmer waarin druipen
de beenderen.
Onder de plaat het volgende:
„De Indische kapitalist: Het pen
ningkruid groeit niet meer al te goed;
als we het eens met wat menschen-
bloed bemestten".
De bedoeling is duidelijk. Ter wille
van de negotie moet de opstand- on
derdrukt worden.
Commentaar overbodig!
Alleen ik begrijp nog maar niet, dat
er Sociaal-democratische Gemeentese
cretarissen gezonden worden, die rus
tig 1500 per maand opstrijken, ac
countants bij den belastingdienst die
er geen bezwaar tegen hadden een
zelfde bedrag in ontvangst te nemen,
enz., terwijl toch het doorsnee koelie-
loon ƒ0.50 k ƒ0.75 per dag is te Ba
tavia.
Dan ook de hand in eigen boezem
heeren!
OBSERVATOR.
ken en later in een verzoek het pro
fessoraat op zich te nemen voor het
Mohammedaansch recht aan de rechts
hoogeschool, is tevens medewerker
aan het orgaan van den N. I. Zen--
dingsbond „De Opwekker". Als zooda
nig hebben zijn artikelen „Kantteeke-
ningen op de pers", waarin hij niet al
leen den inhoud der belangrijkste In
dische periodieken, maar ook die der
Britsch-Indische, Arabische en Egyp
tische bladen de revue laat passee-
ren, voorzoover ze van belang waren
voor het politiek-godsdiengtige leven
van Nederlandsch-Indië, in zeer bree-
den kring waardeering gevonden. Het
opende in wijder kringverband dan
anders mogelijk zou zijn, de gelegen
heid een oordeel te vormen over den
invloed van de Pan-Islamietische ge
dachte op de Indische politiek.
Die overzichten stonden op hoog
peil en al droegen ze het stempel van
het persoonlijk standpunt, dat de heer
Kraemer inneemt, aan de documenta
tie en de objectiviteit van de sortee
ring van het materiaal deed het niet
te kort.
Spoedig zal men het helaas zonder
deze zoozeer gewaardeerde overzich
ten moeten doen; naar we vernemen
aldus schrijft een medewerker aan
het „Bat. Nwsbl." zal de heer Krae
mer zijn publicaties staken.
Zooals men zich wellicht herinnert,
is eenige maanden geleden zekere
wrijving ontstaan tusschen het bin-
nenlandsch bestuur en de zending op
Sangi. Dr. Kraemer heeft zich toen
voor het bespreken der kwestie naar
Sangi begeven.
Thans is hem door de Zending offi
cieel opgedragen een onderzoek in te
stellen waardoor van zelf een hiaat in
de medewerking ontstaai. Maar na te
rugkomst zal de heer Kraemer zich
gedurende den tijd, die hem van bui-
tenlandsch verlof scheidt, wijden aan
wetenschappelijken arbeid.
Zoowel voor het betrokken tijd
schrift als voor de publieke voorlich
ting een ernstig verlies, dat niet ge
makkelijk zal zijn aan te vullen.
VARIA.
Voor het toelatingsexamen aan het
Doopsgezind Seminarium heeft zich
slechts één adspirant aangemeld.
De heer Van den Berg, evangelist
te Grijpskerk. heeft zijn benoeming als
zoodanig te Haarlemmermeer O.Z. aan
genomen.
De Kerkeraad der Ned. Herv. Ge
meente te 's-Gravendeel heeft beslo
ten voor den arbeid te Willemstad
een hulpprediker te benoemen.
mn, en riep toen met een luide stem,
die hoven alles uit werd gehoord:
„Toont heden, dat gij strijders zijt van
den Allerhoogste!"
Niemand verzette zich tegen hem,
en toen zij man voor man op hun pos
ten stonden, liep hij naar de helling
en volgde opmerkzaam den slag die
onder hem woedde.
De Pharanieten weerstonden thans
met goed gevolg den aanval der Blem
myers. want Phoebicius had, nadat
hij met zijn soldaten uit de hinder
laag te voorschijn was gekomen, de
dichte drommen der zonen van de
woestijn, die op hem kwamen aan
stormen, in de flank aangegrepen en
lien, dood en verderf rondom versprei
dende, in twee deelen gescheiden. De
goed uitgeruste en gewapende Romei
nen schenen gemakkelijk spel te heb
ben met hun naakte tegenstanders,
dia zich, nu men handgemeen was ge
worden, noch van hunne pijlen, noch
van hunne lansen bedienen konden.
Maar de Blemmyers hadden in hunne
herhaalde worstelingen met de kei
zerlijke troepen geleerd hunne kracht
te gebruiken, en zoodra zij zagen dat
zij tegen den aandrang hunner vijan
den niet opgewassen waren, hieven
hunne aanvoerders een wonderlijk
schril geschreeuw aan. Hunne gelede
ren werden verbroken, en als een
hoop vederen door een rukwind aan
gegrepen, stoven zij in alle richtingen
uit elkander.
Agapitus hield dit loopen der vvoes-
tijnbewoners voor «en wilde vlucht,
haalde dankbaar diep adem en maak
te zich gereed om naa: het siagveld
af te dalen en zijn verwondde geloofs-
genooten een woord van troost toe te
spreken. Doch hij zou in het kasteel
zelf gelegenheid vinden om zijn vro
men plicht uit te oefenen; want de
herderin, die hij reeds bij zfjne aan
komst had opgemerkt, stond vóór hem
en zeide ?.eer verlegen, maar toch
snel en duidelijk: „De kranke Stepha
nus daar, heer bisschop, die de vader
is van Hermas, en voor wien ik water
draag, laat u smeeken bij hem te ko
men, want zijn wond is opengegaan
en hij meent dat hij sterven zal
De bisschop volgde terstond deze
roepstem met haastige schreden, en
begroette den kranke, wiens wond
Paulus en cle Saïet Orion reeds ver
bonden hadden, met een vertrouwe
lijkheid, die hij niet gewoon was aan
de overige boetelingen te bewijzen.
H kende den vroegeren naam en de
lotgevallen van Stephanus reeds lang,
en op zijn verlangen had Hermas zich
bij de naar Alexandrië gezondene af*
gevaardigden moeten aansluiten.
Agapitus toch was van oordeel, dat
niemand zich uit den levensstrijd
mocht terugtrekken, alvorens hijzelf
daaraan had deelgenomen. Stepha
nus reikte hem de hand. De bisschop
zette zich aan zijn zijde neder, gai
den omstanders een wenk, dat zij hen
alleen moesten laten, en luisterde
opmerkzaam naar de zacht gesproke
ne woorden van den kranke.
(Wordt vervolgd.)
