WAT DE mm ZEGGEN.
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN DONDERDAG 21 APRIL 1927
TWEEDE BLAD.
Gemeente Hunrverordeningen4.
In De Nederlander schrijft
Mr. Dr. A. 'A. v. Rhijn over de practi-
sche uitvoerbaarheid van gem. huur-
verordeningen zooals er voor Amster
dam een is ontworpen:
Afgezien van den administratie
ven rompslomp, die een dergelijke
maatregel in Amsterdam met 'zijn
tienduizenden woningen moet geven,
is het een bedenkelijke gedachte om
de eindsbeslissing in een dergelijke
zaak aan een politiek college toe te
vertrouwen. Want dan spelen al
gauw allerlei factoren, die met de
redelijkheid der huurverhooging
niets te maken hebben, een rol.
Maar oneindig veel erger is, dat
het ontwerp van elke beslissing van
B. en W. kooger beroep toelaat op
den Raad. Stel u voor, een huurder
in een van de buitenwijken van Am
sterdam, wiens huur 50 ets, per
week wordt verhoogd. Gauw in be-
roep bij den Raad. Is er voor-de com
munisten, rapaillanen e.cf. in de ge
meenteraden van onze groote ste
den dankbaarder onderwerp denk
baar, waar het gaat zijn antipathie
te luchten tegen den gehaten „huis
jesmelker"?
Het is inderdaad een raadsel, hoe
1 men. tot een dergelijk voorstel is ge
komen. In de Huurcommissiewet be
stond van de uitspraak der Huur-
commissie hooger beroep op het kan
tongereebt, een orgaan, met waar
borgen van onpartijdigheid en des
kundigheid bekleed. Maar hier
wordt beroep gegeven op den Raad,
een politiek college van niet minder
dan 45 personen, dat moet gaan uit
maken of een van de 3/4 millioen in
woners van Amsterdam per week
een paar dubbeltjes meer huur moet
gaan betalen. Of wel B. en W. heb
ben, de goedkeuring tot huurverhoo
ging gegeven onder voorwaarde, dat
de huurder de woning opnieuw
moet behangen. Er wordt beroep in
gesteld. En de Raad discussieert
ijverig of vrouw Pieterse het niet
nog een jaartje langer met haar te
genwoordig behansel kan doen. Een
fraai toekomstbeeld
Schr. merkt voorts op, dat de gemeen
teraad bij de hem toegedachte recht
sprekende functie den waarborg mist,
uien de kantonrechter in hooger be
roep wèl-had: den eed. Voorts wijst hij
o.m. op het ontbreken van een noodza
kelijk aequivalent van de Huuropzeg-
gingswet. Schr. besluit:
De huurwetten hebben in de tien
jaar van bun bestaan uitstekend ge
werkt, omdat zij abnormale hooge
huurprijzen, waartoe het vrije spel
van vraag en aanbod op de woning
markt zou hebb'en geleid, hebben te
gengehouden Nu zij hun taak heb
ben verricht is het. oogenblik van in
trekken gekomen. Een poging van
de gemeentelijke Overheid om de
huurprijzen te willen blijven rege
len, ligt geheel in de socialistische
lijn,' maar moet tegenstand ontmoe
ten bij hen, die het ingrijpen van de
Overheid op clit gebied slechts als
een tijdelijken noodmaatregel heb
ben aanvaard,
i De wereld wiï bedrogen zijn.
De Maasbode schrijft:
Hoe gaan de leiders der S. D. A. P.
met het congres om? Welke soort van
argumenten gebruiken zij? Wat is
hun metbode?
Te oordeelen naar de verslagen
over bet laatste, congres, dat waardig
en kalm verliep, bestaat de méthode
van voorzichtig ontzien van een prik
kelbaar publiek. Zulk een publiek zegt
men niet kort en goed, waar het op
staat. Maar men kleedt zijp, mededee-
lingen in een vorm, welke vermoede
lijk de aangenaamste is. Wat het pu
bliek van het congres, en trouwens
elk publiek, .verlangt is, dat men ont
ziet zijn geestelijke inertie.
Laat men van bovenaf gerust prac-
tisch en parlementair worden. Mits
dat verdedigd worde met de oude re
volutionaire woordkeuze. Daar "hecht
het congrespubliek nu eenmaal aan.
Zeg niet aan het congres:
Hoor eens, menschen,'onze partij is
niet altijd dezelfde, Wij' veranderen
ook; wij moeten ops steeds meer in
stellen op minder „bewuste" massa's,
wij meenen straks aan de Regeering
te moeten deelnemen; practisch mee
doen aan het parlementaire stelsel is
niet meer te vermijden; daarom gaan
wij, als wij genoodigd worden, tijdens
eeri crisis naar het Paleis der Konin
gin, daarom gaan wij ook als gewone
fatsoenlijke Kamerleden naar de Troon
rede; dat alles is nu eenmaal een
eisch des tijds, dat is de stijl van de
nieuwere S. D A. P.
Zoo wordt het congrespubliek niet
toegesproken. Dan kwam het in op
stand. Neen, de argumenten zijn on
geveer aldus:
Wij verloochenen geenszins ons re-
publikeinsch begim :1 en huldigen hee
lemaal niet het koningschap door naai
de opening van de Staten-Generaal te
gaan. Het koningschap is trouwens
geen reëele macht, het is maar schijn(!)
En wij gaan niei ndar de Koningin,
maar deze komt netjes de "olksverte-
'geiivvoordigers erkennen: ook ons dus.
En wfij, wij gingen daar met opgehe
ven hoofde; en die heeren in gegalon
neerde rokken konden nu eens voelen
de wassende macht, wij vormden lek
ker een schaduw op den luister. En-
zoovoorts, enzoovoorts.
Met al die argumenten is niet ver
klaard, waarom tot en met 1925 de
S. D. A. P. moest wegblijven om daar
na mee te doen aan de openingsplech
tigheid. Sedert 1897 heeft de roode
fractie geweigerd naar de Troonrede
te gaan luisteren.
Als het nu geen erkennen van het
koningschap is, waarom dertig jaar
lang bezwaar.
Als het koningschap nu geen reëele
macht blijkt, waarom heeft men dat
dertig jaar lang niet ontdekt?
Als de opgeheven hoofden het moe
ten doen, konden de roode Kamerle
den daar vroeger ook niet voor zorgen
of, als er eens wat schaduw over het
„galongeschilter moest geworpen wor
den, had dat vroeger niet evengoed
gekund?
Steeds maar blijft de vraag, waarom
dertig jaar lang niet en nu wel? Dat
is alleen uit de verandering der S D.
A. P. te verklaren.
En al wat op het congres werd gede
biteerd is een angstig ontzien van de
revolutionaire gevoeligheid, paaien
van de „bewuste" menigte, zorgvuldig
vermijden van de eenvoudige waarheid
welke deze menigte veel te zwaar op
de maag zou liggen.
De wereld wil bedrogen zijn. In dit
opzicht is het roode congres heel we-
reldsch.
Aïbrekers.
Niet ten onrechte schrijft F r i e s c h
Dagblad, is dikwijls gezegd, dat de
roode onderwijzers de voornaamste af-
brekers zijn van de Openbare School.
Zie hoe de Partij tot welke die hee
ren behooren, zich te Delft weer aan
stelde. Daar werd een plan opgesteld,
om met alle kinderen feest te vieren
ter gelegenheid van den achttienden
verjaardag der kroonprinses. De hoof
den der Openbare Scholen, die meer
blijk geven van iets beter inzicht te
hebben in de taak, die de School, wel
ke door de Natie met Nationaal kapi
taal is gesticht, tegenover de Natie
heeft besloten medewerking te ver-
Ie enen.
Maar de S.D.A.P., de Partij van de
openbare, onderwijzers (zij behooren
daartoe voor 90 pet.!) ho maar! Die
besloot de ouders aan te sporen
hun kinderen niet te laten meedoen
aan de feesten op 30 April ter .eere van
Prinses Juliana.
Als Troelstra of Albarda naar de Ko
ningin moeten, danzetten zij net
jes den hoogen hoed op. Als de Konin
gin de zitting der Kamers opent, ko
men de roode voorgangers op het ap
pèl. Maar.de Ouders der kinderen
moeten de Prinses braveeren. Hun
kindertjes dit echt nationale feest ont
houden.
O, welk een heldenstuk!
Straks' organiseren ze nog een mo
derne kruistocht van kinderen tegen
de koninklijke macht
En de leidslieden.trekken in ga
la ten I-Iove!
Troelstra drukte niet voor niets
hartstochtelijk de hand' van het jonge
Socialistische Nederland.
Van het opkomend geslacht moet je.'
liet. hebben,
De nu levende generatie vertoont den
Januskop te veel. Nijgt en buigt ter
rechterzijde en stookt ter. linker.
Men.... hoopt dus op de toekomst.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen, te Weert (L.) (toez.)
P. A. Douwes, te Stevensweert. Te
Echteld: P. L. Kiehl, Evangelisatie-
predikant te Hoorn. O. L. Vrouwen
parochie: B. Dijkstra, te Harich. Te
Etten-Leur: J. B. Harthoorn, te Scher-
penzeel.
GEREF. KERKEN.
Beroepen, te Enschedé (3de pre-
dikantspl.): D. Scheele, te Oudewater.
Te Schoonoord: J. F. de Gier, cand.
te Hardenberg.
Bedankt, voor Almkerk: A. J.
Bouma, te Wans werd a. d. Streek.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
^Met een predikatie over Colossensen
3 1—4, be^ft Ds. W. van 't Sant Zon
dagavond afscheid genomen van de Ge
reformeerde Kerk van Watergraafs
meer. Voor het laatst wekte hij zij'n ge
meente op, om te zoeken de dingen, die
boven zijn, opdat ook wij met Christus
geopenbaard zullen worden in heerlijk
heid. Aan het eind der predikatie volg
den de gebruikelijke toespraken o.m.
ook tot Ds. D. K. Wielenga van Diemen,
die namens de oude zuster-gemeente van
Watergraafsmeer aanwezig was.
Na den zegen zong de gemeente haar
scheidenden leeraar Psalm 121 4 toe.
Ds. K. Winkelman hoopt Zondag
1 Mei afscheid te nemen van de Geref.
Kerk te Maastricht, om Zondag 15
Mei intrede te doen te Edè. Bevestiger
is Ds. A. S. Schaafsma, te Lunteren.
BEROEPBAAR.
Candidaat G. Tom wil van heden af
gaarne een eventueel beroep bij de
Geref. Kerken in overweging nemen.
Zijn adres is Vondellaan 1, Hilversum
NED. GEREF. KERK VAN
's-GRAVENHAGE.
De onlangs geïnstitueerde Ned. Geref.
Kerk vgn 's-Gr a verbiage, heeft aan de
classis opname in het kerkverband ge
vraagd. scriba is benoemd de hoer
JE. j. Koning. Een commissie van bo
hegr. 13 ingesteld, bestaande Uit de
heeren J. Gerritse, T. J. v. Ku^k, J.
Landsman, J. H. Rullmann en I J. R.
Sehmal.
De kerkgraad heeft besloten om' 29
April a.s. gen gemeen te vergadering te
houden en daar o.m. de kwestie van
kerkbouw en van de invoering van, het
Nieuw-Testamentische lied te bekeken.
EVANGELISATIE.
De heer J. van Zuylen, te Den Haag,
vroeger verbonden aan de redactie van
„De Nederlander'' is benoemd tot ver
tegenwoordiger voor Nederland van de
vereen. „Silo" tot Evangelisatie in Brus
sel en Vlaamsch-België, het werk, dat it>
der tijd door Ds. N. de Jonge is begon
nen.
UIT DE ENGELSCHE STAATSKERK.
Bq wiize van protest tegen de katho-
lise erenae richting van rev. Francis
Bacon, den nieuwen vicaris der All1
Saints' Church te Londen, hebben
ongeveer dertig gemeenteleden op dén
ochtend van Goeden Vrijdag de kerk om
der den dienst verlaten en een tegen-
dienst gehouden op een braak liggend
stuk land.
KERKSCHIP „DE HOOP".
Het hospitaal-kerkschip „De Hoop",
dat in verband met de feestdagen een
week te Amsterdam heeft vertoefd, is
gistermorgen andermaal met een groep
leerlingen van de Kweekschool voor de
Zeevaart aan boord, van IJmuiden naar
de Noordzee vertrokken.
DE GEREF. KERKEN IN HERSTELD
VERBAND.
De uitgetredenen der Geref. Kerk van
Zaandam zullen, naar het Hbld. meldt
dezer dagen beginnen met het bou
wen van een eigen kerk. Men hoopt
binnen vier maanden het kerkgebouw
in gebruik te kunnen nem~ 1. Tot in-
stitueering van een zelfstandige Geref.
Kerk binnen hersteld kerkverband zal
alsdan tevens worden overgegaan. De
kosten van den bouw dezer kerk zul
len pl.m. 29.000 bedragen. Een hypo
theek van 15.000 is reeds toegezegd.
In eigen kring werd reeds te Zaandam
pl.m. 1000 aan giften ingezameld. Ver
der is reeds 1000 van andere kerken
aan, bijdragen binnengekomen.
In de Geref. Kerk van Amsterdam in
Herteld Vprbanï (Salvatori) werd op
de gisteravond gehouden gemeentever
gadering met algemeene stemmen beslo
ten tot onverwijlde invoering van de
„Proeve van Uitbreiding' der Gezan
gen.
LUTHERSCHE PREDIKANTEN-
VEREENIGING.
De 95ste vergadering van de Luther
sche predikantenvereeniging werd
Dinsdag gehouden in de kosterij der
Herst. Evang. Luth. Gemeente te Am
sterdam.
Na opening door den voorz., Ds. P.
Neideck' waarben hij de nieuwe leden
welkom heette en de data en facta uit
de Luthersche predikanten wereld me
moreerde, hield Ds. van Heest een bij
belbespreking over Matth. 26 69 vg.
en Hand. 4 13 en 14.
Hierop was bet woord aan Ds. Man
ger, die een referaat hield over Karl
Barth's Theologie. Na een uiteenzet
ting van diens dialectiek besprak hij
Barth's gedachten over de grondbe
grippen van het Christendom in ver
band met de meeningen zijner critiek.
Ds. Visser gaf vervolgens beschou
wingen over het catechetisch onder
wijs, waarop een zeer geanimeerde dis
cussie volgde.
Besprekingen over de radio-uitzen
dingen en het Nederlandsch Bijbelge
nootschap door Ds. Wallee hielden nog
enkele oogenblikken de vergadering
bezig. Tenslotte sloot D9. Gramberg
deze goed-bezochte vergadering met
dankzegging.
GEREF. PREDIKANTENVEREEN.
De algemeene vergadering.
Onder presidium van Prof. Dr. F.
W. Grosheide van Amsterdam kwam
de Vereeniging van predikanten van
de Geref. Kerken in Nederland gister
en vandaag in het gebouw voor Kun
sten en Wetenschappen te Utrecht in
algemeene vergadering bijeen.
Te 1 uur opende de voorzitter gister
middag de samenkomst, met het noen
zingen van Ps. 84 3 en het lezen van
Ef. 4 116 en gebed.
In zijn openingsrede zeide de voor
zitter dat er Gode zij dank thans vele
jonge menschen zijn, die begeeren die
naar des Woords te worden bij een
Geref. Kerk. Maar niet alleen daarop
hebben we te zien; ook bij hen die in
den dienst zijn moet de begeerte tot
het ambt onverzwakt blijven. Dat is een
eisch Gods. Hij gebiedt daartoe ook
middelen, een daarvan zijn deze ver
gaderingen.
Nadat de voorzitter nog in het bij
zonder blijdschap had uitgesproken,
dat de secretaris, Ds. J. G. Kunst, uit
zijn piekte werd opgericht, verklaarde
hij de vergadering voor geopend.
Na afdoening van enkele huishoüde
lijke zaken refereerde Ds. K. Fernhout
van Vreeland over het onderwerp:
„De eigen zielszorg van den Pastor".
Op het referaat van Ds. K. Fernhout
volgde een gezellige discussie. Daar
aan namen deel Ds. D. van Dijk, van
Groningen; Ds. S. Dat erna, van Drie
bergen; en Dr. C. N. Impeta, van Kam
pen.
In de avondvergadering sprak Ds.
Emil D. Boeke, secretaris van het
Nederlandsche Bijbelgenootschap, gast
der vergadering. Deze beval den ar
beid van het Bijbelgenootschap, met
name de goedkoope verspreiding van
Bijbels, in de belangstelling der pre
dikanten aan. Na hem de bedoeling
der samenkomst was een „gezellig sa
menzijn" kreeg het woord Dr. Hen
ry Beets, predikant bij de Chr^stelijk-
Gereformeerde kerk in Noord-Ameri-
ka, tijdelijk in ons land, die hartelijk
door de vergadering begroet, zijn
vreugde uitsprak de „mannen en va
ders" in Nederland te mogen zien en
spreken. Toch hoopte hij, dat de 28
groepen, waarin in Nederland de Ge
ref. Christenheid verdeeld is, in Ame
rika, waar men thans reeds 7 a 8 Ge
reformeerde kerken-groepen heeft, niet
zouden worden ingehaald. Maar wel
was hij blijde, dat de Gereformeerde
Christenheid in Amerika leeren kóii
en veel leeren kon van de Geref. Chris
tenbeid in Nederland. Ook de naam
der Gereformeerde kerken in Neder
land leek hem beter dan de naam die
zijn eigen kerk heeft. Spr. zou zijn
,Christelijk-Geref. kerk" gaarne her
doopt zien in de „Gereformeerde ker
ken in Noord-Amerika",, den parallel-
naam der „Geref. Kerken in Neder
land". Verder gaf spr. in zijn herhaal
delijk door applaus onderbroken gees
tige rede allerlei interessante mede-
deelingen over Amerikaansche kerke
lijke toestanden.
BOEDDHISME EN BOLSJEWISME.
Speciaal in Mongolië is de vraa<? aan
de orde, welke houding de Boeddhist
in te nemen heeft tegenover het bolsje
wisme. De jonge priesters die met com
munistische' beginselen svmpathiseeren,
staan aan de ééne zqde. Zij hebben
reeds gebroken met veel voorvaderlijke'
godsdienstige gebruiken. Aan de ande
re zijde staan de oudere Lama's, die aan
de oude overgeleverde godsdienst en ge
woonten. willen vasthouden.
Voor wat omgaat in den boezem van
het boeddhisme in Azië, zijn twee on
langs gehouden congressen van belang:
het een© te Moskou,waar ook vertegen
woordigers uit Tibet en Mongolië aan»
wezig waren met die der Kabnoekken.
Op uit congres wilde men een poging
wagen om in het boeddhisme iets te
stichten wat mgn een ,^Vrije Kerk" zou
kunnen noemen, een godsdienstige ge
meenschap, welke van haar aanhangers
tevens vragen zou een bebjden van het
communisme. Terzelfder tijd werd eeh-
t§r in Moekden, onder voorzitterschap
van |den Ïaschi-Lama, het hoofd der
Mongcolsche boeddhisten, een congres
gehouden, dat door de anti-bolsjewis
ten belegd was, en waar op den eersten
dag reeds besloten werd den strijd tegen
het bolsjewisme te begginnen en de uit
breiding daarvan binnen de grenzen van
het boeddhisme te bestrijden, omdat het
anti-godsdienstig is en daarom met men
het boeddhisme te rijmen valt.
VARIA.
De classis 's Hertogenbosch en Klun-
dert der Geref. Kerken, besloten op de
a.s. Particuliere Synode geon medewep
king te verleenen tot het oprichten van
een provinciaal Rusthuis voor Ouden
van Dagen. De noodzakelijkheid werd
wel ingezien, doch de bezwaren achtte
men te groot.
BINNENLAND.
DE KONINKLIJKE FAMILIE.
Gisterochtend zijn de koningin, de
prins en prinses Juliana met gevolg
per Staatsspoor van 10 u. 49 te 's-Gra-
venhage aangekomen van het Loo.
Koningin en Prinses Juliana waren
voornemens 's avonds reeds omstreeks
half zeven naar het Loo terug te kee-
ren. De prins blijft langer in verband
met eenige voorgenomen en dezer da
gen aangekondigde bezoeken te 's-Gra-
venhage en elders.
Koningin, prins en prinses gebruik
ten het tweede ontbijt bij de koningin
moeder ten haren paleize in het Voor
hout, bleven ook het verdere gedeelte
van den dag bij haar op bezoek en ge
bruikten ook de thee bij de koningin-
Moeder.
H. M. de Koningin en Prinses Ju
liana zijn gisteravond per Staatsspoor
trein van 6 uur 32 min weer uit de Re
sidentie naar het Loo vertrokken.
EEN NIEUW PORTRET VAN
PRINSES JULIANA.
Naar wij vernemen, zal tegen bet
einde dezer maand een nieuw portret
van H.K.H. Prinses Juliana in den
handel verschijnen, dfct dezer dagen
op het Loo werd opgenomen door den
fotograaf A. C. Stokhuyzen te Apel
doorn.
DE RIJKSMIDDELEN.
In aanmerking nemend de jaarlijk-
sche stijging van ons bevolkingscijfer
met ongeveer 1.5 pot., moet er zal
FEUILLETON.
irfrlhn ii
DORPSTOONEELEN.
15) —o
„Ja, moeder, het is verschrikkelijk
te moeten denken, dat zijn vader een
algemeen geacht man en dorpsschout
was, en dat nu de zoon zulk een land-
looper is. Heb ik u reeds verteld, hoe
hij te niet gegaan ïs?"
Toen zij ontkennend antwoordde,
vertelde hij haar, wat hij den eersten
avond van George Esser gehoord had.
,,Ik geloof", voegde hij er aan toe,
„dat er hier nog velen hulpeloos zuch
ten in de klauwen van woekeraars."
„Er moest hier een boerenleenbank
opgericht worden", meende vrouw
Volk er.
„Gewis, ik heb die gedachten reeds
overwogen, alleen ben ik. nog te kort
hier en overzie nog te weinig de per
sonen en verschillende toestanden.
Ook geloof ik, dat die zaak op tegen
stand zou stuiten. - Doch ik moet
even weg. Onze vrome gast schijnt ge
reed te zijn, en ik tygb niet graag, dat
hij andermaal bidd'end lastert.
Buiten bedankte Hola met vele woor
den. Dan vouwde hij de handen: Doch
toen Volker zeide; „Laat dat maar, ge
krijgt toch geeh geld", liet hij ze weer
zinken.
„Nu, Socket,'" ging de onderwijzer
*oort, „gij kunt vandaag over acht da
gen wederom bij ons eten, maar gij
moet nuchter zijn; ook moet gij u dan
beter wasschen,"
„Mijnheer de onderwijzer, ik beb
mijn scheermes verloren", antwoordde
Hola en wreef zich het roetachtige
voorhoofd.
„Nu, aan hert voorhoofd scheert men
zich toch niet."
Toen antwoordde Hola op klagen-
den toon; „Ja, maar ik kan toch niet
den geheelen dag voor den spiegel
staan, en ik heb ook in 't geheel geen
'spiegel. Maar geef mij liever een
oude jas. Ik heb 't verschrikkelijk
koud; in deze verscheurde jas beleef
ik 't voorjaar niet."
Volker overlegde met zijn moeder.
Beiden hadden medelijden met den ar
men* in lompen gekleeden man en zoo
ontving hij ten laatste een afgelegde
winterjas, die hij terstond aan moest
trekken. Deze voorzorgsmaatregel was
echter vergeefsch. Rechtstreeks ging
de drinker naar Rusland, naar een
lompenkoopvrouw, de lieve echtge-
noote van den rooden Hertog en de
Hertogin gaf hem voor de jas 25 pfen
nig. Dan strompelde hij, zoo vlug zijn
beenen hem dragen konden, naar Ho-
del.
..Hola, een slokje Frits!" Nauwelijks
was hij in staat de woorden uit te
brengen, zoozeer was hij buiten adem.
Als een razende greep hij met zijn
sidderende handen naar het hem aan
gereikte jeneverglas, om het in één
teug te ledigen en nogmaals een nieuw
te vorderen.
Aan het raam zaten twee jonge man
nen in stadsche kleeding. Zij schenen
een voetreis te maken. Juist hadden
zij het middagmaal gebruikt.
„Zie eens, Edgar, welk een verper
soonlijking der gruwelijkste ellende",
zeide de jongste tot den oudste, ter
wijl hij naar Hola wees. „Wat dunkt u
ervan zoo we hem eens vlug op papier
zetten; dat zou een afschuwelijk-
schoon karakterbeeld zijn."
v Waar lijk, Max", antwoordde de
andere, „gij hebt gelijk. Welnu, een
wedstrijd wie het beste slaagt!"
De beide schilders gingen naar den
dronkaard. Maar deze begreep hen
niet, toen zij hem zeiden zich aan bet
raam te plaatsen en zich een half uur
heel stil te houden; zij wilden hem af-
teekenen.
„Gij wilt den gek met me 9pelen,
hola, dat gebeurt niet."
Toen zij hem echter een borrel be
stelden en een goed drinkgeld beloof
den, stemde hij toe.
Vlijtig zetten de twee kunstenaars
zich aan het werk. Eindelijk waren zij
gereed en vergeleken hunne teekenin-
gen.
„Prachtig, zooals gij die stompzin
nigheid van het gezicht hebt weerge
geven, Edgar."
„En gij de ineengedoken houding en
de gezwollen oogen. Gij blijft altijd de
overwinnaar, Max."
„Toch niet, Edgar, gij hebt bet tra
gische en humoristische der gestalte
onvergelijkelijk juist getroffen. Dat
kan ik eenvoudig niet."
Aldus zette zic'h hunne samenspraak
voort. De een verheugde zich zonder
afgunst in Gen voorrang van den an
der. Daarna maakten zij aanstalten
om te vertrekken.
Toen echter kwam er leven in den
bewegingloos zittenden deugniet. „Ho
la, heeren, mijn drinkgeld?"
Lachend gaven de beide schilders
hem elk een mark. Daarna gingen zij
heen.
AJs b'etooverd staarde Hola op de
twee zilverstukken. Zooveel geld had
hij sinds lang niet in de hand gehad.
„Frits, breng me een borrel, ,den
grootsten dien je hebt, maar hij moet
sterk zijn, hoor!"
Eerst meende hij het hem aangereik
te glas ineens om te slaan. Dan ech
ter besloot hij zich bij 't drinken den
tijd te geven en zijn geluk ten einde
toe geheel te genieten.
Zoo zat hij daar den geheelen na
middag en dronk en bleef drinken.
Hoe langer hoe meer verdween voor
hem de ellende van zijn tegenwoordi-
gen toestand. Hij was wederom de rij
ke boer, die de zakken vol geld had.
„Toen tegen den avond Keizer bin
nenkwam, schreeuwde hij hem tegen:
„Hier, monarch, drink eens, ik heb
vandaag een paar vette ossen ver
kocht. Nu, drink maar uit, jij bent
toch een arme kerel!"
X.
Door het smalle raam viel een wei
nig maanlicht in de kamer van Hola.
Spookachtig sidderde het witte geflon
ker over den vloer heen en weer. Van
tijd tot tijd verdween het licht, als de
maan achter een wolk schuil ging. In
het kamertje zag het er jammerlijk uit
Een tafel, een stoel en een 9troozak,
dat was alles.
Zwaar steunend lag Joekel op zijn
legerstede. Zijn keel gloeide als een
vuuroven, zijn tong was als verdroogd.
Zijn handen woelden over de ruwe
paardendeken, alsof ze wol plukten.
Allerlei wartaal kwam over zijn zwart
roode lippen.
„Water, water, ik verbrand! Kar-
lientje, jaag toch die muizen weg. O,
die ratten, die ratten, ziet gij ze niet,
hoe ze daar uit dien hoek komen 3prin
gen. Hola, de geheele kamer is vol."
Nu zat hij rechtop al9 luisterde hij
naar iets. Zijn oogen staarden ont
steld in het koude maanlicht. „Neem
dien stok, op hem los, op hem los! Die
kerel met die gloeiende oogèn. Ha. de
duivel, hij komt door 't raam binnen.
Hu, hu, wat een klauwen! Help toch,
hij draait me de hals om, hij breekt
me den nek!"
(W.offdi v^rvoigd.)
